Περί Οικονομίας στις περιπτώσεις Νεστορίου και Θ. Μοψουεστίας και σκέψεις για την ανάγκη σύναξης Ορθοδόξων

Παρέμβασις τρίτη (τελευταία) εἰς τὴν εἰσήγησιν τοῦ π. Σεραφεὶμ Ζήση τῆς Ἡμερίδος εἰς τὴν Θεσ/νίκη μὲ θέμα:

«Περιπτώσεις Οἰκονομίας στοὺς ἀγῶνες γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία» (Δεῖτε ἐδῶ, ἐδῶ κι ἐδῶ) 

              

Τοῦ ἱερομονάχου Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ

    Εἰς τὴν παρέμβασι αὐτὴ εἰς τὴν εἰσήγησι τοῦ π. Σεραφεὶμ Ζήση θὰ ἀναφερθοῦμε σὲ διάφορα θέματα, τὰ ὁποῖα θίγει, καὶ εἶναι ὄντως πολὺ σημαντικά, τὰ ὁποῖα ὅμως κατὰ τὴν γνώμη μας ἀντιμετωπίζονται μὲ τὸν πλέον ἀκατάλληλο καὶ ἀνορθόδοξο τρόπο καὶ φυσικὰ πέρα τῆς ἀκαδημαϊκῆς ἀναφορᾶς, οὐδεμία λύσι δίδεται εἰς αὐτά.

    Στὴν ἀρχὴ τῆς εἰσηγήσεώς του ὁ π. Σεραφεὶμ κάνει μιὰ περιγραφὴ τῆς καταστάσεως στὸν Ἑλλαδικὸ χῶρο λόγῳ τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ὁμιλεῖ γιὰ τὰ θολὰ ὕδατα τῆς ἀκαδημαϊκῆς θεολογίας εἰς τὰ ὁποῖα ἔχουν βαπτιστεῖ καὶ θὰ ταφοῦν οἱ καρδιὲς τῶν Ἑλλήνων Ἐπισκόπων, ἱεροκηρύκων, θεολόγων κ.λπ., καὶ ὅτι αὐτὰ καὶ μόνον «ἀρκοῦν γιὰ νὰ δείξουν τὸν ἀνθρωπίνως ἀδιέξοδο τάρταρο τοῦ συγχρόνου ἑλλαδικοῦ Οἰκουμενισμοῦ».

     Πέραν τοῦ ὅτι ἐμεῖς δὲν περιμένουμε κανένα καλὸ ἀπὸ τὴν ἀκαδημαϊκὴ θεολογία, διότι τὰ πρότυπά της καὶ ἡ γραμμή της εἶναι ἀκραιφνῶς δυτικά, καὶ διότι μέχρι τώρα ὄχι μόνο δὲν ἔλυσε κανένα σοβαρὸ πρόβλημα, ἀλλὰ μᾶλλον ἐδημιούργησε διὰ τοῦ ὀρθολογισμοῦ καὶ τῆς ἀμφισβητήσεως τῶν πάντων, καὶ βέβαια, διότι ἡ Ὀρθόδοξη θεολογία δὲν μαθαίνεται στὰ πανεπιστήμια, ἀλλὰ στὰ μοναστήρια καὶ στὴν ἔρημο τῶν παθῶν, πέραν λέγω αὐτῶν, τὰ ὁποῖα ὡς ἐν παρόδῳ ἀνέφερα, αὐτὴ ἡ περιγραφὴ τὴν ὁποία κάνει ὁ π. Σεραφείμ, δημιουργεῖ τὴν ἀναγκαιότητα της Ἀποτειχίσεως καὶ ἀποκλείει οἱαδήποτε μορφὴ δυνητικότητας.

      Διότι ἂν ὑπάρχη αὐτὴ ἡ κατάστασις (καὶ ὄντως ὑπάρχει) καὶ συγχρόνως ἐμεῖς δίνουμε τὴν δυνατότητα νὰ παραμένη κάποιος εἰς αὐτήν, χωρὶς ἐπιπτώσεις μολυσμοῦ, συμμετοχῆς καὶ συνοδοιπορίας μὲ αὐτήν, τότε ἀκολουθοῦμε ἄλλη θεολογία ἀπὸ αὐτὴν τῆς Ἁγίας Γραφῆς καὶ τὸ κάθε μέλος τοῦ σώματος τὸ ἐκάμαμε ἀνεξάρτητο καὶ αὐτόνομο, σὰν ἐπιμέρους σῶμα, τὸ ὁποῖον μάλιστα δύναται νὰ ζῆ αὐτοτελῶς μέσα στὸν τάρταρο (Τάρταρος=τὸ βαθύτερον μέρος τοῦ ἅδου ἢ τῆς κολάσεως) χωρὶς ἐπιπτώσεις καὶ μὲ τὴν ἐλπίδα τῆς σωτηρίας. Νομίζω εἰς τὸ σημεῖο αὐτό, ὅτι οἱαδήποτε δυνητικὴ ἑρμηνεία πέραν τῆς Ὀρθοδόξου, ἡ ὁποία ὁμιλεῖ γιὰ ἄμεση ἀπομάκρυνση ἀπὸ τὴν αἵρεσι καὶ τοὺς αἱρετικούς, ὁδηγεῖ ὄχι μόνο σὲ ἀδιέξοδο, ἀλλὰ καὶ σὲ ἕναν παραλογισμό, καὶ ἴσως καὶ αὐτὸ νὰ εἶναι ἕνα προϊὸν τῆς ἀκαδημαϊκῆς θεολογίας «στὰ θολὰ ὕδατα τῆς ὁποίας ἔχουμε βαπτιστεῖ», ὅπως ὁμολογεῖ στὴν εἰσήγησή του ὁ π. Σεραφείμ.

    Δεδομένου λοιπὸν τοῦ ταρτάρου τῆς συγχρόνου αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, θὰ ἔπρεπε νὰ ἐπικεντρωθοῦμε στὸν Ὀρθόδοξο τρόπο ἐξόδου ἀπὸ τὸν τάρταρο, στὶς ἐπιπτώσεις τὶς ὁποῖες δημιουργεῖ ἡ παραμονὴ ἑκάστου εἰς αὐτὸν καὶ βέβαια, στὸν ἐσχατολογικὸ χαρακτῆρα ὅλων αὐτῶν τῶν γεγονότων, διότι ὁ ὅσιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης, ὅταν ἔβλεπε τὴν αἵρεσι νὰ ἐπικρατῆ καὶ νὰ ἐπεκτείνεται, ὀνόμαζε αὐτὴν τὴν κατάστασι «προεισόδια τοῦ Ἀντιχρίστου». Εἶναι σημαντικὸ στὸ σημεῖο αὐτὸ νὰ ἰδοῦμε τὴν σκέψιν τῶν Ἁγίων καὶ νὰ διαπιστώσουμε, ἐκ τοῦ ἀντιθέτου, τὴν ἰδική μας ἀκαδημαϊκὴ νοοτροπία, ἡ ὁποία ἐξαντλεῖται σὲ ἡμερίδες καὶ εἰσηγήσεις, σὲ ὁμολογίες καὶ χαρτοπόλεμο καὶ ἀφήνουμε κατὰ τὰ ἄλλα τοὺς ἀνθρώπους στὰ τάρταρα καὶ στὸ στόμα τοῦ λύκου, δίνοντάς τους αὐτὴ τὴν διέξοδο μὲ αὐτοσχέδιες δυνητικὲς ἑρμηνεῖες καὶ μὲ ὁμολογιακὲς πομφόλυγες (σαπουνόφουσκες).

     Θὰ ἀναφέρωμε πρὸς τὸν σκοπὸ αὐτὸ δύο μόνο τμήματα ἀπὸ ἐπιστολὲς τοῦ Ὁσίου, ἕνα ἀπὸ κάθε αἵρεσι τῆς ἐποχῆς του, διὰ νὰ διαπιστώσουμε τὴν σκέψι τῶν Ἁγίων καὶ τὴν ἰδική μας ἀπερισκεψία.

Σιγά-σιγά σ' όλους τους τομείς μας συνηθίζουν στην Πανθρησκεία!

Δωρεάν το ΟΑΚΑ και το ΣΕΦ για την τέλεση προσευχής για την μουσουλμανική εορτή της Θυσίας του Αβραάμ

  Για τη διευκόλυνση της προσευχής των μουσουλμάνων συμπολιτών μας επί τη ευκαιρία της εορτής της Θυσίας του Αβραάμ (Eid al Adha) που θα λάβει χώρα την 21/8/2018, παραχωρούνται δωρεάν, όπως κάθε χρόνο, σε όσους μουσουλμάνους της περιοχής της πρωτευούσης το επιλέξουν, κατάλληλοι χώροι εντός του Σταδίου Ειρήνης και Φιλίας (Σ.Ε.Φ.) και του Ολυμπιακού Αθλητικού Κέντρου Αθηνών (Ο.Α.Κ.Α.).

Μετά τον π. Παΐσιο Παπαδόπουλο τη σκυτάλη πήρε ο π. Σάββας!

Σήμερα ὁ π. Σάββας Λαυριώτης  ἔβγαλε μιὰ ἀνακοίνωση στὴν ὁποία ἀπάντησε ὁ κ. Ρίζος (ἐδῶ). Σ' αὐτὴ μὲ μεγάλη εὐκολία ἀλλὰ καὶ χωρὶς τεκμηρίωση μιλᾶ περὶ «δαιμονικῆς ἐμπνεύσεως συκοφαντία» τῆς “Π.Π.”  καὶ δηλώνει ὅτι «οἱ κατηγορίες ποὺ κυκλοφοροῦν εἰς βάρος μας, τὸ ὅτι ὁδηγοῦμε τόν ἀγῶνα πρὸς τὶς παρατάξεις τῶν Γ.Ο.Χ., κυρίως ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους τοῦ ἰστολογίου “Πατερικὴ Παράδοση”, εἶναι ὅπως εἴπαμε παραπάνω, μία δαιμονικῆς ἐμπνεύσεως συκοφαντία».

Ὁ π. Σάββας ὀφείλει νὰ μᾶς παρουσιάσει καὶ νὰ στοιχειοθετήσει τὴν κατηγορία του κι ὄχι «απλῶς –γενικὰ καὶ ἀόριστα– νὰ καταγγέλλει. Ἐμεῖς, μιᾶς καὶ σχολιαστὴς μᾶς τὸ ζήτησε μὲ σχόλιο νὰ δημοσιεύσουμε παλαιότερες δημοσιεύσεις, παρουσιάζουμε δύο ἄρθρα ποὺ ἐπώνυμα γράψαμε μὲ τίτλο «Δυστυχώς, προωθείται από Αγιορείτες ο Παλαιοημερολογιτισμός!» καὶ «ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΤΑΣΗ ΜΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΤΡΕΙΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΕΣ». Σ’ αὐτὰ δὲν ἀκολουθοῦμε τὸ δρόμο τῆς ἐμπάθειας, ἀλλὰ τεκμηριώνουμε καὶ δικαιολογοῦμε τὴ στάση μας στὶς βασικὲς θέσεις τῶν τριῶν Ἁγιορειτῶν μὲ συγκεκριμένα στοιχεῖα. (Γράψαμε τῶν τριῶν Ἁγιορειτῶν, γιατὶ ὡς γνωστὸν οἱ περισσότεροι ἀποτειχισμένοι Ἁγιορεῖτες δὲν συμφωνοῦν μὲ τὶς θέσεις τους).

«Τοιαύται των αγίων αι ψυχαι· φιλόστοργοι, κηδεμονικαί,…»

 (Ι. Χρυσόστομος – P.G. 56, 271-279)

Τοῦ Ν. ΣΑΚΑΛΑΚΗ

    Ερωτήματα για τις ιδιόμορφες για τις ιδιόμορφες «Οικονομίες» του π. Θ. Ζήση και π. Ν. Μανώλη!

Αναμφίβολα, πολλοί κίνδυνοι καιροφυλακτούν τους πιστούς Ορθοδόξους στους έσχατους καιρούς μας, που έχουν πλημμυρίσει από αθεΐα και αίρεση. Θεμελιώδες το (ανήσυχο) ερώτημα: πως θα δαμασθεί η οικουμενιστική ροπή του παρόντος;

Το εσχατολογικό περιβάλλον προαναγγέλλεται στην Αγία Γραφή και αναλύεται από την Πατερική θεολογία.

Σε εσχατολογική προοπτική είναι και η ομιλία του Ι. Χρυσοστόμου στο τόμο 56 της Ελληνικής Πατρολογίας, όπου αναλύει το Αποστολικό ρητό: «Τούτο δε γίνωσκε, ότι εν εσχάταις ημέραις ενστήσονται καιροί χαλεποί» (Β΄ Τιμ. 3,1).

Στην ομιλία αυτή επικεντρώνεται (κυρίως) στους «χαλεπούς καιρούς» και όχι στα όρια των εσχάτων χρόνων, αναφέρεται δηλ. περισσότερο στους κινδύνους των ημερών αυτών.

Αναφέρεται, επίσης, και στα φαινόμενα που θα σημαδέψουν την Εκκλησιαστική πραγματικότητα, όπως για παράδειγμα οι «Λύκοι βαρείς, μη φειδόμενοι του Ποιμνίου». Εισάγει τον πιστό (στα νοήματα) ο Ι. Πατήρ με επικέντρωση της νήψεως – προσοχής στο κεφάλαιο της Πίστεως, στην πέτρα της ορθής Πίστεως, ως διαχρονική σταθερά μέσα στον χρόνο, επί της οποίας θρυμματίζονται, υποχωρούν και νικώνται οι πειρασμοί. Τονίζει ο Ι. Πατήρ: «Βακτηρία γαρ τις εστιν ισχυρά η πίστις, και λιμήν ασφαλής, της των λογισμών απαλλάτουσα πλάνης και εν ησυχία πολλή την ψυχήν αναπαύουσα».

Αποδέχτηκε, άραγε, ο π. Νικόλαος την Ορθόδοξη θέση της υποχρεωτικής απομακρύνσεως από τους Οικουμενιστές;

Περί μνημόνευσης του επισκόπου στις ιερές ακολουθίες

                π. Ιωάννης Καρασακαλίδης: 

(Στὸ βίντεο 12:00 καὶ ἑξῆς)

Γράφει ὁ π. Νικόλαος Μανώλης

     

      Ὁ π. Ἰωάννης Καρασακαλίδης μᾶς ἐξηγεῖ τό θέμα τῆς μνημόνευσης τοῦ ἐπισκόπου στίς ἱερές ἀκολουθίες σέ σχέση μέ τή διακοπή αὺτῆς τῆς μνημόνευσης.

[ΒΙΝΤΕΟ 2018]

Πηγή

Σχόλιο σε πρόσφατη δήλωση του μοναχού Σάββα Λαυριώτου

 Του Ιωάννου Ρίζου

          Σε δήλωση της   16^ης Αυγούστου 2018,  (εδώ) ο  μοναχός Σάββας Λαυριώτης ανέφερε τα εξής:

      «Ὡς ἐκ τούτου, βρισκόμαστε στὴν δυσάρεστη θέση, νὰ διαχωρίσουμε τὴν θέσιν μας περὶ προσαρτήσεως τοῦ ἀγῶνος τῆς ἀποτειχίσεως στὶς παρατάξεις τῶν Γ.Ο.Χ., ἐπαναλαμβάνοντας πὼς τὸ φλέγον θέμα τῆς ἀλλαγῆς τοῦ ἠμερολογίου, τῆς δημιουργίας τῶν παλαιοημερολογιτικῶν παρατάξεων, καθὼς καὶ τὴν ἐπίλυση ὄλων αὐτῶν, θὰ ἐπιληφθεῖ μία Ὀρθόδοξη Σύνοδος, καὶ ὄχι ἐμεῖς. Παραμένουμε στοιχούμενοι τῶν ἁγίων Πατέρων, ἀκολουθώντας κατὰ γράμμα τό ψήφισμα τοῦ Ὡραιοκάστρου, καὶ δηλώνουμε γιὰ μία ἀκόμη φορὰ, ὅτι οἱ κατηγορίες ποὺ κυκλοφοροῦν εἰς βάρος μας, τὸ ὅτι ὁδηγοῦμε τόν ἀγῶνα πρὸς τὶς παρατάξεις τῶν Γ.Ο.Χ., κυρίως ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους τοῦ ἰστολογίου «Πατερικὴ Παράδοση», εἶναι ὅπως εἴπαμε παραπάνω, μία δαιμονικῆς ἐμπνεύσεως συκοφαντία, γιὰ νὰ σπιλώσουν τὸν ἁγνὸ ἀγῶνα τῶν ἁγιορειτῶν».

Θέλω να επισημάνω λοιπόν ότι, η εξέλιξη,  η επιτυχής ή όχι κατάληξη  των διαπραγματεύσεων που έγιναν, γίνονται ή θα γίνουν, με παρατάξεις του Ζηλωτικού Παλαιοημερολογιτισμού ή με ανεξάρτητους (ακέφαλους) ζηλωτές ή οποιονδήποτε άλλον, εντός ή εκτός Ελλάδος, από τους αγιορείτες ιερομόναχο Χαρίτωνα, μοναχό  Σάββα, μοναχό Επιφάνειο  θα μας βρίσκει αντίθετους.

Σε όποιο σχήμα κι αν καταλήξουν αυτές οι διαδικασίες (δηλ. σε κάποια υφιστάμενη παράταξη  ή σε κάποιο καινούριο παραταξιακό σχήμα) οι βάσεις τις κακόδοξης εξέλιξης τους έχουν στερεοποιηθεί και έχουν περιγραφεί από τους ιδίους στην περίφημη διακήρυξη τους της 12 Οκτωβρίου 2017 (ἐδῶ). 

Εκεί δήλωσαν ότι μέχρι να γίνει Οικουμενική Σύνοδος που θα επιλύσει το Ημερολογιακό Ζήτημα:

«Ἕως τότε δὲν μᾶς ἐπιτρέπεται (ἐάν ἔχουμε τὸν στοιχειώδη φόβο Θεοῦ, καὶ δὲν θέλουμε νὰ βλασφημοῦμε), νὰ κηρύττουμε πρὸ συνοδικῆς διαγνώμης ἄκυρα μυστήρια σὲ Νέο ἤ Παλαιό».

Αυτή η δήλωση αποτελεί μια νέα αιρετική «εκκλησιολογία», πρωτοφανή στην ιστορία της Ορθοδοξίας. Σύμφωνα με αυτήν δεν γνωρίζουμε που είναι έγκυρα τα μυστήρια μέχρι να γίνει Οικουμενική Σύνοδος! 

Δηλαδή,   οι νεοημερολογίτες από το 1924 και μετά δεν ξέρουμε αν είναι βαπτισμένοι ή αβάπτιστοι, αν στην «εκκλησία» παίρνουν Θεία Κοινωνία ή κρασί και ψωμί, αν έχουν ιερείς κ.λ.π. Το ίδιο ισχύει και για τους Παλαιοημερολογίτες.

Δεν χρειάζεται λοιπόν να μάθουμε, αν προσχωρήσετε σε κάποια παράταξη ή φτιάξετε μια νέα δικιά σας. Μας αρκεί που μάθαμε την κακοδοξία που θα την διέπει.

Αν θέλετε λοιπόν να προχωρήσουμε μαζί, ευχόμαστε να προβείτε  στην ανασκευή αυτής της κακοδοξίας, η οποία άλλωστε ήταν το μόνο που μας χώρισε.

Ένας λαός που έχει ξεχάσει τις παραδόσεις του μοιάζει με άνθρωπο που έχει χάσει τη μνήμη του.

                                                                                       Φώτης Κόντογλου

Πηγή