Ο ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ ΣΑΜΑΡΕΙΤΗ

ΚΥΡΙΑΚΗ Η΄ ΛΟΥΚΑ [Λουκά 10,25-37]

     

            

  «Καὶ ἰδοὺ νομικός τις ἀνέστη ἐκπειράζων αὐτὸν καὶ λέγων· διδάσκαλε, τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω; (:Εκεί που κάθονταν, ιδού σηκώθηκε κάποιος νομοδιδάσκαλος για να δοκιμάσει τον Χριστό και να αποδείξει ότι δεν γνώριζε ο Ιησούς τον νόμο και Του είπε: "Διδάσκαλε, ποιο έργο αρετής ή ποια θυσία πρέπει να κάνω για να κληρονομήσω τη μακάρια και αιώνια ζωή;"). Ὁ δὲ εἶπεν πρὸς αὐτόν, ᾽Εν τῷ νόμῳ τί γέγραπται; πῶς ἀναγινώσκεις; ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν, Ἀγαπήσεις κύριον τὸν θεόν σου ἐξ ὅλης [τῆς] καρδίας σου καὶ ἐν ὅλῃ τῇ ψυχῇ σου καὶ ἐν ὅλῃ τῇ ἰσχύϊ σου καὶ ἐν ὅλῃ τῇ διανοίᾳ σου, καὶ τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν (:και ο Κύριος τού είπε: "Στον νόμο τι έχει γραφεί; Εσύ που σπουδάζεις και ερευνάς τον νόμο, τι διαβάζεις εκεί για το ζήτημα αυτό; Και πώς το αντιλαμβάνεσαι;". Ο νομικός τότε του αποκρίθηκε:

«Ναι, αυτός έρχεται κάθε βράδυ και κάθεται εδώ στην πέτρα»

   ... Και όσα και να λένε οι μεγάλοι, οι πολιτικοί και οι ισχυροί, και όσα και να πιστεύει ο κόσμος, εκείνα τα μέρη θα είναι εις αιώνας αιώνων Χριστιανικά.
Όταν επήγε ο Γέροντάς μου, ο Μητροπολίτης Ύδρας Ιερόθεος, εις την Σηλυβρία, εις την πατρίδα του Αγίου Νεκταρίου, να βρει κάτι από τον τόπο, από το σπίτι όπου γεννήθηκε αυτός ο μεγάλος θαυματουργός Άγιος του αιώνα μας, έψαχνε, έψαχνε μήπως βρει κάποιο στοιχείο και δυστυχώς, τόσο πολιτισμό έχουν, που τα κατέστρεψαν όλα, τα εξαφάνισαν όλα, τα εξερίζωσαν όλα και σιγά, σιγά, με πολλή υπομονή και ταπείνωση, έμαθε ο ευλογημένος πού ήταν το σπίτι του Αγίου και πήγε να προσκυνήσει στον τόπο. Οι Άγιοι έχουν χάρη, είναι θεοφόροι και γίνονται και οι τόποι τους αγιοβάδιστοι, αγιάζονται και τα δέντρα, και οι πέτρες. Έψαχνε, λοιπόν, ο Ιερόθεος Ύδρας και του είπε ένας γέρος εκεί Τούρκος:
    «Παππούλη, εδώ έρχεται το βράδυ και κάθεται ένας γέρος παπάς …». 

Η αθλιότης των Οικουμενιστών Δεσποτάδων και ιδίως των κ.κ. Ιερώνυμου και Βαρθολομαίου!!

    Ἀπὸ τὴν ἀπόφασιν τῆς Μείζονος Συνόδου (31.07.1993). Τότε ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος ἐθεώρει ἀπαραίτητον τὴν σύγκλησιν «Παν­ορθοδόξου» καὶ ἀξίους καθαιρέσεως τοὺς σχίζοντας τὴν Ἐκκλησίαν.

«ΟΠΛΟΝ» ΕΚΒΙΑΣΜΟΥ Η ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ;!

Τοῦ κ. Παναγιώτου Κατραμάδου

     Οἱ δύστηνοι Ἕλληνες ἔχομεν ἕνα φοβερὸν μειονέκτημα: βραχεῖαν μνήμην! Ὁ ἴδιος ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν κ. Ἱερώνυμος ἐδήλωσε προσφάτως: «Τί σημαίνει σᾶς διακόπτω τὴν Θεία Κοινωνία; Αὐτὰ εἶναι ὁλοκληρωτισμός…». Ἡ δήλωσίς του αὐτὴ ἐστρέφετο κατὰ τῆς ἀποφάσεως τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας νὰ διακόψη τὴν κοινωνίαν μὲ τὸ Πατριαρχεῖον Κωνσταντινουπόλεως, ἐπειδὴ ἀνεκήρυξε μονομερῶς ὡς αὐτοκεφάλους καθῃρημένους καὶ ἀχειροτονήτους. Ὑποφέρει, ὡς φαίνεται, καὶ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ἀπὸ τὴν κοινήν μας ἀσθένειαν, ὥστε νὰ λησμονῆ πότε καὶ διὰ ποίους λόγους διέκοψε τὴν Θ. Κοινωνίαν τὸ Φανάρι πρὸς ἄλλας Ἐκκλησίας. Δὲν θὰ ἀναφερθῶμεν εἰς τὴν Βυζαντινὴν ἱστορίαν, ἀλλὰ εἰς τὰς προσφάτους κρίσεις.
    Τὸ 1993 διέκοψε τὴν κοινωνίαν μὲ τὸ Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων διὰ τὴν δικαιοδοσίαν τῆς Αὐστραλίας.

     Τὸ 2004 διέκοψε τὴν κοινωνίαν μὲ τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος διὰ τὴν δικαιοδοσίαν τῶν Μητροπόλεων τῆς Βορείου Ἑλλάδος.

    Σήμερα, ὅμως, Πατριάρχης Κων/λεως καὶ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν ψέγουν τὸ Πατριαρχεῖον τῆς Μόσχας, ἐπειδὴ διέκοψε τὴν

Περὶ τοῦ σεβασμοῦ τῶν πιστῶν πρὸς τὴν Ὑπεραγίαν Δέσποιναν Θεοτόκον

Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος

Περὶ τοῦ σεβασμοῦ τῶν πιστῶν πρὸς τὴν Ὑπεραγίαν Δέσποιναν Θεοτόκον καὶ Ἀειπάρθενον Μαρίαν καὶ περὶ τῶν ἁγίων αὐτῆς εἰκόνων καὶ περὶ τῶν ἱερῶν ναῶν τῶν τιμωμένων ἐπ᾿ ὀνόματι αὐτῆς.

Ἡ Θεοτόκος τοσούτου ἀπέλαυε σεβασμοῦ παρὰ τῶν πιστῶν, τοσαύτης τιμῆς καὶ ἀγάπης, ὥστε πρὸς ταύτην μετὰ Θεόν, πλὴν τῆς λατρείας, τὰ δευτερεία τῆς τιμῆς, τοῦ σεβασμοῦ καὶ τῆς ἀγάπης ἀπέδιδαν. Ὁ σεβασμὸς τῶν πιστῶν πρὸς τὴν παρθένον Θεοτόκον Μαρίαν ἀνέρχεται εἰς αὐτὸν τὸν Α´ καὶ Β´ αἰῶνα, καὶ ἐπεβάλλετο ὑπ᾿ αὐτῶν τῶν Ἱερῶν Γραφῶν μνημονευουσῶν τοῦ ὀνόματος αὐτῆς ὡς κεχαριτωμένης καὶ εὐλογημένης καὶ ὡς εὑρούσης χάριν παρὰ τῷ Θεῷ μόνης μεταξὺ πασῶν τῶν γυναικῶν. Αὐτὴ ἡ Θεοτόκος ἐν πνεύματι προφητικὸ ἤδη ἀναγγελεῖ τὴν περιωπὴν αὐτῆς μεταξὺ πασῶν τῶν γενεῶν, λέγουσα: «Ἰδοὺ γὰρ ἀπὸ τοῦ νῦν μακαριοῦσί με πᾶσαι αἱ γενεαὶ κτλ.» (Λουκ. α´ 48).

Η σύγχυση που προκαλείται από τον Βαρθολομαίο και το Ουκρανικό, αυξάνεται τώρα από την Ρωσία και την ομάδα Ζήση!

Τοῦ Ἀδαμάντιου Τσακίρογλου

  

(Ἕνα ἄρθρο μὲ πολλὲς ἀποκαλύψεις)

Ὁ ἀπόστολος Παῦλος γράφει (Ρωμ. 12: 21): «μὴ νικῶ ὑπὸ τοῦ κακοῦ, ἀλλὰ νίκα ἐν τῷ ἀγαθῷ τὸ κακόν» (νὰ μὴν ἀφήνεις νὰ σὲ νικάει τὸ κακό, ἀλλὰ νὰ νικᾶς τὸ κακὸ μὲ τὸ καλό).

Καὶ ὁ Μ. Βασίλειος προσθέτει, «ἐάν τις τὸ κακόν ἐν προσχήματι τοῦ ἀγαθοῦ ποιῇ, διπλασίονος τιμωρίας ἐστίν ἄξιος» (ἐὰν κάποιος πράττει τὸ κακό, χρησιμοποιώντας ὡς πρόσχημα τὸ καλό, αὐτὸς εἶναι ἄξιος διπλασίας τιμωρίας) (P.G. τόμ. 32, σελ. 397) καὶ συνεχίζει «οὐ μόνον μισθοῦ ἐκπίπτει, ἀλλὰ καὶ τιμωρίας ἄξιος ὁ ποιῶν ἐντολὴν μὴ κατὰ θεοσέβειαν, ἀλλὰ κατὰ ἀνθρωπαρέσκειαν, ἤ τινος ἄλλης ἡδονῆς ἔνεκεν…» (δὲν χάνει μόνον τὸν μισθό του, ἀλλὰ γίνεται καὶ ἄξιος τιμωρίας, αὐτὸς ποὺ πράττει μία ἐντολή, ὄχι ἀπὸ σεβασμὸ στὸν Θεό, ἀλλὰ γιὰ νὰ ἀρέσει στοὺς ἀνθρώπους ἢ γιὰ κάποια ἄλλη ἡδονή, π.χ. ἐξουσία, αὐτοϊκανοποίηση κλπ.) .

Βλέπουμε, λοιπόν, ὅτι ἡ Ἐκκλησία ποτὲ δὲν δίδαξε καὶ ποτὲ δὲν προσπάθησε νὰ πολεμήσει τὸ κακὸ μὲ τὸ κακό. Ἀντιθέτως, ἀνεξαρτήτως τῆς ὁποιασδήποτε κακῆς ἐξελίξεως, αὐτὴ παρέμενε πιστὴ στὶς ἐντολὲς τῆς Μίας κεφαλῆς Της, τοῦ Χριστοῦ.

Δυστυχῶς σήμερα ἐπαληθεύονται οἱ προβλέψεις τῶν Ἁγίων ὅτι τὸ κακὸ θὰ ὀνομάζεται καλό, καὶ ὅτι ἡ σύγχυση θὰ αὐξάνεται καὶ θὰ παρασύρει πολλούς. Παράλληλα ἡ ὀρθότητα παραμερίζεται καὶ τὴν θέση της παίρνει ἡ δύναμη τῶν ἀριθμῶν (βλ. τὸν τονισμὸ τῶν 150.000.000 Ρώσων ἀνεξαρτήτως ἂν κάποιοι ἢ πολλοὶ ἀπὸ αὐτοὺς ἀκολουθοῦν τὴν αἵρεση ἢ ὄχι). Ἔτσι ὅπως ἀποδείχθηκε καὶ σὲ προηγούμενο ἄρθρο (ἐδῶ, μὲ ἀφορμὴ τὸ σχίσμα τῆς Οὐκρανίας) οἱ ἱερεῖς καὶ λαϊκοὶ στρέφονται ἀπὸ τὴν Σκύλλα στὴν Χάρυβδη: ἀπὸ τὶς Η.Π.Α. στὴν Ρωσία, ἀπὸ τὸ Κολυμπάρι στὴν Ἁβάννα, ἀπὸ τὴν ἀνάμειξη τῆς Κων/πολεως στὴν Οὐκρανία, στὴν ἀνάμειξη τῆς Μόσχας στὴν Ἑλλάδα, ἀπὸ τὴν πρωτειομανία τοῦ Βαρθολομαίου στὴν πρωτειομανία τοῦ Κυρίλλου, ἀπὸ τὴν ἀναγνώριση τῶν σχισματικῶν τῆς Οὐκρανίας ἄνευ μετανοίας, στὴν ἀναγνώριση τῶν σχισματικῶν τῆς Ἑλλάδος ἄνευ μετανοίας.

Ἀντὶ μάλιστα νὰ σταματήσει αὐτὴ ἡ δυσάρεστη ἐξέλιξη, αὐξάνεται, καὶ τὴν κύρια εὐθύνη  γιὰ αὐτὴν φέρει -δυστυχῶς- ἡ ὁμάδα τοῦ π. Θεοδώρου Ζήση. Γιὰ νὰ γίνει αὐτὸ σαφές, θὰ παραθέσω κάποιες ἀπόψεις τῆς πρόσφατης ἀρθρογραφίας μελῶν τῆς ὁμάδας αὐτῆς μὲ τὶς ἀνάλογες ἐρωτήσεις:

Ὁ π. Νικόλαος Μανώλης στὴν πρόσφατη ὁμιλία του (ἐδῶ) κατέδειξε τοὺς Γ.Ο.Χ. ὡς σχισματικοὺς ἄνευ χάριτος καὶ ἱερωσύνης. Τότε πῶς δημοσιεύει στὸ ἱστολόγιο «Κατάνυξη» (ποὺ ἔχει τὴν εὐλογία τοῦ π. Νικολάου) ὁ κ. Μάννης, ποὺ ἀνήκει στὴν γοχικὴ παράταξη τοῦ Καλλινίκου; Πῶς ἐπιτρέπει ὁ π. Νικόλαος νὰ διαβάζουν τὰ ἀνυποψίαστα(;) πνευματικά του παιδιά ἕναν κατ’ αὐτὸν ἀχαρίτωτο σχισματικό;

Θὰ ἀπαντήσω στὸ ἐρώτημα αὐτό, ἐξετάζοντας τὸ θέμα ἀπὸ δύο διαφορετικὲς ὀπτικὲς γωνίες: