(Παραλειπομένων
Β΄, Κεφ. 36,16)
Τοῦ Ν. ΣΑΚΑΛΑΚΗ
Είναι
θεολογικά τεκμηριωμένες, εμπειρικά μαρτυρημένες και γνωστές στην ιστορία οι
παρεμβάσεις του Θεού, είτε ως ευσπλαχνία – έλεος είτε ως δικαιοσύνη.
Στο
γεγονός αυτό αναφέρεται το σχόλιο του π. Ιωήλ Γιαννακόπουλου στο εδάφιο «Β΄
Παραλειπομένων», (36,16).
Γράφει
σχετικά: «ουκ ην ίαμα», έπρεπεν η ευσπλαχνία να υποχωρήση εις την δικαιοσύνην.
Στο
αγιογραφικό κείμενο διαβάζουμε «και εξαπέστειλε Κύριος ο Θεός των πατέρων αυτών εν χειρί των
προφητών αυτού ορθρίζων και αποστέλλων τους αγγέλους αυτού, ότι ήν φειδόμενος
του λαού αυτού και του αγιάσματος αυτού· και ήσαν μυκτηρίζοντες τους αγγέλους
αυτού και εξουθενούντες τους λόγους αυτού και εμπαίζοντες εν τους προφήταις
αυτού, εως ανέβη ο θυμός Κυρίου εν τω λαώ αυτού, εως ουκ ήν ίαμα».