Ποιμένες ή δημόσιοι υπάλληλοι;

 Τοῦ Ἀδαμάντιου Τσακίρογλου

    «Καὶ τί ἔγινε, ποὺ θὰ ὑποφέρω γιὰ ἐσᾶς; Γιὰ μένα εἶστε συμπολῖτες, εἶστε πατέρες, εἶστε ἀδελφοί, εἶστε παιδιά, εἶστε μέλη τοῦ σώματός μου».

Ὁ ἅγ. Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος μᾶς δείχνει, γιατὶ οἱ σημερινοὶ κληρικοὶ δὲν εἶναι πιὰ ποιμένες ἀλλὰ δημόσιοι ὑπάλληλοι

Πραγματικὰ μένει κανεὶς ἔκθαμπος, ὅταν βλέπει πῶς λειτουργεῖ ὁ Κύριος γιὰ νὰ σώσει τὸν ἄνθρωπο. Παρὰ τὴν ἀποστασία ποὺ σήμερα κυριαρχεῖ, ἐπέτρεψε, ὥστε ἡ τελευταία ἐξέλιξη μὲ τὴν μισθοδοσία τῶν κληρικῶν, νὰ ἀποτελέσει μία, τὴν τελευταία ἴσως εὐκαιρία νὰ καταλάβουν καὶ νὰ πολεμήσουν οἱ κληρικοὶ τὸν Οἰκουμενισμό, τὴν δεσποτοκρατία καὶ τὴν ἐκκοσμίκευση τῆς Ἐκκλησίας.

Δυστυχῶς ὅμως γιὰ μία ἀκόμα φορά –ὅπως ὁ πλούσιος τοῦ σημερινοῦ εὐαγγελίου– οἱ κληρικοὶ ἀπόδειξαν ὅτι δὲν προτίθενται νὰ κάνουν τὸ τελευταῖο καὶ πιὸ σημαντικὸ βῆμα: Νὰ ἀκολουθήσουν τὸν Κύριο μὲ ὅποιο κόστος, ὅ,τι κι ἂν αὐτὸ σημαίνει. Ὁ μισθὸς ἀποδείχθηκε γιὰ αὐτοὺς πιὸ σημαντικὸς ἀπὸ τὴν λειτουργία τὴν ὁποία ἐκλήθησαν –μᾶλλον ἀποδεικνύεται ὅτι δὲν ἐκλήθησαν, ἀλλὰ διάλεξαν ὡς σίγουρο ἐπάγγελμα– νὰ ἀναλάβουν: Νὰ γίνουν ποιμένες στὴν ὑπηρεσία τοῦ Κυρίου.

Ερώτηση προς τον π. Θεόδωρο Ζήση

Μητροπολίτης Ναυπάκτου:

Άηθες ήθος να υπάρχουν φιλοδοξίες για τον Αρχιεπισκοπικό Θρόνο

    Ἐρώτηση πρὸς τὸν π. Θεόδωρο Ζήση: Τὰ λόγια τοῦ μητρ. Ἱερόθεου Βλάχου τί δείχνουν, πάτερ Θεόδωρε; Τὸ "τρίς ἐξαμαρτεῖν", τετράκις, πεντάκις ἢ πόσες φορές; Ὁ ἄνθρωπος ὑποστηρίζει, αὐτὰ ποὺ ἐσεῖς καταδικάσατε, καὶ ἐμπιστεύεται αὐτὸν (τὸν Ἱερώνυμο) ποὺ ἐσεῖς ἀπορρίπτετε ὡς Οἰκουμενιστή! Ἐσεῖς πῶς πρόκειται νὰ ἀντιδράσετε τώρα ποὺ οἱ "εὐσεβεῖς" ἐπίσκοποι δὲν σᾶς λαμβάνουν ὑπόψη, παρόλο ποὺ τοὺς προβάλλετε; Κρίνετε καὶ ἐλέγχετε δεκάδες πρόσωπα καὶ καταστάσεις, ἐκτὸς ἀπὸ ἐκείνους πού -ἀναπόδεικτα- θεωρεῖτε «εὐσεβεῖς»! Καὶ οἱ ὁποῖοι, ὅπως συνεχῶς ἀποδεικνύεται (ἄλλο παράδειγμα ὁ "λέων" σας, ὁ Πειραιῶς κ. Σεραφείμ), μόνο εὐσεβεῖς δὲν εἶναι!

       Ο ιεράρχης υπογραμμίζει την ομόφωνη στήριξη προς το πρόσωπο του Ιερώνυμου, καυτηριάζει τις όποιες διεκδικήσεις από μητροπολίτες και τονίζει πως οι διάλογοι από τη θυελλώδη συνεδρίαση δημοσιεύθηκαν αλλοιωμένοι.

    ΤΟ ΕΘΝΟΣ μας ποτέ δεν ήταν ουδετερόθρησκο, από τον Όμηρο, την προσωκρατική φιλοσοφία, την κλασική μεταφυσική, τη στωϊκή φιλοσοφία, τον νεοπλατωνισμό  κ.λπ.» λέει στο «Εθνος της Κυριακής» ο μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος. Πρόκειται για τον ιεράρχη που επιφορτίστηκε με την ιδιότητα του εκπροσώπου Τύπου στη θυελλώδη συνεδρίαση της Ιεράς Συνόδου την Παρασκευή 16 Νοεμβρίου και ο οποίος, μαζί με τους μητροπολίτες Σύρου, Σερρών και Πατρών, συνέταξε το τελικό κείμενο, το οποίο ομοφώνως αποδέχθηκε η Ιεραρχία.

      Σεβασμιώτατε, ποια είναι η δική σας άποψη για το σχέδιο συμφωνίας των 15 σημείων μεταξύ της Εκκλησίας της Ελλάδος και του Κράτους; Είχατε ενημερωθεί για τις συζητήσεις που γίνονταν ανάμεσα στον πρωθυπουργό και τον Αρχιεπίσκοπο;

      Ήταν καρπός πολύχρονων ή πολύμηνων συζητήσεων μεταξύ του Αρχιεπισκόπου και του πρωθυπουργού. Γνωρίζω ότι τον Αρχιεπίσκοπο πάντα τον απασχολούσε το θέμα της εκκλησιαστικής περιουσίας, ώστε η Εκκλησία να γίνει οικονομικά ανεξάρτητη. Hδη στις 27 Σεπτεμβρίου κατέθεσε γραπτώς υπόμνημα με την

Η αλήθεια περί αιωνίου κολάσεως

 – Απάντηση στον π. Φιλόθεο Φάρο

Ἀρχιμ. Κυρίλλου Κωστοπούλου

Ἱεροκήρυκος Ἱ. Μ. Πατρῶν – Δρος Θεολογίας

    Σχόλιο: Aδαμάντιος Tσακίρογλου25/11/18, 11:34 π.μ.      Εδώ φαίνεται η τραγικότητα του π. Φιλοθέου αλλά και η δική σας π. Κύριλλε, καθώς και των επισκόπων, που εσείς μνημόνευετε. Ο π. Φιλόθεος κηρύττει εδώ και χρόνια ανενόχλητος αιρετικές δοξασίες και θέσεις κι εσείς περιορίζεστε σε μια αναφορά άνευ αντικρίσματος, παραδίδοντας το ποίμνιο βορά στα χέρια του. Όταν όμως πρόκειται για την αποτείχιση από την αίρεση, τότε διαρρηγνύετε τα ιμάτια σας και χαρακτηρίζετε ως σχισματικούς και εκτός εκκλησίας όσους το πράττουν, ενώ τον π. Φιλόθεος τον λέτε αγαπητό. Για αυτό οι άγιοι Πατέρες καταδίκασαν όχι μόνο την αίρεση αλλά και όσους συμπεριφέρονται, όπως εσείς.

––  Απάντηση στον π. Φιλόθεο Φάρο ––

Ἀρχιμ. Κυρίλλου Κωστοπούλου

Ἱεροκήρυκος Ἱ. Μ. Πατρῶν – Δρος Θεολογίας

    Θεμελιώδης διδασκαλία τῆς Ὀρθοδόξου Θεολογίας καὶ Ὀρθοδόξου ἀνθρωπολογίας εἶναι ἡ περὶ δισυνθέτου συστάσεως τοῦ ἀνθρωπίνου ὄντος. Τόσο ἡ Ἁγία Γραφὴ ὅσο καὶ ἡ Πατερικὴ διδασκαλία διατρανώνουν τὴν ἀλήθεια ὅτι ὁ ἄνθρωπος συνίσταται ἀπὸ ψυχή, ἡ ὁποία εἶναι ἀθάνατος (Γέν. 2, 1) καὶ ἀπὸ τὸ θνητὸ σῶμα (Γεν. 3, 19).

    Τὸ ὅτι ἡ ψυχὴ δὲν ἀποθνήσκει καὶ ζεῖ αἰωνίως μετὰ τὸν βιολογικὸ θάνατο τοῦ ἀνθρώπου ἀποδεικνύεται μέ μεγάλη εὐκολία ἀπὸ τὶς Βιβλικὲς Πηγές (βλ. ἐνδεικτ. Γεν. 15, 2. 15, 15. 23, 4. Ἐκκλ. 12, 3-5. Ἱερ. 15, 1. Ψαλμ. 38, 13. 118, 175, 119, 5. Ματθ. 10, 28. Ἑβρ. 11, 13. 13, 14. Α´ Πέτρ. 2, 11). Ἐπίσης, τὸ ὅτι ἡ αἰώνια ὕπαρξη τῆς ψυχῆς ἀναλύεται ὡς συνέχεια τῆς ἐγκοσμίου ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου,

"Κολάσιμη είναι η άρνηση της μοιρασμένης αγάπης".

Κυριακή ΙΓ΄ Λουκά : Η πρόσκληση του Χριστού να τον ακολουθήσουμε…

     Δὲν εἶναι ἀδύνατον νὰ μπῇ κάποιος πλούσιος στὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Εἶναι ὅμως ὑπερβολικὰ δύσκολο. Τόσο δύσκολο, ὅσο εὐκολότερα περνᾶ ἕνα καραβόσκοινο ἀπὸ μία ψιλὴ βελόνα κεντήματος.

        Ἀπὸ τὴν προκλητικὴ πρόσκληση τῆς ἐγκατάλειψης τῶν ἀγαθῶν τοῦ κόσμου γιὰ τὴν προσέγγιση τῆς τελειότητος κατανοοῦμε πὼς δὲν ἐπαρκεῖ ἡ τήρηση τῶν ἐντολῶν. Μᾶλλον δὲ ἡ ὁριστικὴ ἀπαλλαγὴ ἀπὸ ὅσα μᾶς κρατοῦν δέσμιους στὴ φθορὰ καὶ ματαιότητα εἶναι ἡ ἀρχὴ τῆς τήρησης τῆς μιᾶς καὶ μόνης κυριακῆς ἐντολῆς γιὰ τὴν ἀγάπη πρὸς τὸν Θεό, τὸν συνάνθρωπο καὶ τὸν ἑαυτό μας.

      Ὁ πλούσιος τῆς περικοπῆς ἦταν καλὸς ἄνθρωπος, εἶχε εὐσέβεια, τηροῦσε τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ, δὲν παρέκκλινε, δὲν ἔκανε, ὡς φαίνεται, νεανικὲς ἀταξίες. Δὲν εἶναι καὶ τόσο συχνὸ φαινόμενο αὐτὸ ἀνάμεσα στοὺς νέους. Εἶχε βέβαια πολλὴ περιουσία, γεγονὸς ποὺ θὰ τοῦ ἔδινε τὴν δυνατότητα νὰ ἀσωτεύῃ. Ἡ κτήση ἀγαθῶν δὲν εἶναι κάτι ἄμεσα κολάσιμο. Κολάσιμη εἶναι ἡ ἄρνηση τῆς μοιρασμένης ἀγάπης. Καὶ ἡ ἀγάπη, γιὰ νὰ εἶναι ἀληθινή, πρέπει νὰ μοιράζεται. Ὁ πλούσιος τῆς περικοπῆς δὲν ἐγκαταλείπει τὰ ὑπάρχοντά του.

      Εἶναι ἐγκλωβισμένος στὴν ἀποκλειστικότητα τῆς χρήσης τῶν περὶ αὐτόν, στὰ περὶ τὴν οὐσία του, δηλαδὴ σὲ ὅσα εἶναι γύρω ἀπὸ τὸν ἑαυτό του καὶ ὄχι σὲ ὅσα εἶναι μέσα του.

Η αγία Αικατερίνα και οι «κομψοί των ασεβών»

Αλέξανδρος Χριστοδούλου, Θεολόγος 

Οι τότε και οι σημερινοί «κομψοί ασεβείς»

Η Αγία μεγαλομάρτυς Αικατερίνη έζησε μέσα σε ένα κόσμο καθολικής παρακμής, ανάλογο με το σημερινό. Γεννήθηκε το 294 μ. Χ. στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Καταγόταν από αριστοκρατική οικογένεια ειδωλολατρών και το όνομα της πριν γίνει χριστιανή, όπως αναφέρει ο Λατίνος εκκλησιαστικός συγγραφέας Ρουφίνος, ήταν Δωροθέα. Όταν έγινε Χριστιανή ονομάστηκε Αικατερίνα λόγω της καθαρότητας και αγνότητάς της (Αικατερίνα: αεί+καθαρίνα). Είχε ασύγκριτο κάλλος και ομορφιά, ήταν πολύ πλούσια και σπούδασε στις σχολές της εποχής της φιλοσοφία, ρητορική, ποίηση, μουσική, μαθηματικά, αστρονομία και ιατρική.

Διακρινόταν για την ευφυΐα και τη φιλομάθειά της. Γι’ αυτό και ονομάζεται «Πάνσοφος», αυτή που κατέχει όλη τη σοφία. Η Φιλοσοφική Σχολή των Παρισίων θαυμάζοντας τη σοφία της την ανακήρυξε προστάτιδά της. Γενικά στις