ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ
Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
Τοῦ Δ. Μαυρόπουλου
…Πρώτη
ἡ Δ´ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος πρόσθεσε στὸ κυριώνυμο τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τὸν
προσδιορισμὸ «Θεολόγος» καὶ ἔκτοτε αὐτὸ παραμένει ὡς ἔνδοξο προσδιοριστικό του
ὄνομα. Μέχρι τότε ὁ προσδιορισμὸς «Θεολόγος» ἀποδιδόταν στὸν μαθητὴ τοῦ Χριστοῦ
καὶ εὐαγγελιστὴ Ἰωάννη, προφανῶς γιατὶ ὕμνησε μὲ τὰ ἔργα του τὸν Υἱὸ καὶ Λόγο
τοῦ Θεοῦ, τὸν Ἰησοῦ Χριστό, καὶ μάλιστα μὲ ἐξόχως ποιητικὸ λόγο. Ἀργότερα, μετὰ
τὸν 11ο αἰώνα, ἡ προσωνυμία θὰ ἀποδοθεῖ καὶ στὸν ἅγιο Συμεών, ὁ ὁποῖος θὰ
μείνει γνωστὸς ὡς Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος. Ἐνδιαφέρον εἶναι ὅτι ὁ τίτλος αὐτὸς ἀποδόθηκε
στὸν ἅγιο Συμεὼν ὡς σκωπτικὸ προσωνύμιο ἀπὸ τὸν ἀντίπαλό του ἐπίσκοπο
Νικομηδείας Στέφανο, ἀλλὰ ἡ ἐκκλησιαστικὴ συνείδηση τὸν μετέτρεψε σὲ τιμητικὸ
τίτλο.
Γιατί
ὅμως «θεολόγος» ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Ναζιανζηνός; Μὰ γιατὶ, ὅπως καὶ ὁ
εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης, μᾶς ἔμαθε ποιὸς εἶναι ὁ Χριστός, καὶ μᾶς τὸ ἔμαθε ὄχι
ἀντλώντας ἀπὸ τὶς ἐπαρκέστατες σπουδές του ἢ τὶς γνώσεις του, ὄχι ἀπὸ τὶς
συλλογιστικὲς τῆς φιλοσοφίας καὶ τῆς ρητορικῆς, ποὺ πάντως κατεῖχε ὅσο
ἐλάχιστοι στὴν ἐποχή του, ἀλλὰ ἀπὸ τὴ μυσταγωγικὴ γνώση τοῦ προσώπου τοῦ
Χριστοῦ. Ὁ ἴδιος ἀναφέρεται σὲ μυσταγωγικὴ θεοφάνια, ἴδιου μάλιστα περιεχομένου
μὲ αὐτὴν τοῦ Μωυσῆ: