Τοῦ Ἀδαμάντιου Τσακίρογλου
Ἡ ἀντιπατερικὴ ἀντίληψη περὶ τοῦ δυνητικοῦ ἐφαρμογῆς
τῶν Ι. Κανόνων –καὶ δὴ τοῦ 15ου– καὶ ἡ προσπάθεια νὰ στηριχθεῖ λογικὰ αὐτὴ ἡ
ἀντίληψη, παράγει ὡς συνέπεια, τὴν ἐμφάνιση καὶ ἄλλων ἀντιπατερικῶν, κακόδοξων
θέσεων, ὅπως αὐτὴ τῆς ἀποκλειστικότητας τῆς ἀποτείχισης μόνο γιὰ ἱερεῖς! Ἔτσι, ἀφήνονται οἱ πιστοὶ στὸ στόμα τῶν αἱρετικῶν λύκων,
καθώς –ἐφ’ ὅσον οἱ ἀποτειχισμένοι ἱερεῖς εἶναι μετρημένοι στὰ
δάχτυλα– οἱ λαϊκοὶ π.χ. τῆς Σπάρτης,
τῆς Στουτγάρδης, τῆς Ν. Ὑόρκης δὲν ἔχουν
δικαίωμα (κατὰ τὴν κακόδοξη αὐτὴ θεωρία) νὰ ἀπομακρυνθοῦν ἀπὸ τοὺς
αἱρετικούς, ἀλλὰ εἶναι ὑποχρεωμένοι νὰ κοινωνοῦν μὲ τοὺς αἱρετικούς!!! Δηλαδή, ἀποκλείουν
τοὺς λαϊκοὺς ἀπὸ τὴν σωτηρία! Πρόσθετα, τοὺς ὑποβιβάζουν· ἀπὸ ἐνεργὰ μέλη τοῦ
σώματός του Χριστοῦ, ποὺ ὅπως οἱ ἱερεῖς ἔχουν Ἐντολή, δικαίωμα, ὑποχρέωση νὰ
ἀκολουθοῦν τὶς Ἐντολὲς τοῦ Χριστοῦ, καλοῦνται νὰ γίνουν ὑποχείρια τῶν ἱερέων
(μισθωτῶν ἢ «εὐσεβῶν»), νὰ ὑπακούουν καὶ νὰ ἐφαρμόζουν τὶς «οἰκονομίες» τους, ὑποστηρίζοντας
τὶς ὅποιες ἰδιορυθμίες ἢ κακοδοξίες τῶν ἱερέων. Διαβάζουμε: