Θεολογική προσέγγιση Επιστολής γέροντος Παϊσίου

τοῦ Ἀποτειχισθέντος θεολόγου, Νικολάου Πανταζῆ

Ο π. Ιωήλ Κωνστάνταρος επανέρχεται για τρίτη φορά και επιτίθεται πονηρώ τω τρόπω, εναντίον των Αποτειχισθέντων εν Χριστώ αδελφών του, χωρίς όμως να μας κατονομάζει...

   Το φαινόμενο το "Ονοματοκρυπτισμού" κατήντησε στις ημέρες μας επιδημία και πανώλη της δειλίας, μάστιγα της κακίας και ύπουλος προαγωγός της πονηρίας. Ο π. Ιωήλ, ερχόμενος σε φανερή πλέον απόγνωση εξ' αιτίας των εξηντλημένων πια μέσων της απρόσμενης πολεμικής του, εξ' αιτίας της τραγικής του αδυναμίας να απαντήσει στα απλά ερωτήματα και Αγιοπατερικά επιχειρήματά μας, εξ' αιτίας μάλιστα και της εκκωφαντικής παταγώδους του αποτυχίας, κράζοντας ως ιερατικό απόπαιδο της απελπισίας το "προς τίνα καταφύγω", καταφεύγει σε αθέμιτα μέσα με διαβολική θα έλεγα μαεστρία προς διαβολή της Αποτειχίσεως και αποπεράτωση του ανεντίμου αυτού "αγώνος" και επιστρατεύει κάποιες φαινομενικά "σχετικές" Επιστολές Αγίων Γερόντων, όπως η αξιόλογη και πεφωτισμένη αυτή επιστολή του π. Παϊσίου του 1969, πάντοτε υπό το πρόσχημα της καταδίκης "κάθε έκφρασης και μορφής ζηλωτισμού" όπως διπλωματικώς διατείνεται ο π. Ιωήλ Κωστάνταρος.

Η εν Χριστώ και εν Αγίω Πνεύματι συμφωνία επιτάσσει μετά πάσης ταπεινώσεως και αποδοχής της μεγάλης αδιαμφισβήτου αληθείας ότι η Αποτείχιση δεν έχει καμία απολύτως σχέση και μορφή με τον Ζηλωτισμό, ούτε καν αποτελεί "εκ δεξιών" έκφρασή του. Όπως προείπαμε πολλές φορές και όπως ανατρέψαμε στο παρελθόν κάθε αισχρή συκοφαντία, εμείς οι Αποτειχισθέντες εν Χριστώ, ΔΕΝ δημιουργήσαμε Νέες δικές μας Συνόδους και ΔΕΝ προβήκαμε σε Νέες δικές μας ανυπόστατες, ανεξέλεγκτες χειροτονίες. ΔΕΝ τελέσαμε λοιπόν ΚΑΝΕΝΑ Σχίσμα και ΔΕΝ ιδρύσαμε δική μας "Εκκλησία των Αποτειχισθέντων!"

Πρέπει να είμαστε λοιπόν παρά πολύ προσεκτικοί όταν συκοφαντούμε έναν Θεόσδοτο και Θεάρεστο Δρόμο Απομακρύνσεως από την αίρεση και την πλάνη, όταν βλασφημούμε μία Θεόπνευστη Πρωτοδευτέρα Σύνοδο και σπιλώνουμε το πρόσωπο, την εγκυρότητα και την τιμή εκατοντάδων Θεοφόρων Αγίων Πατέρων, οι οποίοι σαφέστατα, απλούστατα και δικαιότατα εξηγούν και προειδοποιούν για όσους πιστούς προβούν σε ΘΕΙΑ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ, ότι αυτοί οι αδελφοί:

"Ου σχίσματι την ένωσιν της Εκκλησίας κατέτεμον, αλλά σχισμάτων και μερισμών την Εκκλησίαν εσπούδασαν ρύσασθαι".

Και για να το πω πολύ απλά, παρουσιάζονται τώρα μπροστά μας τρεις ξεχωριστές μαρτυρίες, τρεις διαφορετικές εκδοχές. Έχουμε:

Α) τον Ίδιο τον Θεό, Αυτήν την Παναγία Τριάδα να φωτίζει εκατοντάδα Αγιασμένων και Υπερδεδοξασμένων Πατερικών Μορφών της Ορθοδοξίας, που γνώριζαν πάρα πολύ καλά από Σχίσματα (περισσότερο από τον καθένα μας) να μας ΠΙΣΤΟΠΟΙΟΥΝ και να μας ΔΙΑΒΕΒΑΙΩΝΟΥΝ πως όσοι ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΟΜΑΣΤΕ-ΑΠΟΤΕΙΧΙΖΟΜΑΣΤΕ από την Παναίρεση (εν προκειμένω) του Οικουμενισμού ΔΕΝ τελούν Σχίσμα· επαναλαμβάνω "Ου σχίσματι την ένωσιν της Εκκλησίας κατέτεμον!".

Β) Έχουμε τώρα τον π. Ιωήλ Κωνστάνταρο (στον οποίο προστίθεται και ο π. Βασίλειος Βολουδάκης και κάποιοι από την παρέα των “ἀντι-Οικουμενιστών”) να προσπαθούν απεγνωσμένως να μας πείσουν πως "τελούμε Σχίσμα" και είμαστε "έξω της Κιβωτού", και όσοι κοινωνούν με τους Φιλοπαπικούς, δεν μολύνονται...

Γ) Και έχουμε τον όντως Άγιο Γέροντα Παϊσιο να μας προτρέπει για Αληθινή Ενότητα στη Μία Ορθόδοξη Ποίμνη, να καταδικάζει απερίφραστα τα Οικουμενιστικά ανοίγματα των διαφόρων Πατριαρχών όχι μόνο ως παραβάσεις και καταπατήσεις των Ιερών Κανόνων αλλά και ως πνευματική πορνεία και ΜΟΙΧΕΙΑ: "ο Πατριάρχης μας αγάπησε μιαν άλλη γυναίκα!"

Αλλά και να αποτρέπει επίσης τα Σχίσματα των ζηλωτών, ΔΗΛΑΔΗ την δημιουργία Νέων Συνόδων και Αρχιεπισκόπων Αθηνών και Πάσης Ελλάδος και πασών των Ρωσιών!

Έχουμε λοιπόν:

Α) Η πρώτη "Ομάδα", ο Θεός και οι Άγιοι Πατέρες, ασφαλώς και έχουν απόλυτο δίκαιο και δεν δέχονται ανακρίσεις, δεν επιδέχονται ανακρίβειες αλλά έχουν σταθερά και απόλυτη κυριότητα, εγκυρότητα και αυθεντικότητα Στάσεως, Μεθόδου, Πορείας και Οδού, η οποία είναι ΜΙΑ και ΜΟΝΟ ΜΙΑ:

Η ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΙΡΕΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΛΑΝΗ, ΑΠΟ ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΕΑΝ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ, Η ΜΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ ΚΑΙ Η ΔΙΑΚΟΠΗ ΜΝΗΜΟΝΕΥΣΕΩΣ ΩΣ ΚΟΙΝΗ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ.

Η μη Απομάκρυνση δεν καταδικάζεται αλλά και δεν επαινείται.

Η μη Αποτείχιση δεν τιμωρείται αλλά και δεν ευλογείται.

Η μέση, “βασιλική” (όπως την χαρακτηρίζουν οι κατήγοροί μας) και διπλωματική οδός, προωθείται με πρωτοβουλία τους (ή μάλλον με υστεροβουλία) μα δεν μνημονεύεται ως οδός αντιμετωπίσεως της κάθε αιρέσεως.

Και ο καθένας είναι υπεύθυνος των πράξεών του