Λόγος για τον δαιμονοκίνητο Οικουμενισμό

Ὁμιλεῖ ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱ. Μ. Ἁγ. Παύλου Ἁγίου Ὄρους, Γέροντας Παρθένιος

«Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΦΑΤΡΙΑ»!

Καὶ οἱ Οἰκουμενιστὲς

Πατριάρχες,

Ἐπίσκοποι, θεολόγοι

ποὺ τον πρωθοῦν,

τί εἶναι;

Ὅλη αὐτὴ ἡ κίνησις τοῦ Οἰκουμενισμοῦ εἶναι μία φατρία.

Ἡ ὁποία, αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι ἐκεῖ ποὺ κάνουν αὐτὰ τὰ συνέδρια κ.λπ., εἶναι ἄνθρωποι μορφωμένοι καὶ γνωρίζουνε τὴν ἀλήθεια καὶ γνωρίζουν καὶ τὸ ψεῦδος. Ἀλλὰ δυστυχῶς τὴν ἀλήθεια δὲν τὴν ὁμολογοῦν. Διότι, ἂν τὴν ὁμολογήσουν πρέπει νὰ μὴν εἶναι Οἰκουμενιστές, ἀλλὰ πρέπει νὰ ἀκολουθήσουνε τὴν Ἐκκλησία· τὴν Ὀρθόδοξη Ἀνατολικὴ Ἐκκλησία, ἡ ὁποία ἔχει σφραγίσει τὰ πάντα…

Αὐτοὶ ὅμως ἀποσκιρτήσανε ἀπὸ αὐτὰ τὰ πράγματα καὶ κάνανε διάφορες αἱρέσεις. Καὶ δὲν εἶναι μόνο μία αἵρεσις αὐτὴ ἡ παγκοσμιοποίησις, εἶναι παναίρεσις. Δηλαδὴ τὰ ἔχουνε κάνει ὅλα λίμπα! Καὶ πᾶνε νὰ στήσουνε ἕνα θρόνο, μία πίστη ἀπιστίας. Ἕνα ψεῦδος ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ σταθεῖ. Διότι λέει ὁ Χριστὸς στὸ Εὐαγγέλιο, πᾶσα φυτείαν, ὅπου δὲν ἐφύτεψε ὁ Πατήρ μου ὁ οὐράνιος, ἐκριζωθήσεται, ἐκθεμελιωθήσεται, δὲν μπορεῖ νὰ σταθεῖ».

Κι ὅμως αὐτὸ πᾶν νὰ κάνουνε. Πᾶν νὰ κάνουνε μία θρησκεία, νὰ εἶναι ὅλοι ἀγαπημένοι καὶ καλη σου μέρα, ἀδελφὲ καὶ ἐξάδελφε, καὶ νὰ πιστεύει ὁ καθένας ὅ,τι πιστεύει… Αὐτὴ εἶναι ἡ παναίρεση. Ἔχει ὅλες τὶς αἱρέσεις.

Τὸ βίντεο τῆς ὁμιλίας ἐδῶ.

Πάπας Φραγκίσκος: Ασύμβατες και ασεβείς συγκρίσεις του εαυτού του με τον Χριστό! Και γιατί όχι, αφού ο Πάπας για τους Παπικούς είναι στη θέση του απόντος Χριστού; Με αυτον μας ενώνει ο Βαρθολομαίος! Και με ένα τέτοιο Πατριάρχη κοινωνούν οι Ορθόδοξοι!

Απίστευτη δήλωση του Πάπα:

Ο Ιησούς ήταν πολύ δημοφιλής και δείτε πώς κατέληξε!

Πηγή: "ierovima.gr"

Ο προκαθήμενος της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας μίλησε για την δημοτικότητά του και εξέφρασε, για πρώτη φορά, μια πεσιμιστική άποψη, αφού έκανε σύγκριση της μεγάλης αγάπης που του έχουν οι πιστοί σε όλο τον κόσμο, με την δημοτικότητα που απολάμβανε και ο Ιησούς Χριστός.

Ο Πάπας Φραγκίσκος σε συνέντευξη που έδωσε στον ραδιοφωνικό σταθμό της Πορτογαλίας, Radio Renascenca, όταν ρωτήθηκε για την μεγάλη δημοτικότητα, που απολαμβάνει από το ποίμνιό του, απάντησε:
«Ο Ιησούς ήταν πολύ δημοφιλής και δείτε πώς κατέληξε», αναφερόμενος, προφανώς, στην σταύρωση του Ιησού Χριστού.
Είναι η πρώτη φορά που ο λαοφιλής Πάπας Φραγκίσκος μιλά για την δημοτικότητά του και μάλιστα, με απαισιόδοξο τρόπο, σε μια χρονική στιγμή που έχει καταρρίψει ρεκόρ δημοτικότητας σε σύγκριση με τους προκατόχους του, ενώ, παράλληλα, τόλμησε να αγγίξει θέματα - ταμπού για την συντηρητική Καθολική Εκκλησία, όπως είναι ο γάμος μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου, η άμβλωση και το διαζύγιο.

Από το Συναξάρι

(17 Σεπτεμβρίου)

Οι αγίες μάρτυρες και καλλίνικες παρθένες Πίστη, Ελπίδα και Αγάπη, και η μητέρα τους Σοφία

 Οι τρεις αυτές αδελφές, Πίστις, Ελπίς και Αγάπη, ζούσαν σε κάποια πόλι της Ιταλίας την εποχή του Αδριανού (117-138). Γόνοι περιφανούς οικογενείας, ανατράφηκαν από την χήρα μητέρα τους Σοφία με πίστι, ελπίδα και αγάπη, όπως δήλωναν και τα ονόματά τους. Όταν κάποτε παρέμειναν στην Ρώμη, η φήμη του ενάρετου βίου τους διέτρεξε την πόλι και ο αυτοκράτωρ έστειλε στρατιώτες να του τις παρουσιάσουν. Η σταθερότητα των τριών αδελφών στην πίστι, ασυνήθιστη για την ηλικία τους, κατέπληξε τον Αδριανό και, πιστεύοντας πως η αμοιβαία συμπαράσταση τους έδιδε την δύναμι να του αντιστέκωνται, σκέφθηκε να τις εξετάση χωριστά.

Κράτησε λοιπόν μόνον την Πίστι, που ήταν δώδεκα ετών, και την προέτρεπε να θυσιάση στην θεά Άρτεμι. Επειδή η μάρτυς τον εμυκτήρισε και περιγέλασε το άψυχο ξόανο, διέταξε να την γυμνώσουν και να την ραβδίσουν δυνατά. Έπειτα της έκοψαν τους μαστούς, από τους οποίους αντί αίματος έρρευσε γάλα. Φιλονεικώντας με το θαύμα ο τύραννος πρόσταξε να την ξαπλώσουν επάνω σε πυρακτωμένη εσχάρα. Θεία επέμβασις όμως εκμηδένισε την θερμότητά της, και πεισμωμένος ο Αδριανός έρριξε την μάρτυρα σε τηγάνι με βραστή πίσσα και άσφαλτο. Όταν η Πίστις στάθηκε στο μέσον του καυτού μίγματος, η καυστικότης του μεταβλήθηκε σε δροσιά. Βλέποντας ο Αδριανός ότι καμία τιμωρία δεν την έβλαπτε, διέταξε να την αποκεφαλίσουν. Με έκδηλη χαρά για την απόφασι του θανάτου της η Πίστις ασπάσθηκε την μητέρα και τις αδελφές της, και έκλινε τον αυχένα για να λάβη τον δια ξίφους θάνατο.

Την άλλη ημέρα ο ασεβής τύραννος υποσχέθηκε στην δεκαετή Ελπίδα πως θα την αφήση ελεύθερη, αν προσκύνηση την θεά Άρτεμι. Η Ελπίς του αποκρίθηκε ότι δεν ήταν μόνον ομογάλακτη αλλά και ομόφρων αδελφή με την Πίστι. Τότε ο Αδριανός σταμάτησε την ανάκρισι ως περιττή και διέταξε να την γυμνώσουν, να την μαστιγώσουν και αυτήν με ωμά βούνευρα και να την ρίξουν μέσα σε αναμμένο καμίνι. Όρθια η μάρτυς στο μέσον των φλογών ευχαριστούσε τον Θεό που την διεφύλαττε αβλαβή. Κατόπιν, καθώς ξέσχιζαν τις σάρκες της με σιδερένια νύχια, η Ελπίς με πρόσωπο καταυγασμένο από υπερφυσική χάρι έλεγε στον τύραννο ότι και πάλι θα τον νικήση με την δύναμι του Χριστού. Ο Αδριανός με οργή διέταξε να την ρίξουν μέσα σε χάλκινο λέβητα γεμάτον από κοχλάζουσα πίσσα και ρητίνη. Όταν όμως είδε ότι το μεν χάλκωμα έλειωσε, το δε καυτό μίγμα χύθηκε έξω και έκαυσε πολλούς απίστους, ενώ η Ελπίς δεν έπαθε τίποτε, απεφάσισε και γι’ αυτήν τον δια ξίφους θάνατο. Εφοδιασμένη με την ευχή της μητέρας της η Ελπίς παρότρυνε στον αγώνα την Αγάπη, κατεφίλησε το μαρτυρικό λείψανο της Πίστεως και έκλινε τον αυχένα, για να προσφέρη την τιμία κεφαλή της στον Χριστό.

Αισιόδοξος ο δικαστής για την εννεαετή Αγάπη, με κολακευτικούς λόγους άρχισε να την προτρέπη στην ασέβεια, αλλά αυτή με πολλή παρρησία τον σταμάτησε και του είπε: «Μη σε πλανά η μικρή μου ηλικία και νομίζης ότι εύκολα θα την εξαπάτησης με τις κολακείες σου. Δεν θα αργήση η πείρα να σε διδάξη ότι κι εγώ είμαι καρπός της ίδιας ρίζας». Παρωξυμμένος από την ελευθεροστομία της, ο τύραννος την παρέδωσε να την κρεμάσουν και να την τανύσουν με λουριά, ώσπου να εξαρθρωθούν τα μέλη της. Έπειτα της είπε, αν θέλη να γλυτώση από την πυρακτωμένη κάμινο που της είχε ετοιμάσει, να πη μόνον «μεγάλη η θεά Άρτεμις». Σε απάντησι η Αγάπη έτρεξε και πήδησε μόνη της μέσα στις φλόγες. Ευθύς τότε η φωτιά διασκορπίσθηκε και έκαψε πολλούς από τους παρευρισκομένους. Οι στρατιώτες, που έστειλε ο Αδριανός να την συλλάβουν, έβλεπαν λευκοφόρους νέους να ψάλλουν μαζί της και δεν τόλμησαν να την πειράξουν. Όταν η μάρτυς εξήλθε άθικτη μέσα από το καμίνι, διετρύπησαν το σώμα της με τρυπάνια και τέλος την απεκεφάλισαν.

Η Σοφία ενεταφίασε μεγαλοπρεπώς τα μαρτυρικά σώματα των τριών θυγατέρων της και ύστερα από τρεις ημέρες, καθώς είχε προσπέσει στον τάφο τους και τις παρακαλούσε να δεχθούν και αυτήν σύσκηνο στα ιερά σκηνώματα που κατοικούσαν, παρέδωσε την ψυχή της στον Κύριο, για να προστεθή μαζί τους στον χορό των αγίων.

[“Νέος Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας”, υπό ιερομονάχου Μακαρίου Σιμωνοπετρίτου, εκδ. Ίνδικτος (τόμος πρώτος – Σεπτέμβριος, σ. 185-187)]