Πρώτη απάντηση στον π. Βασίλειο Βολουδάκη

Μιὰ πρώτη ἀπάντηση στὶς θέσεις τοῦ π. Βασίλειου Βολουδάκη περὶ Ἀποτειχίσεως ποὺ δημοσιεύσαμε ἐδῶ. 
 http://paterikiparadosi.blogspot.gr/2014/09/blog-post_3.html
   Εἶναι γνωστὸ ὅτι ὁ π. Βασίλειος Βολουδάκης εἶχε πνευματικὴ σχέση μὲ τὸν ἀείμνηστο Μητροπολίτη Νικοπόλεως Μελέτιο. Ἐπειδὴ ὁ π. Βασίλειος εἶναι προκατειλημμένος μὲ τοὺς ἀποτειχισμένους, δὲν θὰ ἀρχίσουμε νὰ τοῦ παραθέτουμε κείμενα ἀπὸ δικές μας ἀναρτήσεις καὶ βιβλία, ἀλλὰ θὰ ξεκινήσουμε ἀπὸ τὸ βιβλίο «Ἡ Πέμπτη Οἰκουμενικὴ Σύνοδος» τοῦ Μελετίου (Καλαμαρᾶ), μητροπολίτου Νικοπόλεως.

Ἂς δεῖ ὁ π. Βασίλειος τὶς θέσεις τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως διατυπώθηκαν στὴν Ε΄  Οἰκουμενικὴ Σύνοδο καὶ καταγράφονται ἀπὸ τὸν μητροπ. Μελέτιο. Ἂς προσέξει ὅτι κατὰ τὴν Ε΄  Οἰκουμενικὴ Σύνοδο ἡ «ἑνότης» τῆς Ἐκκλησίας εἶναι πρωτίστως «πνευματικῆς μορφῆς» καὶ ἐκ δευτέρου διοικητικῆς-θεσμικῆς μορφῆς καὶ «παρασαλεύεται μόνον ἀπὸ τὰς ἑτεροδοξίας». Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ αἱρετικός (ὡς ὁ πατρ. Βαρθολομαῖος) «παύει νὰ ἔχῃ τὴν ἑνότητα τῆς πίστεως καὶ τὴν κοινωνίαν τοῦ ἁγίου Πνεύματος»!
   Ἂς προσέξει, ἐπίσης, ὅτι ὁ πατρ. Βαρθολομαῖος καὶ ὅσοι τὸν ἀκολουθοῦν (σύμφωνα μὲ τὴν διδασκαλία τῆς Ε΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ὅπως μᾶς τὴν μεταφέρει ὁ μητροπ. Μελέτιος) ἐκπίπτουν ἀπὸ τὴν πίστη καὶ τὰ μυστήρια ποὺ τελοῦν μιαίνονται.

Γράφει: «Ἡ ἔκπτωσις ἱερέων ἀπὸ τὴν ἑνότητα τῆς πίστεως μιαίνει τὰ ὑπ’  αὐτῶν τελούμενα μυστήρια καὶ αἴρει ἀπὸ αὐτοὺς τὸ χάρισμα τῆς πνευματικῆς πατρότητος. Ἀντὶ ποιμένων ἀποβαίνουν λύκοι»! Γι’ αὐτὸ καὶ ἡ Ε΄  Οἰκουμενικὴ ἀποδέχεται τὴν ἀπόφαση τοῦ αὐτοκράτορα Ἰουστινιανοῦ ὅτι «οὐδέποτε θὰ ἀνεχθῆ νὰ λάβῃ τὴν θείαν κοινωνίαν» ἀπὸ ἱερεῖς, ὄχι ἐπειδὴ εἶναι αἱρετικοί, ἀλλὰ μόνο καὶ μόνο ἐπειδὴ εἶναι «ὕποπτοι  ἐπὶ αἱρέσει»!

Τέλος: «Εἰς τὰ δίπτυχα τῶν ζώντων ἀναγράφονται καὶ ἐκφωνοῦνται τὰ ὀνόματα τῶν “κοινωνικῶν” ὀρθοδόξων ἀρχιερέων καὶ πατριαρχῶν».

Παραθέτουμε τὸ συγκεκριμένο ἀπόσπασμα:

«Κατὰ ἀδιαμφισβήτητον ἐκκλησ. ἀρχὴν ἡ ἑνότης τῆς Ἐκκλησίας δὲν εἶναι διοικητικῆς-θεσμικῆς μορφῆς. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἐν Πνεύματι μία· εἶναι ἑνωμένη ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Χριστοῦ. “Εἷς Κύριος· μία Πίστις· ἓν Βάπτισμᾳ· εἷς Θεὸς καὶ Πατὴρ πάντων, ὁ ἐπὶ πάντων καὶ διὰ πάντων καὶ ἐν πᾶσιν ἡμῖν”. Ἡ ἑνότης αὐτὴ παρασαλεύεται μόνον ἀπὸ τὰς ἑτεροδοξίας. Ὁ ἑτέρως, παρ’  ὃ παρέλαβε, φρονῶν, παύει νὰ ἔχῃ τὴν ἑνότητα τῆς πίστεως καὶ τὴν κοινωνίαν τοῦ ἁγίου Πνεύματος. Διὰ τοῦτο κατὰ τὴν Ε΄ Σύνοδον (Πρᾶξ. Α΄ §3, 17) ὑπέρτατο χρέος τῶν ἱερέων, φυλάκων τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι ἡ περιφρούρησις τῆς πίστεως. Ἡ ἔκπτωσις ἱερέων ἀπὸ τὴν ἑνότητα τῆς πίστεως μιαίνει τὰ ὑπ’  αὐτῶν τελούμενα μυστήρια καὶ

Η ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ ΕΙΝΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΛΥΣΗ; π. Βασίλειου Βολουδάκη

Ὁ π. Βασίλειος Βολουδάκης τὴν Κυριακὴ 27.8.2014 στὴν αἴθουσα τῆς πνευματικῆς ἑστίας "ΥΠΑΚΟΗ" (Μαυρομιχάλη 96, στὴν Ἀθήνα) καὶ στὰ πλαίσια τῶν ὁμιλιῶν ποὺ ἐκεῖ πραγματοποιεῖ, μίλησε, ἀπαντώντας ὡς φαίνεται σὲ ἐρωτήματα ἐνοριτῶν του, γιὰ τὸ θέμα τῆς στάσεώς μας ἔναντι τῶν αἱρετικῶν Οἰκουμενιστῶν, καὶ ἀναφέρθηκε στὸ θέμα τῆς Ἀποτειχίσεως.

Ἡ ὁμιλία του (παραθέτουμε στὸ τέλος σὲ Βίντεο τὸ σχετικὸ ἀπόσπασμα, ποὺ δημοσιοποιήθηκε) μᾶς γέμισε θλίψη· γιατί, ἂν καὶ ἱερεῖς σὰν τὸν π. Βασίλειο συσκοτίζουν σὲ τέτοιο βαθμὸ τὴν ἀλήθεια, τότε σὲ ποιόν (ἀνθρωπίνως) νὰ ἐλπίζει κανείς;

Στὴν ὁμιλία αὐτὴ ὁ π. Βασίλειος ἀπεδύθη σὲ μιὰ προσπάθεια δικαιολόγησης τῶν ἀδικαιολόγητων, παρουσίασε μιὰ ἀλλοπρόσαλλη ἐκκλησιολογία ἀλληλοαναιρούμενων ἐκκλησιολογικῶν θέσεων, μὲ μοναδικὸ στόχο καὶ σκοπὸ νὰ καταδικάσει τὴν Ἀποτείχιση ὡς πράξη ὁδηγοῦσα ἐκτὸς Ἐκκλησίας!

Εἶναι κρίμα, π. Βασίλειε, νὰ ἐκτίθεστε κατὰ τέτοιο τρόπο καὶ νὰ κρημνίζετε ἀφ’ ἑαυτοῦ τὴν θεολογική σας φήμη! Περισσότερο δὲ καὶ οὐσιαστικὰ εἶναι κρίμα (γιατὶ αὐτὸ τὸ κρίμα ἔχει αἰώνιες διαστάσεις, ἐὰν δὲν γίνει κάποια ἐπανόρθωση) νὰ γίνεσθε κακοδιδάσκαλος καὶ διαστροφέας τῆς Ἁγιοπατερικῆς μας Παραδόσεως. Ἀκόμα καὶ ὁ πνευματικός σας Πατέρας, ὁ π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος, εἶχε ἀποφανθεῖ περὶ ἀποτειχίσεως ξεκάθαρα, τότε ποὺ ὁ Οἰκουμενισμὸς ἦταν στὰ σπάργανα: ἡ ἀποτείχιση εἶναι κανονικὴ πράξη ποὺ προβλέπεται ἀπὸ τοὺς Ἱ. Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας! Εἶχε συγκεκριμένα γράψει:

«Ἂν δὲ ἡ συνείδησίς τινος δὲν ἀνέχηται νὰ μνημονεύῃ τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ, ἔχει τὸ δικαίωμα, προβαίνων ἔτι περαιτέρω, νὰ παύσῃ τὸ μνημόσυνον του, συμφώνως τῶ ΙΕ΄ Κανόνι τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου. Τοῦτο ὅμως εἶνε τὸ ἔσχατον βῆμα, εἰς ὃ δύναται νὰ προχωρήσῃ, ἂν θέλῃ νὰ μὴ εὑρεθῆ εἰς σχίσματα καὶ εἰς ἀνταρσίας" (σελ. 89).

 Ἡ ἀποτείχιση εἶναι, «κανονικὸν δικαίωμα... Ἄν τις, χρησιμοποιῶν τὸ δικαίωμα αὐτοῦ, παύσῃ τὸ μνημόσυνον, καλῶς ποιεῖ!» (Τὰ Δύο Ἄκρα, σελ. 90).

Παραθέτουμε τὴν ὁμιλία τοῦ π. Βασιλείου καὶ θὰ ἐπανέλθουμε γιὰ τὸν σχολιασμό της.

 

π. Βασίλειος Βολουδάκης:

Η ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ ΕΙΝΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΛΥΣΗ;

Ὁ ὅρος «Ἀποτείχιση» εἶναι ἀπορριπτέος, διότι (ὅταν) ἀποτειχίζεται κάποιος, βγαίνει ἀπὸ τὰ τείχη τῆς Ἐκκλησίας. Δηλαδή, ἐκτὸς τῶν τειχῶν, εἶσαι ἐξω ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία. Τί θὰ πεῖ «ἀποτειχίζομαι»; Μόνος σου, δηλαδή ὁμολογεῖς ὅτι εἶσαι ἐκτὸς Ἐκκλησίας. Ἄρα, τί ἐπιδιώκεις; Ἡ λέξη αὐτὴ εἶναι ἀδόκιμη, διότι οἱ Ἱεροὶ Κανόνες μιλοῦν ὅτι, ἐὰν κοινωνήσει κάποιος μὲ ἀκοινώνητο, ἀκοινώνητος θὰ εἶναι κι ἐκεῖνος. Τώρα, ποιός εἶναι ἐκεῖνος ποὺ κοινωνεῖ μὲ ἀκοινωνήτους. Ἐὰν ἐννοήσουμε ὅτι κάποιος ὀρθόδοξος Ἱεράρχης μετέχει σὲ συμπροσευχή –γιατὶ καὶ ἡ ἁπλῆ προσευχὴ εἶναι ἐφάμαρτη– μετέχει σὲ συμπροσευχὴ μὲ αἱρετικό, αὐτὸς ὁ Ἐπίσκοπος κατὰ Θεὸν εἶναι ἀκοινώνητος πλέον, δηλαδὴ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ ὁ ἄνθρωπος αὐτός, ὁ Ἐπίσκοπος αὐτός, χάνει τὴν Θεία Χάρη, δὲν λογίζεται ἀπὸ τὸ Θεὸ Ἐπίσκοπος.

Ὅμως ἡ ἐπίγεια Ἐκκλησία ἔχει μία ἀποστολὴ νὰ προστατεύει τοὺς πιστούς,