Λόγοι περί ακτημοσύνης
και μοναχικής αποταγής
Κυριακή ΙΓ΄ Λουκά
(Επιμέλεια κειμένου: Ιωάννης Τρίτος)
Α) Αγίου Βασιλείου Αρχιεπισκόπου Καισαρείας του Μεγάλου [4ος αιών – ΕΠΕ – τόμ. 8, σελ. 94 & 232, τόμ. 2, σελ. 66]
Β) Αγίου Αθανασίου Αρχιεπισκόπου Αλεξανδρείας του Μεγάλου [4ος αιών – ΕΠΕ – τόμ. 11, σελ. 278 (Βίος της Οσίας Συγκλητικής της οποίας είναι και η διδασκαλία) & σελ. 18 & 166 (Βίος του Μεγ. Αντωνίου)]
Λόγοι περί ακτημοσύνης και μοναχικής αποταγής [Το ίδιο γεγονός αναφέρει και η περικοπή της ΙΒ΄ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΟΥ ΜΑΤΘΑΙΟΥ]
«Έτι εν σοι λείπει. Πάντα όσα έχεις πώλησον και διάδος πτωχοίς,
και έξεις θησαυρόν εν ουρανοίς, και δεύρο ακολούθει μοι»
και έξεις θησαυρόν εν ουρανοίς, και δεύρο ακολούθει μοι»
Α. Ο φιλάνθρωπος Θεός, που φροντίζει για την σωτηρία μας, όρισε
για τους ανθρώπους δύο τρόπους ζωής, την συζυγία και την παρθενίαν.
Ώστε όποιος δεν ημπορεί να υπομείνη το άθλημα της παρθενίας, να έρθη σε
κοινωνία γάμου με γυναίκα, γνωρίζοντας ότι θα ζητηθή λόγος για την
σωφροσύνη, τον αγιασμό και την ομοίωσή του με τους αγίους εκείνους που
είχαν σύζυγο και ετεκνοτρόφησαν. Τοιούτος ήταν στην Παλαιά Διαθήκη ο
Αβραάμ, το μέγα καύχημα του οποίου ήταν ότι προετίμησε τον Θεόν και
εδέχθη να θυσιάση τον μονογενή υιόν του χωρίς οίκτον. Είχε δε και τις
θύρες της σκηνής του ανοικτές, έτοιμος να δεχθή αυτούς που επρόκειτο να
φιλοξενηθούν. Δεν ήκουσε το «πώλησόν σου τα υπάρχοντα και δος τοις
πτωχοίς». Ακόμη μεγαλυτέραν αρετήν επέδειξεν ο Ιώβ και άλλοι πολλοί,
όπως ο Δαυίδ και ο Σαμουήλ. Στην Καινή Διαθήκη