Γυναίκες εκδιώκουν με ξύλα τον αιρετικὸ Πατριάρχη από την Εκκλησία!

Τὰ γεγονότα παράλληλα. Εἰκονομάχος ὁ πατριάρχης Ἀναστάσιος τότε· καμιὰ Σύνοδος δὲν τὸν εἶχε καταδικάσει· ἀλλὰ ὁ ἅγιος Δαμασκηνὸς μὲ τὰ συγράμματά του, εἶχε καταδείξει τὴν αἵρεση. Καὶ οἱ χριστιανὲς γυναῖκες, ποὺ δὲν ἄντεχαν τὴν ἐξάπλωση τῆς αἵρεσης, τὸν ἐκδίωξαν μὲ ξύλα μέσα ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία.

Οἰκουμενιστὴς ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος τώρα· καμιὰ Σύνοδος δὲν τὸν ἔχει καταδικάσει· ἀλλὰ δεκάδες ἱερωμένοι καὶ θεολόγοι, ὁ ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς μὲ τὰ συγράμματά του, ἔχουν καταδείξει τὸν Οἰκουμενισμὸ ὡς τὴν παν-αἵρεση, ὡς τὴν ἐσχάτη αἵρεση τῆς ἱστορίας. Μόνο ποὺ σήμερα δὲν ὑπάρχουν ἐκεῖνοι ποὺ θὰ ἐκδιώξουν τοὺς ἀρχηγέτες τῆς αἱρέσεως.

Ἀνέχονται οἱ σύγχρονοι Δεσποτάδες (ὅσοι δὲν εἶναι καραμπινᾶτοι Οἰκουμενιστές) τὴν αἵρεση.

Ἀλλὰ καὶ ἐκεῖνοι ποὺ ἰσχυρίζονται ὅτι εἶναι ἀντι-Οἰκουμενιστές, γράφουν, θεολογοῦν καὶ φιλοσοφοῦν, καὶ νομίζουν ὅτι μὲ τὸν χαρτοπόλεμο μόνο θὰ ξορκίσουν τὸ κακὸ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Καὶ ταυτόχρονα, ἔχουν φτάσει σὲ τέτοιο βαθμὸ ἀνοίας καὶ παραφροσύνης, ὥστε νὰ κοινωνοῦν μὲ ἐκείνους ποὺ καταδικάζουν ὡς αἱρετικούς!

Παραθέτουμε (μὲ ἀφορμὴ τὴν σημερινὴ ἑορτὴ τῆς Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου) τὸ γεγονὸς τῆς ἐκδιώξεως τοῦ αἱρετικοῦ Πατριάρχη, χωρὶς νὰ προτρέπουμε σὲ παρόμοιες πράξεις. Ἡ δική μας στάση εἶναι γνωστή:

       μίμηση τῶν Πατέρων στὴν ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς παναιρετικοὺς Οἰκουμενιστές, τὴν αἵρεση τῶν ὁποίων ἀποδεικνύουν καθημερινὰ τὰ "ἀντι-Οἰκουμενιστικὰ" ἱστολόγια καὶ οἱ "ἀντι-Οἰκουμενιστὲς" ἡγέτες, πρὸς κατάκρισή τους, ἀφοῦ ἐπικοινωνοῦν μὲ ἐκείνους ποὺ καταγγέλλουν!

Τὸ ἀπόσπασμα εἶναι ἀπὸ βιβλίο τοῦ π. Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ.
«Εἶναι ἀνάγκη νά παρουσιάσωμε ἀκροθιγῶς τήν τιμή πού ἀποδίδει  ἡ ἴδια ἡ Ἐκκλησία εἰς τούς ἀποτειχισθέντες πρό συνοδικῆς κρίσεως ἀπό τούς δημοσίᾳ καί γυμνῇ τῇ κεφαλῇ κηρύττοντας αἵρεσιν Ἐπισκόπους. Ἡ τιμή αὐτή συνίσταται εἰς τό ὅτι τούς κατατάσσει εἰς τούς ἁγίους καί ὁμολογητές τῆς πίστεως, ἐφ’ ὅσον μετά τήν ἀποτείχισι καί δι’ αὐτῆς τήν μή ἀναγνώρισι τοῦ αἱρετικοῦ Ἐπισκόπου, ἀκολουθεῖ συνήθως ὁ διωγμός καί τό μαρτύριο, συνεργούσης πρός τοῦτο καί τῆς πολιτικῆς ἐξουσίας. Καί θά ἀναφερθοῦμε

Το Εκκλησιολογικό ήθος του Γέροντος Παϊσίου και η αήθης διαστροφὴ των λόγων του από τον κ. Β. Χαραλάμπους!

Ὁ θεολόγος κ. Β. Χαραλάμπους, ὡς νὰ ἦρθε ἀπὸ ἄλλο πλανήτη, ὡσὰν γιὰ πρώτη φορὰ νὰ παρακολουθεῖ τὰ διαδραματιζόμενα στὸν ἀγῶνα ἐναντίον τῶν Οἰκουμενιστῶν, μὲ θολωμένο μυαλὸ καὶ ὑποκρυπτόμενο θυμό, ἀνέσυρε ἕνα κείμενο τοῦ Γέροντα Παϊσίου, μὲ μοναδικὸ σκοπὸ νὰ χτυπήσει τοὺς ἀδελφούς του, ποὺ ἀκολουθοῦν τὴν ἁγιοπατερικὴ ὁδὸ τῆς Ἀποτειχίσεως, ἐξαιτίας (ὡς φαίνεται) τῆς ἀντιδικίας πού, ἐκ ταπεινῆς προθέσεως, εἶχε μὲ κάποιον ἱστολόγο, ὡς πρὸς τὴν δημοσίευση ἄρθρου του.

Δυστυχῶς, ὅμως, διαστρέφει τὸ κείμενο τοῦ Γέροντα Παϊσίου, ὁ ὁποῖος (ὅσα γράφει) δὲν τὰ γράφει γιὰ ὅσους ἀποτειχίζονται ἀπὸ τοὺς Οἰκουμενιστές (ἀκολουθώντας ἐπακριβῶς τὴν σχετικὴ διδασκαλία τῶν Πατέρων), ἀλλὰ γιὰ ἐκείνους ποὺ δημιουργοῦν δική τους Ἐκκλησία.

Ξεχνάει ὁ κ. Χαραλάμπους ὅτι τὴν ἐποχὴ ποὺ ζοῦσε ὁ Γέροντας Παΐσιος, δὲν ὑπῆρχαν ἀποτειχισμένοι νεοημερολογῖτες, ἀλλὰ μόνο Παλαιοημερολογῖτες ἐντειχισμένοι στὶς μάνδρες τῶν πολλῶν ἐκκλησιαστικῶν παρατάξεων;

Ξεχνᾶ, ὅτι ὁ Γέροντας Παΐσιος, προέτρεπε τοὺς Ἡγουμένους τῶν ἁγιορείτικων Μονῶν σὲ ἀποτείχιση, κατὰ τὴν δημοσιευμένη μαρτυρία τοῦ ἀείμνηστου μοναχοῦ Νικοδήμου Μπιλάλη;

Ξεχνᾶ ὅτι τελικὰ ὁ Γέροντας Παΐσιος συνετέλεσε στὴν Διακοπὴ Μνημοσύνου τοῦ Πατριάρχη Ἀθηναγόρα, ὁ ὁποῖος, ναὶ μὲν δρομολόγησε τὴν Οἰκουμενιστικὴ πορεία τοῦ Φαναρίου, ἀλλὰ ἡ ὡρίμανση καὶ ἡ ξέφρενη πορεία τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, πραγματοποιεῖται ἐπὶ τῶν ἡμερῶν μας ὑπὸ τοῦ κ. Βαρθολομαίου;

Ἀλλὰ τί νὰ περιμένει κανεὶς ἀπὸ τὸν κ. Χαραλάμπους, ποὺ ἐλέγχει μὲν τὸν ἀρχηγέτη τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἀλλὰ ἀποδέχεται τὴν κοινωνία μαζί του καὶ ἔτσι οὐσιαστικὰ σιγοντάρει τὸν κ. Βαρθολομαῖο· τὸν θαμώνα τοῦ ἱστολογίου «Τελεβάντος», ποὺ ὁ πάτρωνάς του Τελεβάντος, χαρακτηρίζει τὶς παναιρετικὲς πράξεις τῶν Οἰκουμενιστῶν ὡς «ἀσχήμιες» γιὰ νὰ ἐλαφρύνει τὴν θέση τῶν ἡγετῶν τοῦ παναιρετικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, καὶ ἔτσι –πονηρὰ καὶ ὑστερόβουλα– νὰ ἀφαιρέσει (ὡς νομίζει) τὸ ἐπιχείρημα ὅτι διακόπτουν τὴν κοινωνία μὲ αἱρετικούς,  ἀπὸ ὅσους ἀποτειχίζονται;

Τί νὰ περιμένει κανεὶς ἀπὸ τὸ σύμμαχο τοῦ Τελεβάντου, ὁ ὁποῖος μὲ ἀπανωτὰ ψεύδη συκοφαντεῖ ὡς σχίσμα τὴν ἐνέργεια κάποιων πιστῶν πού, ἀκολουθώντας τὴν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, ἀποτειχίστηκαν ἀπὸ Οἰκουμενιστὲς Ἐπισκόπους;

Τρεῖς φορὲς δημοσιεύσαμε τὸ ψεῦδος τοῦ Τελεβάντου καὶ ταυτόχρονα τὴν διαστροφὴ τῶν λόγων τοῦ π. Ἐπιφάνιου Θεοδωρόπουλου, καὶ ὁ περὶ πάντων λαλίστατος κ. Τελεβάντος, ποὺ διδάσκει ὡς Πάπας τοὺς πάντες, δὲν τόλμησε νὰ παραδεχθεῖ τὸ λάθος του.

Τὸ ξαναδημοσιεύουμε ἄλλη μιὰ φορά, μήπως καὶ ὁ κ. Χαραλάμπους κάτι καταλάβει:

...Ὁ κ. Τελεβάντος συνεχίζει νὰ παραπληροφορεῖ, νὰ διαστρέφει τὴν ἀλήθεια καὶ νὰ κατηγορεῖ τὸ περιοδικὸ «Σταυρὸς» ὅτι «ενθαρρύνει τη δημιουργία σχισμάτων που θα φέρουν τον ψευδεπίγραφο τίτλο αποτείχιση». Ταυτίζει, δηλαδή –ἐναντιούμενος στοὺς Ἁγίους Πατέρες– τὴν ἀποτείχιση μὲ τὸ σχίσμα!

Ὅμως, τοῦ ὑποδείξαμε πολλάκις ὅτι ἀκόμα καὶ ὁ π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος (τοῦ ὁποίου καπηλεύεται τὴν υἱότητα καὶ διατυμπανίζει ὅτι ἦταν πνευματικός του πατέρας), θὰ ντρέπεται γιὰ τὴν “πτώση” τοῦ ἀπὸ μακρόθεν “υἱοῦ” του! Γιατί ἡ θέση τοῦ π. Ἐπιφανίου ἦταν διατυπωμένη ξεκάθαρα. Ἔχει γράψει:

Ἂν δὲ ἡ συνείδησίς τινος δὲν ἀνέχηται νὰ μνημονεύῃ τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ, ἔχει τὸ δικαίωμα, προβαίνων ἔτι περαιτέρω, νὰ παύσῃ τὸ μνημόσυνον του, συμφώνως τῶ ΙΕ΄ Κανόνι τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου. Τοῦτο ὅμως εἶνε τὸ ἔσχατον βῆμα, εἰς ὃ δύναται νὰ προχωρήσῃ, ἂν θέλῃ νὰ μὴ εὑρεθῆ εἰς σχίσματα καὶ εἰς ἀνταρσίας" (σελ. 89).

 Ἡ ἀποτείχιση εἶναι, «κανονικὸν δικαίωμα... Ἄν τις, χρησιμοποιῶν τὸ δικαίωμα αὐτοῦ, παύσῃ τὸ μνημόσυνον, καλῶς ποιεῖ! (Τὰ Δύο Ἄκρα, σελ. 90).

Λοιπόν, κ. Τελεβάντε, «οὐ παύσῃ διαστρέφων τὰς ὁδοὺς κυρίου τὰς εὐθείας;»! (Πράξ. 13, 10).

Τὸ ἄρθρο τοῦ κ. Χαραλάμπους ποὺ δημοσιεύτηκε στὸ διαδίκτυο ἀπὸ διάφορα ἱστολόγια ἔχει ὡς εξῆς:

 ΤΟ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΟ ΗΘΟΣ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΙΣΙΟΥ, ΣΤΟ ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΟ ΤΟΥ ΦΡΟΝΗΜΑ

«Ει τις σχίσματι ακολουθεί, βασιλείαν Θεού ου κληρονομεί»

Άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

 «Ει τις σχίσματι ακολουθεί, βασιλείαν Θεού ου κληρονομεί»   (Άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος - Εις την Προς Φιλαδελφείς 3,3 επιστολή του).  
Αυτά τα λόγια του Αγίου Ιγνατίου  του Θεοφόρου, καθόριζαν το Εκκλησιολογικό ήθος του Γέροντος Παϊσίου, στον ομολογιακό του αγώνα.  Χαρακτηριστική είναι και η επιστολή του που απέστειλε

ΥΠΟΜΟΝΗ, Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Κυριακὴ Δ΄ Λουκᾶ (Λουκ. 8,4-15) 12 Ὀκτωβρίου

Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Υ Π Ο Μ Ο Ν Η

«…Καὶ καρποφοροῦσιν ἐν ὑπομονῇ» (Λουκ. 8,15)

ΣΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἑορτή. Ἑορτάζουν οἱ διδάσκαλοι καὶ πατέρες τῆς Ἑβδόμης (Ζ΄) Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Σχετικὸ εἶνε καὶ τὸ εὐαγγέλιο. Εἶνε μία παραβολὴ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὁμιλεῖ περὶ σπορέως· διότι σπορεῖς ἦταν καὶ οἱ πατέρες.
Ὁ γεωργὸς σπέρνει σπόρο, οἱ πατέρες ἔσπειραν τὴ διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ. Ὁ γεωργὸς σπέρνει στὰ χωράφια, οἱ πατέρες ἔσπειραν στὶς καρδιές. Καὶ πῶς ἔσπειραν; Μὲ δάκρυα, μὲ θαύματα, μὲ βίον ἅγιον, μὲ τὸ αἷμα των. Αὐτὰ τὰ τέσσερα δὲν τὰ ἔχουμε σήμερα οἱ ἱεροκήρυκες· γι᾿ αὐτὸ δὲν καρποφορεῖ ὁ λόγος μας. Ὁ σπόρος ὅμως τῶν πατέρων καρποφόρησε. Ἔβγαλε κρίνα καὶ ῥόδα εὐώδη καὶ ἀμάραντα. Βγῆκαν ἅγιοι καὶ μάρτυρες. Ἔτσι ἔγινε τὸ ὡραῖο περιβόλι, ἡ ἁγία Ὀρθοδοξία μας.
Ἀλλά, ἀδελφοί μου, γιὰ νὰ παρουσιασθῇ καὶ ν᾿ ἀνθήσῃ ἡ Ὀρθοδοξία δὲν συνετέλεσε μόνο