ΙΔ΄ Μέρος
(Συνέχεια
γιὰ ἅγιο Θεόδωρο τὸ Στουδίτη, Μέγα Φώτιο
και γιὰ τὴν ἀποτείχισι σέ ἐπίπεδο Τοπικῶν
Ἐκκλησιῶν)
Ἐν συνεχείᾳ γράφετε στήν κριτική μελέτη
σας τά ἑξῆς: «”Τά σχίσματα αὐτά κατέκριναν μεταξύ ἄλλων οἱ ἱεροί Μεθόδιος καί Δοσίθεος.
Ἐπίσης, δέν τά ἀκολούθησαν ἄλλοι μοναχοί ἐκείνης τῆς
ἐποχῆς,
οἱ ὁποῖοι ἀνεδείχθησαν
μεγάλοι Ἅγιοι.
Τέτοιος ἦταν
ὁ μέγας Ὁμολογητής Θεοφάνης, ὁ ὁποῖος
στήν “Χρονογραφία” του
ἀναφέρει τήν ἀπόσχιση τοῦ Ὁσίου Θεοδώρου ἀπό τήν <Ἁγία Ἐκκλησία>
καί τόν <ἁγιώτατο πατριάρχη> Νικηφόρο. Ἡ αἰτία
τῆς κατακρίσεώς
τους ἦταν ὅτι δέν ὑπῆρχε
ζήτημα πίστεως, ἀλλά
ἀπόκλιση
ἀπό τούς Ἱερούς
Κανόνες. Βέβαια ὁ Ὅσιος Θεόδωρος εἶναι Μέγας Ὁμολογητής
ἕνεκα τῶν
ἡρωϊκῶν
ἀγώνων του
ἔναντι τῆς
εἰκονομαχικῆς αἱρέσεως. Μόνο τά προσωρινά σχίσματά του γιά τίς ἀνωτέρω οἰκονομίες
δέν μπορεῖ
νά ἀποτελέσουν
κανόνα γιά τήν Ἐκκλησία”.
Ὄχι μόνον δέ οἱ παραπάνω ἀναφερθέντες Ἅγιοι ἀποδοκίμασαν
τά σχίσματα τοῦ Ὁσίου
Θεοδώρου, ἀλλά
καί οἱ Ἅγιοι Μεθόδιος
Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, Ὅσιος
Ἰωαννίκιος, Μιχαήλ Συνάδων, Εὐθύμιος Σάρδεων, Αἰμιλιανός Κυζίκου, Θεοφύλακτος Νικομηδείας, Δανιήλ ὁ Στυλίτης κ.ἄ.».
Ἐδῶ πατέρες, ἐπειδή στηρίζεσθε, καί
μάλιστα τυφλά, στή γνώμη κάποιων συγχρόνων πατέρων, εἶναι φυσικό ὅ,τι γράφετε
νά εἶναι λάθος καί ἐκτός θέματος.