Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΚΑΙ ΤΑ ΦΕΡΕΦΩΝΑ ΤΟΥ

ΠΟΤΕ ΘΑ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ, ΤΙ ΚΑΚΟ ΚΑΝΕΙ Η ΑΙΡΕΣΗ;

ΝΑ, ΤΙ ΜΑΣ ΔΙΔΑΣΚΟΥΝ

ΟΙ  ΣΗΜΕΡΟΝ  ΕΟΡΤΑΖΟΜΕΝΟΙ  ΑΓΙΟΙ  ΠΑΤΕΡΕΣ

ΚΑΙ  ΤΙ  ΜΑΣ ΔΙΔΑΣΚΟΥΝ

ΟΙ  ΚΑΚΟΔΟΞΟΥΝΤΕΣ  ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ  ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ

«Ὃς ἐὰν οὖν λύσῃ μίαν τῶν ἐντολῶν τούτων τῶν ἐλαχίστων καὶ διδάξῃ οὕτω τοὺς ἀνθρώπους, ἐλάχιστος κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν· ὃς δ᾽ ἂν ποιήσῃ καὶ διδάξῃ, οὗτος μέγας κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν»

(Ἀπὸ τὸ σημερινὸ Ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα).

ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΔΕΝ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΨΗΛΑΦΗΣΟΥΝ

ΤΗΝ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ

ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΚΑΙ ΤΑ ΦΕΡΕΦΩΝΑ ΤΟΥ

Ἂς ἐξετάσουμε τὴν Ἀκολουθία τοῦ Ὄρθρου μιᾶς μόνο ἡμέρας, τῆς σημερινῆς «Κυριακῆς Γ’ Ματθαίου, τῶν Ἁγίων καὶ θεοφόρων 630 Πατέρων τῆς Ἁγίας καί Οἰκουμενικῆς Δ’ Συνόδου, ἐν Χαλκηδόνι, ᾿Ακύλα, ᾿Ιούστου, ᾿Ιωσὴφ ἀρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης, Νικοδήμου ὁσίου τοῦ ῾Αγιορείτου», γιὰ νὰ ἐξακριβώσουμε «σὲ ποιόν Θεὸ πιστεύουν» οἱ Οἰκουμενιστές Ἐπίσκοποι.

Στὸ Ἀπολυτίκιον τῆς ἡμέρας διαβάζουμε:

1. «Ὑπερδεδοξασμένος εἶ, Χριστέ... ὁ διὰ τῶν Πατέρων πρὸς τὴν ἀληθινὴν πίστιν, πάντας ἡμᾶς ὁδηγήσας».

Οἱ Ἅγιοι Πατέρες, λοιπόν, μᾶς ὁδηγοῦν στὴν ἀληθινὴ Πίστη.

Οἱ σύγχρονοι Οἰκουμενιστὲς ποιμένες, ποῦ μᾶς ὁδηγοῦν; Εἶναι ἀληθινὴ ἡ πίστη–διδασκαλία στὴν ὁποία μᾶς ὁδηγεῖ–διδάσκει ὁ Πατριάρχης καὶ ἡ φατρία του, ὅτι ἐκτὸς ἀπὸ τὴν «Μία, Ἁγία... Ἐκκλησία καὶ τὸ ἓν βάπτισμα» ὑπάρχουν καὶ ἄλλες ἑκατοντάδες Ἐκκλησίες μὲ τὰ ἀντίστοιχα βαπτίσματά τους; Καὶ εἶναι ἀνάμεσα σ’ αὐτὲς καὶ ὁ Παπισμός, καὶ ὁ Ἀγγλικανισμός; Ἔχουν ὁ Πάπας καὶ ὁ Ἀγγλικανὸς Ἀρχιεπίσκοπος τὸ χάρισμα τῆς Ἀρχιερωσύνης;

2. Α΄ ᾠδὴ τοῦ Ὄρθρου. Καλούμεθα ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία νὰ πιστέψουμε ὅτι:

«οἱ σοφοὶ Πατέρες, τοῦ Θεοῦ τὸ ἄγνωστον καὶ τὸ γνωστὸν σαφῶς ἡμᾶς ἐδίδαξαν,  τῆς πλάνης πάντας ῥυσάμενοι, ἑπόμενοι Λόγοις Προφητῶν τῶν Ἱερῶν, Εὐαγγελίων τε νόμοις».

Οἱ Ἅγιοι Πατέρες διεσάφιζαν τὰ θέματα τῆς Πίστεως, ἑπόμενοι τοῖς «ἁγίοις πατράσι» καὶ ἀποσκοποῦντες νὰ διαφυλάξουν τὸ Ποίμνιο ἀπὸ τὶς αἱρέσεις. Οἱ σύγχρονοι οἰκουμενιστὲς καὶ φιλο-οἰκουμενιστὲς ποιμένες ἀσχολοῦνται μὲ τὸ παγκάρι,

Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΕΧΕΙ ΑΛΛΟΙΩΣΕΙ ΤΑ ΟΡΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ

«Πρὶν ἀλέκτορα φωνῆσαι»

Ο ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΕΙ ΤΗΝ ΑΙΡΕΣΗ ΑΛΛΑ

ΣΥΛΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΟΜΕΝΟΥΣ

Στὴν ἐπιστολή του πρὸς Πατριάρχη ὁ μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφείμ καταγγέλλει

«τὴν οἰκουμενιστικὴ θεωρία περὶ διῃρημένης καί βαινούσης πρὸς τὴν ἑνότητα Ἐκκλησίας» τὴν ὁποία υἱοθετεῖ· καὶ πιὸ κάτω τοῦ γράφει: «υἱοθετεῖτε τή θεωρία περί «διῃρημένης Ἐκκλησίας, σύμφωνα μὲ τὴν ὁποία, ἡ Ἐκκλησία εἶναι διῃρημένη σὲ ἐπὶ μέρους «ἐκκλησίες» (ὄχι τοπικές, ἀλλ’ ὁμολογιακές-δογματικές, βλ. τὸ κείμενο τοῦ Porto Alegre) καὶ χρῄζει ἑνώσεως. Ἡ τοιαύτη θεώρησις τοῦ θεσμοῦ τῆς Ἐκκλησίας εἶναι πέραν πάσης σοβαρῆς, ἔστω βασικῆς, κατανοήσεως τῆς ὀρθοδόξου ἐκκλησιολογίας».

Στὴ συνέχεια ἔμμεσα ὑπενθυμίζει, ὅτι αὐτὴ ἡ αἱρετικὴ θέση ἔχει ἐκφρασθεῖ στὴν Ἑλλάδα ἀπὸ τὸ «ἑξαπτέρυγο» τοῦ Πατριάρχου, τὸ μητροπολίτη Μεσσηνίας Χρυσόστομο. Καὶ ἔχει ἀναιρεθεῖ μὲν ὑπὸ τοῦ καθηγητῆ Τσελεγγίδη, τοῦ π. Θεόδωρου Ζήση καὶ τοῦ μητροπολίτη Κυθήρων Σεραφείμ, δὲν ἀνεκλήθη δὲ ἀπὸ τὸν ὀπαδὸ τοῦ Πατριάρχη καὶ ὁμόγνωμο στὴν αἵρεση αὐτή, τὸν μητροπολίτη Μεσσηνίας.

Αὐτὰ ἐξάγονται ἀπὸ τὴν Ἐπιστολὴ τοῦ Πειραιῶς πρὸς τὸν Πατριάρχη.

Δὲν πρόλαβε, λοιπόν, νὰ στεγνώσει τὸ μελάνι τῆς πρὸς τὸν Πατριάρχη Ἐπιστολῆς καὶ ὁ μητρ. Πειραιῶς ἔσπευσε νὰ συλλειτουργήσει μὲ τὸν υἱοθετοῦντα καὶ ἀμετανοήτως πρεσβεύοντα τὴν αἵρεση τῆς «διηρημένης Ἐκκλησίας», τὸν μητροπολίτη Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομο Σαββᾶτο!

Σήμερα Κυριακή, 14 Ἰουλίου 2013 (ὅπως διαβάζουμε στὸ ἱστολόγιο “Romfea”) ἐτελέσθη «λαμπρό πολυαρχιερατικὸ συλλείτουργο, στὸν Ἱερὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου Καρέα».

Σ' αὐτὸ «προεξῆρχε ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφείμ, συμπαραστατούμενος ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομο καὶ τὸν οἰκεῖο Μητροπολίτη Καισαριανῆς κ. Δανιήλ».

Τοῦτο ἔκανε ἐντύπωση καὶ ξένισε καὶ φλογεροὺς ὑποστηριχτὲς τοῦ μητρ. Πειραιῶς, ὅπως φαίνεται ἀπὸ σχετικὸ ἄρθρο ποὺ ἐλέγχει γι' αὐτὴν τὴν πράξη τὸν μητροπολίτη Πειραιῶς μὲ τὸν τίτλο:

«ΑΓΙΕ ΠΕΙΡΑΙΩΣ! ΜΗΠΩΣ ΕΧΟΥΝ ΔΙΚΑΙΟ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΣΑΣ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΝ ΓΙΑ ΑΣΤΑΘΕΙΑ;»!

Ἀλήθεια, πῶς μποροῦν νὰ φέρονται ἔτσι εἰς τὰ τῆς Πίστεως, ὅσοι νομίζουν πὼς τὴν ὑπερασπίζουν;

Η διάθεσις του ανθρώπου είναι μέτρον του ελέους του Θεού

Ἁγ. Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου

Ἑρμηνεία εἰς τὸν στίχον:

 «Καὶ τὸ ἔλεος αὐτοῦ εἰς γενεὰν καὶ γενεὰν τοῖς φοβουμένοις αὐτόν»

τῆς Θ´ ᾨδῆς τῆς Παρθένου καὶ Θεοτόκου Μαρίας

ἀπὸ τὸ βιβλίο «ΚΗΠΟΣ ΧΑΡΙΤΩΝ»,
 ἔκδ. Β. Ρηγοπούλου, Θεσ/νίκη 1979, σελ. 219-221

Ἠλ. στοιχειοθεσία «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ

.               Καὶ διὰ τοῦτο, λέγει ἡ Παρθένος, συνέλαβα τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ καὶ διὰ τοῦτο αὐτὸς ἔλαβεν ἐξ ἐμοῦ σάρκα ἐμψυχωμένην, λογικήν, νοεράν, θελητικὴν καὶ αὐτεξούσιον καὶ ἥνωσεν αὐτὴν εἰς τὴν ἰδικήν του ὑπόστασιν, διὰ νὰ ἐκχύσῃ τὸ πλούσιον αὐτοῦ ἔλεος εἰς τὰς γενεὰς τῶν ἀνθρώπων, ὅπου μέλλουν νὰ φοβηθοῦν αὐτὸν καὶ νὰ πιστεύσουν αὐτῷ. Οἱ φοβούμενοι τὸν Θεόν, ἤτοι οἱ διὰ μετανοίας εἰς φόβον τρεπόμενοι, αὐτοὶ ἐλεοῦνται ἀπὸ τὸν Θεόν, οἱ δὲ μὴ φοβούμενοι, ἤτοι οἱ μὴ μετανοοῦντες, οὐκ ἐλεοῦνται. Διότι τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ, ἂν καὶ λέγεται ἔλεος, ὅμως εἰς τοὺς ἀξίους τοῦ ἐλέους δίδοται καὶ ὄχι εἰς τοὺς ἀναξίους αὐτοῦ· ἐὰν γὰρ καὶ εἰς τοὺς ἀναξίους ἐδίδοτο, ὅλοι οἱ ἀμετανόητοι ἁμαρτωλομ θὰ ἐσώζοντο καὶ οὐδεμς θὰ ἐκολάζετο. Τοῦτο δὲ ἐναντιοῦται εἰς τὴν θείαν δικαιοσύνην καὶ ἀποδείχνει τὸν Θεὸν ἄδικον. Ὅθεν εἶπεν ὁ Χρυσορρήμων, ἑρμηνεύων τὸ “ἐλέησόν με, κύριε, ὅτι ἀσθενής εἰμι” τοῦ ϛ´ ψαλμοῦ: «Πάντες ἐλέους δεόμεθα, ἀλλ᾽ οὐ πάντες ἄξιοί ἐσμεν ἐλεεῖσθαι· εἰ γὰρ