Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς
Ου φονεύσεις. Ου
μοιχεύσεις.
Εξαιτίας της
καταπάτησης από το βασιλιά Δαυίδ των
δύο εντολών του Θεού, της έκτης και της έβδομης, θα συμβούν φοβερά γεγονότα στον οίκο του. Πριν απ’ όλα πεθαίνει ένα
του παιδί, για τη ζωή του οποίου μάταια παρακαλούσε τον προσβεβλημένο Θεό ένας
του γιός σύναψε ερωτική σχέση με την κόρη του, την αδελφή του. Ένας άλλος γιος
του σκότωσε τον αδελφό του. Επίσης ο Αβεσσαλώμ, ο πιο αγαπημένος του γιος,
εξεγείρεται εναντίον του πατέρα του και μαίνεται πόλεμος μεταξύ πατέρα και
γιου, μέχρι που ο γιος σκοτώνεται. Πολλοί από τους άρχοντες πρόδωσαν το Δαυίδ. Πολλά πάθη
υπέμεινε ο Δαυίδ και πολλά δάκρυα
μετανοίας έχυσε, μέχρι ο Θεός να τον
συγχωρέσει για τα αμαρτήματά του και να του δωρίσει και πάλι έλεος και δόξα.
Τη μετριοφροσύνη ο
Θεός την ανταμοίβει.
Ο διάδοχος του
Δαυίδ, ο βασιλιάς Σολομών, ζητά από
το Θεό μόνον τη σοφία, για να μπορέσει μέσω της σοφίας να κατευθύνει το λαό. Ο
Θεός εμφανίζεται και του λέει πως θα του δώσει αυτό που ζητά και πολύ
περισσότερα. «Και α ουκ ητήσω, δέδωκά σοι, και πλούτον και δόξαν, ως ου γέγονεν ανήρ
όμοιός σοι εν βασιλεύσι» (3 Βς. Γ΄,13).
Και πράγματι
έτσι έγινε. Επί μακρώ βασίλευσε ο Σολομών εν ειρήνη και αφθονία. Και υπήρξε
παρασάγγας σοφότερος, πλουσιότερος και ενδοξότερος απ’ όλους τους άρχοντες της
εποχής του.
Το αμάρτημα της
ειδωλολατρίας, δηλαδή η καταπάτηση της δεύτερης εντολής του
Δεκαλόγου, δεν ήθελε ο Θεός να συγχωρέσει ούτε στον αγαπημένο Του βασιλιά Σολομώντα. Στα γεράματά του