Τοῦ Σημάτη Παναγιώτη
Ἡ ἀπάντησή μας δὲν γράφεται γιὰ τὸν π. Παΐσιο, ὁ ὁποῖος ἔχει βγάλει
συμπέρασμα γιὰ μᾶς, καὶ μᾶς ἔχει πεῖ ὄχι ἁπλῶς «μωρούς» [«ὃς δ᾿ ἂν εἴπῃ μωρέ, ἔνοχος ἔσται εἰς τὴν γέενναν
τοῦ πυρός» Ματθ. 5,22], ἀλλὰ μᾶς ἔχει χαρακτηρίσει
ἀχρίστιανους («δὲν εἶστε κἂν χριστιανοί»),
λέγει πὼς εἴμαστε «χειρότεροι ἀπὸ τοὺς Μουσουλμάνους», γράφει πὼς «ἐνεργοῦμε σὰν τὸν διάβολο», πὼς
«ψευδόμεθα» κ.λπ. Δὲν θὰ τοῦ
ἀνταποδώσουμε τοὺς χαρακτηρισμούς, οὔτε θὰ ἀσχοληθοῦμε μὲ σημεῖα τοῦ ἄρθρου του
ποὺ θὰ μπορεῖ νὰ μᾶς πεῖ ὅτι δὲν ἐννοοῦσα αὐτό, ἀλλὰ τὸ ἄλλο. Θὰ ἐπιμείνουμε
μόνο –χάρη τῶν ἀναγνωστῶν ποὺ ἔχουν διαβάσει τὸ ἄρθρο του– καὶ θὰ ἀποδείξουμε
τὴν παραπληροφόρηση, τὶς ἀνακολουθίες καὶ τὰ ψεύδη του.
1. Μὲ κατηγορεῖ ἐπειδή (μετὰ τὴν ἀποκάλυψη τοῦ π. Παΐσιου ὅτι ὁ π.
Εὐστράτιος τοῦ εἶπε πὼς θὰ πᾶνε σὲ παράταξη τῶν Γ.Ο.Χ.) ἔγραψα στὴν «Πατερικὴ Παράδοση» τὰ ἑξῆς:
«Τόσους
μῆνες καὶ χρόνια, ἐχθροὶ καὶ φίλοι μᾶς λοιδοροῦσαν, πὼς ἀπὸ τὸ
μυαλό μας βγάζαμε τὴν ὑπόθεση ὅτι οἱ Ἁγιορεῖτες καὶ ὁ π. Παΐσιος (ποὺ στὴν ἀρχὴ
τὸ ἀποσιωποῦσε ἐπιμελῶς) θέλουν νὰ μᾶς πᾶνε στὸ Παλαιό. Νά, ὅμως, ποὺ ὁ ἴδιος ὁ
π. Παΐσιος ἐπιτέλους τὸ ἐπιβεβαιώνει!».
Εἶναι σαφές, σαφέστατο ὅτι στὴν παραπάνω περίοδο τὸ «τόσους μῆνες καὶ χρόνια» ποὺ γράφω ἀναφέρεται ὄχι στὸν π. Παΐσιο, ἀλλὰ
στοὺς ἐχθροὺς καὶ φίλους: «τόσους μῆνες καὶ χρόνια ἐχθροὶ καὶ φίλοι μᾶς λοιδοροῦσαν». Ὁ π. Παΐσιος ὅμως, κατάλαβε
ἄλλα ἀντ’ ἄλλων! Κατάλαβε δηλαδὴ πὼς ἔγραψα ὅτι ὁ π. Παΐσιος ἦταν σὲ συνεννόηση
μὲ τοὺς Ἁγιορεῖτες «τόσους μῆνες καὶ χρόνια» καὶ ἤθελαν νὰ μᾶς πᾶνε στὸ Παλαιό!
Ἄρα δὲν προσθέτω ἐγώ κάτι, σ’ αὐτὰ ποὺ εἶπε ὁ π. Παΐσιος, οὔτε ἔβγαλα
ἄλλα συμπεράσματα, ἀλλὰ αὐτὸς καταλαβαίνει ἄλλα ἀντ’ ἄλλων! Καὶ ἀφοῦ «κατάλαβε»
λάθος, τροφοδοτούμενος ἀπ’ ὅποιο συναίσθημα στὴν καρδιά του τρέφει ἐναντίον μου
καὶ μὴ ἐλέγχοντάς το, ἀλλὰ κυριαρχούμενος ἀπ’ αὐτό, μὲ συκοφαντεῖ ἐλαφρᾷ τῇ
καρδίᾳ ὅτι «ψεύδομαι»! Ἄντε νὰ συνεννοηθεῖς μὲ αὐτὸν τὸν ἄνθρωπο!
2. Ὁ π. Παΐσιος μοῦ ἀποδίδει κακοβούλως καὶ ψευδῶς λογισμὸ ποὺ δὲν
ἐξέφρασα, ἀλλὰ τὸν φαντάστηκε ἢ τὸν ἐπενόησε.
