ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΔΟΓΜΑΤΙΚΗΣ
ΚΑΙ ΗΘΙΚΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ
Βλασφημία ὑπὸ τῶν φιλοπαπικῶν
καὶ φιλοοικουμενιστῶν
Τοῦ Ἁγιορείτου Μοναχοῦ Νικολάου
ΣΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ἐποχὴ τῆς ἀποστασίας, ποὺ σχεδὸν καθημερινὰ ψηφίζονται
ἀντιχριστιανικὰ
νομοσχέδια, καὶ ἔχουμε βαφτίση τὸ πικρὸ σὲ
γλυκό, καὶ τὸ σκότος σὲ φῶς, καὶ τὸ παράνομο σὲ νόμιμο, σὲ αὐτὴ τὴν ἀποστασία ἐντάσσεται
καὶ ἡ πρόσφατη συμπροσευχὴ τοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου μὲ τὸν αἱρεσιάρχη Πάπα, καὶ αὐτὴ ὀνομάζεται
δογματικὴ ἀποστασία.
Ὡς πρὸς τὴν ἠθικὴ ἀποστασία ἔχουμε νὰ ποῦμε τὰ ἑξῆς:
Ὅταν οἱ φύλακες, ποὺ πρέπει νὰ γρηγοροῦν καὶ νὰ
κάνουν τὸ καθῆκον τους, προλαβαίνοντας καὶ καυτηριάζοντας κάθε παρανομία, ποὺ εἰσβάλλει μέσα στὸ ποίμνιό τους, δὲν τὸ κάνουν ἢ τὸ κάνουν μὲ δηλώσεις
γενικὰ καὶ ἀόριστα,
καὶ ἐκτὸς
τόπου καὶ χρόνου ἢ κατόπιν ἑορτῆς, τότε βιώνουμε τὰ σημερινὰ δεινὰ τῶν ἁμαρτιῶν μας.
Ὡς πρὸς τὴν δογματικὴ
ἀποστασία ἔχουμε νὰ ποῦμε τὰ ἑξῆς:
Ἡ πανορθόδοξος σύναξη ἔδωσε
ἐντολὴ γιὰ θεολογικὸ διάλογο ἐν ἀληθείᾳ, καὶ ὄχι
γιὰ συμπροσευχές, μὲ
λειτουργικοὺς ἀσπασμούς, μὲ ἀπαγγελία τοῦ πάτερ ἡμῶν καὶ μνημόνευση στὰ εἰρηνικὰ τοῦ αἱρεσιάρχου
πάπα. Πότε ἔπαψε στὴν ὀρθόδοξη ἀνατολὴ τὸ συνοδικὸ σύστημα διοίκησης στὴν ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ; Καὶ τώρα διοικεῖται ἀπὸ
Πάπα;! Πῶς γίνεται μετὰ χίλια
χρόνια διαιρέσεως τῆς Ὀρθοδοξίας
ἀπὸ τὴν
παπικὴ κακοδοξία, νὰ γίνεται
τόσο γρήγορα ἀμνήστευση τῶν κακοδόξων
αἱρέσεων τοῦ Παπισμοῦ; Τί προέκυψε καὶ
παρακάμψαμε τοὺς Ἱεροὺς Κανόνας καὶ τὰς ρήσεις τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς ἀμωμήτου ἡμῶν Πίστεως;
Οἱ προπάτορες ἡμῶν ἔχουν
βάλει φραγμοὺς πρὸς κάθε αἵρεση, ποὺ ἀναφύεται στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, διὰ τῶν
δογμάτων, καὶ τῶν ἱερῶν Κανόνων, ποὺ ἔχουν ψηφίσει. Καὶ τὰ ὁποῖα ἰσχύουν καὶ γιὰ τὴν αἵρεση τοῦ Παπισμοῦ. Ὄχι μόνο οἱ προπάτορες ἡμῶν διὰ τῶν
δογμάτων προστατεύουν τὰ θεμέλια τῆς ὀρθοδόξου πίστεως, ἀλλὰ καὶ πολλοὶ σύγχρονοι ὁσιώτατοι Γέροντες, ὡς ὁ μακαριστὸς Γ.
Παΐσιος καὶ ἄλλοι πολλοὶ μίλησαν ξεκάθαρα γιὰ τὴν παπικὴ αἵρεση. Ἐμεῖς ὑπακούομε στοὺς
προπάτορας, καὶ στοὺς σύγχρονους Γέροντες, ποὺ ἔχουν στηλιτεύσει ξεκάθαρα τὴν αἵρεση τοῦ Παπισμοῦ καὶ τοῦ οἰκουμενισμοῦ, τοὺς
δὲ μεγαλόσχημους οἰκουμενιστὰς μὲ τὰ ὅσα ἐπαγγέλλονται, τοὺς ἀποφεύγουμε ὡς τὸ μεγαλύτερο κακὸ πρὸς ἀποφυγή.
[σ.σ. Πῶς τοὺς ἀποφεύγετε, πάτερ; Μὲ τὸ νὰ
τοὺς ὑποδέχεσθε στὸ Ἅγιον Ὄρος; Ἢ νὰ κοινωνεῖτε μὲ ὅσους τοὺς ἀποδέχονται; Θὰ
προσπαθοῦμε νὰ μιμούμαστε τοὺς ἄλλους ἀγῶνες σας, τὶς προσευχὲς καὶ τὶς νηστεῖες
σας, ἀλλὰ θὰ ἀποφεύγουμε τὸ παράδειγμά σας, γιατὶ αὐτὸ τὸ «ἀποφεύγουμε» ποὺ μᾶς λέτε, εἶναι μόνο στὰ λόγια,
ὄχι στὴν πράξη].
Γράφει σχετικὰ ὁ Γ. Παΐσιος: «Κάποτε
μοῦ ἦλθαν δύο καθολικοί.
Μο
ῦ λέει λοιπὸν ὁ ἕνας: Ἔλα νὰ ποῦμε τὸ “Πάτερ ἡμῶν”. –Γιὰ νὰ τὸ ποῦμε
μαζί, τοῦ εἶπα, πρέπει νὰ συμφωνοῦμε στὸ δόγμα. Ὅμως
μεταξὺ ἡμῶν καὶ ὑμῶν χάσμα μέγα ἐστί… Ἔχουμε διαφορές. Εἴμαστε μὲν φυσικὰ παιδιὰ τοῦ ἑνὸς Πατέρα, ἀλλὰ μερικὰ μένουν στὸ σπίτι
καὶ μερικὰ γυρίζουν ἔξω».
Ἀοίδιμε Γ. Παΐσιε τὸ χάσμα, ποὺ ἐπικαλεῖσαι οἱ οἰκουμενιστὲς τὸ γεφύρωσαν ἐν μιᾷ νυκτί, καὶ ἔτσι «ὁ ἐκλεκτός τους» αἱρεσιάρχης Πάπας, ὄχι μόνο ἀπήγγειλε τὸ Πάτερ ἡμῶν, ἀλλὰ ἐμνημονεύθη,
ὡς κανονικὸς ἐπίσκοπος στὰ εἰρηνικὰ τῆς
θείας Λειτουργίας. Τὸ φοβερὸ ἢ τραγικὸ αὐτὸ ὀλίσθημα τῶν οἰκουμενιστῶν τὸ προεῖπες ὡς ἑξῆς: «Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας δὲν ἔχει καμμιὰν ἔλλειψιν. Ἡ μόνη ἔλλειψις, ποὺ
παρουσιάζεται, εἶναι ἡ ἔλλειψις σοβαρῶν Ἱεραρχῶν καὶ
ποιμένων μὲ πατερικὲς ἀρχές».
ΠΟΙΑ ἆραγε εἶναι ἡ λογικὴ ἐξήγηση, γιὰ ὅσα βιώνει το ὀρθόδοξο Ποίμνιο σήμερα ἀπὸ τοὺς οἰκουμενιστάς; Μήπως λόγῳ Ν. Ἐποχῆς καὶ οἰκουμενιστικῆς πλάνης, παρακάμψαμε τοὺς
πατέρας τῆς Ἐκκλησίας, ἐμεῖς οἱ σύγχρονοι Πατέρες καὶ
τοποθετήσαμε ἐτικέττα στοὺς ἱεροὺς Κανόνες μὲ ἡμερομηνία λήξεως;
Πρέπει στὸ ἑξῆς τὸ ὀρθόδοξο ποίμνιο νὰ εἶναι σὲ ἐγρήγορση μὲ μεγάλο ἀγωνιστικὸ φρόνημα, καὶ ἀκατάπαυστη προσευχὴ πρὸς τὸν Κύριο, γιὰ νὰ ἀποτρέψη
τὴν ἀλλοίωση τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως. Ὅταν λόγῳ Ν. Ἐποχῆς πρεσβεύης οἰκουμενιστικά, ὅτι ὅλες οἱ θρησκεῖες ὁδηγοῦν τὸν ἄνθρωπο,
πρὸς τὸν ἕνα
Θεό, αὐτὸ εἶναι
βλασφημία κατὰ τῆς θείας οἰκονομίας καὶ ἐνσαρκώσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου καὶ λυτρώσεως
τοῦ ἀνθρωπίνου γένους.
Ἡ πανθρησκειακὴ συνάντηση
πρόσφατα στὸ Βατικανὸ γιὰ προσευχὴ γιὰ τὴν εἰρήνη στὴ Μ. Ἀνατολή, ποὺ ἔλαβε μέρος ὁ ἀρχηγὸς τοῦ Κράτους τοῦ Βατικανοῦ Πάπας, ὁ Πατριάρχης
Βαρθολομαῖος, ὁ Ἰουδαῖος καὶ ὁ
μουσουλμάνος, σὲ ποιὸν Θεὸν ἆραγε προσευχήθηκαν; Ὁ Πάπας μὲ τὶς προσθέσεις καὶ ἀφαιρέσεις, ἀμαύρωσε τὴν χριστιανικὴ πίστη, ὁ Ἰουδαῖος δὲν πιστεύει στὸν Χριστό, ἀλλὰ στὸν ἐρχόμενο
«Μεσσία» ὁ μουσουλμάνος τὸν πιστεύει
μόνο ὡς Προφήτη, γιὰ τὸν Πατριάρχη μας εἴπαμε
παραπάνω. Ἡ προσευχὴ αὐτῶν τελικὰ ἔγινε στὸ ἄγαλμα, ποὺ βρῆκε ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στὴν Ἀθήνα
καὶ ἔγραφε ἐπάνω «τῷ Ἀγνώστῳ Θεῷ». Ἐξοῦ καὶ ἐπηκολούθησε μετὰ τὴν συμπροσευχή, μεγάλη αἱματοχυσία. Ὅταν ὁ κόσμος γύρω μας βιώνη τόσα πολλὰ δεινὰ τὸ
πανηγυρικὸ καὶ χαρμόσυνο κλῖμα, ποὺ ἐπεκράτησε
στὸ Φανάρι μεταξὺ τοῦ Πατριάρχου καὶ τοῦ αἱρεσιάρχου Πάπα ἦτο σκάνδαλο τοῖς ὁρῶσιν.
Γιὰ μιὰ στιγμὴ ἀναρωτήθηκα
μήπως ἀποτρέψανε τὴν πανηγυρικὴ ψήφιση στὸ εὐρωπαϊκὸ κοινοβούλιο τοῦ νόμου γιὰ τὰ δικαιώματα τῶν ὁμοφυλοφίλων, γι᾽ αὐτὸ ἐπικρατοῦσε αὐτὴ ἡ ἐφορία; Μετὰ ἀπὸ
χίλια χρόνια διαιρέσεως τῆς ὀρθοδοξίας
ἀπὸ τὴν
παπικὴ κακοδοξία, οἱ οἰκουμενιστές, ἀφοῦ παραμέρισαν τοὺς
προπάτορας ἡμῶν, ποὺ ἀγωνίσθησαν καὶ μᾶς παρέδωσαν τὴν ἀμώμητον ἀλήθεια τῆς ὀρθοδόξου πίστεως, σήμερα ἐπιχειροῦν νὰ πλήξουν καὶ τὴν νοημοσύνη τῶν πιστῶν. Αὐτὸ
μαρτυρεῖ καὶ ἡ
πρόσφατη προδοτικὴ συμπροσευχή. Ἐφ᾽ ὅσον
εἶναι καρποὶ τῶν ψευδοδιαλόγων, θὰ δώσουν
λόγο στὸν Δικαιοκρίτη Κύριο γιὰ τὸν σκανδαλισμὸ τῶν πιστῶν τέκνων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.
Μετὰ ἀπὸ πενήντα χρόνια ἐκκλησιασμοῦ μου στὸν ἱστορικὸ Ναὸ τοῦ Πρωτάτου, τὴν προσεχῆ
τεσσαρακοστή, Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας μὲ τὸ νέο ἔτος, διὰ λόγους
διαμαρτυρίας καὶ συνειδήσεως δὲν θὰ πάω στὸ Πρωτᾶτο, ἀλλὰ σὲ ἄλλη ἐκκλησία, ποὺ δὲν θὰ μνημονεύση τὸ ὄνομα τοῦ οἰκουμενιστοῦ-οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου
Βαρθολομαίου.
[σ.σ. Ἀσφαλῶς κάτι
εἶναι κι αὐτό. Ἀλλά, νὰ ξέρετε· δὲν θὰ δυσαρεστήσει καθόλου τὸν κ. Βαρθολομαῖο ἡ
μὴ παρουσία ἑνὸς μοναχοῦ, ποὺ μιὰ φορὰ δὲν θὰ πάει στὸ Πρωτᾶτο, ἀφοῦ ὅλες τὶς ἄλλες
φορὲς θὰ «κοινωνεῖ τοῖς ἀκοινωνήτοις»!
Ἀντίθετα, ἔτσι δίνεται
τὸ κακὸ παράδειγμα, πατερ· ἀποτρέπεται τοὺς ἄλλους μοναχοὺς νὰ διακόψουν τὸ
Μνημόσυνο τοῦ Παναιρετικοῦ Πατριάρχη, ἐνέργεια ποὺ μᾶς δίδαξαν οἱ Πατέρες, ἀφοῦ
ἐσεῖς ὁ ἀγωνιστής, τοὺς διδάσκετε ὡς τὸ
μέγιστο ἀγωνιστικὸ «κατόρθωμα», τὴν
μὴ παρουσία στὸ Πρωτᾶτο, μιὰ φορὰ τὸ χρόνο!].
«Ὀρθόδοξος
Τύπος», 16/1/2015