Ραγδαίες εξελίξεις… Ο Μόσχας Κύριλλος, δε θα μνημονεύει πλέον τον Οικουμενικό Πατριάρχη

Ιερός πόλεμος Φαναρίου - Μόσχας

Τελικά η επικείμενη Αυτοκεφαλία, που θα δώσει το Φανάρι στην Ουκρανική Εκκλησία, οδηγεί σε ιερό πόλεμο το Οικουμενικό Πατριαρχείο με το Πατριαρχείο Μόσχας.

Όπως έγινε γνωστό σε έκτακτη συνεδρίαση της Συνόδου του Πατριαρχείο Μόσχας, ο Πατριάρχης κ. Κύριλλος, διακόπτει την μνημόνευση του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου, παρόλο αυτά η κοινωνία μεταξύ των δύο Εκκλησιών δεν διακόπτεται. Ο πατριάρχης πασών των Ρωσιών Κύριλλος παραλλήλισε την σημερινή αντιπαράθεση με την κόντρα της δεκαετίας του 1920

Πόσες Εκκλησίες υπάρχουν για τον μοναχό Σάββα Λαυριώτη;

   Μετὰ τὸν π. Παΐσιο, ποὺ ἐπραγματοποίησε τὴν μελετημένη προσπάθειά του νὰ στρέψει τοὺς πιστοὺς ποὺ ἀποτειχίζοντο στὸ Παλαιὸ Ἡμερολόγιο, ἔρχεται τώρα τὸ παραπάνω βίντεο, στὸ ὁποῖο ὁ Λαυριώτης μοναχὸς Σάββας,  ἐπιβεβαιώνει τὴν διαπίστωση ποὺ εἴχαμε κάνει (καὶ γιὰ τὴν ὁποία ἐχθροὶ καὶ φίλοι, ἢ σκοπίμως, ἢ ἀγνοοῦντες τὰ γεγονότα, μᾶς λοιδοροῦσαν): ὅτι δηλαδὴ ἡ τριὰς τῶν Ἁγιορειτῶν Πατέρων (Σάββας, Ἐπιφάνιος καὶ Χαρίτων) καὶ –ἀποδεδειγμένα πιά– ὁ π. Παΐσιος Παπαδόπουλος ποὺ “μετακόμισε” στὸ Παλαιό, ἐμπλέκουν τὸ Παλαιό Ἡμερολόγιο στὰ τῆς Ἀποτειχίσεως.

     Βέβαια πρέπει καὶ πάλι νὰ τονισθεῖ, ὅτι (ὅπως ὁ π. Εὐθύμιος καὶ τὸ ἱστολόγιό μας πολλὲς φορὲς ἔχει ἐξηγήσει) δὲν μᾶς ἐνοχλοῦν οἱ 13 ἡμέρες, ἀλλὰ ἡ δογματοποίησή τους. Οἱ ἀκολουθοῦντες τὸ Παλαιὸ ὅμως, καὶ οἱ σύμμαχοί τους, δὲν συμφωνοῦν. Κι αὐτὸ φαίνεται ἀπὸ τὸ ὅτι δὲν δέχονται τὴν πρόταση τοῦ π. Εὐθυμίου, ὁ ὁποῖος ἔχει πολλάκις γράψει ὅτι, μὲ τοὺς Παλαιοημερολογίτες ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι καὶ ἐφ’ ὅσον κατὰ τὰ ἄλλα εἶναι Ὀρθόδοξοι [ὁ μοναχὸς Σάββας εἶναι ἀπόλυτος καὶ διαβεβαιώνει στὸ παρὸν βίντεο (ἐδῶ) ὅτι «οἱ Παλαιοημερολογίτες εἶναι κατὰ πάντα ὀρθόδοξοι») μποροῦμε νὰ ἔχουμε κοινωνία, ἐφ’ ὅσον ἀποτειχιστήκαμε ἀπὸ τὴν αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἀρκεῖ νὰ ἀποτειχιστοῦν κι αὐτοὶ ἀπὸ τὸ σχίσμα· τουτέστιν νὰ ἀπομακρυνθοῦν ἀπὸ τὶς παρατάξεις καὶ τὴν δογματοποίηση τοῦ Ἡμερολογίου, ἡ ὁποία φαίνεται ἀπὸ τὸ ὅτι δὲν μᾶς δέχονται σὲ κοινωνία, ἂν δὲν προσχωρήσουμε στὸ Παλαιό.

   Στὸ βίντεο λοιπόν, ὁ μοναχὸς Σάββας, ἐπιβεβαιώνει μὲν τὴν διαπίστωσή μας, μὲ τὸ νὰ την… διαστρεβλώνει καὶ τελικὰ νὰ τὴν …ἀρνεῖται!!! Μὲ μία τραγική παρουσία στὴν ἐκπομπὴ ποὺ τὸν φιλοξενεῖ, αὐτοαναιρεῖται πολλάκις καὶ παρουσιάζει μιὰ εἰκόνα ἀνθρώπου ποὺ μουντζουρώνει τὴν ἀλήθεια, δὲν ἐκφράζει τὴν ἀλήθεια, ἀλλὰ τὴν ἀρνεῖται.

    1. Λέγει (18:00 ἑξῆς). «Δὲν εἴμαστε ἡμερολάτρες καὶ δὲν θεωροῦμε ὅτι οἱ 13 μέρες σώζουν ἢ κολλάζουν… Ἡ ἀλλαγὴ τοῦ Ημερολογίου ἦταν τὸ πρῶτο βῆμα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ· ἔγινε τὸ 1924 ἀπὸ τὸν Μασῶνο Πατριάρχη Μελέτιο Μεταξάκη, ὁ ὁποῖος νὰ σᾶς πληροφορήσω ὅτι πῆρε τελείως παράνομα τὴν ἐξουσία σὰν Πατριάρχης. Ἦταν ὁ Μάξιμος τότε Πατριάρχης κι ὅμως παραιτήθηκε ἀπὸ πιέσεις τῆς Μασωνίας γιὰ νὰ ἀναλάβει ὁ Μελέτιος Μεταξάκης καὶ νὰ φέρει αὐτὴν τὴν καινοτομία, νὰ δημιουργήσει αὐτὸ τὸ σχίσμα. Τὸ 1924 λοιπόν, δημιουργεῖται αὐτὴ ἡ ἀνωμαλία, δηλ. ἀπὸ μόνο του τὸ Πατριαρχεῖο, χωρὶς τὴν συμφωνία τῶν ἄλλων Πατριαρχείων ἢ τῶν ἄλλων Ἐκκλησιῶν, ἀλλάζει τὸ Ἡμερολόγιο. Ἂν αὐτὸ εἶχε γίνει μὲ συμφωνία ὅλων τῶν ἄλλων Ἐκκλησιῶν, χωρὶς νὰ ἀλλάξουνε τὸ Πασχάλιο, τότε δὲν θὰ ἔτρεχε θέμα. Ἀλλὰ τὰ ἄλλα Πατριαρχεῖα καὶ οἱ ἄλλες αὐτοκέφαλες Ἐκκλησίες δὲν δέχτηκαν αὐτὴ τὴν ἀλλαγή».

     Ὅλα ὅσα παρουσιάζει, εἶναι ἐπιχειρήματα τῶν Παλαιοημερολογιτῶν, τὰ ὁποῖα ἐπικαλεῖται ὁ π. Σάββας. Μᾶς λέγει ὅτι ὁ Μεταξάκης ἦταν Μασῶνος. Δυστυχῶς, αὐτὸ ἐπιβεβαιώθηκε. Ἀλλὰ γιὰ τὸ θέμα μας, δὲν εἶναι ἐδῶ τὸ πρόβλημα. Καὶ ἡ Σύνοδος τῆς Ἀντιοχείας τοῦ 341, ἔγινε μὲ Ἀρειανὸ πρόεδρο καὶ Ἀρειανοὺς στὴν πλειοψηφία ἐπισκόπους, ὅμως ἡ Ἐκκλησία δέχτηκε τοὺς Κανόνες ποὺ ἐξέδωσε. Τὸ ὅτι ἦταν Μασῶνος ὁ Μεταξάκης, ἄλλα προβλήματα δημιουργεῖ, ποὺ πρέπει νὰ ἐξετάσουμε, σοβαρότερα (ἐκκλησιολογικά-θεολογικά), ἀλλὰ δὲν στέκει ὡς ἐπιχείρημα ἐναντίον τῆς εἰσαγωγῆς τοῦ νέου Ἡμερολογίου.  Ἂν δὲν τὸ εἰσήγαγε Μασῶνος, θὰ τὸ ἐδέχοντο; 

    Ἀλλὰ ὅποιος κι ἂν τὸ εἰσήγαγε, τὸ θέμα εἶναι τί ἔκανε ἡ Ἐκκλησία. Ἂν τὸ ἐδέχοντο ἐξ ἀρχῆς οἱ ἄλλες Ἐκκλησίες, ποιό θὰ ἦταν τὸ πρόβλημα, ἂν τὸ εἰσήγαγε ἕνας, ποὺ στὴν πορεία ἔγινε γνωστό-ἀποδείχτηκε ὅτι ἦταν Μασῶνος; Καὶ ὁ Ἰούλιος Καῖσαρ ἦταν εἰδωλολάτρης, ἀλλὰ ἐφ’ ὅσον δέχτηκε ἡ Ἐκκλησία τὸ Ἡμερολόγιό του, καὶ μάλιστα –ὅπως ζητᾶ ὁ μοναχὸς Σάββας– χωρὶς νὰ ἀλλάξει τὸ Πασχάλιο, πάει καὶ τελείωσε.

     Τὸ ἐρώτημα εἶναι: Ἡ Ἐκκλησία, τοὐτέστιν τὰ ἄλλα Πατριαρχεῖα καὶ οἱ ἄλλες τοπικὲς Ἐκκλησίες, ποὺ σημειωτέον ΠΑΡΕΜΕΙΝΑΝ στὸ Παλαιὸ Ἡμερολόγιο, δέχτηκαν τὴν ἀλλαγὴ τοῦ Ἡμερολογίου, γιὰ νὰ μὴ γίνει σχίσμα; Ἡ ἀπάντηση εἶναι ὅτι Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ κατ’ Οἰκονομία δέχτηκε τὴν ἀλλαγή. Ποιοί δὲν ἀποδέχτηκαν τὴν ἀλλαγή; Μόνο οἱ λεγόμενοι «Παλαιοημερολογίτες»! Ἄρα ὁ μοναχὸς Σάββας ἐδῶ παραπληροφορεῖ, γιατὶ ἀκολουθεῖ τὸν π. Χαρίτωνα (καὶ τὸν μοναχὸ Ἐπιφάνιο), τὸ βιβλίο τοῦ ὁποίου καταδείξαμε ὅτι ὑποστηρίζει τὸν Παλαιοημερολογιτισμό.

    Δὲν ἀποδίδουν, λοιπόν, τὴν ἀλήθεια τὰ λόγια τοῦ π. Σάββα, ὅτι ὅλα τὰ Πατριαρχεῖα δὲν τὴν δέχτηκαν. Ἀσφαλῶς καὶ δὲν τὴν υἱοθέτησαν, ἀλλὰ δὲν τὴν θεώρησαν οὔτε σχίσμα, οὔτε προσβολὴ τῆς λειτουργικῆς ἑνότητος, οὔτε αἵρεση. [Καὶ προσοχὴ στὴν προπαγάνδα τῶν Π.Η. Τὴν δεκαετία τοῦ 1920, ποὺ οἱ ἄλλες τοπικὲς Ἐκκλησίες  συνέχισαν τὴν κοινωνία μὲ τὴν ἐν Ἑλλάδι Ἐκκλησία παρὰ τὴν εἰσαγωγὴ τοῦ Νέου Ἡμερολογίου, ΤΟΤΕ, δὲν ἦσαν οἰκουμενιστικὰ τὰ Πατριαρχεῖα, ἀντίθετα εἶχαν ἐπιφυλάξεις, ὅπως καὶ οἱ Π.Η. Ἡ διαφορά τους ἦταν ὅτι δὲν ἔκαμαν σχίσμα].

    Ποιοί δὲν τὴν δέχτηκαν καὶ τὴν ἀντιμετώπισαν τὴν ἀλλαγὴ ὡς καινοτομία-αἵρεση, παρὰ τὴν ἀντίθετη γνώμη τῶν ὄντως Παλαιοημερολογιτῶν τῶν ἄλλων Ὀρθόδοξων Πατριαρχείων; Μόνο μιὰ μεγάλη ὁμάδα στὴν Ἑλλάδα κυρίως, οἱ σημερινοὶ "Παλαιοημερολογίτες". Καὶ αὐτοί, ἀντὶ νὰ ἐπιδιώξουν τὴν κοινωνία μὲ τὶς ἄλλες Ἐκκλησίες ποὺ παρέμειναν στὸ Παλαιό, δὲν προσέφυγαν, δὲν προσκολλήθηκαν, δὲν εἶχαν κοινωνία μὲ αὐτές, ἀλλὰ δημιούργησαν ΣΧΙΣΜΑ, δική τους παρασυναγωγή. Καὶ δὲν εἶχαν καμία κοινωνία ΟΥΤΕ μὲ τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ποὺ ἔκανε τὴν ΚΑΚΗ πραξικοπηματικὴ αὐτὴ ἀλλαγή, ΟΥΤΕ μὲ ὅλες τὶς ἄλλες Ἐκκλησίες ποὺ τὴν ἀποδέχτηκαν τὴν ἀλλαγὴ κατ’ οἰκονομίαν.

     Μάλιστα ἀναμενόταν νὰ γίνει μία Σύνοδος (ποὺ τὴν ζητοῦσε κι ὁ Φλωρίνης Χρυσόστομος Καβουρίδης) γιὰ νὰ λυθεῖ τὸ θέμα. Βέβαια ἡ Σύνοδος δὲν ἔγινε τότε, καὶ διότι δὲν τὸ ἐπιθυμοῦσαν οἱ Μασῶνοι, ἀλλὰ καὶ διότι οἱ ἴδιοι οἱ Παλαιοημερολογίτες τὰ ἔκαναν «μούσκεμα», διαιρεθέντες ἀλληλοκαθαιρούμενοι. Καὶ ὅταν ἔγινε ἡ ληστρικὴ Σύνοδος (στὴν Κρήτη τὸ 2016) καὶ τότε βέβαια, κακῶς ἀσφαλῶς, δὲν ἔθιξαν τὸ θέμα· ἀλλὰ τότε πιὰ ἦταν ἀργά, ἀφοῦ πλέον οἱ Ἐκκλησίες ΟΛΕΣ, εἴτε μὲ τὸ Νέο, εἴτε μὲ τὸ Παλαιό –βλέπετε ἡ παραμονή τους στὸ Παλαιό δὲν τοὺς ἔσωσε ἀπὸ τὸ νὰ προσχωρήσουν στὸν Οἰκουμενισμό!– εἶχαν δεχθεῖ τὴν Παναίρεση.

    Ἀλλὰ καὶ τὸ ἄλλο θέμα ποὺ θίγει ὁ μοναχὸς Σάββας, ὅτι δηλαδὴ ὁ Μεταξάκης δὲν ἐκλέχτηκε νόμιμα, δὲν ἔχει σχέση μὲ τὸ θέμα. Ὑπάρχουν στὴν «χρυσῆ» ἐποχὴ τοῦ Βυζαντίου πολλὲς περιπτώσεις ποὺ Πατριάρχες (ἀκόμα καὶ Ἅγιοι) ἐκλέχτηκαν μὲ χειρότερες παρανομίες, καὶ χειροτονήθηκαν καὶ ἀπὸ αἱρετικούς κ.λπ., ἀλλὰ ἡ Ἐκκλησία θεράπευσε τὸ θέμα, μερικοὺς ἀπ’ αὐτοὺς μάλιστα, ποὺ ἦσαν ἁγίας βιοτῆς, τοὺς ἔχει Ἁγίους. Ἀλλὰ οἱ Παλαιοημερολογίτες χρησιμοποιοῦν κάθε μέσο γιὰ νὰ δικαιολογήσουν τὸ σχίσμα τους, καὶ ὁ μοναχὸς Σάββας τοὺς ὑποστηρίζει, χρησιμοποιώντας τὰ ἐπιχειρήματά τους.

    Τὸ θέμα ποὺ πρέπει νὰ ἑστιάσει ὡς βασικὸ ἐπιχείρημα ὁ μοναχὸς Σάββας, ἀλλὰ δὲν τὸ κάνει, εἶναι ὅτι τὸ Πασχάλιο δὲν ἄλλαξε καὶ παρέμεινε ὡς ἔχει, ἄρα οἱ ἀποφάσεις τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων δὲν καταργήθηκαν. Αὐτὸ ὅμως τὸ ἀποφεύγει τεχνηέντως, διότι ἀλλιῶς θὰ ἔπρεπε νὰ λογοδοτήσει στοὺς Γ.Ο.Χ. πρᾶγμα ποὺ ἀποφεύγει «ὡς ὁ διάβολος τὸ λιβάνι».

     Κι ὅταν ἐρωτᾶται κατὰ τὴν διάρκεια τῆς ἐκπομπῆς, ἂν καὶ «τὸ Παλαιὸ καὶ τὸ νέο πράττει κανονικὰ ὅλα τὰ μυστήρια», ἀπαντᾶ ὅτι ὑπάρχει μὲν κάποιο θέμα μὲ παρατάξεις τοῦ Παλαιοῦ ποὺ δὲν ξέρουμε ἀπὸ “ποῦ κρατᾶ ἡ σκούφια τους”, «ἀπὸ ποῦ ἔχουν πάρει τὶς χειροτονίες τους…, ἀλλὰ καὶ οἱ Ματθαιϊκοὶ καὶ οἱ Φλωριναῖοι ἔχουνε μυστήρια… Σ’ αὐτὰ ὅλα ὅμως, ἐδῶ εἶναι τὸ βασικό, θὰ πρέπει νὰ γίνει μία Ὀρθόδοξη Σύνοδος· καὶ τὸ ξαναλέμε, ἐμεῖς δὲν εἴμαστε εἰδικοὶ νὰ δικάσουμε κάποιους».  Ἀφοῦ δὲν εἶστε εἰδικός, πῶς λέτε ὅτι οἱ Ματθαιϊκοὶ καὶ Φλωρινικοὶ ἔχουν μυστήρια;

     Ὥστε, τὸ συμπέρασμα ἐκ τῶν λεγομένων τοῦ μοναχοῦ Σάββα –ποὺ ἰσχυρίζεται ὅτι δὲν εἶναι εἰδικὸς γιὰ νὰ πεῖ, ποιός δὲν ἔχει μυστήρια–, εἶναι ὅτι …εἶναι εἰδικὸς γιὰ να … ἀναγνωρίζει μυστήρια!!!  Μᾶς λέει, λοιπόν, ὅτι ὑπάρχουν δύο-τρεῖς Ἐκκλησίες, καὶ ΟΛΕΣ ἔχουν μυστήρια:

➤ καὶ οἱ Ὀρθόδοξοι τοῦ Νέου, στοὺς ὁποίους ἀνήκει,

➤ καὶ οἱ Ματθαιϊκοὶ ποὺ δὲν παραδέχονται ὅτι οἱ τοῦ Νέου ἔχουν μυστήρια,

➤ καὶ οἱ Φλωριναῖοι πού, πότε λένε μὲ ἐπίσημες συνοδικὲς Ἐγκυκλίους ὅτι ἔχουν οἱ τοῦ Νέου μυστήρια, πότε λένε ὅτι δὲν ἔχουν μυστήρια, καὶ πάλι …Συνοδικά(!!!), καὶ χαρακτηρίζουν τοὺς Νεοημερολογίτες (ἀκόμα καὶ τοὺς ἀποτειχισμένους ἀπὸ τὸν Οἰκουμενισμό) σχισματοαιρετικούς (μὲ δημοσιευμένες τελευταῖα τὶς Ἐγκυκλίους τῶν Συνόδων αὐτῶν στὸ «Κρυφὸ Σχολειό»)!

    Μάλιστα ὁ «εἰδικὸς» σὲ θέματα μυστηρίων π. Σάββας –μὲ αὐτήν του τὴν ἐπιχειρηματολογία– ἄθελά του ἀφαιρεῖ καὶ τὸν χαρακτηρισμὸ ποὺ φέρουν οἱ διάφορες παρατάξεις τῶν Παλαιοημερολογιτῶν ὡς Γνησίων (Γ.Ο.Χ.), μιᾶς καὶ ἀποδίδοντας σὲ ὅλους μυστήρια (Νέο καὶ Παλαιό) παρουσιάζει αὐτόματα καὶ ὅλους ὡς ΓΝΗΣΙΟΥΣ  Ὀρθόδοξους. Καὶ πάλι· ἐνῶ καλεῖ τοὺς Γ.Ο.Χ. νὰ ἀφήσουν τὶς παρατάξεις, ἀπὸ τὴν ἄλλη τοὺς ἀναγνωρίζει ὡς Ἐκκλησία μὲ μυστήρια. Κι ἄρα, ἀφοῦ ἔχουν καὶ ὁ Γ.Ο.Χ. μυστήρια, ἀφοῦ εἶναι κανονικὴ Ἐκκλησία, γιατὶ οἱ ὀπαδοί τους νὰ τὴν ἀφήσουν  καὶ νὰ φύγουν;

    Ὡραῖα ἐκκλησιολογία, ἡ ὁποία δὲν διαφέρει σὲ τίποτα ἀπὸ τὴν λογικὴ καὶ τὶς πράξεις τῶν Οἰκουμενιστῶν, ποὺ ἀποδίδουν σὲ ὅλους ἐκκλησιολογία καὶ μυστήρια καὶ ἀναμένουν κοινὴ σύνοδο γιὰ νὰ λυθεῖ τὸ θέμα, ἄνευ μετανοίας τῶν αἱρετικῶν! Ὅλα στὴν κρυφή (ποὺ τώρα ἔγινε φανερή) ἀτζέντα τῆς ἑνώσεως –ἢ μᾶλλον θὰ πρέπει νὰ ποῦμε ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ καὶ κατὰ κυριολεξία– τῆς προσχωρήσεως τῶν ἀποτειχισμένων καὶ ἀφομοιώσεώς τους ἀπὸ τὸ σχίσμα τοῦ Παλαιοῦ, μιᾶς καὶ οἱ ἡγέτες τοῦ Π.Η. δὲν αἰσθάνονται τὴν ἀνάγκη ἴχνους μετανοίας γιὰ ὅποια λάθη ἔχουν κάνει, καὶ τὸ μόνο ποὺ κάνουν, εἶναι νὰ ἐπιδιώκουν λυσσωδῶς καὶ μὲ κάθε τρόπο νὰ δικαιωθοῦν!

      Μόνο ἡ μετάνοια ΟΛΟΥΣ μᾶς σώζει καὶ μπορεῖ νὰ φέρει τὴν ἑνότητα.

     Ἀλλὰ θὰ προσέξετε καὶ μιὰ ἄλλη πονηριὰ τοῦ μοναχοῦ. Ἀφοῦ πρῶτα λέει, γιὰ νὰ πράξει ἐκεῖνο ποὺ οἱ σύμμαχοί του περιμένουν, ὅτι «οἱ Ματθαιϊκοὶ καὶ οἱ Φλωριναῖοι ἔχουνε μυστήρια», μετά λέγει καὶ τὸ σωστό: «θὰ πρέπει νὰ γίνει μία Ὀρθόδοξη Σύνοδος· καὶ τὸ ξαναλέμε, ἐμεῖς δὲν εἴμαστε εἰδικοὶ νὰ δικάσουμε κάποιους»!

    Κι ἐμεῖς, ἐπειδὴ δὲν εἴμαστε Οἰκουμενικὴ Σύνοδος, ἀκολουθώντας τοὺς Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας δὲν μποροῦμε νὰ ἔχουμε ἄλλη γνώμη, στὸ ἂν ἔχουν ἢ ὄχι μυστήρια οἱ σχισματικοί. Ὑπάρχει ΜΙΑ Ἐκκλησία, αὐτὴ τῶν Πατριαρχείων καὶ τῶν τοπικῶν Ἀρχιεπισκοπῶν, οἱ ἡγέτες τῆς ὁποίας καὶ πλῆθος πιστῶν της, κακοποιεῖται καὶ λυμαίνεται ἀπὸ τὴν Παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

   Ἀλλὰ ἡ Μία Ἐκκλησία, ὅπως πάντα, διασώζεται ἀπὸ τοὺς ἀντιστεκόμενους καὶ τοὺς μὴ κοινωνοῦντες μὲ τὴν αἵρεση, ὅποιοι εἶναι αὐτοί, καὶ ὅπου κι ἂν εὑρίσκονται, γνωστοὶ ἢ ἄγνωστοι. Ὅπως ἀκριβῶς συνέβαινε στὴν ἐποχὴ τοῦ Ἀρειανισμοῦ, τοῦ Μονοθελητισμοῦ, τῆς Εἰκονομαχίας κ.λπ. Τὸ σχίσμα τῶν Γνησίων ἢ μὴ Γνησίων Παλαιοημερολογιτῶν, μὲ τὴν ὁποία βλέπουμε νὰ ἔχουν νιτερέσια οἱ ἐν λόγῳ Ἁγιορεῖτες πατέρες, δὲν εἶναι ἡ Ἐκκλησία. Μακάρι νὰ ὑπάρξει μετάνοια καὶ ταπείνωση, ὥστε νὰ ἑνωθοῦν ὅσοι τοῦ Παλαιοῦ ἢ τοῦ Νέου ἀπομακρυνθοῦν ἀπὸ τὴν Παναίρεση ἢ τὶς παρατάξεις ποὺ δογματοποιοῦν τὸ Ἡμερολόγιο.

      Συνεργάτες μας σὲ ἑπόμενο ἄρθρο θὰ σχολιάσουν πολλὰ ἄλλα ἀπὸ αὐτὸ τὸ βίντεο. Αὐτὲς εἶναι οἱ πρῶτες ἐπισημάνσεις γιὰ νὰ καταλάβουν οἱ πιστοὶ ὅτι, ὅταν λέγαμε «ποῦ μᾶς πᾶνε κάποιοι;», οὔτε ψευδόμασταν, οὔτε συκοφαντούσαμε, οὔτε ὑπὸ τὴν ἐπήρεια δαιμονίων εἴμασταν.

      Ὅποιος θέλει νὰ καταλάβει ἂς καταλάβει.

______________________

Πάντως καὶ ἄσχετα μὲ τὰ λεγόμενα τοῦ π. Σάββα στὸ παραπάνω βίντεο οἱ Ἁγιορεῖτες τῆς ὁμάδας τοῦ μ. Σάββα, πρέπει νὰ ἀπαντήσουν, διότι εἶναι δίγλωσσοι καὶ ὑπόλογοι γιὰ τὴν σημερινὴ κατάσταση:

Α) Ὡς πρὸς τὴν ἀναγνώριση τῶν Ἁγίων Παϊσίου, Πορφυρίου, Φιλοθέου, Ἀμφιλοχίου.

Β) Ὡς πρὸς τὸ βιβλίο τοῦ π. Χαρίτωνος (ποὺ προλογίζει ὁ π. Σάββας, ἐδῶ) καὶ τὴν καταδίκη τοῦ Ν. Ἡμερολογίου ὡς καινοτομίας ἀπὸ αὐτό (πῶς ταιριάζουν τώρα οἱ δηλώσεις τοῦ Σάββα στὸ βίντεο μὲ αὐτὸ τὸ βιβλίο τὸ ὁποῖο προλογίζει ἐπαινετικά, εἶναι ἄλλου παπὰ εὐαγγέλιο).

Γ) Ὡς πρὸς τὴν ἁγιοποίηση τοῦ Χρυσόστομου Καβουρίδη.

Δ) Ὡς πρὸς τὴν ἀποδεδειγμένη κοινωνία τους μὲ Ζηλωτὲς ποὺ δὲν κοινωνοῦν μὲ ἀποτειχισμένους τοῦ Νέου (παρόλο ποὺ κατ’ αὐτὸν ὅλοι ἔχουν μυστήρια).

Ε) Ὡς πρὸς τὴν τέλεση λειτουργιῶν μὲ ΓΟΧ ἱερεῖς.

ΣΤ) Ὡς πρὸς τὶς πιέσεις ποὺ ἀσκοῦν σὲ ἀποτειχισμένους νὰ προσχωρήσουν στὸ Παλαιό (βλ. καὶ τὰ ἀνάλογα λόγια τοῦ πνευματικοῦ τοῦ μ. Σάββα π. Εὐστρατίου).

Ζ) Ὡς πρὸς τὶς ἀμφίσημες δηλώσεις τοῦ π. Παϊσίου καὶ π. Σάββα-Χαρίτωνος-Ἐπιφάνιου (ἐδῶ), ὅπως: «Ποιὰ εἶναι ἡ ἐκκλησιολογικὴ ὑπόστασις τῶν Γ.Ο.Χ.; Κάποιοι νεοημερολογίτες φανατικοὶ “Γ.Ο.Χ.” (πλέον ὑπάρχουν καὶ τέτοιοι!), θεωροῦν ἄκυρα τὰ μυστήρια τῶν παλαιοημερολογιτῶν Γ.Ο.Χ (ἔνιοι δὲ ἐξ αὐτῶν θεωροῦν καὶ τὰ τῶν νεοημερολογιτῶν), ἀφοῦ ἀπεκόπησαν ἀπὸ τὴν “Ἐκκλησία”. Τὸ ἐάν ἡ “Ἐκκλησία” (ταυτίζοντας -ζηζιουλικά- τὸ ὅλον τῆς Ἐκκλησίας μὲ τὴν ἱεραρχία της), εἶναι καινοτόμος δὲν τοὺς ἐνδιαφέρει (ὅπως καὶ τοὺς οἰκουμενιστὲς π.χ. μὲ τὸν “ἁγιώτατο πάπα” κ.λπ.). Δὲν μποροῦν ὅμως οἱ καινοτόμοι νὰ κρίνουν τοὺς ἀκαινοτομήτους!» καὶ «Ὡς ἐκ τούτου, βρισκόμαστε στὴν δυσάρεστη θέση, νὰ διαχωρίσουμε τὴν θέσιν μας περὶ προσαρτήσεως τοῦ ἀγῶνος τῆς ἀποτειχίσεως στὶς παρατάξεις τῶν Γ.Ο.Χ., ἐπαναλαμβάνοντας πὼς τὸ φλέγον θέμα τῆς ἀλλαγῆς τοῦ ἡμερολογίου, τῆς δημιουργίας τῶν παλαιοημερολογιτικῶν παρατάξεων, καθὼς καὶ τὴν ἐπίλυση ὅλων αὐτῶν, θὰ ἐπιληφθεῖ μία Ὀρθόδοξη Σύνοδος, καὶ ὄχι ἐμεῖς».

Η) Ὡς πρὸς τὶς σχέσεις τους καὶ τὰ σχέδια τους μὲ τον π. Παΐσιο Παπαδόπουλο.

Ἂς μὴν κατηγοροῦν ἐμᾶς γιὰ συκοφαντία, διότι ἄλλοι ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ οἱ ἴδιοι ξεμπροστιάζονται ἀπὸ μόνοι τους καὶ ὄχι ἐμεῖς.

Σημάτης Παναγιώτης

Είναι δυνατόν να περιμένουν κάτι καλό οι εκκλησιαστικοί Ηγέτες, υπηρετώντας το εφεύρημα του διαβόλου, την οικουμενιστική Παναίρεση;

Τρίβουν τα χέρια τους στο Βατικανό

με την σφαγή στην Ορθοδοξία 

– Από τη Ρώμη προήλθε το “διαίρει και βασίλευε”…

-Τι λέει η προφητεία του Ησαϊα

Του Μανώλη Κείου

Ποια είναι η πραγματική αντιπαράθεση που κρύβεται πίσω από το ουκρανικό εκκλησιαστικό ζήτημα; Μια πρώτη απάντηση θα μπορούσε να ήταν ο νέος “ψυχρός πόλεμος” ΗΠΑ-Ρωσίας.

Είναι όμως μόνο αυτό;

Η Ευρώπη χωρίζεται ανάμεσα στον ρ/καθολικισμό και την Ορθοδοξία. Ναι, αλλά ποιά Ορθοδοξία; Την Ρωσική ή την Φαναριώτικη; Όσο δυσάρεστο κι αν είναι να διακρίνονται οι «Ορθοδοξίες” η δεύτερη έχει εναγκαλιστεί τα τελευταία χρόνια τις πρακτικές του Βατικανού και με συμπροσευχές, συλλείτουργα και άλλες οικουμενιστικές μεθόδους δείχνει ένα αν μη τι άλλο αποκρουστικό προφιλ.

Και οι Ρώσοι βέβαια, κυρίως μετά την συνάντηση Φραγκίσκου-Κύριλλου στην Αβάνα προ διετίας, έχουν ανοίξει συνεχή δίαυλο επικοινωνίας με την Αγία Έδρα.

Η σύγκρουση στην Ουκρανία μπορεί σύντομα να προκαλέσει την αποσύνθεση της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Σε μια

Ουκρανία που το παπικό στοιχείο είναι έντονο με την παρουσία των Ουνιτών.

Η Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία αποτελείται από ξεχωριστές αυτοκέφαλες εκκλησίες. Η απειλή για σχίσμα είναι κάτι παραπάνω από ορατή. Με αγωνία αναμένουμε σήμερα τι θα αποφασίσει η Σύνοδος του Ρωσικού Πατριαρχείου.

Αν η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία αποφασίσει να αντισταθεί εμπράκτως και να κάνει πράξη την απειλή για διακοπή κοινωνίας με την Κωνσταντινούπολη, οι άλλες ορθόδοξες εκκλησίες θα πρέπει να επιλέξουν μεταξύ της διατήρησης καλών σχέσεων με τον Βαρθολομαίο και την Ουκρανία ή με τη Ρωσία.

Όμως, η πλευρά που στην πραγματικότητα θα ωφεληθεί

Η θεολογία του Σταυρού (Μέρος 1ον)

Ομιλία του Γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου

     Θα παρακαλέσω πολύ στο σημερινό μας θέμα, αν και πάντα ξέρω ότι σας κουράζω λίγο, βαθαίνοντας στον Κύριον, του προσώπου του Ιησού Χριστού, θα παρακαλέσω σήμερα λίγο υπομονή, γιατί πιθανώς να σας κουράσω.

    Αλλά, κάποτε τα πράγματα έρχονται έτσι που… πρέπει να κουραστούμε. Μην περιμένομε, δηλαδή, πάντοτε ο λόγος του Θεού να είναι εύκολος, εύληπτος και ευχάριστος. Κάποτε πρέπει να καταβάλωμε προσπάθεια να τον καταλάβωμε. Δεν σας κρύβω, αγαπητοί μου, ότι για να καταλάβω κάποτε κάτι, κι αυτό είναι πολύ συχνά, διαβάζω και ξαναδιαβάζω, εύχομαι και προσεύχομαι και ξαναδιαβάζω και επανέρχομαι και επανέρχομαι και επανέρχομαι για πολύ καιρό για να καταλάβω κάτι. Λοιπόν, όπως βλέπετε, ο λόγος του θεού θέλει να βιάζεται και βιαζόμενος να κατακτάται. Γι’ αυτό δεν θα διαμαρτυρηθείτε αν σήμερα ο λόγος του Θεού θα είναι λίγο βαθύτερος και λίγο δυσκολότερος.

     Ο σταυρικός θάνατος του Χριστού είναι ένα μυστήριον. Έχει όχι μόνον ένα ηθικό, αλλά και ένα μυστηριακό και λειτουργικό νόημα. Είναι το Πάσχα της Καινής Διαθήκης, που η μυστηριακή σημασία αποκαλύπτεται εις αυτόν τον Μυστικόν Δείπνον, για τον οποίον σε παρελθόντα θέματα, περυσινά είχαμε ομιλήσει. Φαίνεται ίσως παράξενο ότι η Ευχαριστία, δηλαδή το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, που έλαβε χώρα για πρώτη φορά εις τον Μυστικόν Δείπνον, προηγείται του Γολγοθά. Διότι εκεί, στο υπερώον, ο Ιησούς είπε εις τους μαθητάς του «λάβετε, φάγετε, τοῦ ἐστί το  σῶμα μου. Πίετε (ἐε τοῦ ποτηρίου) πάντες τοῦτο ἐστί τό αἷμα μου».  

Η θεολογία του Σταυρού (Μέρος 2ον)

  Ομιλία του Γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου 

     Και τώρα, αγαπητοί μου, ερχόμεθα εις την συνέχεια του περασμένου θέματός μας, σ’ ένα ακόμα βαθύτερο νόημα του μυστηρίου του Σταυρού. 

   Αν λάβετε δε υπόψιν ότι το βάθος της θεολογίας του Σταυρού είναι ανεξάντλητον, ουδέποτε θα εξαντληθεί εις τους αιώνας, όσο και αν οι αιώνες βαθαίνουν μέσα εις το μυστήριο αυτό. Φυσικά εδώ δεν γίνεται καμία άλλη απόπειρα, παρά μία προσπάθεια ενός γενικού σκαριφήματος, μιας στοιχειώδους αντιλήψεως του μυστηρίου της θεολογίας του Σταυρού. Και σήμερα θα είναι ειδικά ως προς τον Σταυρόν το τελευταίο μα θέμα, διότι πρώτα ο Θεός, από την ερχόμενη Κυριακή θα εισέλθομε σε ένα άλλο κεφάλαιον, εις την ταφήν του Κυρίου και την εις Άδου κάθοδον του Κυρίου.

     Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς γράφει τα εξής: «ὁ τοῦ Χριστοῦ σταυρός προανεκηρύτετο καί προανετυπούτο μυστικῶς εἰς γενεών ἀρχαίων καί οὐδείς ποτέ κατηλλάγη τῷ Θεῷ χωρίς τῆς τοῦ σταυροῦ δυνάμεως. Καί ὥσπερ μήπω ὄντος τοῦ ἀνθρώπου τῆς ἀμαρτίας τοῦ υἱοῦ τῆς ἀνομίας, τοῦ Ἀντιχρίστου, λέγω, ὁ ἠγαπημένος τῷ Χριστῶ φησί Θεολόγος· καί νῦν ἀγαπητοί ὁ Ἀντίχριστος ἐστίν, οὕτω καί ὁ σταυρός ἵνα τοῖς προγενεστέροις καί πρό τοῦ τελεστῆναι. Ὁ γάρ μέγας Παῦλος σαφέστερον ἡμᾶς διδάσκων, ὅτι μήπω παραγενόμενος ἐν ἡμῖν ἐστίν ὁ Ἀντίχριστος φησίν ὅτι τό μυστήριον αὐτοῦ ἐνεργεῖται ἐν ἡμῖν. Οὕτω δή καί ὁ τοῦ Χριστοῦ σταυρός μήπω γεγονός ἐν τοῖς προπάτορσιν ἦν· το γάρ μυστήριον αὐτοῦ ἐνηργεῖτο ἐν αὐτοῖς».

     Είναι πραγματικά εξαιρετικώς σπουδαία αυτά τα οποία μας λέγει ο μεγάλος αυτός ομολογητής του 14^ου αιώνος. Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς.

Εις τήν Ύψωσιν του τιμίου Σταυρού

π. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ

 

Πηγή