Ὁ π. Σεραφεὶμ Ζήσης μᾶς παρέθεσε ἕνα παράδειγμα κακῆς Οἰκονομίας.
Νά, ἕνα παράδειγμα σωστῆς Οἰκονομίας ἀπὸ τὴν ἴδια ἐποχή
Λεπτομέρεια από ψηφιδωτή παράσταση του 9ου
αι. που απεικονίζει τον Λέοντα ΣΤ' να αποτίει
φόρο τιμής στον Χριστό (Κωνσταντινούπολη, Αγία Σοφία)
Ὁ ἅγιος Νικόλαος Μυστικὸς καὶ
ὁ 4ος γάμος τοῦ Λέοντα Στ΄ τοῦ
Σοφοῦ
Τοῦ Ἀδαμάντιου Τσακίρογλου
Οἱ πατέρες τῆς Θεσσαλονίκης στὶς ἑβδομαδιαῖες ὁμιλίες
καὶ συνεντεύξεις τους, ἀλλὰ καὶ στὴν Ἡμερίδα ποὺ διοργάνωσαν τὸν προηγούμενο μήνα
διὰ τῆς εἰσηγήσεως τοῦ π. Σεραφεὶμ Ζήση, δὲν σταμαματοῦν νὰ προβάλλουν τὴν Οἰκονομία. Ὁμιλοῦν, ὡσὰν αὐτοὶ ξαφνικὰ
νὰ τὴν ἀνεκάλυψαν, ὡσὰν ἄλλοι νὰ μὴν μίλησαν καὶ νὰ μὴν ἔγραψαν γιὰ τὴν
ἐκκλησιαστικὴ Οἰκονομία, ὡσὰν καὶ νὰ μὴν τὴν ἐφάρμοσαν τὰ προηγούμενα χρόνια! Καὶ τὴν ἐφάρμοσαν γιὰ
μεγαλύτερο μάλιστα χρονικὸ διάστημα ἀπὸ ὅ,τι συνιστοῦν οἱ Ἅγιοι Πατέρες, καθὼς
ἡ Σύναξη τῆς Γατζέας φρέναρε ἐπὶ χρόνια τὴν ἐφαρμογὴ τῆς Ἀκριβείας.
Δυστυχῶς
δὲν θέλουν νὰ καταλάβουν ὅτι ὁ χρόνος τῆς Οἰκονομίας (σύμφωνα μὲ τὴν διδασκαλία
τῶν Ἁγίων) εἶναι μικρὸς καὶ ἐξυπηρετεῖ
σωτηριολογικοὺς σκοποὺς κι ὄχι τὴν χαλάρωση, τὴν ἄνεση καὶ τὴν ἀποφυγὴ τῶν
δυσκολιῶν καὶ τῶν διωγμῶν ποὺ συνεπάγεται ἡ Ἀκρίβεια. Δυστυχῶς οἱ Πατερες
ξεχύλωσαν τὴν Οἰκονομία καὶ τὴν ἔκαναν Ἀκρίβεια,
ὅπως φαίνεται ἀπὸ τὶς δηλώσεις τους, στὶς ὁποῖες, οὔτε λίγο οὔτε πολύ,
ἀποκαλύπτουν ὅτι θὰ ἐφαρμόζουν τὴν Οἰκονομία μέχρι νὰ συνέλθει Σύνοδος ποὺ νὰ καταδικάσει
τὸν Οἰκουμενισμό!!! Κι ὅμως γνωρίζουν πολὺ καλὰ ὅτι τέτοια Σύνοδος δὲν φαίνεται
στὸν ὁρίζοντα, ἀντίθετα πολλοὶ σύγχρονοι ἀγωνιστὲς Πατέρες καὶ θεολόγοι ἔχουν
πεῖ ὅτι κάτι τέτοιο εἶναι ἐκ τῶν πραγμάτων ἀδύνατο, ἐφ’ ὅσον (ὅπως φαίνεται) ὁ
Οἰκουμενισμὸς εἶναι ἡ ἐσχατολογικὴ
αἵρεση. Ἄρα συμπεραίνουμε ὅτι ἡ "Οἰκονομία" τῶν πατέρων τῆς
Θεσσαλονίκης θὰ ἰσχύσει ἐπ' ἀόριστον καὶ ἄνευ προϋποθέσεων, θέση ποὺ εἶναι
μετά/ἀντιπατερικὴ, καθὼς οἱ ἅγιοι Πατέρες ποτὲ δὲν ἐφάρμοσαν μία τέτοια
"Οἰκονομία".
Ἀλλὰ καὶ πέρα ἀπὸ τὶς προβλέψεις, ἔχουμε τὴν ἐμπειρία τῶν ἀποτελεσμάτων
ἀπὸ τὴν μέχρι τώρα ἀκολουθητέα γραμμὴ τῆς Οἰκονομίας τῶν Πατέρων τῆς Γατζέας, τῆς
ὁποίας ἡγεῖτο ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης· ξεκίνησε μὲ ζῆλο καὶ ἐνθουσιασμό, μὲ συμμετοχὴ ἑκατοντάδων Ἱερομονάχων, ἱερέων, μοναχῶν καὶ χιλιάδων πιστῶν, οἱ ὁποῖοι ἔφτασαν τὸ 2006
νὰ χειροκροτήσουν τὴν ἀπόφαση γιὰ Ἀποτείχιση στὴν Μονὴ Μελισσοχωρίου, καὶ
κατέληξε ἡ ἀγωνιστικὴ καὶ ἐλπιδοφόρα αὐτὴ κίνηση, ἐξ αἰτίας ἀκριβῶς τῆς οἰκονομίστικης τακτικῆς ποὺ ἀκολουθήθηκε, ὄχι μόνο νὰ μὴν ἀνακόψει τὴν ἐπέλαση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἀλλὰ
ἀντίθετα «πέτυχε»(!) νὰ δικαιώσει ἐνόχους ποὺ σιγοντάρουν τὴν αἵρεση, νὰ μαράνει τὸν ζῆλο τῶν πιστῶν, νὰ δημιουργήσει ὁμάδες, καὶ
βεβαίως ἐπέτρεψε (ἀντὶ νὰ ἀποτρέψει) τὴν πλήρη ὑποταγὴ καὶ τοῦ Ἁγίου Ὄρους στὸν Πάπα τῆς Ἀνατολῆς καί, τέλος, τὴν
πραγματοποίηση τῆς Κολυμπαρίου Συνόδου! Τί ἀπόγιναν οἱ τρεῖς ὁμολογίες Πίστεως μὲ τὶς ὑπογραφὲς χιλιάδων πιστῶν;
Ποιό ἦταν τελικὰ τὸ νόημά τους, ἀφοῦ δὲν ὑπάρχουν θετικὲς συνέπειες, ἀντίθετα ὁ Οἰκουμενισμὸς προελαύνει;
Σήμερα παρουσιάζουμε, γιὰ νὰ βοηθήσουμε νὰ καταλάβουν οἱ πιστοὶ ποῦ
ὁδηγεῖ τὰ πράγματα ἡ ἀντιπατερικὴ Οἰκονομία τῶν πατέρων αὐτῶν, μιὰ περίπτωση σωστῆς Οἰκονομίας, ποὺ στηρίζεται καὶ ἐφαρμόζει τὴν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας.
Τὴν εἴδαμε στὴν ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία τοῦ καθηγητὴ Βλ. Φειδᾶ, τόμ. Β΄.
Διαβάζουμε στὶς
σελ. 141-145 τὴν Οἰκονομία
ποὺ ἐφάρμοσε ὁ ἅγιος Νικόλαος
Μυστικὸς στὴν περίπτωση τοῦ ἀντικανονικοῦ γάμου τοῦ αὐτοκράτορα Λέοντα ΣΤ΄
τοῦ Σοφοῦ. Μάλιστα στὴν περίπτωση αὐτὴ ὁ Ἅγιος δὲν εἶχε νὰ ἀντιμετωπίσει μόνο
τὸν αὐτοκράτορα, ὁ ὁποῖος τὸν καθαίρεσε καὶ τὸν ἐξόρισε ἀλλὰ καὶ τὸν Πάπα Ρώμης
Ἰωάννη Ι΄, ποὺ ὑποστήριζε τὸν αὐτοκράτορα στὴν ἀντικανονική του πράξη καὶ
προωθοῦσε τὴν ἐπικράτηση τῆς ἀναγνώρισης τοῦ 4ου γάμου, ποὺ
ἐπικρατοῦσε στὴν Δύση, καὶ στὴν Ἀνατολή.
Ἡ Οἰκονομία ποὺ
ἐφάρμοσε ὁ Ἅγιος ἀποτελεῖ παράδειγμα σωστῆς Οἰκονομίας, δηλ. βραχυπρόσθεμης
ἐκτροπῆς ἀπὸ τὴν Ἀκρίβεια μὲ σωτήριο ἀποτέλεσμα γιὰ τὴν Ἐκκλησία. Διότι
ἀναγνωρίζοντας ὁ ἅγιος Νικόλαος ὁ Μυστικὸς τὸν γάμο τοῦ αὐτοκράτορα μεμονωμένα καὶ
κατ’ ἐξαίρεσιν ὡς ἔγκυρο, πέτυχε τὴν διὰ «Τόμου ἑνώσεως» «τὴν καταδίκη ἐκ τῶν
προτέρων κάθε ὁμοίας μελλοντικῆς ἀπόπειρας ὡς ἀντίθετη πρὸς τὴν κανονικὴ τάξη
τῆς Ἐκκλησίας, τὴν ἀναγραφὴ πάλι τοῦ Πάπα Ρώμης στὰ Δίπτυχα τῆς Ἐκκλησίας καὶ
τὴν ἐπαναφορὰ τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἑνότητας (παρεπιπτόντως ἄλλη μία ἀπόδειξη ὅτι
οἱ ἰσχυρισμοὶ περὶ συνεχοῦς ἑνότητας τῶν δύο θρόνων, Ρώμης καὶ Κων/πολης μετὰ
τὸν Ἰωάννη Η΄ μέχρι τὸ σχίσμα τὸ 1054 δὲν ἰσχύουν). Μάλιστα μὲ τὴν Οἰκονομία
αὐτὴ ὁ Ἅγιος πέτυχε τὴν καταδίκη τοῦ 4ου γάμου καὶ στὴν Δύση, στὴν
ὁποία μέχρι τότε ὁ 4ος γάμος ἴσχυε ὡς κανονικός.
Θὰ ρωτήσει
εὐλόγως κάποιος: Μὰ γιατὶ δὲν ἀνάφερε, αὐτὸ τὸ κατ' ἐξοχὴν παράδειγμα Οἰκονομίας ὁ π. Σεραφεὶμ Ζήσης στὴν ὁμιλία του; Ἁπλούστατα, διότι δὲν ταιριάζει μὲ τὴν νεόκοπη Οἰκονομία ποὺ αὐτοὶ
θέλουν νὰ ἐφαρμόζουν οἱ πατέρες τῆς Θεσσαλονίκης μὲ τοὺς συμμάχους του, ποὺ μὲ δόντια καὶ μὲ νύχια προσπαθοῦν νὰ ἐπηρεάσουν πιστοὺς μὲ δῶρα, δημοσιεύματα καὶ τηλεφωνήματα ἐπαινετικά, ὑβριστικὰ ἢ ἐκβιαστικά, ὥστε νὰ τοὺς ἀκολουθήσουν. Γιατὶ ἡ Οἰκονομία τοῦ Ἁγίου ἦταν σύντομη, ὑπεράσπισε καὶ
ἐπανέφερε τὴν Ἀκρίβεια καὶ μάλιστα τὴν ἐπέβαλε καὶ σὲ μέρη ποὺ αὐτὴ δὲν ἴσχυε!
Ἀκολουθεῖ τὸ κείμενο ἀπὸ τὴν ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία Φειδᾶ:
