Γ΄ Κυριακή των Νηστειών, Σταυροπροσκυνήσεως:

Μικρή περίληψη ομιλίας:

Εις τον Τίμιον Σταυρόν

την Κυριακήν της Σταυροπροσκυνήσεως

Την ημέραν αυτήν εορτάζεται ο Σταυρός προ του Σταυρού· αυτή είναι προτύπωσις της πραγματικής εορ­τής του Σταυρού, κατά την 14 Σεπτεμβρίου, και το εορταζόμενον γεγονός είναι προτύπωσις του Σταυρού του Χριστου. Ο Σταυρός είναι αιώνιον φαινόμενον και κανείς ποτέ δεν συνεφιλιώθη με τον Θεόν χωρίς την δύναμιν του Σταυρού. Διότι ο Σταυρός του υπήρχε πάντοτε ως προτύπωσις και προαγγελία του Σταυρού του Κυρίου. Προϋπήρχεν αναμέσον των προπατόρων, ενεργών εις αυτούς το μυστήριον του Σταυρού. Το μυστήριον του Σταυρού είναι διπλούν, σημαίνον πρώτον μεν φυγήν ημών από τον κόσμον, δεύτερον δε φυγήν των παθών από ημάς· το πρώτον είναι σταύρωσις του κόσμου δι' ημάς, ήτοι η πραξις, το δεύτερον είναι σταύρωσις ημών δια τον κόσμον, ήτοι η θεω­ρία.

(Απόσπασμα της ομιλίας)

...Ο ίδιος ο Κύριος, για τον οποίο και δια του οποίου έγιναν τα πάντα, δεν έλεγε πριν από τον Σταυρό, «όποιος δεν παίρνει τον σταυρό του για να με ακολουθήση, δεν είναι άξιός μου» (Ματθ. 10, 38); Βλέπετε ότι και πριν εμπηχθή, ο Σταυρός ήταν που έσωζε; Αλλά και όταν ο Κύριος προέλεγε καθαρά στους μαθητάς το πάθος του και τον θάνατο δια του Σταυρού, ο δε Πέτρος μη υποφέροντας να τ' ακούση και γνωρίζοντας ότι αυτός έχει εξουσία τον παρακαλούσε, «έλεος σ' εσένα, Κύριε, δεν θα σου συμβή

Ελληνισμός και Ορθοδοξία, Ομιλία Νικου Χειλαδάκη στη Λάρισα

 

Ο διωχθείς από την Μητρόπολη Βεροίας αντι-Οικουμενιστής ιερέας, τιμάται από την Μητρ. Πειραιώς!

Ἡ Μητρόπολη Πειραιῶς τίμησε (ἐδῶ) τὸν ἀντι-Οἰκουμενιστὴ ἱερέα π. Ματθαῖο (ἔγγαμο ἱερέα καὶ πατέρα 2 ἀνήλικων παιδιῶν), ποὺ διώχθηκε ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη Βεροίας κ. Παντελεήμονα, ἐπειδὴ διετύπωνε ὀρθόδοξες θέσεις μὲ τὰ ἄρθρα του, τὶς θεολογικὲς ἐπιστολές του καὶ τὶς ἄλλες θαρραλέες ὁμολογιακὲς παρεμβάσεις καὶ ἐνέργειές του.

Ὅπως ἔγκυρα πληροφορηθήκαμε, στὸν π. Ματθαῖο εἶχαν ἀσκηθεῖ ἀφόρητες πιέσεις γιὰ νὰ φύγει ἀπὸ τὴν ἐνοριακή του θέση ἐπὶ ἀπειλῇ καθαιρέσεως, γιατί δὲν δεχόταν νὰ παύσει τὶς ἐλεγκτικὲς γιὰ τοὺς Οἰκουμενιστὲς Πατριάρχες καὶ Ἐπισκόπους θέσεις του (ἐδῶ). Μάλιστα ὁ ἐν λόγῳ Μητροπολίτης ἀφιέρωσε 2 μηνιαῖες ἱερατικὲς συνάξεις του, καταφερόμενος ἐναντίον τοῦ προσώπου τοῦ π. Ματθαίου καὶ τοῦ ‒τάχα‒ κακοῦ ποὺ δημιούργησε στὴν περιοχή, ξεσηκώνοντας τοὺς ὀρθοδόξους ἐναντίον τῆς φιλο-αιρετικῆς πολιτικῆς τῶν ἱεραρχῶν!

Εἶναι πλέον φανερὰ ὁ διωγμὸς τῶν ὀρθοδοξούντων ἱερέων καὶ ἡ φθορὰ ποὺ συντελεῖται στὸ Ὀρθόδοξο πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας. Τοῦτο παρατηρεῖται ἰδιαίτερα στὶς Μητροπόλεις σὰν αὐτὴ τῆς Βεροίας, ὅπου ὁ Μητροπολίτης μὲ τὶς ἐνέργειές του, ἀλλὰ καὶ κάποιοι ἱερεῖς που τὸν ...μιμοῦνται(!) ἐκφράζουν ἐμπαθεῖς, ἀνιστόριτες καὶ κακόδοξες θέσεις, ὡς ὁ ἡγούμενος τῆς Ἱ. Μ. Δοβρᾶ (Βεροίας) π. Παντελεήμων Κορφιωτάκης (ἐδῶ), ὁ ὁποῖος βαρυγδούπως ἀπεφάνθη: «Ἂν εἶναι Αἵρεσι ὁ Οἰκουμενισμός, τότε ὁ Ἀντι-οικουμενισμὸς εἶναι Παναίρεσι»!

Καὶ διερωτᾶται ὁ ἱστολόγος ποὺ μᾶς δίνει αὐτὴν τὴν πληροφορία:

«Ο μητροπολιτης κ. Παντελεημων τι λεγει γι αυτες τις θρασυτατες ...σοφιες του ηγουμενου του;»!

***

Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ὁ Μητροπολίτης Πειραιῶς δὲν ἀνήκει σ’ αὐτὴν τὴν κατηγορία. Ἔχει πάρει θέση κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ· τοῦτο εἶναι ἐξόφθαλμο. Δὲν πρέπει, ὅμως, νὰ ξεχνοῦν, ὅλοι ὅσοι ἀγωνίζονται ἐναντίον τῆς Παναιρέσεως τῆς ἐποχῆς μας, καὶ φυσικὰ καὶ ὁ π. Ματθαῖος, ὅτι ὁ ἀγώνας τοῦ Πειραιῶς διεξάγεται μὲ ἀντιπατερικὸ τρόπο, ποὺ οὐσιαστικὰ εὐνοεῖ τὴν ἐπέκταση καὶ ἐμπέδωση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἀφοῦ, ἀντὶ νὰ ἀπομακρυνθεῖ, παραμένει κοινωνῶν μὲ τοὺς αἱρετικοὺς Οἰκουμενιστὲς Ἐπισκόπους! Τοῦτο τὸ ἀπέδειξε ἀρκούντως στὴν Ἡμερίδα ποὺ διοργάνωσε τὸν περασμένο Νοέμβριο στὸν Πειραιᾶ περὶ Ἀποτειχίσεως.

Εὐχόμαστε ὁ π. Ματθαῖος νὰ ἔχει τὴν ἐλευθερία στὴ νέα του θέση καὶ μὲ τὶς νέες ποιμαντικὲς ἁρμοδιότητες νὰ ὀρθοτομεῖ καὶ νὰ ὁμολογεῖ τὸν «λόγον τῆς ἀληθείας».

Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

Ἁγίου Ἰγνατίου Μπριαντσιανίνωφ

Ὁ Κύριος εἶπε στούς μαθητές Του: «Εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθείτω μοι» (Ματθ. ιστ’ 24). Τί σημαίνει «ὁ σταυρός τοῦ κάθε ἀνθρώπου»; Καί γιατί αὐτός «ὁ σταυρός τοῦ κάθε ἀνθρώπου», δηλαδή ὁ ἰδιαίτερος σταυρός τοῦ καθενός μας, ὀνομάζεται συνάμα καί «Σταυρός τοῦ Χριστοῦ»;

«Ὁ σταυρός τοῦ κάθε ἀνθρώπου» εἶναι οἱ θλίψεις καί τά βάσανα τῆς γήινης ζωῆς, πού γιά τόν καθένα μας εἶναι δικά του. «Ὁ σταυρός τοῦ κάθε ἀνθρώπου» εἶναι ἡ νηστεία, ἡ ἀγρυπνία καί ἄλλα εὐλαβῆ κατορθώματα, μέ τά ὁποῖα ταπεινώνεται ἡ σάρκα καί ὑποτάσσεται στό πνεῦμα. Τά κατορθώματα αὐτά πρέπει νά εἶναι ἀνάλογα μέ τίς δυνάμεις τοῦ καθενός καί στόν κάθε ἄνθρωπο εἶναι δικά του.

«Ὁ σταυρός τοῦ κάθε ἀνθρώπου» εἶναι τά ἁμαρτωλά ἀσθενήματα, ἤ πάθη, πού –στόν κάθε ἄνθρωπο– εἶναι δικά του! Μέ ἄλλα ἀπ᾽ αὐτά τά πάθη γεννιόμαστε καί μ᾽ ἄλλα μολυνόμαστε στήν πορεία τοῦ γήινου βίου μας.

«Ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ» εἶναι ἡ διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ. Μάταιος καί ἄκαρπος εἶναι «ὁ σταυρός τοῦ κάθε ἀνθρώπου» –ὅσο βαρύς καί ἄν εἶναι– ἐάν δέν μεταμορφωθεῖ σέ «Σταυρό τοῦ Χριστοῦ» μέ τό ν᾽ ἀκολουθοῦμε τόν Χριστό.

«Ὁ σταυρός τοῦ κάθε ἀνθρώπου», γιά τόν μαθητή τοῦ Χριστοῦ γίνεται «Σταυρός τοῦ Χριστοῦ», γιατί ὁ μαθητής τοῦ Χριστοῦ εἶναι στερρά πεπεισμένος, ὅτι πάνω ἀπ᾽ αὐτόν (τόν μαθητή) ἀγρυπνάει ἀκοίμητος ὁ Χριστός. Πιστεύει ὅτι ὁ Χριστός ἐπιτρέπει νά τοῦ ἔρθουν θλίψεις σάν μιά ἀναγκαία καί ἀναπόφευκτη προϋπόθεση τῆς Χριστιανικῆς πίστεως. Καμιά θλίψη δέν θά τόν πλησίαζε, ἄν δέν τό εἶχε ἐπιτρέψει ὁ Χριστός, καί ὅτι μέ τίς θλίψεις πού τοῦ συμβαίνουν, ὁ Χριστιανός γίνεται οἰκεῖος τοῦ Χριστοῦ καί καθίσταται κοινωνός τῆς μοίρας Του στή γῆ καί –γιά τόν λόγο αὐτό– καί στόν οὐρανό.

«Ὁ σταυρός τοῦ κάθε ἀνθρώπου» γίνεται γιά τόν μαθητή τοῦ Χριστοῦ «Σταυρός τοῦ Χριστοῦ», γιατί ὁ ἀληθινός μαθητής Του σέβεται καί θεωρεῖ τήν τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Χριστοῦ σάν τόν μόνο σκοπό τῆς ζωῆς του. Αὐτές οἱ πανίερες ἐντολές γίνονται γι᾽ αὐτόν σταυρός, πάνω στόν ὁποῖο συνεχῶς σταυρώνει τόν παλαιό του ἄνθρωπο «σύν τοῖς παθήμασι καί ταῖς ἐπιθυμίαις» του (Γαλ. ε’ 24).

Ἀπ᾽ αὐτά εἶναι φανερό γιατί, γιά νά λάβουμε τόν σταυρό μας, εἶναι ἀνάγκη ν᾽ ἀπαρνηθοῦμε προηγουμένως