1. Σαν γλυκύς συνοδοιπόρος του ανθρώπινου βίου ο
προφήτης Δαβίδ βρίσκεται σε όλους τους δρόμους της ζωής και αναστρέφεται
πρόσφορα με όλες τις πνευματικές ηλικίες και είναι κοντά σε κάθε
παράταξη που προκόβει. Παίζει με όσους νηπιάζουν, όπως θέλει ο Θεός, με
τους άνδρες συναγωνίζεται, παιδαγωγεί τη νεότητα, υποστηρίζει τα
γηρατειά, γίνεται στους πάντες τα πάντα. Γίνεται το όπλο των στρατιωτών,
ο προπονητής των αθλητών, η παλαίστρα όσων γυμνάζονται, το στεφάνι των
νικητών, η χαρά του τραπεζιού, η παρηγοριά στις κηδείες. Δεν υπάρχει
τίποτε από τη ζωή μας που να είναι αμέτοχο από αυτή τη χάρη. Ποια δυνατή
προσευχή γίνεται, που δεν έχει σχέση μ’ αυτή ο Δαβίδ; Ποια ευφροσύνη
γιορτής δοκιμάζομε χωρίς να τη χαροποιεί ο Δαβίδ; Αυτό μπορούμε να το
διαπιστώσομε και τώρα· ότι δηλαδή, ενώ και γι’ άλλους λόγους είναι
μεγάλη η εορτή, ο προφήτης με τη συνεισφορά του την έκανε μεγαλύτερη,
συνεισφέροντας πρόσφορα σ’ αυτήν την ευφροσύνη από τους ψαλμούς. Στον
ένα ψαλμό σε προτρέπει να γίνεις πρόβατο που το ποιμαίνει ο Θεός και δε
στερείται από κανένα αγαθό· και χόρτο να βοσκήσει και νερό να πιει και
τροφή και μάντρα και δρόμος και οδηγία και τα πάντα γίνεται ο καλός
ποιμένας (Ιω. 10, 2-4· 11), επιμερίζοντας κατάλληλα τη χάρη του σε κάθε
ανάγκη.
2. Με όλα αυτά διδάσκει την Εκκλησία, ότι πρέπει να γίνεις πρώτα πρόβατο του καλού ποιμένα οδηγούμενο με την ορθή κατήχηση στις θείες βοσκές και πηγές των διδαγμάτων για να συνταφείς μαζί του με το βάπτισμα στο θάνατο (Ρωμ. 6, 3-4) και να μη φοβηθείς αυτόν το θάνατο· γιατί αυτός δεν είναι θάνατος, αλλά σκιά και
2. Με όλα αυτά διδάσκει την Εκκλησία, ότι πρέπει να γίνεις πρώτα πρόβατο του καλού ποιμένα οδηγούμενο με την ορθή κατήχηση στις θείες βοσκές και πηγές των διδαγμάτων για να συνταφείς μαζί του με το βάπτισμα στο θάνατο (Ρωμ. 6, 3-4) και να μη φοβηθείς αυτόν το θάνατο· γιατί αυτός δεν είναι θάνατος, αλλά σκιά και