Ομιλία εις την Κυριακήν των Προπατόρων

Κυριακή ΙΑ' Λουκά: Ομιλία εις την Κυριακήν των Προπατόρων

(Αγ. Γρηγόριος Παλαμάς)

   Κατά την ενδεκάτην του παρόντος (Δεκεμβρίου μηνός), ει τύχοι εν Κυριακή, ή την πρώτη μετ’ αυτήν ερχομένη, δια το εγγίζειν την του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού Γέννησιν, μνείαν ποιούμεθα των προ Νόμου και εν Νόμω κατά σάρκα Προπατόρων Αυτού.

Ομιλία Γρηγορίου Αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης του Παλαμά, εις την Κυριακήν των Προπατόρων

   
    Όταν ο μονογενής Υιός του Θεού εσαρκώθη προς χάριν μας από την Παρθένον, δια της μετά σαρκός πολιτείας του, ετελειοποίησε τον νόμον, ο οποίος είχε δοθή δια του Μωυσέως. Τον ολοκλήρωσε δίδοντας τον νόμο της χάριτος, και μεταποίησε έτσι τον παλαιόν εκείνο νόμο στην ιδική μας Εκκλησία. Εκβάλλεται τότε το γένος των Εβραίων από την ιεράν Εκκλησία, και αντί αυτών εισαγόμεθα εμείς, οι οποίοι έχουμε εκλεγεί από τα έθνη. Και μας συνήνωσε ο Κύριος με τον εαυτόν του και με τον Πατέρα, μας παραλαμβάνει δηλαδή ως γνησίους νέους και αδελφούς, ακόμη δε, ω της ανεκφράστου φιλανθρωπίας, και γονείς ιδικούς του. Πράγματι, λέγει «ο ποιών το θέλημα του Πατρός μου του εν ουρανοίς, ούτος και αδελφός μου και αδελφή μου και μήτηρ εστί».

  Σήμερα όμως, εορτάζουμε στην ‘Εκκλησία τους προπάτορες, οι περισσότεροι από τους οποίους ανήκαν στο γένος των Εβραίων. Για ποιον λόγο; Για να μάθουν όλοι ότι οι Ιουδαίοι, δεν απεκηρύχθησαν και οι εθνικοί δεν υιοθετήθησαν αδίκως, ούτε παραλόγως ούτε αναξίως από τον Θεόν, ο οποίος τα πραγματοποιεί αυτά και τα ρυθμίζει. Αλλά όπως ακριβώς από τους προσκεκλημένους εθνικούς συγκαταλέγονται στους συγγενείς του Θεού μόνον όσοι υπακούουν, έτσι και το γένος του Ισραήλ και όλοι όσοι προήλθαν από τον ‘Αδάμ μέχρι αυτήν την γενεάν, είναι πλήθος πολύ, αληθείς όμως Ισραηλίτες είναι όσοι από αυτούς έζησαν σύμφωνα με το θέλημα του Θεού. Αυτοί μόνον είναι αληθινοί πατέρες και προπάτορες, πρώτον μεν εκείνης που εγέννησε παρθενικώς κατά σάρκα τον

Τήνος: ο Ιεροκήρυκας της Μητρόπολης στα εγκαίνια της Κάριτας

Με απλότητα αλλά και με πολλή χαρά πραγματοποιήθηκαν το μεσημέρι της 6ης Δεκεμβρίου 2017, γιορτή του Αγίου Νικολάου, τα επίσημα εγκαίνια του Κέντρου Ακρόασης / Συμβουλευτικού Σταθμού της Κάριτας Νάξου – Τήνου.

Ο π. Μάρκος Φώσκολος, εφημέριος του Αγ. Νικολάου και ο π. Γεώργιος Ανδριώτης πραγματοποίησαν τον αγιασμό και έδωσαν πρώτοι από όλους τις ευχές τους. Ο πατέρας Ιάκωβος Σέττας επίσης μας τίμησε με την παρουσία του.

Η καθολική κοινότητα και ευρύτερα η κοινωνία της Τήνου είχε

Ο προστάτης των ζώων:

 Άγιος Μόδεστος, 16 Δεκεμβρίου

   Μια γυναίκα χήρα και φτωχή, είχε πέντε ζεύγη βοδιών, ως μοναδικό πόρο για την συντήρησή της, που όμως τα βρήκε κακή και μεγάλη ασθένεια, και η γυναίκα λυπήθηκε θρηνώντας απαρηγόρητα, καταφεύγοντας στις Εκκλησίες και παρακαλώντας όλους τους Αγίους να την βοηθήσουν στην συμφορά της.

  Αφού δεν έβρισκε βοήθεια, παρεκάλεσε τους Αγίους Αναργύρους, Κοσμά και Δαμιανό, να ελεήσουν την αμαρτωλή, διότι δια τις αμαρτίες της κινδύνευαν τα βόδια της να χαθούν. Φανερώθηκε τότε στον ύπνο της ο Άγιος Κοσμάς και της είπε ότι σε εκείνους δεν δόθηκε το χάρισμα να ιατρεύουν τα ζώα, διότι αυτή η Χάρις δωρίθηκε από τον Θεό στον μεγάλο Αρχιερέα των Ιεροσολύμων Μόδεστο, καί αν πάει σ’ αυτόν θα ιατρεύσει τα βόδια της.

   Εκείνη ξύπνησε και έτρεξε ευθύς αναζητώντας τον Άγιο Μόδεστο χωρίς να τον βρίσκει, διότι κατοικούσε μακριά από τα Ιεροσόλυμα, προσευχόμενη με θερμή πίστη να της φανερωθεί ο Θαυματουργός ιατρός.

   Μία νύκτα, η γυναίκα είδε σε όραμα τον Άγιο που την ρώτησε γιατί θρηνεί πολύ και της απεκάλυψε ότι εκείνος είναι ο Μόδεστος που ζητεί και ακούγοντας την προσευχή της ήρθε για να θεραπεύσει τα βόδια της! Την συμβούλευσε τότε να κόψει ένα μέρος από τα σιδερένια εργαλεία που είχε και τα τεμάχια αυτά να τα πάει σε έναν τόπο που τον έλεγαν «Λαγήνας» όπου βρισκόταν ένας Ναός του Αρχιστρατήγου Μιχαήλ και εκεί μπροστά στην κόγχη του Ναού διέμενε ένας καλός τεχνίτης που ονομαζόταν Ευστάθιος και με τα σιδερικά αυτά να της κατασκευάσει έναν Σταυρό, που θα τον φέρει στο σπίτι της και το πρωί ας λειτουργήσουν οι Ιερείς αλείφοντας τον Σταυρό με λάδι και μ’ αυτό το λάδι ας ραντίσουν τα βόδια και ευθύς δια του ονόματος του Χριστού και της επικλήσεώς τους θα θεραπευθούν από την ασθένεια.

Αυτά η γυναίκα έκαμε καθώς διετάχθη από τον Άγιο και ιατρεύτηκαν τα βόδια της και τα είχε πάλι στη δούλεψή της χωρίς κανένα πρόβλημα δοξάζοντας όλοι τον Θεό, που έδωσε τέτοια Θαυματουργή εξουσία στον δούλο του Μόδεστο. Από τότε εξαφανίστηκε η τέχνη των απίστων και των μάγων, και δεν μπορούσαν να βλάψουν τα σπίτια των πιστών Χριστιανών, οι οποίοι προσέτρεχαν στη δύναμη του θαυμαστού εκείνου Σταυρού.

   Αλλά καί τώρα, όποιος με πίστη εορτάσει την μνήμην του Αγίου Μοδέστου, κατασκευάζοντας Σταυρό και κάνει κάθε έτος τα προαναφερθέντα φυλάσσεται το σπίτι του και όλα τα ζώα του αβλαβή, με την Χάρη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, από κάθε διαβολική ενέργεια και ανθρώπινη βλάβη.

πηγή: poimin

Προεόρτια Χριστουγέννων

 Τοῦ Ι. Μ. ΦΟΥΝΤΟΥΛΗ

  Σέ λίγες ἡμέρες θά ἑορτάσωμε τήν μεγάλην ἑορτή τοῦ χριστιανικοῦ κόσμου, τήν ἑορτή τῶν Χριστουγέννων. Τό γεγονός τῆς γεννήσεως τοῦ Κυρίου θά ξαναφέρῃ ἡ Ἐκκλησία μπροστά στά μάτια τῆς ψυχῆς μας καί θά μᾶς καλέσῃ νά προσκυνήσωμε μαζί μέ τούς ποιμένας καί μέ τούς μάγους τόν γεννηθέντα βασιλέα καί νά ὑμνολογήσωμε μαζί μέ τίς στρατιές τῶν οὐρανίων ἀγγέλων τήν ἐνανθρώπησι τοῦ Θεοῦ τῆς εἰρήνης καί τῆς ἀγάπης.

    Τό «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία», ὁ ἀγγελικός ὕμνος τῆς γεννήσεως (Λουκ. 2, 3), θά ἀντηχήσῃ καί πάλι στούς ναούς μας. Στό νεογέννητο βρέφος τῆς Βηθλεέμ θά ἰδοῦμε τόν τεχθέντα Σωτῆρά μας, τόν ἐνανθρωπήσαντα Θεό. Σ᾿ αὐτό τό βρέφος θά ἀντικρύσωμε τήν «λύτρωσιν» πού «ἀπέστειλεν ὁ Κύριος τῷ λαῷ αὐτοῦ» (Ψαλμ. 110, 9), γιατί μέσα στό βρεφικό του σῶμα δέν κρύβεται μόνον ὁ Θεός, ἀλλά καί τό πλήρωμα τῆς σωτηρίας μας, ἡ ἀνακαίνισις καί ἡ θέωσις τῆς φθαρτῆς μας φύσεως, ἡ καινή κτίσις· ὁ ἄνθρωπος πού γίνεται Θεός, αὐτό τό μυστήριο τῆς σωτηρίας καί τῆς λυτρώσεως ὅλων ἡμῶν.

   Ἀκριβῶς δέ λόγῳ τῆς θεολογικῆς της αὐτῆς σπουδαιότητος ἡ ἑορτή τῶν Χριστουγέννων ἀποτελεῖ μαζί μέ τήν ἑορτή τοῦ Πάσχα τούς δύο μεγάλους πόλους γύρω ἀπό τούς ὁποίους στρέφεται τό λειτουργικό ἔτος. Τό Πάσχα εἶναι ἡ κορωνίς τῶν κινητῶν καί τά Χριστούγεννα τῶν ἀκινήτων ἑορτῶν. Εἰδικά δέ ἡ ἑορτή τῶν Χριστούγεννων εἶναι ἡ «μητρόπολις» τῶν ἑορτῶν κατά τόν Ἅγιο Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο (Εἰς τόν μακάριον Φιλογόνιον, 3), γιατί τό γεγονός πού ἑορτάζομε κατ᾿ αὐτή εἶναι ἡ προϋπόθεσις ὅλων τῶν ἄλλων σταθμῶν τῆς σωτηρίας μας. Ἄν δέν ἐγεννᾶτο ὁ Χριστός οὔτε θά ἐβαπτίζετο, οὔτε θά ἐδίδασκε καί θά ἐθαυματούργει, οὔτε θά ἔπασχε καί θά ἀνίστατο. Ἤδη μέ τήν γέννησι τοῦ Χριστοῦ ἡ σωτηρία τοῦ γένους μας ἔχει δυνάμει συντελεσθῆ. Ἡ θεία καί ἡ ἀνθρωπίνη φύσις ἔχουν ἑνωθῆ ἐν Χριστῷ. Ὁ Θεός καί ἄνθρωπος Ἰησοῦς Χριστός ἀποτελεῖ τήν ζῶσαν εἰκόνα καί τήν ἐγγύησι τῆς μελλοντικῆς ἐν Χριστῷ ἀνακεφαλαιώσεως τῶν πάντων.

   Θά περίμενε κανείς ὕστερα ἀπό ὅλα αὐτά ἡ ἑορτή τῶν Χριστούγεννων νά εἶναι καί ἡ χρονολογικῶς πρώτη ἑορτή τοῦ χριστιανικοῦ ἡμερολογίου. Ἡ ἑορτή ὅμως τοῦ Πάσχα καί ἡ καθ᾿ ἑβδομάδα ἐπανάληψίς της, ἡ Κυριακή, εἶναι κατά πολύ ἀρχαιοτέρα ἀπό τά Χριστούγεννα. Γιά πρώτη φορά κατά τά μέσα τοῦ Β´ αἰῶνος

Οι Οικουμενιστές εκπρόσωποι της Εκκλησίας της Ελλάδος, μας πετούν κατάμουτρα την αιρετική τους ταυτότητα!!! --Κι οι ιερωμένοι-πνευματικοί, θα συνεχίσουν να τους θεωρούν εκπροσώπους τους, ως συγκοινωνοί στην αίρεση! --Κι ο λαός θα συνεχίσει να τους έχει πνευματικούς του!!! --Η νέα "εκκλησία" είναι εδώ! Κι ο αγώνας των Οικουμενιστών και πάλι δικαιώνεται, χάρη στη αφασία των Ορθοδόξων!

Συνάντηση μεταξύ εκπροσώπων Ευρωπαϊκών Εκκλησιών στις Βρυξέλλες

Την Τετάρτη 13 Δεκεμβρίου 2017 έλαβε χώρα στην έδρα της Συνέλευσης των Ευρωπαϊκών Εκκλησιών (CEC), στις Βρυξέλλες συνάντηση εργασίας για την ανταλλαγή απόψεων μεταξύ εκπροσώπων Ευρωπαϊκών Εκκλησιών εν όψει της προσεχούς Γενικής Συνέλευσης των Ευρωπαϊκών Εκκλησιών στο Novi Sad της Σερβίας από 31 Μαΐου μέχρι 6 Ιουνίου 2018.
Κεντρικό θέμα αυτής της Γενικής Συνέλευσης θα είναι ο επανευαγγελισμός της Ευρώπης, ενώ κεντρικές της έννοιες θα είναι αυτές της χριστιανικής μαρτυρίας, της δικαιοσύνης και της φιλοξενίας.
Όπως δήλωσε ο π. Heikki Huttunen, Γενικός Γραμματέας της CEC, πάνω από 350 άνθρωποι προβλέπεται να παραστούν στις εργασίες της συνέλευσης αυτής, από τους οποίους 188 εκπρόσωποι από τις 114 Εκκλησίες-Μέλη και 28 εκπρόσωποι Εθνικών Συμβουλίων Εκκλησιών.
Στην συνάντηση εργασίας της Τετάρτης παρουσιάσθηκε σε γενικές γραμμές η Ανοικτή Επιστολή (Open Letter) της CEC, η οποία απευθύνθηκε προς τις Εκκλησίες –Μέλη της το καλοκαίρι του 2016, ως βάση συζήτησης για τις σχέσεις Εκκλησίας και Ευρώπης εν όψει της Γενικής Συνέλευσης του Novi Sad, αλλά και σε απάντηση των πρωτοβουλιών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Προέδρου Junger προσωπικά για το τί λογής μέλλον τελικά επιθυμούμε για την ΕΕ και γενικότερα για την Ευρώπη. 
Στη συνέχεια ο συνεργάτης της CEC πάστορας Peter Pavlovic αναφέρθηκε στην πορεία των σχετικών συζητήσεων που έχουν πραγματοποιηθεί στις περιφερειακές συναντήσεις εργασίας μεταξύ εκπροσώπων Εκκλησιών από το καλοκαίρι του 2016 μέχρι σήμερα στο Ρέυκιαβικ, στο Εδιμβούργο, στην Πράγα και στον Βόλο αναφορικά με τα θέματα που άνοιξε προς συζήτηση η Ανοικτή Επιστολή και παρουσίασε μια σειρά θεμάτων που έχουν τεθεί στις συζητήσεις αυτές όπως ευρωπαϊκή ταυτότητα, από την οικονομική στην κοινωνική Ευρώπη, κοινές αξίες, η αξιοπιστία των Εκκλησιών, διακονία και πολιτική αποκρυστάλλωσή της κ.α. 
Ακολούθησε διατύπωση απόψεων εκ μέρους παρισταμένων εκπροσώπων Εκκλησιών στην συζήτηση αυτή.
Ο Πρωτοπρεσβύτερος Δρ. Γεώργιος Λέκκας, εκπροσωπώντας το Γραφείο της Αντιπροσωπείας της Εκκλησίας της Ελλάδος, αναφέρθηκε καταρχήν στο ρόλο που καλούνται να παίξουν οι θρησκείες σήμερα στην Ευρώπη και παρατήρησε:
«Κατά τη διάρκεια του 20ου αι. το σλόγκαν ότι η θρησκεία είναι το “όπιο του λαού” εξαπλώθηκε παντού στην Ευρώπη με αποτέλεσμα οι άνθρωποι να γυρίσουν μαζικά την πλάτη τους στην Εκκλησία. Οι ευρωπαϊκές πόλεις διαθέτουν σήμερα, έτσι, εντυπωσιακούς ναούς που όμως εξυπηρετούν μικρές μόνο χριστιανικές μειονότητες. 
Ορθά αναγράφεται στην Ανοικτή Επιστολή ότι “χωρίς κοινές αξίες, ευρωπαϊκή ενότητα δεν μπορεί να υπάρξει”. Το πρόβλημα όμως είναι ότι ο ευρωπαίος άνθρωπος συχνά ξεχνάει ότι οι αξίες είναι προϊόντα συλλογικής εμπειρίας και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η θρησκεία, ως έκφραση συλλογικής εμπειρίας, υπήρξε μέσω των αιώνων η κύρια πηγή αξιών.
Όλως παραδόξως, εξαιτίας του πρόσφατου κύματος άθλιων φονταμενταλιστικών ακροτήτων, το ζήτημα της θρησκείας επανήλθε στο ευρωπαϊκό προσκήνιο. Έχουμε, λοιπόν τώρα, ως χριστιανοί τη μεγάλη ευκαιρία από τη μια να πολεμήσουμε εναντίον του θρησκευτικού φανατισμού και από την άλλη να αναδείξουμε την αξία του αληθινού χριστιανικού μηνύματος.
Μπορεί το σώμα μας να χρειάζεται ανάπαυση, η ψυχή μας πολιτιστικές εκδηλώσεις, το πνεύμα μας όμως χρειάζεται προσευχή. Η πνευματική ανάγκη για λειτουργική και ατομική προσευχή είναι βαθιά γραμμένη στην ανθρώπινη συνθήκη και οι άνθρωποι που αποτυχαίνουν αυτήν τη βαθιά τους ανάγκη θέτουν σε κίνδυνο τη σωματική και ψυχική τους υγεία.
Τελικά η θρησκεία δεν είναι το όπιο των λαών. Αντίθετα, η ανθρώπινη ανάγκη για προσευχή, λειτουργική και ατομική, είναι πολύ επιτακτικότερη από την ανάγκη των εξαρτημένων για όπιο.
Θα είμαστε όλοι μας υποχρεωμένοι στην CEC, αν θελήσει να ασκήσει όλη την επιρροή της στους Ευρωπαϊκούς Θεσμούς, ώστε όλοι οι ευρωπαίοι πολίτες να λάβουν το μήνυμα ότι η θρησκεία δεν είναι απλώς η κύρια πηγή αξιών αλλά κυρίως η απόλυτη προϋπόθεση για την καλύτερη πνευματική υγεία των ευρωπαίων πολιτών.
Η τηλεόραση, το ράδιο και άλλα μέσα ενημέρωσης θα έπρεπε τακτικά –ακόμα καλύτερα καθημερινά– να δίνουν βήμα σε εκπροσώπους θρησκειών αναλογικά με τον αριθμό των πιστών τους σε κάθε χώρα-μέλος της ΕΕ και περιμένουμε από την CEC να πρωταγωνιστήσει σε αυτήν τη σταυροφορία».
Ειδικά για το ζήτημα της αξιοπιστίας του εκκλησιαστικού λόγου στην ευρωπαϊκή σκηνή, ο π. Γεώργιος Λέκκας ανάφερε: 
«Ο άνθρωπος φαίνεται ότι δημιουργήθηκε ως κοινωνικό ον για να ζήσει εν τη Εκκλησία. 
Ένας από τους κύριους λόγους που οι ευρωπαϊκοί λαοί αποστασιοποιούνται από τις Εκκλησίες τους είναι και οι ασυμφωνίες μεταξύ των Εκκλησιών.
Το αν έχουμε ή όχι το Πνεύμα του Χριστού αποδεικνύεται όχι τόσο από τις αποφάσεις μας για τους ασθενέστερους –τέτοιες μπορεί να λαμβάνονται και από άθρησκους πολιτικούς– αλλά κυρίως από τις αποφάσεις μας προς την κατεύθυνση της ένωσης όλων των χριστιανών εντός της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας στο πνεύμα της προσευχής του Ιησού “ίνα πάντες εν ώσιν” (Ιω. 17.21).
Αν πραγματικά είμαστε χριστιανοί και όντως επιδιώκουμε την “ενότητα  μέσα  στη  δ ι α φ ο ρ ε τ ι κ ό τ η τ ά ”  μας,  οφείλουμε να εργασθούμε από κοινού για την απάλειψη οποιουδήποτε στοιχείου μας χωρίζει από το Πνεύμα της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, επιτρέποντας ταυτοχρόνως στις Εκκλησίες μας να διατηρήσουν όλες τις διαφορές που δεν απάδουν προς αυτό το Πνεύμα.
Αυτό περιμένουν οι κοινωνίες μας αν πραγματικά, όπως το γράφει η Ανοικτή Επιστολή, “οι Εκκλησίες θέλουν να συμβάλουν θετικά στην οικοδόμηση ενός κοινού ευρωπαϊκού οίκου”».

Πηγή

Σχόλιο katanixis.gr: Ο ρόλος όλων των λογής λογής μορφωμάτων του δόλιου διαλόγου με τους αιρετικούς, αποκαλύπτεται. Από ένα μακροσκελές ρεπορτάζ, σε μόλις δυο τρεις παραγράφους, ο εκπρόσωπος της Ορθόδοξης Εκκλησίας, ομολόγησε ανερυθρίαστα από ποιο πνεύμα εμφορείται.