Ψευδείς δηλώσεις των Γ.Ο.Χ. ως προς την Εγκυρότητα των Μυστηρίων του Ν. Ημερολογίου

Ἔλεγχος διά ψευδεῖς δηλώσεις τῶν ἱστολογίων «Κρυφό Σχολειό» καί  «Ἐν Τούτῳ Νίκα» ὡς πρός τό θέμα τῆς ἐγκυρότητος τῶν Μυστηρίων τοῦ Ν. Η.

Τοῦ Ἱερομονάχου Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ

Προσφάτως ἔλαβα ἀντίγραφα κάποιων δημοσιεύσεων τῶν ἱστολογίων «Κρυφό Σχολειό» καί «Ἐν Τούτῳ Νίκα», ἡ ὁποία ἐπεγράφετο «Περί Ἀκύρων Μυστηρίων (Β)».  Εἰς αὐτό τό δημοσίευμα ἀναφέρουν τά ἐν λόγῳ ἱστολόγια ὅτι τάσσονται ὑπέρ τῆς ἐγκυρότητος τῶν Μυστηρίων τοῦ Ν. Η. καί ἐζητοῦσαν καί ἀπό τά ἱστολόγια τοῦ Ν. Η. νά πάρουν ἀνάλογο δημόσια θέσι ὡς πρός τήν ἐγκυρότητα δηλαδή τῶν Μυστηρίων τῶν Γ.Ο.Χ.

Τὸ σχετικὸ κείμενο ἐδῶ:

Διά νά ἀποδείξουν μάλιστα τά ἐν λόγῳ ἱστολόγια ὅτι καί ἡ Σύνοδος αὐτή τῶν Γ.Ο.Χ. ἔχει τίς ἴδιες ἀπόψεις (πρόκειται περί τῆς Συνόδου τοῦ Καλλινίκου καί τῶν πρώην Ἐνισταμένων) ἀναφέρονται ὅτι ἡ θέσι των αὐτή «ἐκφράζεται στό Ἐπίσημο Ἐκκλησιολογικό Κείμενο τῆς Συνόδου μας, ("Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ"», τεῦχος Μαρτίου–Ἀπριλίου 2014, ΕΤΟΣ 64^ο, αρ. φυλ. 979), στό ὁποῖο δηλώνεται ξεκάθαρα πώς αὐτή «δέν διαβεβαιοῖ περί τοῦ κύρους αὐτῶν», δηλαδή τῶν Μυστηρίων τῶν ἐπισήμων Ἐκκλησιῶν «ἐν ὄψει μάλιστα τῆς συγκλήσεως μιᾶς μεγάλης Συνόδου». Ἀναφέρουν ἐπίσης ὡς ἀποδεικτικό στοιχεῖο καί παλαιές δηλώσεις τοῦ πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου, οἱ ὁποῖες δέν μᾶς ἐνδιαφέρουν, διότι ἑστιάζομε τήν προσοχή μας εἰς τό τί πιστεύουν ἐπί τοῦ θέματος τούτου σήμερα οἱ Γ.Ο.Χ.

Ἐπειδή ἡ μόνιμη μέθοδος τῶν Γ.Ο.Χ εἶναι ἡ διγλωσσία καί τό «ἥξεις - ἀφίξεις» καί ἐξ αἰτίας τοῦ ὅτι αὐτά τά ὁποῖα ἰσχυρίζονται, τά ἐν λόγῳ ἱστολόγια, ὡς πρός τήν ἐγκυρότητα τῶν Μυστηρίων τοῦ Ν. Η.  εἶναι ψευδῆ, αἰσθάνθηκα τήν ὑποχρέωσι νά δημοσιεύσω τίς σκέψεις καί ἀπόψεις αὐτές μέ τήν ἐλπίδα νά συμβάλλουν εἰς τήν φανέρωσι τῆς ἀληθείας.

Κατ’ ἀρχάς τά λογίδρια αὐτά, τά ὁποῖα ἀπέσπασαν ἀπό τήν ἐγκύκλιο αὐτή τῆς Συνόδου τῶν Γ.Ο.Χ., εἶναι παραπλανητικά καί δέν φανερώνουν τό τί πιστεύει σήμερα αὐτή ἡ Σύνοδος τῶν Γ.Ο.Χ. (ἡ ὁποία σημειωτέον εἶναι ἡ μεγαλύτερη) περί τῶν Μυστηρίων τοῦ Ν.Η.  Ἄλλωστε  τό ὅτι δέν διαβεβαιοῖ ἡ Σύνοδος αὐτή περί τῆς ἐγκυρότητος τῶν Μυστηρίων τοῦ Ν.Η., οὐδόλως σημαίνει ὅτι αὐτά τά θεωρεῖ ἔγκυρα.  Τό ἴδιο νομίζω θά συνέβαινε ἄν κάποιοι ἀπό τό Ν.Η. ἔλεγαν τό ἀντίθετο, ὅτι δηλαδή δέν διαβεβαιοῦν περί τοῦ κύρους τῶν Μυστηρίων τῶν Γ.Ο.Χ.

Αὐτό τό ὁποῖο διαβεβαίωσε ἡ Σύνοδος αὐτή τῶν Γ.Ο.Χ. εἰς αὐτήν τήν ἐπίσημο ἐγκύκλιο εἶναι τό ἀντίθετο ἀκριβῶς, ὅτι δηλαδή θεωρεῖ ἄκυρα τά Μυστήρια τοῦ Ν. Η. Καί αὐτό βεβαίως τό ἀπέκρυψαν τεχνηέντως τά δύο αὐτά ἱστολόγια, προσπαθώντας νά ἀποσπάσουν ἐγγράφως καί δημοσίως δηλώσεις ἀπό ἱστολόγια τοῦ Ν.Η. περί τῆς ἐγκυρότητος τῶν Μυστηρίων τῶν Γ.Ο.Χ.

Ἡ ἐγκύκλιος, λοιπόν, αὐτή τῆς Συνόδου τῶν Γ.Ο.Χ. στήν 6^η παράγραφο ἀναφέρει μεταξύ ἄλλων τά ἑξῆς διαφωτιστικά ἐπί τοῦ θέματος τούτου:

«3) Ἡ ἐφαρμογή τῆς Οἰκονομίας κατά τήν εἰσδοχήν τῶν αἱρετικῶν καί σχισματικῶν εἰς Ἐκκλησιαστικήν Κοινωνίαν, οὐδόλως σημαίνει ὅτι ἡ Ἐκκλησία ἀναγνωρίζει τήν ἐγκυρότητα καί τό ὑπαρκτόν τῶν μυστηρίων αὐτῶν, τῶν τελεσθέντων ἐκτός τῶν Κανονικῶν καί Χαρισματικῶν ὁρίων αὐτῆς». Ἐδῶ δηλώνεται σαφῶς ὅτι οἱ Γ.Ο.Χ. δέν ἀναγνωρίζουν τά Μυστήρια τῶν αἱρετικῶν καί σχισματικῶν, στούς ὁποίους συγκαταλέγουν καί τούς Οἰκουμενιστάς τοῦ Ν.Η.

«4) Ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία οὐδέποτε ἀνεγνώρισεν, οὔτε κατ’ Ἀκρίβειαν, οὔτε κατ’ Οἰκονομίαν, τά ἐκτός Αὐτῆς τελούμενα μυστήρια ἀπολύτως καί ἐξ ἀποστάσεως, ἐφ’ ὅσον δηλαδή οἱ τελοῦντες ἤ οἱ μετέχοντες τῶν μυστηρίων τούτων παραμένουν ἐν τοῖς κόλποις τῆς ἰδίας αὐτῶν αἱρετικῆς ἤ σχισματικῆς Κοινότητος». Καί ἐδῶ ἐπίσης ἐπαναλαμβάνεται ἡ διακήρυξις τῆς ἀκυρότητος τῶν Μυστηρίων τῶν Οἰκουμενιστῶν τοῦ Ν. Η.

«5) Διά τῆς ἐφαρμογῆς τῆς Οἰκονομίας ἀποκλειστικῶς καί μόνον κατά τήν εἰσδοχήν ἐν μετανοίᾳ τῶν ἐκτός Αὐτῆς, μεμονωμένων προσώπων ἤ Κοινοτήτων, ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἀποδέχεται μέν μόνον τόν τύπον τοῦ ἐξ αἱρετικῶν ἤ σχισματικῶν μυστηρίου, ἐάν βεβαίως οὗτος ἔχῃ τηρηθῆ ἀνόθευτος, εἰδικῶς μάλιστα ἐν σχέσει πρός τό βάπτισμα, ζωοποιεῖ δέ τοῦτον τόν τύπον διά τῆς ἐνυπαρχούσης εἰς Αὐτήν Χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, μέσῳ τῶν φορέων τῆς ἐν Ἀληθείᾳ Χριστοῦ πληρότητος Αὐτῆς, ἤτοι  τῶν Ὀρθοδόξων Ἐπισκόπων». Ἐδῶ δηλώνεται ὅτι ἡ Σύνοδος αὐτή τῶν Γ.Ο.Χ. ἀποδέχεται μόνον τόν ἐξωτερικό τύπο τοῦ βαπτίσματος, τόν ὁποῖο ὡς νεκρό καί ἄμοιρο τῆς Θείας Χάριτος τόν ζωοποιεῖ διά τῆς χάριτος τήν ὁποία αὐτή κατέχει καί μέσῳ τῶν φορέων της, δηλαδή τῶν Ἐπισκόπων τῆς Συνόδου ταύτης.

«10) Κατά γενικόν κανόνα οἱ Μοναχοί καί Λαϊκοί ἐκ τούτων  (σ. σ. ἐννοοῦνται οἱ ἐκ τοῦ Ν. Η.) οἱ ἔχοντες  βεβαίως βαπτισθῆ κατά τόν ὀρθόδοξον τύπον, γίνονται δεκτοί εἰς Κοινωνίαν διά Χρίσματος, μέσω μιᾶς εἰδικῆς Τάξεως, συνδεδεμένης πάντοτε πρός τό Μυστήριον τῆς ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως, οἱ δέ Κληρικοί ὑποβάλλουν γραπτήν αἴτησιν καί ἐφ’ ὅσον αὕτη ἐγκριθῇ, γίνονται δεκτοί εἰς Κοινωνίαν κατά τόν αὐτόν τρόπον, ὡς καί διά μιᾶς εἰδικῆς Τάξεως Χειροθεσίας, συντεταγμένης πρός τοῦτο, εἰδικῶς διά τοιαύτας περιπτώσεις».

Ἐδῶ δηλώνει, ἡ Σύνοδος αὐτή τῶν Γ.Ο.Χ., ὅτι ἀποδέχεται κατ’ οἰκονομίαν τόν νεκρόν τύπον τοῦ βαπτίσματος τῶν ἐκ τοῦ Ν.Η. προσερχομένων καί τόν ζωοποιεῖ μέ τό Χρῖσμα, τό ὁποῖο αὐτοί παρέχουν· καί γιά τούς κληρικούς ἰσχύει τό ὅτι  χρίονται καί αὐτοί ὡς ἄμοιροι τῆς Θ. Χάριτος καί χειροθετοῦνται μέ κάποιες τελεστικές εὐχές, προκειμένου νά τούς χορηγηθῆ καί ἡ χάρις τῆς ἱερωσύνης.

Ἡ ἀντιμετώπισις αὐτή ἐκ μέρους τῶν Γ.Ο.Χ εἶναι ἡ ἴδια περίπου μέ αὐτή τῶν προσερχομένων στήν Ὀρθοδοξία Λατίνων, γιά τούς ὁποίους ὁ ἅγ. Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης γράφει στήν ὑποσημείωσι τοῦ ΜΣΤ΄(46) Ἀποστολικοῦ Κανόνος: «Προβάλλουσι γάρ ὅτι μέ μῦρον ἐσυνείθισεν ἡ Ἐκκλησία μας να δέχηται τούς ἀπό Λατίνων ἐπιστρέφοντας, καί εὑρίσκεται και κἄποια διατύπωσις, ὁποῦ διαλαμβάνει τί λογῆς νά τούς δεχώμεθα. Καί πρός ταῦτα ἁπλᾶ καί δίκαια ἀποκρινόμεθα ταῦτα. Ὅτι φθάνει, ὁποῦ ὁμολογεῖς, πῶς μέ μῦρον τούς ἐδέχετο. Λοιπόν εἶναι αἱρετικοί. Διατί γάρ μέ μῦρον, ἄν δέν ἦσαν αἱρετικοί;» (σελ. 56).

Τελικῶς καί τά λόγια αὐτά τά ὁποῖα τεχνηέντως  ἀπέκοψαν καί ἀπομόνωσαν ἀπό τήν ὅλη συνάφεια τοῦ κειμένου τά δύο προαναφερόμενα ἱστολόγια, ἄν παρουσιασθοῦν μέ τό ὅλο κείμενο, καί αὐτά δηλώνουν τήν μή ἀναγνώρισι τῶν Μυστηρίων τοῦ Ν. Η. ἐκ μέρους τῶν Γ.Ο.Χ.

«6) Εἰδικώτερον περί τῶν Μυστηρίων τῶν τελουμένων εἰς τάς λεγομένας ἐπισήμους ὀρθοδόξους Ἐκκλησίας, ἡ Γνησία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία δέν διαβεβαιοῖ περί τοῦ κύρους αὐτῶν, οὔτε καί περί τῆς σωτηριολογικῆς ἀποτελεσματικότητος τούτων, ἰδίως εἰς ὅσους κοινωνοῦν “ἐν γνώσει” μετά τοῦ συγκρητιστικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὡς καί τοῦ Σεργιανισμοῦ, ἔστω καί ἄν Αὕτη δέν ἐπαναλαμβάνῃ ὁπωσδήποτε τόν τύπον αὐτῶν εἰς τούς ἐν μετανοίᾳ εἰσερχομένους εἰς κοινωνίαν μετ’ Αὐτῆς, ἐν ὄψει μάλιστα τῆς συγκλήσεως μιᾶς Μεγάλης Συνόδου, τῆς Γνησίας Ὀρθοδοξίας εἰς ἐπισφράγισιν τῶν ἤδη γενομένων  εἰς τοπικόν ἐπίπεδον».

Ἄν, ἐκ τοῦ ἀντιθέτου, ἰσχυρισθοῦν τά δύο αὐτά ἱστολόγια τῶν Γ.Ο.Χ. ὅτι ἐδῶ, δηλώνει ἡ Σύνοδος, ὅτι ἀποδέχεται ὡς ἔγκυρα τά Μυστήρια τοῦ Ν. Η., τότε ὄντως ἡ Σύνοδος αὐτή θά ἔχη ὑπερβῆ σέ διγλωσσία καί ἀοριστία τήν Πυθία τοῦ Μαντείου τῶν Δελφῶν. Ἐμεῖς πάντως ἑρμηνεύομε τό ὅτι ἡ Σύνοδος αὐτή «δέν διαβεβαιοῖ περί τοῦ κύρους αὐτῶν, οὔτε καί περί τῆς σωτηριολογικῆς ἀποτελεσματικότητος αὐτῶν», ὅτι δέν ἀποδέχεται ὡς ἔγκυρα τά Μυστήρια  τοῦ Ν. Η. καί ὅτι αὐτά δέν σώζουν τούς ἀνήκοντες σ’ αὐτό.

Τελικῶς νομίζω ὅτι πρέπει νά εἴμεθα πολύ ἐπιφυλακτικοί καί νά ἐλέγχωμε τήν ἐγκυρότητα τῶν λόγων τῶν Γ.Ο.Χ. διά νά μήν παραπλανηθοῦμε. Ἕνα τέτοιο τερατῶδες ψεῦδος εἶναι καί αὐτό τό ὁποῖο ἀναφέρεται στήν ἀρχή αὐτοῦ τοῦ κειμένου ὡς εἰσαγωγή:

«Η Εκκλησία της Ελλάδος από το 1924 έχει χωριστεί στα δύο. Περίπου το ένα τέταρτο του λαού της Ελλάδος, και μάλλον παραπάνω από τους μισούς μοναχούς και μοναχές, ανήκουν στις δικαιοδοσίες του «Παλαιού Ημερολογίου». Σύμφωνα λοιπόν μέ τούς ὑπολογισμούς τῶν Γ.Ο.Χ. καί εἰδικά τῶν δύο αὐτῶν ἱστολογίων, ἡ Λάρισα γιά παράδειγμα, ἡ ὁποία ἔχει περίπου ἑκατόν ἑξῆντα χιλιάδες (160.000) κατοίκους, πρέπει νά ἔχη περίπου σαράντα χιλιάδες (40.000) Γ.Ο.Χ. ἤ σύμφωνα μέ τήν πραγματική ἐκτίμησι, ὁ ἀριθμός αὐτῶν ἀνέρχεται περίπου στούς χίλιους (1.000) Γ.Ο.Χ., θά πρέπει μέ τήν ἀναλογία τοῦ ἑνός τετάρτου νά ἔχη τέσσερεις χιλιάδες (4.000) κατοίκους. Ἡ μόνη ἀλήθεια εἰς αὐτό τό σημεῖο τοῦ κειμένου εἶναι οἱ πολλές δικαιοδοσίες τοῦ Π. Η. (οἱ Ἐκκλησίες ἐδῶ ὀνομάστηκαν δικαιοδοσίες), στίς ὁποῖες ἀνήκουν οἱ Γ.Ο.Χ., ἀλλά μᾶλλον αὐτό περνάει ἀπαρατήρητο, ἐφ’ ὅσον ἀναφέρεται μέ σκοπό νά φανοῦν πολλοί οἱ Γ.Ο.Χ.

Νομίζω ἐν κατακλεῖδι, ὅτι οἱ μόνοι οἱ ὁποῖοι θεωροῦν καί ὄντως ἐννοοῦν ἔγκυρα κατ’ Οἰκονομίαν τά Μυστήρια τῶν Οἰκουμενιστῶν τοῦ Ν.Η., εἶναι οἱ Ἀποτειχισμένοι οἱ ὁποῖοι ἀποδέχονται τούς ἐπιστρέφοντας ἐκ τῶν Οἰκουμενιστῶν χωρίς νά κάνουν κάποια πρᾶξι ὡς πρός τά Μυστήρια, τά ὁποῖα ἔλαβαν ἀπό αὐτούς.

Τό «κατ’ Οἰκονομίαν» αὐτό ἔχει τήν εἰδική ἔννοια, ὅτι δηλαδή ὅσοι μεταλαμβάνουν ἀπό τούς Οἰκουμενιστές ἱερεῖς ἐν γνώσει τοῦ ὅτι αὐτοί εἶναι αἱρετικοί κατακρίνονται, ἐνῶ ὅσοι κοινωνοῦν ἐν ἀγνοίᾳ τῆς αἱρέσεως, τά νήπια  κλπ. παίρνουν εὐλογία κατά τό μέτρο τῆς προαιρέσεώς των. 

Ἱερομονάχου Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ

Ο Αμερικανός πρέσβης συγχαίρει ΣΥΡΙΖΑ (και βέβαια τους Ιεράρχες) για την προώθηση της Πανθρησκείας!

Ο Αμερικανός πρέσβης συγχαίρει ΣΥΡΙΖΑ για την προώθηση του θρησκευτικού πλουραλισμού

–Πανθρησκεία και νέα τάξη

    Ο Αμερικανός πρέσβης των ΗΠΑ στην Ελλάδα, Τζέφρι Πάιατ, σύμφωνα με τον ελληνικό τύπο, συνεχάρη θερμά τον ΥΠΕΞ κ.Νίκο Κοτζιά, για την αποτελεσματική «προώθηση της  αρχής της ανεκτικότητας, τον πολιτιστικό και θρησκευτικό πλουραλισμό και την ειρηνική συνύπαρξη».

     Πρόκειται σαφώς για το κύριο σχέδιο της νέας τάξης πραγμάτων που ξεκίνησε να εφαρμόζεται «συστηματικά» ειδικά στην «ανυπότακτη» Ελλάδα από το 2008-2009  με την βίαια επιβολή των μνημονίων και συνεχίστηκε από όλους μέχρι σήμερα.

   Η ορθόδοξη χώρα μας πρέπει να «δεχθεί» πάση θυσία τον μουσουλμανισμό  αλλά και άλλες θρησκείες και δόγματα και να τα εντάξει στην ελληνική κοινωνία,  μαζί με κάθε λογής άλλη μορφή

Η ΠΙΣΤΗ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, ΚΑΙ Η ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ

   ΣΧΟΛΙΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ (salpismazois): Η θέση των Αγίων απέναντι στα οικουμενιστικά απαράδεκτα δρώμενα των ημερών μας, που δυστυχώς θεσμοθετήθηκαν ως κανόνας και δράση της Ορθοδοξίας από την σύνοδο της Κρήτης.

  Λυπόμαστε αν κάποιοι δεν μπορούν να το αντιληφθούν έτσι. Καλή φώτιση.    π. Φώτιος Βεζύνιας.

 

 Από μία επιστολή του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς στον συνταξιούχο Π.Ν. για ένα περίεργο όραμα πού είδε μέσα στήν Εκκλησία…

 

    Ὅλα τὰ ψευδῆ θρησκεύματα τῆς γῆς, καὶ ἡ Ὀρθοδοξία ἀνάμεσά τους! Τί δουλειά ἔχει;

    «Μοῦ γράφετε ὅτι εἴχατε ἕνα ἀσυνήθιστο ὅραμα στὴν Ἐκκλησία κατὰ τὴ διάρκεια τῆς προσευχῆς. Εἴδατε πὼς ὁ Χριστὸς βγῆκε ἀπ᾽ τὸ ἱερὸ καὶ στάθηκε. Ὕστερα βγῆκε κάποιος σὰν Ἑβραῖος ραβίνος, καὶ στάθηκε ἐξ ἀριστερῶν τοῦ Χριστοῦ. Τελικὰ βγῆκε κάποιος μὲ τὴ μαντήλα στὸ κεφάλι, καὶ στάθηκε ἐκ δεξιῶν τοῦ Χριστοῦ.
     Τότε καὶ οἱ δύο τους, ἀπὸ τὶς δύο πλευρές, ἔδωσαν τὰ χέρια στὸν Χριστὸ καὶ ἔκαναν χειραψία μαζί Του. Τέτοιο ὅραμα εἴχατε.
    Ἐνῶ σὰν ἑρμηνεία τοῦ δῆθεν ἑρμηνευτῆ ἀνακοινώσατε τὸ ἑξῆς, ὅτι: Ὁ Θεὸς θέλει νὰ συμφιλιωθοῦν ὅλες οἱ θρησκεῖες καὶ νὰ δημιουργηθεῖ μία πίστη στὸν κόσμο!
    Ὁ καθένας ποὺ εἶναι μυημένος στὰ μυστήρια τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ μπορεῖ νὰ σᾶς πεῖ ὅτι καὶ τὸ ὅραμα εἶναι ψευδὲς καὶ ἡ

Οι Επίσκοποι αντιδρούν, οι ψευδεπίσκοποι συμβιβάζονται!

Ὁ  Ὅσιος  Γρηγόριος

    

          Ὁ Ὅσιος Γρηγόριος ἔζησε τὸν 9ο αἰῶνα μ.Χ. τὴν ἐποχὴ τοῦ αὐτοκράτορα Λεόντου τοῦ Ε΄. Ὁ Γρηγόριος ἀγάπησε τοὺς λόγους τοῦ Κυρίου ἀπὸ νεαρὴ ἡλικία καὶ τήρησε στὸν ἑαυτό του ὅλες τὶς ἀρετὲς τοῦ Θεοῦ.

    Γι’ αὐτὸ τὸ λόγο μετὰ τὸ θάνατο τοῦ Πατριάρχη Ἀλεξανδρείας χειροτονήθηκε, ἀπὸ τοὺς συγκεντρωθέντες ἐκεῖ ἐπισκόπους, Πατριάρχης. Ἡ ἐκλογή του καὶ χειροτονία του ἦταν ἀποδεκτὴ ὄχι μόνο ἀπὸ τοὺς ἱεράρχες ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὸ Χριστιανικὸ Λαό.

Ὁ Ὅσιος Γρηγόριος ἀποδείχθηκε ἄξιος δάσκαλος τῆς Ὀρθοδοξίας. Ὑπῆρξε ταπεινὸς καὶ ἤρεμος καὶ ἔφερε σὲ πέρας ἄξια ἕνα μεγάλο φιλανθρωπικὸ καὶ ἀνθρωπιστικὸ ἔργο.

Ὅταν ὁ αὐτοκράτορας, Λέοντας ὁ Ε΄, ἀναζωπύρωσε τὴν εἰκονομαχία ὁ Γρηγόριος ἀντέδρασε. Ἔτσι ὁ ἄρχοντας διέταξε νὰ πᾶνε τὸν Ὅσιο δέσμιο στὴν Κωνσταντινούπολη. Ὁ Γρηγόριος μεταφέρθηκε μπροστὰ στὸν αὐτοκράτορα καὶ ἐκεῖ χωρὶς νὰ δειλιάσει τὸν κατηγόρησε ὡς αἱρετικό, ἄθεο καὶ ἀσεβή. Ὁ Λέοντας ἐξοργισμένος ἀπὸ τὶς κατηγορίες τοῦ Ὁσίου διέταξε νὰ τὸν μαστιγώσουν καὶ στὴν συνέχεια νὰ τὸν κλείσουν στὴν φυλακή. Παρόλα αὐτὰ ὁ Γρηγόριος ἐξακολουθοῦσε νὰ ὑμνεῖ τὸν Κύριο. Μαθαίνοντάς το ὁ αὐτοκράτορας πρόσταξε νὰ τὸν ἐξορίσουν.

Ἔτσι ὁ Ὅσιος Γρηγόριος ὁδηγήθηκε στὴν ἐξορία του, ὅπου καὶ μετὰ ἀπὸ τρία χρόνια παρέδωσε τὴν ψυχή του στὸν Κύριο.

 Πηγή