Γιατί η Ισραηλινή αστυνομία σφράγισε τον Πανάγιο Τάφο στα Ιεροσόλυμα

Τί ἄραγε μαγειρεύουν οἱ Ἰσραηλινοί;

Στο πόδι οι αγιοταφίτες για διαμαρτυρία – Παρέμβαση στα τυπικά της Ορθόδοξης εκκλησίας χωρίς να ενημερώσουν.
Ομάδα της Ισραηλινής αστυνομίας στην Ιερουσαλήμ έφθασε χθες Τρίτη στις 10 το πρωί στον Πανάγιο Τάφο κι έκλεισε την πόρτα απαγορεύοντας σε χιλιάδες προσκυνητές να μπουν στο κουβούκλιο και να προσκυνήσουν.
Άνδρες της αστυνομίας μάλιστα έδιωξαν τον κόσμο που περίμενε να μπει στο κουβούκλιο.
Δημιουργήθηκε το αδιαχώρητο στο ναό και χωρίς να ενημερώσουν κανέναν ούτε καν το Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο προχώρησαν σε αποκλεισμό και απαγόρευση των επισκεπτών που βρισκόταν στην περιοχή.

Υπενθυμίζουν ότι υπήρξε ΔΙΑΚΟΠΗ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ του Αθηναγόρα, όταν το κακό ήταν μικρότερο. Τώρα που ο Οικουμενισμός γιγαντώνεται, γιατί αυτή η αδράνεια;

Επιστολή 8 λαϊκών πιστών προς την Ιερά Κοινότητα Αγίου Όρους για την αίρεση του Παπισμού και την παναίρεση του Οικουμενισμού

Ἐπιστολή 8 λαϊκῶν πιστῶν πρός τήν Ἱερά Κοινότητα Ἁγίου Ὄρους γιά τήν αἵρεση τοῦ Παπισμοῦ καί τήν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

Τό Ἱστολόγιο ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ ἔχουμε στά χέρια μας τό κείμενο πρόσφατης ἐπιστολῆς πού ἐστάλη στήν Ἱερά Κοινότητα Ἁγίου Ὄρους, τό ὁποῖο καί σᾶς δημοσιοποιοῦμε.

Τῇ 9η Φεβρουαρίου 2015

Πρός τούς Σεβαστούς Πατέρες

τῆς Ἱερᾶς Κοινότητος Ἁγίου Ὄρους

ΚΑΡΥΕΣ

Τ.Κ. 63086

ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ

Κοιν: στόν ἠλεκτρονικό καί ἔντυπο Τύπο

Σεβαστοί Πατέρες ἐκ τῆς Ἱερᾶς Κοινότητος Ἁγίου Ὄρους εὐλογεῖτε,

διαβάσαμε τήν Ἐπιστολήν σας, τήν ὑπ’ ΑΡΙΘ. ΠΡΩΤ. Φ.2/7/3012, ἡ ὁποία ἀπευθύνεται πρός τόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαῖο καί ἀναφέρεται σέ διατρέξαν συμβάν πού ἔλαβε χώρα  τήν ἱερά στιγμή τῆς Ἁγίας Ἀναφορᾶς, κατά τίς ἑορταστικές ἡμέρες ἐπί τῇ μνήμῃ τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέα. Ἀντιδράσατε εὐλόγως στόν λειτουργικό ἀσπασμό τοῦ Πατριάρχη πρός τόν Πάπα, ἐνδεδυμένον τοῦ δευτέρου τό ὠμοφόριον, καθώς καί στήν ἀπαγγελία, τοῦ δευτέρου πάλι, τῆς Κυριακῆς Προσευχῆς.

Ἀφενός χαρήκαμε ὡς λαϊκοί χριστιανοί γιά τήν ἐπισήμως καί ἐγγράφως ἐξεφρασμένη ἀντίθεσή σας πρός τόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη, πού ἀφορᾶ τό οἰκουμενιστικό αὐτό συμβάν. Ἡ διακαής ἐπιθυμία μας τῶν λαϊκῶν πιστῶν, σᾶς ἐξομολογούμεθα πώς εἶναι σέ

ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΝ ΤΗΝ ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΑ, ΑΛΛΑ ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ ΤΗΝ ...ΑΝΑΣΚΕΥΗ ΤΗΣ!

Ἡ πολιτικὴ καὶ θρησκευτικὴ ἐξουσία μᾶς ἔχει συνηθίσει στὴν λογοκρισία καὶ στὶς κάθε εἴδους φασιστικὲς πρακτικές. Ποιός νὰ φανταζόταν, ὅμως, πὼς τὰ Θρησκευτικὰ ἱστολόγια, ποὺ ἀγωνίζονται γιὰ τὴν ἀλήθεια καὶ δημοσιεύουν ἄρθρα κατὰ τῆς «λογοκρισίας τῶν ἱερατικῶν ἱστολογίων στὸ διαδίκτυο», ποὺ προανήγγειλε ἡ «Ἱερὰ Σύνοδος», θὰ ἐφάρμοζαν αὐτὴν τὴν ἀπαράδεκτη λογοκριτικὴ τακτική;

Συγκεκριμένα τὸ ἱστολόγιο «Ἀκτίνες» ἔδωσε βῆμα στὸν κληρικὸ τῆς Ἱ. Μ. Πειραιῶς π. Παῦλο Δημητρακόπουλο, καὶ δημοσίευσε ἄρθρο του, μὲ τὸ ὁποῖο συκοφαντεῖ τοὺς ἀποτειχισμένους ὡς ἁγιομάχους, ἀλλὰ ἀρνήθηκε νὰ δώσει τὸ ἴδιο βῆμα καὶ στοὺς συκοφαντούμενους, ἀποκλείοντας σχόλιά τους, ἀλλὰ καὶ ἄρθρο-ἀπάντηση στὸν κακοήθη κληρικὸ τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Πειραιῶς.

Καί, κυρίως, τί νὰ πεῖ κανεὶς γιὰ τὸ ἱστολόγιο «Κατάνυξις» ποὺ ὁ πνευματικός τους πατέρας π. Νικόλαος, φασιστικὰ «λογοκρίνεται» γιὰ τὸν ἀντι-Οἰκουμενιστικὸ λόγο του καί, περαιτέρω, διώκεται ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Ἄνθιμο, καὶ ταυτόχρονα, τὰ πνευματικά του παιδιά, δημοσιεύουν τὸ παραπάνω κατάπτυστο συκοφαντικὸ δημοσίευμα τῆς Ἱ. Μ. Πειραιῶς κατὰ τῶν ἀποτειχισμένων, καὶ ἀρνοῦνται νὰ δημοσιεύσουν τὴν ἀπάντησή μας, ποὺ ἤδη δημοσίευσαν ἄλλα δύο θρησκευτικὰ ἱστολόγια; (ἐδῶ). Καταδικάζετε, φίλοι τῆς «Κατανύξεως», τὴν λογοκρισία καὶ δίωξη τοῦ π. Νικολάου Μανώλη, κι ἔχετε δίκιο. Ὅμως, δημοσιεύετε ἕνα πολυσέλιδο συκοφαντικὸ ἄρθρο τοῦ π. Παύλου, καλῶς ἢ κακῶς, ἀλλὰ λογοκρίνετε καὶ ἀρνεῖσθε τὴν μόλις μιᾶς σελίδας ἀπάντησή μας στὸν συκοφάντη μας!

Κι ὄχι μόνο ἀρνεῖσθε νὰ δημοσιεύσετε τὴν μικρὴ ἀπάντησή μας, ἀλλὰ δημοσιεύετε σχόλια ἐναντίον μας, ἐνῶ ἀπαντητικὰ σχόλια, ποὺ μᾶς ὑποστηρίζουν, τὰ ἀποκλείετε, ὅπως μᾶς πληροφόρησε κάτοικο τῆς Βορείου Ἑλλάδος, ὁ ὁποῖος μᾶς ἀπέστειλε καὶ σχόλιό του ποὺ ἀποκλείσατε, γιατὶ ἡ ἀλήθεια "καίει"!

Δημοσιεύουμε αὐτὸ τὸ σχόλιο-ἀπάντηση ποὺ μᾶς ἐστάλη καί, τὸ ὁποῖο, δὲν δημοσίευσε ἡ «Κατάνυξις». Τὸ σχόλιο ἀπαντᾶ στὸν «Ἀνωνυμο» σχολιογράφο τῆς «Κατάνυξης» (18 Φεβρουαρίου 2015 - 11:08 π.μ.), ἐδῶ, ὁ ὁποῖος ἐκτὸς τῶν ἄλλων ἰσχυρίζεται ὅτι:

«Οπως ο αγιος Κυριλλος που με τον αιρετικο Νεστοριο δεν διεκοψε κοινωνια αλλα κοιταξε να τον διορθωσει. Ηρθε η Γ΄ Οικουμενικη και κατεδικασε τον Νεστοριο. Οι Παπες κηρυτταν την αιρεση του filioque απο το 1009...οι πατριαρχες εμακροθυμησαν ...ετσι διεκοψαν την κοινωνια μετα 45 ετη»!

Νὰ σημειώσουμε ἀπὸ τὴ μεριά μας ὅτι ὁ Ἀνώνυμος, σκοπίμως “λησμονεῖ”, ὅτι ὁ ἅγιος Κύριλλος μὲ Ἐπιστολή του ἐπαίνεσε τοὺς λαϊκοὺς καὶ μοναχοὺς τῆς Κων/πόλεως, ποὺ ἤδη εἶχαν ἀποτειχισθεῖ αὐθόρμητα καὶ μὲ δική τους πρωτοβουλία, ἀμέσως μὲ τὴν διατύπωση τῆς αἱρέσεως ἀπὸ τὸν Νεστόριο, καὶ πρὶν ἐπέμβη ὁ Ἅγιος μὲ Ἐπιστολές του καὶ ἡ Σύνοδος γιὰ νὰ καθαιρέσει τὸν Νεστόριο· ὁ ἴδιος δέ -ὁ ἅγιος Κύριλλος- μὲ τὸν Πάπα Κελεστῖνο, εἶχε δώσει διορία στὸν Νεστόριο, ἐντὸς δέκα (10) ἡμερῶν νὰ καταδικάσει τὶς κακοδοξίες του περὶ «χριστοτόκου» Παναγίας κι ὄχι Θεοτόκου! Σήμερα, ὄχι μερικὲς μέρες καὶ μερικὰ χρόνια, ἀλλὰ δεκαετίες ὁλόκληρες κυκλοφορεῖ ἡ αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, καὶ μὲ αὐτὴ κοινωνοῦν οἱ Ποιμένες καὶ ἀφήνουν καὶ τὸ Ποίμνιο νὰ ἐπικοινωνεῖ καὶ νὰ ...κοινωνεῖ ἀπὸ χέρια Οἰκουμενιστῶν!

Νὰ ἐπισημάνουμε δέ, ὅτι ὁ ἅγιος Κύριλλος δὲν ἀναγνώρισε τὶς καθαιρέσεις ποὺ ἔκανε ὁ Νεστόριος ἐναντίον ἐκείνων ποὺ διέκοψαν τὸ Μνημόσυνό του, ἐνῶ, ἀντίθετα, οἱ σημερινοὶ ὀρθόδοξοι ‒πολέμιοι τῆς συγχρόνου αἱρέσεως‒ ἀναγνώρισαν τὴν καθαίρεση τοῦ π. Εὐθυμίου, ποὺ κατὰ τὸν π. Θεόδωρο Ζήση «κράτησε μόνος τὸ βάρος τοῦ ἀγῶνα» τὰ πρῶτα χρόνια. Καὶ τὴν ἀναγνώρισαν, γιατὶ θέλουν νὰ τὰ ἔχουν καλὰ μὲ τοὺς Οἰκουμενιστὲς Ἐπισκόπους!

Τὸ σχόλιο ποὺ μᾶς ἐστάλη καὶ ἀρνήθηκαν νὰ δημοσιεύσουν οἱ τῆς "Κατανύξεως" (μετὰ τὴν ἄρνηση νὰ δημοσιεύσουν καὶ τὴν δική μας ἀπάντηση) εἶναι τὸ ἑξῆς:

«Μόνοι σας αδελφοί το ομολογείτε ότι διέκοψαν  την κοινωνία μετά 45 έτη  μέσα στήν αίρεση του  filioque. Ήδη όμως πέρασε πάνω από ένας αιώνας (πάνω από 100 ολόκληρα χρόνια) μέσα στην αίρεση κι ακόμη συσκέπτεσθε για το πώς θα αντιμετωπίσουμε την αίρεση. Δεν σας προτείνουμε δικό μας δρόμο, (ποὺ χαρακτηρίζετε) αυθαίρετο κι αναθεματισμένο, αλλά (δρόμο) αγιογραφικό και αγιοπατερικό, στον οποίο αν ενσκύψετε θα δείτε καθαρά ποιός δημιουργεί τις διαιρέσεις και τα σχίσματα. Πάντως, σύμφωνα με τον κανόνα, όχι αυτοί που αποτειχίζονται, διότι αυτοί αξιωθήσονται τιμής και σκοπό έχουν «ρύσασθαι» την Εκκλησία από τα σχίσματα.

Νομίζω ότι γνωρίζετε την ελληνική γλώσσα και είσθε σε θέση να κατανοείτε τα κείμενα που κι εσείς οι ίδιοι επικαλείσθε και χρησιμοποιείτε ευκαίρως - ακαίρως. Οι επιθέσεις που ασκούνται στο σώμα της Εκκλησίας μας, δεν προέρχονται από τους αποτειχισμένους, τους οποίους κακώς χαρακτηρίζετε ως δυνάστες, αλλά από τους αιρετικούς και τους κοινωνούντας μετ' αυτών. Φροντίσετε λοιπόν εσείς, με κάποια νέα τακτική, να αντιμετωπίσετε την παναίρεση του αιώνα μας, αφού οι αποτειχισμένοι είναι δυνάστες επιθετικοί κατά της Εκκλησίας και αφού μέχρι τώρα δεν έχετε κατορθώσει τίποτε και πηγαίνουμε από το κακό στο χειρότερο. Το μόνο που καταφέρατε και πρέπει να το καταθέσω αυτό είναι ότι μας εβγάλατε εκτός Εκκλησίας, μας ταυτίσατε με τους παλαιοημερολογίτες  σχισματικούς και μας πετάξατε έξω από το αγωνιστικό στερέωμα σαν μολυσμένους κι αποδιοπομπαίους τράγους κι αντί να είμαστε στην ίδια γραμμή και να αγωνιζόμαστε από το ίδιο στρατόπεδο, ξαφνικά μας εντάξατε στους εχθρούς σας και τους εχθρούς της πίστεως.  Όχι μόνο μας συκοφαντείτε, αλλά συκοφαντείτε κι αλλοιώνετε και τη διδασκαλία των Αγίων  Πατέρων. Τώρα μόνον ο Θεός μπορεί πλέον να μιλήσει και να φανερώσει την ΑΛΗΘΕΙΑ! ΖΕΙ ΚΥΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ.

ΚΑΛΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ».

Ὑπενθυμίζουμε ὅτι τὴν ἀπάντηση πρὸς τὸν π. Παῦλο Δημητρακόπουλο, ποὺ δημοσιεύσαμε στὸ ἱστολόγιό μας (ἐδῶ), δέχτηκαν νὰ ἀναδημοσιεύσουν τὰ ἱστολόγια «Ἀποτείχιση», «Θρησκευτικά», «Ἁγιορείτικο Βῆμα», ἀλλὰ ἀρνήθηκαν νὰ δημοσιεύσουν οἱ «Ἀκτίνες» καὶ ἡ «Κατάνυξις».

Εἴχαμε ἀναρτήσει τὸ παρόν, ὅταν λάβαμε καὶ ἕνα νέο σχόλιο ποὺ ἐστάλη ἀπὸ τὸν ἴδιο σχολιογράφο (Μάνος) καὶ δὲν δημοσιεύτηκε ἀπὸ τὴν «Κατάνυξη». Τὸ δημοσιεύουμε μὲ τὴν παρατήρηση πρὸς τὸν κ. Μάνο: Ἀδελφέ, ὅ,τι καὶ νὰ γράψεις, δυστυχῶς ἡ δυσφήμιση τοῦ ἀγῶνα μας καὶ ἡ ἐμπάθεια τῶν ὑπευθύνων τῆς «Σύναξης» εἶναι τέτοιου εἴδους καὶ ἔχουν τόσο ἐπηρεάσει -ὡς Γέροντες- τοὺς ὀπαδούς τους, ὥστε δὲν καταλαβαίνουν τίποτα, ὅσα κείμενα καὶ νὰ παρουσιάσεις. Ἐσὺ καλά κάνεις, ἀλλὰ μὴν ἀπογοητεύεσαι γιὰ τὸ ἀποτέλεσμα. Ὅλα βρίσκονται στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ κι ὅταν θέλει Ἐκεῖνος κάτι μπορεῖ νὰ γίνει. Τὸ νέο σχόλιο:

«Δεν πειράζει αγαπητοί που δεν αναρτήσατε το προγενέστερο σχόλιό μου, ίσως δημοσιευθεί από κάποιους άλλους. Επανέρχομαι όμως επειδή σας θεωρώ σοβαρό και αγωνιστικό ιστολόγιο και μάλιστα στην πρώτη γραμμή για να σας παραθέσω την επιστολή του Αγ. Κυρίλλου προς τον κλήρο και τον λαό της Κωνσταντινουπόλεως  και εσείς, αφού την μελετήσετε βγάλετε τα συμπεράσματά σας για το τί λέει ό Άγιος και μάλιστα πριν τη συνοδική διαγνώμη περί της αιρέσεως του Νεστορίου:

Τοῦ αὐτοῦ Κυρίλλου ἐπιστολή γραφεῖσα πρός τόν κλῆρον καί τόν λαόν Κωνσταντινουπόλεως ἐν ᾗ γράφει, ὥστε μή προσέχειν αὐτούς τῇ δυσσεβεῖ διδασκαλίᾳ τοῦ αἱρετικοῦ Νεστορίου, μήτε μήν κοινωνεῖν αὐτῷ, εἰ μένει λύκος ἀντί ποιμένος· ἀλλά μᾶλλον ἀνδρίζεσθαι ἐν Κυρίῳ, καί τήν ἑαυτῶν πίστιν τηρεῖν ἀπαρακόμιστον. Ἔτι τε γράφει καί κοινωνούς εἶναι τούς ἐκβληθέντας παρά Νεστορίου, ἀντειπόντας αὐτοῦ τῇ διδασκαλίᾳ.

   Τοῖς ἀγαπητοῖς καί ποθεινοτάτοις ἀδελφοῖς πρεσβυτέροις, διακόνοις, καί λαῷ Κωνσταντινουπόλεως, Κύριλλος ἐπίσκοπος, καί ἡ συνελθοῦσα σύνοδος ἐν Ἀλεξανδρείᾳ ἐκ τῆς Αἰγυπτιακῆς διοικήσεως, ἐν Κυρίῳ χαίρειν.

   Ὀψέ μέν, καί μόλις ἤλθομεν ἐφ’ ὅπερ ἧν ἄμεινον ἀρχαῖς ἐλθεῖν, τό φροντίδα θέσθαι φαμέν τῆς ἁπάντων ὑμῶν σωτηρίας, καί τοῦ μή χρῆναι παθεῖν τόν ἐπί τῇ πίστει θόρυβον. Ἀπολογούμεθα δέ ταῖς ἁπάντων ὑμῶν διά τοῦτο λύπαις· διετελέσαμεν γάρ οὐκ ἀδακρυτί τόν παρῳχηκότα καιρόν· προσεδοκῶμεν δέ, ὅτι συμβουλαῖς καί παραινέσεσιν ἐκκλησιαστικαῖς, καί τοῖς παρά πάντων ὑμῶν ἐλέγχοις μεταστήσεται μέν τῶν ἀπηχεστάτων ἑαυτοῦ δογμάτων ὁ εὐλαβέστατος ἐπίσκοπος Νεστόριος, τιμήσει δέ μεθ’ ἡμῶν τήν πίστιν, τήν παραδοθεῖσαν ταῖς Ἐκκλησίαις παρά τε τῶν ἁγίων ἀποστόλων καί εὐαγγελιστῶν, καί παρά παντός ἱερατικοῦ τάγματος, καί ταῖς διά τῶν ἁγίων προφητῶν φωναῖς εἰς τό ἔχειν ὀρθῶς κατεσφραγισμένην. Ἐπειδή δέ καί ἐξ ὧν παρ’ ὑμῖν ἐπ’ ἐκκλησίας λαλῶν οὐ παύεται, καί ἐκ τῶν ἐγγράφως ἐξηγήσεων αὐτοῦ πεπλανημένον εὑρίσκομεν, καί οὐ μετρίως δυσσεβοῦντα περί τήν πίστιν· λοιπόν ἀναγκαίως ἤλθομεν ἐπί τό χρῆναι διά συνοδικοῦ γράμματος αὐτῷ διαμαρτύρασθαι, ὡς εἰ μή ἀπόσχοιτο τήν ταχίστην τῶν ἑαυτοῦ καινοτομιῶν, καί κατά τήν ὁρισθεῖσαν προθεσμίαν παρά τοῦ ὁσιωτάτου καί θεοσεβεστάτου τῆς Ῥωμαίων Ἐκκλησίας ἐπισκόπου Κελεστίνου, ἀναθεματίσει μέν ἐγγράφως ἐκεῖνα, ἅπερ εἴρηκέ τε παρ’ ὑμῖν, καί βίβλοις ἐνέθηκεν, ἤ γοῦν ἐντεθῆναι παρεσκεύασιν, αἵ καί παρ’ ἡμῖν εἰσιν, οὐδένα κοινωνίας ἔχει τόπον πρός τούς ἱερέας τοῦ Θεοῦ, ἀλλ’ ἔσται πάντων ἀλλότριος. .....

Ταύτην ἐν ἑαυτοῖς ἀναζωπυροῦντες ἀεί τήν πίστιν, ἀσπίλους καί ἀμώμους ἑαυτούς τηρήσατε, μήτε κοινωνοῦντες τῷ μνημονευθέντι, μήτε μήν ὡς διδασκάλῳ προσέχοντες, εἰ μένει λύκος ἀντί ποιμένος, καί μετά ταύτην ἡμῶν τήν ὑπόμνησιν τήν πρός αὐτόν γενομένην, φρονεῖν ἕλοιτο τά διεστραμμένα.  Τοῖς δέ γε τῶν κληρικῶν, ἤτοι λαϊκῶν διά τήν ὀρθήν πίστιν κεχωρισμένοις, ἤ καθαιρεθεῖσι παρ’ αὐτοῦ, κοινωνοῦμεν ἡμεῖς, οὐ τήν ἐκείνου κυροῦντες ἄδικον ψῆφον, ἐπαινοῦντες δέ μᾶλλον τούς πεπονθότας, κἀκεῖνο λέγοντες αὐτοῖς· «Εἰ ὀνειδίζεσθε ἐν Κυρίῳ, μακάριοι·  ὅτι τό τῆς δυνάμεως καί τό τοῦ Θεοῦ Πνεῦμα εἰς ὑμᾶς ἀναπέπαυται »(P.G. 77,  124, 125 A).

Ελπίζω να γνωρίζετε την ελληνική για να διαπιστώσετε ότι ο Άγιος Κύριλλος στην επιστολή του αυτή επαινεί τους αποτειχισμένους από τον λύκο Νεστόριο και πέραν αυτού δεν δέχεται και τις επιβληθείσες ποινές (καθαιρέσεις κλπ.) από αυτόν. Και όλα αυτά προ της συνοδικής διαγνώμης.

ΜΑΝΟΣ

Ο Λέων της Ρώμης σε καιρούς Οικουμενισμού --και-- ΤΟΜΟΣ ΠΑΠΑ ΛΕΟΝΤΟΣ ΡΩΜΗΣ

Ὁ σήμερα ἑορταζόμενος ἅγιος Πάπας Ρώμης Λέων, ὅπως γράφει ὁ ὑμνογράφος του «τὰ συγχυτικά τῶν  ἀσεβούντων νοήματα» κατεδίωξε καὶ ἀπεγύμνωσε ὡς Λέων καί, κυριολεκτικά, ἔσβυσε «τῶν  θεοστυγῶν αἱρέσεων τὰ ἴχνη», ἀφοῦ «ὁλολαμπὴς ὡς ἥλιος, ἐκ δυσμῶν ἀνατέταλκε» καὶ «τὴν σύγχυσιν τοῦ Εὐτυχοῦς» κατεξήρανε «καὶ τοῦ Νεστορίου, τὴν διαίρεσιν τέμνων», μᾶς ἐδίδαξε «ἕνα σέβειν, τὸν Χριστὸν ἐν οὐσίαις, δυσὶν ἀδιαιρέτως, ἀτρέπτως, ἀσυγχύτως».

Ὁ Ἀξώμης μὲ τὸν μονοφυσίτη ..."ἁγιάζουν" τὰ ὕδατα!

Σήμερα, ὅμως, δυστυχῶς, ἡ σύγχυση ἐπανῆλθε στὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἀφοῦ οἱ Ποιμένες ποὺ εἶναι ἐντεταλμένοι γιὰ τὴν ὑπεράσπιση τῆς Πίστεως, ὅπως ὁ Ἀξώμης Πέτρος, συμπροσεύχονται καὶ συναγιάζουν μὲ τοὺς αἱρετικοὺς μονοφυσίτες ποὺ ὁ ἅγιος Λέων καὶ ἡ Δ΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος κατεδίκασε· ὅσοι δὲ καταδικάζουν τέτοιες ἐνέργειες μὲ ἄρθρα τους (ὅπως στὸ παρακάτω ἄρθρο «Ο ΣΩΤΗΡ»), ταυτόχρονα ἐπικοινωνοῦν καὶ συνυπάρχουν μὲ ἐκείνους ποὺ καταδικάζουν! Καὶ ἔτσι συντελοῦν στὴν ἐπέκταση ἀντὶ στὴν διάλυση τῆς συγχύσεως!

Ἂς παρακαλέσουμε τὸν Ἅγιο, ψάλλοντες μαζὶ μὲ τὸν ὕμνογράφο:

«Λάμπεις νῦν Μύστα τοῦ Χριστοῦ, εὐπρεπείας ἐν στεφάνῳ κοσμούμενος, καὶ ὡς πιστὸς ἱερεύς, δικαιοσύνην ὄντως ἐνδέδυσαι, καὶ Παραδείσῳ τῆς τρυφῆς, χορεύων θεσπέσιε, ὑπὲρ τῆς Ποίμνης σου, τὸν Δεσπότην ἐκτενῶς καθικέτευε».

Ὁ Λέων τῆς Ρώμης σὲ καιροὺς οἰκουμενισμοῦ

Ἦταν τότε· τὸν φοβερὸ 5ο αἰώνα, ποὺ δύο αἱρέσεις, ἀχόρταγες σὰν τὰ μυθικὰ τέρατα Σκύλλα καὶ Χάρυβδη, καταξέσχιζαν τὸν ἄρραφο χιτώνα τοῦ Κυρίου.

Ὁ Νεστοριανισμὸς ποὺ χώριζε τὸν Χριστό μας στὰ δύο: ἄλλος, ἔλεγε, εἶναι ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ καὶ ἄλλος ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου, ὁ Ἰησοῦς. Τὸν κατεδίκασε τὸ ἔτος 431 ἡ Γ΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος ὑπὸ τὴν προεδρία τῆς τιτάνιας θεολογικῆς μορφῆς τοῦ ἁγίου Κυρίλλου Ἀλεξανδρείας.

Ἀμέσως σχεδὸν μετὰ ἔκανε ἀπειλητικὴ τὴν ἐμφάνισή του ὁ Μονοφυσιτισμὸς ποὺ ἐξαφάνιζε τὴν ἀνθρώπινη φύση τοῦ Χριστοῦ. Οἱ αἱρέσεις δημιουργοῦσαν φοβερὴ ἀναταραχή, ποὺ μεταβαλλόταν σὲ χάος καὶ σάρωνε ἀπ᾿ ἄκρου σ᾿ ἄκρο τὴν αὐτοκρατορία.

Τότε ἔγινε τὸ θαῦμα τῆς Χαλκηδόνας.

Τὸ 451 συνῆλθε στὴ Χαλκηδόνα, προάστιο τῆς Κων/πόλεως στὴν ἀπέναντι πλευρὰ τοῦ Βοσπόρου, ἡ μέγιστη σὲ ἀριθμὸ ἐπισκόπων Σύνοδος. Ἡ Δ΄ Οἰκουμενική! Ἑξακόσιοι τριάντα θεοφόροι Πατέρες ­συνέρρευσαν ἐναγώνιοι ἀπὸ κάθε γωνιὰ τῆς αὐτοκρατορίας γιὰ νὰ πατάξουν τὴ δι­πλὴ πλάνη.
Σὲ κείνη τὴν κρίσιμη περίσταση ἕνα λιοντάρι βρυχήθηκε δυνατὰ ἀπὸ τὴ Ρώμη, καὶ ὁ βρυχηθμός του ἔφθασε στὴ Χαλκηδόνα καὶ σκόρπισε τρόμο στοὺς ἀσεβεῖς αἱρετικούς. Ἦταν ἡ στιγμὴ ποὺ ἀναγνώσθηκε στὴ μεγάλη Σύνοδο ἡ ἐπιστολὴ ποὺ εἶχε ἀποστεί­­λει δύο χρόνια νωρίτερα ὁ ­Πάπας Λέων τῆς Ρώμης στὸν Πατριάρχη Κων­σταντινουπόλεως Φλαβιανὸ καὶ ἡ ὁ­­ποία εἶναι γνωστὴ στὴ θεολογία ὡς ὁ «Τόμος τοῦ Λέοντος».

Μὲ τὸ κύρος τῆς τιμητικῶς πρωτόθρονης Ἐκκλησίας ὁ Λέων συνέτριψε τὴν πλάνη τῶν αἱρετικῶν. «Λέων τὰ Κυ­ρίλλου φρονεῖ», ἀνεφώνησαν οἱ Πατέ­ρες, μετὰ ἀπὸ ἀντιπαραβολὴ τοῦ Τόμου μὲ τὰ κείμενα τοῦ ἁγίου Κυρίλλου.
Ἔτσι, μὲ βάση τὴ διδασκαλία τῶν δύο μεγάλων Ἁγίων καὶ τὸ περίφημο κείμενο «τῶν διαλλαγῶν» τῆς Ἀντιοχειανῆς Σχολῆς, οἱ θεοφόροι Πατέρες συνέτα­ξαν τὸν δογματικὸ ὅρο τῆς Συνόδου, γνωστὸ ὡς «Δόγμα τῆς ­Χαλκηδόνος», στὴν καρδιὰ τοῦ ὁποίου βρίσκεται ἡ θαυμαστὴ διατύπωση ὅτι ὁ Κύριος εἶ­ναι: «Εἷς ἐν δύο φύσεσιν»· Ἕνας μὲ δύο φύσεις.

Πέρασαν αἰῶνες. Στὸ θρόνο τοῦ λιον­ταριοῦ τῆς Ρώμης Λέοντος ἄρχισαν νὰ κάθονται «ἄνδρες λαλοῦντες διεστραμμένα» (Πράξ. κ΄ 30) καὶ νὰ ὁδηγοῦν σταδιακὰ στὴν πλάνη καὶ τὴν ἀποστασία τὴν πρωτόθρονη ἐν Ρώμῃ Ἐκκλησία. Ἡ ἄλλοτε «προκαθημένη τῆς ἀγάπης» ἔγινε στυγνὸ δικτατορικὸ καθεστὼς καὶ πρόδωσε τὴν πίστη. Αἰῶνες τώρα λυμαίνεται τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ.
Στοὺς καιρούς μας γίνονται κινήσεις πρωτοφανεῖς, ὥστε νὰ ὁδηγηθοῦμε σὲ ἕνωση μὲ τὴν «ἁμαρτωλὴ Ἐκκλησία», τῆς Ρώμης. Τάχα γίνεται καὶ θεολογι­κὸς διάλογος!

Ὅμως φθάνει ἡ ξεκάθαρη δήλωση, μετὰ τὴ συνάντησή του μὲ τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη στὰ Ἱεροσόλυμα, τοῦ σημερινοῦ Πάπα Φραγκίσκου, κορυφαίου ἠθοποιοῦ τῆς παγκόσμιας πολιτικῆς σκηνῆς, γιὰ νὰ διαλύσει κάθε ἀμ­­φιβολία γιὰ τὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο μεθοδεύεται νὰ ἐπιτευχθεῖ τὸ ἐπιδιωκόμενο ἀποτέλεσμα. Εἶπε σὲ συνέντευξή του στὴν ἐφημερίδα «La Stampa», ἐπιστρέφοντας στὴ Ρώμη: «Μὲ τὸν Βαρθολομαῖο συζητήσαμε γιὰ τὴν ­ἕνωση ποὺ μπορεῖ νὰ ἐπιτευχθεῖ μὲ τὴν ἀπὸ κοινοῦ πορεία· δὲν θὰ ­μπορέσουμε ποτὲ νὰ τὴν πετύχουμε μὲ μιὰ Διάσκεψη θεολόγων…»! Μάλιστα θύμισε τὰ λό­για ποὺ εἶχε πεῖ παλαιότερα ὁ Πατριάρχης Ἀθηναγόρας στὸν Πάπα Παῦ­λο τὸν ΣΤ΄: «Ἐμεῖς πᾶμε μαζί, μὴν ἀνησυχεῖτε, ὅλους τοὺς θεολόγους θὰ τοὺς κλείσουμε σὲ ἕνα νησὶ νὰ ­συζητοῦν με­ταξύ τους». «Καὶ ἐμεῖς», συνέχισε ὁ Πάπας, «ἂς περπατοῦμε μαζί, ἂς προσ­ευ­­χόμαστε μαζί, ἂς ἐργαζόμαστε μα­ζὶ καὶ θὰ μᾶς βοηθήσει»...

Ἂς μὴ ζοῦμε λοιπὸν ἄλλο μὲ ψευδαισθήσεις. Ὁδηγούμαστε σὲ ἕνωση ἐν τῇ πράξει, καὶ ὁ λεγόμενος θεολογικὸς διάλογος δὲν εἶναι παρὰ ἐμπαιγμὸς καὶ χρησιμοποιεῖται μόνο ὡς ­πρόσχημα γιὰ ἐξαπάτηση τῶν Ὀρθοδόξων πιστῶν.

Ξαναγυρίζουμε ἔτσι στὸν 5ο αἰώνα, σὲ ἀνάλογες κρίσιμες ὧρες μὲ ἐκεῖνες τῆς Συνόδου τῆς Χαλκηδόνας. Ἴσως κλη­­θοῦμε καὶ στὴν τελικὴ ἀναμέτρηση μὲ τὴν ἀποστατημένη Βατικανὴ αὐτοκρα­τορία. Τὸ παγκόσμιο ­ἐκκλησιαστι­κὸ περιβάλλον μεταβάλλεται σὲ παν­θρη­σκει­ακὴ ζούγκλα. Μὰ μέσα σ᾿ αὐτὴ τὴ ζούγκλα ξανακούγεται ὁ βρυχηθμὸς τοῦ λιονταριοῦ τῆς Ρώμης ἁγίου Πάπα Λέ­­οντος ποὺ τονίζει: «τί ἂν ἀδικώτερον εἴη τοῦ τὰ ἀσεβῆ φρονεῖν;». Ἡ μεγαλύτερη ἀδικία εἶναι ἡ ἀσέβεια στὴν ἀλήθεια τῆς πίστεως.

Ἀλλὰ μιὰ τέτοια ἀδικία ὁ Ὀρθόδοξος πιστὸς λαὸς τοῦ Κυρίου δὲν πρόκειται νὰ τὴν ἀνεχθεῖ ποτέ!

 Τόμος Λέοντος ἐπισκόπου ῾Ρώμης

Σημείωσις ἐπιμελητοῦ. τὸ ἑλληνικὸν κείμενον ταύτης τῆς δογματικῆς ἐπι­στολῆς ἐκδίδεται μὲν βάσει τῶν γνωστῶν ἑλληνικῶν πατερικῶν καὶ δογματοσυμβολικῶν συλ­λογῶν, διαι­ρεῖται δὲ ἐνταῦθα εἰς κεφάλαια μεθ᾿ ὑποτίτλων καὶ βιβλικῶν παραπομπῶν βάσει τῶν λα­τινικῶν ἐκδόσεων. Διονύσιος ᾿Ανατολικιώτης.

[1. ῾Η θρασύτης καὶ ἡ ἀμάθεια εἰς πλάνην τὸν Εὐτυχῆ ὡδήγησαν.]

Τῷ ἀγαπητῷ ἀδελφῷ Φλαβιανῷ, Λέων [ἐπίσκοπος ῾Ρώμης].

Ἀναγνόντες τὰ γράμματα τῆς ἀγάπης τῆς σῆς, ἅ περ οὕτω βραδύτατα γεγενῆσθαι θαυμάζομεν, καὶ τῇ τάξει τῶν ὑπομνημάτων ἐγκύψαντες, ἥ τις ἐπὶ τῶν ἐπισκόπων ἐπράχθη, μόλις ποτὲ τί τὸ παρ᾽ ὑμῖν σκάνδαλον ἀναφυ­ὲν κατὰ τῆς ὑγιοῦς πίστεως ἔγνωμεν, καὶ τὰ πρότερον λεληθέναι δοκοῦντα νῦν ἡμῖν δῆλα γεγένηται· δι᾽ ὧν Εὐτυχής, ὁ τῇ τοῦ πρεσβυτέρου προσηγο­ρίᾳ τιμῆς εἶναι ἄξιος νομισθείς, πολύ τις ἀσύνετος καὶ λίαν ἀμαθὴς ἀπο­δεικνύεται, ὡς περὶ αὐτοῦ καὶ τὸ τοῦ προφήτου