Τα επιτυχή "μετα-πατερικα" συνέδρια της Ακαδ. Θεολ. Σπουδών Βόλου συνεχίζονται, υπο την αιγίδα του Δημητριάδος, «ἐκλεκτοῦ τοῦ Θεοῦ» κατά τον Πειραιώς

Συναφειακή θεολογία

 Διεθνές Συνέδριο Cluj-Napoca

 Ρουμανία, 23-26 Μαΐου 2013

Η Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών Βόλου, σε συνεργασία με το Ρουμανικό Ινστιτούτο Διορθοδόξων, Διαχριστιανικών και Διαθρησκειακών Σπουδών (INTER, Cluj-Napoca), το Κέντρο Ορθόδοξων Χριστιανικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Fordham (Νέα Υόρκη), την Έδρα Ορθοδόξου Θεολογίας του Πανεπιστημίου του Münster (Γερμανία), το Χριστιανικό Πολιτιστικό Κέντρο Βελιγραδίου/Κέντρο για τη Μελέτη του Πολιτισμού και του Χριστιανισμού (Σερβία), το Βιβλικό Θεολογικό Ινστιτούτο του Αγίου Ανδρέα (Μόσχα), και το Ευρωπαϊκό Φόρουμ Ορθόδοξων Θεολογικών Σχολών (EFOST, Βρυξέλλες), με την υποστήριξη της Ορθοδόξου Μητροπόλεως του Cluj και της Ορθόδοξης Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Babes-Bolyai (Cluj-Napoca, Ρουμανία), διοργανώνει από τις 23 έως τις 26 Μαΐου 2013 διεθνές συνέδριο στο Cluj-Napoca της Ρουμανίας με θέμα: «Ορθοδοξία και συναφειακή θεολογία. Εναύσματα από την εκκλησιαστική Παράδοση».
    Όπως είναι γνωστό, τον Ιούνιο του 2010 πραγματοποιήθηκε στο Βόλο με μεγάλη επιτυχία διεθνές συνέδριο με θέμα: «“Νεο-πατερική” σύνθεση ή “Μετα-πατερική” Θεολογία; Το αίτημα της θεολογίας της συνάφειας στην Ορθοδοξία». Το συνέδριο αυτό συνδιοργανώθηκε από την Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών, σε συνεργασία με πολλούς από τους φορείς που συνδιοργανώνουν και το παρόν συνέδριο στο Cluj-Napoca.

       Στο συνέδριο εκείνο του Βόλου οι εισηγήσεις ήταν ιδιαίτερα υψηλού επιπέδου, η συμμετοχή του κόσμου μεγάλη, ενώ οι διαδικτυακές επισκέψεις της διοργάνωσης που μεταδίδονταν απευθείας (στα ελληνικά και αγγλικά) από την ηλεκτρονική τηλεόραση in.tv ανήλθαν στον αριθμό των 12.000 και κάλυψαν 32 χώρες. Το συνέδριο προκάλεσε επίσης -και συνεχίζει να προκαλεί- μια πολύ ζωντανή συζήτηση στην Ελλάδα και στον Ορθόδοξο κόσμο εν γένει, γεγονός που τεκμηριώνει περαιτέρω την επιτυχία του.
         Στο πλαίσιο αυτό κρίθηκε επιτακτική η διοργάνωση ενός δεύτερου συνεδρίου το οποίο θα προωθήσει ...περαιτέρω την προαναφερθείσα προβληματική, προβάλλοντας ταυτόχρονα συγκεκριμένα παραδείγματα ορθόδοξης συναφειακής θεολογίας.

         Με  τη  διοργάνωση  και  αυτού  του  συνεδρίου εκφράζεται ευκρινώς η πρόθεση των συνεργαζόμενων Ορθδόδοξων Ινστιτούτων, Θεολογικών Σχολών και Ακαδημιών για την επεξεργασία ενός ορθόδοξου θεολογικού λόγου ικανού να απαντήσει στις προκλήσεις και τα ερωτήματα του σύγχρονου κόσμου. Το συνέδριο ουδόλως θα επιχειρήσει να αγνοήσει τους Πατέρες. Αντιθέτως, φιλοδοξεί να αναδείξει τη σημασία του λόγου τους για το σήμερα. Λαμβάνοντας δε υπ’ όψιν σύγχρονα ερωτήματα και προκλήσεις, άγνωστες στην εποχή των Πατέρων, θα υπογραμμίσει την ανάγκη γόνιμης αφομοίωσης της σκέψης τους.
        Η Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών θα φροντίσει με καθημερινά Δελτία Τύπου να κρατήσει ενήμερους τους φίλους της για την πρόοδο των εργασιών του εν λόγω συνεδρίου.

Σχόλιο:

Οι οικουμενιστές γλεντάνε και πανηγυρίζουν την νίκη τους και οι αντι-οικουμενιστές ας αρχίσουν καλύτερα να κλαίνε την μοίρα τους. ΤΑ ΣΥΛΛΕΙΤΟΥΡΓΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΠΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΟΛΕΜΗΣΕΙΣ ΤΟΝ ΕΧΘΡΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ.

   Αμέθυστος

 

Μετὰ τὴν ἀνάρτησή μας ὁ "Τρελογιάννης"  δημοσίευσε τὸ ἀξιόλογο παρακάτω κείμενο τοῦ μητροπολίτη Πειραιῶς. Τὸ δημοσιεύουμε κι αὐτὸ γιατὶ συμπληρώνει τὸ προηγούμενο καὶ "ἐπεξηγεῖ" τὸ εἰσαγωγικό μας σημείωμα μὲ τὸν καλύτερο τρόπο,ὡς πρὸς τὸ γεγονὸς τοῦ νὰ συμπορεύεται κανεὶς μὲ τοὺς ἐκφραστὲς τῆς αἱρέσεως ποὺ κατηγορεῖ καὶ νὰ τοὺς βραβεύει! 

  

Γνήσιο τέκνο τοῦ Οἰκουμενισμοῦ εἶναι καί ἡ ἐσχάτως ἀναφυεῖσα μεταπατερική ἤ νεοπατερική ἤ συναφειακή αἵρεση.

Απο Εγκύκλιο του  Μητρ. Πειραιώς π. Σεραφείμ για την Κυριακή της Ορθοδοξίας 

Ἡ μεταπατερική ἤ νεοπατερική αἵρεση κάνει λόγο γιά τήν ὑπέρβαση, τό ξεπέρασμα, τήν περιθωριοποίηση τοῦ συνόλου τῶν ἁγίων Πατέρων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί τήν ἀντικατάστασή τους ἀπό τούς σημερινούς, συγχρόνους δῆθεν «νέους πατέρες», τούς μεταπατερικούς οἰκουμενιστές. Στόχος αὐτῆς τῆς πατρομαχίας εἶναι ἡ προλείανση τῆς ὁδοῦ πρός τήν ψευδοένωση μέ τούς αἱρετικούς καί τούς ἑτεροδόξους, ἐφόσον πλέον μεταίρονται τά ὅρια, «ἅ οἱ Πατέρες ἡμῶν ἔθεντο» μεταξύ ἀληθείας καί πλάνης, Ὀρθοδοξίας καί αἱρέσεως, ὅπως ἐπιτυχῶς ἀποδείχθηκε στό μεγάλο ἐπιστημονικό καί θεολογικό συνέδριο, πού διοργάνωσε πέρισυ τόν Φεβρουάριο τοῦ 2012 ἡ Ἱερά Μητρόπολή μας μέ θέμα : «Μεταπατερική αἵρεση καί πατερική θεολογία».

Ἡ συναφειακή αἵρεση ἀφορᾶ στήν Ἱεραποστολή καί στόν Εὐαγγελισμό καί νοεῖται ὡς ἡ ἀποφυγή τῶν διαφόρων χριστιανικῶν ὁμολογιῶν νά ἐμφανισθοῦν, ἐνώπιον τῶν μή χριστιανῶν, ὡς διχασμένες λόγω τῶν δογματικῶν διαφορῶν τους. Γι’αὐτό καί καλοῦνται νά δείξουν ἑνότητα, θέτοντας σέ προτεραιότητα θέματα κοινωνικῆς δικαιοσύνης καί καταπιέσεως τῶν κοινωνικῶν τάξεων. Αὐτό, ὅμως, ἔχει ὡς ἀποτέλεσμα ἡ ἱεραποστολή καί τό κήρυγμα νά στραφοῦν στή διατύπωση τρόπων ἀποκαταστάσεως τῶν κοινωνικῶν ἀδικιῶν καί ὄχι στή μετάδοση τῶν ἀληθειῶν τοῦ Εὐαγγελίου .

Κανείς δέν ἀγνοεῖ ὅτι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἀπό τή φύση της εἶναι ἀνοιχτή στό διάλογο. Ὁ Θεός πάντοτε διαλέγεται μέ τόν ἄνθρωπο καί οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας δέν ἀρνήθηκαν ποτέ τή διαλεκτική ἐπικοινωνία τους μέ τόν κόσμο. Οἱ Ἅγιοι, ἔχοντας αὐτοσυνειδησία τῆς κοινωνίας τους μέ τό Θεό, προσπαθοῦσαν μέ τό διάλογο νά μεταδώσουν τήν ἐμπειρία τῆς ἀληθείας, πού βίωναν. Γι΄ αὐτούς ἡ ἀλήθεια δέν ἦταν ἀντικείμενο ἔρευνας. Δέν τήν ἀναζητοῦσαν, δέν τήν διαπραγματεύονταν, ἁπλά τήν πρόσφεραν. Ἄν ὁ διάλογος δέν ὁδηγοῦσε τούς ἑτερόδοξους στήν ἀπόρριψη τῆς πλάνης τους καί στήν ἀποδοχή τῆς ὀρθοδόξου πίστεως, δέν τόν συνέχιζαν.

Οἱ σύγχρονοι οἰκουμενιστικοί διάλογοι, πού γίνονται μεταξύ Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, Παπισμοῦ, Προτεσταντισμοῦ, Μονοφυσιτισμοῦ, Ἰσλαμισμοῦ καί Ἰουδαϊσμοῦ, διαφέρουν ριζικά ἀπό τούς διαλόγους τῶν Ἁγίων, γιατί διεξάγονται μέ βάση τίς ἀρχές τῆς διευρυμένης Ἐκκλησίας καί τοῦ δογματικοῦ μινιμαλισμοῦ. Γι΄ αὐτό εἶναι ἄκαρποι. Ἀπόδειξη ὅτι στά ἑκατό σχεδόν χρόνια της διεξαγωγῆς τους δέν ἔχουν προσφέρει τίποτε τό ἀξιόλογο στήν ἑνότητα τοῦ χριστιανικοῦ κόσμου. Ἀντίθετα μάλιστα, κατάφεραν νά διχάσουν τούς Ὀρθοδόξους! «Δέν ὑφίσταται μεγαλυτέρα ἐπιτυχία τοῦ δολίου δράκοντος καί αἰσχίστου ἐχθροῦ τῆς ἀληθείας καί τῆς σωτηρίας καί ἀρχαίου πτερνιστοῦ δαίμονος ἀπό τίς ἀνωτέρω τραγικές ἐκδηλώσεις τοῦ συγκρητιστικοῦ οἰκουμενισμοῦ πού μέ τό πρόσχημα τῆς δῆθεν εἰρήνης ἀπομειώνει καί εὐτελίζει πλήρως τήν ἀλήθεια τῆς διά Χριστοῦ τοῦ μόνου ἀληθινοῦ Σωτῆρος τοῦ κόσμου ἀποκαλύψεως. Μεγαλειωδῶς, ὁ θεῖος Παῦλος «προφητεύει» καί στηλιτεύει τό ὄνειδος καί τό κανονικό ἔγκλημα τοῦ συγκρητιστικοῦ οἰκουμενισμοῦ, πού ἀποτελεῖ τήν ἐσχάτη πλάνη καί τόν αἴσχιστο πρόδρομο τοῦ Ἀντιχρίστου.

 

 

Η συμφωνία των Ευαγγελίων για τις Μυροφόρες

Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς:

"Ομιλία εις την Κυριακή των Μυροφόρων' 

(Όπου και αναφέρεται ότι πρώτη η Θεοτόκος είδε τον Κύριο μετά την εκ νεκρών ανάστασί του) 

Η ανάστασις του Κυρίου είναι ανανέωσις της ανθρωπίνης φύσεως. Και για τον πρώτο Αδάμ, πού λόγω της αμαρτίας καταπόθηκε από τον θάνατο και δια του θανάτου επέστρεψε στην γη, από οπού πλάσθηκε, είναι αναζώωσις και ανάπλασις και επάνοδος προς την αθάνατη ζωή. 

Εκείνον λοιπόν στην αρχή κανένας άνθρωπος δεν τον είδε να πλάθεται και να παίρνει ζωή (αφού κανένας άνθρωπος δεν υπήρχε ακόμη εκείνη την ώρα). Όταν όμως έλαβε την πνοή της ζωής με το θείο εμφύσημα, πρώτη από όλους τους άλλους τον είδε μια γυναίκα (διότι ή Εύα στάθηκε ό πρώτος άνθρωπος μετά από εκείνον). 

Με τον ίδιο τρόπο λοιπόν και τον δεύτερο Αδάμ, δηλαδή τον Κύριο, όταν ανίστατο από τους νεκρούς, κανένας άνθρωπος δεν τον είδε (αφού κανείς δικός του δεν παρευρισκόταν εκεί και οι στρατιώτες πού φύλαγαν το μνήμα, ταραγμένοι από τον φόβο, είχαν γίνει ωσεί νεκροί). 

Μετά την ανάσταση όμως, πρώτη από όλους τους άλλους τον είδε μία γυναίκα, όπως ακούσαμε να μας ευαγγελίζεται σήμερα ό Μάρκος. Διότι λέγει: αναστάς ο Ιησούς πρωί πρώτη Σαββάτου εφάνη πρώτον Μαρία τη Μαγδαληνή. Βέβαια ο Ευαγγελιστής φαίνεται σαν να δήλωσε σαφώς και την ώρα που αναστήθηκε ο Κύριος, δηλαδή το πρωί, και ότι πρώτα εμφανίσθηκε στην Μαρία την Μαγδαληνή και ότι εμφανίσθηκε την ίδια την ώρα της αναστάσεως. 

Όμως δεν λέει έτσι, όπως θα γίνει φανερό αν προσέξουμε λίγο. Διότι λίγο πιο πάνω και σε συμφωνία με τους άλλους Ευαγγελιστές λέγει κι αυτός ότι αυτή η ίδια Μαρία έχοντας μαζί της και τις άλλες Μυροφόρες ήλθε και νωρίτερα στον τάφο και τον είδε αδειανό και έφυγε. Αρα ο Κύριος αναστήθηκε πολύ νωρίτερα από το πρωί που τον είδε αυτή. Επισημαίνοντας μάλιστα και την ώρα εκείνη ο Ευαγγελιστής, δεν είπε απλώς πρωί, όπως εδώ, αλλά λίαν πρωί. Επομένως ανατολή ηλίου ονομάζει εκεί το αμυδρό φως που πρωτοεμφανίζεται στον ορίζοντα, το οποίο υπονοώντας και ο Ιωάννης λέγει ότι η Μαρία η Μαγδαληνή ήλθε πρωί σκοτίας έτι ούσης εις το μνημείον και είδε τον λίθον ηρμένον εκ του μνημείου. Και κατά τον Ιωάννη, αυτή τότε δεν ήλθε μόνο προς το μνήμα, άλλα και έφυγε από το μνήμα, χωρίς να εχη δει ακόμη τον Κύριο. 

Διότι τρέχει και έρχεται προς τον Πέτρο και τον Ιωάννη και αναγγέλλει όχι ότι αναστήθηκε ό Κύριος, αλλά ότι τον πήραν από τον τάφο. Αρα δεν γνώριζε ακόμη την ανάστασι. Συνεπώς ή Μαρία δεν ήταν άπλα ή πρώτη στην οποία εμφανίσθηκε ό Κύριος, αλλά ή πρώτη μετά την πλήρη έλευση της ημέρας. Υπάρχει λοιπόν κάτι πού αναφέρεται συγκεκαλυμμένα από τους Ευαγγελιστές, το όποιο και θα αποκαλύψω στην αγάπη σας. Διότι το ευαγγέλιο της αναστάσεως του Κυρίου, πρώτη από όλους τους άλλους ανθρώπους, όπως ήταν και πρέπον και δίκαιο, ή Θεοτόκος το δέχθηκε από τον Κύριο και αυτή πριν από όλους Τον είδε αναστημένο και απόλαυσε τη θεία Του ομιλία. 

Και όχι μόνο τον είδε με τα μάτια της και τον άκουσε με τα αυτιά της, αλλά και άγγισε, πρώτη αυτή και μόνη, τα άχραντα πόδια Του,