τοῦ κ. Ἰωάννη Ρίζου
Το 1924 η Χριστομάχος
μασονία με τα όργανα της μέσα στην εκκλησία κατέσφαξε το Ορθόδοξο ποίμνιο
επιβάλλοντας –δια της βίας και μαφιόζικων μεθόδων– την αποκοπή του από τις άγιες εντολές των Οικουμενικών
Συνόδων.
Το 1965 ένας νέος
Κήρινθος, ένα γνήσιο τέκνο του διαβόλου, και μια μικρή παρέα επισκόπων (ενός ανύπαρκτου
ποιμνίου) αίρει τα Συνοδικά αναθέματα κατά των παπικών, και τους ανακηρύσσει αδελφή εκκλησία βλασφημώντας χιλιάδες Αγίους και Μάρτυρες που διδαξαν τα
αντίθετα και έπαθαν τα φριχτότερα. Οι επόμενοι πατριάρχες άξιοι πολίτες της Βαβυλώνας,
υιοθέτησαν την Δυτική χολερική διδασκαλία και θυσίασαν στις
σκωληκόβρωτες αιρέσεις και τον αιμοδιψή
Μπαθομέτ, χιλιάδες ψυχές του ποιμνίου του Θεού.
Το 1991 στο Μπαλαμάντ
αναγνώρισαν τον παπισμό.
Το 1993 στο Σαμπεζύ αναγνώρισαν
την θηριώδη αίρεση των Μονοφυσιτών ως αδελφή και
«ορθόδοξη εκκλησία».
Το 2006 στο Πόρτο Αλέγκρε
αναγνώρισαν όλες τις χριστιανικές αιρέσεις
ως κανονικές εκκλησίες, καθοδηγούμενες
από το Άγιο Πνεύμα.
Η διοίκηση
της Εκκλησία της Ελλάδας, τα υπόλοιπα
πατριαρχεία και αυτοκέφαλες Εκκλησίες κρυφοστήριζαν ολόψυχα το Φανάρι όλα αυτά τα χρόνια στο να ολοκληρώσει
τη «βρώμικη δουλειά», την αναβίωση και προσχώρηση στο άθεο δόγμα του
Απελλού. Η απόδειξη έλαμψε στο Κολυμπάρι. Αφού ψιθύρισαν για τα μάτια του
κόσμου κάποιες «αγωνιστικές» αντιρρήσεις υπέγραψαν φαρδιά πλατιά ότι δεν υπάρχουν αιρέσεις
άλλα όλες οι κακοδοξίες είναι άγιες και σωτηριώδεις εκκλησίες.
Ποιμένες στην
όψη και λύκοι στην πράξη. Εισηγητές της φρενοβλάβειας. Πιστότατοι εργολάβοι που
προδίδουν χωρίς διωγμό. Οι λέγοντες: «Δεύτε
αποκτείνωμεν Αυτόν, ίνα ημών γέννηται η κληρονομία».[1]
Έτσι, οι Άγιοι
(που θα κρίνουν τον κόσμο[2]),
και οι οποίοι δίδαξαν ότι οι αιρέσεις οδηγούν στην κόλαση και οι Οικουμενικές
Σύνοδοι που επικύρωσαν την διδασκαλία τους και οι Μάρτυρες που θυσιάστηκαν προασπιζόμενοι αυτήν την Πίστη, στο Κολυμπάρι
παρουσιάστηκαν ώς πλανεμένοι. Οι συνδαιτυμόνες του Κολυμπαρίου και οι «δι΄ ευλόγους αιτίες απολειφθέντες», υποθέτω
στην επόμενη «Αγία και Μεγάλη Σύνοδο» θα προλάβουν να τους αναθεματίσουν.
Ω!! «Εσείς, παιδιά της μάγισσας, απόγονοι μοιχού
και πόρνης πλησιάστε κατά ’δώ. Ποιόν κάνετε περίγελο; Ποιόν έχουν στόχο τα
ανοιχτά σας στόματα; Και σε ποιόν βγάζετε την γλώσσα;»[3] Για τους ψυχρούς και αδιάφορους
χριστιανούς είστε σπουδαίοι, για τις χιλιάδες χιλιάδων που ακολούθησαν και θα
ακολουθήσουν την αίρεση σας έως την απώλεια της κολάσεως είστε τέκνα
της κατάρας[4].
Στην ληστρική ψευδοσύνοδο της Κρήτης αποδείχτηκε ότι Ορθόδοξους Επισκόπους δεν έχουμε. Έχουμε «σοφούς εις το κακόν».[5]
Οι χειρότεροι υπογράφουν και οι καλύτεροι
υποθέτουμε ότι υπάρχουν. Τους αναζητούμε με βάση πολύπλοκους μαθηματικούς
υπολογισμούς. Οι Ηγούμενοι των
μοναστηριών ατενίζουν από τα καταπράσινα
ρετιρέ τους τον κοσμάκη να ανάβει το κερί, να φιλά την εικόνα και να πεζοδρομεί
προς τον άδη. Οι αρχαιοφύλακες των
Αγιορείτικων μουσείων προβάλουν
τα εκθέματα της Πίστεως μα όχι και την
Πίστη, αφού είναι κωλυόμενοι σε άλλες δουλειές. «Ουαί
αυτοίς ότι την οδόν του Κάϊν επορεύθησαν». «Κάνατε την ψευτιά κατάφύγιο και
την απάτη κρυψώνα».[6] «Άνθρωποι
καταφθαρμένοι τον νούν , αδόκιμοι περι την πίστιν».[7]Μάθετε ότι: «Δεν
ανήκετε στην εκκλησία του Χριστού όσοι δεν βρίσκεστε στην αλήθεια»[8].
Καημένο ποίμνιο!
Ιερέ λαέ του Θεού για το οποίο ο Χριστός έκλαψε με αίμα! Που αγωνίζεσαι να ξεφύγεις
από την αμαρτία του κόσμου και έπεσες στις αρκούδες της δεσποτοκρατίας και τις
ύαινες της κρυφο-Ουνίας. Ακολούθησες με εμπιστοσύνη το αγιασμένο ράσο
έχοντας στο νου σου τους αγίους που το φόρεσαν άλλα δεν ενδιαφέρθηκες να δείς
ότι τώρα φοριέται από οχιές και λύκους. Από κωφάλαλους φαρμακοποιούς θανάσιμων υπνωτικών της Ορθόδοξης συνείδησης σου. Από τους
Βατικάνειους τεχνίτες της ευθανασίας που
διακηρύττουν τις αμαρτίες τους όπως στα Σόδομα. [9]
Αλλα: «Mη τρέμεις Ιακώβ, φτωχέ λαέ Ισραήλ! Εγώ θα σε βοηθήσω
έστω κι αν είσαι ανίσχυρος σα σκουλίκι που το πατούν. Εγώ! Ο Κύριος, είμαι ο
λυτρωτής σου!»[10]
ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ
Σαφή εντολή
μας δίνει ο Κύριος μας ότι τα δικά Του πρόβατα δεν πρέπει να ακούν φωνή ξένου
ποιμένα άλλα να φεύγουν.[11]
Και οι Απόστολοι και οι Σύνοδοι και οι άγιοι να ξεχωρίσουμε τους εαυτούς μας
από τα άτιμα σκεύη [τους ψευδοδιδασκάλους],[12]
που ο λόγος τους ξαπλώνεται σαν γάγγραινα μας ορίζουν.
«Ούτε
για λίγη ώρα εν δεχόμαστε σχέση με αυτούς που κουτσαίνουν στην πίστη... ακόμα
κι αν αυτοί μας φαίνονται πολύ γνήσιοι και επίσημοι, εμείς πρέπει να τους
σιχαινόμαστε. Όσοι αγαπάμε τον Κύριο», ορίζει ο Μ. Βασίλειος.[13]
«Κάθε
κληρικό του οποίου η πίστις, οι λόγοι και τα έργα δεν συμφωνούν με τις
διδασκαλίες των Αγίων πατέρων να τον αποστρεφόμεθα και να τον μισούμε ως δαίμο-να,
έστω κι αν ανασταίνει νεκρούς και κάνει άλλα μύρια θαύματα»,[14]
επιτάσσει ο
Άγ. Συμεών.
«Όχι
μόνο αν κάποιοι λένε συνολικά αντίθετα πράγματα που ανατρέπουν τα πάντα
άλλα και το παραμικρό αντίθετο να διδάξουν
να είναι αναθεματισμένοι», διασαφίζει ο
Ιερός Χρυσόστομος.[15]
«Από
αυτούς πρέπει να πεταγόμαστε μακρυά όπως πεταγόμαστε όταν συναντάμε ένα φίδι,
και να διακόπτουμε κάθε κοινωνία και να φεύγουμε με όλη μας την δύναμη, ακόμα
κι αν μας φαίνονται σεβάσμιοι και πράοι», προειδοποιεί ο Μ. Φώτιος[16]
Αδελφοί, «άν και βρισκόμαστε στο ορθόδοξο φώς αυτό δεν θα μας
ωφελήσει αν έχουμε κλειστά τα μάτια».[17]
«Τα μη μετ΄ ευσεβών δογμάτων τελούμενα ου προσδέχεται ο
Θεός».[18] «Ούτε οι
προσευχές, ούτε οι ελεημοσύνες, ούτε οι Λειτουργίες, ούτε άλλη αρετή είναι
αποδεκτή από τον Θεό άν ο άνθρωπος έχει λανθασμένες αντιλήψεις για τον Θεό»,[19] γιατί
ο Θεός φανερώθηκε στον άνθρωπο κι άνθρωπος μεταλλάζει την εικόνα Του εξ αιτίας της
υπερηφάνειας του.
«Η
απλότητα και η ακακία δεν θα σας συγχωρεθεί, αν πλανηθήτε από την πανουργία των
ψευδοδιδασκάλων».[20]
Λοιπόν, «Έξελθε εξ αυτών ο λαός μου, ίνα μη συγκοινωνήσετε ταίς
αμαρτίαις αυτής και ίνα εκ των πληγών αυτής μη λάβητε».[21]
Ιωάννης Ρίζος
kapsala@yahoo.com
[1] Λουκ. κ΄ 14.
[2] Α΄ Κορ. στ΄ 2.
[3] Ησ. 57, 3-4.
[4] Β΄ Πέτρ. β΄ 14.
[5] Ιερεμ. δ΄, 22.
[6] Ησ. 8, 20.
[7] Β΄ Τιμ.γ΄ 8.
[8] Αγ. Γρηγορίου Παλαμά,
Άπαντα, σ. 627.
[9] Ησ. 3, 9.
[10] Ησ. 41, 14 και 43 1-4.
[11] Ιω. ι΄ 5.
[12] Β΄ Τιμ. β΄17.
[13] Όροι κατ΄ επιτομή, ερωτ. ριδ΄.
[14] Άγιος Συμεών ο Νέος
Θεολόγος, Λόγος ΣΤ΄.
[15] Ερμηνεία εις την Προς Γαλάτας.
[16] Ε.Π.Ε 12, 400, 31.
[17] Ιερός Αυγουστίνος.
[18] Αγ. Κύριλλος, Κατηχήσεις,
4,2.
[19] Αγ. Ιωάννου Δαμασκηνού,
Ιερά παράλληλα.
[20] Άγ. Θεοφύλακτος, Αγ. Νικοδήμου,
Ερμηνεία εις τας ΙΔ Έπιστολάς του
Απ. Παύλου, τ.β΄.σ.171-172.
[21] Αποκ. ιη΄ 4.
