Δυστυχῶς ὁ ἐκ Πρεβέζης μοναχὸς Μωϋσῆς,
γιὰ νὰ προαγάγει τὶς κακόδοξες θέσεις του περὶ «ἀναλαμπῆς τῆς Ὀρθοδοξίας», δὲν διστάζει νὰ
διαστρέψει καὶ τὴν Ἁγία Γραφή,
γιὰ νὰ δώσει κύρος στὴν ἑρμηνεία τῆς κακόδοξης θεωρίας ποὺ ὑποστηρίζει. Καὶ
μόνο αὐτὸ ἀποδεικνύει τὸ κακόδοξο τῆς θεωρίας του. Ὡς πρὸς δὲ τὶς γνῶμες τῶν Ἁγίων ποὺ χρησιμοποιεῖ, ὑπάρχουν καὶ κάποιες ἀντίθετες τοποθετήσεις, πάλι ἁγίων ἀνδρῶν καὶ βέβαια ἡ πιθανότητα παρερμηνείας τους.
Ἐδῶ, λοιπόν, παρουσιάζουμε:
α) τὸ κείμενο τοῦ μοναχοῦ Μωϋσῆ, διὰ τοῦ
ὁποίου παρερμηνεύει καὶ διαστρέφει τὸ σχετικὸ χωρίο τῆς Ἀποκαλύψεως,
β) τοὺς στίχους 11-19 τοῦ 19ου κεφαλαίου τῆς
Ἀποκαλύψεως ποὺ ἐπικαλεῖται ὁ π. Μωϋσῆς καὶ στὸ ὁποῖο εἶναι φανερὸ ὅτι ἡ Ἀποκάλυψις ὁμιλεῖ γιὰ τὸν Κύριο, ὡς «βασιλέα βασιλέων
καὶ κύριο κυρίων» κι ὄχι γιὰ τὸν βασιλιᾶ Ἰωάννη Βατάτζη!
γ) δύο κείμενα ἀρχαίων ἑρμηνευτῶν ποὺ τὸ
«βασιλεὺς
βασιλέων καὶ κύριος κυρίων» τὸ ἀποδίδουν στὸν Λόγο τοῦ Θεοῦ, Κύριον Ἰησοῦ Χριστό, κι ὄχι στὸν βασιλιᾶ
Ἰωάννη Βατάτζη, ὅπως ἄστοχα κάνει ὁ μοναχὸς Μωϋσῆς! Τὴν ἑρμηνεία, βέβαια, ὅτι ὁ «βασιλεὺς βασιλέων καὶ κύριος κυρίων» εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ἔχουν καὶ σύγχρονοι ἑρμηνευτές, ὅπως ὁ Π. Τρεμπέλας κι ὁ Ν. Σωτηρόπουλος κ.ἄ.