Ο Πρωτοπρεσβύτερος π. Πέτρος Χιρς,
Διδάκτωρ της Θεολογίας, αναλύει με πολλή σαφήνεια και ειλικρίνεια τις
προϋποθέσεις της πραγματικής Ιεραποστολής της Ορθοδοξίας μεταξύ των
αιρετικών, αλλά και τις προδοτικές ελλείψεις και τα σφάλματα του
Οικουμενισμού. Η ομιλία του π. Χίρς έγινε τον Δεκέμβριο του 2014 στην
Πάτρα, διοργανούμενη από την Χριστιανική Εστία Πατρών.
Η ουσία της ομιλίας του π. Πέτρου Χιρς,
συνοψίζεται στο ότι η επιστροφή των αιρετικών (ετεροδόξων) στην Εκκλησία
είναι υπόθεση του Θεού, η δε δική μας συμβολή σε αυτήν είναι το να μη
εμποδίσουμε την επίγνωση της Ορθοδοξίας εκ μέρους των αιρετικών, εξ
αιτίας του θεολογικού σχετικισμού και της γενικής εκκοσμικεύσεως εκ
μέρους μας. Ουσιώδης είναι στη διαδικασία της επιστροφής η επίγνωση της
αληθούς Εκκλησιολογίας, το ότι ο Χριστός ταυτίζεται με το Σώμα Του, την
Μία Εκκλησία, την Ορθόδοξη. Την Εκκλησία χωρίζει χαώδης διαφορά από την
ετεροδοξία (δηλ. την αίρεση), τον Ρωμαιοκαθολικισμό, τον Προτεσταντισμό,
Αγγλικανισμό κ.λπ.
Μετά από μια σύντομη εξιστόρηση της
μεταστροφής του στην Ορθοδοξία από τον Αγγλικανισμό, ο ομιλητής αναλύει
τα εξής τρία σημαντικά σημεία: (α) τί αναζητεί ο ετερόδοξος και τί όχι·
(β) πώς οι Ορθόδοξοι εμποδίζουμε την προσέλευση των αιρετικών στην
Αλήθεια, την Εκκλησία· και (γ) τί ρόλο παίζουμε εμείς σε αυτήν τη
μεταστροφή.
1. Σύμφωνα με τα
λόγια του αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου οφείλουμε «να δώσουμε την καλή
ανησυχία» στους ετεροδόξους. Εμείς συνήθως κάνουμε διάλογο με τους
«αναπαυμένους» στην αίρεση ηγέτες των αιρέσεων, οι οποίοι δεν αναζητούν
την αλήθεια. Οι απλοί πιστοί των ετεροδόξων, νιώθουν ότι η χάρη του Θεού
τους πολιορκεί «έξωθεν» (αλλά την στερούνται έσωθεν, στην καρδιά) και
ουσιαστικώς ψάχνουν την Ορθοδοξία, χωρίς να την γνωρίζουν, γι΄ αυτό και
μάχονται κατά της εκκοσμίκευσης που προωθούν οι ηγέτες τους. Οι
ετερόδοξοι που θέλουν να βρούν τον Χριστό (α) δεν ενδιαφέρονται για την
ένωση των Εκκλησιών, αλλά για την προσωπική τους ένωση με τον Χριστό,
που τούς λείπει· (β) δεν θέλουν να οικειοποιηθούν τα εξωτερικά χαρίσματα
που η Ορθόδοξος Εκκλησία ΕΧΕΙ, αλλά αυτό πού ΕΙΝΑΙ, δηλ. ο Χριστός· (γ)
δεν αναζητούν λύσεις σε κοινωνικά και περιβαλλοντικά ζητήματα, αφού
άλλωστε η περί αυτά ηθικολογία είναι πιο ανεπτυγμένη εκεί, στην αίρεση·
και (δ) δεν αναζητούν μια «οικονομία» (συγκατάβαση), όπως λ.χ. του
μεικτού γάμου, απλώς για να εξοικονομήσουν τις προσωπικές τους
προοπτικές. Η «οικονομία» εμποδίζει την γνωριμία με την αλήθεια. Πολύ
σημαντική είναι η γνώση της εκκλησιαστικής Ιστορίας. Οι Προτεστάντες και
οι Παπικοί δεν γνωρίζουν την ιστορία της Εκκλησίας, γι’ αυτό και δεν
κατανοούν αρχικώς γιατί η Ορθοδοξία είναι η Μία Εκκλησία· όσοι ήλθαν
στην Ορθοδοξία ήλθαν συνήθως μέσω της ιστορικής μελέτης τους.
2. Την προσέλευση των
αιρετικών, των ετεροδόξων, στην Ορθοδοξία την μεθοδεύει ο ίδιος ο Θεός,
αλλά συνήθως την εμποδίζουμε οι ίδιοι οι Ορθόδοξοι, ως εξής: (α) όταν
νομίζουμε ότι η προσωπική μας αρετή και όχι ο Χριστός θα ελκύσει τους
αιρετικούς στην Αλήθεια· (β) όταν νομίζουμε, ότι από εμάς εξαρτάται η
προσέλευσή τους και κάνουμε ανεπίτρεπτες μεθοδεύσεις και αλλοιώσεις· (γ)
όταν δεν είμαστε ευγνώμονες για την κληρονομιά των Πατέρων, και για τον
λόγο αυτό μεταρρυθμίζουμε την εκκλησιαστική Παράδοση και τους ιερούς
Κανόνες και (δ) όταν απομακρυνόμαστε από την μεθοδολογία των Αγίων, την
μέθοδο του Χριστού, ο οποίος είναι όχι μόνον η κατάληξη του δρόμου,
αλλά και η Οδός («Ἐγώ εἰμι ἡ ὁδός καί ἡ ἀλήθεια καί ἡ ζωή» Ἰω. 14, 6).
Δεν επιτυγχάνεται καλός σκοπός με κακό τρόπο. Με κόπο και αίμα οι
Πατέρες θεμελίωσαν τους ιερούς Κανόνες της Εκκλησίας. Δυστυχώς, όπως ήδη
και οι Ρωμαιοκαθολικοί, έτσι και πολλοί υψηλά ιστάμενοι Ορθόδοξοι δεν
αναγνωρίζουν πια την ύπαρξη αιρέσεως !
3. Ο δικός μας ρόλος
ως Ορθοδόξων στην μεταστροφή των ετεροδόξων στην Αλήθεια προσδιορίζεται
από τον σκοπό, πού είναι η σωτηρία μέσω της γνώσεως της Αλήθειας
(«γνώσεσθε τήν ἀλήθειαν καί ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς» Ἰω. 8, 32). Αν
οι ετερόδοξοι δεν καταλάβουν την απόστασή τους από την Εκκλησία, δεν θα
φθάσουν ποτέ στην επιθυμία να επιστρέψουν στον Οίκο του Πατρός. Αν τους
λέμε ψέμματα, ότι ήδη είναι μέσα στην αλήθεια, μέσα στην Εκκλησία – αν
και ετερόδοξοι, εκτός Ορθοδοξίας – τούς έχουμε θάψει ζωντανούς. Είναι
μισανθρωπία να τους διαβεβαιώνουμε ότι είναι εντός της Εκκλησίας. Πρέπει
να υπάρχει ομολογία της Ορθοδοξίας, όχι ταύτιση του «χοιροστασίου» της
αιρέσεως με τον Οίκο του Πατρός (όπως στην παραβολή του Ασώτου). Ούτε
ένας ετερόδοξος δεν έγινε ποτέ Ορθόδοξος μέσω των «οικουμενικών»
θεολογικών διαλόγων, διότι η αλήθεια είναι το πρώτο θύμα του
Οικουμενισμού.
Το Βίντεο:
http://www.impantokratoros.gr/E94FC4EE.el.aspx
Πηγή: "agioritikovima"
