Οι «έξυπνοι Οικουμενιστές» της Ρουμανίας και οι αντικρουόμενες συμβουλές του π. Θ. Ζήση!

Ὅσο κι ἂν οἱ Πατέρες –καὶ οἱ ἀδελφοὶ ποὺ τοὺς ἀκολουθοῦν– δυσανασχετοῦν στὴν κριτικὴ τῆς ἀντιπατερικῆς πορείας ποὺ ἔχουν ἐπιλέξει νὰ βαδίσουν, ἐμεῖς θὰ συνεχίσουμε νὰ παρουσιάζουμε τὶς ἐνέργειες καὶ τοὺς λόγους τους, συγκρίνοντάς τα μὲ τὴν πορεία καὶ τὴν διδασκαλία τῶν Ἁγίων. Ἡ προσπάθειά μας δὲν ἔχει νὰ κάνει μὲ τὰ πρόσωπα, ἀλλὰ μὲ τὴν ἀλλοίωση τῆς Πίστεως, στὸν ποιμαντικὸ τομέα της, ποὺ ἐπιχειροῦν ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης καὶ ὁ π. Νικόλαος Μανώλης.

Θὰ ἀσχοληθοῦμε, λοιπόν, μὲ ἕνα πρόσφατο βίντεο (ἐδῶ). Σ’ αὐτὸ ἀκοῦμε τὶς ἐρωτήσεις ποὺ ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης δέχεται διὰ τοῦ π. Ματθαίου Βουλκανέσκου (μετὰ τὴν Σύναξη τοῦ Ὡραιοκάστρου) ἀπὸ Ὀρθοδόξους πιστοὺς τῆς Ρουμανίας. Οἱ ἀπαντήσεις τοῦ π. Θεοδώρου –δυστυχῶς– δὲν ἀκολουθοῦν τὰ ἴχνη τῶν Ἁγίων Πατέρων. Καὶ ἐκτὸς αὐτοῦ, οἱ ἀπαντήσεις του διέπονται ἀπὸ διγλωσσία καὶ αὐτοδικαίωση. Τὶς παρουσιάζουμε καὶ τὶς σχολιάζουμε.

Τὸ βίντεο

  

Ἐρώτηση: Ποιά εἶναι ἡ οὐσία τοῦ προβλήματος μεταξὺ τῆς βασιλικῆς ὁδοῦ, ποὺ ἔχετε ἐσεῖς καὶ ὅλοι οἱ Πατέρες, καὶ τῆς θέσεως ποὺ ἔχουν οἱ τρεῖς Πατέρες ὁ π. Σάββας, ὁ π. Χαρίτων καὶ ὁ π. Χερουβίμ. Ποιά εἶναι ἡ διαφορά;

π. Θεόδωρος Ζήσης: Ἡ βασικὴ διαφορὰ εἶναι ὅτι οἱ Ἁγιορεῖτες Πατέρες θέλουν οἱ πιστοὶ Ὀρθόδοξοι νὰ ἐκκλησιάζονται μόνο ἐκεῖ ποὺ οἱ ἱερεῖς ἔχουν διακόψει τὸ μνημόσυνο καὶ ὅτι οἱ πιστοὶ δὲν μποροῦν νὰ ἐκκλησιάζονται ἐκεῖ ποὺ δὲν ἔχουν διακόψει τὸ μνημόσυνο. Αὐτὸ δὲν εἶναι λάθος, αὐτὸ εἶναι ἡ κανονικὴ Ἀκρίβεια. Ἀλλὰ τώρα δὲν μποροῦμε νὰ ἐφαρμόσουμε τὴν Ἀκρίβεια, διότι δημιουργοῦνται πολλὰ ποιμαντικὰ προβλήματα.

[σ.σ.:  Ὁ π. Θεόδωρος ἐδῶ κατ’ ἀρχὰς δηλώνει ὅτι ἡ διακοπὴ μνημοσύνου εἶναι ἡ κανονικὴ ὁδός. Καὶ ἡ κανονικὴ ὁδὸς εἶναι ἀσφαλῶς καὶ ἡ βασιλικὴ ὁδός. Ὅμως, ταυτόχρονα διαστρέφει τὰ πράγματα καὶ ἀποδέχεται τὰ ἑξῆς σχιζοφρενικά: ἀποδέχεται τὴν θέση τῆς ἐρωτήσεως ποὺ τοῦ κάνει ὁ π. Ματθαῖος· ὅτι δηλαδή, ὁ π. Θεόδωρος καὶ ΟΛΟΙ οἱ Πατέρες ποὺ τὸν ἀκολουθοῦν ἐφαρμόζοντας τὴν Οἰκονομία, ἐφαρμόζουν τὴν βασιλικὴ ὁδό!   Ὅμως:

1) Ἐδῶ ὁ π. Θεόδωρος συνειδητὰ ἀντιστρέφει τοὺς ὅρους: Τὸ ΟΛΟΙ δὲν ταιριάζει στὴν ὁμάδα τοῦ π. Θεοδώρου, τὴν ὁμάδα τῶν τριῶν μόνο  πατέρων! Ἀντίθετα, ταιριάζει σὲ ΟΛΟΥΣ τοὺς ἄλλους Ἁγιορεῖτες πατέρες καὶ τοὺς ἐν Ἑλλάδι ἀποτειχισμένους ἱερεῖς καὶ πολλοὺς λαϊκούς, ποὺ ἐπωνύμως ἢ καὶ ἀνωνύμως ἀποτειχίστηκαν ὀρθοδόξως! Ἡ ὁμάδα τοῦ π. Θεόδωρου ἀποτελεῖται ἀπὸ μόνο τρεῖς: Τὸν ἴδιο, τὸν π. Νικόλαο καὶ τὸν π. Φώτιο! Μόνο αὐτοὶ οἱ τρεῖς ἔχουν ἀποτειχιστεῖ μὲ ἕνα μεσοβέζικο μετα-αντι-πατερικὸ τρόπο ἀποτειχίσεως. Οἱ ἄλλοι, λοιπόν, ἐφαρμόζουν τὴν «βασιλικὴ ὁδό» τῆς Κανονικότητος καὶ τῆς Ἀκριβείας.

 2) Προκύπτει, λοιπόν, ἕνα ἐρώτημα κρίσεως στὸν καθηγητὴ καὶ ποιμένα π. Θεόδωρο Ζήση: Ἡ Ἀκρίβεια καὶ ἡ Κανονικότητα συνιστοῦν τὴν «βασιλικὴ ὁδό» ἢ ἡ Οἰκονομία; Ἂς ἀπαντήσει μὲ ἁγιοπατερικὰ κριτήρια. Ἐμεῖς πάντως, μελετώντας τοὺς Ἁγίους Πατέρες διακριβώσαμε (καὶ δὲν «καταδέχτηκε» νὰ τό …ἀνατρέψει μὲ κείμενό του ὁ π. Θεόδωρος!) ὅτι ἡ Ἀκρίβεια εἶναι ἡ βασιλικὴ ὁδός! Ἡ Οἰκονομία εἶναι παράδρομος, εἶναι ἔξοδος γιὰ κάποιους λόγους ἀπὸ τὴν βασιλικὴ ὁδό, ἀλλὰ δὲν εἶναι ἡ βασιλικὴ ὁδός. Γιατί, λοιπόν, διαστρέφει τὰ πράγματα; Γιὰ νὰ δικαιώσει τὶς λανθασμένες ἐπιλογές του;

3) Και, βέβαια, δὲν ξεχνᾶμε ὅτι αὐτὸ τὸ ἴδιο ἐπιχείρημα τὸ χρησιμοποιοῦσε ὁ π. Θεόδωρος καὶ παλαιότερα γιὰ νὰ ἀποφύγει τὴν ἀποτείχιση. Τώρα αὐτὸ τὸ ἴδιο χρησιμοποιεῖ γιὰ τὴν μεσοβέζικη ἀποτείχιση!

4) Στὴ συνέχεια λέει ὅτι δὲν ἀκολουθεῖ τὴν Ἀκρίβεια, διότι …ἀνακάλυψε(!) ὅτι ἡ Ἀκρίβεια δημιουργεῖ ποιμαντικὰ προβλήματα! Κι αὐτὸ εἶναι πρόβλημα ἀπόρριψης τῆς Ἀκρίβειας, πάτερ μου; Μὰ εἶναι ἡλίου φαεινότερο ὅτι ἡ Εὐαγγελικὴ ὁδὸς δὲν εἶναι στρωμένη μὲ ροδοπέταλα, τιμὲς καὶ τηλεοπτική-ιντερνετικὴ δόξα! Ὑπάρχει περίπτωση ἡ ἀποτείχιση –μιὰ πράξη ρήξης μὲ τὸ σάπιο ἐκκλησιαστικὰ καὶ αἱρετικὸ κατεστημένο– νὰ μὴν δημιουργήσει προβλήματα; Γνωρίζετε κάποια περίοδο τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας ποὺ ἡ ἐφαρμογὴ τῆς Ἀκρίβειας δὲν δημιουργοῦσε καὶ ποιμαντικά προβλήματα, δὲν γινόταν ἀφετηρία διώξεων; Κι ὅμως οἱ Ἅγιοι, παρὰ τὰ προβλήματα, ἐφάρμοζαν τὴν Ἀκρίβεια, γιατὶ εἶχαν ἀποφασίσει νὰ ἀκολουθήσουν τὸν σταυρικὸ δρόμο τοῦ Εὐαγγελίου: τὴν ἀπομόνωση, τὶς καθαιρέσεις, τοὺς διωγμούς, ποὺ ἐσεῖς ἀγωνίζεστε νὰ τὰ ἀποφύγετε καὶ παρακαλεῖτε τὸν Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης νὰ μὴν σᾶς καθαιρέσει, ἀλλὰ νὰ σᾶς ἐπαινέσει(!), διότι ἔτσι λέει ὁ Κανόνας!!! Μά, σὲ τόση ἀκρισία ἔχετε περιπέσει; Εἶναι δυνατὸν νὰ δεχθεῖ τὸν ΙΕ΄ Κανόνα ὁ κ. Ἄνθιμος, ποὺ τὸν ἀποκαλεῖ «ψευδεπίσκοπο»; Ἀλλ’ αὐτὴ ἡ μεσοβέζικη ἀποτείχιση τοῦ συμβιβασμοῦ μὲ τὸν Μητροπολίτη ἀπὸ τὸν ὁποῖο ἀποτειχιστήκατε, ἀνήκει στὴν καταστροφικὴ λογικὴ τῆς δυνητικῆς ἑρμηνείας τοῦ ΙΕ΄ Κανόνα. Καὶ ὅπως εὔστοχα παρατηρεῖ ἀρθρογράφος (ἐδῶ) «αυτή η ποιμαντική της δυνητικής ερμηνείας δεν απέτρεψε την άλωση της Εκκλησίας από τον οικουμενισμό»!].

(Συνεχίζει ὁ π. Θεόδωρος):

 Γι’ αὐτό, ἐπειδὴ οἱ Κανόνες ἐπιτρέπουν στὶς περιπτώσεις αὐτὲς τὴν ἐφαρμογὴ τῆς Οἰκονομίας, γι’  αὐτὸ (κι αὐτὴ εἶναι ἡ διαφορά μας) ἐμεῖς συνιστοῦμε, ὅτι οἱ πιστοὶ μποροῦν νὰ ἐκκλησιάζονται σὲ Ἐπισκόπους ἢ ἱερεῖς, ποὺ ἔχουν ὀρθόδοξο φρόνημα, ἔστω κι ἂν μνημονεύουν. Αὐτὸ εἶναι Οἰκονομία.

[σ.σ.:  Αὐτὸ δὲν εἶναι Οἰκονομία, πάτερ, εἶναι περιφρόνηση καὶ συνειδητὴ ἐκ βάθρων ἀνατροπὴ τῶν Ἐντολῶν τοῦ Κυρίου, τῶν Εὐαγγελικῶν Ἐντολῶν, τῆς Π. Διαθήκης, τῆς Πατερικῆς μας Παραδόσεως. Ὁ Κύριος, οἱ Ἀπόστολοι εἶναι σαφεῖς καὶ ἀπόλυτοι: «Ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν καὶ ἀφορίσθητε!»! «Χαίρειν αὐτοῖς μὴ λέγητε»! «Αἱρετικόν… (καὶ ἀμετανόητον Πατρ. Βαρθολομαῖον) παραιτοῦ» καὶ μὴ μνημόνευε, κ.ἄ. Ἡ Ἀκρίβεια εἶναι ἡ βασιλικὴ ὁδός. Ἡ Οἰκονομία ἐφαρμόζεται μεμονωμένα, ἀφοῦ ἐφαρμοστεῖ ἡ Ἀκρίβεια. Καί στὴν περίπτωση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ (ποὺ εἶναι ἀνοικονόμητος) ἡ Οἰκονομία μπορεῖ νὰ ἐφαρμοστεῖ γιὰ ὅσους –λόγῳ τῆς φοβερῆς ἐκκοσμικεύσεως καὶ προσβολῆς ἀπὸ τὸν ἰὸ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ– ἀδυνατοῦν νὰ ἀντιληφθοῦν τὴν σημασία καὶ τὴν ἀναγκαιότητα τῆς Ἀκριβείας.

Τὸ σχετικὸ Βίντεο ἐδῶ.

Ἡ Οἰκονομία δὲν μπορεῖ νὰ ἐφαρμόζεται καὶ κυρίως νὰ διδάσκεται ἀπὸ Ποιμένες τῆς δικῆς σας «παγκοσμίου» ἐμβέλειας, π. Θεόδωρε, (ὅπως σᾶς κολάκευσε ὁ π. Ματθαῖος καὶ ὁ π. Νικόλαος Μανώλης), κολακεία ποὺ τὴν χαρήκατε καὶ ποὺ καμαρώνετε, γιατὶ τάχα ὅλοι περιμένουν ἀπὸ ἐσᾶς τὰ φῶτα περὶ τοῦ πρακτέου. Ἐσεῖς –ποὺ ἀποδέχεσθε μὲ καύχηση ὅτι εἶστε ὁ ἀρχηγὸς τοῦ ἀγῶνα– πρέπει νὰ ἐφαρμόζετε τὴν Ἀκρίβεια, ἀκόμα κι ἂν συμβουλεύετε σὲ ἀδύναμους ἀνθρώπους τὴν Οἰκονομία!

Ἔπειτα ἡ δικαιολογία γιὰ τὴν ἐφαρμογὴ τῆς Οἰκονομίας εἶναι σοβαροφανής, ἀλλὰ στὸ βάθος της εἶναι ἀστεία! Καὶ ποιά εἶναι ἡ δικαιολογία; Ὅτι οἱ πιστοὶ δὲν θὰ εἶχαν ποῦ νὰ κάνουν τὸ Πάσχα καὶ ποῦ νὰ ἐκκλησιαστοῦν! Μὰ ἐσεῖς θὰ ἔπρεπε νὰ κάνετε τὸ Πάσχα σὲ μιὰ αἴθουσα, σὲ μιὰ ἀποθήκη, ὥστε νὰ λύσετε τὸ πρόβλημά τους. Μήπως δὲν ἔχετε τὰ πολλὰ ἀνάλογα παραδείγματα ἀπὸ τοὺς Ἁγίους; Γιὰ θυμηθεῖτε –ἐσεῖς τὰ διδάσκατε αὐτά– τὸν ἅγιο Γρηγόριο: δὲν ἔκανε λειτουργία σὲ μιὰ «ἀποθήκη», ποὺ ἀργότερα ὀνομάστηκε ἁγία Ἀναστασία;].

(π. Θεόδωρος):

Κι αὐτὴ τὴν Οἰκονομία, τὴν συνέστησε –χθὲς ἀκόμη– καὶ ὁ γέροντας Γαβριὴλ ἀπὸ τὸ Ἅγιο Ὅρος, μὲ χειρόγραφο, ποὺ στὸ τέλος λέει: σᾶς παρακαλῶ ἀκολουθῆστε τοὺς Ἁγίους Πατέρες στὴ σημερινὴ συγκυρία καὶ ἐφαρμόστε τὴν Οἰκονομία.

[σ.σ.:  Αὐτὴ ἡ ἑρμηνεία τῶν λόγων τοῦ π. Γαβριήλ, π. Θεόδωρε, δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἰσχύει. Μᾶλλον τὸν παρερμηνεύετε. Ἂς τὴν θυμηθοῦμε. Ἔγραψε: «Οἱ ἅγιοι πατέρες μας ἐζήτησαν τήν ἀκρίβεια τῶν ἀποφάσεων τῶν συνόδων ἀλλά καί τήν οἰκονομία στό πρακτέο τῆς ζωῆς. Σᾶς παρακαλῶ ἀκολουθῆστε τούς ἁγίους πατέρας στήν σημερινή συγκυρία καί ἐφαρμόστε τήν οἰκονομία». Δηλ. ἡ Ἀκρίβεια προηγεῖται καὶ ἡ Οἰκονομία ἕπεται στὴν πράξη, γιὰ ὅσους δὲν τὴν ἀντέχουν. Ἀλλὰ καὶ σὲ δύο βίντεο ποὺ μᾶς θύμισε πάλι προχθὲς τὸ ἱστολόγιο «Ο ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΣ» (ἐδῶ) ὁ γ. Γαβριήλ, ὅταν τὸν ἐρωτοῦν: Ἐσεῖς εἶστε ὑπέρ τῆς παύσεως τοῦ Μνημοσύνου τοῦ πατρ. Βαρθολομαίου; Ἀπαντᾶ: Βέβαια. Σᾶς εἶπα παραδείγματα. Ὁ ἅγιος Χρυσόστομος λέγει: «Φεῦγε αὐτὸν καὶ παραίτησε». Ὁ ἅγιος Γερμανός: «Νὰ φεύγετε ὁλοταχῶς ἀπὸ τοὺς ἱερεῖς τοὺς λατινόφρονες, εἰδ’ ἄλλως θὰ ὑποστεῖτε τὴν ἴδια κόλαση μ’ αὐτούς. Οὔτε στὴν Ἐκκλησία νὰ πηγαίνετε, οὔτε ἀντίδωρο νὰ παίρνετε ἀπὸ τὰ χέρια τους». Σημασία ἔχει τι λένε οἱ Ἅγιοι, ὄχι τί λέω ἐγώ. Ἀκοῦτε, π. Θεόδωρε, τί λέει ὁ γέροντας;].

(π. Θεόδωρος):

Καὶ αὐτὸ εἴχαμε συμφωνήσει μὲ τοὺς Ἁγιορεῖτες Πατέρες. Καὶ ξαφνικὰ χθές, ἄλλαξαν αὐτὴν τὴν συμφωνία καὶ ζητοῦν νὰ ἐφαρμόσουμε τὴν Ἀκρίβεια.

[σ.σ.:  Τὸ πρόβλημα, πάτερ, δὲν εἶναι τὸ ἂν ἄλλαξαν. Ποῦ εἶναι τὸ κακό, ἂν ἄλλαξαν (ἂν εἶναι, ὅπως τὰ λέτε, γιατί οἱ ἴδιοι ἀκόμα –λόγῳ τῶν ἑορτῶν τῆς Μ. Ἑβδομάδος καὶ Πάσχα– δὲν μίλησαν), ἂν ἄλλαξαν, λοιπόν, γιατὶ συνειδητοποίησαν ὅτι, ἡ Οἰκονομία ποὺ συμφώνησαν μαζί σας,  ἔρχεται σὲ ἀντίθεση μὲ τὴν Ἀκρίβεια; Πολὺ καλὰ δὲν ἔκαναν; Καὶ ἐσεῖς δὲν πήρατε μέρος στὴν Ἡμερίδα γι’ αὐτὸν τὸν λόγο; Δυστυχῶς φαίνεται ἀπὸ τὰ λόγια σας, ὅτι τὸ πρόβλημα δὲν εἶναι τὸ δίλημμα Ἀκρίβεια ἢ Οἰκονομία· ἀλλά: ἀκολουθῶ τὴν αὐθεντία ποὺ λέγεται π. Θεόδωρος ἢ ὄχι!]. 

Ἐρώτηση: Τί σημαίνει ὀρθόδοξο φρόνημα γιὰ τοὺς ἐπισκόπους; Καὶ ποιά εἶναι τὰ σύνορα, ποὺ μποροῦμε ἐμεῖς νὰ διακρίνουμε, ὅταν ἕνας Ἐπίσκοπος ἔχει τουλάχιστον ὀρθόδοξο φρόνημα, ἀλλὰ ἀπὸ φόβο δὲν μνημονεύει, ἢ δὲν ἔχει ὀρθόδοξο φρόνημα καὶ ἐπιβάλλει τὴν αἵρεση;

π. Θεόδωρος: Ὀρθόδοξο φρόνημα σημαίνει νὰ ἀκολουθεῖ κανένας τὴ Συνοδικὴ καὶ Πατερικὴ  Παράδοση, καὶ νὰ καταδικάζει ὅλες τὶς αἱρέσεις καὶ τὴ μεγάλη σύγχρονη αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὅπως ἐπίσης καὶ τὴ ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης, ἡ ὁποία νομιμοποίησε τὸν Οἰκουμενισμό. Ἑπομένως τὸ κριτήριο γιὰ ἕναν Ἐπίσκοπο, ἂν εἶναι Ὀρθόδοξος (ἢ Οἰκουμενιστής, βρίσκεται στό) ἂν δικαιολογεῖ τὸν Οἰκουμενισμό, τὶς συμπροσευχές, τὶς ἐπισκέψεις στοὺς Παπικούς, στοὺς Προτεστάντες καὶ στοὺς ἄλλους αἱρετικούς. Καὶ ἐπίσης, ἂν δικαιολογεῖ ὅσα ἔγιναν στὴν Κρήτη. Δὲν ὑπάρχουν ὅρια. Τὰ ὅρια εἶναι σαφῆ:  Ὀρθοδοξία καὶ αἵρεση.

Τώρα ὑπάρχει περίπτωση μόνο, κάποιος Ἐπίσκοπος νὰ εἶναι δειλός, νὰ φοβᾶται. Ἂν συζητήσουμε μὲ αὐτὸν τὸν Ἐπίσκοπο καὶ τὸν ρωτήσουμε:  ἐσεῖς εἶστε ὑπὲρ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ ὑπὲρ τῆς Συνόδου; Καὶ μᾶς πεῖ: ὄχι, ἐγὼ εἶμαι ἐναντίον, σημαίνει ὅτι αὐτὸς ἔχει ὀρθόδοξο φρόνημα, ἀλλὰ εἶναι δειλός.

[σ.σ.:  Τί διγλωσσία, τί ἀλλοπρόσαλλη διδασκαλία εἶναι αὐτή, πάτερ; Στὴν ἀρχὴ μᾶς διδάσκετε τὸ ὀρθόδοξο κριτήριο, γιὰ τὸ πότε ἔχει κάποιος «Ὀρθόξοξο φρόνημα». Κι αὐτὸ τὸ κριτήριο εἶναι: «νὰ ἀκολουθεῖ τὴν Πατερικὴ  Παράδοση καὶ νὰ καταδικάζει τὴ ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης». Καὶ μετὰ μᾶς λέτε ὅτι ἡ πλειοψηφία τῶν Ἑλλήνων Ἐπισκόπων (ἀλλὰ καὶ τῶν Ἐπισκόπων ἄλλων Ἐκκλησιῶν) –καὶ αὐτοὶ εἶναι ἑκατοντάδες– ποὺ σιωπηρὰ λέγουν στοὺς πιστοὺς ὅτι εἶναι ἀντίθετοι στὸν Οἰκουμενισμὸ καὶ στὴν Κρήτη, ἀλλὰ ἀπὸ φόβο δὲν ὁμολογοῦν, σημαίνει πὼς κι αὐτοὶ ἔχουν …Ὀρθόδοξο φρόνημα; Ποῦ ὑπάρχει στὴν διδασκαλία τῶν Ἁγίων αὐτὴ ἡ θέση; Πῶς μπορεῖ σήμερα, μετὰ ἀπὸ 100 περίπου χρόνια Οἰκουμενισμοῦ, ἀναλύσεώς του, καταδίκης του ἀπὸ Ἁγίους, καὶ χωρὶς νὰ ὑπάρχουν φονικοὶ διωγμοί (ὅπως π.χ. στὰ χρόνια τοῦ Ἀρειανισμοῦ καὶ τῆς Εἰκονομαχίας), νὰ διδάσκετε πὼς μπορεῖ κάποιος ἱερωμένος, ποὺ ἀπὸ δειλία δὲν ὁμολογεῖ, ὅτι «αὐτὸς ἔχει ὀρθόδοξο φρόνημα; Πῶς καταδικάζει κανεὶς τὴν αἵρεση, πάτερ; Μὲ κρυφὰ λόγια «θέτων τὸν καιόμενον λύχνον ὑπὸ τὸν μόδιον» ἢ μὲ ἔργα «ἐπὶ τὴν λυχνίαν», ἵνα φέγγει τοῖς πᾶσι; Ἐσεῖς σὰν πατρολόγος πρέπει νὰ τὸ ξέρετε αὐτό. Γιατὶ ἀλλιῶς, γιατὶ «ἀποτειχισθήκατε»;

Δυστυχῶς, αὐτὴ ἡ διδασκαλία σας εἶναι ἀντι-εὐαγγελική, π. Θεόδωρε. Αὐτοὺς τοὺς Ἐπισκόπους ἡ Ἀποκάλυψη τοὺς χαρακτηρίζει «δειλούς» καὶ τοὺς προορίζει γιὰ τὴν κόλαση, ὁ δὲ Κύριος γι’ αὐτούς ἀποφαίνεται: «οὐκ οἶδα ὑμᾶς», σύμφωνα μὲ τὴν διδασκαλία τῶν Ἁγίων! Καὶ ἡ φροντίδα τῶν πιστῶν εἶναι νὰ μὴν βρεθοῦμε σ’ αὐτὴ τὴν μερίδα. Κι ἐσεῖς τοὺς διδάσκετε, ὅτι δὲν συμβαίνει τίποτα, ἂν εἶναι καὶ δειλοί; Κι ὄχι οἱ ἁπλοὶ πιστοί, ἀλλὰ οἱ Ποιμένες; Ἐσεῖς, τελικά, πάτερ, ποιά Πατερικὴ Παράδοση ἀκολουθεῖτε; Τὴν Ὀρθόδοξη ἢ μιὰ «παράδοση» μετα-πατερικῶν προδιαγραφῶν;].

Ἐρώτηση:  Ἀλλὰ τί συμβαίνει ὅταν μᾶς λέει (ὁ Ἐπίσκοπος) αὐτὸ ποὺ θέλουμε ν’ ἀκοῦμε. Ἂν μᾶς λέει ψέματα…

π. Θεόδωρος: Ἐὰν διαπιστώσουμε ὅτι ἔχει διγλωσσία, τὸν θεωροῦμε ὡς αἱρετίζοντα, ὄχι ὡς Ὀρθόδοξο.

[σ.σ.:  Αὐτὴ ἐδῶ ἡ ἀπάντησή σας, δὲν ἔρχεται σὲ ἀντίθεση μὲ τὴν προηγούμενη;].

Ἐρώτηση: Ἐμεῖς ἔχουμε περίπτωση ποὺ Μητροπολίτης ὑπέγραψε στὴν Κρήτη καὶ μετὰ λέει: Ὄχι, ἐγὼ δὲν συμφωνῶ μὲ τὴν Κρήτη.

π. Θεόδωρος: Εἶναι διπρόσωπος. Θὰ πρέπει νὰ ἀποσύρει τὴν ὑπογραφή του.

[σ.σ.:  Ὅσο παραμένει ἑνωμένος καὶ κοινωνεῖ μὲ τοὺς ἄλλους Ἐπισκόπους, τί κι ἂν ἀποσύρει τὴν ὑπογραφή του; Ἀφοῦ ἰσχύουν μόνο οἱ ὑπογραφὲς τῶν προκαθημένων! Δὲν γνωρίζετε τὰ αἴσχη αὐτῆς τῆς συνόδου;].

Ἐρώτηση: Πρέπει νὰ πιστεύουμε μόνο αὐτὸ ποὺ μᾶς λέει σὲ μία συζήτηση ἢ πρέπει νὰ δοῦμε τὸ σύνολο;

π. Θεόδωρος: Βεβαίως, πρέπει νὰ δοῦμε κι ἄλλες ἐκδηλώσεις, τὴ γενικὴ εἰκόνα τοῦ Ἐπισκόπου.

Ἐρώτηση: Ἔχουμε Ἐπίσκοπο ποὺ ὑπέγραψε στὴν Κρήτη, ἀλλὰ στὴν ἐπαρχία μιλᾶ ἐναντίον τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὡς Ὀρθόδοξος. Τί κάνουμε σ’ αὐτὴ τὴν περίπτωση;

π. Θεόδωρος: Εἶναι δύσκολη περίπτωση. Ἀλλὰ νομίζω πὼς κι ἐδῶ εἶναι μία διγλωσσία. Διότι Κρήτη καὶ Οἰκουμενισμὸς εἶναι τὸ ἴδιο πρᾶγμα.

[σ.σ.:  Κριτὴς τῶν πραγμάτων λοιπὸν ὄχι ἡ διδασκαλία τῶν Ἁγίων ἀλλὰ ὁ π. Θεόδωρος. Βαρὺ τὸ ἔργο του, «δύσκολη περίπτωση»! Κατὰ τὸν π. Θεόδωρο, λοιπόν, ἀνήκει στὴν ἴδια κατηγορία τοῦ Οἰκουμενιστῆ, ὁ Ἐπίσκοπος ποὺ εἴτε μιλᾶ ὑπὲρ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, εἴτε  ὑπέγραψε στὴν Κρήτη, ἀλλὰ μετὰ (ὑποκριτικά, χωρὶς δημόσια ἀποκήρυξη τῆς Κρήτης, δηλ. χωρὶς μετάνοια) μιλᾶ κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ!  Ἄρα (ἂς κρατήσουμε αὐτὸ τὸ συμπέρασμα τοῦ π. Θεοδώρου), ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς Ἐπισκόπους ποὺ μιλοῦν ἀνοικτὰ ὑπὲρ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, καὶ οἱ εἴκοσι περίπου Ἐπίσκοποι ποὺ μὲ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Ἱερώνυμο ὑπέγραψαν στὴν Κρήτη βρίσκονται στὴν ἴδια κατηγορία: τοῦ αἱρετίζοντος].

Ἐρώτηση: Θὰ σᾶς πῶ, ποιά εἶναι ἡ περίπτωση. Ὁ μητροπολίτης Θεοφάνης Μολδαβίας, ὑπέγραψε στὴν Κρήτη, μετὰ ὅμως ἀπ’ αὐτό, ἐξέδωσε μιὰ Ἐγκύκλιο ποὺ καταδικάζει τὶς αἱρέσεις τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

π. Θεόδωρος: Καλά. Βέβαια, αὐτὸ εἶναι κάτι τὸ καλύτερο ἀπὸ τοὺς ἄλλους. Ἡ ἔλλειψη εἶναι ὅτι δὲν καταδικάζει τὴν Κρήτη.

Ἐρώτηση: Γιὰ μᾶς εἶναι ἀρκετὸ γιὰ νὰ διακόψουμε τὸ Μνημόσυνό του;

π. Θεόδωρος: Νομίζω ἡ Κρήτη εἶναι ἕνα κριτήριο νὰ κόψουμε τὸ Μνημόσυνο.

Ἐρώτηση: Αὐτὸ σημαίνει ὅτι οἱ ἱερεῖς, καὶ οἱ μοναχοί, καὶ οἱ ὑπόλοιποι πιστοί ποὺ διέκοψαν τὸ Μνημόσυνο κάνανε σωστά ἢ ἔπραξαν λάθος;

π. Θεόδωρος:  Ὄχι, ἔκαναν σωστά.

Ἐρώτηση: Τί κάνουμε σὲ περίπτωση ποὺ Ἐπίσκοποι, ποὺ δὲν πήγανε στὴν Κρήτη, δὲν ἔχουν καμία ἰδέα γιὰ τὴν Κρήτη, ἀλλὰ οὔτε θέλουν νὰ μιλήσουν γι’ αὐτὸ τὸ θέμα καὶ ὑπάρχουν πιστοί, οἱ ὁποῖοι ἔχουν ζῆλο πρὸς τὸν Χριστὸ καὶ δὲν θέλουν νὰ πᾶνε (νὰ ἐκκλησιαστοῦν) σ’ αὐτούς, ἀφοῦ δὲν δήλωσαν ἐναντίον τῆς Κρήτης; Μποροῦμε νὰ ποῦμε ὅτι αὐτοὶ οἱ πιστοί, ποὺ θέλουν νὰ πᾶνε ἐκεῖ ποὺ κόψανε το Μνημόσυνο εἶναι σχισματικοί;

π. Θεόδωρος: Ὄχι. Ἐφ’ ὅσον ὑπάρχουν κληρικοί, οἱ ὁποῖοι ἔχουν κόψει τὸ Μνημόσυνο, οἱ πιστοὶ πρέπει νὰ πηγαίνουν σ’ αὐτούς.

[σ.σ.: «Δάσκαλε ποὺ δίδασκες», π. Θεόδωρε Ζήση, νὰ σᾶς κάνουμε μιὰ ἐρώτηση: α) Ἡ ὁμάδα σας (ἐσεῖς δηλαδή, ὁ π. Νικόλαος Μανώλης καὶ ὁ π. Φώτιος Βεζύνιας), γιατί δὲν πηγαίνετε νὰ ἐκκλησιαστεῖτε σὲ ἄλλους ἀποτειχισμένους κληρικούς, στὸν π. Παΐσιο Παπαδόπουλο π.χ., ποὺ ἔκοψε τὸ Μνημόσυνο τοῦ Φλωρίνης Θεοκλήτου, ἀλλὰ πηγαίνετε καὶ ἐκκλησιάζεστε στὴν Γουμένισσα ποὺ μνημονεύεται ὁ ἀρχιαιρεσιάρχης Βαρθολομαῖος, ἢ σὲ Ναοὺς ποὺ μνημονεύονται αἱρετικοὶ Οἰκουμενιστὲς Ἐπίσκοποι, ὅπως ὁ Θεσ/κης Ἄνθιμος; β) Γιὰ δεύτερη φορά, οὐσιαστικὰ μᾶς λέτε ὅτι, ἡ βασιλικὴ ὁδός, ἡ ὁδὸς τῆς Ἀκριβείας εἶναι ἡ διακοπὴ μνημοσύνου, ἡ ἀποτείχιση. Γιατί ἐσεῖς δὲν τὴν ἐφαρμόζετε, ἀλλὰ ἐφαρμόζετε τὴν δική σας ἐμπνεύσεως μεσοβέζικη ἀποτείχιση, σύμφωνα μὲ τὴν ὁποία κι ἐσεῖς ἐκκλησιάζεστε, καὶ τὰ πνευματικά σας παιδιὰ προτρέπετε νὰ ἐκκλησιάζονται στὸν μητροπολίτη Ἄνθιμο, ἀπὸ τὸν ὁποῖο τάχα ἀποτειχιστήκατε;  γ) Αὐτοὶ οἱ ἱερωμένοι τῆς Ρουμανίας, πάτερ, διέπονται ἀπὸ διαφορετικὸ κριτήριο; Γι’ αὐτοὺς χρησιμοποιεῖτε ἄλλο ὀρθοδοξόμετρο; Στοὺς πιστοὺς τῆς Ἑλλάδος συστήνετε νὰ ἐκκλησιάζονται σὲ «εὐσεβεῖς» ἱερεῖς. Καὶ ποιοί εἶναι αὐτοὶ οἱ εὐσεβεῖς; Εἶναι –κατὰ τὰ λεγόμενά σας– ἐκεῖνοι ποὺ κρυφὰ μὲν ἀπορρίπτουν τὸν Οἰκουμενισμό, ἀλλὰ φανερά, οὔτε τὴν Σύνοδο τῆς Κρήτης, οὔτε τὸν Οἰκουμενισμὸ ἀποκήρυξαν! Στὴν Ρουμανία, ὅμως, διδάσκετε νὰ μὴν ἐκκλησιάζονται οἱ πιστοί τῆς Ρουμανίας σὲ «εὐσεβεῖς» ἱερεῖς! Τελικά, ποιοί εἶναι οἱ «εὐσεβεῖς»; Μήπως τὰ σχόλια, πάτερ, ἀποσκοποῦν περισσότερο στὴν ἐνίσχυση τοῦ γοήτρου σας στὴν Ρουμανία, παρὰ στὴν ἐκκλησιαστικὴ συνέπεια;].

Ἐρώτηση: Ὅπως ξέρετε στὴ Ρουμανία δὲν ὑπάρχει οὔτε ἕνας Ἐπίσκοπος ποὺ νὰ πῆρε δημόσια θέση ἐναντίον τῆς Κρήτης. Βάσει τοῦ ἄρθρου 13 τῆς Συνόδου τῆς Ρουμανίας, ἡ Σύνοδος τῆς Κρήτης ἔγινε δεκτή, ἀπὸ ὁλόκληρη τὴ Σύνοδο τὸν Ὀκτώβριο. Τὸν Δεκέμβριο, ἡ Ἱ. Σ. τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρουμανίας, ἐξέδωσε μιὰ Ἐγκύκλιο ποὺ λέει, ἐμεῖς, ἡ Ρουμάνικη Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἔχουμε ἕνα ἔξυπνο Οἰκουμενισμό, εἴμαστε Οἰκουμενιστὲς ξύπνιοι(!), ἔξυπνοι Οἰκουμενιστές. Οὔτε ἕνας Ἐπίσκοπος δὲν ἔκανε μία ξεχωριστὴ δήλωση. Καὶ μιὰ τρίτη φορά, ἄλλη μεγάλη Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρουμανίας, ἐνέκρινε αὐτὴ τὴ στάση, ὅτι ἐμεῖς εἴμαστε ἔξυπνοι Οἰκουμενιστές. Στὸν μήνα Φεβρουάριο ἀποφασίσανε, ὅτι ὁ κάθε πιστὸς ποὺ κάνει σχισματικὲς κινήσεις, μιλάει δηλ. ἐναντίον τῆς Κρήτης καὶ κόβει τὸ μνημόσυνο, νὰ τὸν φέρουνε στὰ λαϊκὰ δικαστήρια, γιὰ νὰ τὸν βάλουνε σὲ ποινικὴ δίωξη… Οὔτε ἕνας Ἐπίσκοπος δὲν διεχώρισε τὴ θέση του ἀπ’ αὐτά. Σὲ αὐτὴ τὴν περίπτωση μποροῦμε νὰ ποῦμε, ἀφοῦ δὲν ὑπάρχει καθόλου μία δήλωση (Ἐπισκόπου ποὺ νὰ διαχωρίζει τὴ θέση του), μποροῦμε νὰ ποῦμε ὅτι ἔχουμε Ἐπισκόπους ποὺ ἔχουν Ὀρθόδοξο φρόνημα;…

π. Θεόδωρος: Ὑπάρχει ἀκόμα καὶ στὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας, ὅταν κυριαρχοῦσε ὁ Ἀρειανισμός, ὑποστηριζόμενος καὶ ἀπὸ τὸ κράτος, ὑπῆρχαν μερικοὶ Ἐπίσκοποι κρυπτο-ορθόδοξοι. Δὲν ἦταν Ἀρειανοί. Κι ὅταν ἔγινε ἡ Σύνοδος μετά, ἡ Α΄ Οἰκουμενική, αὐτοὺς τοὺς κρυπτο-ορθοδόξους Ἐπισκόπους, τοὺς δικαιολόγησε. Αὐτοὶ εἶπαν ὅτι ἐμεῖς, κάναμε αὐτό, δὲν μιλούσαμε ἐναντίον τῆς αἱρέσεως, διότι, ἂν μιλούσαμε ἐναντίον τῆς αἱρέσεως, θὰ μᾶς ἔδιωχναν ἀπὸ τὶς Ἐπισκοπὲς καὶ θὰ ἔρχονταν αἱρετικοὶ Ἐπίσκοποι. Γιὰ νὰ μὴν ἔρθουν, λοιπόν, αἱρετικοί, ἐμεῖς δὲν μιλούσαμε, ἀλλὰ κρυφὰ ἀπ΄ τὸν κόσμο λέγαμε τὴν Ὀρθοδοξία. Καὶ οἱ Συνοδικοὶ Πατέρες τὸ δικαιολόγησαν αὐτό, καὶ δὲν τοὺς κατέκριναν.

[σ.σ.: Δὲν διευκρινίζετε, ἀλλὰ ἀποσιωπεῖτε, π. Θεόδωρε, ὅτι α) Οἱ Συνοδικοὶ Πατέρες εἶχαν ἐφαρμόσει τὴν Ἀκρίβεια. β) Οἱ Συνοδικοὶ Πατέρες ἔθεσαν ὑπὸ κατηγορία τοὺς «κρυπτο-ορθοδόξους» καὶ ἔδειξαν ἐπιείκεια! Δὲν ὀνόμασαν –ὅπως κάνετε ἐσεῖς– βασιλικὴ ὁδὸ καὶ ὁδὸ πρὸς μίμηση τὴν στάση τους!!! Καὶ ὅταν οἱ «κρυπτο-ορθόδοξοι» Ἐπίσκοποι αὐτοὶ δὲν μιλοῦσαν, οἱ ὁμολογητὲς ποὺ ἐδιώκοντο καὶ ἐξεθρονίζοντα ἢ καὶ ἐθανατώνοντο γιὰ τὴν πίστη, δὲν συμβούλευαν –παρόλ’ αὐτά– τοὺς πιστοὺς νὰ ἐκκλησιάζονται σὲ «κρυπτο-ορθοδόξους», θεωρώντας μάλιστα ὡς βασιλικὴ ὁδό, τὴν στάση τους. Κι αὐτὰ σὲ περίοδο μοναρχίας καὶ διωγμῶν.  Ὄχι σὲ καιρὸ Δημοκρατίας, στὴν ὁποία, ἂν μερικὲς δεκάδες Ἐπίσκοποι καὶ ἀνάλογοι ἱερεῖς διέκοπταν τὸ Μνημόσυνο τῶν ὀλίγιστων Οἰκουμενιστῶν, ἡ αἵρεση θὰ κατέρρεε. Αἰσθάνεστε τὴν τεράστια εὐθύνη σας, π. Θεόδωρε; Ἀντιλαμβάνεστε ὅτι ἄν, ἔστω ἀπὸ τὸ 2006, ποὺ πραγματοποιήθηκε τὸ ἡμι-συλλείτουργο στὸ Φανάρι, ἂν ἀπὸ τότε προχωρούσατε σὲ διακοπὴ μνημοσύνου, ἴσως ὁ Κύριος νὰ οἰκονομοῦσε τὰ πράγματα καὶ νὰ ἔβαζε φρένο στὴν ξέφρενη πορεία τῶν Οἰκουμενιστῶν, ποὺ σήμερα ἔμειναν ἀσύδοτοι νὰ ἐμπεδώνουν τὴν Παναίρεση;].

Ἐρώτηση: Σ’ αὐτὴν τὴν περίπτωση, ὅμως, τὸ κράτος δὲν μπορεῖ νὰ ἐπέμβει ἢ νὰ καταδικάσει τοὺς Ἐπισκόπους, ποὺ θὰ ποῦν ὅτι ἐμεῖς δὲν συμφωνοῦμε μὲ τὴν Κρήτη.

π. Θεόδωρος: Καλά, ναί, ἀσφαλῶς, δὲν εἶναι ἴδια ἡ κατάσταση, ἐγὼ λέω σὲ ἐκκλησιαστικὸ ἐπίπεδο.

Ἐρώτηση: Ἐμεῖς τώρα, ἐκπροσωποῦμε 1400 Ρουμάνους κι ἄλλους πολλοὺς ποὺ εἶναι στὴ Ρουμανία καὶ περιμένουν μία ἀπάντηση· τί νὰ κάνουν οἱ Ρουμάνοι τώρα;

π. Θεόδωρος: Νομίζω ὅτι ἀπὸ τὴ συζήτησή μας βγῆκε ἐδῶ, ὅτι ὅλοι ἀγωνιζόμαστε ἐναντίον τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ ἐναντίον της Συνόδου τῆς Κρήτης. Ἁπλῶς στὴν ἀντιμετώπιση τώρα τὴν ποιμαντικὴ καὶ γιὰ κάποιο χρόνο, λέμε νὰ ἐφαρμόσουμε τὴν Οἰκονομία. Καὶ νὰ πηγαίνουν οἱ πιστοὶ νὰ ἐκκλησιάζονται σὲ ἱερεῖς ποὺ ἔχουν ὀρθόδοξο φρόνημα. Καὶ νὰ ἀποφεύγουν νὰ ἐκκλησιάζονται σὲ φανεροὺς Οἰκουμενιστές. Καὶ ἐφ’ ὅσον ὑπάρχουν ἱερεῖς ποὺ ἔχουν διακόψει τὸ μνημόσυνο, νὰ ἐκκλησιάζονται σ’ αὐτούς.

[σ.σ.: Νάτο, λοιπόν, καὶ πάλι ἐπανέρχεται τὸ «ἄχρι καιροῦ»! Καὶ πάλι ἡ Οἰκονομία. Καὶ πάλι στὴν γωνία ἡ Ἀκρίβεια! Καὶ πάλι ἡ ἐπίκληση τῶν «εὐσεβῶν», αὐτῶν δηλ. ποὺ συνυπάρχουν μὲ τὴν αἵρεση, ποὺ δὲν καταδικάζουν τὸν Οἰκουμενισμό, ποὺ δὲν ἀποκηρύσσουν τὴν Κρήτη!].

Ἐρώτηση: Ἐάν, σ’ αὐτὴ τὴ φάση, ποὺ ὑπάρχουν ἱερεῖς ποὺ μιλᾶνε Ὀρθόδοξα, καὶ ἔχουν Ἐπισκόπους ποὺ πήγανε στὴν Κρήτη, ὁ λαὸς νὰ πηγαίνει σ’ αὐτούς;

π. Θεόδωρος: Στοὺς ἱερεῖς νὰ πηγαίνει, βέβαια. Οἰκονομία.

[σ.σ.: Δάσκαλε ποὺ δίδασκες τὸ «Ὁ κοινωνῶν ἀκοινωνήτῳ ἀκοινώνητος ἔστω» (ἐδῶ), αὐτὸ δὲν ἰσχύει πιά; Τὸ διέγραψες;].

Ἐρώτηση: Αὐτό, ὅμως, δὲν σημαίνει ὅτι οἱ ἱερεῖς νὰ ἀναπαύουν τὸν ἑαυτό τους ὅτι εἶναι μιὰ χαρά;

π. Θεόδωρος:  Ὄχι. Βεβαίως.

[σ.σ.: Γιατί ὄχι, ἀφοῦ, ὅπως εἴπατε, «μιλᾶνε Ὀρθόδοξα»; Ἄρα, δὲν ἀρκεῖ μόνο νὰ μιλᾶς Ὀρθόδοξα, πρέπει καὶ νὰ πράττεις ἀνάλογα. π. Θεόδωρε, εἶναι τραγικὴ ἡ προσπάθειά σας νὰ δικαιολογήσετε τὰ ἀδικαιολόγητα].

Ἐρώτηση: Ὁ λαὸς νὰ καταλάβει ὅτι αὐτὸ εἶναι γιὰ τώρα, εἶναι Οἰκονομία.

π. Θεόδωρος: Εἶναι Οἰκονομία.

Ἐρώτηση: Ὑπάρχει μιὰ μεγάλη προπαγάνδα ἀπὸ τὶς Μητροπόλεις στοὺς ἱερεῖς. Τοὺς εἴπανε: Πρόσεχε, ἱερέα, ἂν μιλήσεις ἐναντίον τῆς Κρήτης θὰ σοῦ κόψουμε τὸ κεφάλι καὶ οἱ ἱερεῖς εἶναι τρομοκρατημένοι.

π. Θεόδωρος: Ὁ Θεὸς δὲν μᾶς ἔδωσε πνεῦμα δειλίας, ἀλλὰ πνεῦμα θάρρους καὶ παρρησίας καὶ πρέπει οἱ ἱερεῖς νὰ ἔχουν θάρρος. Οἱ Ἅγιοι γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία ὑπέστησαν μαρτύρια.

[σ.σ.: Γιὰ ἐξηγῆστε μας παρακαλῶ, πῶς συμβιβάζονται μαρτύρια καὶ Οἰκονομία; Πότε ἔχει συμβεῖ αὐτό; Μαρτύρια φέρνει ἀποδεδειγμένα μόνο ἡ Ἀκρίβεια].

Ἐρώτηση: Ποιά εἶναι τὰ ὅρια αὐτῆς τῆς Οἰκονομίας; Εἶναι αὐτὴ ἡ Σύνοδος ποὺ πρέπει νὰ καταδικάσει;

π. Θεόδωρος: Πρέπει νὰ φροντίσουμε νὰ γίνει μία Σύνοδος ποὺ θὰ ἀπορρίψει τὴν Κρήτη. Ἢ νὰ προσευχόμαστε, ὥστε ὁ Θεὸς μὲ τὴν πανσοφία Του νὰ ἀλλάξει τὴν κατάσταση. Γιατὶ πάντοτε δὲν μποροῦμε ἐμεῖς νὰ κάνουμε τὰ πάντα, ὁ Θεός μπορεῖ, ἐμεῖς τὸ καθῆκον μας νὰ κάνουμε.

[σ.σ.: Ποιοί θὰ τὸ φροντίσουν αὐτό; Ἀφοῦ ἐσεῖς διδάσκετε ὅτι ἡ βασιλικὴ ὁδὸς εἶναι ἡ Οἰκονομία, δηλ. ὁ «ἄχρι καιροῦ» συμβιβασμός, κι ὅποιον δὲν συμφωνεῖ μαζί σας, ἐσεῖς τὸν ἐγκαταλείπετε καὶ τὸν θεωρεῖτε ζηλωτή, ἢ ἐκτὸς Ἐκκλησίας; Καὶ τί εἶναι αὐτὸ ποὺ μᾶς λέτε περὶ προσευχῆς καὶ πανσοφίας τοῦ Θεοῦ; Ὁ Θεὸς ἐν τῇ πανσοφίᾳ του δὲν μᾶς δίδαξε νὰ φεύγουμε ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, γιατὶ μόνο ἔτσι θὰ σωθοῦμε ἐμεῖς καὶ θὰ ἑλκύσουμε τὸ ἔλεός Του καὶ τὴν Χάρη Του, ὥστε νὰ μᾶς ἀπαλλάξει ἀπὸ τὴν αἵρεση; Καὶ τί, τέλος, ὑπαινίσσεστε, μιλώντας γιὰ τὸ καθῆκον μας»; Ὅτι τὸ καθῆκον μας εἶναι ἡ Οἰκονομία κι ὄχι ἡ Ἀκρίβεια;].

Ἐρώτηση: Τί κάνουμε, ὅταν ἕνας πιστὸς λέει τὸ ἑξῆς: Γιατί νὰ πάω 300 χιλιόμετρα μακριά, στὸν ἱερέα ποὺ δὲν μνημονεύει, ἐνῶ μπορῶ νὰ πάω στὸν ἱερέα ἐδῶ ποὺ μνημονεύει, ἀλλὰ ἔχει ὀρθόδοξο φρόνημα, μέχρι τὴ Σύνοδο ποὺ θὰ καταδικάσει;

π. Θεόδωρος: Αὐτὸ σημαίνει πὼς δὲν ἔχει καθαρὸ ὀρθόδοξο φρόνημα ὁ πιστός. Πρέπει νὰ τὸν καθοδηγήσουμε νὰ πάει 300 χιλιόμετρα. Ἀξίζει τὸ κόπο. Εἶναι καλὸς κόπος.

[σ.σ.: Διπροσωπίας τὸ μεγαλεῖο. Ἡ Πτολεμαΐδα, π. Θεόδωρε, καὶ ὁ Βόλος καὶ ἡ Χαλκιδικὴ εἶναι περίπου στὰ 300 χλμ. Ἐσεῖς ποὺ συμβουλεύετε τοὺς ἄλλους νὰ κάνουν ταξίδι 300 χιλιομέτρων γιὰ νὰ ἐκκλησιαστοῦν, γιατὶ δὲν κάνετε τὸ ἴδιο; «Αὐτὸ σημαίνει ὅτι δὲν ἔχετε καθαρὸ ὀρθόδοξο φρόνημα;». Ἀπαξιοῖτε τοὺς ἄλλους λειτουργοὺς ἀποτειχισμένους; Ἢ μήπως ἄλλοι εἶναι οἱ λόγοι τῆς ἄρνησής σας, τοὺς ὁποίους δὲν ἐξηγεῖτε στὸ ἄμοιρο ποίμνιο;].

π. Ματθαίος: Εὐχαριστοῦμε πάρα πολύ.

[σ.σ.: Ἐμεῖς ὄχι!].

Ὅταν οἱ ἀντι-Οἰκουμενιστὲς δίδασκαν

ὅτι μολυνόμαστε, ὅταν  ἐπικοινωνοῦμε

μὲ Οἰκουμενιστὲς  Ἐπισκόπους!!!

π. Θεόδωρος: "Μόνο νὰ μὴ μιανθοῦμε ἀπὸ τὴν κοινωνία μας μὲ τὸν Παπισμὸ καὶ Οἰκουμενισμό, μὲ τοὺς φιλοπαπικοὺς καὶ οἰκουμενιστὰς Ὀρθοδόξους. Παπισμὸς καὶ Οἰκουμενισμὸς εἶναι αἱρέσεις πολὺ πιὸ ἐπικίνδυνες, ἀπὸ τὸν Ἀρειανισμό(!) γιατὶ ἀναιροῦν τὸ σύνολο τῶν δογμάτων τῆς πίστεως"!

Καὶ ρωτοῦσε:

"Μέχρι πότε ἐπίσκοποι, ἱερεῖς, μοναχοὶ καὶ λαϊκοὶ θὰ ἐπιτρέπουμε τὰ ἄλογα κτήνη, τοὺς αἱρετικούς, νὰ λακτίζουν καὶ νὰ μιαίνουν τὰ Ἱερὰ καὶ τὰ Ἅγια τῆς Ὀρθοδοξίας;

Ὅσο ἀπρακτοῦμε καὶ βρίσκουμε διάφορες προφάσεις πνευματικοφανεῖς, τὸ βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως θὰ ἵσταται ἐν τόπῳ ἁγίῳ". (ἐδῶ)

Τα σήμαντρα του Οικουμενισμού χτυπούν από την Ελβετία μέχρι τη Θεσσαλονίκη!

Με το ζόρι να “αγιοποιήσουν” την Σύνοδο του Κολυμπαρίου

Του Μανώλη Κείου

   Ένα αγωνιώδες σπρώξιμο για να εμπεδωθεί στη συνείδηση του πιστού λαού πως η Σύνοδος της Κρήτης θα πρέπει να γίνει αποδεκτή, θα λάβει χώρα τις επόμενες μέρες από την Ελβετία μέχρι την Θεσσαλονίκη.

  Τα σήμαντρα του Οικουμενισμού χτυπάνε δυνατά και οι “πεφωτισμένοι” ειδήμονες του Φαναρίου έχουν επιδοθεί σε μια διακαή προσπάθεια να “αγιοποιήσουν” με το ζόρι την Σύνοδο.

Εν αρχήν ήν το Σαμπεζύ…. Αυτή η Μητρόπολη του Οικουμενισμού όπου βρίσκεται ήδη ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος και που θα διατρανώσει την Δευτέρα την… σπουδαιότητα της Συνόδου του Κολυμπαρίου. Με την... ευλογία και του προστάτη του οικουμενισμού που δεν είναι άλλος από το περιβόητο Παγκόσμιο

Ζητήματα μεταρρύθμισης & ανανέωσης στην Ορθοδοξία

    Ζηζιούλας: «Ὅπως οἱ πατέρες ἔχουν τὴν εὐχέρεια νὰ ἀλλάζουν πράγματα, ποὺ δὲν συναντιοῦνται στὴν Ἁγία Γραφή», κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο, «ἔχουμε κι ἐμεῖς» (οἱ Οἰκουμενιστὲς Ἐπίσκοποι!) τὴν «ἴδια εὐχέρεια»!!!

      Ο μεταρρυθμιστής

Το Σάββατο 24 Απριλίου του 2010 στις εκδόσεις Αρμός έλαβε χώρα ανοιχτή συζήτηση - ημερίδα με θέμα: Ζητήματα ανανέωσης και μεταρρύθμισης στην Ορθοδοξία Υπάρχει χώρος στην Ορθόδοξη Εκκλησία για ανανέωση και μεταρρύθμιση ή μήπως είναι τελικά η Ορθοδοξία ασύμβατη με το πνεύμα της αλλαγής και της μεταρρύθμισης;

Έχουν λάβει μέχρι στιγμής χώρα στο πλαίσιο της ορθόδοξης

Ως τον Αιχμαλώτων από την Νέα Τάξη Ελευθερωτής.

Ὡς τῶν αἰχμαλώτων (απ' την Νέα Τάξη) ἐλευθερωτὴς καὶ τῶν πτωχῶν (Ελλήνων απ' την τρόικα) ὑπερασπιστής, ἀσθενούντων ἰατρός,
(Μαρμαρωμένων) βασιλέων ὑπέρμαχος, Τροπαιοφόρε Μεγαλομάρτυς Γεώργιε, πρεσβεῦε Χριστῷ Τῷ Θεῷ σωθῆναι τάς ψυχὰς ἡμῶν. 

 Κανείς Άγιος δεν τιμήθηκε από τους Έλληνες (και όχι μόνο) όσο ο Στρατιώτης του Χριστού Γεώργιος.
Οι διάσπαρτοι Ναοί στο όνομά του, τα μεγάλα θαύματά του, η δημοφιλία του ονόματός του στην κοινωνία μας, η θέση που κατέχει στο Περιβόλι της Παναγίας ως ένας από τους τρις Οροφύλακες, ο σεβασμός που νιώθουν στο πρόσωπό του μέχρι και οι μουσουλμάνοι και οι θρύλοι που εδώ και αιώνες σχετίζονται με το πρόσωπό του, τον καθιστούν ένα Άγιο σύμβολο, ένα Άγιο σημαία Ορθόδοξη, παράδειγμα αιώνιο αυτοθυσίας και ηρωισμού για την αγάπη στο Κύριό μας και Θεό μας.

Η αγάπη στο πρόσωπό του έκανε τους Ίβηρες να αλλάξουν το όνομα της χώρα τους από Ιβηρία σε Γεωργία. Τους Άγγλους και τους Γενοβέζους να έχουν στην σημαία τους τον κόκκινο Σταυρό του, σύμβολο του Μαρτυρίου του. Τους Ρώσους και τους Καταλανούς να τον έχουν στο εθνόσημό τους. Στην τουρκία, στην γιορτή του, αυτό που γίνεται από τους τούρκους προσκυνητές στην Πρίγκηπο, δεν έχει προηγούμενο.