Περί της Περιτομής του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού

Αγίου Ανδρέου, Αρχιεπισκόπου Κρήτης του Ιεροσολυμίτου

«Και όταν συμπληρώθηκαν οι οκτώ μέρες για να γίνει η περιτομή του παιδιού, ονομάστηκε Ιησούς, όπως είχε ήδη ονομαστεί από τους αγγέλους πριν ακόμη συλληφθεί στην κοιλιά της μητέρας του» (Λουκάς 2:21).    «Χριστού περιτμηθέντος, ετμήθη νόμος. Και του νόμου τμηθέντος, εισήχθη χάρις»    1. Προοίμιο: Η 1η Ιανουαρίου είναι η Δεσποτική Γιορτή της Περιτομής του Χριστού πού γιορτάζει ένα γεγονός που έγινε οκτώ μέρες μετά την κατά σάρκα γέννησή του και κατά το οποίο πήρε το όνομά του Ιησούς (=Σωτήρας). Η Γιορτή αυτή συνδέει την Δεσποτική Γιορτή των Χριστουγέννων δηλ. των Γενεθλίων του Χριστού (25 Δεκεμβρίου) με την Δεσποτική Γιορτή των Θεοφανείων ή Φώτων δηλ. της Βαπτίσεως του Χριστού (6 Ιανουαρίου), και αποτελεί μαζί τους την λεγόμενη εορταστική περίοδο του Δωδεκαημέρου. Αρχικά οι τρεις αυτές Δεσποτικές Γιορτές του Δωδεκαημέρου συμπεριλαμβάνονταν σε μία και αρχαία γιορτή, την Γιορτή των Θεοφανείων (6 Ιανουαρίου), της οποίας κεντρικό θέμα ήταν η αποκάλυψη του Τριαδικού Θεού στο πρόσωπο του Κυρίου Ιησού Χριστού. Η επιλογή της ημερομηνίας 6 Ιανουαρίου για την Γιορτή αυτή φαίνεται ότι οφειλόταν στο ότι ήταν ήδη ημέρα γιορτής στο παλαιό ρωμαϊκό ημερολόγιο ως ημέρα του χειμερινού ηλιοστασίου (ίσης ημέρας και νύχτας) από την οποία άρχιζε να μεγαλώνει η ημέρα και να μικραίνει η νύχτα. Οι ρωμαίοι ειδωλολάτρες γιόρταζαν τα γενέθλια του αήττητου ορατού ήλιου ως του θεού του φωτός πού στηρίζει την φυσική ζωή στον κόσμο. Οι Χριστιανοί αντιμετώπισαν αυτήν την πρόσκληση γιορτάζοντας τον ερχομό του Χριστού στον κόσμο και προβάλλοντας τον Χριστό σαν τον ήλιο της δικαιοσύνης που μεταδίδει το άκτιστο θείο Φως του ενός Θεού «εν Τριάδι» και φωτίζει κάθε άνθρωπο που έρχεται στον κόσμο. Αργότερα επικράτησε η 25η Δεκεμβρίου ως η ημέρα του χειμερινού ηλιοστασίου και της γιορτής των γενεθλίων του ορατού ήλιου. Η απάντηση των χριστιανών στη νέα αυτή ειδωλολατρική πρόκληση ήταν η μεταφορά της Γιορτής της Γεννήσεως του Χριστού στην ημερομηνία αυτή,[1] ενώ η 6η Ιανουαρίου παρέμεινε πλέον ως η Γιορτή της Βαπτίσεως του Χριστού. Η Γιορτή της Περιτομής του Χριστού ακολούθησε λογικά την Γιορτή των Χριστουγέννων οκτώ μέρες μετά. Ο Λόγος περί της Περιτομής του Χριστού του μεγάλου πατρός της Εκκλησίας αγίου Ανδρέου Κρήτης (660-740), γνωστού από το υμνολογικό και κηρυγματικό έργο του, που ακολουθεί, μας εξηγεί την ιδιαίτερη σημασία της Δεσποτικής αυτής Γιορτής, η οποία εντάσσεται μέσα στο όλο έργο της αποκάλυψης του Θεού και της σωτηρίας μας που επιτέλεσε ο ενσαρκωθείς Υιός και Λόγος του Θεού, ο Κύριος και Λυτρωτής μας Ιησούς Χριστός. Επειδή ο Λόγος αυτός είναι εννοιολογικά πάρα πολύ πυκνός, τον παρουσιάζουμε αναλυτικότερα και επεξηγηματικά στην παρούσα μεταγλώττιση. 2. Οι Δεσποτικές Γιορτές και τα Γεγονότα του Βίου του Χριστού: Αρχίζει ο άγιος Ανδρέας με την επισήμανση ότι «είναι καλό και θεάρεστο να δοξάζουμε τον Θεό και να γιορτάζουμε για όλα όσα έκανε ο Σωτήρας μας Χριστός γιατί τα έκανε σαν Θεάνθρωπος και όχι σαν απλός άνθρωπος». Όλα όσα έκανε ο Χριστός, λέει ο άγιος, «αποτελούν εκπληκτικά θαύματα, γιατί έχουν θεανθρωπική βάση και θεανθρωπικό χαρακτήρα. Γι αυτό είναι και μοναδικά και σωτήρια. Και δεν θα μπορούσαν τα γεγονότα αυτά να ήσαν διαφορετικά! Γιατί ο Χριστός είναι Θεός αληθινός που έγινε και άνθρωπος αληθινός». Τα έκανε αυτά γιατί

Οι Οικουμενιστές δεν έχουν ούτε ιερό, ούτε όσιο!

ΠΟΙΝΙΚΗ  ΔΙΩΞΗ  ΚΑΤΑ  ΙΕΡΕΑ

από τον ΚΥΔΩΝΙΑΣ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟ
ΕΠΕΙΔΗ ΕΠΑΥΣΕ ΤΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΤΟΥ!

Κλήθηκε  νὰ  ΑΠΟΛΟΓΗΘΕΙ
ἀπόψε στὶς 8 μ.μ.
ΠΑΡΑΜΟΝΗ   ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ
σὲ  Ἱ. Ναὸ  στὰ  ΧΑΝΙΑ!!

ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ  ΠΟΙΝΙΚΗ  ΔΙΩΞΗ
κατὰ τοῦ  ΠΑΠΑ-ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ  ΜΗΤΡΙΤΣΑΚΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΧΑΝΙΩΝ
ΛΟΓΩ ΠΑΥΣΕΩΣ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ ΤΟΥ
ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΤΗΣ ΑΠΟΔΟΧΗΣ ΚΑΙ ΔΙΑΔΟΣΕΩΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟΝ ΤΩΝ ΚΑΚΟΔΟΞΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ ΤΗΣ ΨΕΥΔΟ-ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ  ΠΟΙΝΙΚΗ  ΔΙΩΞΗ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΙΕΡΕΑ ΠΑΠΑ-ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΜΗΤΡΙΤΣΑΚΗ, ΕΤΩΝ 49, ΜΕ ΑΝΗΛΙΚΟ ΠΑΙΔΙ – ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΤΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΚΑΙ ΕΥΣΕΒΟΥΣ ΠΑΠΑ-ΓΙΩΡΓΗ ΧΙΩΤΑΚΗ ΑΠΟ ΤΑ ΣΦΑΚΙΑ (ΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΝΩΣΤΟΥΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΣ ΑΝΔΡΕΙΟΥΣ ΚΑΙ ΕΥΣΕΒΕΙΣ ΠΕΝΤΕ ΙΕΡΕΙΣ ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΣΦΑΚΙΑΝΩΝ ΠΑΠΑΔΩΝ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΚΟΙΜΗΘΗΚΕ ΤΟΝ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟ ΤΟΥ 2016) - ΣΤΑ ΧΑΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΚΥΔΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΑΠΟΚΟΡΩΝΟΥ κ. ΔΑΜΑΣΚΗΝΟ (ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΑΚΗ), ΕΠΕΙΔΗ ΕΠΑΥΣΕ ΤΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΤΟΥ, ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΑΠΟΔΟΧΗΣ ΚΑΙ ΔΙΑΔΟΣΕΩΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΤΩΝ ΚΑΚΟΔΟΞΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ ΤΗΣ ΨΕΥΔΟ-ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

ΤΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ ΠΟΙΝΙΚΑ ΑΔΙΚΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΑΤΗΓΟΡΗΤΗΡΙΟΥ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΕΞΗΣ:

1 – ΑΠΑΞΙΩΣΗ – ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΦΡΟΝΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΥΡΟΥΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

2 – ΜΗ ΜΝΗΜΟΝΕΥΣΗ ΤΟΥ ΟΝΟΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΤΟΥ

3 - ΑΝΥΠΑΚΟΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΠΙΣΚΟΠΟ ΤΟΥ

4 – ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΜΗ ΑΡΜΟΖΟΥΣΑ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΤΟΥ

Ο ΠΑΠΑ-ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΗΤΡΙΤΣΑΚΗΣ ΑΠΟΛΟΓΕΙΤΑΙ ΣΤΟΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ ΑΝΑΚΡΙΤΗ ΣΗΜΕΡΑ ΣΑΒΒΑΤΟ, ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΕΤΟΥΣ 2017, ΚΑΙ ΩΡΑ 8 Μ.Μ., ΣΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΟΥ ΚΑΘΕΔΡΙΚΟΥ ΝΑΟΥ ΧΑΝΙΩΝ.

Ο ΠΑΠΑ-ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΗΤΡΙΤΣΑΚΗΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΔΙΑΠΡΑΞΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ ΠΟΙΝΙΚΟ ΑΔΙΚΗΜΑ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΓΙΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΚΑΤΗΓΟΡΕΙΤΑΙ. ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΨΕΥΤΟ – ΠΟΙΝΙΚΑ ΑΔΙΚΗΜΑΤΑ, ΔΙΟΤΙ ΣΚΟΠΟ ΕΧΟΥΝ ΝΑ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗΣΟΥΝ

Η "ποιμαντική αγωνία" είναι ανεξάρτητη από τις Εντολές και τους Ι. Κανόνες που αποτελούν τους οδηγούς της Ποιμαντικής πορείας;

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΜΟΝΑΧΟ ΠΑΪΣΙΟ ΚΑΡΕΩΤΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΗΤΡ. ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΘΕΟΚΛΗΤΟ

   Ὁ μητροπολίτης Φλωρίνης, συνεχίζοντας τὴν προσωπική του πλέον "Θεολογικὴ τραγωδία" ἀπαντᾶ "χωρὶς νὰ ἀπαντᾶ" στὸν ὁσιολογιώτατο μοναχὸ Παΐσιο Καρεώτη, χρησιμοποιώντας συναισθηματικό λόγο παρὰ θεολογικὸ καὶ ἐκκλησιολογικό, καὶ τοῦτο -ὅπως τοῦ εἶχε ἐπισημάνει ὁ μοναχός- "λόγω αγνοίας, αδιαφορίας και πολλών άλλων...". Ἐπιμένει δηλ. ὁ κ. Θεόκλητος νὰ δικαιολογεῖ τὴν παραμονή του σὲ κοινωνία μὲ τὸν αἱρεσιάρχη, κρυπτόμενος πίσω ἀπὸ ποιμαντικὲς ἀνησυχίες ποὺ δὲν εἶχε τάχα ὁ Κύριος, ἀλλὰ καὶ οἱ Προφῆτες καὶ οἱ Ἅγιοι, ὅταν -κακῶς κατὰ τὸν Φλωρίνης;- ἐντέλλετο τὸ "ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν"!  Ἐπιβεβαιώνει, ἔτσι, τὸν λόγο τοῦ π. Παϊσίου Καρεώτη ὅτι βλέπει τὸ ρόλο του (ὡς ἀμετανόητος μνημονευτὴς τοῦ ἀρχιαιρεσιάρχη Βαρθολομαίου ποὺ εἶναι), σὲ ἕνα τέτοιο "ερμηνευτικό πλαίσιο" μέσῳ τοῦ ὁποίου ἡ ὅλη δράση του "γίνεται διοικητική, πειθαρχική και τελικά παπική κατάστασις".

    Λυπούμαστε βαθύτατα γι' αὐτό. Νὰ εὐχηθοῦμε καλὸ φωτισμό, ὥστε τὴ νέα χρονιά νὰ δεῖ τὰ πράγματα μὲ ὀρθόδοξη ματιά;  [Ὡς πρὸς τὸ ἐρώτημα ποὺ θέτει ὁ μητροπολίτης Φλωρίνης πρὸς τὸν π. Παΐσιο (πῶς δηλαδή, τὸν ἐλέγχει, καθ' ὃν χρόνον -ἄν συμβαίνει- μνημονεύει ὁ π. Παΐσιος τὸν πατριάρχη Βαρθολομαῖο;) πρέπει ὁ π. Παΐσιος νὰ τὸ διευκρινίσει, διότι ὅταν ἐλέγχουμε, ἐνῶ εὑρισκόμεθα ἐν τῷ αὐτῷ κρίματι, ἀδυνατίζουν ἢ καὶ ἐξουδετερώνουμε στὰ μάτια τῶν πολλῶν τὰ ἐπιχειρήματά μας].         "Π.Π."     

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΜΟΝΑΧΟ ΠΑΪΣΙΟ ΚΑΡΕΩΤΗ (ΚΑΡΥΕΣ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ)

ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΠΡΕΣΠΩΝ ΚΑΙ ΕΟΡΔΑΙΑΣ ΘΕΟΚΛΗΤΟ

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ, ΠΡΕΣΠΩΝ ΚΑΙ ΕΟΡΔΑΙΑΣ ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ                                                

 Φλώρινα 19.12.2016

ΠΡΟΣ

ὁσιολογιώτατο

μοναχὸ Παΐσιο Καρεώτη

Καρυὲς Ἁγίου Ὄρους.

Ὁσιολογιώτατε π.Παΐσιε.

Ἔλαβα τὴν ἐπιστολή σου καὶ ἀφοῦ τὴν ἀνέγνωσα ἐπικράνθην πολύ. «Τὶ νὰ ἐννοοῦσε ὁ ποιητής;». Ὁ καθένας δηλαδὴ μπορεῖ νὰ ἐξάγη, ὅποιοδήποτε συμπέρασμα διαβάζοντας ἕνα κείμενο! Μὲ τὴν παροῦσα δὲν ἀπολογοῦμαι, οὔτε θὰ ἐπιχειρήσω ἀναίρεσι, οὔτε καὶ θὰ ὑπεραμυνθῶ τῶν πανεπιστημιακῶν, οἱ ὁποῖοι ἔχουν τὶς καλὲς θέσεις τους, ἢ καὶ τὰ λάθη τους ἐφ’ ὅσον εἶναι ἐρευνηταί, ἀλλὰ εἶναι γεγονός, ὅτι τοὺς χρησιμοποιεῖ πάντοτε ἡ Ἐκκλησία μας. 

Ἀναγινώσκοντας
σὲ δύο συνεχόμενες Κυριακὲς οἱ ἱερεῖς μας τὰ δύο Ἐγκύκλια Γράμματά μου καὶ ἀκούγοντάς τα οἱ χριστιανοί μας κανείς τους δὲν ἔκαμε αὐτὲς τὶς «ἀγριώτατες» ἐπισημάνσεις, τὶς ὁποῖες ἔκαμες ἐσύ. «Λὲς  νὰ ὁδήγησα τὸ ποίμνιό μου στὴν κόλασι;» Ἄπαγε. Οὔτε κι ὁ ἐχθρός μας, ἂν ἔχουμε κι ἕνα τέτοιον. Λυποῦμαι πολύ, ποὺ λυπήθηκες πολύ, ἐπειδὴ τὴν πατρικὴ ἀγωνία μου γιὰ τὸ ἄγνωστο σὲ σένα ποίμνιό μου τὴν παραμόρφωσες καὶ τὴν κακοποίησες βάναυσα μὲ τόσα ἀλλότρια στοιχεῖα, τὰ ὁποῖα οὔτε στὸν λογισμό μου, οὔτε καὶ στὶς προθέσεις μου εἶχα. Πιστεύω, ὅτι ἔγραψες κατὰ παραγγελίαν καὶ μόνο γιὰ νὰ γράψης. Δὲν εἶχες κάποια ποιμαντικὴ ἀγωνία. Οἱ ἅγιοι πατέρες μας ἔγραφαν κατὰ ποιμαντικὸ καθῆκον κι ὄχι γράφουμε, γιὰ νὰ γράφουμε.

Τὰ δύο αὐτὰ Ἐγκύκλια Γράμματά μου δὲν ἦσαν οὔτε

Άμποτε -όσοι Ορθόδοξοι- να ανανήψουν, μιμούμενοι τους Αγίους μας!

.

Όταν  ο  Μ. Βασίλειος  τα  «έψαλε»

στόν  Άγ.  Γρηγόριο  τον  Θεολόγο

   Και οχι δεν ήταν τα κάλαντα, αλλά λόγος σκληρός, δριμύς και ελεγκτικτός...

   Όταν ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος αργοπορούσε να αντιδράσει στην προστασία του ποιμνίου του από την αίρεση, ο Μέγας Βασίλειος, (με τον οποίο είχε μνημειώδη αγάπη και φιλία) τον κατηγόρησε ως «τεμπέλη», και «ανάξιο ακόμα και να ζει»... 

    ''Απο την Καισάρεια έφταναν γράμματα και παραγγελίες του Βασίλειου, που είχε τελείως απογοητευτεί και είχε χάσει την υπομονή του με την στάση του Γρηγορίου. Τις πρώτες μέρες είχε μια δικαιολογία σκεπτότανε ο Βασίλειος... Έπρεπε να βοηθήσει και τον γερό-επίσκοπο πατέρα του. Ο γέροντας είχε φτάσει σχεδόν εκατό χρονών και του ήταν δύσκολο ακόμα και να λειτουργήσει. Μα τώρα, τώρα που πέρασε και το Πάσχα και ο Άνθιμος με τούς δικούς του οργώνει τον τόπο χωριό με χωριό; 

Έγραψε λοιπόν ο Βασίλειος λόγια προσβλητικά στόν Γρηγόριο, που κανείς δεν τα περίμενε... Του έγραψε πως είναι τεμπέλης και αγροίκος, άφιλος και ανάξιος ακόμα και να ζει, αφου δείχνει τόση αδιαφορία για τα εκκλησιαστικά πράγματα...''  (Στυλ. Παπαδόπουλου, Ο πληγωμένος αετός, σ. 110, εκδ. Αποστολική Διακονία.)

      Μα όσο και να στεναχώρησαν τούτα τα λόγια τον Γρηγόριο, δεν θύμωσε, μήτε κατηγόρησε τον αγαπημένο του φίλο και αδελφό... 

Γνώριζε άλλωστε την πνευματική κατάσταση του Βασίλειου,  ήξερε πως κάτι σοβαρό του διαφεύγει, πως πρέπει να ήταν πολύ σοβαρός αυτός ο λόγος, που τον ανάγκασε να γράψει λόγια σκληρά, που έλεγχαν φοβερά την συνείδηση του...

   Κατάλαβε πως δεν μπορούσε να σιωπά, έναντι των μεγάλων Εκκλησιαστικών ζητημάτων που είχαν προκύψει, το πλήθος των αιρετικών, τον «Αρειανισμό», τις φοβερές αιρετικές διδασκαλίες και μεθοδεύσεις του Αρείου, που είχε μαζί του και την πολιτική εξουσία της τότε εποχής...

   Και ήταν αυτό το ''ξύπνημα'' απο τον αγαπημένο του αδελφό Βασίλειο, η απαρχή μιάς μεγάλης και λαμπρής πορείας του Γρηγορίου έναντι των αιρετικών... 

Και έγινε ο θεοφώτιστος Γρηγόριος, ο Θεολόγος των εκλάμψεων του Ακτίστου φωτός, αυτός που μέχρι και διακοπή μνημοσύνου έπραξε, όταν οι συνθήκες το απαιτούσαν, δίχως να λογαριάσει διώξεις, κοσμικές εξουσίες αρχόντων, αιρετικών επισκόπων, πατριαρχών, και  βασιλέων της εποχής εκείνης...

Χωρίς "φόβο" Θεού, υποχωρούμε σε όλα! Η ανδρεία δεν ευδοκιμεί στην θηλυπρεπή ψυχολογία της Ν. Τάξης και του Οικουμενισμού!

Πράξη ενίσχυσης της τρομοκρατίας η οδηγία του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Πατρών για το κατέβασμα των εικόνων

Του Γιώργου Θεοχάρη

Με αφορμή την επιστολή που έστειλε παιδίατρος προς τον Διοικητή του ΠΠΝ Πατρών για την οδηγία που εξέδωσε «να αφαιρούνται χριστιανικές εικόνες, σταυροί, σε δωμάτια που νοσηλεύονται μουσουλμάνοι», πρέπει να σημειώσουμε ότι η πράξη αυτή της Διοίκησης του Νοσοκομείου όχι μόνο δεν έχει σχέση με τον σεβασμό της θρησκευτικής ελευθερίας, αλλά αντίθετα την παραβιάζει κατάφωρα.

Στην πραγματικότητα η οδηγία αυτή ενισχύει την τρομοκρατία, κάτι που θα μπορούσε ίσως να δικαιολογηθεί από την άγνοια στοιχειωδών πραγματικοτήτων σε σχέση με τη θρησκευτική ταυτότητα των μουσουλμάνων.

Και εξηγούμαστε:
Έχει λόγο ένας πιστός μουσουλμάνος να αντιδρά στην εικόνα του Χριστού και της Παναγίας (συνήθως αυτές οι δύο εικόνες υπάρχουν στα νοσοκομεία και στους άλλους δημόσιους χώρους);
Η απάντηση είναι αρνητική, αφού το Ισλάμ αποδέχεται και τιμά τον Χριστό (Ισά) ως Προφήτη. Το ίδιο και την Μητέρα Του (Μεριάμ).
Η ιστοσελίδα μας φιλοξενεί χριστουγεννιάτικες ευχές του ανώτατου θρησκευτικού ηγέτη του Ιράν, μιας από τις πιο αυστηρές

Ἑρμαφρόδιτη ἡ στάση τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος γιά τό Κολυμπάρι!

Ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας λειτούργησε ὡς Πόντιος Πιλάτος ἀποφεύγοντας νά ἐπικροτήσει ἤ νά καταδικάσει τίς ἀποφάσεις ψευτοσυνόδου!

Τοῦ Διονύση Μακρῆ Δημοσιογράφου-Θεολογου   Ἕνα καθεστώς μίας ἰδιότυπης φαναριώτικης ὁμηρίας φαίνεται πώς ἔχουν ἀποδεχθεῖ οἱ Ἱεράρχες τῆς Αὐτοκέφαλης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἐκτός ἐλαχίστων ἐξαιρέσεων. Ἕνα καθεστώς ὁμηρίας, τό ὁποῖο δικαιολογοῦν μέ τή δῆθεν ἐπιστράτευση τοῦ σεβασμοῦ πρός τήν ὑποτιθέμενη Μητέρα Ἐκκλησία. Καί  λέμε ὑποτιθέμενη γιατί ἐδῶ καί λίγες δεκαετίες –πιθανόν πιεζόμενη ἀπό ἄτυπες δεσμεύσεις, πού παρασκηνιακά ἔχει λάβει στό πλαίσιο τῆς ἐφαρμογῆς τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ δόγματος Τρούμαν- ἀπό μητέρα καί τροφός τῆς Ὀρθοδοξίας πού ἔπρεπε νά εἶναι καί νά λειτουργεῖ κατάντησε νά συμπεριφέρεται ὡς κακιά μητριά. Γιατί εἶναι ἀδιαμφισβήτητη ἀλήθεια –ἀκόμη καί γιά τούς λογιζόμενους ὡς πατριαρχικούς Ἱεράρχες- ὅτι οἱ συμπεριφορές τοῦ νῦν θιασώτη τοῦ οἰκουμενισμοῦ καί θιασώτη τοῦ ἐναγκαλισμοῦ τῆς ὀρθοδοξίας μέ τόν παπισμό, Πατριάρχη Βαρθολομαίου ὄχι μόνο εἶναι ἀνάρμοστες καί διχαστικές ἀλλά λειτουργοῦν καί διαβρωτικά στήν Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἀνατολική Ἐκκλησία.    Ὡς τέτοια ἀνοίκεια συμπεριφορά ἐκλαμβάνεται ἡ ἐπιστολή πού ἀπέστειλε λίγες ἡμέρες πρίν τήν ἔκτακτη σύγκληση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας μέ τήν ὁποία «διέταζε» στήν κυριολεξία τά μέλη τῆς Ἱερᾶς Συνόδου νά σεβαστοῦν καί νά περιφρουρήσουν τίς παράλογες, ἀνιστόρητες, κατευθυνόμενες καί αἱρετικές ἀποφάσεις τῆς ψευτο-συνόδου τοῦ Κολυμπαρίου! Ὡς «κακιά μητριά» μάλιστα, ἄν καί γνώριζε ὅτι δέν παρέχεται σύμφωνα μέ τό ἐκκλησιαστικό δίκαιο, ἡ δυνατότητα ἐπιβολῆς ἐπιτιμίου σέ μέλος ἄλλης αὐτοκέφαλης Ἐκκλησίας, ἀπειλοῦσε πώς θά ἐπέβαλλε ἐπιτίμιο ἀκοινωνησίας στούς Μητροπολίτες Πειραιῶς Σεραφείμ, ὁ ὁποῖος μέ ὑπόμνημα του ἐνημέρωνε ἀναλυτικά τούς Ἀρχιερεῖς γιά τό παράλογο τῶν ἀποφάσεων τοῦ Κολυμπαρίου ἀλλά καί στόν Καλαβρύτων Ἀμβρόσιο, ὁ ὁποῖος ὑπέγραψε τό ὁμολογιακό κείμενο, πού ἀπέστειλε στήν Ἱεραρχία ἡ Σύναξη Κληρικῶν καί Μοναχῶν.    Δέν γνωρίζουμε ἄν ἐκτός τῆς ἐπιστολῆς ὑπῆρξαν στό παρασκήνιο καί ἕτερες πράξεις ἐκβιασμοῦ καί χειραφέτησης τοῦ δικαιώματος τῆς ἐλευθερίας τῆς ἔκφρασης, πού συνιστοῦν ὠμή παρέμβαση στό

Αγιορείτες και αποτείχιση: Σχόλια εις την αποτειχιση Γέροντος Αλυπιου του Αγιορειτου

.

Ψυχόλεθρες παιδαγωγικές μέθοδοι: "ομοφοβία", "τρανσφοβία", "έμφυλα στερεότυπα" στα Γυμνάσια

Σχόλιο Ιστολογίου Κατάνυξις: 

Απαράδεκτες, ανόσιες, ψυχόλεθρες και αυτοκαταστροφικές παιδαγωγικές επιλογές, από το νέο Υπουργό Παιδείας. 

Πότε θα συνέλθουν όλοι τούτοι, οι παλιάτσοι του πνεύματος, οι χρήσιμοι ηλίθιοι της νέας εποχής, που ισοπεδώνουν τις αξίες, τα όσια και τα ιερά του Έθνους και της Ορθοδοξίας.

 Όταν θα εννοήσουν το μέγεθος της καταστροφής που προξένησαν,

π. Σεραφείμ Ρόουζ: «"Ο χριστιανικός" οικουμενισμός είναι το προϊόν, ...μάλλον μιας διαβολικής εισήγησης»!

 

Ὀφειλομένη δευτερολογία σχετικὰ μὲ τὸ κείμενο τοῦ Πρωτοπρ. Πέτρου Χίρς

Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου

Κλασσικὸς φιλόλογος Ἱστορικός

  Εἶχα γράψει, ὅτι θὰ περίμενα τὸ δεύτερο μέρος τῆς ἀπάντησης τοῦ π. Πέτρου Χίρς γιὰ νὰ ἀπαντήσω. Ἐπειδὴ ὅμως πολλοὶ πιστοὶ ρωτοῦν, πότε θὰ ἐμφανιστεῖ ἡ ἀπάντησή μου  καὶ μπορεῖ μὲ τὴν ἀναμονή μου - ἰδίως σὲ αὐτοὺς τοὺς καιροὺς ποὺ τὰ γεγονότα τρέχουν - νὰ σκανδαλίζω ἀκουσίως τοὺς ἀδελφούς μας, ἀποφάσισα νὰ ἀπαντήσω τώρα, ἐλπίζοντας μάλιστα, ὅτι μὲ τὸ κείμενό μου καὶ μὲ τὰ νέα στοιχεῖα ποὺ παραθέτω, ὁ καλοπροαίρετος διάλογος θὰ συνεχιστεῖ. Καταρχήν θέλω νὰ ξεκαθαρίσω, ὅτι εἶμαι εὐγνώμων γιὰ τὴν ἀπάντηση τοῦ σεβαστοῦ π. Πέτρου. Εἶναι ὡραῖο νὰ γίνεται διάλογος μὲ ὀρθόδοξο ἦθος, μὲ ἐπίπεδο χωρὶς ὕβρεις καὶ ἀκρότητες καὶ μὲ βάση πάντα τὴν διδασκαλία τῶν Πατέρων. Ἡ ἀπάντησή μου περιλαμβάνει δύο μέρη: Τὶς θέσεις τοῦ πατρὸς Πέτρου γιὰ τὸν π. Σεραφεὶμ καὶ τὴν ὑπονοούμενη ἢ σημαινόμενη ἀπὸ αὐτὲς γνώμη του περὶ ζηλωτισμοῦ.

Πρῶτο μέρος:

Θέσεις τοῦ πατρὸς Πέτρου γιὰ τὸν π. Σεραφείμ

Στὴν ἀπάντησή του ὁ π. Χίρς δὲν ἀποδεικνύει, ὅτι ἔχει βάση τὸ σχόλιο του γιὰ τὸ πρόσωπό μου, «ωστόσο αστόχησε δυστυχώς, παρεξηγώντας προφανώς τόσο την τοποθέτηση του μακαριστού ασκητού, όσο και τη δική μου ανάλυση». Καὶ οἱ πηγὲς ποὺ ἀναφέρονται στὸ  κείμενο τοῦ π. Πέτρου εἶναι μεμονωμένες καὶ στεροῦνται συνολικῆς ἐγκυρότητας, ὁπότε ὁ χαρακτηρισμὸς γιὰ τὸν τρόπο γραφῆς μου «κατά τρόπο πρόχειρο και αποσπασματικό, υπεραπλουστεύοντας...» ἢ ἰσχύει καὶ γιὰ τοὺς δύο μας ἢ γιὰ κανένα. Γράφει: «Ὁ κ. Τσακίρογλου δεν παραθέτει κάποια αυτούσια αποσπάσματα του ίδιου του μακαριστού πατρός». Ναί, δὲν τὸ ἔκανα γιατὶ δὲν χρειαζόταν. Τώρα, ποὺ ὁ π. Χίρς παραθέτει συγκεκριμένα κείμενα, ὡς ἀποδεικτικὰ τῶν θέσεών του, χρησιμοποιῶ κι ἐγὼ τὰ κείμενα ποὺ ζητᾶ κι ἀποδεικνύουν ὅτι, ἐνῶ συμφωνοῦμε σὲ μερικὰ σημεία, ἡ ὅλη τοποθέτησή του, ἂν κάποιος δεῖ ὄχι μόνο τὸ σημαῖνον ἀλλὰ καὶ τὸ σημαινόμενον, πάσχει. Γιὰ τοῦ λόγου τὸ ἀληθὲς θὰ δώσω μερικὰ παραδείγματα:

Γράφει ὁ π. Πέτρος: «Παρόλο που ο π. Σεραφείμ δεν άλλαξε ποτέ τη βασική του στάση έναντι του οικουμενισμού, «εντούτοις, όταν είδε κάποιους ανθρώπους να αποκαλούν άλλους, υπαγομένoυς σε άλλες δικαιοδοσίες, [και διαπλεκόμενες με τον οικουμενισμό] «αιρετικούς», έγραψε τα εξής: «Ο οικουμενισμός είναι αίρεση, μόνον αν πραγματικά εμπεριέχει την άρνηση, ότι η Ορθοδοξία είναι η αληθινή Εκκλησία του Χριστού. . . .Ασφαλώς, πρέπει κανείς να επικρίνει τη συμμετοχή των Ορθοδόξων στην Οικουμενική Κίνηση - κάτι που πράγματι είναι παραπλανητικό, στην καλύτερη περίπτωση, αλλά και ασαφές σε ο,τι αφορά τη φύση της Εκκλησίας του Χριστού. Όμως, σήμερα, δεν μπορεί κανείς να αποκαλέσει αυτούς τους ανθρώπους «αιρετικούς», ούτε μπορεί να επιβεβαιώσει ότι Ορθόδοξοι εκπρόσωποι – πλήν ελαχίστων εξαιρέσεων  –  έχουν διδάξει πραγματικά τον οικουμενισμό ως αίρεση. Η μάχη για την αληθινή Ορθοδοξία στην εποχή μας δεν υποστηρίζεται από τέτοιες υπερβολές». Πράγματι τὸ ἔγραψε αὐτὸ ὁ π. Σεραφείμ, ἀλλὰ ἔγραψε στὸ βιβλίο του «Ἡ Ὀρθοδοξία καὶ ἡ θρησκεία τοῦ μέλλοντος»[1] καὶ τὰ ἀκόλουθα: «Ἡ ἰδεολογία πίσω ἀπό τὸν Οἰκουμενισμό, ἡ ὁποία ἔχει ἐμπνεύσει οἰκουμενιστικὲς πράξεις καὶ διακηρύξεις ..εἶναι μία καλὰ προσδιορισμένη αἵρεση (σελ. 27).....Ὁ «χριστιανικός» οἰκουμενισμός... εἶναι τὸ προϊόν, ὄχι ἁπλῶς ἀνθρωπίνων «καλῶν σχέσεων» ἀλλὰ μᾶλλον μιᾶς διαβολικῆς εἰσήγησης (σελ. 30).... (καὶ μιλῶντας γιὰ τὰ λόγια τοῦ Μητροπολίτη τοῦ ὄρους Λιβάνου Γεωργίου Κὸντρ στὴν Ἀντὶς Ἀμπέμπα) Ὅλα αὐτὰ φυσικὰ συνιστοῦν αἵρεση, ποὺ ἀρνεῖται τὴν Ἁγία Τριάδα» (σελ. 32). Ἐδῶ λοιπὸν συμφωνῶ μὲ τὸν π. Πέτρο ὡς πρὸς τὸ  γεγονὸς, ὅτι ὁ π. Σεραφεὶμ θεωροῦσε τὸν Οἰκουμενισμό ὡς αἵρεση ἀλλά, ἀντίθετα πρὸς τὰ ἀποδεικτικὰ του π. Πέτρου, ἀποδεικνύεται καὶ ἐπιβεβαιώνεται, ὅτι ὀνόμαζε αἱρετικοὺς ἢ πλανεμένους τοὺς συνειδητοὺς οἰκουμενιστές,  ὅπως τὸν Μητροπολίτη

Εφιάλτης Μεσημβρινός ΙΙ. (Η «Σύνοδος» με Δ και Ο)

ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΟΣ ΙΙ

(Ἡ «Σύνοδος» μὲ Δ καὶ Ο)

Γεώργιος Κ. Τζανάκης, Ἀκρωτήρι Χανίων

«Φτιάχνω τοὺς δικούς μου μοναχούς, τοὺς δικούς μου ἱερεῖς, γιὰ νὰ βγοῦν οἱ δικοί μου ἐπίσκοποι, οἱ δικοί μου πατριάρχες ποὺ θὰ κάνουν δικούς μου καὶ τοὺς πιστούς»

ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΟΣ Ι  2001

Ἐκάθησα κάτω ἀπὸ τὸ σκιερὸ ἀρμυρίκι, δίπλα στὴ θάλασσα ζητώντας λίγη δροσιὰ στὸ καῦμα τοῦ μεσημεριοῦ καὶ σιγὰ σιγὰ κοιτῶντας τὰ κύματτα σὰ νὰ μὲ πῆρε ὁ ὕπνος.

Καὶ νά! Αἴφνης παρουσιάζεται μπροστά μου πλάσμα  αἰθέριο, πνεῦμα, φάντασμα, ἄγγελος, δαίμονας...  Δὲν μποροῦσα νὰ καταλάβω τὶ ἦταν.

-«Ἀκολούθησέ μας», μοῦ εἶπε.

Ξαφνικὰ ἔνοιωσα ὅτι ἦταν δύο τὰ πλάσματα, σὰν ἄγγελοι φαινόταν. Σχεδὸν ἴδιοι, μὰ πάλι δὲν ἦταν ἴδιοι ἀκριβῶς.

-«Ἔλα μαζί μας». Καὶ πέταξαν στὸν ἀέρα.

Πετοῦσα καὶ γῶ μαζί τους ἀπορῶντας πῶς συμβαίνει αὐτό. Φτάσαμε σὲ ἕνα κτίριο. Εἶχε καμάρες στὸ χρώμα τῆς ὤχρας, ἦταν κάπως κυκλικὸ ἀπὸ τὴ μεριὰ ποὺ κοιτοῦσα, ἔβλεπα γκρίζα ὑαλοστάσια, μιὰ τετράγωνη κατασκευὴ στὸ

"Η εκκοσμίκευση στην Εκκλησία, προαπαιτούμενο για την επιβολή της παναιρέσεως του οικουμενισμού"!

 Απαράδεκτη διαφήμιση της εκκοσμίκευσης στην Εκκλησία:

Ι.Μ. Μαντινείας και Κυνουρίας

Σχόλιο του Ιστολογίου Κατάνυξις: Επειδή ο εκκοσμικευτικός κατήφορος, κάποιων Αρχιερέων δεν έχει τέλος και την τελευταία εβδομάδα του 2016, θα αναδείξουμε απαράδεκτες, νεοεποχίτικες, εκκοσμικευτικές πρακτικές Ορθοδόξων ποιμένων, Ιερέων και Αρχιερέων, που μπερδεύουν και επιβαρύνουν τις παιδικές ψυχές.

Τέταρτη θλιβερή περίπτωση, η Μητρόπολις Μαντινείας και Κυνουρίας που

«Μας έπρηξαν μὲ τὴν Σύνοδο»!!! Απάντηση στον Δεσπότη Κορίνθου Διονύσιο από ένα πιστό.

Ἀπάντηση στὸν Δεσπότη Κορίνθου κ. Διονύσιο

Ἀγαπητὲ ἐν Χριστῷ Δέσποτα κ. Διονύσιε,

σᾶς στέλνω μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο τὴν ἀπάντηση μου στὰ σχόλια ποὺ κάνατε στὴν συνάντηση ποὺ πρὶν λίγες μέρες διοργανώσατε μὲ τὸν Γόρτυνος κ. Ἱερεμία, γιατὶ λόγω τῶν φωνῶν σας δὲν ἦταν δυνατὸ ἐκεῖ νὰ γίνει ἀντίλογος, πόσῳ μᾶλλον διάλογος. Ἀλλὰ σᾶς καταλαβαίνω· ἄνθρωπος εἶστε καὶ ἐσεῖς καὶ πρέπει νὰ ξεθυμάνετε. Μιᾶς ὅμως καὶ ἡ Κόρινθος εἶναι ἡ γῆ ποὺ φιλοξένησε τοὺς παποῦδες μου, ὅταν διώχθηκαν ἀπὸ τὴν Μικρὰ Ἀσία (ξέρουμε ἀπὸ διωγμοὺς ἐμεῖς οἱ Μικρασιᾶτες) μὲ μόνη περιουσία μία εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Γεωργίου (ἔτσι τιμοῦσαν παλιὰ τοὺς Ἁγίους, καλύτερα νὰ πεινάσουν παρὰ νὰ τοὺς ἀφήσουν), ἐπιτρέψτε μου νὰ σχολιάσω μερικὰ σημεῖα τῆς ὁμιλίας σας, ἡ ὁποία καθὼς δημοσιεύθηκε, ὀφείλει καὶ δημοσίως νὰ σχολιαστεῖ.

Λέτε, ὅτι χωρὶς μνημόνευση Ἐπισκόπου δὲν ἀνήκει κάποιος στὴν Ἐκκλησία. Παραβλέψατε ὅμως νὰ τονίσετε, ὅτι ὁ Ἐπίσκοπος πρέπει νὰ ὀρθοτομεῖ «μνήσθητι Κύριε τοῦ Ἐπισκόπου ἡμῶν... τοῦ ὀρθοτομοῦντος τὴν Σὴν Ἀληθείαν». Κατὰ τὸν Μέγα Ἀθανάσιο, ὅταν δὲν ὀρθοτομεῖ ὁ Ἐπίσκοπος δὲν πρέπει νὰ μνημονεύεται. Γιὰ σᾶς λοιπόν, ὅσοι Ἅγιοι σταμάτησαν τὴν μνημόνευση τοῦ Ἐπισκόπου τους ἦταν ἐκτὸς Εκκλησίας. Συμφωνήσατε μάλιστα μὲ τὸν Γόρτυνος, ὅτι ὁ Ἐπίσκοπος θὰ ἐπιτρέπει, τὸ πότε θὰ ὁμολογεῖ ὁ πιστὸς καὶ πότε ὄχι. Γιὰ σᾶς λοιπόν, ὁ Εὐσέβιος, ὁ μετέπειτα Ἐπίσκοπος Δορυλαίου, ὅταν ἀντέδρασε σὰν λαϊκὸς ἐνάντια στὰ αἱρετικὰ καὶ βλάσφημα λόγια τοῦ Νεστορίου, χωρὶς νὰ πάρει πρῶτα εὐλογία ἀπὸ τὸν Ἐπίσκοπό του, ἔπραξε λάθος. Ὅπως καὶ λάθος ἔπραξαν οἱ σύγχρονοί του, ποὺ ὡς ἀναγνώριση τῆς ὁμολογίας του τὸν χειροτόνησαν Ἐπίσκοπο. Κρίμα ποὺ δὲν εἴσασταν ἐσεῖς ἐκεῖ, νὰ τοὺς δείξετε, πῶς θὰ ἔπρεπε νὰ πράξουν.

Μιλᾶτε γιὰ μία πρακτικὴ ποὺ ἐφαρμόζεται ἀπὸ τοὺς πιστοὺς καὶ ποὺ ἐσεῖς τὴν καταδικάζετε. Μὰ αὐτὴ εἶναι ἡ πρακτικὴ τῆς Ἐκκλησίας· δὲν τὴν ἐφεῦραν οἱ πιστοί, ἁπλῶς τὴν ἐφαρμόζουν, σὲ ἀντίθεση μὲ τὴν δεσποσύνη σας ποὺ τολμᾶ νὰ τὴν καταδικάζει! Στὴν πρώτη Ἀποστολικὴ Σύνοδο, λοιπόν, τὴν ὁποίαν ἐσεῖς ἐλλιπῶς ἀναφέρετε, οἱ πιστοὶ ἄσκησαν ἔντονο ἔλεγχο στον Πέτρο. Αὐτὸς ὅμως δὲν μίλησε γιὰ πρακτικές, ἀλλὰ τοὺς μίλησε, καὶ ἀφοῦ τοὺς ἔπεισε, αὐτοί, γράφει ὁ ἀπ. Λουκάς, ἡσύχασαν. Μιλῆστε καὶ ἐσεῖς ὅπως ὁ Πέτρος, μιλῆστε ἁγιοπατερικὰ καὶ ὄχι δεσποτοκρατικά, καταδικάστε τὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ -ὅπως ἔκαναν οἱ Ἅγιοι πάντες γιὰ τὶς αἱρέσεις- καὶ θὰ ἡσυχάσει τὸ ποίμνιο.

Χρησιμοποιεῖτε τὸν Ἅγιο Ἰωάννη τὸν Χρυσόστομο γιὰ νὰ στηρίξετε τὶς θέσεις σας. Μὰ ὁ Χρυσόστομος δὲν σιώπησε ποτέ, ὅπως σιωπᾶτε ἐσεῖς, οὔτε συμβιβάστηκε κατὰ τῶν βλασφήμων καὶ τῶν αἱρετικῶν, ὅπως συμβιβάζεσθε ἐσεῖς. Καὶ -σὲ ἀντίθεση μὲ τὰ δικά σας λόγια- εἶπε, ὅτι «Κρεῖττον γὰρ ὑπὸ μηδενός ἄγεσθαι ἢ ὑπὸ κακοῦ ἄγεσθαι».

Μετὰ λέτε: «Ἔχετε δεῖ πρόβατα νὰ λένε στὸν ποιμένα δὲν θέλουμε νὰ μᾶς πᾶτε ἐκεῖ». Ναί, ἔχουμε δεῖ, χιλιάδες πρόβατα νὰ ἐφαρμόζουν τὸν λόγο τοῦ Κυρίου, ὅπως τὸν διατυπώνει στο κατὰ Ἰωάννην Εὐαγγέλιο: «ὁ δὲ εἰσερχόμενος διὰ τῆς θύρας ποιμήν ἐστι τῶν προβάτων. τούτῳ ὁ θυρωρὸς ἀνοίγει, καὶ τὰ πρόβατα τῆς φωνῆς αὐτοῦ ἀκούει, καὶ τὰ ἴδια πρόβατα καλεῖ κατ' ὄνομα καὶ ἐξάγει αὐτά. καὶ ὅταν τὰ ἴδια πρόβατα ἐκβάλῃ, ἔμπροσθεν αὐτῶν πορεύεται, καὶ τὰ πρόβατα αὐτῷ ἀκολουθεῖ, ὅτι οἴδασι τὴν φωνὴν αὐτοῦ· ἀλλοτρίῳ δὲ οὐ μὴ ἀκολουθήσωσιν, ἀλλὰ φεύξονται ἀπ' αὐτοῦ, ὅτι οὐκ οἴδασι τῶν ἀλλοτρίων τὴν φωνήν». Καὶ ἔχουμε δεῖ ἑκατοντάδες πρόβατα (ὅπως τὴν δεσποσύνη σας -ἀφοῦ ἀπέναντι στὸν Κύριο εἶστε κι ἐσεῖς ἕνα πρόβατο- «νὰ λένε στὸν ποιμένα δὲν θέλουμε νὰ μᾶς πᾶτε ἐκεῖ» (Καὶ ξέρετε τέτοια πρόβατα καταλήγουν νὰ γίνονται λύκοι!). Θὰ ἔπρεπε νὰ χαίρεσθε, ποὺ τὰ πρόβατα ἀκολουθοῦν τὸν μοναδικὸ πραγματικὸ ποιμένα τῆς Ἐκκλησίας, τὸν Χριστό. Ὅλοι οἱ ἄλλοι εἴμαστε τέκνα Του, καθένας ἐφ’ ᾧ ἐτάχθη.

Εἴπατε· ὅταν ἀποφασίζει ἡ Ἐκκλησία, τὸ ποίμνιο ἀκολουθεῖ. Σωστό, ἀλλὰ ποιά Ἐκκλησία; Γιατὶ καὶ ἐπὶ Ἀρείου, ἀποφάσισε ἡ Ἐκκλησία, καὶ ἐπὶ Νεστορίου, καὶ ἐπὶ Βέκκου, καὶ ἐπὶ Εἰκονομαχίας κλπ. Συνοδικὰ μάλιστα! Δὲν ἔχετε διαβάσει τὸν Ἅγιο Κύριλλο Ἀλεξανδρείας γιὰ τὴν κατάσταση στην Κωνσταντινούπολη, ὅταν ἀπεδείχθη ὅτι ὁ μὴ ἀκόμη καταδικασμένος Πατριάρχης Νεστόριος (ὅπως ἀκριβῶς ὁ Βαρθολομαῖος στὶς μέρες μας) ἦταν λύκος καὶ ψευδοποιμένας: «ὁ λαὸς τῆς Κωνσταντινούπολης δὲν πηγαίνει πιὰ στὶς ἐκκλησίες του (τοῦ Νεστορίου), ἐκτὸς ἀπὸ λίγους ἀνόητους καὶ κόλακες...»! Καὶ συμβουλεύει: «μήτε μὴν ὡς διδασκάλῳ προσέχοντες (αὐτῷ), εἰ μένει λύκος ἀντὶ ποιμένος. Τοῖς δέ ... διὰ τὴν ὀρθὴν πίστιν κεχωρισμένοις ἢ καθαιρεθεῖσι παρ᾿ αὐτοῦ, κοινωνοῦμεν ἡμεῖς...».

Ὀνομάζετε τὴν ἀποτείχιση αἵρεση καὶ τοὺς ἀποτειχισμένους αἱρετικούς. Ὥστε αἱρετικοὶ ἦσαν οἱ χιλιάδες Ἁγιορεῖτες Πατέρες, ὅταν γιὰ πολὺ λιγότερες κακόδοξες ἐνέργειες τοῦ Ἀθαναγόρα ἀποτειχίστηκαν; Γιὰ σᾶς λοιπόν, εἶναι καὶ οἱ Πατέρες τῆς 8^ης Οἰκουμενικῆς Συνόδου αἱρετικοὶ καὶ ὁ Μέγας Φώτιος αἱρετικός, ἀφοῦ θέσπισαν στὸν 15^ο Κανόνα: «Οἱ γὰρ δι᾿ αἵρεσίν τινα, παρὰ τῶν ἁγίων Συνόδων ἢ Πατέρων κατεγνωσμένην, τῆς πρὸς τὸν πρόεδρον κοινωνίας ἑαυτοὺς διαστέλλοντες, ἐκείνου τὴν αἵρεσιν δηλονότι δημοσίᾳ κηρύττοντος καὶ γυμνῇ τῇ κεφαλῇ ἐπ᾿ ἐκκλησίας διδάσκοντος, οἱ τοιοῦτοι οὐ μόνον τῇ κανονικῇ ἐπιτιμήσει οὐχ ὑποκείσονται, πρὸ συνοδικῆς διαγνώσεως ἑαυτοὺς τῆς πρὸς τὸν καλούμενον ἐπίσκοπον κοινωνίας ἀποτειχίζοντες, ἀλλὰ καὶ τῆς πρεπούσης τιμῆς τοῖς ὀρθοδόξοις ἀξιωθήσονται. Οὐ γὰρ ἐπισκόπων, ἀλλὰ ψευδεπισκόπων καὶ ψευδοδιδασκάλων κατέγνωσαν, καὶ οὐ σχίσματι τὴν ἕνωσιν τῆς ἐκκλησίας κατέτεμον, ἀλλὰ σχισμάτων καὶ μερισμῶν τὴν ἐκκλησίαν ἐσπούδασαν ῥύσασθαι». Θὰ ὀνομάσετε τοὺς πάντες αἱρετικούς, γιὰ νὰ ὑποστηρίξετε τὴν θέση σας;

«Μᾶς ἔπρηξαν» λέτε μὲ τὴν Σύνοδο. Ὡραία ἔκφραση, ποιμαντική καὶ ὠφέλιμη. Σᾶς ἔπρηξε, ὁ ἅγ. Ἰουστῖνος Πόποβιτς, , ὁ ἅγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς, ὁ ἅγ. Παΐσιος ποὺ δὲν ἤθελαν τὴν Σύνοδο καὶ ὅλοι οἱ Ἅγιοι ποὺ προφήτευσαν καὶ καταδίκασαν τὸν Οἰκουμενισμό. Ὁπότε νὰ σταματήσουμε νὰ μιλᾶμε γιὰ τὴν ἀντιαιρετικὴ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας, γιὰ νᾶ σᾶς φύγει τὸ πρήξιμο.

Εἴπατε ὅμως καὶ σωστὰ πράγματα. Εἴπατε, ὅτι Σύνοδος χωρὶς Ἅγιο Πνεῦμα δὲν εἶναι Σύνοδος. Τὸ Κολυμπάρι λοιπόν, κατὰ τὰ λεγόμενά σας, δὲν ἦταν Σύνοδος. Γιατὶ σὲ Σύνοδο μὲ μπράβους, συναυλίες, ἐδέσματα, μὲ ἐκτὸς τῆς Ἐκκλησίας –καὶ μάλιστα αἱρετικούς–, παρατηρητές, μὲ κατάργηση τῆς ξεχωριστῆς ψήφου τοῦ κάθε Ἐπισκόπου δὲν ὑπάρχει Ἅγιο Πνεῦμα. Πήγατε, -μᾶς εἴπατε- στὴν Ἱεραρχία, καὶ ἀποφασίσατε, ὅτι θὰ ἀποφασίσετε, ὅταν μελετήσετε τὰ κείμενα τῆς «Συνόδου». Μὰ καλά, τόσο καιρό, τί κάνετε; Ὅλη ἡ Δύση ξέρει τὰ κείμενα καὶ πανηγυρίζει γιὰ τὴν ἐπικράτηση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, οἱ λαϊκοὶ ξέρουν τὰ κείμενα, ἡ Ἐκκλησία συγκλονίζεται, καὶ ἐσεῖς ἀκόμα δὲν τὰ μελετήσατε; Μήπως τυρβάζετε περὶ πολλῶν, ἐνῶ «ἑνός ἐστι χρεία»;

Χαρακτηρίζετε τοὺς ὁμολογητὲς Πατέρες, ὑποτιμητικὰ «καλόγερους», ζηλωτές, λαοπλάνους, λέτε, ὅτι δὲν τοὺς γνωρίζετε. Καὶ ὅμως τοὺς γνωρίζετε. Ὅλη ἡ Ἑλλάδα τοὺς ξέρει. Γιατὶ αὐτοὶ ἄφησαν τὴν ἀσφάλεια τοῦ χώρου τους καὶ γυρίζουν τὴν Ἑλλάδα γιὰ νὰ ἀφυπνίσουν τὸ ποίμνιο. Καὶ ὁ μισθός τους: Ὕβρεις, διωγμοί, ἀπειλές, ἀπομόνωση. Ἐσεῖς θὰ τὸ κάνατε αὐτὸ γιὰ τὸ ποίμνιο σας; Τόσο πολὺ τιμᾶτε τὸν μοναχισμό;

Δὲν γνωρίζετε, ὅτι χωρὶς τέτοιους Μοναχούς, δὲν θὰ ὑπῆρχε Ὀρθοδοξία; Δὲν γνωρίζετε, ὅτι τέτοια ἔλεγαν καὶ γιὰ τὸν ἅγ. Μάξιμο τὸν Ὁμολογητή, τὸν ἅγ. Θεόδωρο τὸν Στουδίτη, τὸν ἅγ. Νικόδημο τὸν Ἁγιορείτη καὶ τὸν Μακάριο τῆς Κορίνθου, τὸν Παπουλᾶκο, τὸν ἅγ. Γερμανὸ τῆς Ἀλάσκας καὶ τόσους ἄλλους;

Ἐσεῖς, εἴπατε, δὲν μιλᾶτε. Ἀφῆστε ἄλλους νὰ μιλήσουν. Ἐκτὸς ἂν σᾶς φοβίζουν, τί θὰ ποῦν. Πάντως σᾶς ὑπενθυμίζω, ὅτι ὁ ἅγ. Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς χαρακτήρισε τὴν σιωπὴ σὲ θέματα πίστεως ὡς τὴν τρίτη μορφὴ ἀθεΐας. Καὶ ἂν δὲν μιλήσουν καὶ αὐτοὶ οἱ μοναχοί, θὰ μιλήσουν οἱ πέτρες, κατὰ τὸν ἅγ. Θεόδωρο τὸν Στουδίτη.

Τέλος εἴπατε, ὅτι στὸ τέλος ὅλοι αὐτοὶ θὰ κλάψουν. Δὲν ξέρω ἂν αὐτὸ εἶναι ἀπειλή, ἐγὼ γνωρίζω, ὅτι στὸ τέλος ὅλοι θὰ κλάψουμε· καὶ ἐσεῖς μαζί. Μὴν σᾶς ξεγελοῦν τὰ χειροφιλήματα καὶ οἱ ὀσφυοκαμψίες. Ἐκείνη τὴν φριχτὴ ὥρα δὲν θὰ ἔχετε ἀπέναντί σας κάποια Σύναξη μὲ φίλους  καὶ συλλειτουργοὺς στὴν σύνθεση της, ἀλλὰ τὰ ἑκατομμύρια τῶν Ἁγίων Ὁμολογητῶν ποὺ μαρτύρησαν γιὰ αὐτὰ ποὺ ἐσεῖς τὰ ὀνομάζετε «ἀρλοῦμπες» (ἄλλο κόσμημα πνευματικοῦ ξεπεσμοῦ καὶ “ποιμαντικῆς” ρητορικῆς) καὶ τὰ ξεπουλᾶτε δωρεάν.

Ἕνας πιστὸς τῆς Κορίνθου

Το ...αδιανόητο συνεχίζεται! Ο κακόδοξος Σύρου αντί να καταδικάζει τον αιρετικό, συμπορεύεται μαζί του ως ...Αντίχριστος! --Γιατί μην πείτε ότι έτσι θα έκανε ο Χριστός· θα συμπορευόταν δηλ. με τους Φαρισαίους και Σαδδουκαίους Αρχιερείς για...φιλανθρωπική δράση!

Ο ΣΥΡΟΥ ΔΩΡΟΘΕΟΣ και ο

ΠΑΠΙΚΟΣ «ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ» ΠΕΤΡΟΣ

ΣΤΑ ΙΔΡΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΣΥΡΟΥ

Ο ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΣ κ. ΔΩΡΟΘΕΟΣ Β'

και Ο Ρ/ΚΑΘΟΛΙΚΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ

κ. ΠΕΤΡΟΣ ΣΤΑ ΙΔΡΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΣΥΡΟΥ

ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΕΙΑ ΑΓΑΠΗΣ

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σύρου κ. Δωρόθεος Β΄ και ο Σεβ. Επίσκοπος των Ρ/Καθολικών Σύρου κ. Πέτρος Στεφάνου, όπως κάθε χρόνο, επεσκέφθησαν σήμερα το πρωί τα τρία Ιδρύματα Προστασίας Γήρατος στην Ερμούπολη, το Γηροκομείο των Αδελφών του Ελέους της Ρ.Καθολικής Εκκλησίας, όπου τους υπεδέχθη η Ηγουμένη, Αδελφή Άννα Δούναβη...

το Γηροκομείο της Φιλοπτώχου Εταιρείας του Αγίου Παντελεήμονος, όπου

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΙ Ο ΜΙΣΑ!

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΙ Ο ΜΙΣΑ!

  Το παρακάτω περιστατικό συνέβη σ΄ ένα ορφανοτροφείο στη Ρωσία, όπου περιθάλπονται μικρά παιδάκια, εγκαταλελειμμένα και κακοποιημένα. Στο ορφανοτροφείο, λοιπόν, αυτό, πήγε παραμονές Χριστουγέννων ένας καθηγητής να μιλήσει στα παιδιά για τη μεγάλη αυτή γιορτή. Τα περισσότερα απ’ αυτά άκουγαν για πρώτη φορά για το Χριστό και για τη Γέννηση του. Ένα αγοράκι έξι χρονών, ο Μίσα, άκουγε με ιδιαίτερη προσοχή τα λόγια του καθηγητή.

    Στη συνέχεια δόθηκαν στα παιδιά υλικά για να φτιάξουν τη σπηλιά, τη φάτνη και όλα τα σχετικά.

  Παρακολουθώντας ο καθηγητής τα χειροτεχνήματα των παιδιών, πρόσεξε κάτι πού του έκαμε εντύπωση σε εκείνο του Μίσα. Μέσα στη φάτνη τοποθέτησε δύο μωρά.

   - Ο ένας είναι ο Χριστός, του είπε ο καθηγητής. Ποιό είναι το άλλο παιδάκι στην κούνια;

    Τότε ο μικρός Μίσα άρχισε να του λέγει την ιστορία της Γέννησης του Χριστού πού πριν λίγο είχε ακούσει από το στόμα του καθηγητή, προσθέτοντας, όμως, και κάτι δικό του. Όταν έφτασε στο σημείο όπου η Θεοτόκος τοποθέτησε το βρέφος στη φάτνη συνέχισε με αυτά τα λόγια:

    «Τότε ο μικρός Χριστός γύρισε, με κοίταξε και με ρώτησε αν είχα ένα μέρος να μείνω. Εγώ του είπα ότι δεν έχω ούτε μητέρα, ούτε πατέρα, ούτε πουθενά για να μείνω. Τότε ο Χριστός μου είπε να μείνω μαζί του.

Εγώ τότε σκέφτηκα πώς δεν είχα κανένα δώρο να του δώσω, όπως οι άλλοι. Πώς θα με κρατούσε μαζί του;

Το μόνο δώρο πού μπορούσα να του προσφέρω ήταν να τον κρατήσω ζεστό. Γι' αυτό τον ρώτησα:

- Αν σε κρατάω ζεστό, είναι για σένα αυτό ένα καλό δώρο; Ο Ιησούς μου απάντησε:

- Αν με κρατήσεις ζεστό, αυτό θα είναι το καλύτερο δώρο πού μου έχει δώσει κανείς ποτέ.

Έτσι μπήκα στη μικρή κούνια, κι αφού γύρισε και με κοίταξε ο Ιησούς μου είπε ότι μπορούσα να μείνω μαζί του για πάντα».

      

    Όταν τέλειωσε την ιστορία ο μικρός Μίσα, τα μάτια του ήταν γεμάτα δάκρυα πού έτρεχαν ασυγκράτητα στα μαγουλάκια του. Έσκυψε πάνω στο τραπέζι, κάλυψε το πρόσωπο με το χέρι κι έκλαιγε γοερά. Το μικρό ορφανό είχε βρει, επί τέλους, κάποιον πού δε θα τον εγκατέλειπε ποτέ, πού δε θα τον κακοποιούσε. Κάποιον πού θα του έλεγε να μείνει μαζί του για πάντα.

Περιοδικό «Παρά την Λίμνην», Μηνιαία έκδοση Εκκλησίας Αγίου Δημητρίου Παραλιμνίου, Δεκέμβριος 2008

Πηγή

ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΤΟΥΔΙΤΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ.

                               Ἀπὸ τὸ ἱστολόγιο:

ΣΧΟΛΙΟ: Άς γίνουμε λοιπόν μέτοχοι της ομολογίας αυτών των Αγίων Πατέρων.

  Και στις τρεις περιπτώσεις της αποτειχίσεώς του (μοιχειανική αίρεση και εικονομαχική) ο Όσιος και οι υπόλοιποι ομολογητές Πατέρες διετήρησαν τα ίδια στοιχεία στον αγώνα των και ετήρησαν την ίδια τακτική. Η οδός την οποία ακολούθησαν ήτο αφ’ ενός μεν να είναι τόσο κοντά στην αιρετική εκκλησιαστική ηγεσία, ώστε με την ομολογία της Ορθοδόξου Πίστεως και την καταδίκη της αιρέσεως εκ μέρους της, αμέσως να ενσωματωθούν μαζί της, και συγχρόνως να είναι τόσο μακριά, ώστε να μην μολύνονται από την αίρεση και μην συμφύρονται με αυτήν.

    Η γραμμή αυτή τους απηγόρευε κάθε εκκλησιαστική επικοινωνία μετά των αιρετικών και συγχρόνως τους εμπόδιζε να κάνουν μια ιδική των Σύνοδο και μία νέα Εκκλησία.

   ... Εζούσαν μέσα στον διωγμό και το μαρτύριο... Από φυλακή σε φυλακή και από εξορία σε εξορία, εκήρυττον παντού την Ορθοδοξία με έργα, με λόγια, με επιστολές και με τον προσωπικό κίνδυνο της ζωής των...

   ...Οι Πατέρες όμως αυτοί , ενώ ήσαν αποκομμένοι από την εκκλησιαστική ηγεσία, ήσαν συγχρόνως ενσωματωμένοι με την διαχρονική Εκκλησία  και έφυγαν βιώνοντας την Ορθοδοξία στην ιδανική της μορφή, η οποία είναι το μαρτύριο.

------------------------------------------------------------------

Από το βιβλίου του π. Ευθυμίου Τρικαμηνά ‘’Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΑΙΡΕΣΕΩΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΟΣΙΟ ΘΕΟΔΩΡΟ ΤΟΝ ΣΤΟΥΔΙΤΗ’’ , σελ. 59-60

Πηγή

Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης, ''Με ελέγχει η ιερατική μου συνείδηση και θα απαντήσω στους δυο μητροπολίτες'' [ΒΙΝΤΕΟ]

.

Χρόνια τώρα μιλάμε για την προδοσία που γίνεται από τους Επισκόπους˙ ότι δηλ. γίνεται χαρτοπόλεμος, ο οποίος δίνει ευκαιρία στους Οικουμενιστές να προχωρούν και να δηλητηριάζουν το λαό του Θεού με τον ιό του Οικουμενισμού˙ ότι οι Επίσκοποι είναι λαγωοί και τρέμουν τον αιρεσιάρχη, και παίρνουν πίσω υπογραφές, και υποσχέσεις, και αναθέματα, και λεονταρισμούς, όπως ο Γόρτυνος και ο Πειραιώς, τους οποίους είχαν κάνει σημαία τους οι αντι-Οικουμενιστές, εμάς δε που επισημαίναμε τα πράγματα, μας έβαζαν ποικίλες ετικέτες.

Να, όμως, που και οι ίδιοι οι αντι-Οικουμενιστές αρχίζουν να αντιλαμβάνονται την αλήθεια. Μόνο που αυτό πρέπει να γίνει εν μετανοία και αναγνώριση των λαθών, για να έχει ευλογία από το Θεό.

Είχαμε σκοπό να σχολιάσουμε την κακόδοξη επισκοποκεντρική θέση του τάχα αντι-Οικουμενιστή μητροπολίτη Γόρτυνος Ιερεμία, αλλά μας πρόλαβε ο π. Νικόλαος Μανώλης, ο οποίος με τον άμεσο λόγο του και την θεολογική του κατάρτιση θα δώσει την πρέπουσα απάντηση στον κακόδοξο πλέον μητροπολίτη˙ και αν χρειαστεί, ίσως προσθέσουμε κι εμείς κάποια σχόλια.

" Π.Π." 

Ο πρωτοπρεσβύτερος Νικόλαος Μανώλης, ερωτήθηκε από το Ιστολόγιό μας για τις θέσεις που διατύπωσαν δύο μητροπολίτες της Νοτίου Ελλάδος (οι σεβασμιώτατοι Κορίνθου κ. Διονύσιος και Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως κ. Ιερεμίας) σε βίντεο που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο (παρακολουθείστε το βίντεο στο τέλος της ανάρτησης) σχετικά με την εκκλησιαστική επικαιρότητα.

Ο πατήρ Νικόλαος δήλωσε τα εξής:

"Πίκρα και αγανάκτηση αισθάνομαι από όσα είδα και άκουσα σε βίντεο, από  δύο σεβάσμιους κατά τα άλλα ιεράρχες της Νοτίου Ελλάδος, περί των θεμάτων της ψευδοσυνόδου της Κρήτης, της εκτάκτου Ιεραρχίας του Νοεμβρίου 2016, της διακοπής του μνημοσύνου του επισκόπου ή αλλιώς της αποτειχίσεως, της ομολογίας Πίστεως, περί του ελέγχου των επισκόπων εκ μέρους κληρικών και λαϊκών, κτλ.

Ακούστηκαν ανυπόφορες θέσεις και εκφράσεις όπως αυτές:

• "Αϊ στο καλό από εκεί με τα δογματικά και τον πάπα, ξεχάσαμε τη Σωτηρία, το "Κύριε ελέησον", δηλαδή τα πνευματικά μας".
• "Εμείς (οι Ιεράρχες της Εκκλησίας της Ελλάδος) τι να πούμε; Ότι δεν τους φώτισε (τους προκαθημένους στην Σύνοδο της Κρήτης) το Άγιο Πνεύμα;  Ότι έλεγαν αρλούμπες;"
• "Εγώ (ο επίσκοπος) εκφράζω την εκκλησία".
• "Μόδα οι ομολογίες Πίστεως". 

Θα τους απαντήσω, με ελέγχει η ιερατική μου συνείδηση. Θα απαντήσω με θεολογικό και πατερικό τρόπο σε όσα ανακριβή, αθεολόγητα και ανιεκκλησιαστικά διατύπωσαν οι δύο μητροπολίτες. Δεν μπορούν οι επίσκοποί μας να καθησυχάζουν το λαό εν καιρώ οικουμενιστικής προπαγάνδας και πολεμικής εκ μέρους πατριαρχών και επισκόπων εναντίον της Πίστης μας και κανείς να μην αντιδρά. Δεν ανέχομαι να προσβάλλεται η πατερική μας Παράδοση με αυτόν τον απαράδεκτο τρόπο από Ορθοδόξους Ιεράρχες.

Δημόσια τοποθετήθηκαν, δημόσια θα λάβουν και την αρμόζουσα απάντηση".

Το Ιστολόγιό μας θα παρακολουθήσει το θέμα και θα δημοσιεύσει την απάντηση του πατρός Νικολάου. Με την πρώτη ευκαιρία θα δημοσιεύσουμε την απομαγνητοφώνηση της επίμαχης Ομιλίας των μητροπολιτών. 
Παρακολουθείστε το βίντεο που ακολουθεί, ειδικά από το 1:24:00 και μετά.

Πηγή