Τοῦ ἁγίου Πνεύματος, ΤΟ ΠΑΝΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ

Του  Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

ΤΟ ΠΑΝΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ

(Πράξ. 2,4)

 

Η ἐπιφοίτησι τοῦ ἁγίου Πνεύματος ποὺ ἑορ­τάζουμε δὲν ἔγινε, ἀ­γαπητοί μου, μυστικά. Ἔγινε αἰσθη­τὴ σ᾽ ὅλη τὴν Ἰερουσαλὴμ μὲ τὴ βι­αία πνοή, μὲ τὸν ἦχο ποὺ ἀ­κούστηκε, μὲ τὶς πύ­ρινες γλῶσ­σες ποὺ κάθη­σαν πάνω στὸν καθένα μέσα στὸ ὑπερῷο. Ἔ­γινε ἀκόμη αἰσθητὴ μὲ θαύματα, ποὺ ἄρ­χισαν ἀμέσως νὰ γίνωνται.

⃝ Πρῶτο θαῦμα ἡ γλωσσομάθεια. «Ἤρ­ξαν­το λαλεῖν ἑτέραις γλώσσαις καθὼς τὸ Πνεῦ­μα ἐ­δίδου αὐτοῖς ἀποφθέγγεσθαι» (Πράξ. 2,4). Ὅσοι μαθαί­­νουν ξένη γλῶσσα, ξοδεύουν χρήμα­τα, ἀφιερώ­νουν κόπο καὶ χρόνο· οἱ ἀπόστολοι ἔμαθαν ὅ­λες τὶς γλῶσσες χωρὶς κόπο μέσα σὲ μιὰ στιγμή. Ἔβλεπες αὐτοὺς τοὺς ψαρᾶ­δες, ποὺ δὲν πῆγαν σὲ σχολειὰ καὶ ἰν­στι­τοῦ­τα, νὰ κηρύττουν σ᾽ ὅ­λες τὶς γλῶσ­σες καὶ διαλέκτους «τὰ μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ» (ἔ.ἀ. 2,11). Ποῦ βρῆ­καν αὐτὴ τὴ γλωσσομάθεια; Ἦταν χάρισμα τοῦ ἁγίου Πνεύματος.
Δὲν εἶνε κακὸ ἡ ἐκμάθησι ξένων γλωσσῶν, ἀλλ᾽ οὔτε καὶ κάτι σπουδαῖο. Τὸ σπου­δαῖο εἶνε ἄλλο. Κι ἂν μάθω ὅλες τὶς γλῶσσες, λέει ὁ ἀ­πόστολος, ὄχι μόνο τῶν ἀνθρώπων μὰ καὶ τῶν ἀγγέλων, δὲν ἔχω ὅμως τὴν ἀγά­πη, εἶμαι «χαλ­κὸς ἠχῶν ἢ κύμβαλον ἀλαλά­ζον» (Α΄ Κορ. 13,1). Ἡ ἀγάπη τῆς καινῆς διαθήκης, αὐ­τὴ εἶ­νε ἡ διεθνὴς γλῶσσα ποὺ ὅπου ἐπικρατεῖ ἑ­νώνει τοὺς ἀν­θρώπους. Γι᾽ αὐτὸ οἱ ἀπόστολοι τὴν ἀσκοῦσαν μὲ ζῆλο καὶ ἀγῶνα, τὸ δὲ ἅγιο Πνεῦμα τοὺς χά­ριζε καὶ τὴ γλωσσο­μάθεια γιὰ νὰ κηρύττουν.

⃝ Ἄλλο εἶδος θαυμάτων εἶνε ἡ θεραπεῖες. Ἀ­πὸ τὶς τόσες περιπτώσεις ὑ­πενθυμίζω μία μόνο.

Ἕνα ἀπόγευμα μετὰ τὴν Πεν­τηκοστὴ δύο ἀπόστολοι, ὁ Πέτρος κι ὁ

Ο ΑΦΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΡΑΣΚΑΣ ΑΡΤΕΜΙΟΥ, Η ανάλογη περίπτωση επί αγίου Γρηγορίου Παλαμά και Η πικρόχολη κριτική του Τελεβάντου

Αὐτοὶ εἶναι οἱ ἀντι-Οἰκουμενιστὲς ἱστολόγοι: Προπαγανδίζουν −παρὰ πᾶσαν ἁγιοπατερικὴν διδασκαλίαν καὶ πρακτικήν− τὴν συμβίωση μὲ τὴν αἵρεση. Ὅσες ἑκατοντάδες Πατερικὰ χωρία καὶ ἂν τοὺς παρουσιάσεις γιὰ ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, αὐτοὶ σὲ ἀντιμετωπίζουν μὲ ἄκαμπτη λογικὴ καὶ τὸν μπετόν-αρμὲ  ὀρθολογιστικὸ ὁπλισμό τους, διανθισμένο μὲ κάποιες ἀσύνδετες θέσεις συγχρόνων Γερόντων.

Ὁ γνωστὸς καὶ μὴ ἐξαιρετέος κ. Τελεβάντος ἀναλαμβάνει νὰ ὑποστηρίξει τὴν νομιμότητα τῶν Οἰκουμενιστῶν τῆς Σερβικῆς Ἱεραρχίας καὶ βλέπει τὴν τραγωδία, ὄχι στοὺς αἱρετίζοντες Ἐπισκόπους της, ἀλλὰ στὸν Ὀρθόδοξο Μητροπολίτη Ράσκας Ἀρτέμιο! Ὡσὰν νὰ ἐπιχαίρει γιὰ τὸν «νόμιμο» ἀναθεματισμὸ τοῦ Ράσκας, ἐπειδὴ δὲν ἄκουσε τὶς συμβουλὲς τοῦ κ. Τελεβάντου νὰ ἐπιστρέψει «ἐπὶ τὸ ἴδιον ἐξέραμα», τὴν αἱρετικὴ σφηκοφωλιὰ τῆς Συνόδου τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ τὴν ὁποία ἀπεχώρησε.

Ὅλο τὸ δίκιο τὸ δίνει ὁ κ. Τελεβάντος στὴν Οἰκουμενιστικὴ Σύνοδο (ἀποφαινόμενος ὡς Πάπας καὶ ὑπέρτατος κριτὴς τῆς Οἰκουμένης). Ὁ διωχθεὶς γιὰ τὴν ἀπομάκρυνσή του ἀπὸ τὴν αἵρεση Σεβασμιώτατος Ράσκας Ἀρτέμιος −κατὰ τὸν κ. Τελεβάντο− ἔχει ὅλα τὰ ἄδικα.

Θὰ τὸν καταλαβαίναμε, ἂν ἑστίαζε τὴν κριτική του στὸ θέμα τῆς χειροτονίας χωρεπισκόπου ἀπὸ τὸν Σεβ. Ἀρτέμιο (γιὰ τὴν ὁποία, ἀφοῦ μελετήσαμε τὸ θέμα, θὰ παρουσιάσουμε συντομότατα τὶς θέσεις μας), ἀλλ’ αὐτός, πολεμῶν δονκιχωτικὰ καὶ ἀνέντιμα μιὰ Ὀρθόδοξη ἐνέργεια, αὐτῆς τῆς Διακοπῆς μνημοσύνου τῶν αἱρετικῶν, “δὲν βγάζει μιλιὰ” γιὰ τοὺς αἱρετικοὺς ποὺ λυμαίνονται τὴν Ἐκκλησία τῆς Σερβίας! [Γράψαμε «ἀνέντιμα»: Διότι στηρίζει τὶς μετὰ μανίας ἐπιθέσεις του ἐναντίον τῆς ἀποτειχίσεως, α) σὲ κείμενα τοῦ π. Ἐπιφανίου Θεοδωρόπουλου ποὺ διέστρεψε· τοῦ ἀποδείξαμε τὴν διαστροφὴ καὶ τὸ ψεῦδος τέσσερες φορές, ἀλλὰ δὲν τόλμησε νὰ ἀπαντήσει. β) Ὑποσχέθηκε ἐγγράφως τὸ 2011 νὰ ἀντικρούσει μὲ μελέτη του τὶς θέσεις μας (ὅπως καὶ ὁ π. Θ. Ζήσης) καὶ ἀπὸ τότε περιμένουμε νὰ τὸ πράξουν].

Παρουσιάζουμε:

1. Τὴν εἴδηση τοῦ Ἀναθεματισμοῦ τοῦ Μητροπολίτη Ράσκας Ἀρτεμίου.

2. Μιὰ πρώτη ἀπάντησή του.

3. Τὸ ἐμπαθὲς σχόλιο τοῦ κ. Τελεβάντου καὶ

4. Ἕνα ἱστορικὸ προηγούμενο ἐπὶ Πατριάρχη Καλέκα, μὲ κείμενα τοῦ ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ, Ἰωσὴφ Καλόθετου καὶ τοῦ Πατριάρχη Καλέκα. Τὸ γεγονός, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν χειροτονία χωρεπισκόπου, ταιριάζει ἀπόλυτα μὲ ὅσα ἔπραξε ὁ Σεβ. Ἀρτέμιος. (Καλὸ εἶναι νὰ μάθει ὁ κ. Τελεβάντος ὄχι μόνο νὰ γράφει, καὶ μάλιστα κακοπροαίρετα, ἀλλὰ καὶ νὰ διαβάζει καλοπροαίρετα τοὺς Πατέρες, ὅπως τὸ γεγονὸς ποὺ προσφέρουμε πρὸς ἐνημέρωσή του).

Ο Αρτέμιος αρνήθηκε και αφορίστηκε Πατριαρχείο Σερβίας:

Θωμάς Αναστασιάδης

Σε αφορισμό και καθαίρεση του πρώην Επισκόπου Αρτεμίου στις τάξεις των λαϊκών προχώρησε σήμερα, Παρασκεύη 29 Μαϊου 2015 η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας της Ορθόδοξης Σερβικής Εκκλησίας.

Εις την Πεντηκοστήν, Νικοδήμου Αγιορείτου

Εἰς τήν Πεντηκοστήν

 Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου

 Α´. Μεταβολήν τοῦ νοῦ.

Β´. Μεταβολήν τῆς καρδίας.

Γ´. Μεταβολήν τῆς γλώσσης.

 Συλλογίσου ἀγαπητέ, πῶς τό Πανάγιον Πνεῦμα ὅταν κατέβη εἰς τό ὑπερῷον ἐν εἴδει πυρίνων γλωσσῶν, ὡσάν ἕνας σφοδρότατος ἄνεμος καί βροντή, ἐγέμισεν ὅλον τόν οἶκον, εἰς τόν ὁποῖον ἦσαν καθήμενοι οἱ θεῖοι Ἀπόστολοι καί ἐπροσηύχοντο· «καί ἐπλήρωσε τόν οἶκον, οὗ ἦσαν καθήμενοι» (Πραξ. β´. 2)· καί τόν ἔκαμεν ὡσάν μίαν κολυμβήθραν, ὡς λέγει ὁ Θεσσαλονίκης Γρηγόριος, διά νά βαπτίσῃ τούς Ἀποστόλους μέ τήν θείαν χάριν του, περί τοῦ ὁποίου τούτου βαπτίσματος προεῖπεν εἰς αὐτούς ὁ Κύριος· «ὑμεῖς δέ βαπτισθήσεσθε ἐν Πνεύματι ἁγίῳ οὐ μετά πολλάς ταύτας ἡμέρας (Πράξ. α´ 5).

 Ἐπλήρωσε δέ τόν οἶκον, οὗ ἦσαν καθήμενοι,