Περί ακύρων μυστηρίων αιρετικών και σχισματικών, περί οικονομίας, περὶ χειροτονίας επισκόπου σε καιρό αιρέσεως

από την Δογματική του αείμνηστου Παν. Τρεμπέλα

      
    Ἐπειδὴ συνεχίζεται ἡ συζήτηση περὶ ἀκύρων μυστηρίων, περὶ τῆς ἀκριβείας καὶ περὶ τῆς ἐκκλησιαστικῆς οἰκονομίας καὶ τῆς «κακῆς οἰκονομίας» τῶν Θεσσαλονικέων πατέρων, ἡ σὲ καιρὸ αἱρέσεως χειροτονία ὑπὸ ἑνὸς ἐπισκόπου κ.λπ., παρουσιάζουμε ἀποσπάσματα ἀπὸ τὸν τρίτο τόμο τῆς Δογματικῆς τοῦ ἀειμνήστου καθηγητοῦ Παναγιώτη Τρεμπέλα, πρὸς προβληματισμὸ τῶν ἐνδιαφερομένων.

«Δὲν ἐπηρεάζει τὸ κῦρος καὶ τὴν ἰσχὺν τοῦ ὑπ’ αὐτοῦ τελεσιουργουμένου μυστηρίου ἡ ἐκ τοῦ κατ’ ἰδίαν βίου ἢ τῶν ἐσωτερικῶν του πεποιθήσεων ἀναξιότητος αὐτοῦ, διότι καὶ κατὰ τὴν διδασκαλία τῶν Πατέρων Χριστός ἐστιν ὁ Κύριος μυσταγωγός, χρώμενος ὡς ἀπαραιτήτῳ τῆς τελεσιουργίας ὀργάνῳ τῷ λειτουργῷ. Ἀπαιτεῖται ὅμως ὁ λειτουργὸς νὰ ἐνεργῇ μὲν μετὰ δεδηλωμένης προθέσεως, ὅπως τελεσιουργήσῃ κατὰ τὸ μυστήριον ὅ,τι καὶ ὅπως ἡ Ἐκκλησία τελεῖ, νὰ διατελῇ δὲ ἐν κοινωνίᾳ πρὸς τὴν Ἐκκλησίαν, μὴ ἀποστὰς αὐτῆς λόγῳ αἱρέσεως ἢ σχίσματος. Μυστήρια τελούμενα ἔξω τῆς Ἐκκλησίας, ἐν κοινότητι αἱρετικῶν ἢ σχισματικῶν, ὑπὸ αἱρετικῶν δεδηλωμένως ἀποστάντων τῆς μίας ἁγίας Ἐκκλησίας, εἶναι ἄκυρα, οὐχὶ ὅμως καὶ πάντῃ ἀνυπόστατα κἂν ἔτι τελεσθῶσι κατὰ τὴν καθιερωμένην ὑπὸ τῆς μίας Ἐκκλησίας τάξιν καὶ ὦσι τυπικῶς ὀρθά. Ταῦτα κατ’ ἀκρίβειαν δὲν νὰ ἐπαναλαμβάνωνται δυνάμενα νὰ ἀναγνωρισθῶσι μόνον κατ’ οἰκονομίαν, ὑπὸ ὡρισμένους ὅρους καὶ περιορισμοὺς ἀσκουμένην» (Τρεμπέλα Π., Δογματική, τόμ. Γ΄, σελ. 31).

 «Ἐὰν ἡ χάρις, προσθέτει ὁ θεῖος Χρυσόστομος, “πανταχοῦ τὴν ἀξίαν ἐζήτει” δὲν θὰ ὑπῆρχεν οὔτε “βάπτισμα, οὔτε σῶμα Χριστοῦ”. Τώρα ὅμως “καὶ δι’ ἀναξίων εἴωθεν ὁ Θεὸς ἐνεργεῖν” καὶ κατ’ οὐδὲν τοῦ βαπτίσματος ἡ χάρις παραβλάπτεται παρὰ τοῦ βίου τοῦ ἱερέως. “Διὰ πάντως ὁ Θεὸς ἐνεργεῖ, εἰ καὶ αὐτοὶ εἶεν ἀνάξιοι”, τοῦτο δὲ διότι ἀποβλέπει εἰς τὸ νὰ σωθεῖ ὁ λαός. Ἐὰν δέ, ὅταν ἀπέστειλε τοὺς μαθητές του εἰς τὸ κήρυγμα, καὶ “διὰ τοῦ Ἰούδα ἐνήργησε”, ἀκόμα δὲ “καὶ διὰ τῶν προφητευόντων οἷς φησιν Οὐκ οἶδα ἡμᾶς, ἀποχωρεῖτε ἀπ’ ἐμοῦ οἱ ἐργαζόμενοι τὴν ἀνομίαν, καὶ ἄλλοι δαίμονας ἐξέβαλον”, …“πολλῷ μᾶλλον διὰ τῶν ἱερέων ἐνεργήσει”» (Τρεμπέλα Παν., Δογματική…, τόμ. Γ΄, σελ. 34-35).

«Εἰ καὶ δι’ ἀναξίων ὑπηρετοῦνται τὰ μυστήρια καὶ αὐτοὶ οὐδὲν ὠφελοῦνται, μᾶλλον δὲ βλάπτονται, ἀλλ’ οἱ λαμβάνοντες ἁγιάζονται καὶ ὠφελοῦνται”» (ὅπ. παρ., σελ. 34).

Όταν βγάζουμε από την Ποιμαντική φροντίδα του ιερέα το σοβαρότερο καθήκον του: την καταπολέμηση της αίρεσης!

Οι Ιερείς ως ποιμένες

ή ως "μαριονέτες";

π. Σπυρίδων Σκουτής

      "Π.Π.": Πάτερ μου, έχεις διαβάσει έστω και λίγο -σοβαρά- το έργο του ι. Χρυσοστόμου; Μάλλον ΟΧΙ, αφού δεν είδες πόσο μεγάλο ήταν το ενδιαφέρον του για τα δηλητηριώδη φίδια και τους αιρετικούς λύκους! 

Εκτός κι αν είσαι κι εσύ με τους Παναιρετικούς Οικουμενιστές, ή δεν τολμάς "δια τον φόβον των Ιουδαίων" να μιλήσεις εναντίον της Παναιρέσεως!  Γι' αυτό και την διέγραψες!  Τι λές, θα σε επαινούσε γι' αυτό ο Χρυσορρήμων Άγιος;

ΕΥΧΗ

Επειδή, πολλά χρόνια σε όλη την οικουμένη ακούμε αυτούς τους χαρακτηρισμούς (καλός παπάς – αυστηρός παπάς), και μάλιστα σε καθημερινή βάση, ας τους αναλύσουμε λιγάκι ώστε να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα και να μπορέσουμε να ωφεληθούμε πνευματικά:

Καλός Ιερέας: Καλός παπάς για τον κόσμο είναι αυτός ο οποίος δεν μιλάει, δεν αλλάζει το στραβό, δεν κάνει κηρύγματα – και αν κάνει, πρέπει αν είναι σύντομα χωρίς πολλά πολλά. Απλά είναι μια μαριονέτα που κάποιοι θα του πούνε ακόμα και ποιες ευχές θα διαβάσει στα Μυστήρια.

Πηγή

Χριστιανός χωρίς σταυρό και αγώνα δεν νοείται – Γέροντος Γεωργίου Καψάνη

    Χριστιανός χωρίς σταυρό και αγώνα δεν νοείται. Χριστιανός που ακολουθεί ένα εύκολο δρόμο δεν νοείται.
    Ενόμισαν και νομίζουν μερικοί, ότι Χριστιανός είναι να τηρή κανείς μερικές ηθικές εντολές και να καλοπερνάει στην ζωή του, να έχη ανέσεις, να έχη μία ευημερία ανθρώπινη και να έχη μία ζωή ανθρωπίνως εξασφαλισμένη. Αλλά δεν είναι αυτός ο Χριστιανός.
Χριστιανός είναι εκείνος ο οποίος κάθε ημέρα αγωνίζεται. Αγωνίζεται για να αγαπήση τον Θεό. Αγωνίζεται για να αγαπήση

Αδελφή Εκκλησία των ΓΟΧ Ελλάδος η λεγόμενη ''Ρωσική Εκκλησία της Διασποράς''

Του Αλέξανδρου Ντελόπουλου

---

Τις τελευταίες ημέρες μετά από δημοσιεύμα Κυπριακής εφημερίδας, ήρθε στο φως της δημοσιότητας η ύπαρξης μιας οργάνωσης με την ονομασία "Ρωσική Εκκλησία της Διασποράς" στα Κατεχόμενα.
Στο άκουσμα "Ρωσική Εκκλησία" λογικό είναι να δημιουργηθεί η εντύπωση ότι πρόκειται για παρουσία του Πατριαρχείου Μόσχας, εάν δεν γίνει πρώτα σχετική διευκρίνηση περί τίνος πρόκειται.
Ποια είναι όμως η λεγόμενη αυτή οργάνωση με την ονομασία

«Πατέρες, θα τύχωμεν σωτηρίας; Αν δεν έχουμε αγάπη, δεν θα δούμε Θεού πρόσωπο»

Μοναχός Αβέρκιος Νεοσκητιώτης (1852 -1934)

 Νάξιος στην καταγωγή, άκακος, ακέραιος, άδολος, απλούστατος στον χαρακτήρα, αληθινός παντού και πάντοτε. Ζούσε με πλήρη ακτημοσύνη και τέλεια εγκατάλειψη στον Θεό σε μία σπηλιά της Νέας Σκήτης, από το 1880, όπου ήλθε από μοναστήρι της Νάξου. Την είσοδο της σπηλιάς είχε καλύψει με κλαδιά και χόρτα για να μην τον βρίσκουν οι επισκέπτες. Μόνιμη κατοικία του ήταν η σπηλιά και συνεχής συντροφιά η απόλυτη φτώχεια. Εργόχειρο είχε την καλαθοπλεκτική. Τα καλαθάκια του έδινε στα μοναστήρια και λάμβανε το απαραίτητο παξιμάδι για τη ζωοτροφία του. Αν του έδιναν χρήματα, τα μοίραζε ελεημοσύνη στους φτωχούς.

Ουαί υμίν, υποκριταί, ότι κλείετε την βασιλείαν των ουρανών έμπροσθεν των ανθρώπων!

 Αγιοι Ανδριανός και Ναταλία

Το Ευαγγέλιο της εορτής (26 Αυγούστου 2019)

Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο (23΄ 13-22): Αγιοι Ανδριανός και Ναταλία

Οὐαὶ δὲ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι κατεσθίετε τὰς οἰκίας τῶν χηρῶν καὶ προφάσει μακρὰ προσευχόμενοι· διὰ τοῦτο λήψεσθε περισσότερον κρῖμα.Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι κλείετε τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων· ὑμεῖς γὰρ οὐκ εἰσέρχεσθε, οὐδὲ τοὺς εἰσερχομένους ἀφίετε εἰσελθεῖν. Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι περιάγετε τὴν θάλασσαν καὶ τὴν ξηρὰν ποιῆσαι ἕνα προσήλυτον, καὶ ὅταν γένηται, ποιεῖτε αὐτὸν υἱὸν γεέννης διπλότερον ὑμῶν.