"ΑΝΑΚΑΛΥΨΑ ΤΟΝ ΘΕΟ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΥΦΛΩΣΗ ΜΟΥ"

Δεῖτε το σᾶς παρακαλῶ καί ἄν δεν κλάψετε στή διάρκειά του...

     Πόσο μικροί καί μίζεροι εἴμαστε ὅταν μᾶς τρομάζουν μικρά καί ἀσήμαντα πράγματα καί στό πρόσωπό μας ζωγραφίζονται μιζεριες τύπου: 

   Σήμερα ἔχει πολλή ζέστη, πίσω μου κουρνάρει μιά ἐνοχλητική, πόσο χάλια εἶναι τά πράγματα ἐδῶ πού ζῶ, πόσο μοῦ φταίει ὁ ἕνας καί ὁ ἄλλος καί χίλια δυό ποὺ ἀκούω καθημερινά ἀπό ἀνθρώπους πού τά ΕΧΟΥΝ ΟΛΑ ΜΑ ΟΛΑ...Κι ὅμως δέν φωτίζεται τό πρόσωπό τους ἀπό τό χαμόγελο καί τή θέληση αὐτῆς τῆς κοπέλας ποὺ ἔχασε τό φῶς της στά 26 της χρόνια!!!
       Ὑποκλίνομαι!!!

               Κρίμα ρε Θεοδωράκη έκανες κάποτε πολύ καλή δουλειά!

Πηγή

Ποιόν Άγιο μιμήθηκε ο Ναυπάκτου και μας τον προβάλλετε προς μίμηση; Γιατὶ κοινωνεῖ με τους Οικουμενιστές και επιτρέπει έτσι στην αίρεση να εξαπλώνεται;

ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

Μητροπολίτου Ναυπάκτου καὶ Ἁγ. Βλασίου  Ἱεροθέου,

Ἡ «Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος» στὴν Κρήτη, Θεολογικὲς καὶ ἐκκλησιολογικὲς θέσεις

Ἔκδ. Ἱ. Μ. Γενεθλίου τῆς Θεοτόκου (Πελαγίας), 2018.

Πρωτοπρεσβύτερος π. Ἀναστάσιος Γκοτσόπουλος

Ἐφημέριος Ἱ. Ν. Ἁγ. Νικολάου Πατρῶν

Πάτρα  1 .7 . 2018

   Ὁ συνοδικὸς θεσμὸς ἀποτελεῖ ἁγιοπνευματικὸ δῶρο τοῦ Θεοῦ στὴν Ἐκκλησία Του. Ἡ σπουδαιότητα καὶ ἀξία του συνίσταται ἐκτός των ἄλλων καὶ στὴ συνεργία ὁλοκλήρου τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ ἐκκλησιαστικὴ καὶ συνοδικὴ παράδοση ἔχει καταδείξει ὅτι ἡ σύμπραξη τοῦ Λαοῦ τοῦ Θεοῦ στὸ συνοδικὸ θεσμὸ δὲν περιορίζεται μόνο στὴν διὰ τῶν ἐπισκόπων συμμετοχὴ στὶς Συνόδους ἀλλὰ συνεχίζεται καὶ κατὰ τὸ κρίσιμο μετα-συνοδικὸ χρόνο, κατὰ τὸν ὁποῖο ὁ Λαὸς τοῦ Θεοῦ (κληρικοί, μοναχοί, λαϊκοί) ὡς «ὑπερασπιστὴς τῆς θρησκείας», καλεῖται νὰ ἀποφανθεῖ ἀποδεχόμενος ἢ ἀπορρίπτοντας τὴ γενομένη Σύνοδο. Ἐπίσημη ἔκφραση τῆς ἐκκλησιαστικῆς αὐτῆς συνειδήσεως θὰ ἔχουμε σὲ μία ἑπομένη Σύνοδο, ἡ ὁποία ἀποφαίνεται γιὰ τὴν ἐνδεχόμενη ἀξία ἢ ἀπαξία τῆς κρινομένης Συνόδου.

    Σὲ αὐτὴ λοιπὸν τὴν περίοδο ποὺ διανύουμε μετὰ τὴν «Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδο», μετα-συνοδικὴ ἀπὸ χρονικῆς ἀπόψεως, ἀλλὰ κατ’ ἐξοχὴν συνοδικὴ ἀπὸ ἐκκλησιολογικῆς πλευρᾶς, καλοῦνται «ὅσοι πιστοί», ἤτοι ὁ Λαὸς τοῦ Θεοῦ, ὅλα τὰ μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ μὲ αὐξημένο τὸ αἴσθημα εὐθύνης ἐνώπιον τοῦ Χριστοῦ νὰ μελετήσουν καὶ νὰ ἀσχοληθοῦν μὲ τὰ γενόμενα ἐν Κρήτῃ τὸν Ἰούνιο 2016.

   Ἐνῶ κατὰ τὴ διάρκεια τῶν ἐργασιῶν τῆς Συνόδου, ἐμᾶς ὡς μέλη τοῦ Λαοῦ τοῦ Θεοῦ στὴν Ἑλλάδα μᾶς ἐκπροσώπησε 25μελής ἀντιπροσωπεία ἐπισκόπων τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας, τώρα, στὸ μετα-συνοδικὸ στάδιο,  ὁ καθένας μας προσωπικά, ὡς μέλος τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, ἀναλόγως τῆς διακονίας καὶ τῶν χαρισμάτων μας ὀφείλουμε ἐνεργοποιώντας τὴ δογματικὴ συνείδηση, νὰ σταθοῦμε μὲ σεβασμό, σοβαρότητα καὶ ὑπευθυνότητα ἀπέναντι στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ στὸ κρίσιμο καὶ κορυφαῖο ἔργο τῆς ἀποτίμησης τῆς Συνόδου. Ἡ ἀδιαφορία, ἡ ἐπιπολαιότητα, ὁ καιροσκοπισμὸς καὶ οἱ σκοπιμότητες (π.χ. νὰ μὴ στενοχωρήσουμε ἢ νὰ μὴ μᾶς κακοχαρακτηρίσουν) δὲν ἔχουν καμία θέση. Ὑποχρεούμαστε στὴν ὑπεύθυνη  μαρτυρικὴ κατάθεση τῆς ἐκκλησιολογικῆς μας αὐτοσυνειδησίας ὡς μέλη τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. [σ.σ.: Θὰ φανεῖ καὶ ἀπὸ τὰ ἐν συνεχείᾳ σχόλια, ἀλλὰ ἐδῶ ὡς ἐν παρόδῳ νὰ ποῦμε, ὅτι ἡ ὀρθόδοξη «ἐκκλησιολογικὴ αὐτοσυνειδησία» καὶ ἡ ὑπευθυνότητα κυρίως τῶν ποιμένων, δὲν ἐξαντλεῖται μόνο στὰ λόγια, ἀλλὰ κατὰ πρῶτον στὰ ἔργα. Καὶ πρώτιστο ἔργο τῶν πιστῶν (κληρικῶν καὶ λαϊκῶν), ὅταν μάλιστα ΣΥΝΟΔΙΚΑ διοχετεύετο ἡ κακοδοξία στὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, ἦταν ἡ ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς ὑπαιτίους].

   Καὶ ὅπως ὅλα τά ἐκκλησιαστικὰ ἔργα ἔτσι καὶ αὐτὸ τὸ ὕψιστο ἔργο ἔχει αἴσια ἔκβαση ὅταν  ὑπάρχει θεανθρώπινη ἐνέργεια: Χάρις καὶ Φωτισμὸς τοῦ Θεοῦ σὲ ἕνα ἕκαστο ἀλλὰ καὶ δική μας προσωπικὴ σύμπραξη. [σ.σ.: Τὸ τραγικὸ εἶναι ὅταν, τὴν «Χάρι καὶ τὸ Φωτισμὸ τοῦ Θεοῦ» ποὺ οἱ ἄνθρωποι-Ἅγιοι ἐκμεταλλεύτηκαν καὶ συνήργησαν, ὥστε «αὐτὸ τὸ ὕψιστο ἔργο» τοῦ Θεοῦ νὰ ἔχει αἴσια ἔκβαση» ὁ Κύριος φρόντισε νὰ καταγραφεῖ στὰ ἔργα τῶν Ἁγίων καὶ νὰ ἀποτελεῖ παράδειγμα πρὸς μίμηση τῶν μεταγενεστέρων. Ἀλλὰ δυστυχῶς οἱ σύγχρονοι ἀντι-Οἰκουμενιστὲς μετα-πατέρες τὸ διαγράφουν καὶ τέμνουν δική τους νέα ὁδό!]. Γιὰ νὰ εἶναι ἀποτελεσματικὴ καὶ καρποφόρος ἡ ἀνθρώπινη ἐνέργεια στὴν περίπτωση τῆς ὀρθῆς ἀξιολογήσεως τῆς Συνόδου τῆς Κρήτης εἶναι ἀναγκαία ἡ κατὰ τὸ δυνατὸν πλήρης καὶ ὑπεύθυνη ἐνημέρωση καὶ γνώση τῶν καίριων καὶ ἐν πολλοῖς σύνθετων θεολογικῶν ζητημάτων ποὺ τέθηκαν στὴ Σύνοδο. 

  Σὲ αὐτὸ τὸ ἔργο τῆς ὑπεύθυνης προσωπικῆς καταρτίσεως τῶν πιστῶν ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ ἔχει ἀναδείξει προσωπικότητες, οἱ ὁποῖες ἀποτελοῦν ἀληθινοὺς ὁδοδεῖκτες στὴν μετασυνοδικὴ πορεία τῆς Ἐκκλησίας μας. Μὲ τὸν ἐμπνευσμένο πατερικὸ λόγο καὶ τὴ γραφίδα τους, ἀψηφώντας κινδύνους καὶ δυσκολίες, διαφωτίζουν ὑπεύθυνα τό Λαὸ τοῦ Θεοῦ καὶ αὐτὸς καθοδηγούμενος μυστικὰ ἀπὸ τὸ Πνεῦμα τῆς Ἀληθείας τοὺς ἀκολουθεῖ. [σ.σ.: Πολύ σωστά. Ποιούς κινδύνους ἀψηφοῦν οἱ σύγχρονοι ποιμένες ποὺ μᾶς φέρνεις πρὸς μίμηση πάτερ, καὶ συμμετέχεις στὶς Ἡμερίδες ποὺ αὐτοὶ διοργανώνουν; Ποιό παράδειγμα δίνουν στὸ λαό, ὥστε νὰ τὸ ἀκολουθήσει; Τὸ παράδειγμα εἶναι νὰ ὑποδέχονται εὔχαρεις καὶ νὰ προσφέρουν ἄνθη στὸν ἀρχιαιρεσιάρχη, νὰ τοῦ στέλνουν πορτραῖτα καὶ νὰ τὸν προσκυνοῦν! Ποιός Ἅγιος ἐπίσκοπος ἔδινε τέτοιο "ἡρωϊκὸ" παράδειγμα;].

    Μιὰ τέτοια προσωπικότητα, ποὺ τὴν κρίσιμη αὐτὴ περίοδο ποὺ διανύουμε μᾶς χάρισε ἡ Πρόνοια τοῦ Θεοῦ, εἶναι ὁ Μητροπολίτης Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου Ἰερόθεος. Παρέλκει, ἀσφαλῶς, ἡ παρουσίαση τῆς προσωπικότητας καὶ τῆς συμβολῆς του στὴ σύγχρονη θεολογία. Τὰ 100 καὶ πλέον βιβλία του, ἐκ τῶν ὁποίων τά 85 ἔχουν μεταφραστεῖ σὲ περισσότερες ἀπὸ 25 γλῶσσες,  ἀποτελοῦν τὸν ἀδιάψευστο μάρτυρα τῆς θεολογικῆς ἀξίας καὶ παρουσίας του. Γιὰ τὴν περίπτωση ὅμως

Η στάση των χριστιανών και η στάση των "οικονομιστών"!

   Την εποχή των διωγμών στην Ρώμη, οι χριστιανοί καταδιώκονται ως οι μεγαλύτεροι εγκληματίες. Παραδίδονται σε βασανιστήρια, σε ατιμωτικούς θανάτους, γίνονται δημόσιο θέαμα σε ματωμένες αρένες, όπου ο έξαλλος όχλος εκδηλώνει το αιμοδιψές του μίσος προς αυτούς.

  Η λατρεία απαγορεύεται, τα ιερά κατασκάπτονται, οι γραφές παραδίδονται στην φωτιά, παιδιά, γυναίκες, γέροντες γίνονται τροφή σε ανθρώπινα και άλογα θηρία. Οι χριστιανοί καταφεύγουν στους υπόγειους τάφους, τις κατακόμβες, όπου ανάμεσα στο ψηλαφητό σκοτάδι και τα ξηρά οστά, λατρεύουν τον Κύριο, δυναμώνονται, προσμένουν την βασιλεία του Θεού.

Το προσπαθούν, αλλά υπάρχουν ακόμα εστίες ορθόδοξης αντίστασης

Πατριάρχης Σερβίας Ειρηναίος:

''Δεν έχουν ωριμάσει οι συνθήκες για να επισκεφθεί την Σερβία ο Πάπας Φραγκίσκος''

Ο Πατριάρχης Σερβίας κ. Ειρηναίος επανέλαβε ότι δεν έχουν ωριμάσει οι συνθήκες για να επισκεφθεί ο Πάπας Φραγκίσκος τη Σερβία.

   Ο προκαθήμενος της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας (SPC), μετά την συνάντηση που είχε στο Βελιγράδι με τον Γραμματέα του Βατικανού, Καρδινάλιο Πιέτρο Παρολίν, δήλωσε ότι παραμένει σταθερός στην άποψη που εξέφρασε πριν από μερικούς μήνες.

«Δεν είναι κατάλληλος ο χρόνος για την επίσκεψη του Πάπα. Ο σερβικός λαός είναι εναντίον μιας τέτοιας επίσκεψης εξαιτίας όσων έγιναν στο παρελθόν, αλλά και πρόσφατα με τους διωγμούς Σέρβων από την Κροατία» είχε δηλώσει στις αρχές του 2018 ο κ. Ειρηναίος.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ π. ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗ ΜΟΥΡΤΖΑΝΟ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΙΣ 27.6.2018

Κ. Διευθυντά του ιστολογίου ("romfea")

Στην έγκριτη ιστοσελίδα σας στις 27.6.2018, δημοσιεύσατε μία επιστολή του π. Θεμιστοκλή Μουρτζανού, που αφορούσε την κοίμηση του μακαριστού πλέον δεσπότη Λάρισας κυρού Ιγνατίου.

Πράγματι, όπως αναφέρει ο π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός, «...μπροστά στον θάνατο αγαπημένων προσώπων δεν αναλογίζεσαι μόνον την δική σου πορεία, αλλά αισθάνεσαι έντονα κι’ αυτό το κενό της απουσίας…».

Αυτή την απουσία του σεβ. κυρού Ιγνατίου που αισθάνθηκε ο π. Θεμιστοκλής, αισθανθήκαμε και εμείς από την απουσία του σεβ. κυρού Θεολόγου, αγίου κατά γενική ομολογία, πράου, ειρηνικού, εφαρμόζοντος την εντολή της αγάπης και της φιλαδελφίας, ο οποίος αντικαταστάθηκε παρανόμως από τον σεβ. Δημήτριο Μπεκιάρη και στην συνέχεια παρανόμως και αντικανονικώς από τον σεβ. κυρό Ιγνάτιο.

 Δεν θα αναφερόμασταν στον π. Θεμιστοκλή, εάν δεν αναφερόταν αναίτια, ψευδώς και συκοφαντικά στους Αγωνιζομένους Χριστιανούς.

Αναίτια 

Αναίτια διότι, δεν περιορίσθηκε στο να εγκωμιάσει τον κυρό Ιγνάτιο, που είναι αναφαίρετο δικαίωμα του καθενός, αλλά θεώρησε

Ο άγιος Βονιφάτιος και ο επανευαγγελισμός της νεοειδωλολατρικής Ευρώπης...

Κωνσταντίνος Μεταλλίδης 

     Ο Άγιος Βονιφάτιος -κατά κόσμον Winfrith-, ο ιεραπόστολος της Γερμανίας, γεννήθηκε το 675 ή το 673 μ.Χ.¹ στο Devon της Αγγλίας. Ο πατέρας του ήταν Άγγλος ευγενής και η μητέρα του Κέλτικης καταγωγής ². Την χριστιανική του παιδεία την έλαβε από ένα μοναστήρι στο Έξεστερ. Η απόφαση των γονέων του, να συνδεθεί ο μικρός Winfrith με μοναστήρι, μας οδηγεί στο ασφαλές συμπέρασμα ότι ήταν άνθρωποι ευλαβείς. Η μοναστική βιωτή είλκυσε την ψυχή του Αγίου και θέλησε να την γευτεί, παρόλο που ο πατέρας του επιθυμούσε να συνεχίσει την εμπορική και επαγγελματική του δραστηριότητα.

   Έτσι, ύστερα από αναζήτηση, αρχικά βρήκε το μοναστήρι που τον ανέπαυε και έπειτα έμαθε άπταιστα τα λατινικά και την ελληνική γλώσσα³. Άξιο αναφοράς είναι ότι ο Winfrith διακατεχόταν από ακράδαντο πόθο για αποστολικό τρόπο ζωής και ευαγγελισμό των ειδωλολατρικών γειτονικών εθνών. Αυτός ήταν ο λόγος που, μαζί με την πνευματική προετοιμασία, φρόντισε να εμπλουτίσει τις γνώσεις του μαθαίνοντας τις γλώσσες των γύρω λαών. Στο μοναστήρι Nursling, στην ευρύτερη περιοχή του Wessex, ασκήθηκε, εντρύφησε στην μοναχική ζωή, σπούδασε τα πνευματικά γυμνάσια που την χαρακτηρίζουν και αναδείχτηκε «πρύτανής» της. Η φήμη του έγινε ευρέως γνωστή και η προσωπικότητά του κοινώς αποδεκτή⁴.