Απάντηση στις αστοχίες και συκοφαντίες του π. Παϊσίου Παπαδοπούλου

Τοῦ Σημάτη Παναγιώτη

          Ἡ ἀπάντησή μας δὲν γράφεται γιὰ τὸν π. Παΐσιο, ὁ ὁποῖος ἔχει βγάλει συμπέρασμα γιὰ μᾶς, καὶ μᾶς ἔχει πεῖ ὄχι ἁπλῶς «μωρούς» [«ὃς δ᾿ ἂν εἴπῃ μωρέ, ἔνοχος ἔσται εἰς τὴν γέενναν τοῦ πυρός» Ματθ. 5,22], ἀλλὰ μᾶς ἔχει χαρακτηρίσει ἀχρίστιανους («δὲν εἶστε κἂν χριστιανοί»), λέγει πὼς εἴμαστε «χειρότεροι ἀπὸ τοὺς Μουσουλμάνους», γράφει πὼς «ἐνεργοῦμε σὰν τὸν διάβολο», πὼς «ψευδόμεθα» κ.λπ. Δὲν θὰ τοῦ ἀνταποδώσουμε τοὺς χαρακτηρισμούς, οὔτε θὰ ἀσχοληθοῦμε μὲ σημεῖα τοῦ ἄρθρου του ποὺ θὰ μπορεῖ νὰ μᾶς πεῖ ὅτι δὲν ἐννοοῦσα αὐτό, ἀλλὰ τὸ ἄλλο. Θὰ ἐπιμείνουμε μόνο –χάρη τῶν ἀναγνωστῶν ποὺ ἔχουν διαβάσει τὸ ἄρθρο του– καὶ θὰ ἀποδείξουμε τὴν παραπληροφόρηση, τὶς ἀνακολουθίες καὶ τὰ ψεύδη του.

1. Μὲ κατηγορεῖ ἐπειδή (μετὰ τὴν ἀποκάλυψη τοῦ π. Παΐσιου ὅτι ὁ π. Εὐστράτιος τοῦ εἶπε πὼς θὰ πᾶνε σὲ παράταξη τῶν Γ.Ο.Χ.) ἔγραψα στὴν «Πατερικὴ Παράδοση» τὰ ἑξῆς:

«Τόσους μῆνες καὶ χρόνια, ἐχθροὶ καὶ φίλοι μᾶς λοιδοροῦσαν, πὼς ἀπὸ τὸ μυαλό μας βγάζαμε τὴν ὑπόθεση ὅτι οἱ Ἁγιορεῖτες καὶ ὁ π. Παΐσιος (ποὺ στὴν ἀρχὴ τὸ ἀποσιωποῦσε ἐπιμελῶς) θέλουν νὰ μᾶς πᾶνε στὸ Παλαιό. Νά, ὅμως, ποὺ ὁ ἴδιος ὁ π. Παΐσιος ἐπιτέλους τὸ ἐπιβεβαιώνει!».

Εἶναι σαφές, σαφέστατο ὅτι στὴν παραπάνω περίοδο τὸ «τόσους μῆνες καὶ χρόνια» ποὺ γράφω ἀναφέρεται ὄχι στὸν π. Παΐσιο, ἀλλὰ στοὺς ἐχθροὺς καὶ φίλους: «τόσους μῆνες καὶ χρόνια ἐχθροὶ καὶ φίλοι μᾶς λοιδοροῦσαν». Ὁ π. Παΐσιος ὅμως, κατάλαβε ἄλλα ἀντ’ ἄλλων! Κατάλαβε δηλαδὴ πὼς ἔγραψα ὅτι ὁ π. Παΐσιος ἦταν σὲ συνεννόηση μὲ τοὺς Ἁγιορεῖτες «τόσους μῆνες καὶ χρόνια» καὶ ἤθελαν νὰ μᾶς πᾶνε στὸ Παλαιό!

Ἄρα δὲν προσθέτω ἐγώ κάτι, σ’ αὐτὰ ποὺ εἶπε ὁ π. Παΐσιος, οὔτε ἔβγαλα ἄλλα συμπεράσματα, ἀλλὰ αὐτὸς καταλαβαίνει ἄλλα ἀντ’ ἄλλων! Καὶ ἀφοῦ «κατάλαβε» λάθος, τροφοδοτούμενος ἀπ’ ὅποιο συναίσθημα στὴν καρδιά του τρέφει ἐναντίον μου καὶ μὴ ἐλέγχοντάς το, ἀλλὰ κυριαρχούμενος ἀπ’ αὐτό, μὲ συκοφαντεῖ ἐλαφρᾷ τῇ καρδίᾳ ὅτι «ψεύδομαι»! Ἄντε νὰ συνεννοηθεῖς μὲ αὐτὸν τὸν ἄνθρωπο!

2. Ὁ π. Παΐσιος μοῦ ἀποδίδει κακοβούλως καὶ ψευδῶς λογισμὸ ποὺ δὲν ἐξέφρασα, ἀλλὰ τὸν φαντάστηκε ἢ τὸν ἐπενόησε.

Ἰσχυρίζεται ὅτι ἐγὼ τάχα, μὲ ὅσα γράφω, ἐννοῶ ὅτι «οἱ Ἁγιορεῖτες καὶ ὁ π. Παΐσιος ἐξ ἀρχῆς εἶχαν σχέδιο νὰ μᾶς πάνε στὸ Παλαιό»! Ἀνταποκρίνονται αὐτὰ στὴν πραγματικότητα; Ἀσφαλῶς ὄχι, γιατὶ ἐκεῖνο ποὺ γράφω εἶναι ὅτι οἱ Ἁγιορεῖτες (τοὺς βάζω πρώτους), καὶ ὁ π. Παΐσιος (τὸν βάζω δεύτερο), θέλουν ΤΩΡΑ ποὺ συμβαίνουν αὐτά, δηλαδὴ τοὺς τελευταίους μῆνες, νὰ μᾶς πᾶνε μὲ τὸ παλαιό, χωρὶς νὰ προσδιορίζω χρόνο, παρατάξεις ἢ καὶ τὶς τυχὸν μεταξύ τους συμφωνίες, τὶς ὁποῖες δὲν ξέρω ἂν καὶ πῶς ἔγιναν. Προφητικὸ καὶ διορατικὸ χάρισμα δὲν ἔχω, μιᾶς δὲν ἔχω τὴν δική του προσευχὴ καὶ νηστεία, ποὺ τὴν διαφημίζει καὶ στὸ ἴντερνετ, γιὰ νὰ ὁδηγήσει τοὺς πιστοὺς στὴν σκέψη, ὅτι ἀφοῦ ἔχει προσευχὴ καὶ νηστεία, ὅ,τι κάνει εἶναι …ἐκ Θεοῦ! Λὲς καὶ στὴν Ἑλλάδα δὲν ὑπάρχουν Γέροντες καὶ πιστοί, ποὺ ἔχουν περισσότερη ἁγιότητα ἀπ’ αὐτόν, περισσότερη προσευχὴ καὶ νηστεία, ἀλλὰ «κρίμασι οἷς οἶδε Κύριος», παραμένουν σὲ κοινωνία μὲ τοὺς παναιρετικοὺς Οἰκουμενιστές. (Καὶ μὲ τὴν εὐκαιρία· γιατί δὲν μᾶς λέει ποιός ἦταν ὁ τότε πνευματικός του καὶ τί τοῦ εἶπε; Μήπως ὁ πνευματικός του παραμένει σὲ κοινωνία μὲ τοὺς αἱρετικούς; Ὁπότε πόσο ἀξιόπιστα εἶναι ὅσα τοῦ εἶπε;).

Ἐπίσης, οὐδόλως μίλησα γιὰ κάποιο ἀρχικὸ ἢ μεταγενέστερο σχέδιο. Δυστυχῶς ὁ π. Παΐσιος κάνει ἐκεῖνο ποὺ μὲ κατηγορεῖ: Ἀφήνει νὰ ἐννοηθεῖ ὅτι ἐγὼ μιλῶ γιά:

«Α. Σχέδιο εξ αρχής

Β. Σχέδιο των υπόλοιπων Αγιορειτών

Γ. Σχέδιο του ιδίου με την έννοια που το γράφετε». Ἐγὼ ὅμως ἔγραψα γιὰ τὰ πρόσφατα καὶ τὰ νωπὰ γεγονότα. Ἄρα λοιπόν, φτιάχνει μὲ τὸ μυαλό του «πύργους, ἐχθροὺς καὶ ἀνεμόμυλους», γιὰ νὰ πολεμήσει καὶ νὰ νικήσει μὲ ὅπλα τὴν ἐμπάθεια καὶ τὴν διαστροφή.

Τὸ ὅτι δὲν πίστευα ἢ δὲν ὑποψιάστηκα ὅτι ὑπῆρχε σχέδιο ἐξ ἀρχῆς εἶναι φανερὸ ἀπὸ τὰ γεγονότα, ὅπως: Τὸ ὅτι δημοσιεύσαμε στὴν «Πατερικὴ Παράδοση» καὶ στηρίξαμε παντοιοτρόπως καὶ τοὺς Ἁγιορεῖτες -ἰδιαίτερα τὸν π. Σάββα- καὶ τὸν π. Παΐσιο. Θὰ θυμᾶται ὅτι, ἐπειδὴ δὲν εἶχε κομπιοῦτερ ἐκεῖ ποὺ βρισκόταν, μοῦ ὑπαγόρευσε ἕνα μεγάλο κείμενο ἀπὸ τηλεφώνου, καὶ τὸ δακτυλογράφησα μετά, θυσιάζοντας ὧρες πολλές, γιὰ τὸ καλὸ τοῦ κοινοῦ ἀγώνα τῆς ἀποτειχίσεως, ἀκριβῶς ἐπειδὴ δὲν πίστευα ἢ ὑποψιαζόμουν ὅτι ὑπῆρχε κάποιο σχέδιο.

Γιὰ τὸ ἂν ὑπῆρχε σχέδιο ἐξ ἀρχῆς ἢ δημιουργήθηκε στὴν πορεία, ἐναλαμβάνω πὼς δὲν γνωρίζω, καὶ ἀρκοῦμαι στοὺς 7 (a-g) συλλογισμοὺς ποὺ κάνει ὁ κ. Ἰωάννης Ρίζος στὸ χθεσινό του ἄρθρο (ἐδῶ), τὸ ὁποῖο στηρίζεται σὲ γεγονότα κι ὄχι σὲ καχυποψίες ἢ ψυχολογικὲς ἑρμηνεῖες, καὶ δείχνει ὅτι ἡ ἐξέλιξη καὶ πορεία τῶν γεγονότων ἦταν ποὺ μᾶς ἔβαλαν σὲ σκέψεις. Ἐκτός κι ἂν πρέπει, νὰ μὴν σκεφτόμαστε καὶ νὰ μὴν ἐξετάζουμε τὰ γεγονότα, νὰ μὴν τὰ συσχετίζουμε καὶ νὰ μὴν βγάζουμε τὰ ἀναγκαῖα συμπεράσματα, ὑπακούοντες τυφλά στὶς διαβεβαιώσεις τοῦ κάθε π. Παΐσιου!

3. Πολλοὶ ἄλλοι, καὶ ὁ π. Παΐσιος, γράφουν ὅτι ἡ ἀποτείχιση ἔχει ναυαγήσει, γιατὶ θεωροῦν τὴν ἀποτείχιση ὡς μιὰ ἀνθρώπινη προσπάθεια, ἕνα ἀνθρώπινο συντονισμὸ δυνάμεων, ποὺ θὰ κατατροπώσει τοὺς Οἰκουμενιστές! Ὅπως ἁγιοπατερικά, ὅμως (ἐδῶ), ἔχει διδάξει ὁ π. Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς (τὸν ὁποῖο ὁ π. Παΐσιος ὀνομάζει περιφρονητικά Τρικαμηνᾶ!): «Μὲ τὴν ἀποτείχιση ἀπὸ τὴν αἵρεση καὶ τοὺς αἱρετικούς, βρίσκομαι ταυτοχρόνως στὸ ὀρθόδοξο ἔδαφος, ἐντὸς τῆς Ἐκκλησίας. Γιατί, ἐκεῖ ποὺ ὑπάρχει ἡ ἀλήθεια, καὶ ἀληθινὴ πίστη ὑπάρχει Ἐκκλησία. Ἔγινε μία προσπάθεια νὰ τὰ βροῦμε μεταξύ μας καὶ νὰ ὀργανωθοῦμε κάπως, ἐμεῖς οἱ ἀποτειχισμένοι, ἂν καὶ αὐτὸς δὲν εἶναι δόκιμος ὅρος, νὰ ὀργανωθοῦμε ἐμεῖς οἱ ἀποτειχισμένοι Ὀρθόδοξοι, γιατί, τί ὀργάνωση νὰ ἔχουμε ἐμεῖς;  Ὅταν γίνεται προδοσία στὴν πίστη καὶ ἀποτειχίζονται οἱ Ὀρθόδοξοι, τί κάνουν; Σηκώνουν τὸ σταυρὸ τῆς Ὁμολογίας. Δὲν κοιτᾶμε ἂν ἔχουμε ὀργάνωση, γιατί ἡ ὀργάνωση (ἐπιδιώκεται συνήθως ἀπὸ μᾶς) γιὰ νὰ μικρύνει ὁ σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ ποὺ θὰ σηκώσουμε στὴν πλάτη μας». Καὶ ἔβλεπε ἀπὸ τότε ὁ π. Εὐθύμιος μὲ δυσπιστία τὴν ὀργάνωση, ἂν καὶ γιὰ νὰ μὴ διασπάσει τὸν ἀγώνα, ὅποτε τοῦ ζητήθηκε, προσῆλθε σὲ Συνάξεις ἀποτειχισμένων καὶ ἐπιζητοῦσε τὴ Σύναξη τῶν ἀποτειχισμένων πατέρων, μήπως κι ἐδῶ ποὺ φτάσαμε, συμφωνήσουν σὲ μιὰ κοινὴ γραμμή· καὶ ἔβαζε τὸν ἑαυτό του στὸ τέλος πάντων.

Καὶ τὴν ἔβλεπε μὲ δυσπιστία τὴν ὀργάνωση, γιατὶ ἡ ἐμπειρία του τὸν προειδοποιοῦσε γιὰ τὸν κίνδυνο νὰ ἐμφανισθοῦν οἱ ἰδιορυθμίες ἑκάστου, οἱ φιλοδοξίες τοῦ ποιός θὰ ἡγηθεῖ κ.λπ., ὅπερ καὶ ἐγένετο.

Ἄρα, καὶ λίγοι ἀποτειχισμένοι κατὰ Θεὸν νὰ ὑπάρχουν, ὁπουδήποτε γῆς, εἴτε εἶναι γνωστοί, εἴτε εἶναι ἄγνωστοι σὲ μᾶς (ὅπως ἐκεῖνοι οἱ πιστοὶ στὸ Θεὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ προφήτη Ἠλία ποὺ δὲν ἔκλιναν γόνυ τῷ Βάαλ) διασώζεται ἡ πίστη καὶ ἡ Ἐκκλησία.

4. Ὁ π. Παΐσιος ἐπιρρίπτει εὐθύνη «στὸ Σημάτη, ποὺ μαζὶ μὲ τὴν παράταξη τοῦ Τρικαμηνᾶ ἔκαναν τὴν μεγαλύτερη ζημιά» καὶ «ενεργούσαν σαν τον διάβολο»! Ἐκτίμησή του. Ἂν ὅμως οἱ ἄνθρωποι ποὺ ἐμπνέονται ἀπὸ τὸν π. Εὐθύμιο (χωρὶς νὰ εἴμαστε παράταξη) καὶ ἀκολουθοῦν τὴν ἁγιοπατερική μας Παράδοση, κατέδειξαν τὶς ἐπικίνδυνες ἐπιδιώξεις-ἐνέργειες κάποιων ἀποτειχισμένων ἱερωμένων (σχεδιασμένες ἢ ἀσχεδίαστες, ἀδιάφορον), οἱ ὁποῖοι ἤθελαν νὰ μᾶς πᾶνε στὸ σχίσμα τοῦ Παλαιοῦ, καὶ νὰ μᾶς πείσουν ὅτι σὲ συμμαχία μὲ τοὺς σχισματικοὺς θὰ νικήσουμε τὴν αἵρεση, τότε αὐτοὶ οἱ περιφρονητικὰ καὶ σκωπτικὰ ἀποκαλούμενοι ἀπὸ τὸν π. Παΐσιο «Τρικαμηνικοί», ὄχι μόνο δὲν ἔκαναν ζημιά, ἀλλὰ βοήθησαν νὰ μὴν πέσουν οἱ πιστοὶ σ’ αὐτὴ τὴν παγίδα ποὺ ἐξυφαίνετο ἀπὸ τοὺς παραπάνω ρασοφόρους. Τὴν ζημιὰ τὴν κάνουν ὅσοι μᾶς πᾶνε στὸ σχίσμα!

5. Ὁ π. Παΐσιος, δυστυχῶς, μᾶς κοροϊδεύει. Λέγει ὅτι δὲν πηγαίνει στὶς παρατάξεις τοῦ Παλαιοῦ, ἀλλὰ στὸ Παλαιό, ἀλλὰ ταυτόχρονα ἐλπίζει ἢ ζητᾶ νὰ τὸν κάνουν ἐπίσκοπό τους, τὰ ⅔ τῶν παλαιοημερολογίτικων παρατάξεων! Καὶ δὲν μᾶς λέει ἐπίσης, σὲ ποιές παρατάξεις τοῦ Παλαιοῦ ἀνήκουν οἱ Ἐπίσκοποι ποὺ θὰ τὸν χειροτονήσουν; Ποιός ἐπίσκοπος ὑπάρχει, ποὺ νὰ μὴν ἀνήκει σὲ παράταξη καὶ δὲν τὸν ξέρουμε; Καὶ γιατί κρατᾶ τὸ ὄνομα τοῦ ἐπισκόπου αὐτοῦ κρυφό; Μήπως πιστεύει ὅτι, μόλις μάθουν κάποιοι ἐπίσκοποι τοῦ Παλαιοῦ ὅτι κάποιος Παΐσιος Παπαδόπουλος ζητᾶ νὰ τὸν κάνουν ἐπίσκοπό τους καὶ ἀρχηγό τους, θὰ πετάξουν τὴ σκούφια τους ἀπὸ τὴ χαρά τους; Ἀλλὰ εἴδαμε τὴν κακὴ ὑποδοχὴ ποὺ τοῦ ἔκαναν οἱ παλαιοημερολογίτες σχολιαστές καὶ ἱστολόγοι στὰ ἱστολόγια αὐτά. Ἀλλὰ αὐτὸς δὲν καταλαβαίνει τίποτα. Τί νὰ πεῖ κανείς! «Θοῦ, Κύριε, φυλακήν τῷ στόματί μου»!

6. Ὁ π. Παΐσιος, ἐπιπλέον, κατὰ τὸ κοινῶς λεγόμενο, «μᾶς δουλεύει ψιλό γαζί» ἢ μᾶς παραπλανᾶ-κοροϊδεύει! Γράφει ὅτι οἱ Ἁγιορεῖτες «οι ίδιοι είναι στο παλαιό και δεν χρειάζεται να πάνε κάπου που ήδη είναι»!!! Ὥστε δὲν ἔχει καταλάβει ὁ π. Παΐσιος ὅτι ἄλλο εἶναι νὰ ἀκολουθεῖς τὸ Παλαιὸ Ἡμερολόγιο, ὅπως γίνεται μὲ τοὺς πιστοὺς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας, τῶν Ἱεροσολύμων, τῆς Σερβίας, τοῦ Ἁγίου Ὄρους κ.λπ., κι ἄλλο νὰ ἀνήκεις στοὺς σχισματικοὺς Παλαιοημερολογίτες ἢ τὶς παρατάξεις τους; Δὲν γνωρίζει ὅτι οἱ μὲν ἄλλες τοπικὲς Ἐκκλησίες ποὺ ἀκολουθοῦν τὸ Παλαιό, κοινωνοῦν τοὺς νεοημερολογίτες, ἐνῶ οἱ Παλαιοημερολογίτες, ἐντὸς ἢ ἐκτὸς παρατάξεων, δὲν τοὺς κοινωνοῦν; Δὲν διάβασε ὅτι ὁ π. Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς αὐτὸ ζητοῦσε ἐπὶ δεκαετίες, τὸν κοινὸ ἀγώνα, ἀλλ’ ὄχι μὲ ὅσους παραμένουν στὴν δογματοποίηση τοῦ Ἡμερολογίου;

Δόλος λοιπόν, εἶναι αὐτὴ ἡ συσκότιση καὶ παραπλάνηση ποὺ κάνει ὁ π. Παΐσιος, κι ὄχι ὁ π. Εὐθύμιος ποὺ ὄχι μόνο δὲν ἀπομάκρυνε τοὺς πιστοὺς ἀπὸ τοὺς παλαιοημερολογίτες, ἀλλὰ ἐπὶ δεκαετίες (ὅταν ὁ π. Παΐσιος κοιμόταν τὸν ὕπνο τοῦ δικαίου) διαλεγόταν μαζί τους, προσπαθώντας ἀπὸ ποιμαντικὸ ἐνδιαφέρον καὶ ἀγάπη νὰ βοηθήσει νὰ καταλάβουν ὅτι, ἀπαίτηση τῶν καιρῶν, εἶναι νὰ ἀφήσουν στὴν ἄκρη τὴν δογματοποίηση τοῦ Ἡμερολογίου, καὶ νὰ ἑνωθοῦμε ΟΛΟΙ -τοῦ Παλαιοῦ καὶ τοῦ Νέου- στὴν Ὀρθόδοξη Ὁμολογία κατὰ τῆς Παναιρέσεως. Ὁ π. Παΐσιος κάνει τὸ ἀντίθετο: δικαιώνει τὴ δογματοποίηση τοῦ Ἡμερολογίου γιὰ νὰ γίνει δεσπότης, θέτοντας ἐκτὸς Ἐκκλησίας (ἀπὸ τὴν ὁποία προέρχεται) ὅσους δὲν τὸν ἀκολουθοῦν!

7. Ρωτᾶ ὑπερήφανα καὶ ἀσεβέστατα: «Και εδώ να πούμε και κάτι, αν εμείς δεν κάναμε την αποτείχιση μετά το Κολυμβάρι, τί θα έκανε ο Τρικαμηνάς και οι συν αυτώ, που δεν σεβάστηκαν καθόλου τον αγώνας μας; Διότι μέχρι τότε είχαν μείνει τρείς και ο κούκος. Μετά το Κολυμβάρι πήραν πάνω τους διότι βγήκαν και άλλοι στην αποτείχιση επειδή βγήκαμε εμείς». Τὸ ἀντίθετο συμβαίνει. Ὅσο αὐτοὶ ἐπικοινωνοῦσαν μὲ τὴν αἵρεση, ὁ «Τρικαμηνᾶς» ἀγωνιζόταν σχεδὸν μόνος του μ’ αὐτήν, καὶ ὑπῆρχε ἐνδιαφέρον τοῦ κόσμου γιὰ τὴν ἀποτείχιση. Μὲ τὴν ἔξοδο καὶ τῶν Ἁγιορειτῶν, εἶναι ἀλήθεια ὅτι ἀναθάρρησαν πολλοί. Καὶ περίμεναν μία συνεννόηση τῶν ἀποτειχισμένων πατέρων, γιὰ νὰ ἀκολουθήσουν. Κι ὁ π. Εὐθύμιος σᾶς σεβάστηκε καὶ σᾶς στήριξε, κι ἔστελνε τὸν κόσμο ποὺ ἐκκλησιαζόταν στὶς Σταγιᾶτες σὲ σᾶς, γιατὶ ἤθελε τὴν ἑνότητα. Καὶ ἤρθατε ἐσεῖς, «ὡς ταῦρος ἐν ὑαλοπωλείῳ» γιὰ νὰ «σώσετε» τὴν ἀποτείχιση, καὶ καταφέρατε τὸ ἀντίθετο: Προσπαθήσατε καὶ προσπαθεῖτε νὰ ἀπομονώσετε τὸν «Τρικαμηνᾶ», γιατὶ δὲν συμφωνεῖ στὴν συμμαχία μὲ σχισματικοὺς ποὺ δογματίζουν τὶς 13 ἡμέρες καὶ κατατείνουν σὲ αἱρεση.

8. Ἐκεῖνα ποὺ ἀφοροῦν γιὰ τὴν ἐπιστροφὴ στὸ Παλαιό, ἐπαρκῶς καὶ μὲ κρυστάλλινο λόγο τὰ ἔχει ἐξηγήσει διὰ πολλῶν ὁ π. Εὐθύμιος, ἀλλὰ ὁ π. Παΐσιος, χωρὶς ἀντίκρουση τῶν ἐπιχειρημάτων, μὲ μιὰ μονοκονδυλιά, ὡς ἄλλος Πάπας, τὰ διέγραψε καὶ ἐπιχαίρει ποὺ ὁ κ. Μάννης τοῦ «Κρυφοῦ Σχολειοῦ» ἔκανε τὸν π. Εὐθύμιο σκόνη! Ἀλλὰ τὰ γραπτὰ μένουν καὶ ἀποδεικνύουν τὸ ἀντίθετο!

9. Εἶναι λοιπόν, φανερὸ καὶ ἀδιαμφισβήτητο γεγονός, ὅτι ἕνας ἀπὸ τοὺς λόγους ποὺ ἐπικρατεῖ ἡ αἵρεση εἶναι ἡ διγλωσσία κάποιων πατέρων καὶ ἡ σύγχυση ποὺ αὐτὴ προκαλεῖ στὸ ποίμνιο καὶ τὸ κάνει διστακτικὸ νὰ ἀντιδράσει, καθὼς καὶ ἡ "πρωτειο"λαγνεία ποὺ κατέχει τοὺς σημερινοὺς ρασοφόρους, εἴτε αὐτοὶ εἶναι Οἰκουμενιστές, εἴτε Ἀντιοικουμενιστές, εἴτε (δυστυχῶς) τώρα καὶ κάποιοι ἀποτειχισμένοι.

Γιὰ τὸν πιστό, ποὺ ἔχει πνευματικό, ἀλλὰ κρατᾶ τὴ θεόσδοτη ἐλευθερία του καὶ δὲν ἔχει προσκολληθεῖ σὲ γέροντες (δὲν πάσχει δηλ. ἀπὸ γεροντισμό, ἕναν ἀπὸ τοὺς καρποὺς τῆς ἐπὶ δεκαετίες κρυφῆς καὶ δόλιας δράσεως τῶν Οἰκουμενιστῶν) εἶναι εὔκολο νὰ διακρίνει, ποιός εἶναι δίγλωσσος καὶ ποιός ὄχι. Ἀρκεῖ νὰ συγκρίνει αὐτὰ ποὺ λέει ὁ καθένας καὶ γράφει καὶ νὰ διαπιστώσει, ἂν ὑπάρχει ἀνακολουθία καὶ ἀσυνέπεια λόγων καὶ πράξεων.

Αὐτὸ ἰσχύει καὶ γιὰ τὰ λεγόμενα καὶ δρώμενα τοῦ ἤδη αὐτοχειροτονημένου «ἐπισκόπου» π. Παϊσίου Παπαδόπουλου, ποὺ στὸν οἶστρο ἔπαρσης πού, δυστυχῶς, τὸν ἔχει καταβάλει ὀρύεται ἐναντίον τοῦ ἱστολογίου Π.Π. καὶ προσωπικῶς ἐμοῦ, μόνο καὶ μόνο ἐπειδὴ τολμοῦμε νὰ τὸν ἐλέγξουμε.

Θὰ παραθέσω, λοιπόν, κάποιες ἐπὶ πλέον ἀποδείξεις ποὺ δείχνουν ὅτι, ἂν κάποιος θὰ πρέπει νὰ προσέχει γιὰ νὰ μὴν ἐκτίθεται γιὰ τὰ λόγια καὶ τὰ γραφόμενά του, ἀλλὰ καὶ νὰ μὴν μπερδεύει τοὺς πιστούς, αὐτὸς εἶναι ὁ π. Παΐσιος Παπαδόπουλος:

Ι. Ὁ π. Παΐσιος δήλωσε δημοσίως ὅτι ἀποστασιοποιεῖται ἀπὸ τούς -ἄκουσον ἄκουσον!- μέχρι σήμερα ἀπροσδιόριστους Ἁγιορεῖτες (ποιοί καὶ πόσοι εἶναι αὐτοί, ἄραγε;), γιατὶ δὲν δέχονται τὸν Ἅγιο Παΐσιο. Ἂν εἶναι ἔτσι, οἱ ΓΟΧ ἐπίσκοποι δέχονται τὸν γέροντα Παΐσιο ὡς Ἅγιο; Μὰ φυσικὰ ὄχι. Πῶς τότε θέλει νὰ χειροτονηθεῖ ἀπὸ αὐτούς; Ξεχνοῦμε τὸν Ἅγιο, ὅταν πρόκειται γιὰ τὸ προσωπικό μας συμφέρον;

ΙΙ. Ὁ π. Παΐσιος συμφώνησε καὶ ὑπέγραψε τὸ κείμενο/ψήφισμα τοῦ Ὡραιοκάστρου ποὺ λέει «δὲν μνημονεύουμε ἕτερον ἐπίσκοπον, δὲν προβαίνουμε εἰς σύστασιν ἑτέρας “ἐκκλησίας”, ἄπαγε τῆς βλασφημίας, οὔτε προσχωροῦμε σὲ καμμία παράταξη. Μένουμε ἁπλὰ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ». Πῶς λοιπόν, τώρα, μὲ αὐτὰ ποὺ κάνει ἀναιρεῖ τὴν ὑπογραφή του;

ΙΙΙ. Ὁ π. Παΐσιος δήλωσε δημοσίως ὅτι ἀπὸ τὴν ἀρχὴ ἔλεγε ὅτι θὰ προσχωρήσει στὸ Παλαιό. Τὰ λεγόμενά του ὅμως τὸν διαψεύδουν. Διαβάζουμε, λοιπόν (ἐδῶ):

«8ον. Σκοπός μας στην αποτείχιση δεν είναι να φύγουμε από την Εκκλησία αλλά να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις να συγκληθεί μια όντως Ορθόδοξη Σύνοδος η οποία θα καταδικάσει την αίρεση, θα παύσει το παλαιοημερολογητικό Σχίσμα, που θα διατρανώσει την Ορθόδοξη Παράδοση και θα φέρει την ειρήνη και την ανακούφιση στις ορθόδοξες συνειδήσεις.

9ον. Προσωπικά δεν έχω χωρισθεί στον αγώνα μου από τους Αγιορείτες πατέρες και από όσους αγωνίζονται σ΄ αυτήν την πατερική βάση.

10ον. Όπου ξεχώρισα τη θέση μου στον αγώνα αυτό της αποτείχισης το έκανα για να είναι η αποτείχιση, όντως αποτείχιση σε πατερική βάση, δεν έχω κανένα προσωπικό πρόβλημα με κανέναν αλλά δεν θα ακολουθήσω μεσοβέζικες ενέργειες ούτε ΓΟΧικές ενέργειες».       

Πῶς θὰ προσχωρήσει τώρα σὲ ἢ θὰ χειροτονηθεῖ ἀπ' αὐτοὺς ποὺ ὁ ἴδιος ὀνόμαζε σχισματικοὺς καὶ ἀποκήρυττε τὶς ἐνέργειές τους;
Δ) Ὁ π. Παΐσιος δήλωσε δημοσίως (ἐδῶ):

«Θα μου πείτε το ημερολόγιο τί γίνεται; Είμαστε υπέρ του παλαιού ημερολογίου όμως δεν θα μπούμε σε καμμιά παράταξη και δεν επιστρέψουμε τώρα στο παλαιό. Θα τελειώσουμε πρώτα με το ξεκαθάρισμα της αίρεσης και όλοι μαζί η Εκκλησία θα επιστρέψουμε και στο παλαιό. Αυτή την ώρα αν δεν είναι ανοησία μια διένεξη περί του παλαιού το λιγότερο είναι μια καταστροφή για τον αγώνα μας, λοιπόν, ας σοβαρευτούμε».

Ἂς ἀφήσει τὶς «ἀνοησίες» κι ἂς σοβαρευτεῖ, λοιπόν, ὁ ἐν λόγῳ κληρικὸς καὶ ἂς σταματήσει νὰ κάνει τὴν αὐθεντία χρησιμοποιώντας διπλὴ γλῶσσα κι αὐτός, ὡς ἄλλοι γνωστοὶ καὶ μὴ ἐξαιρετέοι. Γιατὶ προσχωρεῖ τώρα στοὺς ΓΟΧ, χωρὶς νὰ ἔχει ξεκαθαρίσει ἡ αἵρεση, μόνος του χωρὶς τὴν Ἐκκλησία, (μᾶλλον εἶναι μόνος του Ἐκκλησία), καὶ κυρίως κάνοντας αὐτὸ γιὰ τὸ ὁποῖο προειδοποιοῦσε: Καταστρέφοντας τὸν ἀγώνα.

Τὴν διγλωσσία του τὴν ἤλεγξαν ἀκόμα καὶ οἱ ΓΟΧ ἀποκαλύπτοντας τὰ σημερινὰ καὶ παλαιά του ψέματα. Τοῦ ἀπάντησε τὸ ἱστολόγιο «Ἐν τούτῳ Νίκα» (ἐδῶ):

«Το γιατί δεν γίνεται να σχηματίσουμε κοινό μέτωπο το εξηγήσαμε με ολίγα λόγια στο χθεσινό άρθρο. Όμως ο π. Παΐσιος αναφέρει ότι πρέπει να αφήσουμε τα «στενά παραταξιακά πλαίσια». Εννοεί βεβαίως τις Παρατάξεις των Γ.Ο.Χ. Και ποιοί άραγε είναι αυτοί που θα ενσωματωθούν σε αυτόν τον ''κοινό αγώνα'' όταν ο ίδιος απορρίπτει όσους εβρίσκοντο σε αυτά τα ''παραταξιακά πλαίσια'', οι οποίοι τυγχάνουν και εξαίρετοι Επίσκοποι; Ποιοί θα σχηματίσουν αυτό το κοινό μέτωπο; Μήπως εννοεί ''κοινό μέτωπο'' λαϊκών, μοναχών και απλών κληρικών; Δεν υπάρχουν Επίσκοποι; Ή μήπως θεωρεί ως ''προβληματική'' την Αποστολική μας διαδοχή (όπως γράφουν ψευδώς και συκοφαντικώς κατά καιρούς ορισμένοι), οπότε δεν τους αναγνωρίζει και ως Επισκόπους; (σσ. ἀπὸ αὐτοὺς θέλει τώρα νὰ χειροτονηθεῖ!).

Ο π. Παΐσιος μάλλον νομίζει ότι σε τούτον τον μάταιο κόσμο θα ζήσει αιωνίως και αφήνει δια το ''αύριον'' την επιστροφή στην Παράδοση, την Κανονικότητα, και την απόρριψη της καινοτομίας! Αύριο π. Παΐσιε δεν γνωρίζουμε τι επρόκειτο να γίνει, γνωρίζουμε όμως το ΣΗΜΕΡΑ, και ΣΗΜΕΡΑ πρέπει να γίνει η διόρθωσις των σοβαροτάτων σφαλμάτων που δημιούργησαν διαίρεση στους πιστούς! Το ''αύριο'' είναι για τους ''μελλοντολόγους'' και όχι για τους Ορθοδόξους! Οι Ορθόδοξοι πρέπει πάντοτε να έχουν την μνήμη θανάτου!.

Μας προτείνει να εισέλθουμε σε μία άλλη ''άτυπη παράταξη'' η οποία θα είναι ένα συνονθύλευμα παλ/των, νεοημερολογιτών, αποτειχισμένων, και δεν ξέρουμε ακόμα τι άλλο, και έτσι θα πολεμήσουμε τον Οικουμενισμό; Και πού είδε ο π. Παΐσιος τοιαύτη αντιμετώπιση της αιρέσεως και πόσο μάλλον όταν δεν λυθούν ήδη αυτά που μας χωρίζουν; Αν εντρυφήσετε στην Εκκλησιαστική Ιστορία θα δείτε ότι παρόμοιες συνεργασίες δεν υπήρξαν ποτέ. Πώς ήταν, φερειπείν, δυνατόν, οι Ορθόδοξοι προ της Β΄ Οικουμενικής Συνόδου να συνεργάζονταν με τους Απολλιναριστές ή τους Σαββελιανούς (μόνο και μόνο επειδή είχαν κοινό εχθρό τον Αρειανισμό), από την στιγμή μάλιστα που οι τελευταίοι επέμεναν στις πλάνες τους; Δεν αρκεί λοιπόν κάποιος να πολεμά τον Οικουμενισμό, για να υπάρχει "συνεργασία"».

Εἶναι καὶ γιὰ τὸν πλέον ἀδαὴ φανερό, τί παιχνίδι εἰς βάρος τῆς πίστεως, παίζει ὁ π. Παΐσιος μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ γίνει «ἐπίσκοπος».

Σημάτης Παναγιώτης