Πανορθόδοξη: Δρόμος μετ’ εμποδίων, Γιώργος Παπαθανασόπουλος

Προσχόλιο στὸ ἄρθρο:

1. Ἡ κατευθύνοντες τὴν Ἱ. Σύνοδος κρατοῦν τὸν πιστὸ λαὸ στὸ σκοτάδι.

2. Ἀκόμα καὶ οἱ Ἀρχιερεῖς ἀγνοοῦν τὴν πορεία τῶν Διορθοδόξων καὶ Διαχριστιανικῶν σχέσεων!

3. Ἡ Πανορθόδοξος Σύνοδο τοῦ 2016, κατ’ ἐπίφασιν θὰ λέγεται Σύνοδος, ἀφοῦ θὰ χαρακτηρίζεται ἀπὸ ἔλλειμμα συνοδικότητος καί, ὡς ἐκ τούτου ἀπουσία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος!

4. Σύμφωνα μὲ ὅσα εἶπε ὁ Μεσσηνίας Χρυσόστομος Σαββᾶτος, οἱ Διάλογοι ἔχουν βαλτώσει. Τοῦτο, ὅμως, ἀποτελεῖ στάχτη στὰ μάτια τῶν ἀφελῶν, ἀφοῦ γιὰ τοὺς Οἰκουμενιστές, οἱ Διάλογοι ἀποτελοῦν πρόσχημα.

 Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Πανορθόδοξη:

 Δρόμος μετ’ εμποδίων

 

Κατά τη δεύτερη ημέρα των εργασιών της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος (8/10/2014) ο Σεβ. Μητροπολίτης Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος ανέγνωσε την εισήγησή του, με θέμα «Ενημέρωσις περί της μελλούσης Αγίας και Μεγάλης Συνόδου, ήτις θα συνέλθη κατά το 2016». Η ενημέρωση των μελών της Ιεραρχίας ήταν αναγκαία και έγινε πολύ καθυστερημένα.

 Είναι χαρακτηριστικό ότι αμέσως μετά την εισήγηση του Μητρ. Μεσσηνίας ο Σεβ. Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ. Άνθιμος  εισηγήθηκε «να ενημερώνονται οι κληρικοί και οι λαϊκοί για τα θέματα της διοργάνωσης της Συνόδου». Αν κρίνει  κανείς από το εκδοθέν σχετικό δελτίο Τύπου η εισήγησή του έπεσε στο κενό…

Οποιαδήποτε ουσιαστική ενημέρωση δεν υπήρξε, πλην των όσων, ολίγων, εγράφησαν από το κλείσιμο της εισηγήσεως του  Μητρ. Μεσσηνίας. Δεν είναι γνωστό αν από την ομιλία του κ. Χρυσοστόμου ικανοποιήθηκαν οι Μητροπολίτες, οι οποίοι είχαν εκφράσει τις επιφυλάξεις τους για τα ανοίγματα της Ορθόδοξης Εκκλησίας στο Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών. Εξ αυτών και στη συζήτηση που επακολούθησε μίλησαν οι Μητρ. Πειραιώς κ. Σεραφείμ και Κυθήρων κ. Σεραφείμ, αλλά στο δελτίο Τύπου δεν αναφέρεται τίποτε για το τι είπαν και τί τους απάντησε ο κ. Χρυσόστομος.

Τα αποσπάσματα της ομιλίας του Μητρ. Μεσσηνίας  που υπάρχουν στο δελτίο Τύπου μάλλον τον εκθέτουν. Αναφέρεται ως απόσπασμα της ομιλίας του μια σχοινοτενής πρόταση σε μια γλώσσα της δεκαετίας του 1980. Οκτώ σειρές και εξήντα μία λέξεις μία πρόταση, με σειρά ουσιαστικών, των οποίων οι έννοιες είναι γενικές και ασαφείς:

«Αυτή η ενότητα (της Ορθόδοξης Εκκλησίας) δεν θα εκφραστεί μέσω κατάλυσης και αδρανοποίησης της τοπικότητας των Ορθοδόξων Εκκλησιών και αναζήτησης συμβιβαστικών λύσεων, αλλά δια της διαδικασίας επίλυσης και ομόφωνης αποδοχής ζητημάτων, τα οποία επέδρασαν και επιδρούν διαλυτικά στην φανέρωση της Ορθοδόξου Εκκλησίας ως Ενός Σώματος και κλονίζουν την δυνατότητα έκφρασης της κοινής συνοδικής συνείδησης των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών μεταξύ τους και εν ενότητι».  

Κατά τα άλλα ο Μητρ. Μεσσηνίας εξέφρασε τη βεβαιότητα ότι η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας θα συνέλθει την εβδομάδα της Πεντηκοστής του 2016.  Επίσης τόνισε την ανάγκη αποφυγής κάθε μορφής συμπροσευχής με τους ετεροδόξους και διαβεβαίωσε ότι «ουδέν κείμενο του Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών υπεγράφη ή έγινε αποδεκτό από την Εκκλησία της Ελλάδος». Βεβαίως το ένα ζήτημα είναι η Αρχιγραμματεία της Ιεράς Συνόδου να βάζει στο συρτάρι και να «ξεχνά» τα κείμενα που εγκρίνει το Π.Σ.Ε. και στα οποία έχουν συμμετοχή Ορθόδοξοι Μητροπολίτες… Το άλλο, το ουσιαστικό, είναι να τα επεξεργάζεται και να λαμβάνει θέση επί αυτών. 

Ως προς τους διαλόγους με τους ετεροδόξους ο Μητρ. Μεσσηνίας έδωσε την εντύπωση  ότι έχουν βαλτώσει. Ακόμη και αυτός με τους Ρωμαιοκαθολικούς, αφού, όπως γράφει το δελτίο Τύπου, «σκιάζεται τόσο λόγω της προσηλυτιστικής δράσης της Ουνίας, όσο και από τη δυσκολία κατανόησης λειτουργίας και εφαρμογής του πρωτείου στο πλαίσιο της Συνόδου και των εκκλησιαστικών δομών». Για την πρόσφατη  συνάντηση των Ορθοδόξων με τους Παπικούς στο Αμάν και για την πορεία του συγκεκριμένου διαλόγου θα υπάρξει ιδιαίτερο κείμενο.

         

          Περισσότερα για τις εργασίες της Επιτροπής.

Η Ειδική Προπαρασκευαστική Επιτροπή της  Πανορθόδοξης Συνόδου συνεδρίασε στη Γενεύη από τις 30 Σεπτεμβρίου έως τις 3 Οκτωβρίου του 2014 και ασχολήθηκε με την επανεξέταση των κειμένων που είχαν εγκριθεί στην Γ΄ Προσυνοδική Πανορθόδοξη Διάσκεψη. Αυτή είχε συνεδριάσει από τις 28 Οκτωβρίου έως τις 6 Νοεμβρίου του 1986 στην ίδια πόλη και είχε εγκρίνει κείμενα επί των θεμάτων:

- Σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας με τον υπόλοιπο χριστιανικό κόσμο και

-  Ορθόδοξος Εκκλησία και οικουμενική κίνηση.

Τα κείμενα θεωρήθηκαν παρωχημένα, με βάση τις εξελίξεις στον προτεσταντικό κόσμο και την ένταση στις επιθέσεις της Ρωμαιοκαθολικών σε βάρος της Ορθοδόξου Εκκλησίας, με όχημα την Ουνία. Η απόφαση για τη συνεδρίαση της Επιτροπής ελήφθη κατά τη συνάντηση των προκαθημένων των Ορθοδόξων Εκκλησιών στην Κωνσταντινούπολη, τον Μάρτιο του 2014.   

Από τη σύσκεψη του 1986 είχαν προκύψει δύο κείμενα, ένα για την οικουμενική κίνηση και ένα για τις σχέσεις με τις άλλες Ομολογίες. Η Επιτροπή αποφάσισε αυτά να ενωθούν σε ένα. Κατά τις συζητήσεις οι Εκκλησίες της Ρωσίας, της Γεωργίας και της Βουλγαρίας ζήτησαν στο κείμενο να αλλάξει ο όρος «οικουμενική κίνηση», αφού σ’ αυτή συμμετέχουν οι Προτεστάντες, και να γίνει «διαχριστιανικές σχέσεις». Ο πρόεδρος της Επιτροπής Μητρ. Περγάμου κ. Ιωάννης, διαφώνησε και είπε ότι δεν μπορεί να αλλάξει η καθιερωμένη ονομασία. Επίσης οι εκπρόσωποι των Εκκλησιών Γεωργίας και Βουλγαρίας ζήτησαν στο προς επεξεργασία κείμενο να σημειωθεί ότι αυτές έχουν αποχωρήσει από  το Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών. Η Γραμματεία της   Επιτροπής, η οποία εξαρτάται από το Φανάρι δεν προσκάλεσε την Εκκλησία της Τσεχίας και Σλοβακίας, κάτι που προκάλεσε την αντίδραση του Πατριαρχείου της Μόσχας.

Για την επανεξέταση και αναθεώρηση του ενός πλέον κειμένου συγκροτήθηκε υποεπιτροπή, η οποία έφερε στην Ολομέλεια της επιτροπής ένα κείμενο με αλλαγές, σε σχέση με αυτό του 1986. Το νέο κείμενο χωρίζεται σε δύο μέρη και επεξεργασία έγινε μόνο του πρώτου μέρους. Το δεύτερο θα συζητηθεί σε προσεχή συνεδρίαση της Επιτροπής. Κατά τις συνεδριάσεις ο Μητροπολίτης Μαυροβουνίου, της Σερβικής Εκκλησίας, Αμφιλόχιος έθεσε το ζήτημα κατά την προσεχή Αγία και Μεγάλη Σύνοδο να αναγνωριστούν η 8^η και η 9^η Οικουμενικές Σύνοδοι. Η απάντηση ήταν ότι αυτό δεν είναι δυνατόν επειδή η προσεχής Σύνοδος δεν θα είναι Οικουμενική. Και αυτό όχι γιατί «η Εκκλησία είναι διασπασμένη», όπως υποστηρίζουν Ορθόδοξοι κληρικοί και λαϊκοί, που δέχονται τη θεωρία «των κλάδων»,  γιατί η Εκκλησία είναι «Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική» και είναι η Ορθόδοξη, αλλά γιατί οι όροι, υπό  τους οποίους αυτή θα πραγματοποιηθεί, αν και όταν πραγματοποιηθεί,  δεν ικανοποιούν τις προϋποθέσεις μιας Οικουμενικής Συνόδου.   

Γιατί η βιασύνη;

Εντυπωσιακή είναι η εκ μέρους του Φαναρίου βιασύνη και η   πίεση, που ασκεί να επισπευσθούν οι διαδικασίες, ώστε το 2016 να συγκληθεί η «Αγία και Μεγάλη Σύνοδος» της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Η μία εξήγηση είναι η φιλοδοξία του σημερινού Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως κ. Βαρθολομαίου να συγκληθεί επί των ημερών του η συγκεκριμένη Σύνοδος, όπως και να λέγεται, με όποια θέματα και αν συμφωνηθεί να συζητηθούν, με όποια κείμενα και αν προκύψουν, έστω και αν αυτά είναι γραφειοκρατικού τύπου, έστω και με θέματα που δεν αφορούν τους Ορθοδόξους Χριστιανούς, αλλά μόνο τους Πατριάρχες και τους Προκαθημένους των τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών…

Στο Φανάρι θεωρείται ότι με τη Σύνοδο αυτή θα ανέβει πολύ σε ολόκληρο τον  κόσμο το γόητρο  του Οικουμενικού Πατριαρχείου και θα αναφέρεται πλέον ότι ο Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος  πέτυχε «το ιστορικό γεγονός μετά από δώδεκα αιώνες». Βέβαια δεν είναι Οικουμενική Σύνοδος, αλλά αυτό θεωρείται στο Φανάρι λεπτομέρεια… Το 1997 και το 1998 ο αείμνηστος   Μητροπολίτης  Ελβετίας Δαμασκηνός είχε εκφράσει τη βεβαιότητα  ότι αυτή θα συγκληθεί το 2000, κάτι που δεν έγινε εφικτό. Σήμερα έχει τεθεί το νέο όριο, η εβδομάδα της Πεντηκοστής του 2016…  

Οι πανορθόδοξες διασκέψεις και προσπάθειες για την Πανορθόδοξη Σύνοδο άρχισαν τον Σεπτέμβριο–Οκτώβριο του 1961 στη Ρόδο, επί Οικουμενικού Πατριάρχου Αθηναγόρου, με σκοπό «την στήριξιν της πίστεως, την θεραπείαν των αναγκών και εις πύργωσιν της εν ενότητι και αγάπη ισχύος της Αγίας Ορθοδόξου Εκκλησίας ανά τον κόσμον…».  Έκτοτε συνεδρίασε πολλές φορές η Προπαρασκευαστική Επιτροπή και υπήρξαν και τέσσερις Προσυνοδικές Πανορθόδοξες Διασκέψεις, χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα. Το κείμενο που συζητήθηκε προσφάτως στην Επιτροπή είναι ένα από τα θέματα της Συνόδου και δεν υπήρξε οριστική απόφαση. Πάντως τα όσα έως σήμερα έχουν αποφασιστεί δείχνουν ότι είναι μακριά από τον σκοπό, που ετέθη το 1961…

http://thriskeftika.blogspot.gr/2014/10/blog-post_58.html

Σχόλιο:

1. Ἡ Ἱ. Σύνοδος κρατάει τὸν πιστὸ λαὸ στὸ σκοτάδι γιὰ τὰ θέματα τῆς Πίστεως. Ἡ παρέμβαση τοῦ μητροπολίτη Θεσσαλονίκης στὴν Ἱεραχία γιὰ ἐνημέρωση τοῦ λαοῦ, ἔπεσε στὸ κενό.

2. Ἀκόμα καὶ οἱ Ἀρχιερεῖς ἀγνοοῦν ἀγνοοῦν τὴν πορεία τῶν Διορθοδόξων καὶ Διαχριστιανικῶν σχέσεων, ἀγνοοῦν τὰ Πρακτικὰ τῶν συζητήσεων καὶ τὰ παρασκηνιακῶς δρώμενα περὶ τὴν ἑτοιμαζομένη Πανορθόδοξο Σύνοδο τοῦ 2016, ἀφοῦ ἑτοιμάζονται ἀποκλειστικῶς ἀπὸ τὰ οἰκουμενιστικὰ κέντρα!!! Πρὶν 3 χρόνια ὁ μητροπολίτης Ναυπάκτου ἀποκάλυψε ὅτι ζητοῦσε τὰ Πρακτικὰ παρομοίων συζητήσεων, μὲ πρωταγωνιστὴ τὸν Περγάμου Ἰωάννη Ζηζιούλα, καὶ δὲν τὰ ...εὕρισκε!!!

Ὅμως, στὴν Πανορθόδοξο Σύνοδο, θὰ πάρουν ἀποφάσεις, τὶς ὁποῖες θὰ παρουσιάσουν ὡς ἔχουσες τὴν ἔγκριση τῶν τοπικῶν Ἐκκλησιῶν(!), ἐνῶ ὅλα ἑτοιμάζονται ἀπὸ δεκαετίες ἱεροκρυφίως. Καὶ φυσικὰ οἱ Οἰκουμενιστὲς Ἐπίσκοποι ποὺ θὰ συμμετέχουν, θὰ παρίστανται ὡς ...ἐκφραστὲς τῆς Ἐκκλησίας τους, ἐνῶ ὁ κλῆρος καὶ ὁ λαὸς οὐδέποτε ἔχει ἐνημέρωση, καὶ ἐλάχιστα γνωρίζει! Αὐτοί, ὅμως, θὰ παραστοῦν ἐκεῖ ὡς ἐκπρόσωποι τοῦ ἀγνοοῦντος Λαοῦ τοῦ Θεοῦ!

3. Οἱ Οἰκουμενιστὲς Ἐπίσκοποι, ὅπως ὁ Μεσσηνίας, καὶ τὰ φερέφωνά τους, διαλαλοῦν, ὡς κλαίουσες χῆρες, ὅτι τὰ θέματα τῶν Διαλόγων δὲν σημειώνουν πρόοδο, ὅτι «ἔχουν βαλτώσει»! Τοῦτο ὅμως, ἀποτελεῖ στάχτη στὰ μάτια τῶν ἀφελῶν, ἀφοῦ γιὰ τοὺς Οἰκουμενιστές, οἱ Διάλογοι ἀποτελοῦν πρόσχημα. Ἀποτελεῖ μεγάλο κόλπο, ἐξαπάτηση τοῦ ἀγνοοῦντος λαοῦ καὶ τῶν ἀφελῶν ἀντι-Οἰκουμενιστῶν, οἱ ὁποῖοι ξεχνοῦν ὅτι οἱ Διάλογοι ἀποτελοῦν τὸ πρόσχημα (ἐὰν δὲν ἀποτελοῦν ἄλλοθί τους).

Εἶναι φανερό ὅτι ἡ Ἕνωση ὑπὸ τὸν Πάπα καὶ ἡ ἐν συνεχείᾳ Πανένωση τῶν Θρησκειῶν, θὰ παρακάμψει τὰ δογματικὰ θέματα. Οἱ συζητήσεις γίνονται γιὰ τὰ μάτια. Ὁ λαϊκὸς Οἰκουμενισμὸς προοδεύει καὶ ἔχει ἀλλοιώσει τραγικὰ τὰ Ὀρθόδοξα αἰσθητήρια τῶν πιστῶν. Οἱ ἀντιστάσεις ἐλαττώνονται ἀπελπιστικά· ἀκόμα καὶ τὸ προπύργιο τῆς Ὀρθοδοξίας, τὸ Ἅγιον Ὄρος, σιωπᾶ.

Παγκοσμιοποίηση και Οικουμενισμός, Θεόδωρος Ν. Γάλλος

Μιὰ πολὺ καλὴ εἰσήγηση, ἐκλαϊκευμένη, σφαιρική. Ἀναφέρεται στὴν Παγκοσμιοποίηση, στὸν Οἰκουμενισμό, τὶς δραστηριότητες τῶν ἡγετῶν τῆς Ὀρθοδοξίας παναιρετικῶν Οἰκουμενιστῶν, μὲ ἀφορμὴ τὸ θαυμάσιο βιβλίο τοῦ κ. Ἰω. Ρίζου. Θέτει τὸ ὀδυνηρὸ πρόβλημα τοῦ διχασμοῦ τοῦ σώματος τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ, τῆς Ἐκκλησίας, ἐξ αἰτίας τῶν προδοτικῶν ἐνεργειῶν κυρίως τῆς αἱρετικῆς σφηκοφωλιᾶς τοῦ Φαναρίου. Μνημονεύει τοὺς πρωταγωνιστὲς τῶν ἀντι-Οἰκουμενιστῶν. Ἀναφέρεται καὶ στὸν Μητροπολίτη Πειραιῶς, καὶ τὴν κακόδοξη θεωρία του περὶ τοῦ «κοινοῦ ποτηρίου» (ὡς τοῦ κόκκινου ὁρίου ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ δικαιολογήσει τὴν Ἀποτείχιση).

Ἕνα σημεῖο, πρὸς τὸ παρόν, πρέπει νὰ σχολιάσουμε, γιὰ τὸ ὁποῖο φαίνεται δὲν ἔχει καλὴ ἐνημέρωση. Τὸ ὅτι δηλαδή, τὴν δικαιολογημένη «Διακοπὴ Μνημοσύνου» (ποὺ κατὰ τοὺς Ἁγίους Πατέρες προστατεύει τὴν Ἐκκλησία ἀπὸ τὰ σχίσματα), τὴν θεωρεῖ ὡς ἀφετηρία σχίσματος: «Δεν πρέπει (γράφει) με κανένα τρόπο να εγκαταλείψουμε το σκάφος της Εκκλησίας μας».

Μὰ τὸ σκάφος τῆς Ἐκκλησίας, δηλαδὴ τὴν Ἀλήθεια Χριστός, τὴν ἐγκαταλείπουν, τὴν διαφθείρουν καὶ τὴν τορπιλίζουν οἱ αἱρετίζοντες, κι ὄχι ὅσοι ἀνθίστανται διὰ τῆς ἀποτειχίσεως. Οἱ τελευταῖοι εἶναι ἐντὸς τῆς Ἐκκλησίας (ἀφοῦ –καὶ ἐφ’ ὅσον–ἐφαρμόζουν τοὺς Ἱ. Κανόνες της καὶ τὴν διδασκαλία τῶν Ἁγίων της)· ἐκτὸς τῆς Ἀληθείας εἶναι οἱ αἱρετίζοντες.

Παγκοσμιοποίηση και Οικουμενισμός

Θεόδωρος Ν. Γάλλος

Εισήγηση στη Σύναξη Θεολόγων Νομού Ιωαννίνων

(25/09/2014)

Βασική πηγή άντλησης στοιχείων

 «Οι ληστές της θείας διδασκαλίας», του Ιωάννη Ρίζου

Αφορμή, γι’ αυτή την παρέμβασή μου, αποτέλεσε η ανθρώπινη διαίσθησή μου –όχι αβάσιμα θέλω να πιστεύω– ότι άγριες θύελλες απειλούν να πλήξουν και την Εκκλησία μας, όπως ήδη πλήττουν το έθνος μας. Μόνο ο Θεός μπορεί να αποτρέψει το να ζήσουμε στον εκκλησιαστικό μας χώρο, τραγικές καταστάσεις, όπως αυτές των πρωτοχριστιανικών χρόνων, εξαιτίας των αιρέσεων. Και αυτό, λόγω της θρησκευτικής παγκοσμιοποίησης και της παναίρεσης του Οικουμενισμού.

Βασική πηγή πληροφοριών μου, για όσα εν συνεχεία θα εκθέσω, αποτέλεσε το αποκαλυπτικότατο βιβλίο του κ. Ιωάννη Ρίζου, με τίτλο: «Οι ληστές της θείας διδασκαλίας», το οποίο προλογίζει ο π. Θεόδωρος Ζήσης. Το βιβλίο αυτό έρχεται να ενισχύσει, να επιβεβαιώσει, αλλά και να θεμελιώσει, αγιογραφικά και πατερικά, τα περιεχόμενα των δύο δημοσιευμάτων μου στο περιοδικό «ΚΟΙΝΩΝΙΑ». Το πρώτο, στο τεύχος 4, του 1992 με τίτλο: «Βατικανό–παπιστές, διαρκής κίνδυνος της Ορθοδοξίας» και το δεύτερο, στο τ. 3 του 2007, με τίτλο: «Ποιοι, πως και γιατί επιχειρούν την απορθοδοξοποίηση των Ορθοδόξων μαθητών».

Όταν μιλούσε κάποιος για «παγκοσμιοποίηση» πριν λίγα χρόνια, άλλοι αδιαφορούσαν, θεωρώντας πως αφορά μόνο τους άλλους ανθρώπους και λαούς και όχι εμάς  άλλοι αγνοούσαν και τη σημασία της λέξης  άλλοι υποτιμούσαν το γεγονός  και άλλοι χλεύαζαν τους ενασχολούμενους με το θέμα αυτό.

Σήμερα όλοι μας βιώνουμε με τραγικό τρόπο τις συνέπειες της πολιτικής και οικονομικής παγκοσμιοποίησης. Είναι πλέον πασιφανές ότι μια μικρή παγκόσμια ελίτ έχει συσσωρεύσει –και συνεχίζει να συσσωρεύει στα χέρια της– τον παγκόσμιο πλούτο  και ασχολείται πλέον με τη διαδικασία ελέγχου της ζωής και της μοίρας μας. Οι παγκόσμιοι οργανισμοί και οι εθνικές κυβερνήσεις, απανταχού της γης, έχουν μεταβληθεί σε όργανα υλοποίησης των σχεδίων αυτής της παγκόσμιας ελίτ.

Μια ματιά στον τρόπο με τον οποίο εξελίχτηκαν τα πράγματα στη χώρα μας δημιουργεί τη βεβαιότητα ότι εφαρμόστηκε ένα οργανωμένο σχέδιο, με τη συμμετοχή των εθνικών πολιτικών δυνάμεων, το οποίο οδήγησε στη σημερινή αιχμαλωσία της πατρίδας μας σε αλλότριες δυνάμεις. Ζούμε, λοιπόν, σε ένα κράτος που αποδυναμώνεται η πολιτιστική του ταυτότητα. Τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά  η γλώσσα, η ιστορία, η ορθόδοξη πίστη, πλήττονται συστηματικά και συνειδητά από οργανωμένες ορατές και αόρατες δυνάμεις.

Προσέξτε όμως τούτο!

Αποτελεί πλέον τραγική βεβαιότητα πως στο όραμα και συνάμα στο άρμα της παγκοσμιοποίησης είναι προσδεδεμένες και οι θρησκείες, με πρωταγωνιστή την παρασυναγωγή του Βατικανού και τον επωνομαζόμενο «Πάπα των φτωχών», «Πάπα των φτωχών στο μυαλό», θα πρόσθετα εγώ. Έτσι, στις 31-10-2011, ο Πάπας, αυτός ο ακάματος εργάτης του οράματος της νέας τάξης, θα δηλώσει ότι: «η παγκοσμιοποίηση ενώνει τους λαούς και είναι θέλημα Θεού»…

Οι ανησυχίες για το μέλλον το δικό μας θα μετριάζονταν εάν, προς επίτευξη της παγκοσμιοποίησης, αναμειγνύονταν όλες οι θρησκείες εκτός της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Δυστυχώς όμως  στο ίδιο μήκος κύματος με το Λύκο του Βατικανού συντονίζει τα λόγια και τα έργα του και ο Οικουμενικός μας Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος, καθώς και όλοι οι «Ορθόδοξοι» Πατριάρχες και οι περισσότεροι αρχιερείς και ακαδημαϊκοί θεολόγοι, όπως προκύπτει σαφέστατα από κείμενα και δηλώσεις τους

ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΛΛΑΔΑ; Νίκος Χειλαδάκης

 «Αν δεν αντιδράσουμε θα σηκωθούν οι πρόγονοι μας από τους τάφους. Εκείνοι υπέφεραν τόσα για την πατρίδα και εμείς τι κάνουμε γι’ αυτή; Η Ελλάδα, η Ορθοδοξία με την παράδοση της, τους Αγίους και τους ήρωες της, να πολεμείται από τους ίδιους τους Έλληνες και εμείς να μην μιλάμε! Είναι φοβερό! Ένα πολιτικό τον έφτυσα. Πες του λέω, δεν συμφωνώ με αυτό. Τίμια πράγματα. Θέλεις να εξυπηρετηθείς εσύ και να ρημάξουν όλα;».

Πάτερ Παΐσιος ο αγιορείτης, «Πνευματική Αφύπνιση», τομ. Β΄.

Περπατώντας σήμερα σε κεντρικούς δρόμους ελληνικής μεγαλούπολης, έχεις συχνά την αίσθηση ότι οι άνθρωποι έχουν βουλιάξει στον μικρό ατομικό τους συχνά δυστυχισμένο κόσμο και παρά τα μεγάλα προβλήματα τους έχουν απομονωθεί και στέκονται ανίκανοι να αντιδράσουν. Ανάμεσα τους υπάρχουν και οι «προκλητικοί», αυτοί που  δεν τους καίγεται καρφί αν καεί ο διπλανός τους, αν καεί και καταστραφεί η χώρα, άλλωστε συνήθως τα συμφέροντα τους είναι «αλλού».  Είναι αυτοί που στηρίζουν το προδοτικό και ανθελληνικό πολιτικό σύστημα που υπακούοντας στους διεθνείς πάτρωνες του, έχει βαλθεί να σβήσει από τον χάρτη τον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία.

 Πριν από λίγο καιρό είχε έρθει στην χώρα μας ένας Γάλλος φίλος μας. Είχε μια αγωνία καθότι μεγάλος φιλέλληνας και μάλιστα τελευταία είχε βαπτιστεί Ορθόδοξος και είχε αρχίσει