Νίκος Χειλαδάκης, Η λαίλαπα του οικουμενισμού μας έχει πλημμυρίσει

«Πονηροί δε άνθρωποι και γόητες προκόψουσιν επί το χείρον πλανώντες και πλανώμενοι»

 (Προς Τιμόθεον Β επιστολής Παύλου)

     Βλέποντας τις φωτογραφίες του πατριάρχη Βαρθολομαίου στην επίσκεψη του στην Ολλανδία, όπου μετείχε σε λειτουργική συμπροσευχή με αιρετικούς και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς, αντιλαμβάνομαι ότι πλέον η λαίλαπα του οικουμενισμού μας έχει πλημμυρίσει από παντού και ότι ο προκαθήμενος έχει ξεπεράσει όλα τα όρια για να μπορεί να ονομάζεται Πατριάρχης των Ορθοδόξων.

    Στο Βυζάντιο ο λαός, (όπως μας αναφέρει ο Στήβεν Ράνσιμαν), πολλές φόρες επενέβηκε δυναμικά για να ανατρέψει κάποιον Πατριάρχη που είχε ξεφύγει από τα ποιμαντικά του όρια. Δυστυχώς αν δεν γίνει κάτι πολύ σύντομα, τότε στην Ορθοδοξία θα επέλθει ένα οδυνηρό σχίσμα που θα είναι ακόμα πιο οδυνηρό από τα προηγούμενα ιστορικά ανάλογα.

Ὁ Πατριάρχης, ὁ π. Γ. Τσέτσης, μὲ αἱρετικοὺς.

       Στην εποχή μας των έσχατων καιρών, η προδοσία του πολιτικού κόσμου έρχεται να συζευχθεί με την θρησκευτική αποστασία που γίνεται όλο και πιο εμφανή. Έτσι βλέπουμε να αλληλοϋποστηρίζονται για την καταστροφή της Ορθοδοξίας και την επιβολή της νεοταξικής δικτατορίας.

      Υπάρχει όμως ελπίδα φωτός καθώς στην μεγάλη κρίση αναφύονται όλο και πιο πολλές εστίες ορθοτομούντων, φωνές αντίστασης που δεν αποδέχονται την μεγάλη αποστασία. Και όπως έλεγε ο μεγάλος εκείνος παππούλης, ο πάτερ Παΐσιος, «Έχουν αυτοί τα σχέδια τους αλλά έχει και ο Θεός τα δικά του».

Πηγή: "Ἀκτίνες"

Απάντηση στην Οικουμενιστική προπαγάνδα του Μητροπ. Ζιμπάμπουε κ. Σεραφείμ περί Θεολογικών Διαλόγων.

Ἔχουν συνειδητοποιήσει ἄραγε οἱ Ὀρθόδοξοι ὅτι “καταπίνουμε” ἕνα-ἕνα τὰ ἀντιπατερικά-αἱρετικὰ ἀνοίγματα τῶν Οἰκουμενιστῶν; Τοὺς ἀντιπατερικοὺς διαλόγους, τὶς ἁπλὲς συμπροσευχές, τὶς ἀπὸ κοινοῦ συμπροσευχὲς σὲ "ὀρθόδοξες" ἢ ἑτερόδοξες (δηλ. αἱρετικές) ἱερὲς ἀκολουθίες (ἀρτοκλασίες, Ἑσπερινοὺς ἀγάπης, Ἁγιασμούς κ.λπ.), τὴν ἀποδοχὴ τῶν αἱρετικῶν ὡς «ἀδελφῶν Ἐκκλησιῶν», τὰ ἡμισυλλείτουργα;

Κι ὄχι μόνο αὐτό. Οἱ Οἰκουμενιστὲς πλέον, δὲν κρύβονται, ὑποστηρίζουν ἀνοικτᾶ καὶ χωρὶς ἐπιφυλάξεις τὶς αἱρετικὲς πρακτικές τους, οἱ δὲ ἄλλοι Ἐπίσκοποι δὲν αἰσθάνονται τὴν ἀνάγκη οὔτε νὰ διαφοροποιηθοῦν, οὔτε νὰ διορθώσουν, οὔτε βέβαια νὰ ἐπιτιμήσουν τὶς κακόδοξες πρακτικές.

 Παρουσιάσαμε στὴν ἀμέσως προηγούμενη ἀνάρτηση τὴν ἄθλια συνέντευξη στὸ «Ἁγιορείτικο Βῆμα» τοῦ Οἰκουμενιστὴ Μητροπολίτη Ζιμπάμπουε Σεραφείμ, μὲ τίτλο «Ναι στους διαλόγους, Όχι στους “ταλιμπάν” της Ορθοδοξίας».

Δι’ αὐτῆς τῆς δημοσιεύσεως παρουσιάζει στὸν πολὺ κόσμο ὡς φυσικὸ καὶ ἀναγκαῖο τὸν ἐπὶ δεκαετίες μὲ ἀντιπατερικὸ τρόπο διεξαγόμενο διάλογο μὲ τοὺς αἱρετικούς. Οἱ θέσεις του –φτηνὲς καὶ τετριμμένες– ἔχουν ἀπαντηθεῖ καὶ ἀνασκευασθεῖ ἀπὸ καιρό, ἀλλὰ οἱ Οἰκουμενιστὲς ἐπανέρχονται στὰ ἴδια καὶ στὰ ἴδια εὐλογοφανῆ  ἐπιχειρήματα, σπέρνοντας τὴν ἀμφιβολία καὶ τὴν σύγχυση στοὺς ἀγνοοῦντας πιστοὺς καὶ ὑπολογίζοντας ὅτι, χάρις στὴν ἀφωνία τῶν Ποιμένων, τελικὰ θὰ περάσουν τὰ μηνύματά τους.

Σὲ ἐκείνη τὴν ἀνάρτηση παραθέσαμε τὶς δόλιες καὶ πονηρὲς θέσεις τοῦ Ζιμπάμπουε, ποὺ μὲ τέχνη ἑωσφορικὴ σερβίρει, ὅπως τὸ νὰ ταυτίζει τὴν Ἐκκλησία μὲ τὴν φατρία τῶν Οἰκουμενιστῶν, π.χ. οἱ Πατριάρχες Βαρθολομαῖος καὶ Ἀλεξανδρείας, ἀλλὰ καὶ ἡ ἀφεντιά του! Τολμᾶ δὲ νὰ παρουσιάζει, ἀκόμα καὶ τὸν ἴδιο τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ (καὶ τὸν ἀπ. Παῦλο) νὰ εὐλογεῖ τοὺς σύχρονους ἀντί-Χριστους Διαλόγους! Τοποθετήσαμε δὲ καὶ κατάλληλες φωτογραφίες ποὺ -καὶ μόνο αὐτές- ἀποδεικνύουν τὶς ἀνακρίβειες καὶ τὸ ψεῦδος τοῦ κ. Σεραφείμ.

Δὲν πρέπει νὰ μένουν ἀναπάντητα τέτοια κείμενα, γιατὶ μὲ τὴν προβολὴ τέτοιων κακόδοξων θέσεων ἀνεπαισθήτως κατεδαφίζονται κυριολεκτικὰ ἡ Ὀρθόδοξη αὐτοσυνειδησία καὶ ἡ Παράδοση τῶν Ἁγίων Πατέρων ὡς πρὸς τὴν ποιμαντικὴ στάση μας ἀπέναντι στοὺς αἱρετικούς. Ὑβρίζει δὲ ἐκεῖ ὁ κ. Ζιμπάμπουε, ὡς «ταλιμπάν», ὅσους ἀκόμα ἀγωνίζονται ἐναντίον τῆς Παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

Σ' αὐτὴ τὴν ἀνάρτηση γίνεται μιὰ προσπάθεια παρουσίασης τῆς Ὀρθόδοξης Πατερικῆς διδασκαλίας γιὰ τὸ θέμα, γιὰ νὰ φανεῖ ποιός εἶναι (ὄχι "ταλιμπάν") ἀλλὰ βομβιστὴς ποὺ ἐπιχειρεῖ νὰ γκρεμίσει τὴν ἀλήθειας τῆς Ὀρθοδοξίας. Θὰ ἔπρεπε, βέβαια, νὰ γραφεῖ ὁλόκληρη πραγματεία γιὰ νὰ ἀντικρούσουμε ὅλα τὰ σημεῖα της. Ἀρκούμαστε, ὅμως, νὰ ἀπαντήσουμε μόνο σὲ ὅσα παραπλανητικὰ γράφει, περὶ τῶν διεξαγομένων Διαλόγων., ποιά δηλ. εἶναι ἡ διδασκαλία τῆς Ἁγίας Γραφῆς καὶ τῶν Ἁγίων Πατέρων.

Στὶς συζητήσεις τῶν Πατέρων μὲ τοὺς αἱρετικούς, ὁ ὀρθόδοξος ποιμένας  ἔχει  τὸν πρῶτο λόγο,  ἀφοῦ αὐτὸς θὰ κρίνει τὴν ἀποδοχὴ ἢ ὄχι τῶν αἱρετικῶν στὴν Ἐκκλησία. Ὅταν συζητεῖς μὲ αἱρετικό, λέγει ὁ Χρυσόστομος, νὰ τοῦ κάνεις καίριες ἐρωτήσεις, νὰ τὸν ἐλέγχεις, μὴν τὸν ἀφήνεις νὰ σοῦ ξεφεύγει καὶ νὰ στρέφει τὴν συζήτηση ὅπου θέλει αὐτός, νὰ ἀποδεικνύεις τὸ λάθος τῶν λογισμῶν του: «Κάτεχε τὸν αἱρετικόν· μὴ ἀφῇς ἀναχωρῆσαι» (Χρυσοστόμου Ἰω., Κατὰ Ἀνομοίων, λόγος α΄, line 278-279). 

«Κἂν λέγῃ σοι ὁ αἱρετικός,… κατάσπασον αὐτοῦ τὸ φρόνημα εἰς τὴν γῆν, καὶ εἰπὲ πρὸς αὐτόν, …καὶ τότε ἐκεῖνα ἐρώτα. Κάτασχε αὐτὸν καὶ περίστηθι, καὶ μὴ ἀφῇς ἀποπηδῆσαι, μηδὲ ἀναχωρῆσαι εἰς τὸν λαβύρινθον τῶν λογισμῶν· ἀλλὰ κάτασχε, καὶ ἀπόπνιξον, μὴ τῇ χειρὶ, ἀλλὰ τῷ ῥήματι· μὴ δῷς αὐτῷ διαστολὰς καὶ διαφυγάς, ἃς βούλεται. Ἐκεῖθεν θόρυβον ἐμποιοῦσι τοῖς διαλεγομένοις, ἐπειδὴ ἡμεῖς αὐτοῖς ἀκολουθοῦμεν καὶ οὐκ ἄγομεν ὑπὸ τοὺς νόμους τῶν θείων Γραφῶν. Περίθες τοίνυν αὐτῷ τειχίον πάντοθεν, τὰς ἀπὸ τῶν Γραφῶν μαρτυρίας, καὶ οὐδὲ χᾶναι δυνήσεται» (Χρυσοστόμου Ἰω., Ἀπόδειξις τοῦ χρησίμως τὰς περὶ Χριστοῦ καὶ ἐθνῶν καὶ τῆς ἐκπτώσεως Ἰουδαίων προφητείας ἀσαφεῖς εἶναι,  vol 56, pg 166, ln 58-pg 167, ln 13).

Εἶναι φανερό, ὅτι μιὰ τέτοια διαδικασία διαλόγου ποὺ δὲν ἀρχίζει ἀπὸ ὅσα μᾶς ἑνώνουν, τὰ «ἑνοῦντα», καὶ ὅσα βολεύουν τοὺς ἑτερόδοξους –ὥστε νὰ καλύπτουν τὶς κακοδοξίες τους καὶ τὴν ἀμετανοησία τους–, ἀλλὰ ἀρχίζει ἀπὸ τὶς κακόδοξες προσθῆκες τῶν αἱρετικῶν, εἶναι σύμφωνη μὲ τὴν ποιμαντικὴ πρακτικὴ τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ στοιχεῖ στὴν Ἐντολὴ τοῦ Ἀποστόλου: «αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ πρώτην καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ…».

Εἶναι φανερό, λοιπόν, πὼς ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δὲν ἀρνεῖται τὸ Διάλογο. Τὸν διεξάγει ὅμως μὲ βάση τὶς ὁδηγίες τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν Ἀποστόλων, (καὶ τὴν ἐν λόγω ἐπιταγὴ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου “αἱρετικὸν ἄνθρωπον… παραιτοῦ”)· στηρίζεται  γιὰ τὴ διεξαγωγὴ τῶν Διαλόγων στοὺς Ἱ. Κανόνες τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, ποὺ ἀπὸ κοινοῦ ἐφάρμοζαν τότε ὡς Ὀρθόδοξες –πρὶν τὸ σχίσμα– ἡ Ἀνατολικὴ καὶ ἡ Δυτικὴ Ἐκκλησία· καὶ ὅλα αὐτὰ εἶναι γνωστὰ στὸ Βατικανό.

Αὐτὰ ποὺ λέγει ὁ Ζ. εἶναι ἐπανάληψη ὅσων ἔχει πεῖ ὁ Πατριάρχης, καὶ τὰ ὁποῖα ἔχουν ἀναιρεθεῖ. Καὶ μὲν ὁ Κύριος συνομίλησε μὲ τοὺς ἀνθρώπους, καὶ κήρυξε, καὶ ἔστειλε τοὺς μαθητές του γιὰ Ἱεραποστολή, ἀλλὰ ποτὲ δὲν ἔκανε «Διάλογο» μὲ τὶς προϋποθέσεις τῶν συγχρόνων διαλεγομένων. Κατὰ δὲ τὸ παράδειγμά Του, οὔτε οἱ Ἅγιοι ἔκαναν τέτοιους «Διαλόγους».

Ἔτσι ὁ Χριστὸς ἐδίδαξε καὶ κάποια ἄλλα πράγματα. Ἤλεγξε, καυτηρίασε, ἐπιτίμησε, μίλησε περὶ ἐθελοτυφλούντων, ἀμετανοήτων, ψευδοδιδασκάλων, περὶ ὑποκριτῶν Φαρισαίων, ἐναντίον τῶν ὁποίων ἐξαπέλυσε τὰ φοβερὰ ἐκεῖνα «οὐαί». Δὲν ἐμπόδισε νὰ φύγουν τοὺς ἀκροατὲς μιᾶς ὁμιλίας Του ποὺ παρεξήγησαν τοὺς λόγους Του· δὲν τοὺς παρακάλεσε νὰ γυρίσουν πίσω γιὰ νὰ τοὺς δώσει περισσότερες ἐξηγήσεις, ἀφοῦ γνώριζε ὅτι δὲν εἶχαν ἀκόμα ἀποκτήσει πνεῦμα μαθητείας (μετάνοια)· δὲν τοὺς παρακάλεσε νὰ μείνουν γιὰ νὰ ξανασυζητήσουν τὸ θέμα, νὰ κάνουν ἕνα εὐρύτερο «θεολογικὸ Διάλογο ἀγάπης»· προέτρεψε μάλιστα καὶ τοὺς μαθητές του νὰ φύγουν μαζί τους -ἂν θέλουν-, ἀφοῦ ἀπαιτοῦσε ἐν ἐλευθερίᾳ καὶ ταπεινώσει τὴν ἀποδοχὴ ἀτόφιων καὶ ὅλων τῶν Ἐντολῶν καὶ Ὑποθηκῶν Του (γι’ αὐτὸ ἄλλωστε εἶπε καὶ τὸ «ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν»).

 Ἂς θυμηθοῦμε, ἐπίσης, ὅτι ὁ Χριστὸς συμβούλεψε τοὺς μαθητές Του νὰ φεύγουν ἀπὸ τὸ σπίτι ἐκείνων ποὺ δὲν θὰ ἀποδέχονταν τὴν διδασκαλίαν Του, ἀμέσως μετὰ τὴν πρώτην ἐπίσκεψη, τινάζοντας μάλιστα καὶ τὴν σκόνη τῶν ὑποδημάτων τους, γιὰ νὰ δείξουν ὅτι δὲν ἔχουν καμιὰ σχέση μαζί τους. Καὶ γιὰ νὰ ἀναφέρουμε καὶ ἕνα περιστατικὸ ἀπὸ τὴν Π. Διαθήκη, ὅταν ὁ Ἀδάμ καὶ ἡ Εὔα παρήκουσαν τὸ Θεό, συζήτησε μαζί τους, περιμένοντας τὴν μετάνοιά τους. Καὶ ὅταν οἱ πρωτόπλαστοι δὲν ἀνταποκρίθηκαν, ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς «παραιτήθηκε» ἀπ’ αὐτούς, «οἰκονομῶν», βέβαια, ἐν καιρῷ τὴν σωτηρία τους. Δὲν συνέχισε τὸν Διάλογο μαζί τους.

Παρόμοια τακτικὴ βλέπουμε νὰ τηρεῖ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος καὶ πρὸς τοὺς Ἰουδαίους τῆς Ἀντιοχείας. Ὅταν αὐτοὶ ἀντέλεγαν σὲ ὅσα ἐδίδασκε ὁ Παῦλος στὸ συγκεντρωμένο πλῆθος, καὶ παρουσίαζαν συνεχῶς νέες σοφιστικὲς ἀντιλογίες, «ὑβρίζοντες καὶ βλασφημοῦντες τὸν Χριστὸν καὶ τοὺς Ἀποστόλους», ὁ Παῦλος καὶ ὁ Βαρνάβας ἐφαρμόζουν τὸ «μετὰ μίαν… νουθεσίαν παραιτοῦ» δὲν συνέχισαν τὸν Διάλογο, ἀλλὰ ἔφυγαν,

Περὶ μιᾶς συνεντεύξεως: "τάφοι κεκονιαμένοι, οἵτινες ἔξωθεν μὲν φαίνονται ὡραῖοι, ἔσωθεν δὲ γέμουσιν ὀστέων νεκρῶν καὶ πάσης ἀκαθαρσίας"!

Ἔχουν συνειδητοποιήσει ἄραγε οἱ Ὀρθόδοξοι ὅτι “καταπίνουμε” ἕνα-ἕνα τὰ ἀντιπατερικά-αἱρετικὰ ἀνοίγματα τῶν Οἰκουμενιστῶν; Τοὺς ἀντιπατερικοὺς διαλόγους, τὶς ἁπλὲς συμπροσευχές, τὶς ἀπὸ κοινοῦ συμπροσευχὲς σὲ "ὀρθόδοξες" ἢ ἑτερόδοξες (δηλ. αἱρετικές) ἱερὲς ἀκολουθίες (ἀρτοκλασίες, Ἑσπερινοὺς ἀγάπης, Ἁγιασμούς κ.λπ.), τὴν ἀποδοχὴ τῶν αἱρετικῶν ὡς «ἀδελφῶν Ἐκκλησιῶν», τὰ ἡμισυλλείτουργα;

Κι ὄχι μόνο αὐτό. Οἱ Οἰκουμενιστὲς πλέον, δὲν κρύβονται, ὑποστηρίζουν ἀνοικτᾶ καὶ χωρὶς ἐπιφυλάξεις τὶς αἱρετικὲς πρακτικές τους, οἱ δὲ ἄλλοι Ἐπίσκοποι δὲν αἰσθάνονται τὴν ἀνάγκη οὔτε νὰ διαφοροποιηθοῦν, οὔτε νὰ διορθώσουν, οὔτε βέβαια νὰ ἐπιτιμήσουν τὶς κακόδοξες πρακτικές.

Κι ὅμως Ἐντολὴ τοῦ ἀπ. Παύλου, τὴν ὁποία μὲ ἔμφαση διδάσκει στοὺς πιστοὺς εἶναι τὸ «κήρυξον τὸν λόγον, ἐπίστηθι εὐκαίρως ἀκαίρως, ἔλεγξον, ἐπιτίμησον, παρακάλεσον, ἐν πάσῃ μακροθυμίᾳ καὶ διδαχῇ. ἔσται γὰρ καιρὸς ὅτε τῆς ὑγιαινούσης διδασκαλίας οὐκ ἀνέξονται, ἀλλὰ κατὰ τὰς ἐπιθυμίας τὰς ἰδίας ἑαυτοῖς ἐπισωρεύσουσι διδασκάλους κνηθόμενοι τὴν ἀκοήν» (2Τιμ. 4, 2-3).

Ἀλλὰ οἱ σύγχρονοι Ποιμένες οὔτε οἱ ἴδιοι ἐλέγχουν καὶ ἐπιτιμοῦν, οὔτε ἐγκρίνουν τὴν ὅποια κριτικὴ ποὺ οἱ λίγοι ἐξασκοῦν, μὲ βάση τὸν λόγο τῶν Πατέρων!

Ἔτσι, πέρασε ἀπαρατήρητη μιὰ ἄθλια συνέντευξη στὸ «Ἁγιορείτικο Βῆμα» (ἀναδημοσιεύτηκε καὶ στὸ «Τρομακτικό») τοῦ ἐστεμμένου Οἰκουμενιστὴ Μητροπολίτη Ζιμπάμπουε Σεραφείμ, μὲ τίτλο «Ναι στους διαλόγους, Όχι στους “ταλιμπάν” της Ορθοδοξίας».

Δι’ αὐτῆς τῆς δημοσιεύσεως παρουσιάζει στὸν πολὺ κόσμο ὡς φυσικὸ καὶ ἀναγκαῖο τὸν ἐπὶ δεκαετίες μὲ ἀντιπατερικὸ τρόπο διεξαγόμενο διάλογο μὲ τοὺς αἱρετικούς. Οἱ θέσεις του –φτηνὲς καὶ τετριμμένες– ἔχουν ἀπαντηθεῖ καὶ ἀνασκευασθεῖ ἀπὸ καιρό, ἀλλὰ οἱ Οἰκουμενιστὲς ἐπανέρχονται στὰ ἴδια καὶ στὰ ἴδια εὐλογοφανῆ  ἐπιχειρήματα, σπέρνοντας τὴν ἀμφιβολία καὶ τὴν σύγχυση στοὺς ἀγνοοῦντας πιστοὺς καὶ ὑπολογίζοντας ὅτι, χάρις στὴν ἀφωνία τῶν Ποιμένων, τελικὰ θὰ περάσουν τὰ μηνύματά τους.

Ὅσο οἱ ἀντι-Οἰκουμενιστὲς ἐπιμένουν νὰ παραμένουν σὲ κοινωνία μὲ τὴν αἵρεση, τόσο θὰ ἀμβλύνεται τὸ ὀρθόδοξο αἰσθητήριο τῶν πιστῶν, τόσο θὰ συμπνίγεται καὶ ἡ μικρὴ διάθεση γιὰ ἀγῶνα, τόσο θὰ προδίδονται οἱ ἀγῶνες τῶν Ἁγίων, ἡ Ὀρθοδοξία, ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, τόσο ὁ Οἰκουμενισμὸς θὰ ἐπεκτείνεται.

Σὲ αὐτὴν τὴν ἀνάρτηση παραθέτουμε τὶς δόλιες καὶ πονηρὲς θέσεις τοῦ Ζιμπάμπουε, ποὺ μὲ τέχνη ἑωσφορικὴ σερβίρει, ὅπως τὸ νὰ ταυτίζει τὴν Ἐκκλησία μὲ τὴν φατρία τῶν Οἰκουμενιστῶν, π.χ. οἱ Πατριάρχες Βαρθολομαῖος καὶ Ἀλεξανδρείας, ἀλλὰ καὶ ἡ ἀφεντιά του! Τολμᾶ δὲ νὰ παρουσιάζει, ἀκόμα καὶ τὸν ἴδιο τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ (καὶ τὸν ἀπ. Παῦλο) νὰ εὐλογεῖ τοὺς σύχρονους ἀντί-Χριστους Διαλόγους!

Μὲ τὴν προβολὴ αὐτῶν τῶν θέσεων κατεδαφίζονται κυριολεκτικὰ ἡ Ὀρθόδοξη αὐτοσυνειδησία καὶ ἡ Παράδοση τῶν Ἁγίων Πατέρων ὡς πρὸς τὴν ποιμαντικὴ στάση μας ἀπέναντι στοὺς αἱρετικούς. Ὑβρίζει δὲ ὁ κ. Ζιμπάμπουε, ὡς «ταλιμπάν», ὅσους ἀκόμα ἀγωνίζονται ἐναντίον τῆς Παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, προκειμένου νὰ ἀποθαρρύνει ἀντιδράσεις σὲ ὅσα ἐν κρυπτῷ καὶ παραβύστῳ δρομολογοῦνται καὶ πονηρὰ ἑτοιμάζονται νὰ διαπραχθοῦν στὰ Ἱεροσόλυμα ἀπὸ τὸν ἡγετικὸ κύκλο τῶν Οἰκουμενιστῶν τοῦ Φαναρίου.

Στὴν ἀμέσως ἑπόμενη ἀνάρτηση γίνεται μιὰ προσπάθεια παρουσίασης τῆς Ὀρθόδοξης Πατερικῆς διδασκαλίας γιὰ τὸ θέμα. Θὰ ἔπρεπε, βέβαια, νὰ γραφεῖ ὁλόκληρη πραγματεία γιὰ νὰ ἀντικρούσουμε ὅλα τὰ σημεῖα της. Ἀρκούμαστε, ὅμως, νὰ ἀπαντήσουμε μόνο σὲ ὅσα παραπλανητικὰ γράφει, περὶ τῶν διεξαγομένων Διαλόγων.

Ζιμπάμπουε Σεραφείμ:

Ναι στους διαλόγους,

Όχι στους «ταλιμπάν» της Ορθοδοξίας

  

Συνέντευξη στον Μάνο Χατζηγιάννη

Μέρος Γ΄.

"Ο Χριστός είχε διάλογο και με αυτούς που τον σταύρωσαν και με τον Πιλάτον" αναφέρει ο... Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ζιμπάμπουε Σεραφείμ Κυκκώτης στο τρίτο μέρος από την αποκλειστική του συνέντευξη στο "Αγιορείτικο βήμα" σχολιάζοντας τα περι διαθρησκειακών και διαχριστιανικών διαλόγων και συμπληρώνει "κι αν οι φανατικοί Μουσουλμάνοι σκοτώνουν τους Χριστιανούς, είναι ένας ακόμη λόγος περισσότερος για να έχουμε διάλογο μαζί τους για να τους πείσουμε να μη τους σκοτώνουν".

Σχολιάζει επίσης τη δράση του πολυσυζητημένου Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών λέγοντας: "Οι κανόνες της Εκκλησίας απαγορεύουν την συμπροσευχή όταν αναφέρονται στην μυστηριακή προσευχή, να φορέσουν δηλαδή ιερατικά άμφια και μη Ορθόδοξοι κληρικοί και να συμμετάσχουν μαζί μας σε κάποιο μυστήριο. Αυτό δεν έγινε ποτέ, ούτε θα γίνει εκ μέρους των Ορθοδόξων". Δείτε επίσης ποιούς χαρακτηρίζει «ταλιμπάν» στο χώρο της Ορθοδοξίας.

Ολόκληρο το τρίτο και τελευταίο μέρος της συνέντευξης έχει ως εξής:

-Πολύς λόγος γίνεται για τους διαχριστιανικούς αλλά και τους διαθρησκειακούς διαλόγους. Σε ένα μήνα περίπου ο κ. Βαρθολομαίος θα συναντήσει τον Πάπα Φραγκίσκο στους Αγίους Τόπους εν μέσω αντιδράσεων. Τι πιστεύετε εσείς για την αναγκαιότητα- ή μη- διαλόγων μεταξύ ορθοδόξων και καθολικών; Και δεύτερον όσον αφορά στους διαθρησκειακούς διαλόγους, πως μπορεί η Ορθοδοξία να συνδιαλέγεται για παράδειγμα με το Ισλάμ όταν οι χριστιανοί της Μέσης Ανατολής διώκονται ανηλεώς;

Πρίν την εμφάνιση του Χριστιανισμού υπήρχαν οι Εβραίοι ως ο εκλεκτός λαός του Θεού που τον απελευθέρωσε ο Θεός διά του Μωϋσέως από τη δουλεία των Αιγυπτίων για να προετοιμαστεί ολόκληρη η Ανθρωπότητα να δεχθεί στο κόσμο τον Ιησού Χριστόν για την σωτηρία μας. Κι όταν ήρθε ο Χριστός στον κόσμο δεν υπήρχαν χριστιανοί. Ο Χριστός άρχισε το διάλογο του με μη χριστιανούς για να γίνουν χριστιανοί κι οι πρώτοι χριστιανοί ήσαν Εβραίοι, θρησκευόμενοι δηλαδή ανθρώποι. Στη συνέχεια συνάντησε κι ανθρώπους άλλων θρησκευμάτων όπως τους Ρωμαίους αξιωματικούς κτλ, και μ’ αυτούς είχε διάλογο και έγιναν χριστιανοί. Διάλογο είχε και με αυτούς που τον σταύρωσαν και με τον Πιλάτον, χωρίς να γίνουν χριστιανοί. Το ίδιο και οι Απόστολοι κινήθησαν σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου συναντώντας ανθρώπους που δεν ήταν χριστιανοί για να τους ευαγγελίσουν και να τους εκχριστιανίσουν.

Πολλοί δεν έγιναν, είχαν όμως διάλογο μαζί τους για να προστατευθούν τα ανθρώπινα δικαιώματα και θέματα κοινωνικής δικαιοσύνης με πρωτοπόρον τον Απόστολον των Εθνών σοφόν Παύλον. Επομένως το θέμα του διαλόγου είναι θα έλεγα ένα εγγενές συστατικό του Χριστιανισμού και μάλιστα της Ορθοδοξίας που συνεχίζει να είναι ο αυθεντικός φορέας της αρχέγονης αποστολικής Εκκλησίας του πρώτου αιώνα. Η Ορθόδοξη Εκκλησία διαλέγεται μέσα σ’ αυτή την προοπτική που ξεκίνησε ο Ιησούς Χριστός και