Πανθρησκειακή σούπα! Για πρώτη φορά Χριστιανοί και μουσουλμάνοι θα γιορτάσουν μαζί τον Ευαγγελισμό στο Αμμάν

    Τα αδύνατα δυνατά κάνει η πανθρησκεία  προκειμένου να εφαρμόσει τα ύπουλα σχέδιά της και να εξισώσει την μια και αληθινή πίστη του Χριστού με τις αιρέσεις αλλά και τις άλλες θρησκείες. Αυτήν την Τετάρτη με την παρουσία κυβερνητικών, θρησκευτικών και πολιτικών αρχών θα εορταστεί στο Αμμάν της Ιορδανίας η εορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου από κοινού από Χριστιανούς και Μουσουλμάνους.

Για τον πατριαρχικό βικάριο στην ιορδανική πρωτεύουσα, αυτό θα είναι κομμάτι του «θεολογικού, θρησκευτικού, πνευματικού διαλόγου» που συνοδεύει την καθημερινή ζωή. «Θέλουμε να δείξουμε τα κοινά σημεία μεταξύ των Χριστιανών και των Μουσουλμάνων, σχετικά με την εκδήλωση του Ευαγγελισμού, στην οποία πιστεύουν και οι μουσουλμάνοι», είπε.
Πιο συγκεκριμένα λοιπόν φέτος, η Ιορδανία θα διεξαγάγει την

Η αποδόμηση της αιρετικής θεωρία περί της "ΑΝΑΛΑΜΠΗΣ της ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ"

«ΜΙΑ “ΑΛΛΗ” ΑΠΟΨΗ»

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΘΕΩΡΙΑΣ ΤΗΣ «ΜΕΣΟΒΑΣΙΛΕΙΑΣ»

Ή ΑΛΛΙΩΣ ΓΝΩΣΤΗ ΚΑΙ ΩΣ «ΑΝΑΛΑΜΠΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ»

Nickolas Zotos

   Αφορμή για να γράψω τις σκέψεις μου αυτές είναι η άποψη-θεωρία περί της «Μεσοβασιλείας» ή αλλιώς γνωστή και ως «Αναλαμπή της Ορθοδοξίας» –[σ.σ.: στο εξής για λόγους συντομίας θα αναγράφεται σκέτο ως «Αναλαμπή» ή και «Αναλαμπής»].

     Και ξεκινώ να «ξετυλίγω» τις σκέψεις μου με βάση την απλή –[κοινή]– λογική:

    Πρώτα από όλα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι η λογική μας δόθηκε από τον ίδιο τον Θεό και εάν κάνουμε σωστή χρήση –(όπως και με όλα τα άλλα δώρα του Θεού)– τότε βαδίζουμε σε ασφαλή μονοπάτια. Η λογική δεν καταργεί την Πίστη· το αντίθετο, μάλιστα, μας επιτρέπει –στο μέτρο του δυνατού– να την κατανοήσουμε. Φυσικά εδώ πρέπει να πούμε πως η Πίστη στέκει πιο πάνω από τη λογική και άρα κατά συνέπεια και εκ των πραγμάτων είναι υπέρλογη. Όμως η ορθή χρήση, (και όχι η παράχρηση που συνιστά κακή χρήση δηλ. κατάχρηση), της λογικής σε συνδυασμό με τους λόγους των Αγίων Πατέρων, την Ιερά Παράδοση και εν γένει την Αγία Γραφή, μας βοηθούν να κατανοήσουμε τον Κόσμο γύρω μας και τα όσα συμβαίνουν σε αυτόν.

   Σύμφωνα, λοιπόν, με την άποψη-θεωρία περί «Αναλαμπής» πιστεύεται από πολλούς, (και δυστυχώς μέσα σε αυτούς και αρκετοί πνευματικοί πατέρες και ταγοί της Ορθοδοξίας), ότι στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε –τους καιρούς της «μεγάλης αποστασίας»– θα κάνει ο Θεός ένα θαύμα και θα μας εμφανίσει έναν Βασιλέα, (βλ. «Μαρμαρωμένο Βασιλιά» Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, κατά άλλους τον Ιωάννη Βατάτζη και κατά μία άλλη θεωρία τον

Μια περιφερόμενη νεκροφόρα πλάνη

Η ψευδο-Αποτείχιση

του π. Θεοδώρου Ζήση

Τοῦ κ. Ἰωάννου Ρίζου

Δύο χρόνια μετά την ψευδοσύνοδο του Κολυμβαρίου, έχει πλέον παγιωθεί από τους τρεις Θεσσαλονικείς θεολόγους -π. Θεόδωρο Ζήση, π. Νικόλαο Μανώλη και π. Σεραφείμ Ζήση- ένα καινοφανές και ξένο προς την Ορθόδοξη Παρακαταθήκη κήρυγμα που αφορά την Αποτείχιση, από ιδίων διανοημάτων όπως θα έλεγε ο άγιος Επιφάνιος[1].

Οι βασικές  αρχές αυτού του κηρύγματος συνοψίζονται στα παρακάτω:

1) Η Αποτείχιση έναντι της αίρεσης  δεν είναι  υποχρεωτική.

2) Κάποιος επίσκοπος (ή  ιερέας) που μνημονεύει τον πατριάρχη (ή τον επίσκοπο  αντίστοιχα)  επιβεβαιώνοντας μυστηριακά και επ΄ Εκκλησίας ότι ο κακόδοξος πατριάρχης (ή  επίσκοπος) είναι ορθόδοξος, δεν προκαλεί καμία πνευματική βλάβη στους έχοντας με αυτόν εκκλησιαστική κοινωνία,  εφ΄όσον –κατά τους τρεις θεολόγους- ο εν λόγω πατριάρχης/επίσκοπος δεν έχει καθαιρεθεί  συνοδικά.

3) Το ποίμνιο είναι ελεύθερο -και άνευ πνευματικής βλάβης- να έχει εκκλησιαστική κοινωνία με ιερέα/επίσκοπο  που ανήκει στην  παραπάνω κατηγορία αρκεί αυτός ο ιερέας/επίσκοπος να  είναι ...«ευσεβής»!

Η μεγαλύτερη απόδειξη ότι οι τρεις θεολόγοι πλανώνται, δεν προκύπτει μόνο από την Ορθόδοξη επιχειρηματολογία και συλλογιστική, αλλά κι από την ίδια  απτή πραγματικότητα. Και να η πραγματικότητα που αποδεικνύει τον ισχυρισμό μου:

Ο «αποτειχισμένος» π. Θεόδωρος Ζήσης, πρόσφατα συλλειτούργησε με τον επίσκοπο Ουκρανίας Λογγίνο (εδώ). Ο επίσκοπος Λογγίνος και ο π. Θεόδωρος στη Θεία Λειτουργία μνημόνευσαν από κοινού τους πατριάρχες Μόσχας,  Κωνσταντινουπόλεως, Αλεξανδρείας,  Αντιοχείας, Ρουμανίας,  Ιεροσολύμων καθώς και τους Αρχιεπισκόπους των αυτοκέφαλων Εκκλησιών, δηλαδή μνημόνευσαν τους επικεφαλείς   Οικουμενιστές αυτών των Τοπικών Εκκλησιών. Ο π. Θεόδωρος εδώ στην Ελλάδα μας λέει ότι οι συμμετέχοντες στο Κολυμπάρι είναι «Λατινόφρονες» και «αιρετικοί» (δες video Μοναχού π. Σεραφείμ Ζήση εδώ, στο 1:26:00 και 1:27:42) και εξ αιτίας αυτού βέβαια διακόπτει την εκκλησιαστική κοινωνία με τον συμπορευόμενο με το Κολυμβάρι Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης κ. Άνθιμο.

Όμως στην  Ουκρανία  μνημονεύει επ΄ Εκκλησίας και ανερυθρίαστα τα ίδια πρόσωπα  τα οποία  στην Ελλάδα θεωρεί και ονομάζει αιρετικούς έχοντας διακόψει την μνημόνευσή τους.

Άρα τελικά και κυριολεκτικά δεν έχουμε να συλλογιστούμε για το πόσο  Πατερική και Ορθόδοξη είναι η αποτείχιση του π. Θεοδώρου και των  τριών Θεσσαλονικέων θεολόγων, αλλά πρέπει να καταλάβουμε ότι δεν πρόκειται καν για Αποτείχιση. Πρόκειται για μια νεκροφόρα πλάνη που περιφέρεται στους δρόμους, με τα νεκροστέφανα να τα κουβαλάει ο καθόλα ένοχος και προσωπολάτρης λαός τους.

Ο π. Θεόδωρος Ζήσης δεν είναι αποτειχισμένος!

Το καταφανές αντι-ορθόδοξο  κήρυγμα των τριών θεσσαλονικέων θεολόγων έφερε τους πικρούς καρπούς του: μια πανηγυρική επαναφορά της μνημόνευσης εκτός Ελλάδος!

Στην Ελλάδα παραμένει ομολογητής.

Αυτά τα έργα είναι οι καρποί της διδασκαλίας τους. Δεν διδάσκουν στο λαό εδώ και χρόνια όλη την αλήθεια αλλά ό,τι από αυτήν ταιριάζει και είναι «σύμφωνο με τη δική τους διδασκαλία» (Ησ. ε΄ 31)· «ξεστράτισαν από τα παλιά μονοπάτια και περπατάνε σε δρόμους που δεν έχουν χαραχθεί» ( Ιερεμ. ιη΄ 15).

«Το κήρυγμα τους είναι μια μιαρή θυσία και περιφρόνηση στον Θεό» (Μαλαχίας α΄ 6). Στην πραγματικότητα «διδάσκουν στο λαό να θυσιάζει στο Θεό ότι έχει για πέταμα». (Μαλαχίας α΄ 12).

 «Εσείς οι ιερείς σκοντάφτετε μέρα μεσημέρι…αλλά θα πάθετε όμοια με τον λαό» (Ωσηέ δ΄ 5, 9), κι ας το λέτε αυτό το πράγμα «οικονομία» και «αγάπη» χάριν του ποιμνίου.

Δεν χρειάζεται να μας ψεκάζουν λοιπόν τα αεροπλάνα της Νέας Τάξης,  όπως πιστεύουν  κάποιοι. Το κήρυγμα του π. Θεοδώρου και των συν αυτώ, είναι πιο αποτελεσματικό. Ο Οικουμενισμός έχει εξαπλωθεί σε βάθος  και σε πλάτος, επειδή κυρίως αυτοί συνεχίζουν να  κηρύττουν ό,τι δημιουργεί και επιτείνει την πνευματική νέκρωση του κόσμου.

Εκπαιδεύουν τον κόσμο να μη μπορεί να καταλάβει ποιο είναι το καλό και ποιο το κακό, ποιο το άσπρο και ποιο το μαύρο, ποιο το μολυσμένο και ποιο το άγιο (Ιεζ. 44, 23).

«Πρόδωσαν την αποστολή τους. Με τη συμβουλή τους οδήγησαν πολλούς ανθρώπους να κάνουν το κακό» γιατί «δεν διαβίβασαν στους ανθρώπου τις εντολές μου ανόθευετες» λέει ο Κύριος στους ιερείς. (Μαλαχίας β΄ 6, 8)

Οι θεσσαλονικείς θεολόγοι βαπτίζουν -με δικά τους κριτήρια(!)- ως «ευσεβείς» επισκόπους και ιερείς που με τα κριτήρια της Ορθοδοξίας είναι ασεβείς. «…Δια τούτο δεν είναι παντάπασι συγκεχωρημένον [δεν συγχωρείτε καθόλου] να μνημονεύει ο ιερεύς τον ετερόδοξον...» κατά τον άγιο Συμεών τον Νέο Θεολόγο[2] και κατά τους αγίους Πατέρες.

Πώς λοιπόν ο επίσκοπος Λογγίνος –και όλοι όσους ο π. Θεόδωρος θεωρεί ευσεβείς– είναι ευσεβείς όταν μνημονεύουν τους κατεξοχήν αιρετικούς προκαθημένους;

Επικαλούμαι την απλή  λογική του αναγνώστη  που υιοθετεί τις θέσεις του π. Θεοδώρου και τον ρωτάω: Άν   η εκκλησιαστική  κοινωνία με κληρικούς, που μνημονεύουν τους οικουμενιστές προκαθημένους, δεν μας προκαλεί πνευματική βλάβη ή αμαρτία,  για ποιο λόγο οι εν λόγω προκαθήμενοι να καταδικαστούν από μια  επιδιωκόμενη Ορθόδοξη μελλοντική Σύνοδο και να καθαιρεθούν; Δεν θα ήταν παράλογο να καθαιρεθεί ένας κληρικός/επίσκοπος όταν τα πιστεύω του δεν προκαλούν καμία πνευματική βλάβη ή αμαρτία στο ποίμνιο του;

Κι αν η εκκλησιαστική κοινωνία με τέτοιους κληρικούς δεν μας προκαλεί πνευματική βλάβη και αμαρτία, τότε γιατί  ο άγιος Μάξιμος και χιλιάδες άλλοι άγιοι βασανίστηκαν και θανατώθηκαν μη δεχόμενοι την εκκλησιαστική κοινωνία με τους μη καθηρημένους αιρετικούς προκαθημένους της εποχής τους;

Aν δεν υπάρχει μολυσμός από την κοινωνία με μη καθηρημένους κληρικούς που συνεργάζονται και συμπορεύονται με τους αιρετικούς επισκόπους (κρυφά ή φανερά, μυστηριακά ή δημόσια, με διαφορετικές ποικιλίες  τρόπων και εντάσεων) και καμία κολάσιμη πνευματική επίπτωση δεν υπάρχει, τότε η Αποτείχιση, τόσο ως θεσμός, όσο και ως εφαρμοσμένο ανα τους αιώνες ομολογιακό βίωμα των αγίων, είναι παντελώς άχρηστη!

Συνεπώς  η ομάδα του π. Θεοδώρου γίνεται στην πράξη κατεξοχήν  απορριπτική του ομολογιακού βιώματος των αγίων!

Με τα κείμενα και με τα λόγια εμφανίζονται τιμητές των αγίων  και στην πράξη  διδάσκοντας  στα ποίμνιά τους τον αντίθετο δρόμο προς εφαρμογή αποδεικνύονται  αγιομάχοι !

Και δυστυχώς βλέπουμε να επιβεβαιώνεται στις μέρες μας ο  προφητικός λόγος:

 «Από τα αριστερά πίπτουν χίλιοι κι από τα δεξιά δέκα χιλιάδες» (Ψαλμ. 90, 7).

---

[1] P.G. 43, 132B.

[2] Αγίου Συμεών, Άπαντα, κεφ. ΙΣΤ΄, εκδ. Ρηγόπουλος.

Κι ο Πατρ. Βαρθολομαίος συνεχίζει να κηρύττει άλλο Ευαγγέλιο, ταυτίζοντας

     ἔμμεσα τὴν φιλανθρωπία πρὸς τὸν ἁμαρτωλό, μὲ τὴν …"φιλανθρωπία" πρὸς τὴν αἵρεση!!!

Βαρθολομαίος:

Μήνυμα κατά του

κοινωνικού αποκλεισμού

-Τι υπενθύμισε για Κολυμπάρι

Ομιλία στην Κοινοτική Αίθουσα του Ιερού Ναού Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Βαφεοχωρίου

Στην ανάγκη να σεβόμαστε κάθε άνθρωπο και να στεκόμαστε αλληλέγγυοι σε όποιον έχει ανάγκη αναφέρθηκε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος σε ομιλία του, σήμερα, Κυριακή, 25 Μαρτίου, στην Κοινοτική Αίθουσα του Ι.Ναού Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Βαφεοχωρίου, μετά την πανηγυρική Θεία Λειτουργία, κατά την οποία χοροστάτησε.

Στην ομιλία του υπενθύμισε ότι η Εκκλησία σήμερα, Κυριακή Ε΄ των Νηστειών, τιμά την Οσία Μαρία την Αιγυπτία, η οποία υπήρξε αμαρτωλή αλλά μετανόησε και έζησε με προσευχή.
«Η Εκκλησία αυτή τη μετανοήσασα αμαρτωλή γυναίκα, όχι μόνο δεν την απέκλεισε, δεν την απέρριψε, αλλά την έκανε Αγία και μας

Επίκαιρες ερωτήσεις και ανησυχίες

 

  Αδελφοί, στον καιρό της συγχύσεως και των διωγμών δεν μας αναπαύει η ευλογημένη αποτείχιση;

    Δεν μας αναπαύει, ότι σύμφωνα με την διδασκαλία των αγ. Πατέρων δεν μολυνόμεθα από τους Οικουμενιστάς, που είναι η Παναίρεση όλων των αιρέσεων;

          Δεν μας αναπαύει η καντήλα του σπιτιού μας, αφού οι αιρετικοί κατέχουν τους οίκους;

        Δεν μας αναπαύει η προσωπική προσευχή κάθε αγωνιζόμενου μαχητή;

            Τελικά δεν μας αναπαύει η γενική ομολογία της Πίστεώς μας;

Γιατί σώνει και καλά να τρέχουμε πίσω από κάθε ρασοφόρο, είτε είναι μοναχός είτε είναι ιερέας, χωρίς να εξετάζουμε τί στ’ αλήθεια πρεσβεύει; Αν είναι αληθινός εραστής της ευσεβείας και του μαρτυρίου ή μήπως διέπεται από ιδιοτέλεια και κάθε είδους σκοπιμότητα και εκμεταλλεύεται τον κατάλληλο καιρό για να καρπωθεί προσωπικά κέρδη ή ακόμη την δυνατότητα θρησκευτικής εξουσίας στο μέτρο που μπορεί να κατορθώσει;

Γιατί αυτός ο αρρωστημένος γεροντισμός που έχουμε και θεωρούμε, ότι ο γέροντάς μας δεν πέφτει ποτέ σε λάθος; Τότε λοιπόν εμείς «οι καλοί Χριστιανοί» γιατί κατηγορούμε τον Πάπα, όταν λέει ότι είναι αλάνθαστος; Το ίδιο δεν κάνουν οι θύτες και τα θύματα της αρρωστημένης γεροντολογίας, οι οποίοι είναι ανώτεροι από τον Κύριό μας Ιησού Χριστό; Και αν κάνουν λάθη, γιατί δεν πρέπει να τους ελέγχουμε; Πού είναι η αμαρτία; Η ελευθερία του κάθε Χριστιανού πιστού, την οποία σεβάστηκε ακόμα και ο ίδιος ο Χριστός, πάει περίπατο, μήπως και πικράνουμε τον γέροντά μας;

Και τελικά ερωτήσεις ποιοί πρέπει να κάνουν, μόνο οι οικονομικά εύρωστοι, οι βιομήχανοι και οι γαιοκτήμονες; Και οι άνθρωποι του μόχθου και της βιοπάλης πρέπει μόνο να γεμίζουν τις αίθουσες, τα αμφιθέατρα των ξενοδοχείων για παλαμάκια και μπούγιο, για να γεμίζουν τον αρρωστημένο εγωισμό τους, που τόσο ανάγκη έχουν την αυτοπροβολή μαζί με τα «ευλόγησον γέροντα» του κάθε αθώου πιστού; Οι βιομήχανοι και οι γαιοκτήμονες, γιατί έχουν ιδιαίτερη τιμή από τους γέροντες; Μήπως, λέμε, μήπως έτσι πρέπει να γίνουν αυτά, διότι αυτοί έχουν τρισδιάστατες τσέπες; Λέμε, μήπως;

Τότε γιατί ο τσαγκάρης της Αλεξανδρείας έμαθε στον καθηγητή της ερήμου άγιο Αντώνιο, τί θα πει ταπείνωση; Γιατί η πόρνη έμαθε στον όσιο Εφραίμ τον Σύρο πώς πρέπει να περπατά στους δρόμους, για να μην γράψουμε άπειρα παραδείγματα, στα οποία το Πνεύμα το Άγιο επέτρεψε, να διδάσκονται κατά καιρούς και ανάλογα με τις περιστάσεις μεγάλα πνευματικά αναστήματα  από πόρνες, ληστές, ασώτους και αμόρφωτους;

Μας έχετε απογοητεύσει, μας έχετε απελπίσει, μας έχετε κουράσει, γι’ αυτό να είστε βέβαιοι, ότι αν δεν αλλάξετε ρότα, θα μείνετε μόνοι ή με λίγους το ίδιο αρρωστημένους από την γεροντολογία.

Τέλος ξέρετε τί έχετε κατορθώσει; Να σκοτώνεται στο σπίτι του, και με την οικογένεια του και με το περιβάλον του, ο κάθε πιστός και αγνός ομολογητής του μαρτυρίου της αποτειχίσεως και να δέχεται ειρωνικά καυστικά πειράγματα τύπου «πόσα κόμματα έχετε γίνει; με ποιόν γέροντα είσαι; είστε όλοι κι όλοι εκατό και έχετε εκατόν δέκα παρατάξεις, με τον Χριστό πότε ασχολείστε;». Εδώ δεν υπάρχει απάντηση γιατί στην αλήθεια έστω κι αν λέγεται από έναν πλανεμένο οικουμενιστή, σωπαίνουμε για να έχουμε την αξιοπρέπειά μας αν μη τι άλλο.

Ως εκ τούτου η Κατάκομβη Ποσειδωνίας Κορίνθου έχουν ως παράδειγμα προς μίμηση, την Μακκαβαία μητέρα, της οποίας ο έρωτας της ευσεβείας ήτο ανώτερος από τον έρωτα της μητρότητος. Χωρίς καμία οικονομία εθυσίασε τα επτά παιδιά της και η ίδια έπεσε στην πυρά, ανεξαρτήτως εάν ήτο τελείως μόνη, χωρίς την ευλογία κανενός κατόχου ιερατικού αξιώματος και χωρίς να νοιάζεται τι κάνουν και τι θα πουν οι ομόφυλοι και ομοιδεάτες της. Ως επίσης οι τρεις παίδες, ούτε ετίμησαν ούτε ελάτρευσαν τα είδωλα ανεξάρτητα του τι έκαναν οι ομοεθνείς τους.

Έχοντας τέτοια παραδείγματα θείου έρωτος και ευσεβείας δεν μας ενοχλεί εάν είμεθα μόνοι, έστω και ξένοι, αρκεί να μην σκύψουμε το κεφάλι σε κάθε άρρωστο θρησκευόμενο με πλανεμένες διδαχές.

Ευχόμαστε σε όλους τους αδελφούς καλή Ανάσταση και μην σας ενοχλεί η μοναξιά, γιατί είναι ευλογία αγίου μαρτυρίου και χαρακτηριστικό αγωνιζομένου Χριστιανού.

Η Κατακόμβη Ποσειδωνίας Κορίνθου

ΠΩΣ Η ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΕΞΕΥΤΕΛΙΖΕΤΑΙ ΠΡΟ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ

ΑΡΧΙΜ. ΠΑΪΣΙΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ ΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ ΦΙΛΩΤΑ

   Με νωπή από χθες την μνήμη της εθνικής επετείου του 1821 καθώς δόθηκε σήμερα λίγο πριν την Μεγάλη Εβδομάδα στη δημοσιότητα η εγκύκλιος της «Ιεράς», μέχρι πρότινος και οικουμενιστικής πλέον Μητροπόλεως Φλωρίνης δια της οποίας ενημερώνει τον λαό ότι απαγόρευσε την τέλεση κάθε ιεροπραξίας σε όσους ιερομονάχους διακόψαμε το μνημόσυνο του μητροπολίτη μας θυμήθηκα τον στρατηγό Μακρυγιάννη που γράφει:

Λίγο πριν από τη Μ. Βδομάδα και πριν από τον Ιούδα, προδίδουν τους αδελφούς τους

Συνηθίζουν οι Οικουμενιστές να ασχημονούν πριν το Πάσχα!

Απαγόρευση ιεροπραξίας σε τρεις αρχιμανδρίτες της Μητρόπολης Φλωρίνης

Δείτε την ανακοίνωση της Ιεράς Μητροπόλεως Φλωρίνης

Ιερά Μητρόπολη Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας

Προσωρινή απαγόρευση ιεροπραξίας σε τρεις αρχιμανδρίτες

Δόθηκε σήμερα στη δημοσιότητα από τη Μητρόπολη Φλωρίνης, αφ’ ενός, η εγκύκλιός της με την οποία ενημερώνει τον πιστό λαό ότι απαγόρευσε την τέλεση κάθε ιεροπραξίας στους τρεις αρχιμανδρίτες της που προχώρησαν, πέρυσι, στην διακοπή της μνημονεύσεως του μητροπολίτη Θεόκλητου, και, αφετέρου, η αλληλογραφία της με τα Γραφεία της Ιεράς Συνόδου.

Δια του παρόντος καθίσταται γνωστόν εις τό χριστεπώνυμον πλήρωμα της καθ’ ημάς Ιεράς Μητροπόλεως ότι οι πανοσ. Άρχιμ. Μάξιμος Καραβάς, Ιγνάτιος Καλαϊτζόπουλος καί Παΐσιος Παπαδόπουλος δια τών υπ’ αριθμ. 71, 72 & 73/31-01-2018 εγγράφων, ετέθησαν εις προσωρινήν απαγόρευσιν από πάσης ιεροπραξίας καί δεν δύνανται να τελέσουν κανένα μυστήριο ή Ιερατική πράξη εντός ή εκτός της Ιεράς Μητροπόλεως Φλωρίνης, Πρεσπών καί Εορδαίας, μέχρις έκδόσεως της αποφάσεως του Εκκλησιαστικού Δικαστηρίου επειδή εκκρεμεί ποινική διαδικασία για παραπτώματα δυνάμενα να επιφέρουν την ποινή της καθαιρέσεως, συμφώνως τή παρ. 1 τοϋ αρθ. 44 τού Ν. 590/1977 (ΦΕΚ 146Α’) «Περί τού Καταστατικού Χάρτου της ‘Εκκλησίας της Ελλάδος» καί τω αρθ. 102 του Ν. 5383/1932 (ΦΕΚ 110Α’) «Περί τών Εκκλησιαστικών Δικαστηρίων καί της προ αυτών διαδικασίας».