ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΝΑ ΚΡΙΝΟΥΝ ΟΙ ΠΙΣΤΟΙ ΤΟΥΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ; Τι λέγει Ο Καλαβρύτων Αμβρόσιος και τι λέγουν οι Πατέρες!

Από το βιβλίο:

ΠΡΟΔΟΣΙΑ

ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ

ΠΙΣΤΕΩΣ

Του Μητρ.

Αυγουστίνου Καντιώτη

Ὁ Μητροπολίτης Καλαβρύτων, ἀνάμεσα στὰ ἄλλα "θεολογικὰ" μαργαριτάρια ποὺ ἔχει πεῖ, εἶναι καὶ τοῦτο:

«Η  διαφορά  μας  με  την  καθολικὴ εκκλησία  είναι  η  εξής:  Ο  Πάπας  είναι  ο  αντιπρόσωπος  του  Χριστού  στη  γη.  Ο  κάθε  επίσκοπος  της  καθολικής εκκλησίας  είναι  αντιπρόσωπος  του  Πάπα  στην  περιοχή του.   Εμείς  διδάσκουμε:  Ο  κάθε  επίσκοπος  εις  τύπον  και  τόπον  Χριστού…,  ο  αντιπρόσωπος  του  Χριστού  εις  την  γην… Εκεί  είναι  ένας  ο  εκπρόσωπος  του  Χριστού  εις  τύπον  και  τόπον  Χριστού  είναι  ένας.  Όλοι  οι  άλλοι  είναι  εκπρόσωποι  εις  τύπον  και  τόπον  Πάπα… που  σημαίνει:  λογοδοτούν  στον  Πάπα  και  ο  Πάπας   προς  τον  Θεόν…  Εμείς  λέμε,  ο  κάθε  επίσκοπος  λογοδοτεί  εις  τον  Θεόν.  Είναι  απέναντι  εις  τον  Θεόν  υπεύθυνος,  στη  συνείδησή  του  και  στον  Θεό»! (περιοδ. «Θεοδρομία», Ἐτος Γ΄, τ. 4).

Σὲ ἕνα μικρὸ βιβλιαράκι, ὅμως, τοῦ ἀείμνηστου π. Αὐγουστίνου Καντιώτη, διαβάζουμε τὴν θεολογία-ἐκκλησιολογία τῶν Πατέρων, ποὺ διαφέρει ἀπ’ αὐτὴν τῶν Οἰκουμενιστῶν Ἐπισκόπων. Γράφει ὁ Καντιώτης:

«ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΝΑ ΚΡΙΝΟΥΝ ΟΙ ΠΙΣΤΟΙ ΤΟΥΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ, ὅταν αὐτοὶ παραβαίνουν τὰ δόγματα καὶ δὲν ὀρθοτομοῦν τὸν λόγον τῆς Ἀληθείας;

Ἀπαντώντας σ’ αὐτὸ θὰ λέγαμε τὰ ἑξῆς:

α΄) Οἱ ἱερεῖς καὶ οἱ Ἐπίσκοποι ἐκλέγονται ἀπὸ τὸν λαό, ἄρα κρίνονται νόμιμα ἀπ’ αύτόν [σ.σ. σήμερα ἡ ἐκλογὴ τῶν Ἐπισκόπων ἔχει σχέση μὲ τὶς κλίκες Ἀρχιεπισκόπου καὶ Ἐπισκόπων· ὁ λαὸς ἀγνοεῖται].

β΄) Στὴν ἀρχαία Ἐκκλησία οἱ πιστοὶ ἤλεγξαν τὸν ἀπόστολο Πέτρο, γιατὶ συνέφαγε μὲ ἀπερίτμητους (βλ. Πράξ. 11, 3). [Σήμερα ὁ Καλαβρύτων, ὄχι ἁπλῶς συντρώγει μὲ αἱρετικούς (ως ἀντιπρόσωπος στοὺς Διαλόγους), ἀλλὰ διδάσκει ὅτι εἶναι ἀνεξέλεγκτος νὰ διδάσκει διαφορετικὰ ἀπὸ ὅσα ὁμολογοῦμε στὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως περὶ Μίας Ἐκκλησίας καὶ ἑνὸς Βαπτίσματος· μόνο ὁ Θεὸς καὶ ἡ Σύνοδος -λέγει- μπορεῖ νὰ τὸν ἐλέγχει, ὄχι  καὶ ὁ λαός! Κι ἂς διδάσκει τὸν λαό (ὅπως πρόσφατα ἔκανε) ὅτι ὁ Παπισμὸς δὲν εἶναι αἵρεση!  Ὅτι ὁ παπισμὸς εἶναι Ἐκκλησία!  Ὅτι ἔχει μυστήρια, καὶ Βάπτισμα, καὶ θαύματα!].

Ὁ ἀπόστ. Παῦλος δίνει ἐντολὴ στοὺς πιστοὺς νὰ ὑπενθυμίζουν στὸν Ἄρχιππο –ποὺ ἦταν ἱερεύς– τὴν διακονία του (βλ. Κολ. 4, 17).

Καὶ οἱ Πατέρες λένε·

α΄) «Πρέπει οἱ ἀκροατὲς νὰ εἶνε ἐκπαιδευμένοι στὶς Γραφὲς καὶ νὰ κρίνουν ἂν τὰ λεγόμενα τῶν διδασκάλων εἶναι σύμφωνα μὲ τὶς Γραφές. Κι ὅσα εἶναι ξένα νὰ τὰ ἀποβάλλουν καὶ ἐκείνους ποὺ ἐπιμένουν σ’ αὐτά [σ.σ. ὅπως ὁ Καλαβρύτων] νὰ τοὺς ἀποστρέφονται δυνατά» (Μ. Βασίλειος).

β΄) «Τὰ δημοσίως λεγόμενα καὶ πρατόμενα δημοσίως νὰ ἐλέγχωνται» (ἱ. Χρυσόστομος).

γ΄) Ἂν ὁ προεστώς σου εἶνε σφαλερὸς εἰς τὴν πολιτείαν καὶ τὰ ἔργα του, μὴ περιεργάζεσαι. Ἂν ὅμως εἶνε σφαλερὸς κατὰ τὴν πίστιν, φεῦγε καὶ παραίτησέ τον, ὄχι μόνο ἂν εἶνε ἄνθρωπος, ἀλλὰ κἂν ἄγγελος εἶνε ἀπὸ τὸν οὐρανόν» (ἅγιος Νικόδημος Ἁγιορείτης, Περὶ συνεχοῦς Μεταλήψεως, σελ. 175).

δ΄) «Μὴ ὑπακούετε εἰς μοναχούς, οὔτε εἰς ἱερεῖς, οὔτε εἰς ἐπισκόπους σὲ ὅσα κακῶς σᾶς συμβουλεύουν νὰ φρονῆτε» (ἅγιος Μελέτιος ὁ Ὁμολογητής)…

στ΄) «Πρέπει νὰ δείχνωμε γιὰ τὴν Ἀλήθεια θάρρος, ἀκόμα κι ἂν σκανδαλίζωνται μερικοί» (Μ. Βασίλειος)…

η΄). «Ἐὰν ὁ ἐπίσκοπος ἢ ὁ πρεσβύτερος, οἱ ὄντες ὀφθαλμοὶ τῆς Ἐκκλησίας, κακῶς ἀναστρέφωνται καὶ σκανδαλίζωσι τὸν λαόν, χρὴ αὐτοὺς ἐκβάλλεσθαι. Συμφέρον γὰρ ἄνευ αὐτῶν συναθροίζεσθαι εἰς εὐκτήριον οἶκον, παρὰ μετ’ αὐτῶν ἐμβληθῆναι ὅπως Ἄννας καὶ καϊάφας εἰς τὴν γέενναν τοῦ πυρός» (Μ. Ἀθανάσιος). 

θ΄) Τὸν παραπάνω λόγο τοῦ Μ. Ἀθανασίου κατοχυρώνει καὶ ὁ 31^ος  Ἱ. Κανὼν τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καὶ ὁ 15^ος  τῆς ΑΒ Οἰκουμενικῆς Συνόδου τοῦ 861 ἐπὶ Μ. Φωτίου.

Αυτός τόσα κιλά! Εμείς σήμερα;

ΕΙΝΑΙ Ο ΖΗΛΟΣ ΜΑΣ ΓΝΗΣΙΟΣ;

 Ένας ιερεύς ζηλωτής με πλούσια δράση είδε κάποτε ένα όνειρο. Ο ίδιος μας το περιγράφει ως εξής·

«Καθόμουνα στην πολυθρόνα μου, κουρασμένος κι’ εξαντλημένος από την μεγάλη κόπωση. Πολλοί στην ενορία μου ζητούσαν τον πολύτιμο μαργαρίτη. Και πολλοί τον είχαν βρει. Η ενορία μου προόδευε από κάθε άποψη. Η ψυχή μου πλημμύριζε από χαρά, ελπίδα και θάρρος. Τα κηρύγματά μου έκαναν μεγάλη εντύπωση. Πολλοί προσήρχοντο στην εξομολόγηση. Η Εκκλησία μου ήταν πάντοτε ασφυκτικά γεμάτη. Είχα κατορθώσει να κινητοποιήσω ολόκληρη την ενορία. Ικανοποιημένος απ’ όλα εργαζόμουνα κάθε μέρα μέχρις εξαντλήσεως.

 Ενώ σκεπτόμουνα όλα αυτά, χωρίς να το καταλάβω με πήρε ο ύπνος. Τότε συνέβη το εξής, που θα σας περιγράψω·

 Ένας ξένος μπήκε στο δωμάτιο χωρίς να χτυπήσει την πόρτα. Το πρόσωπό του ήταν γλυκό κι είχε μεγάλη πνευματικότητα. Ήταν καλά ντυμένος και κρατούσε στο χέρι του μερικά όργανα χημικού εργαστηρίου. Η όλη του εμφάνιση προκαλούσε εντύπωση. Ο ξένος με πλησίασε. Κι ενώ μου άπλωσε το χέρι του για να με χαιρετίσει, μ’ ερώτησε·

 -«Πως πάει ο ζήλος σου;».

 Η ερώτηση αυτή μου προξένησε μεγάλη χαρά. Γιατί ήμουν ικανοποιημένος με τον ζήλο μου. Και δεν είχα καμιά αμφιβολία, πως και ο ξένος θα ήταν πολύ χαρούμενος, αν το γνώριζε. Τότε, όπως θυμάμαι απ’ το όνειρό μου, για να του δείξω πόση αξία έχει ο ζήλος, σαν να έβγαλα απ’ το στήθος μου μια συμπαγή μάζα, που ακτινοβολούσε σαν χρυσάφι. Του την έβαλα στο χέρι. Και του λέω·

 -«Αυτός είναι ο ζήλος μου!».

 Εκείνος την πήρε και την ζύγισε προσεκτικά πάνω στη ζυγαριά του·

 -«Ζυγίζει 50 κιλά», λέει σοβαρά.

Εγώ μόλις μπορούσα να συγκρατήσω την χαρά μου για το βάρος αυτό. Εκείνος με σοβαρότητα σημείωσε το βάρος σ’ ένα χαρτί και συνέχισε την εξέτασή του.

Έσπασε την μάζα εκείνη σε κομματάκια και την έβαλε σ’ ένα χημικό τηγάνι πάνω στη φωτιά. Ξεχώρισε τα διάφορα στοιχεία. Όταν αυτά κρύωσαν, σχηματίσθηκαν διάφορα κομμάτια. Τα άγγιζε με ένα σφυράκι και ζύγιζε το καθένα ξεχωριστά. Έπειτα σημείωνε προσεκτικά το βάρος κάθε κομματιού πάνω στο χαρτί. Όταν τελείωσε, μου έριξε μια ματιά, γεμάτη συμπόνια και μου λέει·

 -«Εύχομαι να σε λυπηθεί ο Θεός και να σωθείς». Κι αμέσως εγκατέλειψε το δωμάτιο.

 Στο χαρτί που μου άφησε στο τραπέζι, ήταν γραμμένα τα εξής·

 «Ο ζήλος του ιερέως π. Χ….., συνολικού βάρους 50 κιλών, κατόπιν προσεκτικής αναλύσεως παρατηρούμε ότι αποτελείται από τα εξής στοιχεία·

Φανατισμός Προσωπική φιλοδοξία Αυτοϊκανοποίηση Επίδειξη Τάση προς επιβολή και κυριαρχία Αγάπη προς τον Θεό Αγάπη προς τους ανθρώπους ————————————————————— Σύνολο

5 κιλά 15 κιλά 12 κιλά 9 κιλά 6 κιλά 2 κιλά 1 κιλό —————— 50 κιλά

 Η παράξενη συμπεριφορά του ξένου και η ματιά, με την οποία με αποχαιρέτησε, μου μετέδωσαν κάποια ανησυχία. Μα όταν είδα τα αποτελέσματα της εξετάσεώς του, ένοιωσα τα γόνατά μου να λυγίζουν.

 Θέλησα στην αρχή ν’ αμφισβητήσω την ορθότητα των αριθμών. Μα εκείνη την ώρα άκουσα ένα αναστεναγμό του ξένου, που είχε φθάσει στην εξώπορτα. Ηρέμησα και άρχισα να σκέπτομαι πιο ψύχραιμα. Μα καθώς σκεπτόμουνα, σκοτείνιαζε μπροστά μου. Δεν μπορούσα πια να διαβάζω το χαρτί, που κρατούσα στα χέρια μου. Αγωνία και φόβος με κατέλαβαν. Στα χείλη μου ήλθε η κραυγή·

 -«Κύριε σώσε με».

 Έριξα πάλι μια ματιά στο χαρτί. Ξαφνικά μεταμορφώθηκε σ’ έναν ολοκάθαρο καθρέπτη, που καθρέπτιζε την καρδιά μου. Ένοιωσα και αναγνώρισα την κατάστασή μου. Με δάκρυα στα μάτια παρακαλούσα τον Κύριο να ελευθερώσει απ’ το Εγώ μου. Τέλος ξύπνησα με μια κραυγή αγωνίας.

 Στα περασμένα χρόνια παρακαλούσα τον Θεό να με σώσει από διάφορους κινδύνους. Μα απ’ την ημέρα εκείνη άρχισα να παρακαλώ τον Θεό να με ελευθερώσει απ’ το δικό μου Εγώ».

ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΑΠ. ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΣ
ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ

 (Από το φυλλάδιο των κύκλων Αγίας Γραφής που κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 1994 της Ιεράς Μητροπόλεως Λαρίσης).

Και για την αντιγραφή: Κ.Ε.,