Όταν ο Οικουμενικός Πατριάρχης "καπελώνεται" από τον ...Οικουμενικότερο

(Και μη ξεχνάμε ότι πιό πίσω είναι

και ο Οικουμενικότατος ΠΑΠΑΣ!)

Ποίος είναι ο νέος «Οικουμενικός» με την ευλογίαν του Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως;

   Ο Οικουμενισμός υπονομεύει την Οικουμενικότητα του Πατριαρχείου! Αι οικουμενιστικαί επιλογαί του Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως υπονομεύουν το Πατριαρχείον ως προς τον τίτλον «Οικουμενικόν» καθώς τον τίτλον αυτόν χρησιμοποιεί πλέον εμμέσως ο Γ. Γραμματεύς του ΠΣΕ!

   Ο Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος και οι Ιεράρχαι που είναι θιασώται του οικουμενισμού ισχυρίζονται ότι τα «ανοίγματα» προς τας άλλας ομολογίας συμβάλλουν εις την αποφυγήν της εσωστρεφείας των Ορθοδόξων και την διεθνή προβολήν του Πατριαρχείου εις όλον τον κόσμον, δι’ αυτό θεωρούν και επιβεβλημένην την συμμετοχήν εις το ΠΣΕ.

    Ατελείωτα είναι τα θεολογικά επιχειρήματα, συμφώνως προς τα οποία ο συμφυρμός της αληθείας με το ψεύδος, δηλ. της Ορθοδοξίας με τας αιρέσεις, αποβαίνουν εις βάρος της Ορθοδόξου Εκκλησίας, επειδή το ψεύδος θαμπώνει την οικουμενικήν ακτινοβολίαν της αληθείας. Ο κόσμος παρατηρών τας συμπροσ­ευχάς ταυτίζει την Ορθοδοξίαν με τον Παπισμόν και τον Προτεσταντισμόν και καταλήγει να απορρίπτη όλον τον χριστιανισμόν, διότι δεν βλέπει καμίαν διαφοράν.

   Με το παρόν δημοσίευμα δεν επιθυμούμεν να προβάλωμεν αυτήν την πτυχήν, αλλά μίαν νέαν παράμετρον εις το όλον ζήτημα, πρακτικήν και συγκεκριμένην. Εις απάντησιν της εκκλήσεως του Πατριάρχου Μόσχας και Πασών των Ρωσιών κ. Κυρίλλου ο Γενικός Γραμματεύς του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών Πάστωρ Δρ. Όλαφ Φιούξε Τβεΐτ απέστειλε μηνύματα προς τον Πρόεδρον της Ουκρανίας Π. Ποροσένκο και τον Πρόεδρον της Βουλής της Ουκρανίας Α. Παρουμπί, όπου εξέφρασε την έντονον ανησυχίαν του δια το ενδεχόμενον υπερψηφίσεως των νομοσχεδίων υπ. αριθμ. 4128  και  4511, τα οποία είναι αντιεκκλησιαστικά, και εζήτησε να τα ανακαλέσουν. Εις τα μηνύματα αυτά ο κ. Τβεΐτ λέγει ότι εκφράζει-αντιπροσωπεύει την «μεγαλύτερη οικουμενική οργάνωση με 348 Εκκλησίες-μέλη». Εφόσον το Πατριαρχείον Κωνσταντινουπόλεως συμμετέχει ενεργώς εις το ΠΣΕ, τότε το ΠΣΕ εκφράζει και τους Ορθοδόξους, είναι δηλαδή ως να αποδέχεται ο Πατριάρχης ότι τον «οικουμενικόν» ρόλον ασκεί ο κ. Τβεΐτ! Ο Πατριάρχης διατυμπανίζει ότι είναι ο «πρώτος» των Ορθοδόξων, ενώ με την συγκατάθεσίν του ο κ. Τβεΐτ είναι ο «πρώτος» όλων των Χριστιανών! Με τον οικουμενισμόν επομένως δέχεται ο Πατριάρχης ότι πάνω από την Ορθοδοξίαν υπάρχει και ένας ευρύτερος οργανισμός, ο οποίος εκφράζει περισσοτέρους χριστιανούς μαζί με τους Ορθοδόξους! Εκφράζει δηλαδή με καλύτερον οικουμενικόν τρόπον την Ορθοδοξίαν από ότι το Οικουμενικόν Πατριαρχείον! Αυτά είναι τα αποτελέσματα του Οικουμενισμού!

    Παραλλήλως ο κ. Βαρθολομαίος δίδει το «πάτημα» εις τον Πατριάρχην της Μόσχας να ζητεί δια «οικουμενικά» ζητήματα την βοήθειαν του κ. Τβεΐτ και όχι του Κωνσταντινουπόλεως. Μάλιστα το Πατριαρχείον Κωνσταντινουπόλεως δεσμεύεται και δεν μπορεί να αντιδράση εις αυτήν την επιλογήν του Μακ. Μόσχας, διότι είναι το ίδιον, που αναγνωρίζει αυτήν την «οικουμενικήν» εξουσίαν εις τον κ. Τβεΐτ! Επομένως ούτε την Μόσχαν να κατηγορούν οι Πατριαρχικοί ούτε άλλους δια την απώλειαν της «οικουμενικότητος» του Πατριαρχείου, αλλά τας ιδικάς των πράξεις, αι οποίαι όχι μόνον υποσκάπτουν τα θεμέλια του «θεσμού», αλλά οδηγούν και εις το να αποσύρη ο Κύριος την χάριν του.

    

Ακολούθως προς επίρρωσιν των λεγομένων παραθέτομεν το μήνυμα του κ. Τβεΐτ, ως εδημοσιεύθη εις την ιστοσελίδα mospat.ru της 17ης Μαΐου 2017:

     «Εξοχώτατε!

   Η αδελφότητα του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών είναι η πλέον ανοικτή και μεγαλύτερη οικουμενική οργάνωση με 348 Εκκλησίες-μέλη από τις 110 χώρες και 500 εκ. χριστιανούς εκφράζει την έντονη ανησυχία της εξαιτίας της προθέσεως της Βουλής της Ουκρανίας να εντάξει στην ημερήσια διάταξη της αυριανής συνεδριάσεως το νομοσχέδιο υπ. αριθμ. 4128 «Περί τροποποιήσεων στο Νόμο της Ουκρανίας «Περί ελευθερίας του θρησκεύειν και των θρησκευτικών σωματείων» και το νομοσχέδιο υπ. αριθμ. 4511 «Περί ειδικού καθεστώτος των θρησκευτικών σωματείων των οποίων οι έδρες ευρίσκονται στο κράτος που η Βουλή της Ουκρανίας ανεγνώρισε ως χώρα – εισ­βολέα».

   Ως οικουμενικός οργανισμός, ο οποίος επί εβδομήκοντα έτη της λειτουργίας του ετάσσετο υπέρ της αρχής της ελευθερίας του θρησκεύειν και κατά οιασδήποτε μορφής διακρίσεως σε όλες τις περιοχές του κόσμου, το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών θεωρεί ότι η υπερψήφιση των ειρημένων νομοσχεδίων θέτει σε κίνδυνο την αρχή της ανεξιθρησκίας και την ισοτιμία όλων των Εκκλησιών και θρησκευτικών κοινοτήτων στην Ουκρανία και μπορεί να προκαλέσει νέο κύμα εντάσεως εντός της Ουκρανικής κοινωνίας. Εξαίροντας τις προσ­πάθειες της Κυβερνήσεως της Ουκρανίας για την εδραίωση της δημοκρατίας και τον εκσυγχρονισμό της Ουκρανικής νομοθεσίας επί τω σκοπώ της συμμορφώσεως αυτής προς τα διεθνή πρότυπα, ωστόσο είμαστε πεπεισμένοι ότι αυτά τα δύο νομοσχέδια προσκρούουν στις καταβαλλόμενες στην Ουκρανία προσ­πάθειες προωθήσεως της δημοκρατίας. Σας προτρέπουμε να  ανακαλέσετε αυτά τα νομοσχέδια, τα οποία κυοφορούν αρνητικές συνέπειες.

   Με σεβασμό, Πάστορας Δρ. Όλαφ Φιούξε Τβεΐτ, ο Γενικός Γραμματέας του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών».

 "Ορθόδοξος Τύπος"

Πηγή

Ο Βαρθολομαίος ξεπέρασε κι αυτή την απλή ...αποδοκιμασία του Κυρίου!!!

 Από την (αιρετική) Ευαγγελική Εκκλησία της Γερμανίας

τιμήθηκε ο (αιρετικός) Οικουμενικός Πατριάρχης

Βαρθολομαίος

    Ἂν ὁ Κύριος ἔλεγξε σφοδρῶς καὶ ἐπετίμησεν αὐτοὺς ποὺ προτιμοῦν τὴν δόξαν τῶν ἀνθρώπων, εἰπών· «πῶς δύνασθε ὑμεῖς πιστεῦσαι, δόξαν παρὰ ἀλλήλων λαμβάνοντες, καὶ τὴν δόξαν τὴν παρὰ τοῦ μόνου Θεοῦ οὐ ζητεῖτε;» (Ἰωάνν. 5,44), ποιά ἀπολογία θὰ ἔχουν αὐτοὶ ποὺ λαμβάνουν δόξαν παρὰ αἱρετικῶν;

    

    Ἱερὸς Χρυσόστομος:  «Ὅταν γὰρ διὰ δόξαν πίστιν ἀμείβωσιν ὀρθήν, καὶ ἵνα αὐτοὶ δοξάζωνται, τὸν Θεὸν ἀτιμάζωσι, τίνα ὑπερβολὴν οὐκ ἂν ἔχοι βλακείας καὶ μανίας τὸ γινόμενον; Ὄψιν γὰρ ἔχει μόνην λαμπράν, τὰ δὲ ἔνδον αὐτῆς οὐκ ἔτι κενὰ μόνον, ἀλλὰ καὶ ἀτιμίας ἀνάμεστα, καὶ ὠμῆς γέμει τῆς τυραννίδος»! (Τὸ εὐρύτερο κείμενο τοὺ ἱ. Χρυσοστόμου στὸ τέλος).

    Οικουμενικό Πατριαρχείο: Την Δευτέρα 29 Μαΐου 2017 τελέστηκε Εσπερινός στον Ευαγγελικό Ναό Stiftskirche Στουτγκάρδης, χοροστατούντος του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου. Τον Πατριάρχη προσφώνησαν: ο Προκαθήμενος της Ευαγγελικής Εκκλησίας της Γερμανίας Δρ Heinrich Bedford-Strohm και ο Ευαγγελικός Επίσκοπος Βυρτεμβέργης κ. Frank Otfried July. 

                     Αντιφώνησε καταλλήλως ο Πατριάρχης. 

  Την Τρίτη, 30 Μαΐου, έλαβε χώρα η Τελετή αναγορεύσεως της Α. Θ. Παναγιότητος σε Επίτιμο Διδάκτορα από την Ευαγγελική Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Τυβίγγης.

Πηγή

Ἱεροῦ Χρυσοστόμου:

Ἀπὸ τὸ "Ὑπόμνημα εἰς τὸν Ἅγιον Ἰωάννην τὸν Εὐαγγελιστήν"

   εʹ. Ἀλλὰ γὰρ δεινὸν ἡ κενοδοξία καὶ πρὸς τὰ λίαν φανερὰ ἀποτυφλῶσαι τὴν διάνοιαν τῶν ὑπ' αὐτῆς ἁλισκομένων, καὶ τοῖς ὡμολογημένοις πεῖσαι φιλονεικεῖν· ἑτέρους δὲ καὶ σφόδρα εἰδότας τἀληθὲς καὶ πεπεισμένους, εἰς ὑπόκρισιν καὶ ἀντίστασιν ἀλείφει. Ταῦτα καὶ ἐπὶ τῶν Ἰουδαίων ἐγίνετο. Οὐ γὰρ δι' ἄγνοιαν ἠρνοῦντο τὸν τοῦ Θεοῦ Υἱόν, ἀλλ'  ἵνα τῆς παρὰ τῶν πολλῶν τύχωσι τιμῆς. Καὶ γάρ, Ἐπίστευον εἰς αὐτόν, φησίν, ἀλλ' ἐφοβοῦντο ἵνα μὴ ἀποσυνάγωγοι γένωνται, καὶ τὴν αὑτῶν προέτειναν σωτηρίαν ἑτέροις. Οὐ γὰρ ἔστιν, οὐκ ἔστι τὸν οὕτω σφοδρῶς τῇ παρούσῃ δουλεύοντα δόξῃ, τῆς παρὰ τοῦ Θεοῦ τυχεῖν. Διὸ καὶ ἐπετίμησεν αὐτοῖς, εἰπών· Πῶς δύνασθε πιστεύειν, δόξαν παρὰ ἀνθρώπων λαμβάνοντες, καὶ τὴν παρὰ τοῦ Θεοῦ μὴ ζητοῦντες; Μέθη γάρ τίς ἐστι βαθεῖα· καὶ διὸ δυσανάγωγον τὸν χειρωθέντα ποιεῖ τοῦτο τὸ πάθος. Αὕτη τῶν ἁλόντων τὴν ψυχὴν ἀποσχίσασα τῶν οὐρανῶν, τῇ γῇ προσηλοῖ, καὶ πρὸς τὸ φῶς ἀναβλέψαι τὸ ἀληθινὸν οὐκ ἀφίησιν, ἀλλ' ἐν τῷ βορβόρῳ διαπαντὸς καλινδεῖσθαι πείθει, κατασκευάζουσα δεσπότας αὐτοῖς οὕτω δυνατούς, ὡς χωρὶς ἐπιταγμάτων αὐτῶν κρατεῖν. Ὁ γὰρ τοῦτο νοσῶν τὸ νόσημα, καὶ μηδενὸς κελεύοντος, αὐτομάτως ποιεῖ πάντα, ὅσαπερ ἂν οἴηται τέρπειν αὐτοῦ τοὺς κυρίους. Καὶ γὰρ ἱμάτια καλὰ περιτίθεται δι' ἐκείνους, καὶ καλλωπίζει τὴν ὄψιν, οὐχ ἑαυτῷ τοῦτο, ἀλλ' ἑτέροις ἐπιτηδεύων, καὶ ἀκολούθους περιάγει κατὰ τὴν ἀγοράν, ἵνα θαυμάζηται παρ' ἑτέρων· καὶ πάντα ἃ ποιεῖ τῆς τῶν ἄλλων ἕνεκεν ἀρεσκείας ὑπομένει μόνης. Ἆρα γένοιτ' ἄν τι τούτου χαλεπώτερον πάθος; Ἵνα ἕτεροι θαυμάσωσιν αὐτόν, κατακρημνίζεται συνεχῶς. Ἱκανὰ μὲν οὖν καὶ τὰ εἰρημένα παρὰ τοῦ Χριστοῦ, δεῖξαι πᾶσαν αὐτοῦ τὴν τυραννίδα· πλὴν καὶ ἐντεῦθεν ἔστιν αὐτὴν συνιδεῖν. Εἰ γὰρ ἐθελήσεις ἐρωτῆσαί τινα τῶν πολιτευομένων καὶ τὰ πολυτελῆ δαπανώντων δαπανήματα, τίνος ἕνεκεν τοσοῦτον κενοῦσι χρυσίον, καὶ τί βούλεται αὐτοῖς ἡ τοσαύτη δαπάνη, οὐδὲν ἕτερον ἀκούσῃ παρ' αὐτῶν, ἀλλ' ἢ τοῦ δήμου τὴν ἀρέσκειαν. Εἰ δὲ πάλιν ἔροιο τί δήποτε ὁ δῆμός ἐστιν, ἐροῦσι, Πρᾶγμα θορύβου γέμον καὶ ταραχῶδες, καὶ ἐξ ἀνοίας τὸ πλέον συγκείμενον, ἁπλῶς φερόμενον, κατὰ τὰ τῆς θαλάττης κύματα, πολλάκις καὶ ἐκ ποικίλου καὶ μαχομένης συνιστάμενον γνώμης.

Ὅταν οὖν τις τοιοῦτον ἔχῃ δεσπότην, τίνος ἐλεεινότερος οὐκ ἂν εἴη; Ἀλλὰ τὸ μὲν ἀνθρώπους βιωτικοὺς περὶ ταῦτα ἐπτοῆσθαι, οὐχ οὕτω δεινόν· καίπερ ὂν δεινόν· τὸ δὲ τοὺς τοῦ κόσμου λέγοντας ἀποπεπηδηκέναι τὰ αὐτὰ νοσεῖν, μᾶλλον δὲ χαλεπώτερα, τοῦτο μάλιστά ἐστι τὸ δεινόν. Ἐκείνοις μὲν γὰρ μέχρι χρημάτων ἡ ζημία· ἐνταῦθα δὲ μέχρι ψυχῆς ὁ κίνδυνος. Ὅταν γὰρ διὰ δόξαν πίστιν ἀμείβωσιν ὀρθήν, καὶ ἵνα αὐτοὶ δοξάζωνται, τὸν Θεὸν ἀτιμάζωσι, τίνα ὑπερβολὴν οὐκ ἂν ἔχοι βλακείας καὶ μανίας τὸ γινόμενον; εἰπέ μοι. Τὰ μὲν οὖν ἄλλα πάθη, κἂν πολλὴν τὴν βλάβην ἔχῃ, φέρει γοῦν τινα καὶ ἡδονήν, εἰ καὶ πρόσκαιρον καὶ βραχεῖαν. Καὶ γὰρ ὁ φιλοχρήματος, καὶ ὁ φίλοινος, καὶ ὁ φιλογύνης, ἔχουσί τινα μετὰ τῆς βλάβης καὶ ἡδονήν, εἰ καὶ βραχεῖαν· οἱ δὲ τοῦ πάθους αἰχμάλωτοι τούτου, διαπαντὸς κατάπικρον ζῶσι βίον καὶ ἡδονῆς ἀπεστερημένον. Οὐ γὰρ ἐπιτυγχάνουσιν οὗ σφόδρα ἐρῶσι, δόξης λέγω τῆς παρὰ τῶν πολλῶν· ἀλλὰ δοκοῦσι μὲν ἀπολαύειν αὐτῆς, οὐκ ἀπολαύουσι δέ, διὰ τὸ μηδὲν εἶναι δόξαν τὸ πρᾶγμα. Διὰ τοῦτο οὐδὲ δόξα, ἀλλὰ κενὸν δόξης πρᾶγμα εἴρηται τὸ πάθος· κενοδοξίαν δὲ αὐτὸ καὶ οἱ παλαιοὶ πάντες εἰκότως ἐκάλεσαν. Διάκενος γάρ ἐστιν, ἔνδον οὐδὲν ἔχουσα λαμπρὸν καὶ ἐπίδοξον. Ἀλλ' ὥσπερ τὰ προσωπεῖα δοκεῖ μὲν εἶναι λαμπρὰ καὶ ἐπέραστα, κενὰ δὲ ἔνδον ἐστί· διὸ καὶ τῶν σωματικῶν ὄψεων εὐπρεπέστερα ὄντα, οὐδένα οὐδέποτε πρὸς τὸν ἔρωτα εἷλε τὸν αὐτῶν· οὕτω, μᾶλλον δὲ ἀθλιώτερον, καὶ ἡ παρὰ τῶν πολλῶν δόξα, τὸ δυσκαταγώνιστον τοῦτο καὶ τυραννικὸν πάθος ἡμῖν ἐσχημάτισεν. Ὄψιν γὰρ ἔχει μόνην λαμπράν, τὰ δὲ ἔνδον αὐτῆς οὐκ ἔτι κενὰ μόνον, ἀλλὰ καὶ ἀτιμίας ἀνάμεστα, καὶ ὠμῆς γέμει τῆς τυραννίδος. Πόθεν οὖν τίκτεται τοῦτο τὸ πάθος, οὕτως ἄλογον ὄν, καὶ ἡδονὴν οὐκ ἔχον, φησί; Πόθεν; Οὐχ ἑτέρωθεν, ἀλλ' ἢ ἀπὸ ψυχῆς ταπεινῆς καὶ εὐτελοῦς. Οὐ γὰρ ἔστι τὸν ὑπὸ δόξης ἁλόντα, μέγα τι καὶ νεανικὸν ἐννοῆσαι ταχέως· ἀλλ' αἰσχρὸν αὐτὸν εἶναι δεῖ, καὶ εὐτελῆ, καὶ ἄτιμον, καὶ μικρόν.

Άλλη μια σημαντική Ημερίδα. --Να δούμε, όμως,

 Να δούμε πότε θα κάνουν μια Ημερίδα κατά των Οικουμενιστών!

Δελτίο Τύπου

-Ημερίδα με θέμα:

«Ταυτότητα φύλου -Μία διεπιστημονική προσέγγιση»

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΗΜΕΡΙΔΑ με θέμα:

«Ταυτότητα φύλου: Μία διεπιστημονική προσέγγιση»

ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ 28/5/2017

Με τη συμμετοχή πλήθους κόσμου πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 28 Μαΐου στο αμφιθέατρο του Πολεμικού Μουσείου Αθηνών Επιστημονική Ημερίδα με θέμα: «Ταυτότητα Φύλου: Μία διεπιστημονική προσέγγιση».

Την ημερίδα συνδιοργάνωσαν Ορθόδοξοι Σύλλογοι και κοινωνικοί φορείς. Συμμετείχαν με εμπεριστατωμένες εισηγήσεις τους οι εισηγητές: Σταύρος Μπαλογιάννης, Ομ. Καθηγητής Νευρολογίας, με θέμα: «Ο καθορισμός υπό του εγκεφάλου των ψυχικών και σωματικών χαρακτήρων του φύλου», Καλλιόπη Προκοπάκη, Ψυχίατρος παιδιών και

ΘΕΕ ΜΟΥ! ΘΕΕ ΜΟΥ!!! ΚΑΝΟΥΝ ΚΙΜΑ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΜΕ ΤΙΣ ΕΚΤΡΩΣΕΙΣ...

             ΚΑΙ ΤΑ ΡΙΧΝΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΥΠΟΝΟΜΟΥΣ ΚΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΣΥΓΚΙΝΕΙΤΑΙ

Βουλευτές και βουλευτίνες του ΣΥΡΙΖΑ διαμαρτύρονται (δείτε εδώ) για την 

"άρνηση αναισθησιολόγων του νοσοκομείου Σάμου να χορηγούν αναισθησία σε διακοπή κύησης εφόσον δεν συντρέχουν ιατρικοί λόγοι κινδύνου της ζωής ή της υγείας της εγκύου". 

Οι βουλευτές -τίνες θεωρούν ότι 

"παραβιάζει το δικαίωμα των γυναικών του νησιού να επιλέξουν την άμβλωση" 

(από πότε "νομιμοποιείται" ένας άνθρωπος να αποφασίζει να τερματίζει βίαια την ζωή ενός άλλου;;;), 

Την ώρα που μια ολόκληρη Ελλάδα έχει βίαια κατακρεουργηθεί στις δημόσιες και ιδιωτικές γυναικολογικές κλινικές 

την ώρα που η Ελλαδική Ιεραρχία (ανάμεσα τους και κάποιοι παμπόνηροι που για βιοποριστικούς λόγους φόρεσαν ράσα και στη συνέχεια με διάφορα "θελήματα" και "μετάνοιες", κατάφεραν να καταλάβουν δεσποτικούς θρόνους) περί άλλων "μεριμνούν" (πχ πόσες θα είναι οι αποδοχές τους, υποδοχές εικόνων και αγίων λειψάνων για να γεμίζουν με χρήματα τα παγκάρια τους και να κρατάνε "δεμένα" τα πρόβατα στο "μαντρί" ), 

«Εν τω ονόματι του Ιησού…»

Του ἀεμνήστου Ἰωάννου Κορναράκη

   Βέβαια είναι αλήθεια ότι ή πρώτη σύλληψη, από το λογοκρατούμενο πνεύμα μας, της λειτουργίας της επικλήσεως του ονόματος του Ιησού είναι συνήθως μια διαφάνεια νοησιαρχική. Τη διαδικασία της επικλήσεως συλλαμβάνουμε ως καθαρή νοητική λειτουργία. Αλλά αν βιώνουμε έναν ορισμένο βαθμό αγιοπνευματικής εμπειρίας, το πνεύμα μας, καθώς ανοίγει τις πύλες του για να δεχθεί την εικόνα της λειτουργίας της επικλήσεως του ονόματος του Ιησού, δεν υποδέχεται μια παράσταση της διανοίας αλλά μια αγιοπνευματική «Θεία Λειτουργία», στην οποία εκφράζεται συνοπτικά όλη η δυναμική λυτρωτική παρουσία της ζωής του Κυρίου. Η επίκληση του ονόματος του Ιησού δεν είναι μια τυπική (μηχανική – ψυχολογική) επανάληψη προβολής νοητικών διαφανειών στην οθόνη του πνεύματός μας. Είναι αναμφιβόλως η έκχυση της συνολικής δυναμικής του σωτηριολογικού Του έργου στην καθολική μας ύπαρξη.

Ανιχνεύσιμες οι ομοιότητες μεταξύ των μεγάλων αιρετικών Αρείου και Ζηζιούλα!

 Η αίρεση του Αρείου και η Α' Οικουμενική Σύνοδος

Ειρήνης Αρτέμη

Πτ. Θεολογίας -Φιλολογία Πανεπιστημίου Αθηνών
Mphil Θεολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών
υπ. διδάκτορος Θεολογίας  Πανεπιστημίου Αθηνών

   Τον Δ΄ αιώνα μετά το τέλος των Διωγμών εμφανίστηκε η πρώτη μεγάλη δογματική απειλή για την επίσημη χριστιανική θρησκεία. Ήταν η διδασκαλία του Αρείου[1]. Το πρόβλημα που βασάνιζε τον Άρειο ήταν η αΐδια - αιώνια γέννηση του Θείου Λόγου. Δίδασκε, λοιπόν, ότι ο Υιος δεν είναι κατά φύση και κατ'  ουσίαν αληθινός Θεός[2]. Δημιουργήθηκε από το Θεό - Πατέρα κάποια συγκεκριμένη χρονική στιγμή «εν χρόνω»[3]. Για το λόγο αυτό δεν μπορούσε να χαρακτηρισθεί αγέννητος, ούτε μέρος αγεννήτου. Ήταν επομένως, ένα απλό κτίσμα του Θεού[4]. Ως κτίσμα, λοιπόν, ο Υιος και ο Λόγος του Θεού δεν είναι συνάναρχος και συναΐδιος προς τον Πατέρα[5], αλλά δημιουργήθηκε αμέσως «θελήσει» του Πατρός[6], ενώ τα άλλα κτίσματα δημιουργήθηκαν από το Θεό δια μέσου του Υιού. Χαρακτηριστική φράση που συνόψιζε την αρειανική διδασκαλία για τον Υιό ήταν «ην ποτε ότε ουκ ην»[7].

Η συνδημιουργία του κόσμου από το Θεό και τον Υιό δε σημαίνει ότι ο δεύτερος μετείχε στη φύση η στην ουσία του Θεού ούτε ότι ήταν κατά φύση αληθινός Θεός[8]. Ο Άρειος υποστήριζε την απόλυτη μοναρχία της θεότητας και δεχόταν ένα Θεό αγέννητο και άναρχο. Επομένως, πριν από τη δημιουργία του Υιού ήταν απόλυτη η «μοναρχία» του μόνου αγέννητου και άναρχου Θεού, γι αυτό και ο μεν Θεός δεν ήταν Πατήρ, πριν να δημιουργήσει τον Υιό, και ο δε Υιος δεν υπήρχε πριν δημιουργηθεί από τον Πατέρα, «σύνες ότι η μονάς ην, η δυάς δε ουκ ην, πριν υπάρξη. Αυτίκα γουν Υιού μη όντος ο Πατήρ Θεός εστι»[9].

Η θεμελίωση της διδασκαλίας του περί της κατωτερότητας του Υιού σε σχέση με τον Πατέρα στηρίχθηκε στη διάχυτη αντίληψη περί subordinatio. Το τελευταίο αποτελούσε το βασικό έρεισμα της κακοδοξίας του. Έκδηλο είναι ότι ο Άρειος χρησιμοποιεί τις θεολογικές έννοιες της πατρότητας και της υιότητας μεταφορικά και κατ αναλογίαν προς την ανθρώπινη ζωή, κατά την οποία ο πατέρας προηγείται χρονικά του υιού του. Επιχειρεί, λοιπόν, να εξηγήσει με βάση τις ανθρώπινες σχέσεις τις σχέσεις των Προσώπων της Αγίας Τριάδος.

Ο Άρειος και οι θιασώτες του χρησιμοποιούν αυστηρά την ιστορικογραμματική ερμηνευτική μέθοδο της Αντιοχειανής Σχολής για να τεκμηριώσουν την απόλυτη μοναρχία του Θεού - Πατρός,

Ο Αρχιεπίσκοπος των εν Ελλάδι Αρμενίων προσκυνητής στην Αγία Ελένη

  

Προσκυνηματική επίσκεψη στον Ι. Ν. Αγίας Βαρβάρας, ομωνύμου Δήμου Αττικής πραγματοποίησε το μεσημέρι, ο Αρχιεπίσκοπος των εν Ελλάδι Αρμενίων κ. Κομιτάς Οχανιάν.

Τον  Αρχιεπίσκοπο υποδέχθηκε ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Φαναρίου κ. Αγαθάγγελος, Γενικός Διευθυντής της Αποστολικής

Να γιατί σιωπούν οι ποιμενάρχες της Εκκλησίας!

Εἶναι συνεργοὶ στὴν αἵρεση καὶ στὴν καλλιέργεια τῆς «οἰκουμενικῆς συνειδήσεως» τοῦ ποιμνίου τῆς Ἐκκλησίας

Τοῦ Ἀδαμάντιου Τσακίρογλου

Πολλοὶ πιστοὶ σήμερα ἀναρωτιοῦνται, πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ συμβαίνουν σήμερα στὴν Ἐκκλησία πράγματα τρομερὰ καὶ φοβερά, ἡ Παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ νὰ ἐπικρατεῖ παντοῦ καὶ οἱ ποιμενάρχες Της νὰ συμπράττουν ἢ νὰ σιωποῦν συνεργώντας μὲ αὐτήν τους τὴν σιωπή;

Ἡ ἀπάντηση εἶναι ἁπλή: Ἐπειδὴ εἶναι σχεδὸν ὅλοι τους εἴτε μὲ τὸ ἕνα εἴτε καὶ μὲ τὰ δύο πόδια μέσα στὴν αἵρεση. Αὐτοὶ οἱ λίγοι ποὺ δὲν ἀνήκουν στὶς δύο πρῶτες κατηγορίες, σιωποῦν γιὰ τὸν φόβο τῶν Ἰουδαίων ἢ ἔχουν ἐξαγοραστεῖ μὲ ἀνθρώπινες τιμὲς καὶ διακρίσεις καταργώντας τὸν Παύλειο λόγο: «Ἢ ζητῶ σὲ ἀνθρώπους νὰ ἀρέσω; Ἂν ἀκόμα ἐπιδίωκα νὰ ἀρέσω σὲ ἀνθρώπους, δὲ θὰ ἦμουν δοῦλος τοῦ Χριστοῦ» (Γαλ. 1, 10). Ὅλοι οἱ ἄλλοι ὅμως δὲν ἀντιδροῦν, γιατὶ ὅλοι αὐτοὶ εἶναι «οἱ λύκοι βαρεῖς οἱ μὴ φειδόμενοι τοῦ ποιμνίου· ἄνδρες λαλοῦντες διεστραμμένα τοῦ ἀποσπᾶν τοὺς μαθητὰς ὀπίσω αὐτῶν»  γιατί, ὅπως θὰ ἀποδειχθεῖ στὶς ἑπόμενες σειρές, εἶναι μέρος τοῦ οἰκουμενιστικοῦ μηχανισμοῦ μιᾶς καί, εἴτε σπούδασαν σὲ οἰκουμενιστικὰ κέντρα, εἴτε διδάσκουν σ’ αὐτὰ, εἴτε συνεργάζονται μὲ αὐτὰ τὰ κέντρα! Κέντρα ποὺ χρηματοδοτοῦνται ἀπὸ τὸ Βατικανὸ ἢ τὸ Π.Σ.Ε., ὅπως:

Ἡ Ρωμαιοκαθολικὴ Θεολογικὴ Σχολὴ τῆς Φλωρεντίας, τὸ Boston Theological Institute, τὸ Γαλλικὸ Ἰνστιτοῦτο Ἀθηνῶν, τὸ Druty University, τὸ Τμῆμα Θεολογίας ΑΠΘ, τὸ Τμῆμα Ὀρθοδόξου Θεολογίας τοῦ μὲ τὸ Βατικανὸ συνεργαζόμενου Πανεπιστημίου τοῦ Μονάχου, τὴ γνωστὴ γιὰ τὶς οἰκουμενιστικὲς της προσπάθειες Θεολογικὴ Σχολὴ τοῦ Πανεπιστημίου τῆς Χαϊδελβέργης, τὸ οἰκουμενιστικὸ κέντρο: Οἰκουμενικὸ Ἰνστιτοῦτο τοῦ Bossey καὶ τὸ Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν, τὸ Συμβούλιο Εὐρωπαϊκῶν Ἐκκλησιῶν, τὴν μετὰ ἀπὸ διαχριστιανικὴ συμφωνία ἱδρυθείσα Ἕδρα Ὀρθοδόξου Θεολογίας τοῦ Πανεπιστημίου Münster (Γερμανία), τὸ Ρουμάνικο Ἰνστιτοῦτο Διορθοδόξων, Διαχριστιανικῶν καὶ Διαθρησκειακῶν Σπουδῶν (INTER Cluj-Napoca), τὸ Ὀρθόδοξο Ἰνστιτοῦτο τοῦ Ἁγίου Σεργίου (Παρίσι), τὸ οἰκουμενιστικὸ Ἰνστιτοῦτο Οἰκουμενικῶν Ἐρευνῶν (Στρασβοῦργο), τὸ Οἰκουμενικὸ Κέντρο καὶ τὸ περιοδικὸ Istina, τὸ γαλλικὸ ὀρθόδοξο περιοδικὸ Contacts (μὲ αὐτὰ τὰ περιοδικὰ συνεργάζεται ἡ μεταπατερικὴ ἀκαδημία τοῦ Βόλου), τὸ διαχριστιανικὸ Χριστιανικὸ Πολιτιστικὸ Κέντρο Βελιγραδίου (Σερβία), τὸ γνωστὸ γιὰ τῖς μεταπατερικές του θέσεις Βιβλικὸ Θεολογικὸ Ἰνστιτοῦτο τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέα (Μόσχα, Ρωσία), τὴν οἰκουμενιστικοῦ φρονήματος Ὀρθόδοξη Ἀκαδημία τοῦ Valamo (Φινλανδία), τὸ Εὐρωπαϊκὸ Φόρουμ Ὀρθοδόξων Θεολογικῶν Σχολῶν (EFOST, Βρυξέλλες), τὸ Εὐρωπαϊκὸ Μουσουλμανικὸ Φόρουμ Νεανικῶν καὶ Φοιτητικῶν Ἑνώσεων (FEMYSO) κ. ἄ.

Τὸ «Ἰνστιτοῦτο Οἰκουμενικῶν Σπουδῶν» (ΙΟΣ) τοῦ Παρισίου λειτουργεῖ σὲ συνεργασία μὲ τὸ «Ἰνστιτοῦτο Ἀνατολικῶν Ἐκκλησιῶν» (ΙΑΕ) τοῦ Regensburg, ἀμφότερα διευθυνόμενα ἀπὸ αἱρετικοὺς καὶ ὡς ἐκ τούτου Οἰκουμενιστικὰ κέντρα. Τὸ ΙΟΣ, λοιπόν –ποὺ βρίσκεται στὰ χέρια αἱρετικῶν–διευθύνει πολλὰ προγράμματα τοῦ ΙΑΕ καὶ ἐκδίδει τὸν κατάλογο ὅλων τῶν ὀρθοδόξων Ἐπισκόπων μὲ τὸ ὄνομα «ORTHODOXIA» τόσο στὸ διαδίκτυο, ὅσο καὶ σὲ μορφὴ βιβλίου. Καὶ τὰ δύο Ἰνστιτοῦτα θεωροῦνται στὸν ἐπιστημονικὸ κόσμο «ὡς τὰ παράθυρα τῆς Ἀνατολῆς πρὸς τὴν Δύση» καὶ τὸ ἴδιο ἰσχύει καὶ γιὰ τὸν τρόπο ἐπιλογῆς καὶ ὑποστήριξης τῶν φοιτητῶν ποὺ σπουδάζουν ἢ ἀποφοιτοῦν ἀπὸ ἐκεῖ. Σὲ συνεργασία μὲ τὸ «Institut d'études supérieures en théologie orthodoxe» στὸ Σαμπεζὺ τῆς Γενεύης (ἐκεῖ ποὺ συζητήθηκαν καὶ ἀποφασίστηκαν τὰ ἄρθρα τοῦ Κολυμπαρίου) προσφέρει καὶ ἡ Θεολογικὴ σχολὴ τοῦ Fribourg τῆς Ἑλβετίας μὲ παπικὴ χρηματοδότηση Μάστερ στὴν διαχριστιανικὲς καὶ διαθρησκευτικὲς σπουδές. Μάλιστα μέσω τῆς συμφωνίας μὲ Aspirantura/Doktorantura τοῦ Πατριαρχίου Μόσχας γίνεται πιὸ εὔκολη ἡ ἀνταλλαγὴ φοιτητῶν μεταξὺ αὐτῶν τῶν Ἰνστιτούτων καὶ τῆς Ρωσίας.

Στὴν Ἀμερικὴ ὑπάρχει ἡ Ἀκαδημία Οἰκουμενισμοῦ τῆς Βορείου Ἀμερικῆς (1957). Ἱδρύθηκε μὲ σκοπὸ τὴ διεξαγωγὴ μελετῶν στὸν τομέα τῶν διαχριστιανικῶν σχέσεων καὶ τῆς χριστιανικῆς ἑνότητας. Ἐπιπλέον, τὸ ἵδρυμα συντελεῖ στὴ διεξαγωγὴ τῶν διαθρησκειακῶν διαλόγων. Κάθε χρόνο τὸ Σεπτέμβριο ἡ Ἀκαδημία ἀναλαμβάνει τὴ διοργάνωση τῶν ἐπιστημονικῶν συνεδρίων γιὰ ἐπίκαιρα θέματα τοῦ διαχριστιανικοῦ διαλόγου μὲ ὁμιλητὲς ὀρθόδοξους ἐπισκόπους καὶ ἱερεῖς μὲ τὴν ἀνάλογη διεθνὴ ἀναγνώρισή τους. Τὸ ἐπίσημο περιοδικὸ τῆς Ἀκαδημίας ὀνομάζεται «Οἱ οἰκουμενικὲς σπουδές». Εὐνόητο ὅτι κι αὐτό, ὅπως δείχνει καὶ ἡ ὀνομασία του, βρίσκεται σὲ χέρια αἱρετικῶν!

Τὸ αὐτὸ συμβαίνει καὶ μὲ τὸ Καναδικὸ Κέντρο τοῦ Οἰκουμενισμοῦ Канадский центр экуменизма ποὺ ἱδρύθηκε τὸ 1963 γιὰ νὰ προωθήσει τὴ διαχριστιανικὴ ἑνότητα καὶ τὴ μελέτη τῶν ἄλλων θρησκειῶν. Τὸ κέντρο ἐκδίδει τὸ περιοδικὸ «Οἰκουμενισμός».

Οἰκουμενικὲς σπουδὲς ὑπάρχουν ἐπίσης στὸ Ἐδιμβοῦργο τῆς Σκοτίας ὅπου στὶς 14–23 Ἰουνίου 1910 πραγματοποιήθηκε τὸ Πρῶτο Παγκόσμιο Συνέδριο Ἱεραποστολῆς.

Ἀπίστευτο ρόλο στὴν ἐπικράτηση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ μὲ κονδύλια τοῦ Βατικανοῦ παίζει τὸ Οἰκουμενικό Ἰνστιτοῦτο τοῦ Bossey, στὸ ὁποῖο σπούδασε καὶ τὸ ὁποῖο ὑμνεῖ συνεχῶς καὶ ὁ γκουροὺ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ πατριάρχης Βαρθολομαῖος.

Παραθέτω μία ἐπιστολὴ τοῦ μακαρίτη Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καὶ Πάσης Ἑλλάδος Χριστοδούλου ποὺ παρὰ τὶς προφανεῖς καὶ γνωστὲς οἰκουμενιστικὲς ἐνέργειές του, θεωρεῖται ἀπὸ πολλοὺς «μαχητὴς τῆς Ὀρθοδοξίας», (Ἄξιο παρατηρήσεως εἶναι, ὅτι ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος ὁμιλεῖ πρὸς τοὺς αἱρετικούς, ὡς ἐὰν ἐπρόκειτο γιὰ ὁμόδοξους ἐπισκόπους ἀδελφοὺς Ἱεραποστόλους!):

«Προς το Οικουμενικό Ινστιτούτο του Bossey Γενεύης 29/5/2006 Εντιμότατε κύριε Γενικέ Γραμματέα Dr Samuel Kobia, Αιδεσιμολογιώτατε Διευθυντά κ. Ion Sauka, Ελλογιμώτατοι Κύριοι Καθηγητές, Σεβασμιώτατοι, Θεοφιλέστατοι, Σεβαστοί Πατέρες, Αγαπητοί φίλοι του Συλλόγου «Les amis du Château» Κυρίες και Κύριοι, Είναι μεγάλη η χαρά μου που βρίσκομαι σήμερα μαζί σας. Ύστερα από μία τόσο ουσιαστική επίσκεψη στην έδρα του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών (Π.Σ.Ε.) στην Γενεύη, μπορώ να ομολογήσω ότι έχω ενθουσιασθεί από το μέγεθος της αγάπης σας προς το ταπεινό πρόσωπό μου και από την πηγαία έκφραση των αισθημάτων και της αβραμιαίας φιλοξενίας σας. Αναλογιζόμουν μέσα στην μεγάλη αίθουσα του Π.Σ.Ε. το σε βάθος και πλάτος έργο που επιτελείται στο Συμβούλιο εδώ και τόσα χρόνια και προβληματιζόμουν με την ιδέα της φυσικής συνέχειας από νέα πρόσωπα όλων αυτών των κατορθωμάτων των μεγάλων θεολογικών προσωπικοτήτων της Χριστιανικής μας συγχρόνου παραδόσεως. Είναι βλέπετε ουσιαστικής σημασίας η τροφοδοσία των ιστορικών πηγών με νέες ιδέες, μέσα από νέα πρόσωπα που χρειάζονται όμως, κατάλληλη επιμόρφωση και καλλιέργεια μιας υγειούς οικουμενικής συνειδήσεως. Με αγωνία λοιπόν, περίμενα την στιγμή που θα ερχόμουν εδώ, στο παραδοσιακό κάστρο του Bossey διότι ήθελα από κοντά να γνωρίσω τον χώρο όπου τόσοι μεγάλοι θεολόγοι διακόνησαν με κύριο γνώμονα τους την αντικειμενική παρουσίαση των διαχριστιανικών σχέσεων και την ορθή τοποθέτηση κάθε διαφορετικής χριστιανικής ομολογίας μέσα σ΄ αυτές».

Ἂν συγκρίνουμε τὸν χαιρετισμὸ τοῦ Χριστοδούλου στὸ Π.Σ.Ε. μὲ τὸν πρόσφατο παρόμοιο χαιρετισμὸ τοῦ Βαρθολομαίου στὸ ἴδιο κέντρο (Αἰδεσιμολογιώτατε Δρ. Όλαφ Τβέιτ, γενικέ γραμματέα τοῦ Παγκόσμιου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν, Οἱ Σεβασμιώτατοι, Οἱ Ἐξοχότητές Σας, Σεβαστοὶ ἐκπρόσωποι Διεθνῶν Οργανισμῶν, Κυρίες καὶ Κύριοι), τότε βλέπουμε πόσο μελετημένα καὶ μὲ ποιά συνέπεια προχωροῦσε ἡ αἵρεση μέσω τῶν προαναφερομένων κέντρων ἐδῶ καὶ δεκαετίες.

Σ’ αὐτὰ τὰ κέντρα λοιπὸν ἐδῶ καὶ δεκαετίες γίνεται κατὰ τὸν Χριστόδουλο ἡ «τροφοδοσία των ιστορικών πηγών με νέες ιδέες, μέσα από νέα πρόσωπα που χρειάζονται όμως, κατάλληλη επιμόρφωση και καλλιέργεια μιας υγειούς οικουμενικής συνειδήσεως». Ἂς δοῦμε λοιπὸν μερικὰ ἀπὸ τὰ νέα πρόσωπα –τὸν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο, τὸν Περγάμου Ζηζιούλα, τὸν Ἀλβανίας Ἀναστάσιο τοὺς ἀφήνουμε ἐκτός, μιᾶς καὶ τὰ οἰκουμενιστικὰ βιογραφικά τους εἶναι πασίγνωστα– ποὺ ἐπιμορφώθηκαν κατάλληλα γιὰ νὰ σιωπήσουν ἢ καὶ νὰ συμμετάσχουν στὴν καλλιέργεια τῆς «οἰκουμενικῆς συνειδήσεως» τοῦ ποιμνίου τῆς Ἐκκλησίας (μὲ βάση τὰ ἐπίσημα βιογραφικά τους):

Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος Ἱερώνυμος πραγματοποίησε τὶς βυζαντινὲς σπουδές του στὰ Πανεπιστήμια τοῦ Γκρᾶτς (Αὐστρία) καὶ τοῦ Μονάχου, ἐνῶ φοίτησε καὶ στὸ Ostkirchliches Institut, Ἰνστιτοῦτο τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας ποὺ ἑδρεύει στὸ Regensburg τῆς Γερμανίας.

Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κρήτης Εἰρηναῖος φοίτησε στὴν

Εορτή του Οσίου Ισαακίου, του Ομολογητού και Ηγουμένου της Μονής Δαλμάτων

   Τη μνήμης του Οσίου Ισαακίου του Ομολογητού και Ηγουμένου της Μονής Δαλμάτων τιμά σήμερα, 30 Μαΐου, η Εκκλησία μας. Ο Όσιος Ισαάκιος καταγόταν από την Συρία και έζησε στα χρόνια του βασιλιά Ουάλη (364 μ. Χ.), που ήταν υποστηρικτής των Αρειανών.

Κάποτε οι Οστρογότθοι, παρά την απαγόρευση της κυβέρνησης, κατασκήνωσαν στη Θράκη και απειλούσαν την Κωνσταντινούπολη. Τότε ο Ουάλης αναγκάσθηκε να βαδίσει εναντίον τους. Ο Ισαάκιος, που ήταν ηγούμενος στη Μονή Δαλμάτων, βγήκε και συνάντησε τον πολέμιο των ορθοδόξων Ουάλη, και αφού έπιασε από τα χαλινάρια το άλογο του, του είπε: «Άπόδος ταις ποίμναις τους

Μεταπατερική θολολογία στό Άγιον Όρος!

"Η άτιμη οδός των τυμπανιαίων

της Λαύρας"!

Δυστυχώς παρατηρείται μία εξάπλωση τού Οικουμενισμού καί μέσα στό Άγιον Όρος πού αιχμαλωτίζει τίς ψυχές πολλών πατέρων πού συναναστρέφονται μέ πρόσωπα πού έχουν πιαστεί στά δίχτυα τής παναιρέσεως πού προβάλλεται από πολλά οικουμενιστικά κέντρα όπως τό Πατριαρχείο Κων/λεως καί πολλές Μητροπόλεις.

Ένα τοιούτο παράδειγμα είναι η συνομιλία μέ έναν κελλιώτη Γέροντα ο οποίος συχνάζει σέ Μητροπόλεις όπου καλείται ώς ιεροκήρυκας.

Σέ συνάντηση μέ άλλους αγιορείτες πατέρες είπε:

Τοποθέτηση επί του Ημερολογιακού.

Κοινοποιήθηκε καὶ στὸ ἱστολόγιό μας μιὰ ἐπιστολὴ τοῦ ἱστορικοῦ φιλολόγου κ. Τσακίρογλου πρὸς τὸ "Κρυφὸ Σχολειὸ" καὶ τὸν κ. Ν. Μάννη ποὺ ἔχει σχέση μὲ τὴν κριτικὴ τοῦ κ. Μάννη στὸ καινούργιο βιβλίο τοῦ κ. Ρίζου (ἐδῶ, ἐδῶ κι ἐδῶ). Τὴν δημοσιεύουμε.

            Ἀπάντηση στὸν κ. Μάννη.

                     Ἀξιότιμε κ. Μάννη,

Παρακολουθῶ ἐδῶ καὶ κάποιες ἑβδομάδες μὲ ἐνδιαφέρον τὸν διάλογό σας μὲ τὸν κ. Ρίζο ἐπὶ τοῦ βιβλίου τοῦ δευτέρου. Εἶχα τὴν ἀφελῆ ἐντύπωση, ὅτι ἑκατέρωθεν κάτι θὰ μποροῦσε νὰ βγεῖ ἀπὸ αὐτόν, ὅτι θὰ μπορούσαμε μαζὶ νὰ πολεμήσουμε τὴν παναίρεση τοῦ οἰκουμενισμοῦ καὶ μετὰ ἐν ὁμονοίᾳ νὰ λύσουμε μὲ ὀρθόδοξο τρόπο ἐπιτέλους καὶ τὸ θέμα τῆς ἀλλαγῆς τοῦ ἡμερολογίου, ἀλλὰ οἱ ἀπαντήσεις σας, ἰδίως καὶ κυρίως ἡ τελευταία σας ἀπάντηση μοῦ ἔκοψε τὰ φτερά προσγειώνοντάς με στὴν σκληρὴ πραγματικότητα. Ἀμέσως μόλις τελείωσα τὴν ἀνάγνωσή της, ἀποφάσισα νὰ συντάξω μία καὶ μοναδικὴ σύντομη ἀπάντηση ὡς διαμαρτυρία καὶ στὴν δική μου ἀνακήρυξη ἀπὸ μέρους σας ὡς «ἀναθεματισμένο» στὰ ὅσα λέτε στὰ σχόλια τοῦ τρίτου μέρους τοῦ βιβλίου τοῦ κ. Ρίζου χωρὶς καμία διάθεση συνέχισης τοῦ διαλόγου μαζί σας.

Γενικὰ πρέπει νὰ τονίσω, ὅτι ὑποτιμᾶτε τὸ μήνυμα τοῦ κ. Ρίζου μὲ βάση τὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὴν στάση τῶν Πατέρων Της, ὅτι δηλ. μπορεῖ νὰ ὑπῆρχαν ἡμερολογιακὲς διαφορές, πρᾶγμα ποὺ παραδέχεσθε καὶ ἐσεῖς, δὲν ὑπῆρχε ὅμως σχίσμα οὔτε προϋποθέσεις στὴν ἀντιμετώπιση τῶν αἱρέσεων αὐτῶν τῶν αἰώνων, τοῦ εἶδους ἢ γιορτάζεις μαζί μου ἢ δὲν συμπορεύομαι ἐναντίον τοῦ Νεστορίου κλπ. γιατὶ σὲ θεωρῶ ἐκτὸς Ἐκκλησίας, ...ἢ δυνάμει...

Εἰδικότερα λέτε στὸ σχόλιο σας, ὁ ὅρος «οἰκουμενισμὸς» δὲν ἦταν γνωστὸς πρὶν τὸ 1924. Αὐτὸ κ. Μάννη δὲν ἰσχύει. Ὁ ὅρος «οἰκουμενισμὸς» πρωτοεμφανίστηκε τὸν 19^ο αἰ., καὶ εἰδικώτερα προτεσταντικοί κύκλοι τὸν χρησιμοποιοῦσαν ἀπὸ τὸ 1855, ἀσφαλῶς ὄχι μὲ τὴν ανεπτυγμένη σημασία καὶ τὴν φόρτιση κακοδοξιῶν ποὺ ἔχει σήμερα. Μετὰ τὸν παρέλαβε ἡ World Alliance of YMCAs καὶ τελικὰ τὸν καθιέρωσε τὸ «οἰκουμενικὸ συνέδριο παγκοσμίας ἱεραποστολῆς» στὴν Νέα Ὑόρκη τὸ 1900 καὶ μετὰ ἀπὸ λίγα χρόνια στὸ Ἐδιμβοῦργο στὴν Σκωτία. Αὐτὸ κίνησε μεγάλους Ρώσους Ἁγίους τῆς ἐποχῆς ἐκείνης νὰ διακρίνουν σὲ ποία τρομακτικὴ κατεύθυνση ὁδηγούμαστε καὶ νὰ προφητεύσουν τὰ δεινὰ τῆς ἐποχῆς μας. Ἔπειτα προωθήθηκε καὶ ἀπὸ τὴν νεοϊδρυθείσα κοινωνία τῶν Ἐθνῶν ἀπὸ τὸ 1919 καὶ τὸν χρησιμοποίησε καὶ ὁ Χρυσόστομος Σμύρνης σὲ ὁμιλίες του. Ἀπὸ τὰ λόγια σας φαίνεται, ὅτι οἱ «Παλαιοημερολογίτες» τίποτα ἀπ’ ὅλα αὐτὰ δὲν ἀντελήφθηκαν, πρᾶγμα παράξενο, διότι ὅπως λέτε, ἡ ἀλλαγὴ ἔγινε γιὰ κάποιους σκοπούς! Μὰ κανεὶς δὲν φρόντισε νὰ ἐρευνήσει γιὰ ποιούς σκοπούς;

Ἀφοῦ παραδέχεσθε ὅτι τὸ διάγγελμα τοῦ 1920 ἦταν πράγματι καταστροφικὸ καὶ δογματικοῦ χαρακτῆρα παρόλο πού, ὅπως λέτε, δὲν ἦταν γνωστό, τότε δὲν μπορεῖτε νὰ ἐπιχειρηματολογεῖτε λέγοντας ὅτι τὸ ἡμερολόγιο ἧταν ἡ πρώτη ἐπίσημη πράξη τοῦ οἰκουμενισμοῦ. Διότι πιὸ ἐπίσημη πράξη ἀπὸ πατριαρχικὸ διάγγελμα καὶ ἀναγνώριση αἱρέσεων ὡς ἐκκλησίες δὲν ὑπάρχει.

"Αποδομούν" τα "έμφυλα στερότυπα" των ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ, αλλ' εμείς σφυρίζουμε αδιάφορα!

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ

- ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΣΟΚ για το υλικό για τις "έμφυλες ταυτότητες"

που πάει στα σχολεία και την ΜΚΟ ΑΝΤΙΓΟΝΗ και ποιοι την απαρτίζουν!

Δείτε ποιοι "αποδομούν" τα "έμφυλα στερότυπα" των ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ !

Πριν λίγες ώρες λάβαμε το παρακάτω εμαιλ:

Ακούστε το όλο!
Φρίκη!!!!Υποκρύπτουν το υλικό των ΜΚΟ!!

Στο Βόλο στο πλαίσιο της έμφυλης εβδομάδας, διάβασαν βιβλίο

Συνεχίζει να είναι φορέας και κήρυκας Οικουμενιστικών κακοδοξιών ο Καλαβρύτων

--Ἀπειλεῖ  μὲ  μηνύσεις!

Αμβρόσιος Καλαβρύτων:

Απαράδεκτος ο Πάπας

 – Προσωπικά πιστεύω πως οι Παπικοί είναι αιρετικοί!    –Ως Ιεράρχης της Ελλαδικής Εκκλησίας διακηρύσσω πως είναι σχισματικοί!   – Δεν τους μισούμε, πονάμε για αυτούς.

   Την πεποίθησή του πως οι Παπικοί είναι αιρετικοί εκφράζει σε νέα δυναμική απάντησή του προς τον θεολόγο κ. Σημάτη ο Μητροπολίτης Καλαβρύτων & Αιγιαλείας Αμβρόσιος. Βέβαια διευκρινίζει πως επισήμως ο Ρ/Καθολικός "είτε μας αρέσει, είτε όχι, από την Διοικούσα Εκκλησία αντιμετωπίζεται ως Σχισματικός"!

Επαναλαμβάνει δε πως δεν αναγνωρίζει την Σύνοδο του Κολυμπαρίου.

ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΣΕΒ. ΖΙΜΠΑΜΠΟΥΕ ΣΕΙΡΑ ΕΧΕΙ Ο κ. ΣΗΜΑΤΗΣ…..

ΝΑ ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥΣ ΜΑΣ

ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΕΤΕΡΟΝ ΥΒΡΙΣΤΗΝ ΜΑΣ

«Π.Π.»: Ἀναρτοῦμε τὸ νέο ὑβριστικὸ ἄρθρο-ἐπιστολὴ τοῦ Καλαβρύτων Ἀμβρόσιου καὶ σύντομα θὰ δημοσιεύσουμε καὶ ἀπαντητικὸ κείμενο στὶς ἀνακρίβειες καὶ κακοδοξίες, ποὺ σήμερα ἐπισημαίνουμε στὸ ἄρθρο του. 

   ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΘΕΟΛΟΓΟΝ Κ. ΣΗΜΑΤΗΝ

          Αγαπητέ κ. Σημάτη,

   Eίσθε Θεολογος Καθηγητής σε σχολική Μονάδα της Μέσης βαθμίδος στην πόλη μας. Ευκαίρως-ακαίρως μου επιτίθεσθε προφορικώς καί γραπτώς! Δεν κουρασθήκατε, λοιπόν, να με ταπεινώνετε, να με ευτελίζετε και να με εξευτελίζετε; Δεν χορτάσατε να με δυσφημείτε διαρκώς;

    Σας ευχαριστώ, λοιπόν, για τον τρόπο της πρός με συμπεριφοράς σας! Αλλά σας παρακαλώ κάποια στιγμή να συγκεντρωθείτε στον εαυτό σας και να κάμετε μια αυτοκριτική.

    Δυστυχώς έχετε παρανοήσει τα λόγια μου και τις θέσεις μου ως προς τους Παπικούς! Σήμερα, λοιπόν, εξ αφορμής μιάς νέας σκληρής επιθετικής συμπεριφοράς σας επανέρχομαι και για τελευταία φορά θα σας δώσω μερικές εξηγήσεις.

  Πρώτον: παλαιότερα προέβητε σε δημοσίευση σε τοπικές Εφημερίδες, ότι αποφάσισα να παραχωρήσω Ναό προς τους Ρωμαιοκαθολικούς μετανάστες της περιοχής του Αιγίου, προκειμένου να επιτελούν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα. Αλλά στο ίδιο φύλλο της τοπικής μας Εφημερίδος και την ίδια ημέρα δημοσιευόταν συγχρόνως η Ανακοίνωση της Ιεράς Μητροπόλεως, ότι το αίτημα των Ρωμαιοκαθολικών μεταναστών στην πόλη μας ετέθη σε Σύναξη των Εφημερίων μας, στην οποία και αποφασίσθηκε να μη παραχωρηθεί Ναός στους αιτούντες Καθολικούς! Γιατί το αγνοήσατε;

   Δεύτερον: Έχετε παραποιήσει τα λόγια μου ως προς τους Καθολικούς στο ερώτημα: Οι Παπικοί τι είναι; Αιρετικοί ή Σχισματικοί; με κατηγορείτε, επειδή εχαρακτήρισα τους Ρωμαιοκαθολικούς ως Σχισματικούς.

   Επειδή, λοιπόν, η κακοήθειά σας συνεχίζεται σήμερα επανέρχομαι και για τους καλής προαιρέσεως αναγνώστες σας επαναλαμβάνω μερικά πράγματα:

  1. Προσωπικώς, ως άτομο και ως πιστός, πιστεύω και διακηρύσσω, ότι οι Παπικοί είναι αιρετικοί! [Ὁ κ. Ἀμβρόσιος δηλώνει ὅτι εἶναι διχασμένος! Ἄλλο πιστεύει ὡς Ἀμβρόσιος καὶ ἄλλο πιστεύει -ΕΠΙΣΗΜΑ- ὡς Ἐπίσκοπος!!! Στὸ παρακάτω βίντεο ὅμως δηλώνει ὅτι οἱ Παπικοὶ δὲν εἶναι αἱρετικοί: "Οὐδέποτε θὰ σᾶς ΔΙΔΑΞΩ ὅτι οἱ Παπικοὶ εἶναι αἱρετικοί"].

    2. ΕΠΙΣΗΜΩΣ όμως ως Επίσκοπος της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ελλάδος δεν δύναμαι ει μη να ακολουθήσω την άποψη της Εκκλησίας μας, ότι οι Παπικοί ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ, αλλά σχισματικοί!

   Απόδειξη: Το πρόβλημα θα μας το λύσει η αναφορά μας στο Μυστήριο του Γάμου, δηλ. οι μικτοί γάμοι.

   Ως γνωστόν, ο γάμος μεταξύ μιάς Ορθοδόξου νέας και ενός Χιλιαστή νέου ΔΕΝ ΕΥΛΟΓΕΙΤΑΙ! Αντιθέτως όμως ΕΥΛΟΓΕΙΤΑΙ ο Γάμος μεταξύ μιάς Ορθοδόξου νεάνιδος και ενός Καθολικού