Όταν η τοπική Σύνοδος π.χ. της Θεσσαλονίκης ή οι Πατριαρχικές Σύνοδοι βγάζουν αποφάσεις που δεν συμφωνούν με τις Οικουμενικές, δεν τις δεχόμαστε!

Πηγή: "katanixis"

Μὲ ἀξίωσε ὁ Θεός, ὅσοι ἦρθαν ἐδῶ καὶ ζήτησαν γάμο μικτό, τοὺς ἔπεισα νὰ βαπτιστοῦν. Βέβαια, στὴν ἀρχὴ ξαφνιάστηκαν. Λένε:

-Πάτερ, μόνο Χρίσμα νὰ μᾶς διαβάσετε· ἔτσι κάνει ἡ Ἐκκλησία.

-Ὄχι, ἀγόρι μου, λέω, αὐτὸς ποὺ σὲ βάπτισε δὲν ἦταν παπάς μὲ χάρη Θεοῦ, τὸ βάπτισμα ποὺ πῆρες δὲν ἦταν χαριτωμένο· ἐδῶ νὰ βαπτιστεῖς ξανά.

Ἂν τὸ μάθαινε αὐτὸ ἡ Μητρόπολη, ποὺ μοῦ ἔδινε ἐντολὴ νὰ Χρίσω, ἁπλά; Ἔτσι δίνουν ἐντολὲς οἱ Μητροπόλεις πιά· ἔχει βγάλει ἀπόφαση ἡ Ἱ. Σύνοδος ὅτι ἐπιτρέπεται τὸ Χρίσμα μόνο, καὶ μᾶς δίνουν τὴν ἄδεια αὐτή.

Ναί, ἀλλὰ ἡ Ἱ. Σύνοδος δὲν εἶναι Οἰκουμενικὴ Σύνοδος. Μὴν τὸ ξεχνᾶτε αὐτό. Καὶ στὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας, τὶς μεγαλύτερες αἱρέσεις ποὺ πέρασαν τὶς ἐπικύρωσαν τοπικὲς Σύνοδοι! Τοπικὲς Σύνοδοι, οἱ ὁποῖες (οἱ Μητροπολίτες τους) εἶχαν ἁλωθεῖ· ἐπεκύρωσαν καὶ τὸν Ἀρειανισμό, καὶ τὸν Νεστοριανισμό, καὶ τὸν Μονοφυσιτισμό, καὶ τὸν Μονοθελητισμό! Καὶ λεγόταν «Ὀρθόδοξη Σύνοδος», γιατὶ δὲν εἶχαν καθαιρεθεῖ αὐτοὶ οἱ Ἱεράρχες!

Καὶ τότε, ὅσους ἀντιδροῦσαν, τοὺς δολοφονοῦσαν! Ἔχουμε τὸ μαρτύριο –ἂν καὶ δὲν πέθανε ἀπ’ αὐτό– τοῦ ἁγίου Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητῆ, ὁ ὁποῖος μοναχὸς ἦταν, ὄχι κληρικὀς, ὄχι ἀρχιμανδρίτης, ὄχι δεσπότης, ἕνας ἁπλὸς μοναχός ἦταν. Ἐπεκύρωσαν ὅλες οἱ (τοπικές) Σύνοδοι τὸν Μονοφυσιτισμό. Γι’ αὐτὸ λέμε, ὅτι ἂν δὲν ὑπῆρχε ὁ ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής, ἕνας ἁπλὸς μοναχός, σήμερα θὰ εἴμαστε Μονοφυσίτες!

Αὐτὸς τί ἔκανε; Πῆγε καὶ τὰ ἔβαλε μὲ ὅλους τοὺς Πατριάρχες καὶ μὲ τὶς τοπικὲς Συνόδους, ἔγραφε, μιλοῦσε κ.λπ., ἔφυγε καὶ πῆγε στὴν Ἰταλία, καὶ ἐνῶ ἦταν ἕτοιμη ἡ Ρώμη νὰ δεχθεῖ τὸν Μονοφυσιτισμό, ἐξαιτίας τοῦ ἁγίου Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητῆ, ἔμεινε στὴν Ὀρθοδοξία.

Αὐτό, ὅμως, ποὺ εἶναι σημαντικό εἶναι, ὅτι οἱ Σύνοδοι, ὄχι οἱ Οἰκουμενικές, οἱ τοπικές, ὅπως ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, τῆς Ἐκκλησίας τῆς Βουλγαρίας, καὶ πατριαρχικὲς Σύνοδοι, στὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας ἔχουμε ὅτι δέχτηκαν αἱρέσεις! Ὁπότε, οἱ Σύνοδοι κάνουν λάθη! Ὁπότε, πῶς ξέρουμε ὅτι αὐτὸ ποὺ θὰ μᾶς πεῖ ἡ Σύνοδος, καὶ αὐτὸ ποὺ θὰ μᾶς πεῖ ὁ Πατριάρχης μας, καὶ οἱ Πατριάρχες, καὶ ἡ Σύνοδος τῶν Πατριαρχῶν (ὄχι ἡ Οἰκουμενική), ὅτι εἶναι ὀρθόδοξο; Πῶς θὰ τὸ ξέρουμε αὐτό;

Θὰ τὸ ξέρουμε, ἂν ἐναρμονίζεται ἡ ἀπόφαση μὲ τὶς προηγούμενες ἐννέα Οἰκουμενικὲς Συνόδους. Ἂν ἡ ἀπόφαση ποὺ θὰ βγάλει ἡ Σύνοδος τῆς Θεσσαλονίκης, ἡ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, ἡ Σύνοδος τῆς Αὐστραλίας εἶναι μιὰ ἀπόφαση  ποὺ πάει κόντρα, ἀντίθετα μὲ τὶς Οἰκουμενικὲς Συνόδους, (τότε ἡ Σύνοδος αὐτή) εἶναι αἱρετικὴ, δὲν τὴν δεχόμαστε· κι ὅσοι ἀπὸ μᾶς ποῦμε ὄχι, μποροῦμε νὰ ὑποστοῦμε καὶ μαρτύρια, διωγμούς, συνέπειες! Ἀλλὰ ἐκεῖ, καὶ τὸ ποίμνιο ἔχει εὐθύνη νὰ γνωρίζει τὴν πίστη του, νὰ ἀντιδράσει, νὰ μὴν τὸ δεχθεῖ.

Τώρα ἐμᾶς, μᾶς ἔχουν ἀποκοιμίσει ἐντελῶς καὶ μᾶς λένε «ὑπακοή»! «Ὑπακοή»! «Ὑπακοή»! «ὑπακοή»! Κι ὅλοι ἀναπαυόμαστε· λέμε «κάνω ὑπακοή»!

Κάνεις ὑπακοή, ὅμως, στὴν Ἐκκλησία;

Ἢ κάνεις ὑπακοὴ σὲ μιὰ Ἐκκλησία ποὺ λέει καὶ αἱρετικὰ πράγματα;  Κι ἐκεῖ ἔχουμε εὐθύνη.

Αὐτὸ ποὺ ἰσχύει τὰ τελευταῖα ἑκατὸ χρόνια, δὲν εἶναι Ὀρθόδοξο. Εἶναι μιὰ ἀπόφαση Οἰκουμενιστική, ἐπειδὴ τὰ βρῆκαν οἱ Πατριάρχες μὲ τὸν Πάπα, συμφωνοῦν σὲ αὐτό. Ἐφ’ ὅσον οἱ Πατριάρχες μας λένε ὅτι ὁ Πάπας ἔχει ἱερωσύνη, δέχονται καὶ τὴν βάπτιση τοῦ Πάπα! Ἀλλὰ ἐμεῖς τὸ ξέρουμε, ὅτι αὐτὸ δὲν εἶναι σωστό!

ΣΧΟΛΙΟ:  Οἱ ἀντι-Οἰκουμενιστές, παρουσιάζουν τὰ πράγματα ὅπως θέλουν, ἀκόμα καὶ ὁ συμπαθὴς καὶ διωκόμενος π. Νικόλαος.

Ὅταν κάποιοι ἀποτειχίζονται, ἐφαρμόζοντας τὴν πάγια τακτικὴ τῆς Ἐκκλησίας, τὶς Ἐντολὲς τοῦ Κυρίου, τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Ἁγίων, ἀλλὰ καὶ συγκεκριμένου ἱεροῦ Κανόνα, ποὺ ξεκαθαρίζει τὶς τυχὸν συγχύσεις καὶ ἑρμηνεύει ὅλη τὴν προηγούμενη Ἁγιοπατερικὴ Παράδοση, τότε μᾶς κατηγορεῖ ὅτι κάνουμε ἀνυπακοὴ στὴν Ἐκκλησία, εἴμαστε ἐκτὸς Ἐκκλησίας.

Ὅταν, ὅμως, θέλει νὰ ὑποστηρίξει τὴν δική του ἀνυπακοὴ στὴν τοπικὴ Ἐκκλησία (ποὺ κακῶς ἐπιτρέπει τὴν εἰσδοχὴ αἱρετικῶν στὴν Ἐκκλησία μόνο μὲ Χρίσμα κι ὄχι μὲ Βάπτισμα), τότε ἐπικαλεῖται ἀκριβῶς τὰ ἴδια παραδείγματα ποὺ ἐπικαλούμαστε κι ἐμεῖς! Καὶ πῶς ἀλλιῶς, ἀφοῦ αὐτὴ εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη Παράδοσή μας;

Τὸν ἀγῶνα, λοιπόν,  τὸν δικός του  γιὰ τὴν πίστη, καὶ τὴ δίωξή του καὶ ὅποιον ἄλλο διωγμὸ ποὺ ἐπίκειται, τὸν θεωρεῖ ταπεινά-ταπεινὰ ἅγιο ἀπέναντι στὸν Θεό, ἐνῶ τὸ διωγμὸ τῶν ἄλλων,  καὶ πρωτίστως ὅσων μελῶν τῆς Ἐκκλησίας ἔχουν ἀποτειχιστεῖ ἀπὸ αἱρετίζοντες Ἐπισκόπους, τὸν θεωρεῖ ἐγωϊστικὸ καὶ κατακριτέο!

Ἐμεῖς παντως, πάτερ, εὐχόμαστε νὰ συνεχίσεις τοὺς ἀγῶνες σου, οἱ ὁποῖοι εἶναι πράγματι μιὰ ἀνάσα κι ἕνα παράδειγμα! Σὲ παρακαλοῦμε δὲ νὰ μὴν παραβλέψεις τὴν τελευταία μελέτη τοῦ π. Εὐθύμιου Τρικαμηνᾶ (τὸ τελευταῖο μέρος καὶ οἱ παραπομπὲς ἐδῶ)!, γιατί πιστεύουμε ὅτι παρουσιάζει τὰ ἁγιογραφικὰ καὶ πατερικὰ κείμενα, ποὺ πείθουν ὅτι, ἂν μπορεῖ νὰ διαφοροποιεῖται κάποιος ἐξ αἰτίας μιὰ καὶ μόνο «κατ’ οἰκονομίαν» παρατυπίας (κακοδοξίας) μιᾶς τοπικῆς Συνόδου, πόσο μᾶλλον ὅταν (ὅπως γνωρίζεις) πρόκειται γιὰ τὴν Συνοδικὴ καταπάτηση καὶ ἐπὶ δεκαετίες βασικῶν δογματικῶν ἀποφάσεων!

Π.Σ.

Το βίντεο 

Η Αγία Γραφή για την άμεση απομάκρυνση από τους Οικουμενιστές, Ζ΄ Μέρος, τελευταίο (του π. Ευθ. Τρικαμηνά).

Μέρος Ζ΄.

Πικρὲς ἀλήθειες περικλείει γιὰ τοὺς ἀντι-Οἰκουμενιστές, ὁ ἐπίλογος τοῦ π. Εὐθυμίου! Ἀλήθειες ποὺ κατοχυρώνονται θαυμάσια μὲ ἕνα κείμενο τοῦ Μ. Βασιλείου, ἀλλὰ καὶ ἕνα ἐπίσης καταπληκτικὸ (καὶ ἄγνωστο στοὺς πολλούς) κείμενο τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου, ὡς πρὸς τὴν στάση μας ἔναντι τῶν αἱρετικῶν.

Νὰ εὐχηθοῦμε, ὅσοι Ποιμένες καὶ πιστοί, δὲν ἔχουν ὑποταγεῖ ἀκόμα ὁλοκληρωτικὰ στὶς οἰκουμενιστικὲς ἰδέες περὶ ἀδιάκριτης ὑποταγῆς σὲ Οἰκουμενιστές, καὶ ὡς ἐκ τούτου ἀγωνιοῦν, καὶ προβληματίζονται, καὶ προσεύχονται, παρακαλώντας τὸν Κύριο νὰ τοὺς δείξει δρόμο ἀληθείας στὴν ἐσχατολογικὴ πανσύγχυση ποὺ ἐπικρατεῖ, νὰ διακρίνουν τὴν ἀλήθεια, αὐτὴ ποὺ ἀβιάστως ἐκχυλίζει ἀπὸ τὰ ἁγιοπατερικὰ κείμενα ποὺ συγκέντρωσε στὴν μελέτη αὐτὴ ὁ π. Εὐθύμιος.

«Ἐσχάτη ὥρα ἐστίν, καὶ καθὼς ἠκούσατε ὁ ἀντίχριστος ἔρχεται καὶ νῦν ἀντίχριστοι πολλοὶ γεγόνασιν» (1Ἰωάν. 2, 18)!

Π.Σ.

Ε Π Ι Λ Ο Γ Ο Σ

        

Εἶναι βέβαιο ὅτι, ἄν αὐτή τήν ἐργασία, τῆς συγκεντρώσεως τῶν χωρίων, τά ὁποῖα διδάσκουν τήν ἀποτείχισι ἀπό τούς πάσης φύσεως αἱρετικούς, τήν παρουσιάζαμε σέ μία παλαιότερη ἐποχή, τότε δηλαδή πού ἦταν ζωντανή ἡ πίστις τῶν Ὀρθοδόξων καί ἀνύστακτο τό ἐνδιαφέρον γιά τά θέματα τῆς Ἐκκλησίας καί δή τῆς πίστεως,  θά παρεξενεύοντο καί θά ἐγελοῦσαν οἱ ἄνθρωποι αὐτῆς τῆς ἐποχῆς γιά τό περιττό κι αὐτονόητο τῆς ἐργασίας αὐτῆς, ἐπειδή θά ἦτο σάν νά προσπαθούσαμε νά τούς ἀποδείξωμε ὅτι ὑπάρχει νύκτα καί ἡμέρα, γῆ στερεά καί θάλασσα.

Σήμερα ὅμως πού διερχόμεθα τήν ἐποχή τῆς ἀμφισβητήσεως τῶν πάντων, ἀκόμη καί τῶν αὐτονοήτων καί πασιφανῶν, σήμερα πού ἐψύγη, ὄχι μόνον ἡ ἀγάπη, ἀλλά καί ἡ πίστις καί δή τό ἐνδιαφέρον διά τά θέματα τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς αἱρέσεως, σήμερα πού ἔχομε ἐφεύρει ἄλλους δρόμους συμβιβασμοῦ καί συνυπάρξεως μετά τῶν αἱρετικῶν, ἐφησυχασμοῦ καί βολέματος, δρόμους χωρίς σταυρό καί προσωπική εὐθύνη διά τά θέματα τῆς πίστεως καί τῆς αἱρέσεως, σήμερα λοιπόν, αὐτό τό περιττό, ὡς αὐτονόητο δι’ ἄλλες ἐποχές, εἶναι ἴσως ἀναγκαῖο περισσότερο ἀπό ὁ,τιδήποτε ἄλλο.

Εἶναι ἀναγκαῖο γιά τόν ἐπιπλέον λόγο ὅτι ἡ αἵρεσις τῆς ἐποχῆς μας εἶναι αἵρεσις τῶν ἐσχάτων χρόνων, πρᾶγμα τό ὁποῖο σημαίνει ὅτι ἡ αἵρεσις αὐτή ὄχι μόνον δέν θά καταδικασθῆ, ἀλλά θά προάγεται συνεχῶς, ἐπειδή θά συμπορεύεται μέ τά κελεύσματα τῆς Ν. Ἐποχῆς καί τῆς Παγκοσμιοποιήσεως καί, κυρίως, ἐπειδή ἡ ἴδια ἡ αἵρεσις θά ἐνδυθῆ τό προσωπεῖο τῆς Ἐκκλησίας καί θά ὁδηγήση τούς Χριστιανούς εἰς τήν Πανθρησκεία, τό σφράγισμα καί τόν Ἀντίχριστο.

     Τό συμπέρασμα λοιπόν ἀπό τά ἁγιογραφικά χωρία πού ἐπαρουσιάσαμε, καί ἀπό δεκάδες ἄλλα πού παραλείψαμε, εἶναι ὅτι παντοῦ ὁ Θεός μέσα στήν Ἁγία Γραφή διδάσκει τήν πλήρη καί ἄμεση ἀπομάκρυνσι τῶν Ὀρθοδόξων ἀπό τούς αἱρετικούς. Ἀντιθέτως, οἱ Ἀντιοικουμενιστές σήμερα διδάσκουν τήν συνύπαρξι, τήν συμπόρευσι καί τόν συναγελασμό μέ τούς αἱρετικούς “ἄχρι καιροῦ” καί μέχρις ἀποφάσεως τῆς Συνόδου, καί μάλιστα σέ σημεῖο πού οἱ μέν αἱρετικοί ὡς ποιμένες καί Ἐπίσκοποι νά κατευθύνουν τήν ἱστορική πορεία τῆς Ἐκκλησίας, οἱ αἱρετικοί νά παίρνουν ἀποφάσεις γιά τό δέον γενέσθαι, οἱ αἱρετικοί νά ὁδηγοῦν καί κατευθύνουν τούς Ὀρθοδόξους, οἱ δέ Ὀρθόδοξοι νά παραμένουν ἐνσωματωμένοι μέ τούς αἱρετικούς ἐξαιτίας δῆθεν τοῦ φόβου τῆς δημιουργίας σχίσματος.

     Συμβαίνει λοιπόν σήμερα στήν Ἐκκλησία αὐτό τό ἄκρως λυπηρό καί ἄξιον πολλῶν δακρύων, τό ὁποῖο συμβαίνει καί στά πολιτικά δρώμενα καί ἔχει σχέσι μέ τήν πατρίδα μας. Ὅπως δηλαδή, οἱ πολιτικοί μας ἡγέτες ἔχουν προδώσει τήν ἀποστολή των, κατέστησαν ἐπίορκοι καί κατευθύνονται ἀπό ξένα κέντρα, ἐχθρικά πρός τήν πατρίδα καί τό ἔθνος μας, καί ὑπογράφουν ὅ,τι αὐτά τά κέντρα τούς διατάξουν, καί νομοθετούν ὅ,τι ἐξυπηρετεῖ τούς ἐχθρούς μας, κ.λπ. κ.λπ., ἔτσι ἀπαραλλάκτως συμβαίνει καί μέ τούς ἐκκλησιαστικούς ἡγέτες, οἱ ὁποῖοι ἔχουν καί αὐτοί προδώσει τήν ἀποστολή των, κατευθύνονται κι αὐτοί ἀπό τά ἴδια ξένα κέντρα ἐξουσίας, ἐχθρικά πρός τήν Ἐκκλησία καί τήν Ὀρθοδοξία, λαμβάνουν ἀποφάσεις ἀντίθετες πρός τήν Ἁγία Γραφή, ὅπως ἐξυπηρετοῦνται οἱ ἐχθροί τῆς πίστεως, νομοθετοῦν σύμφωνα μέ τίς ἐντολές πού λαμβάνουν ἀπό αὐτούς κ.λπ.

Οἱ Ἀντιοικουμενιστές δέ, ἔχουν ἀναλάβει τήν στήριξί των, ἔχουν ἀναλάβει τό ἔργο τῆς ἐκτονώσεως τῶν ἀντιδράσεων, δίκην λιμενοβραχίονος, στόν ὁποῖον ξεσποῦν τά ἀφρίζοντα κύματα· διά μέσου τῶν γραπτῶν διακηρύξεων, τῶν ὁμολογιῶν καί δή τοῦ χαρτοπολέμου, ἔχουν ἀναλάβει τήν θεολογική καί θεωρητική ἀλλαγή τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως, ὥστε αὐτή ἀπό ὁμολογιακή, σταυρική καί μαρτυρική νά μεταλλαχθῆ σέ συμβιβαστική, ἐκκοσμικευμένη καί ἐφησυχαστική. Ἔχουν ἀναλάβει, τήν προσωπική εὐθύνη ἑκάστου γιά τήν προαγωγή τῆς αἱρέσεως, νά τήν μεταφέρουν στούς ἔχοντας τά ἐκκλησιαστικῶς ἀξιώματα, δηλαδή στούς αἱρετικούς Οἰκουμενιστές· τήν συμμετοχή στήν αἵρεσι καί τόν μολυσμό νά τά ἀπαλείψουν ἀπό τήν διδασκαλία τῶν Ἁγίων καί τήν συνείδησι τῶν πιστῶν ἤ νά τά παρουσιάσουν ὡς ἁπλό κρυολόγημα, καί τό σχίσμα ὡς καρκίνο, ἐνῶ οἱ Πατέρες  διακελεύουν τό ἀντίθετο.

    Εἶναι ὄντως πρωτόγνωρο καί ἀνεπανάληπτο στήν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας νά διδάσκωμε σήμερα θεωρίες, οἱ ὁποῖες ἔχουν σχέσι μέ τήν πίστι καί τήν στάσι τῶν πιστῶν ὡς πρός τήν αἵρεσι, χωρίς καμμία, ἀπολύτως καμμία ἁγιογραφική καί πατερική κατοχύρωσι καί ἐνῶ μάλιστα βλέπουμε, ὅτι σύσσωμη ἡ Ἁγία Γραφή καί ἡ διδασκαλία τῶν Ἁγίων ὁμιλοῦν καί διδάσκουν μέ φρικτά ἐπιτίμια ἀκριβῶς τό ἀντίθετο.

         Ἐδῶ ἔγκειται καί ἡ κακή προαίρεσις, ἡ ὑστεροβουλία καί ἡ ὑποκρισία τῶν Ἀντιοικουμενιστῶν, διότι, ἄν ὑπῆρχε ἀγαθή προαίρεσις, μετά ἀπό ὅλα, ὅσα ἔχουν εἰπωθῆ, μετά τόσες διενέξεις, ἀντεγκλήσεις, ἀντιπαραθέσεις καί γραπτά κείμενα, θά ἐπροβληματίζοντο σοβαρῶς γιά τό θέμα που ἔχει δημιουργηθῆ καί θά ἔκαναν ὅ,τι καί οἱ Ἅγιοι διά μέσου τῶν αἰώνων: θά κατέφευγον στὰ κείμενα τῶν Ἁγίων Πατέρων καί θά ἀπεδείκνυαν τήν τυχόν λανθασμένη τοποθέτησί μας, α) διά να προφυλάξουν τούς πιστούς ἀπ’ αὐτήν, β) ἀλλά καί νά προφυλάξουν καί μᾶς ἐξ ἀγάπης, ἀπό τό βάραθρο τῆς πλάνης, ὥστε νά διορθωθοῦμε (κάτι πού ἐπανειλημμένως τούς παρακαλέσαμε νά κάνουν). Ἤ, ἄν ἀπό τήν ἔρευνά των αὐτή διεπίστωναν τήν ἀπουσίαν τῶν σχετικῶν χωρίων πού θα δικαιολογοῦσε τίς θέσεις των, ἔντιμα καί ταπεινά νά διόρθωναν τήν στάσι των, ἐφ’ ὅσον δέν ἠδυνήθησαν νά τήν στηρίξουν ὄχι διά τῶν ἰδικῶν των συλλογισμῶν, ἀλλά ἁγιογραφικῶς καί πατερικῶς. Δέν ἔπραξαν ὅμως, οὔτε το ἕνα, οὔτε το ἄλλο.

 Ἐφ’ ὅσον λοιπόν ἐπιμένουν ἀσυζητητί καί εἰς πεῖσμα τῶν

"Αυταπόδεικτο και πασίδηλο γεγονός" είναι και κάτι άλλο! Το θέμα είναι ότι δεν το παραδέχεστε!

Ο Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ για τα διαθρησκειακά συνέδρια

ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ

Ἐν Πειραιεῖ τῆ 21ῃ/10/2015

Τό διεθνές συνέδριο πού διοργάνωσε ἡ Ἑλληνική Πολιτεία με τήν παρουσία διεθνῶν προσωπικοτήτων και εἰδικώτερα τῶν ὑψίστων κορυφῶν τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας τοῦ Παναγιωτάτου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου και τῶν Μακαριωτάτων Πατριαρχῶν Ἀλεξανδρείας, Ἀντιοχείας, και Ἱεροσολύμων, καθώς και τῶν Μακαριωτάτων Ἀρχιεπισκόπων Κύπρου, Ἀθηνῶν και Ἀλβανίας και πολιτικῶν και θρησκευτικῶν ἡγετῶν τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ και τοῦ Ἰσλάμ καθώς και τό ὁμοειδές συνέδριο πού πραγματοποιεῖται ὑπό την αἰγίδα τοῦ Γραφείου Διαθρησκευτικῶν και Διαπολιτισμικῶν θεμάτων τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου και τῆς Ἀμερικανο-ΕβραϊκῆςἘπιτροπῆς (AmericanJewishCommittee-AJC) ἔχουν ὡς πρόταγμα την διαθρησκειακή εἰρήνη και τήν προώθηση τοῦ λεγομένου Διαθρησκειακοῦ διαλόγου.

Κατετέθησαν πολλές εἰσηγήσεις ἀλλά δυστυχῶς οὐδείς ἔψαυσε τήν τραγική πραγματικότητα στην ἀληθινή της διάσταση καί συγκεκριμένως οὐδείς ἀνεφέρθη στο αὐταπόδεικτο καί πασίδηλο γεγονός ὅτι τή θρησκευτική βία, το μῖσος και τήν μισαλλοδοξία προωθοῦν ἐμπνέουν, διδάσκουν οἱ θρησκευτικές παραδοχές τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ και τοῦ Ἰσλαμισμοῦ.

Τά δαιμονικῆς ἐμπνεύσεως «ὕψιστα» θρησκευτικά τους κείμενα τῆς Ραββινικῆς διδασκαλίας, ὅπως το βορβορῶδες Ταλμούδ καί ἡ Καμπάλα, πού οὐσιαστικά ἀντικατέστησαν την Τορά και τον Προφητισμό στον Ἰουδαϊσμό και βυσοδομοῦν μέ τρομακτικό μῖσος και ἐμπάθεια ἀνείπωτη κατά τοῦ ἀποκαλυφθέντος Θεοῦ Λόγου και τῶν πιστευόντων στήν θεία Ἀποκάλυψη, καθώς και το φρικῶδες Κοράνιο με τίς πολλαπλές Σοῦρες τῶν δῆθεν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ γιά τήν δολοφονία τῶν ἀπίστων και την στοχοποίηση τῶν μή Μουσουλμάνων εἶναι ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ.

Ὅπως τό πρόβλημα στόν Χριστιανισμό εἶναι ἡ διαστροφή τοῦ Παπισμοῦ και τοῦ Προτεσταντισμοῦ πού φαλκίδευσαν τό χριστιανικό μήνυμα τῆς εἰρήνηςκαί τῆς ἀγάπης πρός κάθε ἑτερότητα, πού ἐπεστράτευσαν ἱερές ἐξετάσεις καί θρησκευτικούς πολέμους καί σταυροφορίες στή θέση τῆς ἐλευθερίας ἀποδοχῆς τῆς προσκλήσεως τοῦ ζῶντος Θεοῦ καί πού ἀμαύρωσαν ἱστορικά το Εὐαγγέλιο τῆς ζωῆς.

Συνεπῶς ἐάν δέν ἀντιμετωπισθοῦν θεολογικά, ἱστορικά ἐπιστημονικά καί νομικά τά κακοποιά αὐτά θρησκευτικά κείμενα καί δέν παραδοθοῦν στή χλεύη τῶν ἀνθρώπων ὅπου καί ἀνήκουν κανένα διεθνές συνέδριο γιά τήν θρησκευτική εἰρήνη μέ τό Ἰσλάμ καί τόν Ἰουδαϊσμό δέν πρόκειται νά συμβάλει εἰς οὐδέν εἰμή μόνο στήν καλή ξενοδοχειακή ἐξυπηρέτηση τῶν συνέδρων!!!

Ο  Μ Η Τ Ρ Ο Π Ο Λ Ι Τ Η Σ

+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Σχόλιο: Τὸ κείμενο αὐτὸ τὸ δημοσίευσαν θρησκευτικὰ ἱστολόγια, συγχαίροντας τὸν μητροπολίτη! Πράγματι θίγει ἐπιτυχῶς, στὴν λογική του διάσταση, τὸ πρόβλημα τῆς ἀκαρπίας τῶν Διαθρησκειακῶν Διαλόγων ὡς πρὸς τὴν συμβολὴ τῶν θρησκειῶν στὴν εἰρήνευση τοῦ κόσμου. Ὅμως, ὁ μητροπολίτης Πειραιῶς, ὅπως καὶ οἱ λεγόμενοι ἀντι-Οἰκουμενιστές, συνεχίζουν νὰ στρουθοκαμηλίζουν.

Μόλις προχθὲς ὁ κ. Σεραφεὶμ ἔγραφε γιὰ τὶς «τρανταχτές ἀποδείξεις τῆς ἀκαρπίας τοῦ ἑκατόχρονου ἐγχειρήματος τῆς Οἰκουμενι(στι)κῆς Κινήσεως καί ἐπιβεβαίωση τοῦ Παυλείου λόγου “αἱρετικόν ἄνθρωπον μετά μίαν καί δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ, εἰδώς ὅτι ἐξέστραπται ὁ τοιοῦτος καί ἁμαρτάνει ὤν αὐτοκατάκριτος”» καὶ ὅτι «Ἡ αἵρεση …εἶναι μία δαιμονική στρέβλωση τῆς ἀποκαλύψεως τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ, μέ τρομακτικές συνέπειες πέραν τοῦ πνευματικοῦ θανάτου» (ἐδῶ). Καὶ τώρα, ἐπισημαίνει ἁπλῶς τὸ ἄκαρπο τῶν Διαθρησκειακῶν Διαλόγων, ἀποκρύπτων ὅτι ἡ ἐπικοινωνία μὲ αὐτοὺς ἰσοδυναμεῖ καὶ συντελεῖ στὸν «πνευματικὸν θάνατον»! Ἀντὶ λοιπὸν νὰ ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τοὺς Οἰκουμενιστές» κοινωνεῖ μαζί τους, ὑποβοηθώντας κι αὐτὸς τὸν δρόμο τοῦ «πνευματικοῦ θανάτου» γιὰ τὸν ἑαυτό του καὶ ὅσους πείθει ὅτι πρέπει νὰ παραμένουν σὲ κοινωνία μὲ τὴν αἵρεση! 

ΠΙΚΡΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ!

23 Ὀκτωβρίου, τοῦ ἁγίου Ἰακώβου τοῦ ἀδελφοθέου

Π Ι Κ Ρ Ο Σ   Θ Α Ν Α Τ Ο Σ

«Ὑπὲρ τοῦ ῥυσθῆναι ἡμᾶς ἀπὸ πάσης θλίψεως, ὀργῆς, κινδύνου,

ἀνάγκης καὶ πικροῦ θανάτου τοῦ Κυρίου  δεηθῶμεν»

(Θ. Λειτουργία Ἰακώβου)

ΕΟΡΤΗ, ἀγαπητοί μου, ἑορτὴ τοῦ ἁγίου Ἰακώβου. Ἀλλ᾿ ἐὰν ἀνοίξουμε τὰ βιβλία τῆς Ἐκκλησίας μας, τὸ Ὡρολόγιο καὶ τὰ Μηναῖα, θὰ δοῦμε, ὅτι τὸ ὄνομα Ἰάκωβος τὸ ἔχουν πολλοί. Πόσοι νομίζετε; Δεκαοκτὼ Ἰάκωβοι εἶνε! Ἄλλοι εἶνε ἐπίσκοποι, ἄλλοι ἀσκηταί, ἄλλοι μάρτυρες, ἄλλοι νεομάρτυρες, ἄλλοι ποιμένες, ἄλλοι κήρυκες τοῦ εὐαγγελίου, ἄλλοι ἱεραπόστολοι. Κάθε Ἰάκωβος εἶνε κ᾿ ἕνα ἀστέρι, ποὺ σελαγίζει στὸν οὐρανὸ τῆς Ἐκκλησίας μας. Μεταξὺ αὐτῶν ἕνα ἀπὸ τὰ πιὸ λαμπρὰ εἶνε ὁ ἅγιος ποὺ ἑορτάζουμε σήμερα καὶ ὁ ὁποῖος πρὸς διάκρισιν ἀπὸ τοὺς ἄλλους ὀνομάζεται Ἰάκωβος ὁ ἀδελφόθεος.
     Ἀκούγοντας κανεὶς τὴ λέξι ἀδελφόθεος μπορεῖ νὰ σκανδαλισθῇ καὶ νὰ πῇ· πῶς λέγεται ἀδελφόθεος; εἶνε ἀδελφὸς τοῦ Θεοῦ, τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ κατὰ σάρκα; Ὄχι

Η επίσημη Εκκλησία, δια του περιοδικού της, "δίνει γραμμή" για την μετατροπή των Θρησκευτικών σε Θρησκειολογία! Και σχόλιο του Λ. Νάνη.

Και μετά η Π.Ε.Θ.

             τα βάζει με τον κακό της τον  «ΚΑΙΡΟ»!

   Θερμά συγχαρητήρια στον κ. Παπαθανασόπουλο  για τη θαυμάσια προσέγγιση του όλου θέματος απ την πλευρά του. Δυστυχώς η συγκεκριμένη ομάδα των διασπαστών του θεολογικού κόσμου έχει απλώσει τα πλοκάμια της, εκτός απ τον πανεπιστημιακό θεολογικό χώρο και τη διαβόητη "ακαδημία του Βόλου", και σε επίσημα εκκλησιαστικά περιοδικά. Εκτός απ το Σταύρο Γιαγκάζογλου διαβάσαμε ότι και οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι κύριοι Σταμούλης και Κωνσταντίνου, στελέχη του συνδέσμου Ο ΚΑΙΡΟΣ αμφότεροι, πλαισιώνουν τη συντακτική επιτροπή του περιοδικού ΘΕΟΛΟΓΙΑ, επισήμου περιοδικού της Εκκλησίας της Ελλάδος.

     Θα πρέπει κάποτε να καταλάβει η εν Ελλάδι εκκλησιαστική αρχή ότι είναι παντελώς αδιανόητο, αλλά και απαράδεκτο, να αποτελούν τα επίσημα εκκλησιαστικά περιοδικά παραρτήματα του περιοδικού ΣΥΝΑΞΗ, γνωστής "θεολογικής" σκέψεως και κατευθύνσεως.

Λ. Νάνης

Γιώργος Ν. Παπαθανασόπουλος:

Η θεολογία της πολυπολιτισμικότητας εντός των τειχών

Η θεολογία της πολυπολιτισμικότητας και η προώθηση της θρησκειολογίας στο μάθημα των θρησκευτικών είναι όχι μόνο εντός των τειχών της Εκκλησίας, αλλά και εντός του Συνοδικού Μεγάρου της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Στην Ιεραρχία του περασμένου Οκτωβρίου και στην ομιλία –χαιρετισμό του προς τους αρχιερείς– μέλη Της ο Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος είπε μεταξύ των άλλων: «Οι φίλοι μας οι εδώ και οι Ευρωπαίοι, εκμεταλλευόμενοι τη δεινή μας οικονομική κατάσταση δεν θα παραλείψουν αλλά αντιθέτως θα επιδιώξουν με κάθε τρόπο την αλλοίωση τη ελληνικής κοινωνίας μας αρχίζοντας από τη σχολική μας εκπαίδευση. Το τραγικό είναι ότι οι εχθροί μας δεν είναι πλέον πέρα και μακριά, είναι εντός των τειχών μας. Το βλέπουμε, το οσφραινόμαστε». (Σημ. Η υπογράμμιση του υπογράφοντος).

Ο Αρχιεπίσκοπος έχει δίκιο. Ο κ. Σταύρος Γιαγκάζογλου, διευθυντής του επιστημονικού περιοδικού «Θεολογία», το οποίο εκδίδεται από την Ιερά Σύνοδο της Ελλάδος ανά τρίμηνο, έχει καθαρές και απόλυτες απόψεις για την αλλαγή του χαρακτήρα του Μαθήματος των Θρησκευτικών (ΜΘ). Στο τεύχος αριθμός 93