Ο π. Θεόδωρος Ζήσης κονιορτοποιεί τις σοφιστείες και τον χαρτοπόλεμο των ...αντι-Οικουμενιστῶν!

Σύναξις Ορθοδόξων κληρικών και μοναχών:

Η «Σύνοδος» του Κολυμπαρίου Κρήτης και η σύμπλευσή της με τον Οικουμενισμό

Μετὰ τὸ πρελούδιο τῆς συνέντευξης τοῦ καθηγητῆ Τσελεγγίδη, ἦρθε καὶ ἡ φούγκα τῆς «Συνάξεως Κληρικῶν καὶ Λαϊκῶν» γιὰ νὰ ἀναπαράγει τὸν ἀναποτελεσματικὸ καὶ θεομίσητο (τώρα μποροῦμε καθαρὰ νὰ τὸ ποῦμε) χαρτοπόλεμο τῶν “ἀντι-Οἰκουμενιστῶν”. Ὁ καθένας φυσικὰ μπορεῖ νὰ κάνει τὶς ἐπιλογές του καὶ κριτής του εἶναι ὁ Θεός, ἀλλὰ δὲν μπορεῖ νὰ διαγράφει τὴν ἁγιοπατερικὴ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας περὶ Διακοπῆς τοῦ Μνημοσύνου τῶν αἱρετικῶν Ἐπισκόπων καί, κυρίως, νὰ διδάσκει αὐτὴν τὴν κακόδοξη θέση καὶ νὰ παρασύρει πρὸς αὐτὴν τοὺς πιστούς.

Θὰ ἐπαναλάβουμε, λοιπόν, τὰ λόγια τοῦ καθηγητῆ τοῦ Α.Π.Θ. καὶ πρωτοπρεσβυτέρου π. Θεοδώρου Ζήση (στὸ τέλος καὶ τὸ σχετικὸ βίντεο) μὲ τὰ ὁποῖα καταδικάζει ὁ ἴδιος τὸν ἑαυτό του καὶ μαζί του (διὰ τῶν λόγων του) καταδικάζονται καὶ οἱ ἀντι-Οἰκουμενιστὲς ποὺ τὸν ἀκολουθοῦν· καὶ ὁ καθένας ἂς βγάλει τὰ συμπεράσματά του.

Λέει ὁ π. Θεόδωρος:

«Δέν είμαι βέβαιος ότι, αν απόψε με καλέσει ο Θεός καί εκδημήσω ἀπ’ αυτή τή ζωή, δέν ξέρω αν θά βρώ δικαιολογία μπροστά στούς Αγίους, στούς Ομολογητάς, τους μάρτυρας, γι’ αυτήν τήν στάση τήν οποία κρατούμε όλοι τώρα. Η αίρεση ξεχειλίζει, οι λατινόφρονες και οι φιλο-Οικουμενιστές είναι όλοι ανάμεσά μας προβατόσχημοι λύκοι, κι εμείς κάνουμε διακρίσεις καί οικονομούμε. Προσπαθώ νά βρώ μιά δικαιολογία γιά τόν εαυτό μου...

(...) Αφού οι Επίσκοποι μνημονεύουν τόν Πατριάρχη καί επομένως υπόκεινται καί αυτοί στόν κανόνα: “ο κοινωνών ακοινωνήτω, ακοινώνητος έσται”· καί εγώ μνημονεύω τόν Επίσκοπό μου, ο οποίος μνημονεύει τόν Πατριάρχη, ο οποίος κοινωνεί μέ τόν Πάπα· καί εσείς οι λαϊκοί έρχεστε από μένα, ο οποίος μνημονεύω τόν Επίσκοπο καί κοινωνάτε καί μέ αποδέχεστε. Επομένως, μία σειρά –αυτή η σειρά τού παραπτώματος πού αρχίζει από τόν Πατριάρχη, αρχίζει σιγά-σιγά σάν συγκοινωνούν δοχείον, νά φθάνει σάν ευθύνη μέχρις εμάς!

Αλλά ποιός από τόν κόσμο τά ξέρει αυτά; Οι περισσότεροι από τούς λαϊκούς, θά πούν: “Μά, αφού τό κάνει ο Πατριάρχης, αφού τό κάνει ο Πάπας, τί φταίω εγώ;”. Φταίς κι εσύ!  Δέν δικαιολογείται η άγνοια...

  Είμαστε όλοι υπεύθυνοι. Δέν είναι μόνον υπεύθυνος ο Πατριάρχης. Δέν είναι μόνον υπεύθυνος ο Επίσκοπος ο οποίος σιωπά καί η οποία σιωπή είναι τρίτο είδος αθεϊας. Είμαστε υπεύθυνοι καί εμείς οι Πρεσβύτεροι καί μαζί μέ εμάς, είστε καί σείς οι λαϊκοί, πού έρχεστε μαζί μέ μάς καί δέν μάς λέτε (σ.σ.: δεν μας δηλώνετε): “Φεύγουμε εμείς”.

 

Σύναξη Ὀρθοδόξων Κληρικῶν καὶ Μοναχῶν 

 Η «ΣΥΝΟΔΟΣ» ΤΟΥ ΚΟΛΥΜΠΑΡΙΟΥ ΚΡΗΤΗΣ ΚΑΙ Η ΣΥΜΠΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΜΕ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ

Οἱ ἀνησυχίες καὶ ἡ ἀγωνία τοῦ ὑγιοῦς πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας γιὰ τὴν ἔκβαση τῶν ἐργασιῶν τῆς λεγόμενης Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἐπαληθεύθηκαν. Ἡ σύναξη αὐτὴ δὲν εἶναι οὔτε σύνοδος οὔτε ἁγία οὔτε μεγάλη.

Δὲν εἶναι σύνοδος, διότι δὲν ἔχει τίποτε κοινὸ μὲ τὶς συνόδους τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας· διακόπτει τὴν παράδοση τῶν ὀρθοδόξων συνόδων, δὲν ἀποτελεῖ συνέχειά τους, συνιστᾶ συνοδικὴ παρεκτροπὴ καὶ κανονικὴ καινοτομία. Ἡ ἐκκλησιολογικὰ κυνικὴ καὶ προκλητικὴ ὁμολογία τοῦ ἀρχιεπισκόπου Ἀλβανίας ὅτι «δὲν εἶναι ἀντίγραφο τῶν παλαιῶν συνόδων ἀλλὰ ἕνα νέο εἶδος συνόδου», ἐπαινεθεῖσα ἀπὸ τὸν πρωτοστάτη τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, οἰκουμενικὸ πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, τὸν καὶ πρόεδρο τῆς «Συνόδου», καθιστᾶ ὅλους τοὺς συμμετέχοντες ἀρχιερεῖς, ποὺ τὴν ἀποδέχθηκαν ἀδιαμαρτύρητα, καινοτόμους καὶ παραβάτες τῆς μακραίωνης συνοδικῆς καὶ κανονικῆς παραδόσεως τῆς Ἐκκλησίας καὶ ὑποκείμενους στὴν κρίση μιᾶς μελλοντικῆς ἀληθοῦς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου.

Ἡ εἰκόνα τῶν συμπροσευχομένων μὲ τοὺς Ὀρθοδόξους αἱρετικῶν παρατηρητῶν, Μονοφυσιτῶν, Παπικῶν καὶ Προτεσταντῶν καὶ οἱ φιλόφρονες πρὸς αὐτοὺς λόγοι καὶ ἐκδηλώσεις βοοῦν καὶ κραυγάζουν γιὰ τὴν πρωτοφανῆ συνοδικὴ καινοτομία καὶ τὴν εὐθεία προσβολὴ τῶν Ἱερῶν Κανόνων.

Δὲν εἶναι ἁγία, διότι ὁρισμένα σημαντικὰ κείμενα τὰ ὁποῖα ἐνέκρινε εἶναι ἀντίθετα πρὸς τὶς ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι ληφθεῖσες διὰ τῶν αἰώνων ἀποφάσεις τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καὶ τῶν Ἁγίων Πατέρων, ἰδιαίτερα ὡς πρὸς τὴν ἀντιμετώπιση τῶν αἱρετικῶν. Δὲν εἶναι δυνατὸν τὸ Ἅγιο Πνεῦμα νὰ εἶναι ἀντίθετο μὲ τὸν ἑαυτό του· ἄλλοτε νὰ καταδικάζει, στὶς ὄντως ἅγιες συνόδους, τὶς αἱρέσεις καὶ νὰ ἀναθεματίζει τοὺς αἱρετικούς, καὶ ἄλλοτε, ὅπως στὴν «σύνοδο» τῆς Κρήτης, νὰ τὶς θεωρεῖ ἐκκλησίες. Καὶ ἐπειδὴ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι εὐθές, ἀναλλοίωτο καὶ ἄτρεπτο, διεστραμμένες καὶ ἀλλοιωμένες εἶναι κάποιες ἀπὸ τὶς ἀποφάσεις τῆς συνάξεως τοῦ Κολυμπαρίου ποὺ ἔχουν κατεξοχὴν δογματικὸ περιεχόμενο. Δὲν ἐλήφθησαν ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι, ἀλλ᾽ ἐν ἄλλῳ πνεύματι, σκολιῷ καὶ ἀλλοτρίῳ.

Δὲν εἶναι ἐπίσης μεγάλη ἡ «σύνοδος» γιὰ δύο λόγους. Τὸ μεγαλεῖο ἐν πρώτοις συνδέεται μὲ τὴν θεοσέβεια καὶ τὴν ἁγιότητα. Ἡ Ἐκκλησία ὀνόμασε μεγάλους ὅσους Ἁγίους διακρίθηκαν εἴτε στὴν ὑπεράσπιση τῆς Ὀρθοδοξίας εἴτε στὴν ἀρετὴ καὶ στὴν ἁγιότητα ἢ καὶ στὰ δύο· Μέγας Ἀθανάσιος, Μέγας Κωνσταντῖνος, Μέγας Βασίλειος, Μέγας Ἀντώνιος, Μέγας Εὐθύμιος καὶ πολλοὶ ἄλλοι. Ἡ «σύνοδος» τῆς Κρήτης στὴν ὑπεράσπιση τῆς πίστεως ὄχι μόνον δὲν παίρνει μεγάλο βαθμό, ἀλλὰ ἡ ἐπίδοσή της εἶναι ἀρνητική, κάτω ἀπὸ τὸ μηδέν, ἀφοῦ δὲν καταπολεμεῖ, ἀλλὰ ἐκκλησιοποιεῖ τὶς αἱρέσεις.

Εἶναι μικρὴ καὶ γιὰ ἄλλο σημαντικὸ λόγο· ἡ παρουσία ὅλων τῶν ἐπισκόπων στὶς μεγάλες συνόδους πιστοποιεῖ τὴν διὰ τῶν ποιμένων παρουσία ὅλου τοῦ ποιμνίου, τὴν ἔκφραση τῆς συνειδήσεως τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας. Ἀπὸ τῆς πλευρᾶς αὐτῆς ἡ «σύνοδος» τῆς Κρήτης εἶναι κολοβὴ καὶ ἐλλιπής. Δὲν ἐκλήθησαν ὅλοι οἱ ἐπίσκοποι, ἀλλὰ μικρός, περιορισμένος ἀριθμὸς ἐπισκόπων. Ἑπομένως δὲν ἐκπροσωπεῖται ὅλο τὸ πλήρωμα. Ἀλλὰ καὶ οἱ κληθέντες, βάσει τοῦ ἀπαράδεκτου Κανονισμοῦ, δὲν ἔχουν τὸ δικαίωμα διὰ τῆς ψήφου τους νὰ ἐκφράσουν τὴν συμφωνία ἢ τὴν διαφωνία τους πρὸς τὰ ἀποφασιζόμενα, νὰ ἐκφράσουν τὸ ἐκπροσωπούμενο ποίμνιο. Ἀποτελεῖ μοναδικὴ ἱστορικὴ πρωτοτυπία παπικῆς, ὀλιγαρχικῆς, ἀντισυνοδικῆς ἐμπνεύσεως. Ψηφίζουν ὄχι ὅλοι οἱ παρόντες ἐπίσκοποι, ἀλλὰ ὁ μικρὸς ἀριθμὸς τῶν δεκατεσσάρων (14) προκαθημένων, οἱ ὁποῖοι καθίστανται οἱονεὶ πάπες ὑπεράνω τῶν συνόδων τῶν τοπικῶν ἐκκλησιῶν. Πρόκειται γιὰ μικρὴ σύναξη προκαθημένων, γιὰ ἕνα ἄγνωστο καινοφανῆ θεσμό, ποὺ προσβάλλει τὴν ἰσότητα τῶν ἐπισκόπων, διότι μεταβάλλει τοὺς προκαθημένους ἀπὸ «πρώτους μεταξὺ ἴσων» (primos inter pares) σέ «πρώτους ἄνευ ἴσων» (primos sine paribus).

Δύο ἀκόμη παράγοντες ἐσμίκρυναν τὴν δῆθεν μεγάλη σύνοδο· ἡ ἀπουσία τεσσάρων πατριαρχῶν, προκαθημένων ἰσαρίθμων αὐτοκεφάλων ἐκκλησιῶν, ὄχι ἐκ λόγων ἀνάγκης, ὅπως ὑγείας, πολεμικῶν συγκρούσεων καὶ ἄλλων, ἀλλὰ λόγῳ διαφωνιῶν πρὸς τὴν διαδικασία συγκλήσεως, τοῦ Κανονισμοῦ Λειτουργίας καὶ τῆς Θεματολογίας τῆς συνόδου. Δὲν ἔλαβαν μέρος οἱ αὐτοκέφαλες ἐκκλησίες τῆς Ἀντιοχείας, τῆς Ρωσίας, τῆς Βουλγαρίας καὶ τῆς Γεωργίας. Πρὶν νὰ συνέλθει ἡ «σύνοδος» ἔχασε τὸν πανορθόδοξο χαρακτήρα της καὶ πρὸ παντὸς τὴν ἀξιοπιστία τῶν ἀποφάσεών της, διότι οἱ ἀπόντες κατήγγειλαν ἔλλειψη συνοδικότητας, διαφάνειας καὶ σεβασμοῦ τῶν παραδεδομένων, ἐν ὀλίγοις ἔλλειμμα Ὀρθοδοξίας, καὶ προώθηση προειλημμένων ἀποφάσεων. Καὶ δὲν εἶναι βέβαια μόνον ἡ ἀπουσία τῶν τεσσάρων αὐτοκεφάλων ἐκκλησιῶν ποὺ μικραίνει τὴν «σύνοδο»· περισσότερο ἀπὸ αὐτὸ εἶναι ἡ μὴ ἐκπροσώπηση τοῦ συντριπτικὰ μεγαλυτέρου ἀριθμοῦ πιστῶν, τῆς πληθυσμιακῆς ὑπεροχῆς τῶν Ὀρθοδόξων ποὺ δὲν ἐκπροσωπήθηκαν στὴν «σύνοδο».

Ἡ «Σύναξη Ὀρθοδόξων Κληρικῶν καὶ Μοναχῶν» ἀγωνίσθηκε μὲ συνέδρια, ὁμιλίες, συνεντεύξεις καὶ ἀρθογραφία τῶν μελῶν της, συνεργαζόμενη μὲ ὁμόφρονες ἐπισκόπους, νὰ ἐνημερώσει τοὺς Ὀρθοδόξους πιστοὺς γιὰ τὴν κακὴ πορεία τῆς «συνόδου», ἰδιαίτερα κατὰ τὴν τελευταία φάση τῆς προετοιμασίας της. Θὰ ἤμασταν εὐτυχεῖς, ἂν εἶχε ἀποτραπῆ ἡ σύγκληση αὐτῆς τῆς οἰκουμενιστικῆς συνόδου ἢ ἂν κατὰ τὴν διάρκεια τῶν ἐργασιῶν της κάποιοι προκαθήμενοι ἢ συμμετέχοντες ἀρχιερεῖς ἀγωνίζονταν ἀποφασιστικὰ καὶ ἀποτελεσματικὰ νὰ ἀπορριφθεῖ ὁλόκληρο τὸ κείμενο «Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρὸς τὸν λοιπὸν χριστιανικὸν κόσμον», τὸ ὁποῖο νομιμοποιεῖ καὶ θεσμοθετεῖ τὸν Οἰκουμενισμό. Οἱ διορθώσεις καὶ οἱ βελτιώσεις, τὶς ὁποῖες ἐπρότεινε ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἀκόμη καὶ ἂν ἐγίνοντο συνοδικὰ δεκτές, δὲν ἐπρόκειτο βέβαια νὰ καταστήσουν τὸ κείμενο ὀρθόδοξο καὶ ἀποδεκτό, ἀφοῦ οὔτε τὰ ἀπαράδεκτα κείμενα τῶν Θεολογικῶν Διαλόγων ἐκρίνοντο οὔτε πολὺ περισσότερο ἡ μὲ ἀντορθόδοξους ὅρους συμμετοχή μας στό «Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν». Ἀντίθετα, μέσα στὸ κείμενο ἐπαινοῦνται καὶ ἐγκωμιάζονται. Ἡ δὲ ὀρθὴ πρόταση τὸ «χριστιανικὲς ἐκκλησίες» νὰ γίνει «χριστιανικὲς κοινότητες» συνάντησε λυσσώδη ἀντίδραση καὶ ἀπορρίφθηκε μὲ ἀνιστόρητες, ἀθεολόγητες, παράλογες, σοφιστικὲς ἀντιπροτάσεις, τὶς ὁποῖες υἱοθέτησε, ἄγνωστο πῶς, ὁ ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν, ποὺ δὲν ὑπεστήριξε, ὡς ὄφειλε, τὴν ἀπόφαση τῆς συνόδου τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἑλλάδος καί ὑπερέβη ἀναιτιολόγητα τὴν ἐξουσιοδότηση, ποὺ εἶχε λάβει ἀπὸ αὐτήν, μὲ ὅ,τι αὐτὸ συνεπάγεται γιὰ τὴν ἐγκυρότητα τῶν ἀποφάσεων ποὺ ἐλήφθησαν. Ἀναμένονται οἱ ἀπαραίτητες ἐξηγήσεις ποὺ ὀφείλουν νὰ δώσουν στὸ Σῶμα τῆς Ἱεραρχίας τόσο ὁ ἴδιος ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ὅσο καὶ οἱ ὑπόλοιποι Ἑλλαδίτες Ἱεράρχες τῆς «συνόδου» τῆς Κρήτης.

Ἀπὸ τὸ ναυάγιο στὰ θολὰ νερὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τὴν τελευταία στιγμὴ γλύτωσαν, κολυμπώντας ὀρθόδοξα στὸ Κολυμπάρι, οἱ ἐπίσκοποι ποὺ δὲν ὑπέγραψαν τὸ περιλάλητο κείμενο ἤ διετήρησαν τὶς ἐπιφυλάξεις τους. Πρόκειται, ἀπ’ ὅσα γνωρίζουμε ἕως τώρα, γιὰ τοὺς Μητροπολίτες Μπάτσκας κ. Εἰρηναῖο (ἀπὸ τὴν ἀντιπροσωπεία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Σερβίας), ἀπὸ τὴν ἀντιπροσωπεία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, τοὺς Μητροπολίτες Λεμεσοῦ κ. Ἀθανάσιο, Μόρφου κ. Νεόφυτο, Ἀμαθοῦντος κ. Νικόλαο, Λήδρας κ. Ἐπιφάνιο, οἱ ὁποῖοι δὲν ὑπέγραψαν τὸ κείμενο, καὶ Νεαπόλεως κ. Πορφύριο, ὁ ὁποῖος διετήρησε ἐπιφυλάξεις κατὰ τὴν ὑπογραφή, καὶ τὸν Μητροπολίτη Ναυπάκτου κ. Ἱερόθεο (ὁ μόνος ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ποὺ δὲν ὑπέγραψε). Ἀρκετοὶ ἀκόμη Ἱεράρχες ἄσκησαν ἔντονη κριτικὴ στὸ ἐν λόγῳ κείμενο καὶ διετήρησαν τὶς ἐπιφυλάξεις τους κατὰ τὴν ὑπογραφή του. Ἀποτελοῦν τὴν συνέχεια τῶν ὁμολογητῶν Ἁγίων Πατέρων καὶ γιὰ ὅλους ἐμᾶς ἐλπίδα καὶ προοπτικὴ πὼς στὸ μέλλον συνοδικὰ καὶ ὀρθόδοξα θὰ ἀπορριφθεῖ ἡ «σύνοδος» τοῦ Κολυμπαρίου τῆς Κρήτης, ὡς οὐνιτική, οἰκουμενιστικὴ καὶ φιλοπαπική, ὅπως ἔγινε καὶ μὲ τὴν ψευδοσύνοδο Φερράρας-Φλωρεντίας. Τὸ κείμενο αὐτὸ ἀποτελεῖ μία πρώτη ἀποτίμηση· θὰ ἀκολουθήσουν λεπτομερέστερες καὶ ἐμβριθέστερες.

Γιὰ τήν «Σύναξη Ὀρθοδόξων Κληρικῶν καὶ Μοναχῶν»

Ἀρχιμ. Ἀθανάσιος Ἀναστασίου Προηγούμενος Ἱ. Μ. Μεγ. Μετεώρου	Πρωτοπρ. Γεώργιος Μεταλληνός Ὁμότιμος Καθηγητὴς Θεολογικῆς Σχολῆς Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
Ἀρχιμ. Σαράντης Σαράντος Ἐφημέριος Ἱ. Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου, Ἀμαρούσιον Ἀττικῆς	Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης Ὁμότιμος Καθηγητὴς Θεολογικῆς Σχολῆς Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης
Ἀρχιμ. Γρηγόριος Χατζηνικολάου Καθηγούμενος Ἱ. Μ. Ἁγίας Τριάδος, Ἄνω Γατζέας Βόλου	Δημήτριος Τσελεγγίδης Καθηγητὴς Θεολογικῆς Σχολῆς Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (Σύμβουλος)
Γέρων Εὐστράτιος Ἱερομόναχος Ἱ. Μ. Μεγίστης Λαύρας Ἁγ. Ὄρους

Σχόλιο (ἀπὸ "Θρησκευτικά"):

   Πολὺ σωστά. Ἡ "Σύναξις" κονιορτοποιεῖ τὶς σοφιστεῖες τῶν Οἰκουμενιστῶν. Ἀλλὰ καὶ ὁ π. Θεόδωρος μὲ τὸν τότε ἁγιοπατερικό του λόγο, κονιορτοποιεῖ τὶς σοφιστεῖες καὶ τὸν χαρτοπόλεμο τῶν νῦν ἀντι-Οἰκουμενιστῶν. Δὲν ὑπάρχει διαμάχη μεταξύ μας, ἀλλὰ διάσταση μὲ τὴν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας.  Κρίμα!

Βίντεο μὲ ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν ὁμιλία

τοῦ π. Θεοδώρου Ζήση

Δημήτριος Τσελεγγίδης, Σχολιασμός μετά τη Σύνοδο

Σχολιασμός μετά τη Σύνοδο - Καθηγητής Δογματικής Δημήτριος Τσελεγγίδης. Ομιλία στις 27-06-2016 στην Θεσσαλονίκη.

Ο Καθηγητής δίνει θεολογικές απαντήσεις όσον αφορά την ονομασία, τον ορισμό του ''ιδιόρυθμου'' αυτού συνεδρίου, που εφόσον δεν πληρεί τις Ορθόδοξες Συνοδικές προυποθέσεις, δεν μπορεί να λέγεται Σύνοδος...

Αυτό έχει ιδιαίτερη θεολογική σημασία, καθώς οι αποφάσεις της δεν μπορούν βάση των προδιαγραφών της, να έχουν το κύρος μιας Οικουμενικής Συνόδου, και ως εκ τούτου δεν είναι δεσμευτικές για τον λαό, τον ορθόδοξο χριστιανό, και δεν υποχρεούται κανείς να τις ακολουθήσει....

Οι ποιμένες σιωπούν, αλλά πληθαίνουν οι φωνές των πιστών...

Ἕνα νέο θαυμάσιο βιβλίο μὲ τίτλο «Οἱ ληστὲς τῆς Θείας Δικαιοσύνης καὶ ὑπότιτλο «Δοκίμιο στὴν Ἀποτείχιση» τοῦ κ. Ἰωάννου Ρίζου ἔφτασε στὰ χέρια μας.

Τὸν συγγραφέα δὲν γνωρίζουμε προσωπικά, ἀλλὰ ἔχουμε ὑπ’ ὄψιν τὸ πρῶτο βιβλίο του μὲ τὸν ἴδιο τίτλο καὶ μὲ τὸν ὑπότιτλο «Ἡ παγκόσμια Θρησκεία τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ οἱ ψευδοδιδάσκαλοι στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία».

Τὸ νέο του βιβλίο ἐνημερώνει καὶ προβληματίζει τὸν ἀναγνώστη, διότι στηρίζει κάθε σημεῖο τὸ ὁποῖο ἀναπτύσσει, μὲ ἀναφορὲς στὶς πηγές, στὰ κείμενα τῶν Ἁγίων Πατέρων (τὰ ὁποῖα μάλιστα παρουσιάζει μεταφρασμένα, ὥστε νὰ γίνονται κατανοητὰ ἀπὸ ὅλους) κι ὄχι σὲ δικές του ἀποφάνσεις, ὅπως συνηθίζουν νὰ κάνουν οἱ «ἀντι-Οἰκουμενιστές», ποὺ ἀντιτάσσονται μὲ τὶς παιδαριώδεις θέσεις καὶ ἀναλύσεις τους στὴν Πατερικὴ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας.

Παρουσιάζουμε ἐδῶ τὰ Περιεχόμενα τοῦ καινούργιου βιβλίου καὶ προσεχῶς θὰ ἀναρτήσουμε χαρακτηριστικὰ ἀποσπάσματα ἀπὸ τὸ νέο βιβλίο τοῦ κ. Ρίζου.

Ομολογιακή – Πατερική επιστολή Αποτειχίσεως

Πτολεμαΐδα, 30 Ιουνίου  2016

Κύριε Θεόκλητε

Εδώ και δεκαετίες, εσείς και οι υπόλοιποι Επίσκοποι της Εκκλησίας της Ελλάδος, διατηρείτε εκκλησιαστική κοινωνία  και αποδίδετε μία «άτιμον τιμήν» στον πατριάρχη ΚΠόλεως κ. Βαρθολομαίο Αρχοντώνη. Έναν άνθρωπο ασπόνδυλο, βλάσφημο  της  Θείας Οικονομίας, των Αγίων Πατέρων, και των Αγίων Συνόδων. Ένα περίτεχνο αιρετικό κράμα,  που –«γυμνή τη κεφαλή»– ρημάζει τον αμπελώνα του Κυρίου.

         Εδώ και δεκαετίες  εσείς και η Ιεραρχία, τιμάτε  τον κ. Βαρθολομαίο και τον προβάλλετε ως πρότυπο και «ευλογία» για τους πιστούς.  Είναι πλέον βέβαιο  ότι και ο Άρειος να ήταν πατριάρχης, και ο Νεστόριος και Παύλος και ο Βέκκος και ο Μητροφάνης, το ίδιο θα κάνατε,  αφού ο κ. Βαρθολομαίος τους εκπροσωπεί όλους παντί σθένει  ξεθάβοντας τα μελανά τους πτώματα και  λιτανεύοντας τα  στις ψυχές των Ορθοδόξων.

      Οι Επίσκοποι και σχεδόν όλος ο Κλήρος, πάσχοντες από άνοια Πίστεως, αναπαύεστε επευλογούντες την επέλαση της νοθείας και διαστρέβλωσης του κηρύγματος του Εσταυρωμένου Χριστού, χάριν των φίλων–λύκων που εισχώρησαν στην Εκκλησία Του. Δεν πήγατε στη Σύνοδο της Κρήτης, αλλά την επομένη πανηγυρίσατε με τον αιρεσιάρχη Βαρθολομαίο στη Βέροια αποδεικνύοντας την συμπόρευση σας –για άλλη μια φορά– με αυτόν. Κοινωνείτε εκκλησιαστικώς, τιμάτε και προβάλλετε κακοδόξους Επισκόπους που σαν αλλόθρησκοι  κηρύττουν βδελυρές  εκκλησιολογίες, ανώμαλες θεολογίες, αλλόκοτες  ερμηνείες  και καινοφανείς αερολογίες.

Συμβάλλετε στην καθιέρωση μιάς άλλης, ολέθριας Πίστης και όχι αυτής που παραλάβατε.         

Γίνατε χειροκροτητές του χειροκροτητή των αντίχριστων.

Μνημονευτές του μνημονευτή των αμνημονεύτων.

Κοινωνοί του κοινωνού των ακοινώνητων.

Γίνατε αδιάφοροι, επειδή αργεί το δικαστήριο και καθυστερούν οι ευθύνες και δεν ήρθε ακόμα ο  Κριτής. Είπατε: «αργεί ο Κύριος μου»[1] και σκορπάτε την περιουσία του –τις ψυχές– που σας εμπιστεύτηκε.

      Υποκρίνεστε ότι φροντίζετε το ποίμνιο στις πολλές του ανάγκες, όταν όμως έρχεται η αρκούδα της αίρεσης την αφήνετε να το κατασπαράζει  απολαμβάνοντας την στενή  φιλία σας με τον …αρκουδιάρη.

         Το μαύρο δεν μπορεί  πλέον να ονομάζεται  άσπρο, και το πικρό δεν μπορεί να ονομάζεται γλυκό γιατί έτσι συμφέρει σε μιά Ιεραρχία απροσδιόριστης Πίστης.

Οι Ιεράρχες, ως άλλοι Βαβυλώνιοι,  αποδέχτηκαν για άλλη μια φορα μιαρά δόγματα. Αναγνώρισαν στην Κρήτη ότι δεν υπάρχουν αιρέσεις και  όλες οι κακοδοξίες καθοδηγούνται από το Άγιο Πνεύμα, όπως κάνανε και πριν χρόνια στο Porto Alegre.

Οικοδομήσατε πύργον και ποιήσατε εαυτοίς όνομα.[2] Οι μεθύοντες τον οίνον της υπερηφανείας. Μας φέρατε καινούριο Ευαγγέλιο.

«Εγκαταλείπομεν –αυτήν την Ιεραρχία–, ότι ήγγικεν εις ουρανόν το κρίμα αυτής».[3]

Παύω να σας αναγνωρίζω ως Ποιμένα  και «τρόπων μέτοχο» των Αγίων Αποστόλων –όπως και όλους που κοινωνούν μαζί σας και με  τον διευθυντή της αίρεσης κ. Βαρθολομαίο–  έχοντας την βεβαιότητα  που μου δίνει η Ορθόδοξη Διδαχή  ότι έτσι θα  γλιτώσω από την συναρίθμηση μου με όσους  ο Κύριος, οι Άγιοι  Ομολογητές, οι Σύνοδοι και Ιεροί Κανόνες καταδίκασαν ως κοινωνούντες με τους κακοδόξους.

Διακόπτω κάθε εκκλησιαστική κοινωνία με αυτούς που  δικαιώνουν  έργω ή λόγω ή  σιωπηρά  τους  Άρείους, τους  Νεστορίους, τους Ακακίους, τους Μητροφάνηδες,  τους  Βέκκους, τους Καλέκες, και προσχωρώ στην Εκκλησία των αποτειχισμένων του Μ. Αθανασίου, του  Αγίου Μελετίου, του Αγίου Ευσταθίου, του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, του Αγίου Ιωάννου Δαμασκηνού, του Αγίου Μαξίμου, του Αγίου Μάρκου, του Αγίου Γρηγορίου Παλαμά.

Σαφή εντολή μας δίνει ο Κύριος μας ότι τα δικά Του πρόβατα δεν πρέπει να ακούν φωνή ξένου ποιμένα άλλα να φεύγουν.^[4] Και οι Απόστολοι και οι Σύνοδοι και οι Άγιοι να ξεχωρίσουμε τους εαυτούς μας από τα άτιμα σκεύη [τους ψευδοδιδασκάλους],^[5] μας ορίζουν.

«Εὰν ο επίσκοπος ή ο πρεσβύτερος οι όντες οφθαλμοὶ της Ἐκκλησίας κακώς αναστρέφωνται καὶ σκανδαλίζωσι τὸν λαόν, χρὴ αυτοὺς εκβάλλεσθαι. Συμφέρον γάρ εστίν άνευ αυτών συναθροίζεσθαι εἰς ευκτήριον οίκον, ή µετ΄ αυτοὺς εμβληθήναι ὡς μετὰ Άννα καὶ Καϊάφα εἰς τὴν γέενναν του πυρός», ερμηνεύει ο Μ.Αθανάσιος.^[6]

«Ούτε για λίγη ώρα δεν δεχόμαστε σχέση με αυτούς που κουτσαίνουν στην πίστη… ακόμα κι αν αυτοί μας φαίνονται πολύ γνήσιοι και επίσημοι, εμείς πρέπει να τους σιχαινόμαστε. Όσοι αγαπάμε τον Κύριο», ορίζει ο Μ.Βασίλειος.^[7]

«Κάθε κληρικό του οποίου η πίστις, οι λόγοι και τα έργα δεν συμφωνούν με τις διδασκαλίες των Αγίων πατέρων να τον αποστρεφόμεθα και να τον μισούμε ως δαίμονα, έστω κι αν ανασταίνει νεκρούς και κάνει άλλα μύρια θαύματα.»,^[8] επιτάσσει ο Άγ. Συμεών.

«Όχι μόνο αν κάποιοι λένε συνολικά αντίθετα πράγματα που ανατρέπουν τα πάντα άλλα  και το παραμικρό αντίθετο να διδάξουν να είναι αναθεματισμένοι», διασαφίζει ο  Ιερός Χρυσόστομος.^[9]

«Από αυτούς πρέπει να πεταγόμαστε μακρυά όπως πεταγόμαστε όταν συναντάμε ένα φίδι, και να διακόπτουμε κάθε κοινωνία και να φεύγουμε με όλη μας την δύναμη, ακόμα κι αν μας φαίνονται σεβάσμιοι και πράοι», προειδοποιεί ο Μ.Φώτιος.^[10]

 «Ούτε οι προσευχές, ούτε οι ελεημοσύνες, ούτε οι Λειτουργίες, ούτε άλλη αρετή είναι αποδεκτή από τον Θεό άν ο άνθρωπος έχει λανθασμένες αντιλήψεις για τον Θεό»,^[11] γιατί ο Θεός φανερώθηκε στον άνθρωπο κι άνθρωπος διαστρέφει  την εικόνα Του εξ΄αιτίας της υπερηφάνειας του.

Λοιπόν, «Έξελθε εξ αυτών ο λαός μου, ίνα μη συγκοινωνήσετε ταίς αμαρτίαις αυτής και ίνα εκ των πληγών αυτής μη λάβητε».^[12]

Εργαστήκατε αγαπητέ κύριε  Θεόκλητε πάνω από μισό αιώνα για την Εκκλησία και τους ανθρώπους. Πλουτίσατε το καράβι του βίου σας με θεάρεστους θησαυρούς. Ο διάβολος όμως δεν κουρσεύει τα καράβια που κουβαλούν σκουπίδια, άλλα αυτά που κουβαλούνε χρυσάφια και διαμάντια.

Μην σας ξεγελούν τα χειροφιλήματα και οι οσφυοκαμψίες. Εκείνη την φριχτή ώρα δεν θα έχετε απέναντι σας κάποιο Συνοδικό δικαστήριο με φίλους  και συλλειτουργούς στην σύνθεση του, άλλα τα εκατομμύρια των Αγίων Ομολογητών που μαρτύρησαν για αυτά που εσείς  οι Επίσκοποι ξεπουλάτε δωρεάν.

«Τοις κοινωνούσιν εν γνώσει [τοις αιρετικοίς] ανάθεμα».

                                 Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδος

Ιωάννης Ρίζος

---

[1] Λουκ.ιβ΄48.

[2]  Γεν. α΄4.

[3]  Ιερ. να΄9.

[4] Ιω. ι΄5.

[5] Β΄Τιμ.β΄17.

[6] P.G. 35, 33.

[7] Όροι κατ΄ επιτομή, ερωτ. ριδ΄.

[8] Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος, Λόγος ΣΤ΄.

[9] Ερμηνεία εις την Προς Γαλάτας.

[10] Ε.Π.Ε 12, 400, 31

[11] Αγ. Ιωάννου Δαμασκηνού, Ιερά παράλληλα.

[12] Αποκ.ιη΄4.

Τα τελικά κείμενα που ψηφίστηκαν από την Πανορθόδοξη

Τα τελικά κείμενα, τα οποία ψηφίσθηκαν "ομοφώνως"(!) από την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο της Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Αναλυτικά εδώ:

Διαμαρτυρίες κατά Ιγνάτιου και συλλήψεις από την αστυνομία!

ΕΝΤΟΝΕΣ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΕΣ

ΚΑΤΑ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ

«Ντροπή σας, προδώσατε την Πίστη»!

Ακολούθησαν συλλήψεις των πιστών από την αστυνομία

    Έντονες διαμαρτυρίες δέχτηκε ο μητροπολίτης Δημητριάδος Ιγνάτιος εκτός και εντός του Ιερού Ναού των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου από πιστούς του Βόλου, για όσα κακόδοξα υπέγραψε στην «Αγία και Μεγάλη Σύνοδο» του Κολυμπαρίου Κρήτης. Οι Ορθόδοξοι πιστοί με φωνές, «προδώσατε την Πίστη», «ντροπή σας», «είστε προδότες» υποδέχτηκαν τον κ. Ιγνάτιο, ο οποίος με το γνωστό «γλυκούλικο» ύφος του, τους ευλόγησε και κατέφυγε στον Ναό, μη τολμώντας (κατά την πάγια τακτική του) να συνομιλήσει μαζί τους και να αντικρούσει τις κατηγορίες.

     

     Μετά από λίγη ώρα όμως κατέφθασαν αστυνομικοί και συνέλαβαν 15 περίπου από τους διαμαρτυρόμενους πιστούς. Μία πιστή από τους προσαχθέντες στο τμήμα γράφει πως ο «γλυκούλης» (όπως τον αποκαλεί) μητροπολίτη Δημητριάδος «κάλεσε τά άλλα γλυκά παιδιά που κρατάνε εκείνα τά γλυκά ραβδιά που ονομάζονται γκλόπς καί περάσαμε λίγες ώρες μαζί στό τμήμα, πράγμα σπάνιο όπως μας είπαν νά γεμίζει τό τμήμα τους μέ θεουσάτο καί κοτσαρία. Εκεί είχαμε την ευκαιρία νά ανταλλάξουμε μαζί τους ονόματα, εκείνοι για νά μας έχουν στά υπ΄ όψιν καί εμείς για νά προσευχόμαστε νά τους έχει καλά η Παναγία στη δύσκολη, επικίνδυνη καί πολλές φορές τόσο άχαρη δουλεια που κάνουν, πολλές φορές να περιφρουρούν τά άνομα συμφέροντα ποταπών αξιωματούχων γυμνών της αιδούς...Τόσο γλυκούλης πατερούλης...! Αντιδράσεις μεγάλης ανασφάλειας νά ζει καί να κινείται μέ την προστασία της ασφάλειας! Βρέ σείς η εκκλησία δέν είναι για νά τρυπώνετε σάν αρουραίοι καί νά κλείνετε τις πόρτες, αλλά νά μπαίνετε λεβέντικα μέ το κεφάλι όρθιο. Μήν τους φοβάστε βρεεεεεεέ....! Αρουραίοι είναι! Βγείτε στους δρόμους καί κράξτε τους νά μαζευτούνε μέσα στις τρύπες του! Λωρίτου Ελένη» 

   Τὸ Σχόλιο από την ανάρτηση  «Πάλι χτύπησε ο “γλυκούλης”, «Δημητριάδος: “Να στηρίξουμε το Ισλάμ”». Όλο το σχόλιό της μπορείτε να το δείτε εδώ). 

Αγαπολογία για "Το μετριοπαθές Ισλάμ", αλλά διώξεις για τους διαφωνούντας Ορθόδοξους!

 Σεβ. Δημητριάδος:

«Να στηρίξουμε το Ισλάμ»

Εις τηλεοπτικήν εκπομπήν εκλήθη ο Σεβ. Δημητριάδος, δια να ομιλήση δια την Σύνοδον της Κρήτης. Εις τας απαντήσεις του εχρησιμοποίησε πληθυντικόν αριθμόν. Διερωτώμεθα: εκπροσωπεί την Ι. Συν­οδον η μήπως αθελήτως κατέστησε γνωστόν ότι ήτο εις συνεννόησιν με το Πατριαρχείον Κων/πόλεως;

Πάντως ουδέν νεώτερον ανέφερε παρά μόνον επανέλαβε τα επιχειρήματα που εχρησιμοποίησε και το Φανάρι. Το σκανδαλώδες όμως ήτο, όταν ηρωτήθη δια την κατάστασιν που έχουν δημιουγήσει οι Ισλαμισταί. Απήντησεν ως εξής: «θα πρέπει να στηρίξουμε το μετριοπαθές Ισλάμ… ώστε να ξαναβρεί το χαμένον πρόσωπόν του το ευρωπαϊκό Ισλάμ»!

    Είναι απάντησις η οποία αρμόζει εις Ορθόδοξον Ιεράρχην; Κανένας λόγος περί ιεραποστολής! Θα ηδύνατο να απαντήση ότι θα στηρίξωμεν τους κατατρεγμένους και τους πρόσφυγας μουσουλμάνους, αλλά δεν επέλεξε κάτι παρόμοιον. Πως θα στηρίξη ένας Ιεράρχης το Ισλάμ; Θα συνεργασθή με ιμάμηδες δια την θρησκευτικήν αγωγήν εις τα σχολεία; Είναι τυχαίον ότι ο Σεβασμιώτατος είχε ταχθή υπέρ του τμήματος μουσουλμανικών σπου­δων εις την Θεολογικήν Σχολήν της Θεσσαλονίκης;

orthodoxostypos.gr