Αγαπητέ αναγνώστη, τούτο είναι
ένα θέμα το οποίο θα πρέπει να σε εξοργίσει, να σου προκαλέσει εκείνον τον άγιο
θυμό για να κάνεις κάτι. Να θυμώσεις και με τον ίδιο σου τον εαυτό, να μην
στέκεσαι άπραγος μπροστά στην ιεροσυλία που διαπράττεται μπροστά στα μάτια
σου.
Αν η λεγόμενη ‘κρίση’ ανέδειξε κάτι,
αυτό είναι το ηθικό και κυρίως το πνευματικό απόθεμα του καθενός μας. Βλέπουμε
τα πάντα γύρω μας να ‘βγαίνουν στο σφυρί’, και κάθε φορά που αυτό γίνεται
‘κοστολογείται’ και η αξία του καθενός μας. Διότι κάθε φορά που αποδεχόμαστε
την απώλεια κάποιου πράγματος, είτε αυτό έχει να κάνει με την γη μας, είτε με
το μέλλον των παιδιών μας, είτε με τις ελληνορθόδοξες αξίες μας, αυτό είναι
δείκτης μιας ανάλογης πνευματικής δικής μας έλλειψης.
Όλα δίνονται σε τιμή ευκαιρίας, και
αυτό που θα μείνει στο τέλος θα είναι αυτό που πραγματικά μας αξίζει.
Υπάρχει όμως και μια άλλη
‘περιουσία’, ένας ανεκτίμητος θησαυρός που δεν μας ανήκει και τον εκποιούμε και
αυτόν. Ανήκει στην Αγία Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού και είναι οι
Άγιοί μας τους οποίους καλούμαστε να μιμηθούμε. Κι όμως στις μέρες μας ειδικά
οι Άγιοι εκποιούνται, και είναι τόσο συχνό το