ΓΕΡΟΝΤOΣ
ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ
(1927-2006)
«Ὁ
πνευματικός εἶναι εἰρηνοποιός, εἶναι
συμφιλιωτής, εἶναι πάρα πολύ σημαντικό,
καί σᾶς εἶπα, ἔχω βαθιά ἐπίγνωση τοῦ
πράγματος».
(Μακαρισμοί,
ὁμιλία 7η)
Συλλογή
ἀναφορῶν
τοῦ
Γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου
γιά
τό Μυστήριο τῆς Ἐξομολόγησης
Πρόλογος
Ὁ
Γέροντας Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος μᾶς
ἄφησε μία μεγάλη πνευματική κληρονομιά.
Μᾶς παρέδωσε ἕναν τεράστιο ἀριθμό
κατηχητικῶν ὁμιλιῶν, κατανεμημένων
σέ διαφορετικές θεματικές σειρές.
Ἀκούσαμε
και συλλέξαμε ἀπό μεγάλο ἀριθμό ὁμιλιῶν,
κατά τήν κρίση μας, ἐνδεικτικές ἀναφορές
τοῦ πατρός Ἀθανασίου, πού μᾶς ἔκαναν
ἰδιαίτερη ἐντύπωση καί πού ἀφοροῦσαν
τό μυστήριο τῆς Ἐξομολόγησης.
Τίς
παρουσιάζουμε καί εὐελπιστοῦμε νά γίνουν ἀφετηρία
προβληματισμοῦ.
Στό
τέλος κάθε ἀναφορᾶς ὑπάρχει ἡ παραπομπή
της, προκειμένου νά μπορεῖ ὁ ἀναγνώστης
νά ἀνατρέξει στή συγκεκριμένη σειρά
καί ὁμιλία γιά περαιτέρω ἐμβάθυνση.
Εἴθε
ὁ Ἅγιος Τριαδικός Θεός δι΄εὐχῶν τοῦ
μακαριστοῦ Γέροντά μας π. Ἀθανασίου
Μυτιληναίου να εὐλογήσει τήν πνευματική
καρποφορία στις ψυχές ὅλων μας.
Εἰσαγωγή
Λένε
ὅτι γιά νά μιλήσει κάποιος μία ὥρα πάνω
σέ ἕνα θέμα, χρειάζεται νά διαθέσει
περίπου ὀκτώ μέ δέκα ὧρες προετοιμασίας
τοῦ θέματος.
Φανταστεῖτε
πόσες ὧρες μελέτης καί προετοιμασίας
εἶχε στό ἐνεργητικό του ὁ Γέροντας
Ἀθανάσιος γιά τίς ἀναρίθμητες ὁμιλίες
του.
Ἦταν
ὅμως ὁ ἴδιος καί πνευματικός, εἶχε
καί τό ἔργο τῆς ἐξομολόγησης, μέ
χιλιάδες ἐξομολογούμενους, ὅπου καί
ἐκεῖ διέθετε ἀτελείωτες καί μάλιστα
συνεχόμενες ὧρες.
Μᾶς διηγεῖται ὁ
ἴδιος παρακάτω μέχρι ποιοῦ σημείου
ἔφτανε νά ἐξομολογεῖ!
«Μέ
τήν εὐκαιρία σᾶς λέω, γιατί μοῦ ἔκαναν
δῶρο αὐτές τίς ἡμέρες [ἡ ὁμιλία ἔγινε
στίς 4-2-1990] ἀπό κάπου ἕνα πολύ μικρό
ἐπιτραχήλιο, στενό καί μικρό. Λέω: «Αὐτό
τό βάζω ἀπό μέσα, δέν τό βλέπει κανένας
καί μπορεῖ νά κάνει δουλειά!». Ἐγώ
τουλάχιστον τό ἔχω κάνει αὐτό πού σᾶς
λέω, ἔχω ἐξομολογήσει ἀνθρώπους στό
δρόμο. Τό φαντάζεστε; Ἤ μπαίνοντας στήν
εἴσοδο μίας πολυκατοικίας, καί τό
ἐπιτραχήλιο τό φορῶ ἀπό μέσα ἀπό τό
ράσο»!
(Πράξεις,
ὁμιλία 127η)
Παντελῆς
Γκίνης
«Δέν
εἶναι ἡ μετάνοια πού θά μᾶς σώσει.
Εἶναι ἡ ἀναγέννηση.
Πότε θά προλάβεις νά ἀναγεννηθεῖς;
Πᾶμε καί ἐρχόμαστε χρόνια ὁλόκληρα
στήν ἐξομολόγηση, νομίζοντες ὅτι
δυνάμεθα νά περιοριζόμεθα σέ μιά ἀνανέωση
τῆς μετάνοιας καί ὄχι σέ μιά ἀναγέννηση.
Αὐτό γιά ὅλους μας εἶναι ἕνα δυστύχημα».
(Σειρά
Β΄,
ὁμιλία 45η, α’)
«Ἄν
θά ἐρωτούσατε ἕναν ἄνθρωπο -ἐγώ πολλές
φορές τό ἔχω κάνει αὐτό, ἰδίως στό χῶρο
τῆς ἐξομολογήσεως- ἐάν ἔχει ὑπερηφάνεια,
θά ἀπαντοῦσε «ΟΧΙ!». Κανείς, σᾶς
βεβαιώνω, χρόνια ὁλόκληρα πού ἔχω θέσει
τό ἐρώτημα αὐτό, δέν μοῦ εἶπε κάποιος:
«Ναί, ἔχω ὑπερηφάνεια». Διότι ἡ ἔννοια
τῆς ὑπερηφάνειας δέν εἶναι πλήρης
μέσα μας».
(Ἐπιστολή
Ἰακώβου,
ὁμιλία 13η)
«Ἐγώ
προσωπικά κληρικός εἶμαι, ἀσκῶ τό
Μυστήριο τῆς Ἐξομολόγησης, ἔχω βαθύτατη
τή συνείδηση ὅτι ἐξομολογώντας τούς
ἀνθρώπους ἤ ἐξομολογούμενοι οἱ
ἄνθρωποι, ἐγώ στέκομαι ὁ εἰρηνοποιός,
ὁ συμφιλιωτής μεταξύ τῶν ἁμαρτησάντων
ἀνθρώπων καί τοῦ Θεοῦ. Γιατί, ὅταν ὁ
ἄλλος μετανοεῖ, δέν συμφιλιώνεται μέ
τόν Θεό;
Ὁ πνευματικός λοιπόν εἶναι εἰρηνοποιός,
εἶναι συμφιλιωτής,
εἶναι πάρα πολύ σημαντικό, καί σᾶς
εἶπα, ἔχω βαθιά ἐπίγνωση τοῦ πράγματος».
(Μακαρισμοί,
ὁμιλία 7η)
«Πρίν
γίνω πνευματικός, ἤ τόν πρῶτο καιρό
πού ἔγινα πνευματικός, δέν μποροῦσα
νά διανοηθῶ ὅτι κάποιος μπορεῖ νά
λέγει ψέματα
καί στήν Ἐξομολόγηση.
Ὄχι μέ τήν ἔννοια νά ἀποκρύψει, πού
καί αὐτό εἶναι ψέμα, ἀλλά καί μέ τήν
ἔννοια νά διαστρέψει. Δηλαδή, νά τοῦ
πεῖς, νά τοῦ κάνεις
