Οἱ Ἅγιοι «τὰς ψυχοβλαβεῖς γλωσσαλγίας αἱρετικῶν διήλεγξαν»· «ἐξέτεμον
κακοδοξίας, αἱρετικῶν»· «ἀπεδίωκον τοὺς νοητοὺς λύκους», «ὡς ἱστὸν
ἀράχνης διέλυαν Νεστορίου» καὶ
Ἀρείου «κακόνοιαν
ἤλεγξαν, καθεῖλον ὀφρύν, ἀκαθέκτων αἱρέσεων»· «πλάνην ἐξώρισαν Ἀρείου τὴν
ἄθεον».
Οἱ Ἅγιοι,
λοιπόν, ὡς «ποιμένες
ἀληθινοὶ τὴν Ἐκκλησίαν κύκλῳ ἐτείχισαν», νικοῦσαν «ὀλεθρίους αἱρέσεις», διατράνωναν ἀναντιρρήτως, τὴν
Ὀρθόδοξον πίστιν», «τὴν Ποίμνην» τους
«ἀσεβείας διέσωζαν κακοδόξων, ἐκτρέποντες αἱρετικῶν μηχανήματα (καὶ δὲν
βοηθοῦσαν, ὅπως οἱ σύγχρονοι Ποιμένες μὲ τὴν ἀνοχή-σιωπή τους τοὺς αἱρετικοὺς
στὴν ἐξάπλωση τῆς αἱρέσεως), καὶ «θεοφθόγγοις διδάγμασι τὴν Χριστοῦ Ἐκκλησίαν ὑπεστήριξαν», γι’
αὐτὸ καὶ ἦσαν «ὀρθοδοξίας
προϊστάμενοι»!
Αὐτὸ τὸ στήριγμα,
ποιός Ἐπίσκοπος δίδει σήμερα στοὺς πιστούς; Διότι μὲ τὴν αἵρεση, ἡ Ἐκκλησία, οἱ
πιστοί, δηλ., παραπαίουν, κρημνίζονται, ἀλλοιώνεται ἡ πίστη τους ἡ σωτήριος καὶ
χρειάζονται βοήθεια καὶ στήριγμα.
Γι’ αὐτὴ τὴ
δράση τους «πολλοὺς «διωγμοὺς καὶ κινδύνους
ὑπέμειναν».
Καὶ ἐδῶ εἶναι τὸ μυστικὸ τῆς ἀποτυχίας τῶν συγχρόνων Ἐπισκόπων: Δὲν θέλουν
νὰ διωχθοῦν!
Οἱ σύγχρονοι ποιμένες, λοιπόν, καὶ
Ἐπίσκοποι (θλιβερὴ καὶ τραγικὴ ἡ διαπίστωση) κάνουν τὰ ἀντίθετα ἀπὸ αὐτὰ ποὺ
ψάλλονται στὶς ἐκκλησιαστικὲς ἀκολουθίες στὶς ὁποῖες προΐστανται. Ὡσὰν νὰ μὴ
εἶναι καὶ οἱ ἴδιοι παρόντες σ’ αὐτές, ὥστε νὰ ἀκούουν τὰ ψαλλόμενα, ὡσὰν νὰ
ἀνήκουν ὅσα ψάλλονται στὶς ἐκκλησίες μας σὲ ἄλλες ἐποχές, σὲ ἄλλους λαούς.
Τιμοῦν,
ὑμνοῦν καὶ προβάλλουν τοὺς ἀγῶνες τῶν Ἁγίων ἐναντίον τῶν αἱρετικῶν (εἰδικὰ τῶν,
κατὰ μῆνα Ἰανουάριο, Ἁγίων Ἐπισκόπων καὶ Πατριαρχῶν). Ἀπὸ κεῖ καὶ πέρα,
ὅμως, ἡ ἀπόλυτη ἀντιστροφή!
Οἱ σύγχρονοι
Ἐπίσκοποι, δηλαδή, ὄχι μόνο δὲν ἀγωνίζονται ἐναντίον τῶν παναιρετικῶν
Οἰκουμενιστῶν, ἀλλά, α) δὲν ἐνημερώνουν τοὺς πιστοὺς γιὰ τὴν παναίρεση τοῦ
Οἰκουμενισμοῦ, β) ἀποτρέπουν τοὺς πιστοὺς νὰ ἐφαρμόσουν τὴν διδασκαλία τῶν
Ἁγίων περὶ ἀπομακρύνσεως ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, γ) οἱ ἴδιοι δέ, ὑποδέχονται
-πλήρη ἀνακολουθία τῆς διδασκαλίας τῶν Ἁγίων- μὲ ὕμνους καὶ ᾠδὲς «πνευματικές»
τοὺς αἱρεσιάρχες τῶν ἡμερῶν μας, βεβηλώνοντας ἔτσι καὶ τοὺς ὕμνους, ἀφοῦ οἱ
ὕμνοι αὐτοὶ ἁρμόζουν στὸ Σωτῆρα Χριστό. Ὁ Πατριάρχης π.χ. καὶ ἡ παρέα του,
ὑποδέχτηκαν τὸν Πάπα Βενέδικτο μὲ τὸν ὕμνο: «Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν
ὀνόματι Κυρίου»! Μὲ τὸν ἴδιο ὕμνο ὑποδέχτηκαν καὶ οἱ ΒορειοΕλλαδίτες
Ἐπίσκοποι καὶ ποιμένες, τὸν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο!!!
Παρουσιάζουμε
κάποιους ὕμνους-τροπάρια τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀπὸ τὴν σημερινὴ ἑορτὴ τῶν Ἁγίων
Ἀθανασίου καὶ Κυρίλλου. Εἶναι οἱ δύο Ἅγιοι ποὺ πολέμησαν τὸν Ἀρειανισμὸ καὶ τὸν
Νεστοριανισμό, αἱρέσεις ἐκείνης τῆς ἐποχῆς, ὑποδεέστερες ἀπὸ τὴν αἵρεση τῆς
ἐποχῆς μας, τὸν Οἰκουμενισμό, διότι ὁ Οἰκουμενισμὸς καταλύει τὴν Ἐκκλησία τοῦ
Χριστοῦ, ἀναμειγνύοντάς την καὶ μὲ τὶς ἄλλες αἱρέσεις καὶ μὲ τὶς θρησκεῖες!
Αὐτὲς οἱ
θέσεις δὲν εἶναι δικές μας. Μᾶς τὶς ἔχουν διδάξει πολλοὶ Ἱεράρχες καὶ θεολόγοι, μὲ πρῶτο τὸν ἅγιο Ἰουστῖνο Πόποβιτς, τὸν π. Ἀθανάσιο
Μυτιληναῖο, τὸν π. Σπυρίδωνα Μπιλάλη, τὸν ἀείμνηστο καθηγητὴ Ἀνδρέα Θεοδώρου,
τὸν ἀείμνηστο ἐπίσκοπο Αὐγουστῖνο Καντιώτη, ἀλλὰ καὶ οἱ σύγχρονοι καθηγητὲς Πατρολογίας π. Θεόδωρος Ζήσης, Δογματικῆς Δημήτριος Τσελεγγίδης κ.λπ. Ὁ Οἰκουμενισμὸς γι' αὐτούς, εἶναι αἵρεση χειρότερη ἀπὸ τὸν Ἀρειανισμὸ καὶ τὸν Νεστοριανισμό,
αἵρεση τῶν ἐσχάτων καί, ἄρα, Παναίρεση. Εἶναι σημαντικὸ νὰ σημειώσουμε ὅτι, τὴ
θέση ὅτι ὁ Οἰκουμενισμὸς εἶναι αἵρεση, τὸ παραδέχτηκε ἀκόμα καὶ ὁ Οἰκουμενιστὴς
Ἀρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος (ὑποκριτικὰ καὶ
διπλωματικά, ἢ ἐν ἐπιγνώσει, Κύριος οἶδε)· εἶπε: «ὁ Οικουμενισμὸς
εἶναι αἵρεση, περὶ τούτου οὐδεμία ἀμφιβολία ὑπάρχει»!
Καὶ οἱ μὲν
Ἐπίσκοποι ποὺ δὲν δέχονται ὅτι εἶναι αἵρεση (ὅπως ὁ Δημητριάδος, ὁ Μεσσηνίας, ὁ Σύρου) ἀνήκουν σ’ αὐτή· τὸ μεγάλο πρόβλημα εἶναι οἱ ἄλλοι
Ἐπίσκοποι, οἱ θεωρούμενοι εὐσεβεῖς καὶ «καλοί»· αὐτοὶ τὶ κάνουν;
Ἐφόσον,
λοιπόν, εἶναι ἡ χειρότερη καί, μάλιστα, ἐκτιμᾶται ὅτι εἶναι ἐσχατολογικὴ
αἵρεση, σημαίνει ὅτι ἐπηρεάζει τοὺς πιστούς, τοὺς
ὁδηγεῖ στὴν ἀπώλεια (ὅπως ὅλες οἱ αἱρέσεις) γι’ αὐτὸ πρέπει νὰ
ἔχει ἀνάλογη ἀντιμετώπιση μὲ τὶς μεγάλες αἱρέσεις, ὅπως ὁ Ἀρειανισμός ποὺ
πολέμησε ὁ Μ. Ἀθανάσιος, ἀσχέτως ἂν ἀκόμα δὲν ἔχει καταδικασθεῖ.
Εἶναι
ὁλοφάνερο καὶ αὐτονόητο, ὅτι μία αἵρεση ἐπηρεάζει ὀλιγότερον τοὺς πιστοὺς ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ καταδικάζεται. Ἀλλ’ ἀφ’
ἧς στιγμῆς ὑπάρχει καὶ συνυπάρχει μὲ τὴν ὀρθὴ Δόξα (τὴν Ὀρθοδοξία) μέσα στὴν Ἐκκλησία, πρὶν δηλαδὴ καταδικασθεῖ, ἐπηρεάζει περισσότερο,
γιατὶ τότε οἱ φορεῖς της ἐκλαμβάνονται ὡς Ὀρθόδοξοι ἀπὸ τὸ λαό. Γιὰ τοῦτο
ὀφείλουν οἱ ὀρθοδοξοῦντες Ἐπίσκοποι, ποιμένες καὶ ὅσοι λαϊκοὶ γνωρίσουν καὶ
μποροῦν, νὰ καταδεικνύουν καὶ νὰ καταπολεμοῦν τὴν αἵρεση. Παραδείγματα ἄφθαστα
μέν, ἀλλὰ καθοδηγητικὰ οἱ σήμερον ἑορταζόμενοι Ἅγιοι.
Ἂς
ἐξετάσουμε κι ἂς συγκρίνουμε, τί ἔκαναν οἱ σήμερα ἑορταζόμενοι Ἐπίσκοποι καὶ
Ἅγιοι Ἀθανάσιος καὶ Κύριλλος, καὶ τί κάνουν οἱ σύγχρονοι Ἐπίσκοποι, καὶ
κατόπιν, ἂς πράξουμε τὸ καθῆκον μας:
Ἂς ἀπαιτήσουμε ἐπιτακτικὰ ἀπὸ τοὺς Ἐπισκόπους μας, νὰ μιμηθοῦν τοὺς Ἁγίους. Εἶναι γιὰ μᾶς εὐθύνη,
καθῆκον, θέμα σωτηρίας. Εἶναι τὸ
ἐλάχιστο ποὺ ἀπαιτεῖται νὰ κάνουμε.
Βλέπετε γιὰ τὴν Πατρίδα (καὶ πολὺ καλά, ἄρισταν ἔκαμαν) ξεσηκώθηκαν δεκάδες Ἐπίσκοποι καὶ Ποιμένες, καὶ ἐναντιώνονται στοὺς Προδότες πολιτικούς, γιατὶ αὐτὸ δὲν ἔχει κόστος, ἀντίθετα, τοὺς ἡρωωοποιεῖ στὰ μάτια τῶν πιστῶν. Γιὰ τοῦ "Χριστοῦ τὴν Πίστη τὴν Ἁγία", ὅμως, ἐπειδὴ ἡ ἀντίδραση κοστίζει (θὰ χάσουν τό ...θρόνο "τους"), τώρα αὐτοὶ προδίδουν τὴν Πίστη, ἐπιτρέποντας τὴν ἐπικράτηση τῶν Παναιρετικῶν Οἰκουμενιστῶν!
Διαβάζουμε
ἀπὸ τὸν Ἑσπερινὸ καὶ τὸν Ὄρθρο τῆς Ἑορτῆς τῶν Ἁγίων καὶ ἐπισημαίνουμε μὲ μπλὲ χρῶμα, αὐτὰ ποὺ ἔκαναν οἱ Ἅγιοι καὶ δὲν
κάνουν οἱ «διάδοχοί» τους:
«Ὀλεθρίους αἱρέσεις,
Πάτερ ἐθριάμβευσας λόγοις καὶ γράμμασι,
τὴν ποικίλην πλάνην, ἐξορίζων σοφαῖς ἀποδείξεσιν, ἐκ τῆς οἰκουμένης, διατρανῶν ἀναντιρρήτως, τὴν Ὀρθόδοξον πίστιν μακάριε».
«Ὀρθοδοξίας φυτεύσας τὰ
δόγματα, κακοδοξίας
ἀκάνθας ἐξέτεμες, πληθύνας τὸν σπόρον τῆς πίστεως,... αἱρετικῶν τὰς ψυχοβλαβεῖς, πάσας γλωσσαλγίας, οἷά τις πέλυξ ἐξέτεμες, προρρίζους, ὡς
ἀκάνθας, καὶ τὸν σπόρον τοῦ λόγου, ἐπαρδεύων σοφῶς ἐγεώργησας».