Η
ΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ
ΕΠΕΚΤΕΙΝΕΤΑΙ
ΚΑΙ ΚΥΡΙΑΡΧΕΙ
ΗΜΩΝ
ΚΟΙΜΩΜΕΝΩΝ
Α) Στὴν τελετὴ διαβάστηκε Μήνυμα τοῦ Πατριάρχη
Βαρθολομαίου, συμμετεῖχαν δὲ σὲ αὐτὴ καὶ ὁ Μητροπολίτης Ἑλβετίας Ἰερεμίας, ἀλλὰ
καὶ ὁ καθηγητὴς κ. Βλ. Φειδᾶς, ὁ ὁποῖος ἐπιμένει οἰκουμενιστικὰ στὴν παρερμηνεία
τῆς ἀρχιερατικῆς προσευχῆς περὶ ἑνότητος, ὅπου -ὡς γνωστόν- ὁ Κύριος ὁμιλεῖ γιὰ
τὴν ἑνότητα μεταξὺ τῶν μαθητῶν Του (καὶ τῶν Ὀρθοδόξων μελῶν τῆς Ἐκκλησίας) καὶ ὄχι
τὴν ἑνότητα μετὰ τῶν αἱρετικῶν, ἀφοῦ ἑνότητα
μὲ αἱρετικοὺς δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ὑπάρξει, χωρὶς τὴν ἀποβολὴ τῶν αἱρέσεων
καὶ τὴν μετάνοιά τους. Ἡ θέση του «δένει» μὲ ἄλλες οἰκουμενιστικὲς τοποθετήσεις,
ὅπως μὲ τὴν «βαπτισματικὴ θεολογία», τὴν «θεωρία τῶν κλάδων», ἢ ὅτι ἡ Ἐκκλησία
εἶναι διηρημένη (πατρ. Βαρθολομαῖος,
μητρ. Περγάμου Ἰωάννης Ζηζιούλας, μητρ. Μεσσηνίας Χρυσόστομος κ.ἄ.).
Διαβάζουμε στὴν Romfea ὅτι ὁ κ. Φειδᾶς,
«Μεταξύ
άλλων ετόνισε ότι η μέριμνα δια την ενότητα της Εκκλησίας αποτελεί θεμελιώδες
δόγμα της Ορθοδόξου Εκκλησίας, διότι εκφράζει το θέλημα του ιδίου του Χριστού
εις την αρχιερατικήν προσευχήν Αυτού».
Στὴ συνέχεια μίλησε ὁ Πρύτανις Guido
Vergauwen, ὁ ὁποῖος «ευχαρίστησε το
Ινστιτούτον δια την επεδειχθείσαν εμπιστοσύνην προς το πανεπιστήμιον του
Φριβούργου εις το πλαίσιον της μεταξύ των συνεργασίας και εχαιρέτισε την
εποικοδομητικήν συμβολήν των δύο θεσμών εις το από κοινού οργανωθέν Συνέδριον,
με θέμα «Η Β΄ Βατικανή Σύνοδος και η
Ορθόδοξος Εκκλησία», δια τον διάλογον και δια την προσέγγισιν των δύο
Εκκλησιών, αι οποίαι, από της άρσεως των
αναθεμάτων το 1965, δεν
ευρίσκονται πλέον υπό
καθεστώς οριστικού
σχίσματος, αλλά διακοπής της εκκλησιαστικής κοινωνίας.
Ο
κοσμήτωρ της Θεολογικής Σχολής του πανεπιστημίου του Φριβούργου, καθηγητής κ.
Franz Mali, εξέφρασε την ικανοποίησιν του δια το τριμερές πρόγραμμα, το οποίον δεν αρκείται εις την απλήν παράθεσιν
πληροφοριών και δεδομένων, αλλά οδηγεί τους φοιτητάς δια της γνώσεως εις
την υπερτάτην εν Χριστώ σοφίαν.
Ο
αναπληρωτής κοσμήτωρ της αυτονόμου προτεσταντικής
Θεολογικής Σχολής της Γενεύης, καθηγητής κ. Hans Christoph Askani,
εξέφρασε την χαράν του δια την συνεργασίαν και την αμοιβαίαν
κατανόησιν, αι οποίαι εκφράζονται εις το τριμερές πρόγραμμα σπουδών, διότι η
χαρά αυτή, κατά τον απόστολον Παύλον, πρέπει να συνοδεύη οποιανδήποτε
έκφρασιν του Ευαγγελίου του Χριστού».
Ἄρα λοιπόν, εἶναι ὁλοφάνερο ὅτι ὑπάρχει πρόοδος
στὴν διολίσθηση τῶν Ὀρθοδόξων πρὸς τὴν Οἰκουμενιστικὴ παναίρεση. Ἡ Σύνοδος τῶν Ἐπισκόπων
μας στὴ Συνεδρία τῆς 11/11/2013 (παρὰ τὶς ὀξύτατες ἀντιδράσεις κατὰ τοῦ
Μητροπολίτη Μεσσηνίας Χρυσοστόμου, ἀμετανόητου φορέα τῆς αἱρετικῆς θέσεως
περὶ τῆς «διηρημένης Ἐκκλησίας») «όρισε τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη
Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομο, ως εκπρόσωπο της Εκκλησίας της Ελλάδος στην Μικτή
Επιτροπή Διαλόγου μετά των Ρωμαιοκαθολικών». (Δυστυχῶς ὁ Μητροπολίτης
Πειραιῶς, ὁ ὁποῖος πρὶν τρία χρόνια ἀντέδρασε κατὰ τὴν συνεδρίαση τῆς Ἱεραρχίας
γιὰ αὐτὴν τὴν αἱρετικὴ κακοδοξία τοῦ Μεσσηνίας καὶ στὴν συνέχεια τὸν κάλυψε,
συνεχίζει νὰ τὸν καλύπτει!).
Ἔτσι τώρα στὸ Σαμπεζὺ ἀδιαμαρτύρητα i. ἐπαναδιαβεβαίωσαν τὴν ἄρσι τοῦ σχίσματος
καὶ ii. προχώρησαν στὸ ἑπόμενο
βῆμα:
«από
της άρσεως των αναθεμάτων το 1965, δεν ευρίσκονται πλέον υπό καθεστώς οριστικού
σχίσματος, αλλά διακοπής της εκκλησιαστικής κοινωνίας».
Μήπως, δίδεται ἄλλη μιὰ εὐκαιρία στοὺς Ἱεράρχες,
στοὺς Ἁγιορεῖτες, ἀλλὰ καὶ σὲ ὅσα ἐνεργὰ μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ ἐνδιαφερόνται
γιὰ τὴν Ἐκκλησία Του, (ἀλλὰ εὑρίσκονται ὑπὸ τὴν ὁμηρία ἰδεολογημάτων περὶ τάχα ὑπακοῆς
σὲ αἱρετίζοντες Ἐπισκόπους καὶ Πατριάρχες καὶ δυνητικὲς ἑρμηνεῖες) νὰ ἀπαιτήσουν
τὴν ἔξοδό μας ἀπὸ τὸ Π.Σ.Ε., τὴν διακοπὴ τῶν Διαλόγων, νὰ διαμαρτυρηθοῦν
ποικιλοτρόπως καὶ ἐντόνως, νὰ ἀπομακρυνθοῦν ἀπὸ τοὺς αἱρετίζοντες;
"Φιλορθόδοξος Ἕνωσις Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος"