Συνεχίζουμε τὸ
τρίτο μικρὸ ἀφιέρωμα γιὰ τὸν ἅγιο Μᾶρκο τὸν Εὐγενικό (ποὺ ἀρχίσαμε τὴν 19/1/2014)) μ’
ἕνα δικό του κείμενο. Κι αὐτὸ διότι τὸ κείμενο αὐτὸ
α) Ἀποτελεῖ μιὰ
περιγραφή, μιὰ ἀκτινογραφία τῆς παθολογίας τῶν θεολογικῶν Διαλόγων καί, περιγράφοντας ὅσα ἔπραξε
ὁ ἴδιος ὁ Ἅγιος καὶ ὅσα παρέλειψαν νὰ πράξουν οἱ ἐπίσκοποι ποὺ συμμετεῖχαν στὴ
Σύνοδο Φερράρας Φλωρεντίας, διαζωγραφίζει ἐκπληκτικά, τὰ
ὅσα κατάπτυστα πράττουν σήμερα οἱ διάφοροι Βαρθολομαῖοι, Ζηζιούληδες, Σαββᾶτοι,
Ἰγνάτιοι κ.λπ., οἱ ὁποῖοι εἶναι προδότες τῆς Πίστεως μὲ δίπλωμα Οἰκουμενιστικό:
γνωρίζουν δηλ. ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία, γνωρίζουν τί ἔπραξαν οἱ Ἅγιοί μας,
γνωρίζουν τί ἔπραξε ὁ ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός (ποὺ ἀντιμετώπισε ταυτόσημα ἢ
δίδυμα μὲ τὰ σημερινὰ θέματα τῶν συγχρόνων ἑνωτικῶν-οὐνιτικῶν Διαλόγων) κι
ὅμως πράττουν τὰ ἀντίθετα, ἐκεῖνα ποὺ τοὺς ὑπαγορεύει ἡ ἀποκαλυπτόμενη
ἀντίχριστη παγκόσμια ἐξουσία.
β) (Δημοσιεύουμε
τὸ κείμενό του αὐτό) γιὰ νὰ παύσουν ἐπιτέλους οἱ ἀνακρίβειες καὶ οἱ ἀσέβειες πρὸς τὸ πρόσωπο τοῦ ἁγίου Μάρκου καὶ τῶν ἄλλων ἐπισκόπων ποὺ ἔλαβαν μέρος στὴν Σύνοδο Φερράρας Φλωρεντίας. Μὲ τὸ κείμενο δηλ. αὐτὸ διαψεύδονται ὅσοι Οἰκουμενιστὲς διασπείρουν τὶς ψευδεῖς πληροφορίες (κρίνοντας ἀπὸ κάποιες φιλόφρονες προσφωνήσεις κατὰ τὴν ἔναρξη τῆς Συνόδου) ὅτι οἱ συμμετασχόντες στὸν Διάλογο μὲ τοὺς Παπικούς (καὶ φυσικὰ ὁ ἅγιος Μᾶρκος), εἴτε χαρίστηκαν στὸν Πάπα, εἴτε ἦσαν ἐξ ἀρχῆς φιλενωτικοὶ καὶ ἐνδοτικοὶ εἰς τὰ τῆς Πίστεως. Νὰ παύσουν νὰ παραπληροφοροῦν οἱ λεγόμενοι ἐκ Πειραιῶς "ἀντι-Οἰκουμενιστές" ποὺ τοὺς "συμφέρει" καὶ θέλουν νὰ ἀποδείξουν ὅτι ὁ ἅγιος Μᾶρκος ἐπικοινωνοῦσε ἐκκλησιαστικὰ μὲ λατινόφρονες (ὅπως αὐτοὶ σήμερα μὲ Οἰκουμενιστὲς Ἀρχιερεῖς καὶ Πατριάρχες) καὶ δὲν εἶχε ἀποτειχιστεῖ ἀπὸ αὐτούς! Ὁ ἅγιος Μᾶρκος στὴν παρακάτω "Ἔκθεση", τοὺς διαψεύδει. Τὸ τελευταῖο ἐπικαλέστηκαν καὶ οἱ τῆς Μητροπόλεως Πειραιῶς, ἀλλὰ τὶς θέσεις τους ἀνέτρεψε ὁ π. Εὐθύμιος μὲ τὸ κείμενό του ποὺ πρόσφατα ἀναρτήσαμε. Ἂς δοῦνε καὶ τὴν ἀνατροπὴ τῶν ἀνέντιμων συγγραφῶν τους καὶ ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν ἅγιο Μᾶρκο.
Καὶ ἕνα μεγάλο
ἐρώτημα εἶναι: Πῶς ὁ ἅγ. Μᾶρκος ἀντελήφθη ἀμέσως –μετὰ τὶς πρῶτες συζητήσεις μὲ τοὺς Λατίνους– ὅτι οἱ Παπικοὶ δὲν ἤθελαν νὰ εὕρουν στὴν Σύνοδο τῆς Φερράρας τὴν ἀλήθεια, καὶ οἱ δικοί μας Οἰκουμενιστὲς Ἀρχιερεῖς καὶ θεολόγοι, διαλεγόμενοι μὲ τοὺς Παπικούς ἐπὶ τόσα χρόνια, δὲν κατάλαβαν ὅτι οἱ Παπικοὶ τοὺς (καὶ μᾶς) ἐμπαίζουν, ὅτι προσθέτουν νέες αἱρέσεις ἐπὶ αἱρέσεων, ὅτι οὐδόλως ἐνδιαφέρονται γιὰ τὴν ἀλήθεια (παρὰ διατηροῦν τοὺς Διαλόγους γιὰ νὰ τὴν στραγγαλίσουν ὁλοκληρωτικά) καὶ ὅτι ὁ ἀπώτερος σκοπός τους, (ὅπως ἐπὶ ἁγίου Μάρκου), δὲν εἶναι ἡ εὕρεση της ἀλήθειας, ἀλλὰ ἡ ἐπιθυμία τους νὰ μᾶς ὑποτάξουν;
Εἰς τό τέλος αὐτῆς τῆς Ἐκθέσεως ὁ ἅγιος γνωστοποιεῖ ἐπίσημα τὴν ἀπομάκρυνσή του—ἀποτείχιση ἀπὸ τοὺς Οἰκουμενιστὲς τῆς ἐποχῆς του μὲ τά ἑξῆς:
Ἔ κ θ ε σ ι ς
τοῦ ἁγιωτάτου μητροπολίτου Ἐφέσου, τίνι τρόπῳ ἐδέξατο
τό τῆς ἀρχιερωσύνης ἀξίωμα καί δήλωσις τῆς Συνόδου
τῆς ἐν Φλωρεντίᾳ γενομένης».
Ὁ ἅγ. Μ. ἀρχίζει τὴν
“Ἔκθεση” δηλώνοντας ὅτι, παρότι ἀσθενής, μετέβη στὴν Φερράρα ὑπακούοντας