Ὁ κ. Τελεβάντος ἔχει δικαίωμα ἀναφαίρετο νὰ
ἀρνεῖται τὴν ἁγιοπατερικὴ ὁδὸ τῆς Ἀποτειχίσεως. Δὲν ἔχει ὅμως δικαίωμα νὰ αὐθαιρετεῖ,
νὰ ψεύδεται καὶ ὡς Πάπας, ἄνευ Πατερικῶν ἐπιχειρημάτων, ἀλλὰ μόνο μὲ τὴν ἐμπαθῆ
λογική του καὶ τὸν ἀφ’ ὑψηλοῦ ἔλεγχο, νὰ συκοφαντεῖ καὶ νὰ ἀπαξιώνει τὴν
Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, ἂν θέλει νὰ λέγεται Χριστιανός.
Φράσεις σαν κι αὐτή «προφανώς τα πραγματα είναι
συγχυσμένα στο μυαλό του» (ποὺ τὴν γράφει γιὰ ἄλλους) τοῦ ταιριάζει
ἀπόλυτα. Διαστρέφει συνειδητὰ πλέον τὴν ἀλήθεια καὶ ψεύδεται ἐξόφθαλμα, συνειδητὰ
καὶ ἀνέντιμα, ἐπειδὴ τοῦ ὑπεδείχθησαν τὰ ἀποσπάσματα ἀπὸ τὸ ἔργο τοῦ π. Ἐπιφανίου
καὶ τὰ ἔθαψε. Συνεχίζει δὲ νὰ παραπληροφορεῖ, νὰ διαστρέφει τὴν ἀλήθεια καὶ νὰ
κατηγορεῖ τὸ περιοδικὸ «Σταυρὸς» ὅτι «ενθαρρύνει
τη δημιουργία σχισμάτων που θα φέρουν τον ψευδεπίγραφο τίτλο αποτείχιση».
Ταυτίζει, δηλαδή –ἐναντιούμενος στοὺς Ἁγίους Πατέρες– τὴν ἀποτείχιση μὲ τὸ σχίσμα!
Ὅμως, τοῦ ὑποδείξαμε ὅτι ἀκόμα καὶ ὁ π. Ἐπιφάνιος
Θεοδωρόπουλος (τοῦ ὁποίου καπηλεύεται τὴν υἱότητα καὶ διατυμπανίζει ὅτι ἦταν
πνευματικός του πατέρας), θὰ ντρέπεται γιὰ τὴν “ πτώση” τοῦ ἀπὸ μακρόθεν “υἱοῦ”
του! Γιατί ἡ θέση τοῦ π. Ἐπιφανίου ἦταν διατυπωμένη ξεκάθαρα. Ἔχει γράψει:
Ἂν δὲ ἡ συνείδησίς τινος δὲν ἀνέχηται νὰ μνημονεύῃ τοῦ
ὀνόματος αὐτοῦ, ἔχει τὸ δικαίωμα, προβαίνων ἔτι περαιτέρω, νὰ παύσῃ τὸ
μνημόσυνον του, συμφώνως τῶ ΙΕ΄ Κανόνι τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου. Τοῦτο
ὅμως εἶνε τὸ ἔσχατον βῆμα, εἰς ὃ δύναται νὰ προχωρήσῃ, ἂν θέλῃ νὰ μὴ
εὑρεθῆ εἰς σχίσματα καὶ εἰς ἀνταρσίας" (σελ. 89).
Ἡ ἀποτείχιση
εἶναι, «κανονικὸν δικαίωμα... Ἄν
τις, χρησιμοποιῶν τὸ δικαίωμα αὐτοῦ, παύσῃ
τὸ μνημόσυνον, καλῶς ποιεῖ! (Τὰ
Δύο Ἄκρα, σελ. 90).
Λοιπόν, κ. Τελεβάντε, «οὐ παύσῃ διαστρέφων τὰς ὁδοὺς κυρίου τὰς εὐθείας;»! (Πράξ. 13, 10).
Δημοσιεύουμε 1) τὸ ἄρθρο τοῦ κ. Τελεβάντου, κατόπιν
2) ἕνα σχόλιο καὶ τέλος 3) τὸ ἄρθρο μας ἐκεῖνο, στὸ ὁποῖο ὁ κ. Τελεβάντος ἀρνεῖται νὰ
ἀπαντήσει, ἂν καὶ δημοσιεύτηκε ἐδῶ κι ἕνα μῆνα!
ΑΣΤΟΧΗ ΕΞΩΘΗΣΗ ΓΙΑ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΙΣ
Του Παναγιώτη
Τελεβάντου
========
Γράφει το περιοδικο “Σταυρός” του Ιουνίου σε ένα εντελώς απαράδεκτο του σχόλιο:
“Κατά
τήν ταπεινή μας γνώμη, εδώ που φθάσαμε, μία είναι η ενδεδειγμένη λύσι. Η άμεση
παύσι του μνημοσύνου του Πατριάρχου Βαρθολομαίου καί των άλλων οικουμενιστών
αρχιερέων. Καί τήν αρχή πρέπει να κάνουν οι καλοί καί άξιοι επίσκοποι,
όσον ολίγοι καί αν είναι. Εάν δέν τό κάνουν, θά παύσουν νά είναι καλοί και
άξιοι καί θα δώσουν λόγο στό Θεό γιά τή δειλία τους, αλλά καί τόν σκανδαλισμό τόσων
ψυχών από τήν παθητική στάσι τους, πού ενθαρρύνει καί αποθρασύνει τούς
οικουμενιστάς.”
Το σχόλιο κατονομάζει τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο ως
οικουμενιστή από τον οποίο επιβάλλεται η αποτείχιση, αλλά από εκεί και πέραν
λέγει ότι πρέπει να παύσει το μνημόσυνο και των άλλων οικουμενιστών αρχιερέων.
Ποιοι είναι αυτοί οι Οικουμενιστές αρχιερείς στους
οποίους αναφέρεται το σχόλιο;
Στην Ελλάδα π.χ. όλοι θα συμφωνούσαμε ότι
οικουμενιστές είναι οι Μεσσηνίας, Δημητριάδος, Σύρου, Ιλίου. Ποιος άλλος ή
ποιοί άλλοι είναι Οικουμενιστές; Αλλά αφού η παρότρυνση απευθύνεται προς τους
αρχιερείς να σταματήσουν το μνημόσυνο προφανώς τα πραγματα είναι συγχυσμένα στο μυαλό του
σχολιαστή, επειδή οι αρχιερείς δεν μνημονεύουν άλλους αρχιερείς αλλά την Ιερά
Σύνοδο ή τον Πατριάρχη ή τον Αρχιεπίσκοπο.
Αρα τι σημαίνει η παρότρυνση να σταματήσουν να
μνημονεύουν και τους άλλους Οικουμενιστές αρχιερείς; Μήπως όταν λέγει αρχιερείς
εννοεί τους οικουμενιστές Πρωθιεράρχες; Λ.χ. τον Σερβίας Ειρηναίο κτλ.;
Το άλλο που δεν διευκρινίζει το σχόλιο του “Σταυρού” είναι γιατί πρέπει να γίνει
αποτείχιση; Τι έγινε τώρα που είναι τόσο
δραματικό ώστε χρειάζεται να ληφθεί άμεσα τόσο ριζικό μέτρο;
Πότε
εξαντλήθηκαν τα άλλα μέσα ώστε να
χρειάζεται να καταφύγουμε στην αποτείχιση; Ασκήθηκαν οι πιέσεις στους κατά τόπο αρχιερείς λ.χ. να
επιδεικνύουν ενδιαφέρον πιο άμεσα για την πορεία των διαλόγων; Υπήρξε διαμαρτυρία του κόσμου
επειδή γίνονται συμπροσευχές; Συζητήθηκε το θέμα στα ιερατικά και στα θεολογικά
συνέδρια;
Αλλη συναφής ερώτηση είναι η εξής. Μήπως όσοι τυχόν
θα αποτειχιστούν θα υιοθετήσουν και το “ο
κοινωνών ακοινωνήτω;” Τουτέστιν όποιος έχει εκκλησιαστική κοινωνία με
τους οικουμενιστές θα αποκόπτεται η κοινωνία μαζί του από τους αποτειχισμένους;
Αν λ.χ. ο τάδε Μητροπολίτης αποτειχιστεί θα διακόψει
το μνημόσυνο όλων των αρχιερέων που εξακολουθούν να έχουν κοινωνία με τους
οικουμενιστές, έστω και αν ο ίδιος δεν είναι οικουμενιστής;
Μήπως το σχόλιο είναι κυριολεκτικά τορπίλλη στην
ενότητα της Εκκλησίας;
Γιατί γράφτηκε; Οχι πάντως επειδη υπάρχουν εξ
αντικειμένου τα δεδομένα που επιβάλλουν την αποτείχιση αλλά για να εξυπηρέτησει
κάποια σκοπιμότητα.
Ποια είναι αυτή;
Μήπως για να κλείσει τα στόματα όσων εξωθούν προς
αποτείχιση για να δείξει ότι και ο “Σταυρός”
συνευδοκεί με τόσο απονενοημένο διάβημα;
Οποιος λόγος και αν εξώθησε την αδελφότητα “Ο Σταυρός” να γράψει το θλιβερό αυτό
σχόλιο, το απολύτως σίγουρο είναι ότι αυτό δεν εξυπηρετεί έστω και εκ του
μακρόθεν τα συμφέροντα της Εκκλησίας αλλά μάλλον ενθαρρύνει τη δημιουργία
σχισμάτων που θα φέρουν τον ψευδεπίγραφο τίτλο αποτείχιση.
Παρακαλούμε θερμά την αδελφότητα "Ο Σταυρός" να αποσύρει
αυτό το θλιβερό και αστήρικτο θεολογικά σχόλιο.
ΣΧΟΛΙΟ
Δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἀπαντήσουμε σὲ ὅλα ὅσα γράφει, ἀφοῦ ὅλα ἔχουν ἀπαντηθεῖ στὶς ἑκατοντάδες ἀναρτήσεις μας. Θὰ
μείνουμε σὲ 1-2 σημεῖα: Γράφει ὁ κ.
Τελεβάντος:
«Το άλλο που δεν διευκρινίζει το σχόλιο του “Σταυρού” είναι γιατί πρέπει να γίνει
αποτείχιση; Τι έγινε
τώρα που είναι τόσο
δραματικό ώστε
χρειάζεται να ληφθεί άμεσα τόσο ριζικό μέτρο;».
Τὸ δραματικὸ εἶναι ὅτι ὁ
κ. Τελεβάντος καὶ βέβαια ἐκεῖνοι ποὺ ἀκολουθεῖ (καὶ ἔχουν παρόμοιες ἢ ἴδιες
θέσεις) ἔχουν χώσει τὸ κεφάλι του σὰν τὴν στρουθοκάμηλο στὸ ἔδαφος καὶ δὲν
βλέπουν τὴν πραγματικότητα. Ὅσα Οἰκουμενιστικὰ τότε ἔγιναν, ἦσαν βασικὰ ἔργο
ἑνὸς ἀνδρός, τοῦ Οἰκουμενιστῆ Πατριάρχη Ἀθηναγόρα, καὶ δὲν ἔγιναν ἀποδεκτὰ ἀπὸ
τὸ πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας.
Εἶναι γνωστὸ ὅτι ξεσήκωσαν θύελλα ἀντιδράσεων ἀπὸ
Ἀρχιεπισκόπους, κληρικοὺς καὶ λαϊκούς, τὸ δὲ Ἅγιον Ὄρος στὴν ἀρχὴ τῆς δεκαετίας τοῦ 1970
(μὲ τὴν ἐπίμονη παρακίνηση τοῦ Γέροντος Παϊσίου) διέκοψε τὸ Μνημόσυνο τοῦ
Πατριάρχη.
Σήμερα, ὅμως, τὰ πράγματα
εἶναι πολὺ χειρότερα. Ἂν δηλαδὴ τότε, ἔκρινε ὁλόκληρη ἡ Ἀθωνικὴ Πολιτεία, ὑπὸ
τὴν συμπαράσταση κλήρου καὶ λαοῦ ὅτι ἁγιοπατερικὴ ὁδὸς ἀντιδράσεως εἶναι Διακοπὴ
Μνημοσύνου, προέβησαν δὲ σὲ μερικὴ ἀποτείχιση καὶ οἱ τρεῖς Μητροπολίτες, τί θὰ
ἔπρεπε νὰ γίνει σήμερα; Σήμερα ποὺ
α) παρέμεινε
ἡ βασικὴ αἰτία τῆς τότε ἀποτειχίσεως –ποὺ ἦταν ἡ «ἄρση τῶν
ἀναθεμάτων»–
β) οἱ ἐλάχιστες καὶ κρυφὲς
ἀπὸ τὸν Λαὸ τοῦ Θεοῦ συμπροσευχὲς τοῦ τότε, σήμερα χιλιοπλασιάστηκαν,
φωτογραφούμενες καὶ βιντεοσκοπούμενες γιὰ νὰ ἐξοικειωθεῖ μὲ αὐτὲς ὁ λαός, προχώρησαν
δὲ ξεδιάντροπα καὶ σὲ διαθρησκειακὸ ἐπίπεδο, ἔγιναν καθημερινὴ ὑπόθεση,
κακόγουστο θέαμα καὶ ἀγγέλοις καὶ ἀνθρώποις!
γ) καὶ ἐπὶ πλέον, ἔχουμε
καὶ διακοινωνία (intercommunion), κοινὰ μυστήρια στὰ Πατριαρχεῖα Ἀντιοχείας, Ἱεροσολύμων
καὶ παρεπιμπτόντως ἀλλαχοῦ. (Καὶ ὅλα αὐτὰ ὁ κ. Τελεβάντος, ἀντὶ γιὰ
αἱρετικὲς πρακτικές, τὰ ὀνομάζει σκοπίμως «ἀσχήμιες», γιὰ νὰ ὑποβιβάσει τὴ βαρύτητα ποὺ ἔχουν. Κι ἔτσι οἱ Ἐπίσκοποι, οἱ πνευματικοὶ καὶ τὰ
σιγονταροΟικουμενιστικὰ ἱστολόγια ἔχουν ἀποκοιμήσει τὸν κόσμο, ὁπότε, ἀπὸ ποιό κόσμο ζητᾶ διαμαρτυρίες;
Γι' αὐτό, «τορπίλλη στην
ενότητα της Εκκλησίας» εἶναι
κάθε Τελεβάντος ποὺ ἐπιμένει νὰ παρακινεῖ τοὺς πιστοὺς νὰ παραμένουν στὴν κοινωνία μὲ τοὺς αἱρετικούς,
διευρύνοντας ἔτσι τὸ σχίσμα τῶν πιστῶν μὲ τὴν Ἀλήθεια.
Ἀντὶ, λοιπόν, ὁ κ. Τελεβάντος νὰ συκοφαντεῖ τοὺς ἀδελφοὺς τοῦ περιοδικοῦ «Σταυρὸς»
ὅτι ἐξυπηρετοῦν κάποια σκοπιμότητα, ἂς σκεφθεῖ μήπως αὐτὸς προσπαθεῖ νὰ κρύψει
πίσω ἀπὸ τὴν πολεμική του ἐναντίον τῆς ἀποτειχίσεως, τὴν ἀπόφασή του νὰ μὴν ἀποτειχισθεῖ.
Στὴ συνέχεια ἐπαναλαμβάνουμε τὸ ἄρθρο, στὸ ὁποῖο ὁ κ. Τελεβάντος δὲν ἔχει ἀκόμα ἀπαντήσει:
Ο κ. Παναγιώτης Τελεβάντος ἔχει ἐπανειλημμένως συλληφθεῖ νὰ ψεύδεται καὶ νὰ διαστρέφει
τὶς θέσεις μας, ἰδίως ὡς πρὸς τὴν ἀποτείχιση, παρὰ τὶς διαψεύσεις τῶν ὅσων κακόβουλα γράφει ποὺ κατὰ καιροὺς
κάνουμε, μὲ εὐγενικὸ πάντα τρόπο καὶ χωρὶς νὰ ἀναφερόμαστε στὸ πρόσωπό του, λόγῳ τῆς ἐπικοινωνίας ποὺ παλαιότερα εἴχαμε.
 |
| Παλιά ΦΩΤΟ από το ιστολ. Τελεβάντος |
Δυστυχῶς, ὅταν τοῦ «μπεῖ μιὰ ἰδέα στὸ μυαλὸ» δύσκολα
τὴν ἀποβάλλει, ὅπως διαπιστώνω ἐδῶ καὶ μερικὰ χρόνια, ὅσον χρόνο ἐπικοινωνούσαμε μὲ e-mail, τὰ ὁποῖα
διατηρῶ. Τοῦ ἔγραψα, τότε, ὅτι εἶναι λάθος (ἀποτελοῦσε φαντασίωσή του) νὰ ταυτίζει τὸν
κ. Ἀθανάσιο Σακαρέλλο μὲ 3-4 ἄλλα ὑπαρκτὰ πρόσωπα (ὅπως τοῦ κ. Τσολογιάννη)! Αὐτὸς ἐπὶ μῆνες ἀκόμα ἐπέμενε περιπαίζοντας
καὶ εἰρωνευόμενος τὸν κ. Σακαρέλλο κακοηθέστατα, γιὰ κείμενα ποὺ
δὲν εἶχε γράψει καὶ ἀναρτήσεις ποὺ δὲν εἶχε κάνει καί, ἀσφαλῶς, οὔτε κἂν τὶς εἶχε διαβάσει!!!
Τὸ ἴδιο συνέβη ἀργότερα ὅταν ταύτιζε τὸν π. Μελέτιο
Βαδραχάνη μὲ κάποιους ἱστολόγους (καὶ πάλι
μὲ τὸν κ. Τσολογιάννη!!!. Γνώριζα πολὺ καλὰ ὅτι ὁ π. Μελέτιος ὄχι μόνο
δὲν ταυτιζόταν, μὰ δὲν εἶχε καμία συνεργασία μὲ τὰ πρόσωπα αὐτά. Μὲ ἕνα
μάλιστα ἱστολόγο (μὲ τὸν ὁποῖο τὸν ταύτιζε ὁ κ. Τελεβάντος) ὁ π. Μελέτιο εἶχε
καὶ ἀντίθετες
ἐκκλησιολογικὲς θέσεις! Ὅταν καὶ πάλι τοῦ ἔγραψα ὅτι κάνει λάθος καὶ
ἐκθέτει
πρόσωπα, καὶ τὸν διαβεβαίωσα γι’ αὐτό, δὲν πείστηκε, ἀλλὰ μοῦ ζήτησε
...ἀποδείξεις!!! (ἀστυνομικῆς ἢ εἰσαγγελικῆς ἀρχῆς; δὲν μοῦ ἐξήγησε!).
Συνέχισε δὲ
ψευδέστατα νὰ τὸν ὑβρίζει (ἐνθυμοῦμαι τὶς εὐτελεῖς ὕβρεις του στὸν
ἱστότοπο "ksipnistere") καὶ νὰ τὸν εἰρωνεύεται ἀφιλάνθρωπα καὶ
χυδαιότατα, νὰ ταυτίζει καὶ νὰ καταφέρεται κατὰ τοῦ π.
Μελετίου, ὡς νὰ ἀποτελεῖται καὶ συστεγάζει ὁ π. Μελέτιος ἐν ἑαυτῷ
...κάποια ἄλλα πρόσωπα, 2 ἢ
3 μαζί!
Καὶ ὅλα αὐτά, ἐπειδὴ δὲν τοῦ κάναμε τὴ χάρη νὰ ΜΗΝ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΤΟΥΜΕ, ὅπως
φορτικὰ (ἀκόμη καὶ τηλεφωνικὰ ἀπὸ τὴν Ἀμερικὴ) προσπαθοῦσε νὰ μᾶς πείσει!
Ὅπως μὲ τοὺς ἀνωτέρω, ἔτσι καὶ μὲ ὅσους τελικὰ δὲν τὸν
ἀκούσαμε καὶ ἀποτειχιστήκαμε, ἐπειδὴ αὐτὸς ἔχει κάνει τὶς ἀντίθετες –σὲ
σχέση μὲ τὴν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας– ἐπιλογές του, μὲ ἀναπόδεικτο εἰσαγγελικὸ λόγο, καὶ
στηριζόμενος σὲ παρερμηνεῖες τῶν γραπτῶν καὶ αὐτοῦ τοῦ π. Ἐπιφανίου, μᾶς ὀνόμαζε αὐθαίρετα, πότε ἐν δυνάμει σχισματικοὺς καὶ πότε σχισματικοὺς λόγῳ τῆς ἀποτείχισης, χωρὶς οὐδεμία Πατερικὴ μαρτυρία (παρόλο ποὺ
ἐγγράφως ὑποσχέθηκε τὸ 2010 ὅτι ἐν καιρῷ θὰ ἀποδείξει μὲ πατερικὸ λόγο τὸ
ἐσφαλμένο τῆς ἀποτειχίσεως), στηριζόμενος κυρίως στὸν π. Ἐπιφάνιο.
Στὸ ἱστολόγιό μας ἔχουμε φιλοξενήσει δεκάδες κείμενα
τοῦ π. Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ (πέρα ἀπὸ δικά μας κείμενα) μὲ ἑκατοντάδες Πατερικὲς μαρτυρίες,
ποὺ ἀποδεικνύουν ὅτι ἡ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας ἀπαιτεῖ μέσα σὲ σύντομο χρονικὸ διάστημα (ἀπὸ τὴν
στιγμὴ ποὺ Ἐπίσκοποι διδάσκουν ἀποδεδειγμένα κακοδοξίες) τὴν ἀπομάκρυνση
ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, εἴτε αὐτοὶ ἔχουν
καταδικασθεῖ ἀπὸ Σύνοδο εἴτε ὄχι. Ὁ κ. Τελεβάντος ὅμως, στηριζόμενος
στὴν δική του θεωρία καὶ αὐθεντία (καὶ
θεωρῶν τὸν ἑαυτό του κάτι σὰν ἰντερνετικὸ Πάπα) συνεχίζει νὰ βάλει
ἐναντίον μας
συκοφαντικὰ καὶ ἀναπόδεικτα. Ἀποφύγαμε, χρόνια τώρα, νὰ ἀπαντήσουμε,
ἀλλὰ εἶναι καιρὸς νὰ δοθεῖ μιὰ ἀπάντηση προσωπική. Νὰ τονίσουμε δέ, ὅτι
μὲ ὅσα γράφει -πέρα ἀπὸ τὶς συκοφαντίες- καὶ ἐνῶ νομίζει ὅτι συνεισφέρει
στὸν ἀντι-Οἰκουμενιστικὸ ἀγώνα, δὲν κάνει τίποτε ἄλλο (εἴτε τὸ
καταλαβαίνει εἴτε ὄχι) παρὰ νὰ ρίχνει νερὸ στὸ μύλο τοῦ Οἰκουμενισμοῦ!
Ὁ κ. Τελεβάντος, λοιπόν, διαγράφει τοὺς προηγούμενους
Πατέρες καὶ τὸν ἴδιο τὸν ἱερὸ Κανόνα καὶ μᾶς παραπέμπει σὲ σύγχρονους Πατέρες τῶν
δικῶν του προδιαγραφῶν, τῶν ὁποίων μάλιστα τὸ πνεῦμα διαστρέφει. Δὲν
καταλαβαίνει ὅτι στὴ βιασύνη του νὰ πολεμήσει ἐμᾶς (ποὺ τολμήσαμε νὰ μὴν ἐφαρμόσουμε τὶς ὑποδείξεις του περὶ ἀποτειχίσεως), καθίσταται
θεομάχος, διαστρεβλώνοντας ἕνα Ἱερὸ Κανόνα τῆς Ἐκκλησίας, χωρὶς μάλιστα
νὰ ἔχει καταφέρει νὰ ἀποδείξει μὲ Πατερικὸ λόγο ὅτι ὁ ΙΕ' Κανόνας δὲν ἐπιτρέπει τὴν ...Ἀποτείχιση(!), ὅπως περίπου ὑποσχέθηκε!!!
Στηρίζεται -ὡς εἰς αὐθεντία- στὸν μακαριστὸ καὶ σεβαστὸ γέροντα
Ἐπιφάνιο Θεοδωρόπουλο, ὁ ὁποῖος ὅμως δὲν εἶναι Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας καὶ τοῦ
ὁποίου τὸ βιβλίο «Τὰ Δύο Ἄκρα» (ποὺ τὸ συνιστᾶ ὁ κ.
Τελεβάντος ὡς τὴν συνισταμένη
τῆς Πατερικῆς σοφίας) περιέχει σημαντικὲς ἀνακρίβειες καὶ λάθη ὡς ἔχον
ἄλλη
στοχοθεσία, ἀφοῦ ἀπαντοῦσε σὲ προβλήματα τῶν δεκαετιῶν 1960 καὶ 1970
συνδιάζοντάς τα πάντα μὲ τὸ τότε μεγάλο πρόβλημα τοῦ Παλαιοῦ
Ἡμερολογίου. Δὲν
καταλαβαίνει, ὅτι παραποιώντας τὴ σκέψη τοῦ ἀείμνηστου π. Ἐπιφάνιου, τὸν ἐκθέτει; Διότι τὸ βιβλίο "Τὰ Δύο Ἄκρα":
1) Δὲν γράφτηκε γιὰ τοὺς ἀποτειχισμένους, ἀλλὰ γιὰ τὴν
ἰδιόρυθμη ἀποτείχιση τῶν
Παλαιοημερολογητῶν καὶ ὅσους προσέφευγαν σ’ αὐτούς τότε, 2) Ἔχει κάποιες
λανθασμένες θέσεις ἀκριβῶς στὸ θέμα περὶ Ἀποτειχίσεως καὶ 3) Δυστυχῶς γιὰ τὸν
κ. Τελεβάντο ποὺ ἄλλοτε τὸ ἀποκρύβει καὶ ἄλλοτε τὸ συσκιάζει, ὁ π.
Ἐπιφάνιος δὲν θεωροῦσε ἀντιεκκλησιαστικὴ πράξη τὴν
Ἀποτείχιση, ὅταν ἐφαρμόζεται ὅπως τὴν νομοθετεῖ ὁ ΙΕ΄ Κανόνας τῆς ΑΒ΄ Συνόδου καὶ δὲν θεωροῦσε
τοὺς ἀποτειχισμένους σχισματικοὺς καὶ ἐκτὸς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ ἐναντιωνόταν σὲ ὅσους φλέρταραν μὲ τὶς ἰδέες τῶν
Γ.Ο.Χ.
Παρουσιάζουμε κάποια
σημεῖα, ἀπὸ τὰ ὁποῖα φαίνεται ὅτι ὁ π. Ἐπιφάνιος ἀποδεχόταν τὴν
Ἀποτείχιση, ὅπως ἐφαρμόζεται σήμερα, ἂν καὶ σὲ ἄλλα σημεῖα δείχνει νὰ ὑπαναχωρεῖ ἀπ΄ αὐτὴ τὴ θέση, γεγονὸς ποὺ τὸν παρουσιάζει στὸ ἴδιο του βιβλίο νὰ
φάσκει καὶ νὰ ἀντιφάσκει.
Δὲν ἀναφερόμαστε στὴν διαφωνία ποὺ ὑπάρχει γιὰ τὸ δυνητικὸ
ἢ προαιρετικὸ τοῦ Ἱ. Κανόνος. Τὸ θέμα (ἂν καὶ ἔχει ἀποδειχθεῖ ὅτι εἶναι λυμένο ἀπὸ τοὺς
Πατέρες) συζητεῖται. Ἤδη ἡ ἀπόπειρα τῆς Ἱ. Μ. Πειραιῶς (διὰ τῆς συγγραφῆς βιβλίου) νὰ ἀποδείξει τὸ δυνητικό, δὲν ἀπέδωσε, ἀντίθετα οἱ ἱερεῖς
της ὑπεστήριξαν ἀντιπατερικὲς θέσεις, ὅπως ἀπέδειξε ὁ π. Εὐθύμιος, καὶ ἔκτοτε
σταμάτησαν νὰ γράφουν, γιὰ νὰ μὴν ἐκτεθοῦν περισσότερο. Ὁ μόνος ποὺ ὑποστήριξε
τὴν ἀποτυχημένη προσπάθεια τῆς Ι. Μ. Πειραιῶς ἦταν ὁ κ. Τελεβάντος, χωρὶς
προσφυγὴ σὲ Πατερικὰ κείμενα (ἀφοῦ δὲν ὑπάρχουν, ἀλλιῶς θὰ τὰ εἶχε βρεῖ ἀπὸ τὸ
2010 ποὺ ψάχνει) καὶ μὲ μοναδικὸ ἐπιχείρημα τὴν δική του ...παπικῆς ἐμβέλειας καὶ αὐθεντίας θέση!
Ἂς δοῦμε, ὅμως, τί γράφει γιὰ τὴν Ἀποτείχηση ὁ π. Ἐπιφάνιος:
"Αἱρετικοὶ (Ἐπίσκοποι) εἶναι ...καὶ ἐκεῖνοι οἵτινες οὔτε καταδικάσθησαν ἀκόμη
ὑπὸ τῆς Ἐκκλησίας οὔτε ἐξῆλθον αὐτοβούλως ἐξ αὐτῆς, ἀλλὰ διατελοῦσιν
ἀκόμη ἐντὸς τῆς Ἐκκλησίας. Μία τοιαύτη εἶνε ἡ περίπτωσις τοῦ Πατριάρχου.
Ὁ Πατριάρχης Ἀθηναγόρας ἔχει κηρύξει αἱρετικὰ φρονήματα (σ.σ.: πόσο
μᾶλλον ὁ πατρ. Βαρθολομαῖος!)... Συνεπῶς εἶνε ἀκόμη ἀγωγὸς χάριτος.
Τελεῖ μυστήρια. Ἡμεῖς τί δυνάμεθα νὰ πράξωμεν; α) Νὰ προσευχώμεθα ὑπὲρ
ἀνανήψεως καὶ μετανοίας αὐτοῦ. β) Νὰ διαμαρτυρώμεθα κατ' αὐτοῦ καὶ νὰ
ἀγωνιζόμεθα. Ἂν δὲ ἡ συνείδησίς τινος δὲν ἀνέχηται νὰ μνημονεύῃ τοῦ
ὀνόματος αὐτοῦ, ἔχει τὸ δικαίωμα, προβαίνων ἔτι περαιτέρω, νὰ παύσῃ τὸ
μνημόσυνον του, συμφώνως τῶ ΙΕ΄ Κανόνι τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου. Τοῦτο
ὅμως εἶνε τὸ ἔσχατον βῆμα, εἰς ὃ δύναται νὰ προχωρήσῃ, ἂν θέλῃ νὰ μὴ
εὑρεθῆ εἰς σχίσματα καὶ εἰς ἀνταρσίας" (σελ. 89).
Καὶ παρακάτω: "Οἱ ἱεροὶ
Κανόνες παρέχουσι δικαίωμα παύσεως μνημοσύνου τοῦ αἱρετικὰς διδασκαλίας
κηρύσσοντος Ἐπισκόπου ἢ Πατριάρχου. (σελ. 90).
Στὴ σελ. 75 βαπτίζει μὲν τὸν ΙΕ΄ Κανόνα ὡς δυνητικόν, (ἡ
γνωστή του θέση ποὺ ἀμφισβητεῖται), ἀλλ’ ὅμως δέχεται, σὲ ἀντίθεση μὲ τὸν
κ. Τελεβάντο ποὺ μᾶς συκοφαντεῖ ὡς σχισματικούς, ὅτι ὁ διακόπτων τὸ Μνημόσυνο τοῦ Ἐπισκόπου «"πρὸ συνοδικῆς διαγνώσεως",
οὐδαμῶς παρανομεῖ, διὸ καὶ δὲν ὑπόκειται εἰς ἐπιτίμησιν, ἀλλὰ μᾶλλον ἄξιος ἐπαίνου
εἶνε». Καὶ στὴν ἑπομένη σελίδα 76, γράφει: «Ὁ
παύων τὸ μνημόσυνον τοῦ οἰκείου Ἐπισκόπου Κληρικός, ἀρκεῖται εἰς τοῦτο, ἀποφεύγει
νὰ μνημονεύει ἑτέρου καὶ ἀναμένει ἐν ἠρεμίᾳ συνειδήσεως τὴν κρίσιν τῆς Συνόδου»
(Ἡ ἀραίωση τῶν γραμμάτων τοῦ π. Ἐπιφανίου).
