Ανιχνεύσιμες οι ομοιότητες μεταξύ των μεγάλων αιρετικών Αρείου και Ζηζιούλα!

 Η αίρεση του Αρείου και η Α' Οικουμενική Σύνοδος

Ειρήνης Αρτέμη

Πτ. Θεολογίας -Φιλολογία Πανεπιστημίου Αθηνών
Mphil Θεολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών
υπ. διδάκτορος Θεολογίας  Πανεπιστημίου Αθηνών

   Τον Δ΄ αιώνα μετά το τέλος των Διωγμών εμφανίστηκε η πρώτη μεγάλη δογματική απειλή για την επίσημη χριστιανική θρησκεία. Ήταν η διδασκαλία του Αρείου[1]. Το πρόβλημα που βασάνιζε τον Άρειο ήταν η αΐδια - αιώνια γέννηση του Θείου Λόγου. Δίδασκε, λοιπόν, ότι ο Υιος δεν είναι κατά φύση και κατ'  ουσίαν αληθινός Θεός[2]. Δημιουργήθηκε από το Θεό - Πατέρα κάποια συγκεκριμένη χρονική στιγμή «εν χρόνω»[3]. Για το λόγο αυτό δεν μπορούσε να χαρακτηρισθεί αγέννητος, ούτε μέρος αγεννήτου. Ήταν επομένως, ένα απλό κτίσμα του Θεού[4]. Ως κτίσμα, λοιπόν, ο Υιος και ο Λόγος του Θεού δεν είναι συνάναρχος και συναΐδιος προς τον Πατέρα[5], αλλά δημιουργήθηκε αμέσως «θελήσει» του Πατρός[6], ενώ τα άλλα κτίσματα δημιουργήθηκαν από το Θεό δια μέσου του Υιού. Χαρακτηριστική φράση που συνόψιζε την αρειανική διδασκαλία για τον Υιό ήταν «ην ποτε ότε ουκ ην»[7].

Η συνδημιουργία του κόσμου από το Θεό και τον Υιό δε σημαίνει ότι ο δεύτερος μετείχε στη φύση η στην ουσία του Θεού ούτε ότι ήταν κατά φύση αληθινός Θεός[8]. Ο Άρειος υποστήριζε την απόλυτη μοναρχία της θεότητας και δεχόταν ένα Θεό αγέννητο και άναρχο. Επομένως, πριν από τη δημιουργία του Υιού ήταν απόλυτη η «μοναρχία» του μόνου αγέννητου και άναρχου Θεού, γι αυτό και ο μεν Θεός δεν ήταν Πατήρ, πριν να δημιουργήσει τον Υιό, και ο δε Υιος δεν υπήρχε πριν δημιουργηθεί από τον Πατέρα, «σύνες ότι η μονάς ην, η δυάς δε ουκ ην, πριν υπάρξη. Αυτίκα γουν Υιού μη όντος ο Πατήρ Θεός εστι»[9].

Η θεμελίωση της διδασκαλίας του περί της κατωτερότητας του Υιού σε σχέση με τον Πατέρα στηρίχθηκε στη διάχυτη αντίληψη περί subordinatio. Το τελευταίο αποτελούσε το βασικό έρεισμα της κακοδοξίας του. Έκδηλο είναι ότι ο Άρειος χρησιμοποιεί τις θεολογικές έννοιες της πατρότητας και της υιότητας μεταφορικά και κατ αναλογίαν προς την ανθρώπινη ζωή, κατά την οποία ο πατέρας προηγείται χρονικά του υιού του. Επιχειρεί, λοιπόν, να εξηγήσει με βάση τις ανθρώπινες σχέσεις τις σχέσεις των Προσώπων της Αγίας Τριάδος.

Ο Άρειος και οι θιασώτες του χρησιμοποιούν αυστηρά την ιστορικογραμματική ερμηνευτική μέθοδο της Αντιοχειανής Σχολής για να τεκμηριώσουν την απόλυτη μοναρχία του Θεού - Πατρός,

Ο Αρχιεπίσκοπος των εν Ελλάδι Αρμενίων προσκυνητής στην Αγία Ελένη

  

Προσκυνηματική επίσκεψη στον Ι. Ν. Αγίας Βαρβάρας, ομωνύμου Δήμου Αττικής πραγματοποίησε το μεσημέρι, ο Αρχιεπίσκοπος των εν Ελλάδι Αρμενίων κ. Κομιτάς Οχανιάν.

Τον  Αρχιεπίσκοπο υποδέχθηκε ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Φαναρίου κ. Αγαθάγγελος, Γενικός Διευθυντής της Αποστολικής

Να γιατί σιωπούν οι ποιμενάρχες της Εκκλησίας!

Εἶναι συνεργοὶ στὴν αἵρεση καὶ στὴν καλλιέργεια τῆς «οἰκουμενικῆς συνειδήσεως» τοῦ ποιμνίου τῆς Ἐκκλησίας

Τοῦ Ἀδαμάντιου Τσακίρογλου

Πολλοὶ πιστοὶ σήμερα ἀναρωτιοῦνται, πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ συμβαίνουν σήμερα στὴν Ἐκκλησία πράγματα τρομερὰ καὶ φοβερά, ἡ Παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ νὰ ἐπικρατεῖ παντοῦ καὶ οἱ ποιμενάρχες Της νὰ συμπράττουν ἢ νὰ σιωποῦν συνεργώντας μὲ αὐτήν τους τὴν σιωπή;

Ἡ ἀπάντηση εἶναι ἁπλή: Ἐπειδὴ εἶναι σχεδὸν ὅλοι τους εἴτε μὲ τὸ ἕνα εἴτε καὶ μὲ τὰ δύο πόδια μέσα στὴν αἵρεση. Αὐτοὶ οἱ λίγοι ποὺ δὲν ἀνήκουν στὶς δύο πρῶτες κατηγορίες, σιωποῦν γιὰ τὸν φόβο τῶν Ἰουδαίων ἢ ἔχουν ἐξαγοραστεῖ μὲ ἀνθρώπινες τιμὲς καὶ διακρίσεις καταργώντας τὸν Παύλειο λόγο: «Ἢ ζητῶ σὲ ἀνθρώπους νὰ ἀρέσω; Ἂν ἀκόμα ἐπιδίωκα νὰ ἀρέσω σὲ ἀνθρώπους, δὲ θὰ ἦμουν δοῦλος τοῦ Χριστοῦ» (Γαλ. 1, 10). Ὅλοι οἱ ἄλλοι ὅμως δὲν ἀντιδροῦν, γιατὶ ὅλοι αὐτοὶ εἶναι «οἱ λύκοι βαρεῖς οἱ μὴ φειδόμενοι τοῦ ποιμνίου· ἄνδρες λαλοῦντες διεστραμμένα τοῦ ἀποσπᾶν τοὺς μαθητὰς ὀπίσω αὐτῶν»  γιατί, ὅπως θὰ ἀποδειχθεῖ στὶς ἑπόμενες σειρές, εἶναι μέρος τοῦ οἰκουμενιστικοῦ μηχανισμοῦ μιᾶς καί, εἴτε σπούδασαν σὲ οἰκουμενιστικὰ κέντρα, εἴτε διδάσκουν σ’ αὐτὰ, εἴτε συνεργάζονται μὲ αὐτὰ τὰ κέντρα! Κέντρα ποὺ χρηματοδοτοῦνται ἀπὸ τὸ Βατικανὸ ἢ τὸ Π.Σ.Ε., ὅπως:

Ἡ Ρωμαιοκαθολικὴ Θεολογικὴ Σχολὴ τῆς Φλωρεντίας, τὸ Boston Theological Institute, τὸ Γαλλικὸ Ἰνστιτοῦτο Ἀθηνῶν, τὸ Druty University, τὸ Τμῆμα Θεολογίας ΑΠΘ, τὸ Τμῆμα Ὀρθοδόξου Θεολογίας τοῦ μὲ τὸ Βατικανὸ συνεργαζόμενου Πανεπιστημίου τοῦ Μονάχου, τὴ γνωστὴ γιὰ τὶς οἰκουμενιστικὲς της προσπάθειες Θεολογικὴ Σχολὴ τοῦ Πανεπιστημίου τῆς Χαϊδελβέργης, τὸ οἰκουμενιστικὸ κέντρο: Οἰκουμενικὸ Ἰνστιτοῦτο τοῦ Bossey καὶ τὸ Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν, τὸ Συμβούλιο Εὐρωπαϊκῶν Ἐκκλησιῶν, τὴν μετὰ ἀπὸ διαχριστιανικὴ συμφωνία ἱδρυθείσα Ἕδρα Ὀρθοδόξου Θεολογίας τοῦ Πανεπιστημίου Münster (Γερμανία), τὸ Ρουμάνικο Ἰνστιτοῦτο Διορθοδόξων, Διαχριστιανικῶν καὶ Διαθρησκειακῶν Σπουδῶν (INTER Cluj-Napoca), τὸ Ὀρθόδοξο Ἰνστιτοῦτο τοῦ Ἁγίου Σεργίου (Παρίσι), τὸ οἰκουμενιστικὸ Ἰνστιτοῦτο Οἰκουμενικῶν Ἐρευνῶν (Στρασβοῦργο), τὸ Οἰκουμενικὸ Κέντρο καὶ τὸ περιοδικὸ Istina, τὸ γαλλικὸ ὀρθόδοξο περιοδικὸ Contacts (μὲ αὐτὰ τὰ περιοδικὰ συνεργάζεται ἡ μεταπατερικὴ ἀκαδημία τοῦ Βόλου), τὸ διαχριστιανικὸ Χριστιανικὸ Πολιτιστικὸ Κέντρο Βελιγραδίου (Σερβία), τὸ γνωστὸ γιὰ τῖς μεταπατερικές του θέσεις Βιβλικὸ Θεολογικὸ Ἰνστιτοῦτο τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέα (Μόσχα, Ρωσία), τὴν οἰκουμενιστικοῦ φρονήματος Ὀρθόδοξη Ἀκαδημία τοῦ Valamo (Φινλανδία), τὸ Εὐρωπαϊκὸ Φόρουμ Ὀρθοδόξων Θεολογικῶν Σχολῶν (EFOST, Βρυξέλλες), τὸ Εὐρωπαϊκὸ Μουσουλμανικὸ Φόρουμ Νεανικῶν καὶ Φοιτητικῶν Ἑνώσεων (FEMYSO) κ. ἄ.

Τὸ «Ἰνστιτοῦτο Οἰκουμενικῶν Σπουδῶν» (ΙΟΣ) τοῦ Παρισίου λειτουργεῖ σὲ συνεργασία μὲ τὸ «Ἰνστιτοῦτο Ἀνατολικῶν Ἐκκλησιῶν» (ΙΑΕ) τοῦ Regensburg, ἀμφότερα διευθυνόμενα ἀπὸ αἱρετικοὺς καὶ ὡς ἐκ τούτου Οἰκουμενιστικὰ κέντρα. Τὸ ΙΟΣ, λοιπόν –ποὺ βρίσκεται στὰ χέρια αἱρετικῶν–διευθύνει πολλὰ προγράμματα τοῦ ΙΑΕ καὶ ἐκδίδει τὸν κατάλογο ὅλων τῶν ὀρθοδόξων Ἐπισκόπων μὲ τὸ ὄνομα «ORTHODOXIA» τόσο στὸ διαδίκτυο, ὅσο καὶ σὲ μορφὴ βιβλίου. Καὶ τὰ δύο Ἰνστιτοῦτα θεωροῦνται στὸν ἐπιστημονικὸ κόσμο «ὡς τὰ παράθυρα τῆς Ἀνατολῆς πρὸς τὴν Δύση» καὶ τὸ ἴδιο ἰσχύει καὶ γιὰ τὸν τρόπο ἐπιλογῆς καὶ ὑποστήριξης τῶν φοιτητῶν ποὺ σπουδάζουν ἢ ἀποφοιτοῦν ἀπὸ ἐκεῖ. Σὲ συνεργασία μὲ τὸ «Institut d'études supérieures en théologie orthodoxe» στὸ Σαμπεζὺ τῆς Γενεύης (ἐκεῖ ποὺ συζητήθηκαν καὶ ἀποφασίστηκαν τὰ ἄρθρα τοῦ Κολυμπαρίου) προσφέρει καὶ ἡ Θεολογικὴ σχολὴ τοῦ Fribourg τῆς Ἑλβετίας μὲ παπικὴ χρηματοδότηση Μάστερ στὴν διαχριστιανικὲς καὶ διαθρησκευτικὲς σπουδές. Μάλιστα μέσω τῆς συμφωνίας μὲ Aspirantura/Doktorantura τοῦ Πατριαρχίου Μόσχας γίνεται πιὸ εὔκολη ἡ ἀνταλλαγὴ φοιτητῶν μεταξὺ αὐτῶν τῶν Ἰνστιτούτων καὶ τῆς Ρωσίας.

Στὴν Ἀμερικὴ ὑπάρχει ἡ Ἀκαδημία Οἰκουμενισμοῦ τῆς Βορείου Ἀμερικῆς (1957). Ἱδρύθηκε μὲ σκοπὸ τὴ διεξαγωγὴ μελετῶν στὸν τομέα τῶν διαχριστιανικῶν σχέσεων καὶ τῆς χριστιανικῆς ἑνότητας. Ἐπιπλέον, τὸ ἵδρυμα συντελεῖ στὴ διεξαγωγὴ τῶν διαθρησκειακῶν διαλόγων. Κάθε χρόνο τὸ Σεπτέμβριο ἡ Ἀκαδημία ἀναλαμβάνει τὴ διοργάνωση τῶν ἐπιστημονικῶν συνεδρίων γιὰ ἐπίκαιρα θέματα τοῦ διαχριστιανικοῦ διαλόγου μὲ ὁμιλητὲς ὀρθόδοξους ἐπισκόπους καὶ ἱερεῖς μὲ τὴν ἀνάλογη διεθνὴ ἀναγνώρισή τους. Τὸ ἐπίσημο περιοδικὸ τῆς Ἀκαδημίας ὀνομάζεται «Οἱ οἰκουμενικὲς σπουδές». Εὐνόητο ὅτι κι αὐτό, ὅπως δείχνει καὶ ἡ ὀνομασία του, βρίσκεται σὲ χέρια αἱρετικῶν!

Τὸ αὐτὸ συμβαίνει καὶ μὲ τὸ Καναδικὸ Κέντρο τοῦ Οἰκουμενισμοῦ Канадский центр экуменизма ποὺ ἱδρύθηκε τὸ 1963 γιὰ νὰ προωθήσει τὴ διαχριστιανικὴ ἑνότητα καὶ τὴ μελέτη τῶν ἄλλων θρησκειῶν. Τὸ κέντρο ἐκδίδει τὸ περιοδικὸ «Οἰκουμενισμός».

Οἰκουμενικὲς σπουδὲς ὑπάρχουν ἐπίσης στὸ Ἐδιμβοῦργο τῆς Σκοτίας ὅπου στὶς 14–23 Ἰουνίου 1910 πραγματοποιήθηκε τὸ Πρῶτο Παγκόσμιο Συνέδριο Ἱεραποστολῆς.

Ἀπίστευτο ρόλο στὴν ἐπικράτηση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ μὲ κονδύλια τοῦ Βατικανοῦ παίζει τὸ Οἰκουμενικό Ἰνστιτοῦτο τοῦ Bossey, στὸ ὁποῖο σπούδασε καὶ τὸ ὁποῖο ὑμνεῖ συνεχῶς καὶ ὁ γκουροὺ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ πατριάρχης Βαρθολομαῖος.

Παραθέτω μία ἐπιστολὴ τοῦ μακαρίτη Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καὶ Πάσης Ἑλλάδος Χριστοδούλου ποὺ παρὰ τὶς προφανεῖς καὶ γνωστὲς οἰκουμενιστικὲς ἐνέργειές του, θεωρεῖται ἀπὸ πολλοὺς «μαχητὴς τῆς Ὀρθοδοξίας», (Ἄξιο παρατηρήσεως εἶναι, ὅτι ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος ὁμιλεῖ πρὸς τοὺς αἱρετικούς, ὡς ἐὰν ἐπρόκειτο γιὰ ὁμόδοξους ἐπισκόπους ἀδελφοὺς Ἱεραποστόλους!):

«Προς το Οικουμενικό Ινστιτούτο του Bossey Γενεύης 29/5/2006 Εντιμότατε κύριε Γενικέ Γραμματέα Dr Samuel Kobia, Αιδεσιμολογιώτατε Διευθυντά κ. Ion Sauka, Ελλογιμώτατοι Κύριοι Καθηγητές, Σεβασμιώτατοι, Θεοφιλέστατοι, Σεβαστοί Πατέρες, Αγαπητοί φίλοι του Συλλόγου «Les amis du Château» Κυρίες και Κύριοι, Είναι μεγάλη η χαρά μου που βρίσκομαι σήμερα μαζί σας. Ύστερα από μία τόσο ουσιαστική επίσκεψη στην έδρα του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών (Π.Σ.Ε.) στην Γενεύη, μπορώ να ομολογήσω ότι έχω ενθουσιασθεί από το μέγεθος της αγάπης σας προς το ταπεινό πρόσωπό μου και από την πηγαία έκφραση των αισθημάτων και της αβραμιαίας φιλοξενίας σας. Αναλογιζόμουν μέσα στην μεγάλη αίθουσα του Π.Σ.Ε. το σε βάθος και πλάτος έργο που επιτελείται στο Συμβούλιο εδώ και τόσα χρόνια και προβληματιζόμουν με την ιδέα της φυσικής συνέχειας από νέα πρόσωπα όλων αυτών των κατορθωμάτων των μεγάλων θεολογικών προσωπικοτήτων της Χριστιανικής μας συγχρόνου παραδόσεως. Είναι βλέπετε ουσιαστικής σημασίας η τροφοδοσία των ιστορικών πηγών με νέες ιδέες, μέσα από νέα πρόσωπα που χρειάζονται όμως, κατάλληλη επιμόρφωση και καλλιέργεια μιας υγειούς οικουμενικής συνειδήσεως. Με αγωνία λοιπόν, περίμενα την στιγμή που θα ερχόμουν εδώ, στο παραδοσιακό κάστρο του Bossey διότι ήθελα από κοντά να γνωρίσω τον χώρο όπου τόσοι μεγάλοι θεολόγοι διακόνησαν με κύριο γνώμονα τους την αντικειμενική παρουσίαση των διαχριστιανικών σχέσεων και την ορθή τοποθέτηση κάθε διαφορετικής χριστιανικής ομολογίας μέσα σ΄ αυτές».

Ἂν συγκρίνουμε τὸν χαιρετισμὸ τοῦ Χριστοδούλου στὸ Π.Σ.Ε. μὲ τὸν πρόσφατο παρόμοιο χαιρετισμὸ τοῦ Βαρθολομαίου στὸ ἴδιο κέντρο (Αἰδεσιμολογιώτατε Δρ. Όλαφ Τβέιτ, γενικέ γραμματέα τοῦ Παγκόσμιου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν, Οἱ Σεβασμιώτατοι, Οἱ Ἐξοχότητές Σας, Σεβαστοὶ ἐκπρόσωποι Διεθνῶν Οργανισμῶν, Κυρίες καὶ Κύριοι), τότε βλέπουμε πόσο μελετημένα καὶ μὲ ποιά συνέπεια προχωροῦσε ἡ αἵρεση μέσω τῶν προαναφερομένων κέντρων ἐδῶ καὶ δεκαετίες.

Σ’ αὐτὰ τὰ κέντρα λοιπὸν ἐδῶ καὶ δεκαετίες γίνεται κατὰ τὸν Χριστόδουλο ἡ «τροφοδοσία των ιστορικών πηγών με νέες ιδέες, μέσα από νέα πρόσωπα που χρειάζονται όμως, κατάλληλη επιμόρφωση και καλλιέργεια μιας υγειούς οικουμενικής συνειδήσεως». Ἂς δοῦμε λοιπὸν μερικὰ ἀπὸ τὰ νέα πρόσωπα –τὸν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο, τὸν Περγάμου Ζηζιούλα, τὸν Ἀλβανίας Ἀναστάσιο τοὺς ἀφήνουμε ἐκτός, μιᾶς καὶ τὰ οἰκουμενιστικὰ βιογραφικά τους εἶναι πασίγνωστα– ποὺ ἐπιμορφώθηκαν κατάλληλα γιὰ νὰ σιωπήσουν ἢ καὶ νὰ συμμετάσχουν στὴν καλλιέργεια τῆς «οἰκουμενικῆς συνειδήσεως» τοῦ ποιμνίου τῆς Ἐκκλησίας (μὲ βάση τὰ ἐπίσημα βιογραφικά τους):

Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος Ἱερώνυμος πραγματοποίησε τὶς βυζαντινὲς σπουδές του στὰ Πανεπιστήμια τοῦ Γκρᾶτς (Αὐστρία) καὶ τοῦ Μονάχου, ἐνῶ φοίτησε καὶ στὸ Ostkirchliches Institut, Ἰνστιτοῦτο τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας ποὺ ἑδρεύει στὸ Regensburg τῆς Γερμανίας.

Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κρήτης Εἰρηναῖος φοίτησε στὴν

Εορτή του Οσίου Ισαακίου, του Ομολογητού και Ηγουμένου της Μονής Δαλμάτων

   Τη μνήμης του Οσίου Ισαακίου του Ομολογητού και Ηγουμένου της Μονής Δαλμάτων τιμά σήμερα, 30 Μαΐου, η Εκκλησία μας. Ο Όσιος Ισαάκιος καταγόταν από την Συρία και έζησε στα χρόνια του βασιλιά Ουάλη (364 μ. Χ.), που ήταν υποστηρικτής των Αρειανών.

Κάποτε οι Οστρογότθοι, παρά την απαγόρευση της κυβέρνησης, κατασκήνωσαν στη Θράκη και απειλούσαν την Κωνσταντινούπολη. Τότε ο Ουάλης αναγκάσθηκε να βαδίσει εναντίον τους. Ο Ισαάκιος, που ήταν ηγούμενος στη Μονή Δαλμάτων, βγήκε και συνάντησε τον πολέμιο των ορθοδόξων Ουάλη, και αφού έπιασε από τα χαλινάρια το άλογο του, του είπε: «Άπόδος ταις ποίμναις τους

Μεταπατερική θολολογία στό Άγιον Όρος!

"Η άτιμη οδός των τυμπανιαίων

της Λαύρας"!

Δυστυχώς παρατηρείται μία εξάπλωση τού Οικουμενισμού καί μέσα στό Άγιον Όρος πού αιχμαλωτίζει τίς ψυχές πολλών πατέρων πού συναναστρέφονται μέ πρόσωπα πού έχουν πιαστεί στά δίχτυα τής παναιρέσεως πού προβάλλεται από πολλά οικουμενιστικά κέντρα όπως τό Πατριαρχείο Κων/λεως καί πολλές Μητροπόλεις.

Ένα τοιούτο παράδειγμα είναι η συνομιλία μέ έναν κελλιώτη Γέροντα ο οποίος συχνάζει σέ Μητροπόλεις όπου καλείται ώς ιεροκήρυκας.

Σέ συνάντηση μέ άλλους αγιορείτες πατέρες είπε: