π. Σεραφείμ, π. Θεόδωρε, κι εσείς οι ευσεβείς ιερείς, δεσποινίδες και κύριοι: ακούτε;

Ἐστάλη ἀπὸ Δ.Π.

     Στις 11. 02. 2018 γιόρτασαν στο συναυλιακό κέντρο της Βιέννης Ρώσοι (μαζί με τις αντιπροσωπείες των άλλων Ορθοδόξων και του δικου μας Αρσενίου) και Παπικοί τα δύο χρόνια από την

Αφιερωμένο εξαιρετικά στον μητροπ. Μεσογαίας Νικόλαο

Θαύμα - 13χρονος ξύπνησε από κώμα μόλις η μητέρα του υπέγραψε για τη δωρεά των οργάνων του

   Ο 13χρονος Trenton McKinley από την Αλαμπάμα είχε χτυπήσει σοβαρά το κεφάλι του όταν καρότσα πάνω στην οποία είχε ανέβει αναποδογύρισε και τον χτύπησε.

    «Χτύπησα στο τσιμέντο και μετά το τρέιλερ προσγειώθηκε πάνω στο κεφάλι μου. Μετά από αυτό δε θυμάμαι τίποτα», δήλωσε το αγόρι.

    Το παιδί υπέστη πολλές και βαριές εγκεφαλικές κακώσεις και οι γιατροί είπαν στους γονείς του ότι ακόμα και αν συνέλθει από το κώμα, δε θα είναι ποτέ το ίδιο.

    Η μητέρα του υπέγραψε τα χαρτιά της δωρεάς των οργάνων του, όταν έμαθε ότι ήταν συμβατά με τα όργανα που χρειάζονταν πέντε άλλα παιδιά.

     Όπως περιέγραψε η ίδια, εκπρόσωπος της οργάνωσης για τη δωρεά τους βρήκε στο νοσοκομείο και τους είπε ότι τα όργανα του γιου τους θα έσωζαν τις ζωές πέντε παιδιών.

    Μία μέρα προτού ο 13χρονος μπει στη μηχανική υποστήριξη

Μια ομιλία με πολλούς αποδέκτες

 Ἀναρτήθηκε ἀπὸ Πατερική Παράδοση στις 4 ΟΚΤ 2017

Σημαντικὲς ἁγιοπατερικὲς προτάσεις πρὸς τοὺς ἀγωνιζομένους κατὰ τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ

Δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ εἴμαστε ἀποτειχισμένοι καὶ νὰ μὴν ἔχουμε μεταξύ μας ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία.

Ἀποσπάσματα ἀπὸ ὁμιλία

τοῦ Ἱερομονάχου π. Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ

Στὸ Ὡραιόκαστρο τῆς Θεσσαλονίκης ἔγινε μία σύναξη τῶν ἀποτειχισμένων Πατέρων καὶ μία προσπάθεια νὰ τὰ βροῦμε μεταξύ μας· πράγμα τὸ ὁποῖο κι αὐτὸ εἶναι κάποια ἔκφραση,  ἡ ὁποία δὲν ἁρμόζει· νὰ τὰ βροῦμε οἱ ἀποτειχισμένοι μεταξὺ μας! Ἀλλὰ στὰ ἔσχατα χρόνια ὅλα εἶναι ἀναγκαῖα νὰ γίνονται καὶ ὅλα δὲν εἶναι παράξενα. Γιατί  οἱ Πατέρες στὰ παλαιὰ χρόνια, ὅταν ὑπῆρχε αἵρεση, ἀπεμακρύνοντο ἀπὸ τὴν αἵρεση καὶ ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, καὶ αὐτομάτως οἱ ἀποτειχισμένοι Πατέρες εἶχαν ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία μεταξύ τους, λόγῳ τοῦ ὅτι ἀπομακρύνθηκαν ἀπὸ τὴν αἵρεση καὶ τοὺς αἱρετικοὺς καὶ εὑρίσκοντο σὲ Ὀρθόδοξο ἔδαφος.

Εἶχαν ὀρθόδοξο πίστη καὶ ἡ ὀρθόδοξος πίστις ἦταν τὸ σημεῖο ἐκκλησιαστικῆς ἐπικοινωνίας, ἐκκλησιαστικῆς ἐπαφῆς, ταυτότητος μεταξὺ τῶν χριστιανῶν, τῶν ἀγωνιζομένων γιὰ τὰ θέματα τῆς Πίστεως. Σήμερα ὅμως ποὺ εἶναι τὰ πράγματα πολὺ δύσκολα, τὰ ἔσχατα χρόνια ποὺ ζοῦμε, σημεῖα τῶν καιρῶν εἶναι κι αὐτά, νὰ μὴ μποροῦμε νὰ τὰ βροῦμε. Κι ἐνῶ ἔχουμε φύγει ἀπὸ τὴν αἵρεση νὰ μὴ μποροῦμε νὰ τὰ βροῦμε μεταξύ μας. Δηλ. ὁ Διάβολος προσπαθεῖ νὰ βάλει μικρότητες, νὰ ἐνσπείρει πράγματα τὰ ὁποῖα εἶναι δευτερεύοντα, νὰ τὰ κάνουμε πρωτεύοντα καὶ γι’  αὐτὰ τὰ πράγματα θὰ ἤθελα γιὰ λίγο νὰ ἀπασχολήσω τὴ σκέψη σας. Νὰ προβληματιστοῦμε ἀπὸ αὐτὰ ποὺ θὰ ἀκουστοῦν, καί, ἂν κάποια μπορεῖ νὰ εἶναι καὶ λάθος, γιατί δὲν ἔχουμε τὸ ἀλάθητο, πάντως νὰ γίνει αἰτία προβληματισμοῦ.

 Κατ' ἀρχὰς φάνηκε μία προσπάθεια, ἀδελφοί μου, νὰ ὀργανωθοῦν οἱ ἀποτειχισμένοι ἀπὸ τὴν αἵρεση ὀρθόδοξοι χριστιανοί. Μὲ τὴν ἀποτείχιση ἀπὸ τὴν αἵρεση καὶ τοὺς αἱρετικούς, βρίσκομαι ταυτοχρόνως στὸ ὀρθόδοξο ἔδαφος, ἐντὸς τῆς Ἐκκλησίας. Γιατί, ἐκεῖ ποὺ ὑπάρχει ἡ ἀλήθεια, καὶ ἀληθινὴ πίστη ὑπάρχει Ἐκκλησία. Ἐκεῖ ποὺ ὑπάρχει πλάνη καὶ αἵρεση, δὲν ὑπάρχει ἡ Ἐκκλησία.

Διὰ τῆς ἀποτειχίσεως, λοιπόν, βρισκόμαστε στὸ ὀρθόδοξο ἔδαφος, καὶ ἔγινε μία προσπάθεια νὰ τὰ βροῦμε μεταξύ μας καὶ νὰ ὀργανωθοῦμε κάπως, ἐμεῖς οἱ ἀποτειχισμένοι, ἂν καὶ αὐτὸς δὲν εἶναι δόκιμος ὅρος, νὰ ὀργανωθοῦμε ἐμεῖς οἱ ἀποτειχισμένοι Ὀρθόδοξοι, γιατί, τί ὀργάνωση νὰ ἔχουμε ἐμεῖς; 

Ὅταν γίνεται προδοσία στὴν πίστη καὶ ἀποτειχίζονται οἱ Ὀρθόδοξοι, τί κάνουν; Σηκώνουν τὸ σταυρὸ τῆς Ὁμολογίας. Δὲν κοιτᾶμε ἂν ἔχουμε ὀργάνωση, γιατί ἡ ὀργάνωση (ἐπιδιώκεται συνήθως ἀπὸ μᾶς) γιὰ νὰ μικρύνει ὁ σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ ποὺ θὰ σηκώσουμε στὴν πλάτη μας. Δηλαδή, νὰ γλυτώσουμε τὶς ποινές, τὶς καταδίκες, νὰ μὴν μᾶς καθαιρέσουν οἱ Οἰκουμενιστές, καὶ ὅ,τι ἄλλο συνεπάγεται αὐτό· τὸ μισθὸ οἱ ἱερεῖς, ποὺ εἶναι κάτι ἀναγκαῖο, εἰδικὰ στὶς ἡμέρες μας ποὺ ὑπάρχει ἡ κρίση, νὰ μικρύνει ὁ σταυρὸς τῆς ὁμολογίας, γι’ αὐτὸ ὀργανωνόμεθα.

Ἡ ὀργάνωση, ὅμως, δικαιολογεῖται, ὄχι γιὰ νὰ μικρύνει ὁ σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ γιὰ νὰ τὸν σηκώσουμε τὸν σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ εὐχαρίστως καὶ γιὰ νὰ προσπαθήσουμε νὰ καταδικάσουμε τὴν αἵρεση. Ὁ σκοπός μας εἶναι νὰ καταδικάσουμε τὴν αἵρεση.

Ἀλλὰ ἡ αἵρεση, ὅμως, αὐτὴ καθ' ἑαυτὴ εἶναι καταδικασμένη  ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Χριστό μας, ἀπὸ τὸν ἀποστολο Παῦλο. Κάθε αἵρεση. Ἀπὸ τὴν ἑβδόμη Οἰκουμενικὴ Σύνοδο, ποὺ λέγει "πᾶσι τοῖς αἱρετικοῖς ἀνάθεμα". Καὶ "τὰ μετὰ ταῦτα πραχθησόμενα ἀνάθεμα". Δηλαδή, οἱ Πατέρες εἶπαν καὶ γιὰ τὶς αἱρέσεις ποὺ θὰ ἐρχόντουσαν στὴν μελλοντικὴ ἐποχὴ καὶ καταδίκασαν τὶς αἱρέσεις ὅλες. Εἶναι καταδικασμένη, λοιπόν, σὰν πλάνη ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Χριστό, ἀπὸ τοὺς ἀποστόλους. Τί νόημα ἔχει ἡ κατάδικη ἀπὸ μᾶς τῆς αἱρέσεως;

Ἡ ἀπὸ μᾶς καταδίκη ἔχει νόημα βασικό· γιὰ νὰ δείξουμε ὅτι εἴμαστε ταυτισμένοι μὲ τοὺς Ἁγίους Πατέρες, μὲ τὸ Εὐαγγέλιο,  μὲ τὸν Χριστό, μὲ τὸν ἀπόστολο Παῦλο, μὲ τὶς Οἰκουμενικὲς Συνόδους, ὅτι ταυτιζόμαστε κι ἐμεῖς μαζί τους. Γι’  αὐτὸ πρέπει κι ἐμεῖς νὰ τὴν καταδικάσουμε τὴν αἵρεση.

Καὶ πῶς καταδικάζεται πρωτίστως ἡ αἵρεση; Διὰ τῆς ἀποτειχίσεως. Ἡ ἀποτείχιση ποὺ κάνουμε ἀπὸ τὴν αἵρεση σημαίνει ὅτι τὴν καταδικάζουμε, τὴν ἀποστρεφόμεθα. Γι’ αὐτὸ τὸν λόγο καὶ φεύγουμε ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς. Εἶναι, λοιπόν, μὲ τὴν ἀπομάκρυνσή μας, μὲ τὴν ἀποτείχισή μας εἶναι καταδικασμένη ἡ αἵρεση. Ἀλλὰ πρέπει, ὅμως, νὰ καταδικαστεῖ καὶ ἀπὸ τοὺς Ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας. Ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ εἶναι οἱ διάδοχοι τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καὶ κατέχουν τὶς θέσεις τῶν Ἐπισκόπων, τὶς Ἀποστολικὲς ἕδρες. Πρέπει νὰ καταδικαστεῖ ἀπὸ αὐτούς, γιατὶ αὐτοὶ εἶναι οἱ διάδοχοι τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καὶ ὄχι ἀπὸ κάποιους ἄλλους μόνο καὶ μονομερῶς.

Μνήμη του εν ουρανώ φανέντος σημείου του Τιμίου Σταυρού

 (7 ΜΑΪΟΥ)

ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΕΝ ΟΥΡΑΝΩ ΦΑΝΕΝΤΟΣ ΣΗΜΕΙΟΥ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ, 

ΩΡΑ ΤΡΙΤΗ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ,

ΕΠΙ ΚΩΝΤΑΝΤΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ,

ΥΙΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ

   “Κατά τις ημέρες της Αγίας Πεντηκοστής, την εβδόμη του μηνός Μαΐου και περί ώρα εννέα το πρωί, φάνηκε ο τίμιος και ζωοποιός Σταυρός – που συνίστατο από φως, κι ενώ έβλεπε όλος ο λαός– να εκτείνεται πάνω από τον άγιο Γολγοθά μέχρι το άγιο όρος των Ελαιών. Ο Σταυρός αυτός από τη λαμπρότητα του φωτός Του κάλυψε τις ακτίνες του ήλιου. Γι᾽ αυτό και κάθε ηλικία,  νέων και γερόντων, μαζί με τα νήπια και αυτά που θήλαζαν,  ήλθε στην Εκκλησία, και με άμετρη χαρά και θερμή κατάνυξη ανέπεμψαν δόξα και ευχαριστία στον Θεό για το παράδοξο αυτό θέαμα”.

     Αν η 14^η Σεπτεμβρίου αποτελεί την εορτή της Υψώσεως του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού, εορτή κατά την οποία ανθρώπινα χέρια, Πατριαρχικά και Βασιλικά, ύψωσαν τον Τίμιο Σταυρό, προβάλλοντάς Τον ως το σύμβολο της χριστιανικής πίστης και "το κλείθρον του Παραδείσου", διότι αποτελεί το σημείο της αναφοράς μας σ᾽ Εκείνον που έχυσε το πανάγιο αίμα Του επάνω Του, η 7^η Μαΐου αποτελεί μία άλλη εορτή Υψώσεώς Του, όχι από ανθρώπινα χέρια αυτήν τη φορά, αλλά από τα "χέρια" του ίδιου του Θεού. Διότι Εκείνος θέλησε, όταν η χριστιανική πίστη είχε ήδη γίνει αποδεκτή και είχε επεκταθεί, να φανερώσει τον Σταυρό στον

Διεθνὴς Συνδιάσκεψη γιὰ τὸ διαθρησκευτικὸ διάλογο

Σχόλιο Γέροντος Σωφρονίου τοῦ Ἔσσεξ:       Μιὰ σημαντικὴ μερίδα τοῦ χριστιανικοῦ κόσμου κλίνει σήμερα νὰ ἀποδεχθεῖ μιὰ ἀπὸ τὶς πιὸ ἐπικίνδυνες αἱρέσεις [eνν. τὸν οἰκουμενισμό]… ὅτι δῆθεν πολλὲς ἀπὸ τὶς ἐκκλησίες ποὺ ἀποκαλοῦνται χριστιανικές, ἔχουν ἴση χάρη, καὶ γι’ αὐτὸ ὀφείλει νὰ ἐπέλθει ἡ ἕνωση τῶν ἐκκλησιῶν μὲ βάση κάποιον κοινὸ γιὰ ὅλες παρονομαστή σὲ μιὰ παγκόσμια καὶ ἀποστολικὴ Ἐκκλησία. Ἐσεῖς νὰ μὴ πλανηθεῖτε μὲ ὅλα αὐτά, ἀλλὰ νὰ πιστεύετε ἀκράδαντα μὲ τὴν καρδιὰ καὶ μὲ τὸ νοῦ ὅτι ὑπάρχει πάνω στὴ γῆ ἐκείνη ἡ Μία, Μοναδικὴ καὶ Ἀληθινὴ Ἐκκλησία ποὺ ἵδρυσε ὁ Κύριος. Ἡ Ἐκκλησία αὐτὴ διατηρεῖ ἀλώβητη καὶ ἀκέραιη τὴν διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ, κατέχει τὸ πλήρωμα τῆς γνώσεως καὶ τῆς χάριτος καὶ εἶναι ἀλάθητη. Στὸν ρωμαιοκαθολικισμὸ ὑπάρχουν πολλὰ βασικὰ σφάλματα, τόσο ἀπὸ δογματικῆς ἀπόψεως, ὅσο καὶ ἀπὸ πλευρᾶς πνευματικῆς ζωῆς.

    Στὶς 3 Μαΐου 2018, διεξήγαγε τὶς ἐργασίες της στοὺς χώρους τοῦ Hotel Rogner International, στὰ Τίρανα, ἡ Διεθνὴς Συνδιάσκεψη γιὰ τὸν διαθρησκευτικὸ διάλογο μὲ θέμα: « Ἡ Ἀλβανία, πρότυπό τῆς διαθρησκευτικῆς ἁρμονίας γιὰ τὴν Εὐρώπη.

Διοργανωτές της μὲ τὴν ὑποστήριξη τῆς Αὐστριακῆς Πρεσβείας στὴ χώρα μας, ἦταν τὸ Πανεπιστήμιο “Beder”, τὸ Πανεπιστημιακὸ Κολέγιο “Logos” καὶ τὸ Καθολικὸ Πανεπιστήμιο “Zoja e Keshillit te Mire”. Στὴ Συνδιάσκεψη συμμετεῖχαν οἱ ἐπικεφαλεῖς τῶν θρησκευτικῶν Κοινοτήτων, κληρικοί, κρατικοὶ ἐκπρόσωποι,

Άγιος μάρτυς Αχμέτ

   Ὁ ἅγιος Ἀχμέτ ἔζησε τόν 17ο αἰώνα στήν Κωνσταντινούπολη καί ἦταν γραφέας τοῦ Ἀρχιλογιστοῦ. Εἶχε μιά Ρωσίδα σκλάβα, Χριστιανή Ὀρθόδοξη, στήν ὁποία ἐπέτρεπε νά πηγαίνη στήν ἐκκλησία κατά τίς μεγάλες ἑορτές. Ὅταν, ὅμως, ἐκείνη γυρνοῦσε ἀπό τήν ἐκκλησία, αὐτός αἰσθανόταν νά βγαίνη ἀπό τό στόμα της μιά ἀνείπωτη εὐωδία, γι’ αὐτό καί τήν ρώτησε τί τρώει καί εὐωδιάζει τό στόμα της. Ἐκείνη τοῦ ἀπάντησε ὅτι τρώει ἀντίδωρο καί πίνει ἁγιασμό. Μόλις τό ἄκουσε αὐτό, προσκάλεσε ἕναν ὀρθόδοξο Κληρικό καί τοῦ εἶπε νά τοῦ ἑτοιμάση τόπο γιά νά πάη καί αὐτός στήν ἐκκλησία, ὅταν θά λειτουργοῦσε ὁ Πατριάρχης.

Πῆγε, λοιπόν, στήν θεία Λειτουργία καί τήν στιγμή πού ὁ Πατριάρχης εὐλογοῦσε τόν λαό, λέγοντας «εἰρήνη πᾶσι», εἶδε νά βγαίνουν ἀπό τά δάκτυλά του ἀκτῖνες φωτός καί νά κάθονται ἐπάνω σέ ὅλων τά κεφάλια, ἐκτός ἀπό τό δικό του. Μόλις εἶδε αὐτό τό θαῦμα ζήτησε νά γνωρίση τήν πίστη τῶν Χριστιανῶν. Πράγματι, κατηχήθηκε, βαπτίσθηκε, ἀλλά