Γράψαμε ὅτι κάποιοι ἱερωμένοι
ὁμιλητὲς κατὰ τὴν Νεκρώσιμη Ἀκολουθία τοῦ σύγχρονου ἀγωνιστῆ καὶ Ὁμολογητῆ π.
Κωνσταντίνου Παλαιολογόπουλου, ὁ ὁποῖος γιὰ κάποιο διάστημα διέκοψε καὶ τὴν Μνημόνευση τοῦ Μητροπολίτη Καλαβρύτων Ἀμβρόσιου, διαβεβαίωναν —διαστρέφοντας τὴν
πραγματικότητα— ὅτι οὐδέποτε ὁ παπα-Κώστας ἀπομακρύνθηκε ἀπὸ τὸν Δεσπότη. Τοῦτο
θεωρήσαμε ὡς ἀσεβὲς καὶ γράψαμε κάποιες πρῶτες σκέψεις γιὰ τὸ θέμα. Συνεχίζουμε
καὶ σήμερα, παρουσιάζοντας ἕνα κείμενο τοῦ Μητροπολίτη Καλαβρύτων, ἀλλὰ καὶ τοῦ
παπα-Κώστα, διὰ τῶν ὁποίων καταρρίπτονται οἱ ἰσχυρισμοὶ τοῦ ὁμιλητοῦ περὶ ἀπόλυτης
καὶ κατὰ πάντα ὑπακοῆς στὸν Ἐπίσκοπο ποὺ αἱρέτιζε.
Ἐπαναλαμβάνουμε τὰ
λόγια τοῦ ὁμιλητῆ ἱερέα ἐπὶ λέξει:
«…Ἦλθε ἐδῶ (σ.σ. στὸ Αἴγιο ὁ παπα-Κώστας) ὡς λειτουργὸς πίσω στὴν πατρίδα του,
μέσα στὴν ἑνότητα καὶ μὲ τὴν εὐλογία τοῦ Ἐπισκόπου μας. Πορεύτηκε σὲ ὅλη αὐτὴν
τὴν πορεία, πάντοτε μὲ τὴν
κατάλληλη ἐνημέρωση, καὶ ἔγκριση, καὶ εὐλογία. Συνέστησε τὴν
ἱεραποστολικὴ ὁμάδα…
Σὲ αὐτὴν τὴν πορεία ποτὲ δὲν συνέστησε τὴν ἀπόσχιση, ποτὲ τὴν ἀπομάκρυνση· παρέμεινε στὴν
ἑνότητα, αὐτὴ ποὺ μᾶς καλεῖ ὁ Χριστός… Γι’ αὐτὸ καὶ στὴν Θ. Λειτουργία τὴν
χθεσινή, ἀξιόπιστα μαρτυρήθηκε ἡ μυροβλησία
ἀπὸ τὸ ἱερὸ σκήνωμά του».
Αὐτὰ τὰ λόγια κατ’
ἀρχὰς ὁ ἴδιος ὁ Δεσπότης Ἀμβρόσιος τὰ διαψεύδει μὲ Ἐπισκοπικὸ Ἔγγραφο ποὺ ἔστειλε
«ἐπὶ Ἀποδείξει» τὸ 2006, διατάσσοντας τὸν ἄρρωστο παπα-Κώστα νὰ «ἀπολογηθεῖ»:
«Επιθυμώ να σας επισημάνω ωρισμένα ολισθήματα, τα οποία
επ’ εσχάτων παρατηρούνται εις την συμπεριφοράν σας:
2. Εις τα κηρύγματά σας καταφέρεσθε απροσχηματίστως κατά του Επισκόπου σας»!
Κι ὁ παπα-Κώστας, μὲ
ὅλα τὰ προβλήματα ὑγείας καὶ μὲ ἀνεβασμένο τὸ ζάχαρο στὸ ζενίθ, ἀπολογήθηκε!
Παρουσιάζω τὴν «Ἀπολογία» τοῦ π.
Κωνσταντίνου Παλαιολογόπουλου ποὺ κυκλοφόρησε καὶ σὲ εἰδικὸ φυλλάδιο (καὶ στὸ
τέλος τὸ Ἔγγραφο τοῦ Μητροπολίτη Καλαβρύτων) γιὰ νὰ θυμηθοῦν κάποιοι τὸν ἀγωνιστῆ
καὶ Ὁμολογητῆ παπα-Κώστα, ποὺ ὁ Κύριος μᾶς χάρισε ὁδηγὸ καὶ σύμβουλο στὶς
ἔσχατες μέρες ποὺ ζοῦμε!
Αίγιον τη
19/06/2006
Αρχιμανδρίτης
Κων/νος Παλαιολογόπουλος
Συνταξιούχος Εφημέριος
Πάροδος Πλάτωνος 66
Αίγιον
Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην
Καλαβρύτων και Αιγιαλείας
κ. Αμβρόσιον
Ενταύθα
Σεβασμιώτατε Ευλογείτε
Ελαβον
επί αποδείξει την υπ’ αριθμ. 337/3-6-2006 επιστολήν σας.
Ευσεβάστως
αλλά και ευθαρσώς απαντώ εις το κατηγορητήριόν σας ένα προς ένα.
1. Με κατηγορείτε ότι
έχω διακόψει σχεδόν πάσαν επικοινωνίαν με τον Επίσκοπον και ότι, όταν αυτός
εισέρχεται εις κάποιον Ναόν, εγώ κρύπτομαι «συνήθως
όπισθεν κάποιου παρακειμένου κίονος».
όπισθεν κάποιου παρακειμένου κίονος».
Απάντησις: Μνημονεύω -κατά την τάξιν- του Επισκόπου μου
εις τας ιεράς ακολουθίας και τελετουργίας μου. Δεν συνέπεσεν να έχωμεν
συνάντησιν εις κανένα ιερόν Ναόν. Τελευταία συνάντησίς μας ήτο εις τον ιερόν
Ναόν Αγίας Άννης, όπου ετελέσαμεν την κηδείαν της αειμνήστου Παναγιώτας
Καραΐσκου. Διά την αποχώρησίν μου από την κηδείαν της μακαρίτισσας Ειρήνης
Λυριντζή, η οποία ωφείλετο εις την κατάστασιν της υγείας μου, σας έχω δώσει
εμπεριστατωμένην και, νομίζω, πειστικήν απάντησιν. Ουδέποτε άλλοτε συνέπεσε να
έχωμεν συνάντησιν εις ιερόν Ναόν. Αυτὸς που σας μετέφερε την πληροφορίαν ότι εγώ κρύπτομαι διά να
αποφύγω συνάντησίν σας όπισθεν παρακειμένου κίονος, ψεύδεται ασυστόλως και τον
προκαλώ να το αποδείξη. Δεν συνέβη ποτέ.
2. Με κατηγορείτε ότι
εις τα κηρύγματά μου καταφέρομαι απροσχηματίστως κατά του Μακαριωτάτου
Αρχιεπισκόπου.
Απάντησις: Προσωπικόν δεν έχω τίποτε με τον
Αρχιεπίσκοπον. Όπου τυχόν έκαμα αναφοράν εις το πρόσωπόν του αυτό αφορᾶ εις τα απαράδεκτα, διά
πολλούς και δι’ εμέ, ανοίγματά του προς
το Βατικανόν και το Π.Σ.Ε. Εστηρίξαμεν πολλάς ελπίδας εις τον Αρχιεπίσκοπον κ.
Χριστόδουλον, όταν εξελέγη. Δυστυχώς εζήσαμεν ενωρίς και ζώμεν πλήρη
απογοήτευσιν. Δεν θα αναφερθώ εις τους επιληψίμου διαγωγής συνεργάτας του,
τύπου Κολουσούσα, Γιοσάκη κλπ., ή εις την κάθαρσιν την οποίαν δεν είχε τας
προϋποθέσεις και την τόλμην να επιχειρήση και έμεινεν η Εκκλησία εκτεθειμένη
εις την χλεύην των εχθρών της! «Εγενήθημεν όνειδος τοις γείτοσιν ημών,
μυκτηρισμός και χλευασμός τοις κύκλῳ ημών» (Ψαλμ. 78, 4). Ολόκληρος γέρος άνθρωπος, παπάς δεσπότης
με μια οκά γένια έλεγε ψέματα στον ελληνικό λαό. Από την μία έλεγε ότι τον Πάπα
τον έφερε η πολιτεία στην Ελλάδα κι από την άλλη να τι εδήλωσε σε συνέντευξη
που έδωσε σε Ιταλικό περιοδικό: «Διατηρώ εξαιρετικές σχέσεις με την ελληνική
καθολική κοινότητα. Ορισμένοι από τους επισκόπους της ήταν συμμαθητές μου στο
καθολικό σχολείο των Γάλλων Μαριανών Αδελφών. Κάναμε συγκεκριμένα βήματα από
κοινού, για παράδειγμα κάναμε δυνατή την επίσκεψη του Πάπα το 2001, η οποία
συνάντησε πολύ ισχυρή αντίδραση σ' εμάς, αλλά τη φέραμε σε πέρας, πράγμα που
μας ικανοποίησε όλους»! (Ελευθεροτυπία,
13/11/2004).
Μας
οδηγεί ο Μακαριώτατος μετά των συνοδοιπορούντων αυτώ λατινοφρόνων ως πρόβατα
εις το στόμα των λύκων του Βατικανού και του Π.Σ.Ε. Εις πίστωσιν των γραφομένων
εδώ αρκεῖ
να διαβάσει κάποιος τας δηλώσεις του αρχιεπισκόπου, το κείμενον που σεις
απηυθύνατε προς τον καρδινάλιον Κάσπερ, τας δηλώσεις του Επισκόπου Φαναρίου κ.
Αγαθαγγέλου, όταν επέστρεψε προ καιρού από το Βατικανόν, και εκείνες που
λέγονται από τον οικουμενιστήν Επίσκοπον Αχαΐας Αθανάσιον εις τας Βρυξέλας.
Ενοχλείται απὸ
την ύπαρξιν των εχομένων των παραδόσεων των αγίων εις την Ελλάδα, εις Άγιον
Όρος και αλλού, αυτούς που ο Μακαριώτατος κ. Χριστόδουλος ονομάζει
φονταμενταλιστές και ταλιμπάν, και προτείνει να οργανωθή τρόπος να αλλάξουν την
αναχρονιστικήν, μεσαιωνικήν και με ιστορικές οξειδώσεις νοοτροπίαν και να
γίνουν σύγχρονοι με ευρύτητα πνεύματος.
Ο
καθηγητής κ. Ιωάννης Κορναράκης χαρακτηρίζει ως νούτσιον του Πάπα στην Αθήνα
τον Μακαριώτατον. Ο πρωτοσύγκελος του Μητροπολίτου Βενετίας Γενναδίου, τον
οποίον επεσκέφθητε εσχάτως, Ναυπάκτιος την καταγωγήν, απεκάλυπτε προ καιρού εις
τον γέροντα π. Αρσένιον Κομπούγιαν: «Έχουν συμφωνήσει οι Ορθόδοξοι με την
παπικήν κούρια και έχουν υπογράψει την ένωσιν. Δεν εξαγγέλλουν όμως το γεγονός
υπολογίζοντας εις τας τυχόν αντιδράσεις του πιστού λαού. Διερωτώνται οι πολλοί,
και ημείς οι μικροί και ταπεινοί μετ’ αυτών.
-Αλήθεια,
τι έπαθαν οι Επίσκοποί μας και σπεύδουν προς το Βατικανόν;
Κάποιος
αγωνιστής εις την πύλην του φρουρίου της ορθοδοξίας σημειώνει: «Ό,τι δεν
κατόρθωσε ο Παπισμός επί δέκα αιώνες με
τις σταυροφορίες, με τους πολέμους, με τους Ουνίτες, με το χρήμα και με όλες
τις άλλες απάτες, το κατορθώνει σήμερα, άνευ κόπου, με τους ”ορθοδόξους”
Επισκόπους». Αλήθεια, ποιος εβάσκανε τους επισκόπους μας; Και οι μεν με αρχηγόν
τους τον Αρχιεπίσκοπον θύουν εις τον βωμόν του Παπισμού τα όσια και τα τίμια
της Ορθοδοξίας, οι δε σιωπούν αιδημόνως, ενώ έχουν καθήκον και χρέος να
ομιλήσουν εις τους αδελφούς των και εις τον σκανδαλιζόμενον και προδιδόμενον
λαόν του Θεού; Αλήθεια, τι έπαθαν!
2α.
Με κατηγορείτε ότι εις τα κηρύγματά μου στρέφομαι απροσχηματίστως κατὰ του Επισκόπου μου.
Απάντησις: Η κατηγορία δεν ανταποκρίνεται εις την
αλήθειαν. Είναι ψευδής. Αυτοί που σας την μετέφεραν προσφέρουν ταπεινάς
εκδουλεύσεις κολάκων. Εγώ σέβομαι το ιερόν βήμα του άμβωνος και δεν κάμνω
προσωπικές και εμπαθείς αναφορές και μάλιστα κατά του Επισκόπου μου. Αυτό δεν
σημαίνει ότι λείπει και ο έλεγχος εν συνέσει πεπλανημένων αντιλήψεων και
καταστάσεων. Προσπάθειά μου
