Πού είναι η πνευματική ηγεσία;

«Φιλοδοξεῖτε νὰ σωθεῖτε;»

Δυὸ μικρὰ ἀποσπάσματα ὁμιλιῶν

π. Ἀθανάσιου Μυτιληναίου

(Ἐκφωνήθηκαν τὸ 1994) (*)

«Ἡ Διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας

ἐπροδόθη καὶ προδίδει»

«Ἀλλοίμονο σὲ κεῖνον ποὺ δὲν θὰ ἀντιδράσει

στὸν  Οἰκουμενισμό»!

 

«Διὰ τοῦτο δεῖ περισσοτέρως ἡμᾶς προσέχειν τοῖς ἀκουσθεῖσι,

μή ποτε παραρρυῶμεν... πῶς ἡμεῖς ἐκφευξόμεθα

τηλικαύτης ἀμελήσαντες σωτηρίας;» (Ἑβρ. 2, 3).

«Σᾶς λέω τώρα τί συντελεῖ, στὸ νὰ ἀκολουθεῖ ὁ πολὺς ὁ κόσμος τὴν πλατεῖαν ὁδόν, τὴν ἐξομαλισμένη, ποὺ δὲν ὑπάρχουν πέτρες τάχα, ὅλα εἶναι ὁμαλά, ὡραῖα...

Σὲ ὅλη αὐτὴ τὴν κατάσταση (ἐδῶ εἶναι τώρα) δὲν ὑπάρχουν πνευματικά ἀντισταθμίσματα. Πόσες φορὲς λέμε: ποῦ εἶναι ἡ πνευματικὴ ἡγεσία; Ποῦ εἶναι! Ποῦ εἶναι! Ποιά πνευματικὴ ἡγεσία; Ὅλοι εἶναι προδομένοι κι ὅλοι ἔχουν γίνει τὸ ἴδιο. Δὲν ὑπάρχουν πνευματικὰ ἀντισταθμίσματα. Μὴ μοῦ πεῖτε, ὅτι θὰ μποροῦσε νὰ προκαλέσει αὐτὰ τὰ πνευματικὰ ἀντισταθμίσματα ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας. Ναί, (θὰ μποροῦσε), ἀλλὰ φρόντισαν οἱ ἐχθροὶ τῆς ἀνθρωπότητος, αὐτὲς οἱ ἀντίθεες δυνάμεις, οἱ σκοτεινὲς δυνάμεις, νὰ ἐγκλωβίσουν κάθε προσπάθεια τῆς Ἐκκλησίας, ἀκριβῶς γιὰ νὰ ἐπιτύχουν τοῦ σκοποῦ των· νὰ καταστρέψουν τὴν ἀνθρωπότητα.

Ἡ Διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας. Χμ! Ἐπροδόθη καὶ προδίδει. Ναί. Ἐπροδόθη καὶ προδίδει. Βλέπει κανεὶς μία κατάσταση ποὺ λυπᾶται κατάβαθα. Ἐκεῖνοι ποὺ θὰ ἦσαν φύσει-θέσει οἱ ἁρμόδιοι νὰ βοηθήσουν τὸν σύγχρονον κόσμο καὶ τὴ νέα γενεά, δὲν κάνουν τίποτα, ἔξω ἀπὸ κάποιες, ἴσως, ἐξαιρέσεις. Γιατί; Ὅταν ἀκοῦτε ἐπὶ παραδείγματι τὸ τάδε στέλεχος τῆς Ἐκκλησίας..., ὅτι εἶναι μασῶνος, ὅτι εἶναι ἄνθρωπος τῆς «ντόλτσε βίτα», τῆς γλυκειᾶς ζωῆς... Τέτοιοι ἄνθρωποι πῶς θὰ ποδηγετήσουν τὴν ἀνθρωπότητα; Ναί, κατ’ ὄνομα εἶναι ὀρθόδοξοι, χριστιανοί, ἐπίσκοποι, εἶναι Ἐκκλησία. Ἀλλὰ ἔχουν ἐγκλωβιστεῖ. Ἔχουν δεθεῖ. Ἔχουν ἀπομονωθεῖ. Φρόντισαν οἱ σκοτεινὲς δυνάμεις νὰ τοὺς βάλουν ν’ ἀγαπᾶνε αὐτὰ τὰ πράγματα, νὰ ἐπιθυμοῦν αὐτὰ τὰ πράγματα ἤ, ἄν θέλετε καλύτερα, νὰ ἀναδεικνύουν μὲς στὴν Ἐκκλησία ἀνθρώπους ποὺ ἁλώνονται ἀπὸ τὶς ἡδονὲς καὶ τὸ χρῆμα. Αὐτοὺς προβάλλουν. Καὶ ἔτσι δὲν ὑπάρχουν τὰ πνευματικὰ ἀντισταθμίσματα...».

«Πρέπει νὰ παίρνουμε «πολλὲς στροφές», γιὰ νὰ ἀντιλαμβανόμεθα τὴν Εὐαγγελικὴ ἀλήθεια, γιὰ νὰ ὀσφραινόμεθα τὴν πλάνη, τὴν αἵρεση, τὴν κακία καὶ τὸν δόλον... «Ἀδελφοί, μὴ παιδία γίνεσθε ταῖς φρεσίν· ἀλλὰ τῇ κακίᾳ νηπιάζετε, ταῖς δὲ φρεσὶ τέλειοι γίνεσθε» (1Κορ. 14, 20)... Ἀγαπητοί, λέμε ὅτι πρέπει νὰ εἴμεθα ἔξυπνοι· ἔξυπνος θὰ πεῖ ξύπνιος, δὲν κοιμᾶται κανείς· θυμηθεῖτε πόσες φορὲς ὁ Χριστὸς εἶπε τὸ ρῆμα «γρηγορεῖτε». Ἔτσι, ἀγαπητοί, εἶναι γραμμένο, ὅταν θὰ ‘ρθεῖ ὁ Ἀντίχριστος, πάρα πολλοὶ χριστιανοί μας –τώρα δὲν μιλᾶμε μὲ ποσοστά, ἂς ποῦμε τὸ 95%, τὸ 97% τῶν χριστιανῶν (θὰ σᾶς πῶ ἀπὸ ποῦ τὸ βγάζουμε)– θὰ προσκυνήσει τὸν Ἀντίχριστο. Καὶ κληρικοί, καὶ Πατριάρχες, καὶ Ἐπίσκοποι, καὶ λαός, καὶ ἐπιστήμονες καὶ σπουδαῖοι καὶ τρανοί. Γιατί; Γιατὶ δὲν θάχουν τὴν ἐν Χριστῷ ἐγρήγορση.

Ἀπὸ ποῦ τὸ βγάζω; Στὴν «Ἀποκάλυψη» εἶναι γραμμένο τὸ ἑξῆς. Λέει ὁ Ἄγγελος εἰς τὸν Ἰωάννην. Τοῦ δίνει ἕνα καλάμι καὶ τοῦ λέει, μέτρα. Μετράει τὸ Ναό, ποὺ ἦταν κάπου 30-33 μέτρα... Καὶ ἔξω ἀπὸ τὴν πόρτα τοῦ Ναοῦ, λίγα μέτρα, 5-6 μέτρα, πολύ κοντά, ἦταν τὸ μεγάλο θυσιαστήριο τῶν ὁλοκαυτωμάτων. Καὶ τοῦ λέει, μέτρα τὸ Ναό, πόσες καλαμιές εἶναι. Μέτρα καὶ τὸ θυσιαστήριο. Σταμάτα. Τί λέει (στὴ συνέχεια); Ὅλα τὰ ὑπόλοιπα –ποιά ὑπόλοιπα; ὅ,τι ἦταν πάνω εἰς τὸν λόφον Σιών, ἦταν πολλὰ κτίσματα– καὶ ὅλη ἡ πόλις Ἱερουσαλήμ, θὰ πατηθεῖ ὑπὸ τῶν Ἐθνῶν τρισήμιση χρόνια.

Ὅλοι οἱ Πατέρες λέγουν ὅτι: Ἱερουσαλὴμ εἶναι εἰκόνα τῆς Ἐκκλησίας· πολὺ δὲ περισσότερο εἶναι ὁ λόφος Σιών· ἀκόμα δὲ περισσότερο ὁ ναὸς Σολομῶντος. Ἀλλὰ ἡ πόλις ὁλόκληρη καὶ ὅλα τὰ λοιπὰ κτίσματα τοῦ λόφου Σιὼν θὰ πατηθοῦν ὑπὸ τῶν Ἐθνῶν. Δηλαδὴ τί θὰ πεῖ αὐτό; Τὰ ἔθνη εἶναι οἱ μὴ χριστιανοί. Θὰ εἶναι ὁ Ἀντίχριστος ποὺ θὰ ἔχει ἐπιβάλει τὴν θέλησή του. Αὐτὸ θὰ γίνει τρισήμισυ χρόνια, ὅσο θὰ εἶναι ἡ βασιλεία τοῦ Ἀντιχρίστου.

Συγκριτικὰ τώρα, ...τοπογραφικὰ πάρτε το, πάρτε την πόλη, πάρτε καὶ τὸ Ναό. Εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ δὲν θὰ προσκυνήσουν τὸν Ἀντίχριστο. Αὐτὸ ἀντιπροσωπεύει ὅ,τι μετρήθηκε. Γιατί; Διότι ὅ,τι μετρᾶται, ἀνήκει στὴ γνώση τοῦ Θεοῦ, ἀνήκει στὴ μνήμη τοῦ Θεοῦ. Ὅ,τι δὲν μετρᾶται, δὲν ἀνήκει στὴ μνήμη τοῦ Θεοῦ. Εἶναι ἐκεῖνο ποὺ λέει ὁ Θεός: «Οὐ μὴ μνησθῶ»=δὲν θὰ σὲ θυμηθῶ, ...δὲν σὲ ἀναγνωρίζω. Πάρτε λοιπόν, συγκριτικά, τὸ ἕνα ποσὸν καὶ τὸ ἄλλο ποσόν. Ὁλόκληρη τὴν πόλη, μ’ ἕνα μικρὸ μέρος μόνο ἐπάνω στὸ λόφο Σιών. Γι’ αὐτὸ σᾶς εἶπα, ἀπὸ κεῖ, πάνω-κάτω, καταλαβαίνουμε ὅτι λίγοι θὰ εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ θὰ σωθοῦν.

Μὲ τὴν καλὴ σημασία: φιλοδοξεῖτε νὰ σωθεῖτε; Ἐὰν ναί, πρέπει νάχουμε ἐγρήγορση. Καὶ τὰ λέμε αὐτά, γιατὶ δὲν ξέρουμε αὔριο τί ἔρχεται. Ὄχι ἐπὶ θύραις, ἔχει μπεῖ μέσα ὁ ἐχθρός. Δὲν λέω τὶς αἱρέσεις μόνο, δὲν λέω ...πάμπολλα. Ἕνα θὰ πῶ μόνο, τὸν Οἰκουμενισμό. Ὁ ὁποῖος Οἰκουμενισμός, φορεῖς του ἔχει αὐτὴ τὴν στιγμὴ Πατριάρχες, Ἀρχιεπισκόπους, Ἐπισκόπους κ.ο.κ. Τὰ ἀκούσατε; Ὁ Οἰκουμενισμὸς ἔχει φορεῖς του: Πατριάρχες, Ἀρχιεπισκόπους, Ἐπισκόπους κ.ο.κ. Τὸ καταλάβατε; Πῶς λοιπόν, θὰ παίρνει τὸ μυαλό μας στροφές, ὅταν αὔριο θὰ μᾶς ποῦν –προοδευτικὰ ἐννοεῖται, μὲ τὴ μέθοδο τοῦ σαλαμιοῦ, λίγο-λίγο–  καὶ τοῦτο κι ἐκεῖνο. Δὲν θὰ ἀντιδράσουμε; Θὰ πιαστοῦμε στὸν ὕπνο; Ἀλλοίμονο σὲ κεῖνον ποὺ δὲν θὰ ἀντιδράσει.

Κι ἂν εἶναι λίγοι, ἐκεῖνοι ποὺ θάχουν μείνει ὄρθιοι (δὲν ξέρω, πάντως δὲν θὰ προσκυνήσουνε, πάντως δὲν θὰ δεχθοῦν), μπορεῖ ἡ φωνή τους νὰ μὴν ἀκουστεῖ, μπορεῖ χίλια δυό, μπορεῖ νάχουμε τὸ μαρτύριο, ...ἀλλὰ δὲν θὰ ἀποδεχθοῦν, δὲν θὰ ἀποδεχθοῦν. Παρακαλῶ προσέξατέ το.

Γι’ αὐτὸ λέγει ἡ Σοφία Σειράχ, «οὐαὶ τοῖς ἀπολωλεκόσι τὴν ὑπομονὴν [καρδίαν] καὶ τί ποιήσουσιν ὅταν ἐπισκέπτηται ὁ Κύριος;» (Σοφία Σειρὰχ 2, 14). Τὸ κείμενον ἔχει ὑπομονήν, ἀλλὰ οἱ Πατέρες βάζουν τὴν λέξη «καρδίαν». Ἀλλοίμονο σὲ κείνους, λέει, πούχουν χάσει τὴν καρδιά τους, τὸ νοῦ τους. Κι ὅταν θὰ τοὺς ἐπισκεφθεῖ ὁ Κύριος, τί θὰ κάνουν;».

Ἀπομαγνητοφώνηση:

«Φιλορθόδοξος Ένωσις "Κοσμάς Φλαμιάτος"»

__________________________________

(*) Ἀπὸ ὁμιλίες π. Ἀθανάσιου Μυτιληναίου στὴ Σοφία Σειρὰχ  μὲ ἀριθ. 172 (ἀπὸ 53:00 ἑξῆς) καὶ 173 (ἀπὸ 41:00 ἑξῆς). Διεύθυνση ἱστολογίου: http://www.pantocrator.info/gr/modules.php?name=Downloads&d_op=viewdownload&cid=41&min=170&orderby=titleA&show=10

28η Οκτωβρίου, Εορτη της Αγίας Σκέπης

Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΣΚΕΠΗΣ

Νικολάου Κ. Δρατσέλλα Θεολόγου M.Th.

   Η εορτή της Σκέπης της Υπεραγίας Θεοτόκου, η οποία αναγράφεται στο Μέγα Συναξαριστή την 1^η Οκτωβρίου, αλλά τιμάται στις 28 Οκτωβρίου για να συμ­πίπτει με την Εθνική Επέτειο, ανήκει στις εορτές προς τιμήν των θεομητορικών άμφιων, δηλαδή της Τίμιας Εσθήτος και της Τίμιας Ζώνης και έχει ως υπόθεση την εμφάνιση της Θεοτόκου στον Ναό των Βλαχερνών της Κωνσταντινουπόλεως επί αυτοκράτορος Λέοντος τού Σοφοί (βλ. Ράμφου Ιω. «Σκέπης, Θεοτόκου Εορτή», άρθρον εν Θ.Η.Ε., τόμος 11ος, Αθήναι 1967, στ. 218).

Σύμφωνα με τον βίο τού Αγίου Ανδρέου τού δια Χριστόν σαλού, τον οποίο έγραψε ο Νικη­φόρος ο πρεσβύτερος και επεξεργάστηκε ο Αγιολόγος Σέργιος, αρχιεπίσκοπος Βλαδιμήρου (βλ. Ράμφου Ιω. έ.α.), ο Αγιος Ανδρέας ο δια Χριστόν σαλός και ο συνοδός του Επιφάνιος βρίσκονταν στον Ιερό Ναό της Παναγίας των Βλαχερνών, ενώ ετελείτο δοξολογία ολονύ­χτια (P.G. 11,848). Κατά την τέταρτη ώρα της νύχτας ο Αγιος Ανδρέας είδε μία γυναικεία μορφή και δίπλα τον Ιωάννη τον Πρόδρομο και άλλους Αγίους ενδεδυμένους στα λευκά, οι οποίοι ακολουθούσαν με υμνωδίες και άσματα πνευματικά. Όταν έφτασε κοντά στον άμβω­να, ρώτησε τον Επιφάνιο: «Οράς την Κυρίαν και Δέσποιναν τού κόσμου;» (P.G. 111,848). Και η απάντηση τού Επιφανίου ήταν «Ναι, Πάτερ μου πνευματικέ» (P.G. 111,848).

Και ενώ αυτοί έβλεπαν το όραμα, η Θεοτό­κος, της οποίας την μορφή εθεώντο, προσευχό­ταν κλαίοντας. Μετά την προσευχή της, πλη­σίασε στο θυσιαστήριο και δεόταν για τον λαό τού Θεού, ο οποίος βρισκόταν σε εκείνο τον ναό. Και όταν τελείωσε την δέησή της, άφησε σε όλο τον λαό το κάλυμμα της κεφαλής της, αφού το απετύλιξε με την ωραία σεμνότητα και με τα πανάχραντα χέρια της (P.G. 111,848- 849). Ο όσιος Ανδρέας και ο συνοδός του Επιφάνιος έβλεπαν για πολλή ώρα το κάλυμμα αυτό πάνω από τον λαό να ακτινοβολεί την δό­ξα τού Θεού.

Όσο η Υπεραγία Θεοτόκος βρισκόταν εκεί φαινόταν και εκείνο. Όταν η Θεοτόκος αναχώρησε, δεν ξαναφάνηκε. Το βέβαιο είναι ότι η Παναγία έλαβε αυτό το κάλυμμα μαζί της, άφησε όμως την χάρη της σε όσους βρίσκο­νταν εκεί (P.G. 111,849). Αυτά τα είδε ο Επιφάνιος με την μεσιτεία τού Άγιου Ανδρέα. Διότι, επειδή ο τελευταίος είχε παρρησία προς τον Θεό, τού χαριζόταν ως δώρο η θέα τού Θεού και αποκτούσε δόξα (P.G. 111,849).

Ο αρχιεπίσκοπος Βλαδιμήρου Σέργιος απέδειξε ότι «η εν τω ναώ των Βλαχερνών εμφάνισις, εν οράματι, της Θεομήτορος εις τον Άγιο Ανδρέα και τον συνοδόν του Επιφάνιον, εγένετο πιθανώς κατά το β' τέταρτον τού I' αι., μικρόν προ της Κοιμήσεως τού Άγιου Ανδρέου (936)» (Ράμφου Σπ. Ιω. έ.α.).

Στην Ελλάδα στις 31 Οκτωβρίου 1952 σε Εγκύκλιο προς τους Ιεράρχες της Εκκλησίας της Ελλάδος τονίζεται: «Η Ιερά Σύνοδος εν τη συνεδρία αυτής εισηγουμένου, όπως η εορτή της Αγίας Σκέπης της Υπεραγίας Θεοτόκου, αγομένη τη 1^η Οκτωβρίου, συμπανηγυρίζηται τη 28^η αυτού εν συνδυασμώ προς την κατ’ αυτήν την ημέραν τελουμένην Εθνικήν Εορ­τήν, δεδομένου ότι το Έθνος ημών ανέκαθεν συνέδεσε τα μεγάλα αυτού εθνικά γεγονότα μετά θρησκευτικών εκδηλώσεων και δη και μάλιστα εορταστικώς απέδωκε τα ευχαριστήρια αυτού εις την Υπέρμαχον Στρατηγόν, την αείποτε προστατεύσασαν και σωτηρίω σκέπη σκεπάσασαν το ευσεβές των Ελλήνων Γένος» («Εκκλησία», επίσημον δελτίον της Εκκλη­σίας της Ελλάδος, Αριθ. 20, 1 Νοεμβρίου 1952, σελ. 305).

Σύμφωνα με τον π. Ιω. Σπ. Ράμφο «την Ακο­λουθίαν της εορτής ταύτης εν συνδυασμώ προς το περιεχόμενον της εθνικής επετείου της 28ης Οκτωβρίου συνέταξεν ο εν τω αγιωνύμου Όρει, υμνογράφος της Μεγάλης τού Χριστού Εκκλη­σίας μοναχός Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης» (Ράμφου Σπ. Ιω, ε.α., στ. 219). Όπως παρατη­ρεί ο ανωτέρω σημειωθείς συγγραφεύς, «ανέκ­δοτοι Ακολουθίαι της εορτής ως και υπομνή­ματα, διηγήσεις και εγκώμια εύρηνται εις κώ­δικας των Αγίω Όρει μονών» (Ράμφου Σπ. Ιω., ε.α., στ. 219).

Ο Μέγας Συναξαριστής δικαιολογεί την κα­θιέρωση της εορτής της Αγίας Σκεπής ως εξής: 

«Θυμόμαστε την ένδοξη φανέρωση της Υπε­ραξίας Θεοτόκου στις Βλαχέρνες, την οποία είδαν οι Άγιοι Ανδρέας και Επιφάνιος. Κατά την εορτή ευχαριστούμε την προστάτιδά μας για την τόση ευσπλαχνία της και την παρακαλούμε να σκεπάζει πάντοτε εμάς, οι οποίοι ζη­τούμε την Σκέπη της. Διότι χωρίς την Σκέπη και Βοήθεια της Θεοτόκου είναι αδύνατο να ζούμε πάνω στην γη εμείς, οι οποίοι παροργί­ζομε τον Θεό. Επομένως αν δεν προσευχόταν για μας η προστάτιδά μας, κανείς δεν θα μας λύτρωνε από τόσους κινδύνους, κανείς δεν θα μας διατηρούσε ελεύθερους μέχρι σήμερα. Σε κανένα άλλο πρόσωπο δεν βρίσκομε σκέπη, για να καταφύγομε, παρά μόνο στην Δέσποι­να τού κόσμου». (πρβλ. Κ. Χρ. Δουκάκη, Μέγας Συναξαριστής, Έκδοσις δευτέρα, Μην Οκτώ­βριος, Αθήναι 1949, σελ. 21).

Ο Μέγας Συναξαριστής καταλήγει τον λόγο του στην Aγία Σκέπη της Θεοτόκου ως εξής: «Σκέπασον ημάς εν τη Σκέπη σου η Προστα­σία ημών, Παναγία Παρθένε˙ εν ταις πονηραίς ημέραις σκέπασον ημάς. Πάσαι γαρ αι ημέραι της ζωής ημών πονηραί εισί, και βλέπομεν εν αυταίς πονηρά και πράττομεν εν αυταίς πονη­ρά, θησαυρίζοντες εαυτοίς οργήν εν ημέρα οργής. Άπασαι δε αι πονηραί εκείναι ημών ημέραι χρήζονσι της σης, παvευσπλάγχνου Σκέπης. Σκέπασον ουν ημάς εν πάσαις ταις ημέραις ημών, μάλιστα δε εν τη δεινή ημέρα, εν η η ψυχή ημών μέλλει τού σώματος χωρισθήναι, πρόστηθι ημίν εις βοήθειαν, και σκέπασον ημάς εκ των εναερίων πονηρών πνευμά­των αλλά και εν τη φοβερά ημέρα της κρίσεως σκέπασον ημάς εν τη μυστική σου Σκέπη, Αμήν» (Κ. Χρ. Δουκάκη, ε.α.).

πηγή

Και πάλι περι Αποτειχίσεως

ΜΙΑ ΠΡΩΤΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

ΣΤΟ ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ Ι. Μ. ΠΕΙΡΑΙΩΣ

Οἱ συγγραφεῖς τῆς νέας αὐτῆς ἐκδόσεως τῆς Ἱ. Μ. Πειραιῶς, ἀσχολοῦνται μὲ τὸ βιβλίο τοῦ π. Εὐθύμιου Τρικαμηνᾶ, ποὺ ἀναφέρεται στὸν ΙΕ΄ ἱερὸ Κανόνα. "Κόλλησαν", ὅμως, σὲ λέξεις τοῦ Κανόνα, ἐνῶ ὁ συγγραφέας τοῦ κρινόμενου βιβλίου, μὲ ἀφορμὴ τὸν ΙΕ΄ Κανόνα παρουσιάζει τὴν διαχρονικὴ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας ὡς πρὸς τὴν στάση μας ἀπέναντι στοὺς ἐπισκόπους ποὺ διδάσκουν κακοδοξίες, μὲ ἰδιαίτερη ἀναφορὰ στὴν ἐσχατολογικὴ παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ἀρνοῦνται δὲ κι αὐτοί, ὅπως καὶ ὁ Μητροπολίτης Πειραιῶς, νὰ κατονομάσουν, ποιοί ἐπιτέλους εἶναι αὐτοὶ οἱ αἱρετικοὶ Οἰκουμενιστὲς Ἐπίσκοποι. Πρόκειται, δυστυχώς, γιὰ μιὰ ἐπιπόλαια κριτικὴ συγχύσεως ἐννοιῶν καὶ πραγμάτων, ἀποπροσανατολισμοῦ καὶ διαστρέβλωσης τῆς διδασκαλίας τῶν Πατέρων.

Γνωρίζω ὅτι ὁ π. Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς ἑτοιμάζει ἀπάντηση στὰ ὅσα γράφονται στὸ βιβλίο ποὺ ἐξέδωσε ἡ Μητρόπολη Πειραιῶς «15ος ΚΑΝΩΝ ΠΡΩΤΟΔΕΥΤΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΙΣ».

Επειδή, ὅμως, τὸ βιβλίο αὐτὸ ἀναφέρεται καὶ σὲ ὅσους ἔχουμε προχωρήσει σὲ ἀποτείχιση, κακίζοντάς μας, δημοσιεύουμε μιὰ πρώτη ἀπάντηση, ποὺ προέρχεται ὄχι ἀπὸ μᾶς, ἀλλὰ ἀπὸ τὸν π. Θεόδωρο Ζήση, κείμενα δηλαδὴ τοῦ π. Θε­όδω­ρου, ὁ ὁποῖος θεωρεῖται ἀπὸ πολλοὺς ὡς ὁ ἀρχηγὸς του ἀντι-οικουμενιστικοῦ ἀγῶνος.

Ὁ π. Θεόδωρος, εἶναι κα­θη­γη­τὴς Πα­τρο­λο­γί­ας, καὶ γνω­ρί­ζει πο­λὺ κα­λά, ποι­ά εἶ­ναι ἡ θέ­ση τῶν Πα­τέ­ρων σχε­τι­κὰ μὲ τὴν στά­ση μας ἀ­πέ­ναν­τι στοὺς αἱ­ρε­τί­ζον­τες «ὀρ­θό­δο­ξους» ἐ­πι­σκό­πους. Ἔχει πάρει σαφῆ θέση ὑπὲρ τῆς διακοπῆς μνημονεύσεως τῶν Οἰκουμενιστῶν ἐπισκόπων καὶ τῆς ἀποτειχίσεως. Δὲν ἔχει ὡς πρὸς αὐτὸ ἐνδοιασμούς. Ἀπὸ τὰ κείμενά του βγαίνει ὅτι πρέπει νὰ προχωρήσουμε στὴν διακοπὴ κοινωνίας ἀπὸ τοὺς Οἰκουμενιστές. Δὲν προχώρησε, ὅμως, ὁ ἴδιος στὴν ἀποτείχιση, περιμένοντας τὴν κατάλληλη περίσταση-χρόνο (ὅπως μᾶς δήλωσε). Γιὰ ὅσους ὅμως ἀποτειχίστηκαν, θεώρησε ὅτι ἔπραξαν κατὰ συνείδηση, ἐφαρμόζοντες ἕνα Ἱ. Κανόνα. Ὡς ἐκ τούτου οἱ θέσεις του εἶναι ἄκρως ἀντίθετες μὲ αὐτὲς τῆς ἀντι-αιρετικής ὁμάδος τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Πειραιῶς.

Τί συμβαίνει λοιπόν; Τί εἶναι ἐκεῖνο ποὺ κάνει τὸν Μητροπολίτη Πειραιῶς νὰ προχωρήσει σ’ αὐτὴ τὴ διχαστικὴ κίνηση, ἐναντιούμενος σὲ Ἱ. Κανόνα τῆς Ἐκκλησίας, ἔστω προαιρετικό; Γιατί, μὲ τὸ βιβλίο αὐτό, δὲν κάνει κριτικὴ μόνο στὶς θέσεις τοῦ π. Εὐθύμιου, γιὰ τὸ ὑποχρεωτικὸ ἢ μὴ τοῦ ΙΕ΄ Ἱ. Κανόνος, ἀλλὰ ἀρνεῖται καὶ αὐτὴν τὴν προαιρετικὴ ἀποτείχιση στὴν ὁποία προχωρήσαμε.

Ἐπικαλοῦνται οἱ συγγραφεῖς τοῦ βιβλίου τὸν π. Ἐπιφάνιο, διαστρέφοντας οὐσιαστικὰ –μὲ ὅσα γράφουν–, ὅσα ὁ π. Ἐπιφάνιος δίδασκε. Ὁ π. Επιφάνιος, π.χ., ἔχοντας ὑπ’ ὄψιν τὶς ἀπαρχὲς τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τότε ποὺ ἐλάχιστες ἦταν οἱ παρεκτροπὲς τῶν Οἰκουμενιστῶν, ποὺ ἐλάχιστες πληροφορίες καὶ φωτογραφίες ἀπὸ τὶς συμπροσευχὲς ὑπῆρχαν, οὐδένα δὲ βίντεο, ἀποδέχεται τὴν ἀποτείχιση ἀπὸ τοὺς Οἰκουμενιστές, καὶ ἀπὸ τὸν Πατριάρχη Ἀθηναγόρα, ὡς προαιρετική· γράφει: Ὁ ΙΕ΄ Κανών «εἶναι δυνητικὸς καὶ οὐχὶ ὑποχρεωτικός. Δὲν ἀξιοῖ, ...ἀλλ’ ἁπλῶς παρέχει εἰς αὐτοὺς τὴ δυνατότητα. Ἄν τις κληρικός, λέγει ὁ Κανών, ἀποκοπῆ ἀπὸ τοιούτου Ἐπισκόπου “πρὸ συνοδικῆς διαγνώσεως”, οὐδαμῶς παρανομεῖ, διὸ καὶ δὲν ὑπόκειται εἰς ἐπιτίμησιν, ἀλλὰ μᾶλλον ἄξιος ἐπαίνου εἶναι» (Θεοδωρόπουλου Ἐπιφάνιου, ἀρχιμ., Τὰ δύο Ἄκρα, σελ. 75-76).

Ἂς ἔλθουμε, ὅμως, στὶς θέσεις τοῦ π. Θεοδώρου:

Ἤ­δη ἀ­πὸ τὸ 2001 ὁ π. Θ. Ζή­σης ἔ­γρα­φε: «Ὑ­πο­μεί­να­με, ὑ­πο­μεί­να­με, ὑ­πο­μεί­να­με τοὺς οἰ­κου­με­νι­σμοὺς καὶ τοὺς ἐκ­συγ­χρο­νι­σμοὺς ἐ­πὶ ἕ­να αἰ­ῶ­να. Κά­να­με ὑ­πο­μο­νὴ καὶ ὑ­πα­κο­ή∙ πε­ρι­μέ­να­με καὶ ἐλ­πί­ζα­με νὰ παύ­σουν οἱ συμ­προ­σευ­χές, οἱ συγ­χρω­τι­σμοί, οἱ συγ­κρη­τι­σμοί∙ .­..ἐ­νι­στά­με­θα καὶ δι­α­μαρ­τυ­ρό­με­θα. Θὰ δι­α­κό­ψου­με τὴν κοι­νω­νί­α μὲ ὅ­σους κοι­νω­νοῦν μὲ τὸν ἀ­κοι­νώ­νη­το, αἱ­ρε­τι­κὸ καὶ σχι­σμα­τι­κὸ πά­πα» (Ζή­ση Θ., “Μὲ τὸ ἀρ­νί­ο ἢ μὲ τὸ θη­ρί­ο; Μὲ τὸν Χρι­στὸ ἢ μὲ τὸν πά­πα;­”, Θε­ο­δρο­μί­α, Ἰ­α­νου­ά­ρι­ος‒Μάρ­τι­ος 2001).

Κι αὐ­τὲς οἱ ἐκ­φρά­σεις ἐ­πα­να­λή­φθη­καν μὲ τὴν «Δι­α­κή­ρυ­ξη κλη­ρι­κῶν καὶ μο­να­χῶν» τὴν ὁ­ποί­α προ­συ­πο­γρά­φουν πλὴν τοῦ π. Θ. Ζή­ση καὶ ὁ ―δι­ω­κό­με­νος ἀ­πὸ τὴν οἰ­κου­με­νι­στι­κὴ Ἱ­ε­ραρ­χί­α τῆς Σερ­βι­κῆς Ἐκ­κλη­σί­ας καὶ τὴν νε­ο­τα­ξι­κὴ Πο­λι­τεί­α τῆς Σερ­βί­ας― Μη­τρο­πο­λί­της Ρά­σκας κ. Ἀρ­τέ­μι­ος, ὁ π. Γ. Με­ταλ­λη­νὸς καὶ πολ­λοί ἄλ­λοι: «Τὸ θέ­μα τῆς κοι­νω­νί­ας μὲ τοὺς αἱ­ρε­τι­κούς, ὡς καὶ τῆς ἐν συ­νε­χεί­ᾳ κοι­νω­νί­ας μὲ τοὺς κοι­νω­νοῦν­τες, οἱ ὁ­ποῖ­οι μὲ τὴν πρά­ξη τους αὐ­τὴ ἀ­πο­βαί­νουν ἀ­κοι­νώ­νη­τοι, εἶ­ναι τὸ μεῖ­ζον καὶ ἐ­πεῖ­γον θέ­μα στὴν ση­με­ρι­νὴ ἐκ­κλη­σι­α­στι­κὴ ζω­ή. Τὸ ἐκ­κλη­σι­α­στι­κὸ σῶ­μα νο­σεῖ ἐ­πι­κίν­δυ­να· ὑ­πεύ­θυ­νοι γι­ὰ τὴν νό­σο εἴ­μα­στε ὅ­λοι, ὄ­χι μό­νον οἱ κοι­νω­νοῦν­τες μὲ τοὺς ἑ­τε­ρο­δό­ξους, ἀλ­λὰ καὶ ὅ­σοι κοι­νω­νοῦ­με μὲ τοὺς κοι­νω­νοῦν­τες· ἡ ἐ­κτρο­πὴ καὶ ἡ πα­ρά­βα­ση μοι­ά­ζει μὲ τὰ συγ­κοι­νω­νοῦν­τα δο­χεῖ­α…» (“Μαρ­τυ­ρί­α ἢ ἀ­πο­στα­σί­α; Σκέ­ψεις καὶ ἐ­κτι­μή­σεις με­τὰ τὴ Ρα­βέν­να”, Ὀρ­θό­δο­ξος Τύ­πος, φ. 1466, 12.7.2002).

Δὲν εἶ­ναι σα­φὲς Σε­βα­σμι­ώ­τα­τε, ὅ­τι ἑρ­μη­νεύ­ον­τες οἱ πα­ρα­πά­νω πα­τέ­ρες ὀρ­θὰ τὸν 15ο Κα­νό­να, θε­ω­ροῦν τὴν Δι­α­κο­πὴ Μνη­μο­σύ­νου ὡς τὸ μό­νο μέ­σο ἀν­τι­στά­σε­ως στὴν αἵ­ρε­ση τοῦ Οἰ­κου­με­νι­σμοῦ; Δὲν εἶ­ναι σα­φὲς ὅ­τι ἀ­γνο­οῦν τὴν ἐ­φευ­ρε­τι­κὴ θε­ω­ρί­α σας πε­ρὶ i­n­t­e­r­c­o­m­m­u­n­io, ἀ­φοῦ αὐ­τὴ εἶ­ναι ἕ­να ἀ­πὸ τὰ ἐν­δει­κτι­κὰ ση­μεῖ­α καὶ ὄ­χι τὸ μο­να­δι­κὸ τῆς ἀ­πο­δο­χῆς τῆς αἱ­ρέ­σε­ως; Μή­πως θὰ ἐ­πι­κολ­λή­σε­τε τὴν κα­τη­γο­ρί­α τῆς «κα­κο­δο­ξί­ας» καὶ σ’ αὐ­τούς; Κι ἂν ὄ­χι σ’ αὐ­τούς, γι­α­τί σ’ ἐ­μᾶς ποὺ ἐ­φαρ­μό­σα­με τὴν Πα­τε­ρι­κὴ δι­δα­σκα­λί­α ποὺ με­τὰ λό­γου γνώ­σε­ως ἐ­κεῖ­νοι τό­σα χρό­νι­α μᾶς δί­δα­ξαν;

Καὶ λί­γο ἀρ­γό­τε­ρα ὁ π. Θε­ό­δω­ρος ἔ­γρα­φε: «Ἔγ­γα­μος ἱ­ε­ρε­ύς, πο­λύ­τε­κνος, τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Μη­τρο­πό­λε­ως Δη­μη­τρι­ά­δος, ἀ­πο­φα­σι­σμέ­νος νὰ δι­α­κό­ψῃ τὸ μνη­μό­συ­νο τοῦ συμ­φω­νοῦν­τος μὲ ὅ­λα αὐ­τὰ ἐ­πι­σκό­που του, ὅ­ταν δι­α­κρι­τι­κὰ τοῦ ὑ­πεν­θύ­μι­σα τὶς πι­θα­νὲς δι­ώ­ξεις καὶ ποι­νὲς μοῦ εἶ­πε:

»“Προ­τι­μῶ νὰ καλ­λι­ερ­γῶ τὰ χω­ρά­φι­α μου, ὡς ἁ­πλὸς ἀ­γρό­της, καὶ νὰ κρα­τή­σω τὴν πί­στη μου, πα­ρὰ νὰ συ­νερ­γή­σω στὴν κα­τε­δά­φι­σή της καὶ νὰ πά­ω στὴν κό­λα­ση μα­ζὶ μὲ τὸν πα­τρι­άρ­χη καὶ τοὺς ἐ­πι­σκό­πους”­.­.. Αὐ­τὰ ποὺ εἶ­πε ὁ ὀ­λι­γο­γράμ­μα­τος ἱ­ε­ρεὺς .­..ἐκ­φρά­ζουν τὴν δι­α­χρο­νι­κὴ συ­νε­ί­δη­ση τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας γι­ὰ τὴν στά­ση ὅ­λων τῶν πι­στῶν καὶ τῶν λα­ϊ­κῶν ἀ­πέ­ναν­τι τῶν ἐ­πι­σκό­πων καὶ τῶν πρε­σβυ­τέ­ρων σὲ πε­ρί­πτω­ση ποὺ δὲν ὀρ­θο­το­μοῦν τὸν λό­γο τῆς ἀ­λη­θε­ί­ας, ἀλ­λὰ ἐ­νι­σχύ­ουν τὴν αἵ­ρε­ση καὶ τὴν πλά­νη. Τὸ πλῆ­θος τῶν σχε­τι­κῶν πα­τε­ρι­κῶν μαρ­τυ­ρι­ῶν ὑ­πάρ­χει τώ­ρα στὸ βι­βλί­ο μας “Κα­κὴ Ὑ­πα­κο­ὴ καὶ Ἁ­γί­α Ἀ­νυ­πα­κοή”» (πε­ρι­οδ. Θε­ο­δρο­μί­α, καὶ w­ww.t­h­e­o­d­r­o­m­ia.gr/87D26F7F.p­r­i­nt.el.a­s­px).

Βλέ­πε­τε, Σε­βα­σμι­ώ­τα­τε, ποι­ά εἶ­ναι ἡ δι­α­χρο­νι­κὴ συ­νεί­δη­ση τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας; Αὐ­τὴν ἐκ­φρά­ζει καὶ ὁ π. Εὐ­θύ­μι­ος στὸ βι­βλί­ο του. Κι ἂν κά­που σφάλ­λει, ἔ­χει ζη­τή­σει νὰ τὸν δι­ορ­θώ­σε­τε, ἀλ­λὰ ὀρ­θό­δο­ξα, βά­σει τῆς Ἁ­γι­ο­πα­τε­ρι­κῆς Δι­δα­σκα­λί­ας καὶ Πρα­κτι­κῆς, ὄ­χι κα­κό­δο­ξα, βά­σει τῶν αὐ­θαι­ρέ­των προ­σω­πι­κῶν σας ἀ­πό­ψε­ων. Αὐ­τὴν ἀ­κο­λου­θοῦ­με κι ἐ­μεῖς, κι ὄ­χι κά­ποι­ες δι­κές μας τά­χα ὑ­περ­βάλ­λον­τος ζή­λου πρα­κτι­κές. Χω­ρᾶ, λοι­πόν, με­τὰ ἀ­πὸ αὐ­τὴν τὴν ξε­κά­θα­ρη Πα­τε­ρι­κὴ θέ­ση ποὺ ἐκ­φρά­ζει ὁ π. Θε­ό­δω­ρος καὶ ἀ­κο­λου­θεῖ ὁ π. Εὐ­θύ­μι­ος, ἡ δι­κή σας ἄ­στο­χη ἑρ­μη­νεί­α, καὶ ἐ­ναν­τί­ον μας κα­τη­γο­ρί­α, καὶ ἡ πε­ρὶ i­n­t­e­r­c­o­m­m­u­n­io καινοφανὴς θέση;

Στὸ ἴ­δι­ο κεί­με­νο, λί­γο πα­ρα­κά­τω, ὁ π. Θε­ό­δω­ρος ἐ­παι­νεῖ ἱ­ε­ρο­μό­να­χο ποὺ δι­έ­κο­ψε τὸ μνη­μό­συ­νο του Πα­τρι­άρ­χη. Γρά­φει: Ὁ Μ. Ἀ­θα­νά­σι­ος λέ­γει, πὼς «στὴν πε­ρί­πτω­ση ποὺ ὁ ἐ­πί­σκο­πος ἢ ὁ πρε­σβύ­τε­ρος, οἱ ὀ­φθαλ­μοὶ τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας, συμ­πε­ρι­φέ­ρον­ται κα­κῶς καὶ σκαν­δα­λί­ζουν τὸν λα­ό, πρέ­πει νὰ ἐκ­δι­ώ­κον­ται, ἔ­στω καὶ ἂν ὑ­πάρ­χῃ κίν­δυ­νος νὰ με­ί­νουν οἱ πι­στοὶ χω­ρὶς ποι­μέ­να. Εἶ­ναι κα­λύ­τε­ρα, συμ­φέ­ρει, χω­ρὶς ἐ­πι­σκό­πους καὶ ἱ­ε­ρεῖς νὰ γί­νον­ται οἱ συ­νά­ξεις στοὺς να­ο­ύς, πα­ρὰ νὰ ρι­φθοῦν οἱ πι­στοὶ μα­ζὶ μὲ τὸν ἐ­πί­σκο­πο καὶ τοὺς ἱ­ε­ρεῖς στὴν κό­λα­ση, ὅ­που πῆ­γαν οἱ Ἑ­βραῖ­οι τῆς ἐ­πο­χῆς τοῦ Χρι­στοῦ μα­ζὶ μὲ τοὺς ἀρ­χι­ε­ρεῖς τους.­..

»Αὐ­τὸ ἔ­πρα­ξε στὶς ἡ­μέ­ρες μας ὁ Ἁ­γι­ο­ρε­ί­της Ἱ­ε­ρο­μό­να­χος Γα­βρι­ὴλ καὶ μὲ μί­α ὀ­λι­γό­λο­γη καὶ θαρ­ρα­λέ­α Δή­λω­ση καὶ Ὁ­μο­λο­γί­α δι­έ­κο­ψε τὸ μνη­μό­συ­νο τοῦ Οἰ­κου­με­νι­κοῦ Πα­τρι­άρ­χου κ. Βαρ­θο­λο­μα­ί­ου, με­τὰ τὶς συμ­προ­σευ­χὲς καὶ τὶς κοι­νὲς δη­λώ­σεις μὲ τὸν προ­η­γο­ύ­με­νο πά­πα. Στὸ ἑ­ξῆς, γρά­φει, γι­ὰ νὰ μὴ θε­ω­ρη­θῇ ὅ­τι μὲ τὴν σι­ω­πή μου συμ­φω­νῶ μὲ ὅ­σα γί­νον­ται, δὲν θὰ συμ­με­τέ­χω στὶς ἀ­κο­λου­θί­ες ποὺ μνη­μο­νε­ύ­ε­ται τὸ ὄ­νο­μα τοῦ οἰ­κου­με­νι­κοῦ πα­τρι­άρ­χου».

Καὶ σὲ ἄλ­λο ση­μεῖ­ο ση­μει­ώ­νει: «Αὐ­τὰ γρά­φον­ται ἐν πλή­ρει συ­νει­δή­σει τῶν ἱ­στο­ρι­κῶν ὄν­τως στιγ­μῶν ποὺ ζοῦ­με, ἀ­πὸ τὶς ἀρ­νη­τι­κὲς καὶ κα­τα­στρο­φι­κὲς τῆς Ὀρ­θο­δο­ξί­ας ἐ­νέρ­γει­ες καὶ ἐκ­δη­λώ­σεις. Ἐν πλή­ρει συ­νει­δή­σει ἐ­πί­σης τῶν εὐ­θυ­νῶν καὶ τῶν συ­νε­πει­ῶν αὐ­τῆς μας τῆς στά­σε­ως. Προ­τι­μοῦ­με νὰ δι­ω­κό­με­θα καὶ νὰ συ­κο­φαν­το­ύ­με­θα, πα­ρὰ νὰ μέ­νου­με σι­ω­πη­λοὶ καὶ ἀ­φω­νό­τε­ροι ἰ­χθύ­ος μπρο­στὰ στὴν ἐμ­φα­νῆ κα­κο­πο­ί­η­ση τῆς Ὀρ­θο­δό­ξου Πί­στε­ως, νὰ εἴ­μα­στε μὲ τοὺς Ἁ­γί­ους, πα­ρὰ νὰ ἔ­χου­με τὴν φι­λί­α καὶ τὴν συμ­πά­θει­α τῶν φι­λο­πα­πι­κῶν καὶ λα­τι­νο­φρό­νων». Πολ­λοί πλέ­ον «δι­α­πι­στώ­νουν ὅ­τι κιν­δυ­νε­ύ­ει πλέ­ον ἡ ἀ­κε­ραι­ό­τη­τα τῆς ἀ­λή­θει­ας, ὅ­τι οἱ μνη­μο­νευ­ό­με­νοι στὴ Θ. Λει­τουρ­γί­α ἐ­πί­σκο­ποι, ὡς ἐγ­γυ­η­τὲς τῆς ἐν τῇ πί­στει ἑ­νό­τη­τος δὲν ὀρ­θο­το­μοῦν τὸν λό­γον τῆς ἀ­λη­θε­ί­ας, δὲν εὑ­ρί­σκον­ται σὲ κοι­νω­νί­α μὲ τοὺς πρὸ αὐ­τῶν Ἁ­γί­ους, ἀλ­λὰ οὐ­σι­α­στι­κὰ εἶ­ναι ἀ­κοι­νώ­νη­τοι, ὡς κοι­νω­νοῦν­τες μὲ τοὺς ἀ­κοι­νω­νή­τους» (Ζή­ση Θε­όδ., Κα­κὴ Ὑ­πα­κο­ή…, σελ. 23).

Ἀλ­λὰ καὶ στὰ «Πο­ρί­σμα­τα τοῦ Συ­νε­δρί­ου γι­ὰ τὸν Οἰ­κου­με­νι­σμό: «Γέ­νε­σις – Προσ­δο­κί­αι - Δι­α­ψεύ­σεις» καὶ στὴν § 8 δι­α­βά­ζου­με: «Νὰ δι­α­τρα­νω­θεῖ πρὸς τὶς Ἐκ­κλη­σι­α­στι­κὲς ἡ­γε­σί­ες ὅ­τι σὲ πε­ρί­πτω­ση ποὺ ἐ­ξα­κο­λου­θή­σουν νὰ συμ­με­τέ­χουν καὶ νὰ ἐ­νι­σχύ­ουν τὴν πα­να­ί­ρε­ση τοῦ Οἰ­κου­με­νι­σμοῦ, δι­α­χρι­στι­α­νι­κοῦ καὶ δι­α­θρη­σκει­α­κοῦ, ὁ ἐ­πι­βε­βλη­μέ­νος σω­τή­ρι­ος, κα­νο­νι­κὸς καὶ ἁ­γι­ο­πα­τε­ρι­κὸς δρό­μος τῶν πι­στῶν, κλη­ρι­κῶν καὶ λα­ϊ­κῶν, εἶ­ναι ἡ ἀ­κοι­νω­νη­σί­α, ἡ δι­α­κο­πὴ δη­λα­δὴ τοῦ μνη­μο­σύ­νου τῶν ἐ­πι­σκό­πων, οἱ ὁ­ποῖ­οι κα­θί­σταν­ται συ­νυ­πε­ύ­θυ­νοι καὶ συγ­κοι­νω­νοὶ τῆς αἱ­ρέ­σε­ως καὶ τῆς πλά­νης. Δὲν πρό­κει­ται πε­ρὶ σχί­σμα­τος, ἀλ­λὰ πε­ρὶ θε­α­ρέ­στου ὁ­μο­λο­γί­ας, ὅ­πως τὸ ἔ­πρα­ξαν πα­λαι­οὶ Πα­τέ­ρες, ἀλ­λὰ καὶ στὶς ἡ­μέ­ρες μας ὁ­μο­λο­γη­ταὶ ἐ­πί­σκο­ποι, με­τα­ξὺ τῶν ὁ­πο­ί­ων ὁ γε­ρα­ρὸς καὶ σε­βα­στὸς μη­τρο­πο­λί­της πρώ­ην Φλω­ρί­νης Αὐ­γου­στῖ­νος, καὶ τὸ Ἅ­γι­ον Ὄ­ρος…» (πε­ρι­οδ. Θε­ο­δρο­μί­α καὶ t­h­e­o­d­r­o­m­ia.gr/0A96DE2C.el.a­s­px).

Βλέ­πε­τε νὰ κά­νου­με ἐ­μεῖς κά­τι δι­α­φο­ρε­τι­κὸ Σε­βα­σμι­ώ­τα­τε κ. Σε­ρα­φείμ; Ἢ μή­πως βλέ­πε­τε στὰ κεί­με­να αὐ­τά, νὰ ἀ­νε­φέ­ρε­ται κά­τι, ποὺ νὰ δι­και­ο­λο­γεῖ τὴν μο­νο­δι­ά­στα­τη μι­νι­μα­λι­στι­κὴ καὶ κα­κό­δο­ξη θέ­ση σας πε­ρὶ i­n­t­e­r­c­o­m­m­u­n­io; Ἀ­σφα­λῶς ὄ­χι.

Ὑ­πάρ­χει, ὅ­μως, καὶ ἄλ­λο κεί­με­νό τοῦ π. Θε­ό­δω­ρου, τὸ ὁ­ποῖ­ον ἐ­ξε­τά­στε σο­βα­ρὰ μή­πως σᾶς ἀ­φο­ρᾶ. Γρά­φει: «Ἂς μᾶς ξε­κα­θα­ρί­σουν λοι­πὸν με­ρι­κοὶ ἐκ­κλη­σι­α­στι­κοὶ ἡ­γέ­τες ὅ­τι ἔ­χουν προ­σχω­ρή­σει σ' αὐ­τὴν τὴν “προ­ο­δευ­τι­κὴ” ἄ­πο­ψη, γι­ὰ νὰ κα­θο­ρί­σου­με καὶ ἐ­μεῖς τὴν στά­ση μας ἀ­πέ­ναν­τί τους, τὴν ὁ­ποί­α οὕ­τως ἢ ἄλ­λως εἴ­μα­στε ὑ­πο­χρε­ω­μέ­νοι νὰ κα­θο­ρί­σου­με, δι­ό­τι δι­α­φο­ρε­τι­κά, κοι­νω­νοῦ­με καὶ ἐ­μεῖς “τοῖς ἔρ­γοις αὐ­τῶν τοῖς πο­νη­ροῖς” (Β' Ἰ­ω. 11). Ἐ­μεῖς ἐ­πι­θυ­μοῦ­με νὰ ἔ­χου­με κοι­νω­νί­α ὄ­χι πρὸς τοὺς ἀ­κοι­νω­νή­τους, ἀλ­λὰ πρὸς τοὺς ἁ­γί­ους καὶ πι­στοὺς ὅ­λων τῶν ἐ­πο­χῶν, νὰ πι­στεύ­ου­με ὅ­πως ἐ­πί­στευ­αν ὅ­λοι οἱ πρὸ ἡ­μῶν Ἅ­γι­οι Πα­τέ­ρες, στοὺς ὁ­ποί­ους πει­θό­με­θα καὶ ὑ­πα­κού­ου­με» (Ζή­ση Θ., Δι­α­θρη­σκει­α­κὲς Συ­ναν­τηήσεις, Ἄρ­νη­σις τοῦ Εὐ­αγ­γε­λί­ου καὶ προ­σβο­λὴ τῶν Ἁ­γί­ων Μαρ­τύ­ρων».

Μετὰ ἀπὸ αὐτά, δὲν νομίζουν, οἱ τῆς ἀντιαιρετικῆς ὁμάδος Πειραιῶς, ὅτι ακόμα κι ἂν εἶχαν ἐπισημάνει κάποιες συζητήσιμες θέσεις τοῦ π. Εὐθύμιου, δὲν θὰ ἔπρεπε νὰ ἀπορρίπτουν ὅλους, ὅσους ἔχουν ἀποκοπῆ ἀπὸ αἱρετίζοντες ἐπισκόπους,;

Καὶ δεύτερον. Γιατί προσωποληπτοῦν καὶ κρίνουν ἐπιλεκτικὰ ἐμᾶς, τὶς θέσεις δὲ τοῦ π. Θεοδώρου (τὰ κείμενα τοῦ ὁποίου συνετέλεσαν στὴν ἀπόφασή μας)  τὰ παραβλέπουν; Ἢ μήπως ἔχουν κατὰ νοῦν, νὰ ἀναιρέσουν καὶ τὶς θέσεις τοῦ π. Θεοδώρου;

Σημάτης Π.

π. Σαράντης Σαράντος και Corpus Christi

Δὲν προλάβατε τότε. Γιατί δὲν πᾶτε τώρα,

νὰ σβήσετε τὴ ντροπή σας π. Σαράντη;

«Ἀρχιμ. Σαράντης Σαράντος:  “Ντροπή μου πού δέν πῆγα στό Γκάζι γιά ὁμολογία Χριστοῦ…”

Ἔγραφε ὁ π. Σαράντης στὶς 21 Οκτωβρίου 2012:

«Ὅσοι λοιπόν ἀπό μᾶς τούς ὀρθοδόξους πιστούς χριστιανούς δέν βρεθήκαμε ἐκεῖ, ἔξω ἀπό τό θέατρο τῆς Νέας Ἐποχῆς, στό Γκάζι, ἀσφαλῶς εἴμαστε ἔνοχοι μέ βάση τὰ λόγια τοῦ ἰδίου τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ πού προαναφέραμε.

Αἰσθάνομαι ντροπή, πού δέν πρόλαβα ἔγκαιρα νά βρίσκομαι ὡς ὀρθόδοξος κληρικός ἔξω ἀπό τό θέατρο, στό Γκάζι, καί νά κλαίω μετά τῶν πιστῶν χριστιανῶν, γιατί μέ τό χειρότερο τρόπο κάποιοι ἐπώνυμοι ἤ μή, ἀποφασίζουν «δυναμικά» νά ξανασταυρώσουν τό τίμιο πρόσωπο καί νά βεβηλώσουν τό Ὄνομα καί τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ.  Ζητῶ εἰλικρινά ἄπειρα συγγνώμη γι’ αὐτή τήν σοβαρή ἔλλειψη ταπεινῆς, εὐτελοῦς ἀλλά ἀπαραίτητης φυσικῆς παρουσίας μου, γιά ὁμολογία Ἰησοῦ Χριστοῦ.  Γιαυτό ἄλλωστε δημόσια καταθέτω αὐτήν τήν ὁμολογία, ἐπιφυλασσόμενος τό συντομότερο νά ἐξομολογηθῶ αὐτή τήν παράλειψη ὡς ἁμαρτία, στόν ἅγιο πνευματικό μου πατέρα». 

Ἐφόσον συνεχίζει νὰ παίζεται τὸ βλάσφημο ἔργο, ἐφόσον νιώσατε, π. Σαράντη, ντροπὴ ποὺ δὲν πήγατε νὰ ὑπερασπισθεῖτε  τὸ Χριστό, ἐλπίζουμε ὅτι σήμερα τὸ βράδυ, θὰ βρεθεῖτε μὲ μερικὲς ἑκατοντάδες ὀπαδούς σας ἔξω ἀπὸ τὸ θέατρο, (καλὸ θὰ ἦταν νὰ πάρετε μαζί σας καὶ  τὸ Μητροπολίτη Πειραιῶς, ὁ ὁποῖος διαμαρτυρήθηκε, ἀλλὰ μόνο μὲ λόγια), γιὰ νὰ ξεπλύνετε τὴν πρώτη ντροπή σας. Αὐτοὺς ποὺ διαδηλώνουν μαζί σας γιὰ τὴν ἠλεκτρονικὴ κάρτα, φοβούμενοι μήπως ἂν δὲν τὴν πάρουν, θὰ χάσουν τὰ ὑλικὰ ἀγαθά.

Λεόντιος Διονυσίου

Μητροπ. Σιατίστης περί "Ζωντανης εικόνας Χριστού"

"Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου" εἶπε ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος, ὑποδεχόμενος (μὲ τὸν Χριστολογικὸ αὐτὸ ὕμνο) τὸν Πάπα Βενέδικτο στὸ Φανάρι τὸ 2006.

Καὶ ὁ μητροπολίτης κ. Παῦλος, προσφωνώντας τὸν Πατριάρχη στὸ Μητροπολιτικὸ Ναὸ Ἁγίου Δημητρίου Σιατίστης σήμερα τὸ πρωΐ, ἀναφώνησε κι αὐτός:

«Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου» καθότι ὁ Παναγιώτατος –εἶπε ὁ Σιατίστης– «εἶναι ἡ ζωντανὴ εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ»!

α) Ἐζήλωσεν δόξαν Ζηζιούλα καὶ ἀποδεικνύεται καλὸς μαθητής του, ὁ μητροπολίτης Σιατίστης.

β) Ἀλήθεια, κ. Παῦλε, πιστεύετε ὅτι ὁ Χριστὸς θὰ ἔκανε ὅ,τι κάνει και η «ζωντανή εἰκόνα του», ὁ κ. Βαρθολομαῖος: θὰ συμπροσευχόταν, λόγου χάριν, μὲ ἀμετανόητους αἱρετικοὺς καὶ μὲ μουσουλμάνους, ἢ θὰ πρόσφερε ἱερὸ «Κοράνιο» στὸν πρόεδρο τῆς Coca-Cola;

γ) Καὶ γιὰ προσέξτε, πῶς δένουν συνειρμικὰ αὐτὲς οἱ δυὸ προσφωνήσεις. Ἐπίσκοπος κι ὁ Πάπας, ἐπίσκοπος κι ὁ Πατριάρχης. Καὶ τί ἐπίσκοπος ὁ Πάπας: ὁ Πρῶτος τῶν ἐπισκόπων, ὅπως ἐπιδιώκουν νὰ τὸν παρουσιάσουν οἱ Οἰκουμενιστές.

Κι ὅμως. Ὑπάρχουν ἀκόμα χριστιανοί, ποὺ ἀνέχονται αὐτοὺς τοὺς ψευδεπισκόπους! Ὑπάρχουν ἀκόμα Ὀρθόδοξοι Ἐπίσκοποι, ποὺ ὑποδέχονται αὐτὸν τὸν Πατριάρχη!

Λεόντιος Διονυσίου

  

__________________________

Σημ.: Ὁ Πατριάρχης κόπτεται καὶ ἀγωνίζεται γιὰ τὸ περιβάλλον, γιὰ τὴν αἵρεση τοῦ ἐθνοφυλετισμοῦ κ.λπ. Καὶ γιὰ μὲν τὴν αἵρεση τοῦ Παπισμοῦ, ποὺ βλασφημεῖ τὸ Ἅγιον Πνεύμα, εἶναι γνωστὸ ὅτι δὲν μιλᾶ. Γιατί σιωπᾶ, ὅμως, ἄν καὶ βρίσκεται στὴν Ἑλλάδα, γιὰ τὸ "ἐσχατολογικὸ βδέλυγμα" «Corpus Christi», ὅπως ὀνομάστηκε αυτὸ τὸ βλάσφημο ἔργο; Φαίνεται ὅτι τὸν ἔπεισε ὁ "ἅγιος" Σιατίστης, νὰ σιωπήσει. Ἐκτὸς ἂν συμβαίνει τὸ ἀντίθετο.

Απάντηση σε συκοφαντικό δημοσίευμα

Λάβαμε από τον θεολόγο Σημάτη Παναγιώτη την παρακάτω καταγγελία:

Προς την

Ηλεκτρονική εφημερίδα

press-gr.blogspot.gr

Κοινοποίηση: ΕΣΗΕΑ και όσα ιστολόγια το δημοσίευσαν

Θέμα: Απάντηση σε συκοφαντικό δημοσίευμα

Παρακαλώ να δημοσιεύσετε-αναρτήσετε το παρακάτω άρθρο, εις απάντηση συκοφαντικού άρθρου της  κ. Μαρίτας Πάλλη που το Σάββατο, 20 Οκτωβρίου 2012, δημοσιεύσατε εναντίον μου στην ηλεκτρονική εφημερίδα σας,

http://press-gr.blogspot.gr/2012/10/blog-post_9938.html

με το ίδιο μέγεθος γραμμάτων και τις υπογραμμίσεις, βάσει του νόμου περί τύπου (όπως αυτός νοείται και εφαρμόζεται είτε στον Τύπο, είτε αναλογικά στο Διαδίκτυο).

Οχετος υβρεων, ψευδών, συκοφαντιών και παραπληροφόρησης

από το μέλος της ΕΣΗΕΑ κ^α Μαρίτα Πάλλη εναντίον μου

Με έκπληξη διάβασα στο ιστολόγιό σας το άρθρο της δημοσιογράφου κ. Μαρίτας Πάλλη που δημοσιεύσατε το Σάββατο, 20 Οκτωβρίου 2012, υπό τον τίτλο «ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΣ ΦΑΝΑΤΙΣΜΟΣ ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ...».

Πρόκειται για άρθρο που περιέχει πάνω από σαράντα (40) ανακρίβειες, ψεύδη, συκοφαντίες, διαστροφή των γεγονότων, παραπληροφόρηση κ.λπ. εναντίον μου, δια των οποίων προσβάλλεται βάναυσα η προσωπικότητά μου. Δηλαδή, είναι μια άνευ προηγουμένου κατασυκοφάντηση, προσβολή προσωπικότητος και διαβολής μου στην κοινωνία, τον εκπαιδευτικό κόσμο και τους έμμεσα ή άμεσα προϊσταμένους μου από την ανωτέρω δημοσιογράφο-θεολόγο, η οποία ψεύδεται ασυστόλως μη σεβόμενη ούτε την ιδιότητα της θεολόγου, ούτε της δημοσιογράφου.

Δημοσιεύσατε το κείμενό της, χωρίς να ερευνήσετε αν ευσταθούν οι εναντίον μου αιτιάσεις και κατηγορίες, παρόλο που στο άρθρο πληροφορεί ότι είμαι καθηγητής εν ενεργεία σε Γυμνάσιο του Αιγίου, και λόγω του ότι ηλεκτρονική εφημερίδα σας έχει μεγάλη αναγνωσιμότητα, η συκοφαντική δυσφήμηση που δια του άρθρου αυτού της κ. Μαρίτας Πάλλη συντελείται εις βάρος μου έγινε γνωστή σε ανεξακρίβωτο αριθμό αναγνωστών.

Ως εκ τούτου, η βλάβη στο πρόσωπό μου με στιγματίζει ανεπανόρθωτα, γι’ αυτό και ενώ ήδη ο δικηγόρος μου εξετάζει το νομικό μέρος της υποθέσεως, με το άρθρο αυτό δίνεται μια πρώτη απάντηση, για να δοθεί η εντύπωση ότι  αποδέχομαι τις συκοφαντίες της μισαλλοδοξίας και του φανατισμού, που η κ^α Πάλλη μου προσάπτει, ως αληθινές, γεγονός που διαταράσσει τις αρμονικές σχέσεις που υπάρχουν με τους μαθητές μου (και με τους γονείς τους), αλλά με τους συμπολίτες και τον εκπαιδευτικό και θεολογικό κόσμο.

Επί πλέον δε, το άρθρο αυτό –αν έμενε αναπάντητο– είμαι σίγουρος ότι θα χρησιμοποιηθεί εναντίον μου στη συνεχιζόμενη Δίκη στο Εφετείο Πατρών υπέρ του Μητροπολίτη Καλαβρύτων. Είναι ολοφάνερο ότι το άρθρο αυτό της κ^α Πάλλη, αποτελεί κακόβουλη παρέμβαση «έξωθεν» στην διεξαγόμενη δίκη, καθόσον μάλιστα,  κάποια στοιχεία της δίκης, που διαστρεβλωμένα παρουσιάζει, ακούστηκαν καθ΄ ον χρόνον αυτή δεν ήταν παρούσα, και άρα είναι ερευνητέον ποια η σκοπιμότητα της δημοσίευσης και από ποιόν τα έλαβε: Από το Δικαστήριο; Φαίνεται αδύνατον. Από τον κατηγορούμενο ή τους δικηγόρους του; Εξεταστέον.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ

* Η κ. Μαρίτα Πάλλη ήταν διευθύντριας του γραφείου τύπου της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος ως το 2011, αρμόδια στον τομέα της εκκλησιαστικής ενημέρωσης των Μητροπολιτών (www.esiea.gr/gr/2arxeio/2011/10/07.htm).

* Ο Μητροπολίτης Καλαβρύτων στις 27 Ιανουαρίου 2011 την ευχαριστεί, διότι απ’ την θέση που είχε στην Ι. Σύνοδο εξυπηρετούσε και αυτόν. Έγραφε: «Ευχαριστούμε την κ^α Μαρίτα Πάλλη, διότι μέ τά λεπτομερή Ενημερωτικά Σημειώματα, τα λεγόμενα καί newsletter, από τό Γραφείο Τύπου της Ιεράς Συνόδου μας παρέχει άμεση, υπεύθυνη καί πρό πάντων σφαιρική ενημέρωση. + Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ».

mkka.blogspot.gr/2011_01_01_archive.html

* Στιγμιότυπο από το Εφετείο Πατρών, σε ανάπαυλα της δίκης (17 Οκτωβρίου 2012). Εισερχομένη στην αίθουσα διεξαγωγής της Δίκης η κ. Πάλλη, κατευθύνεται  προς τον Μητροπολίτη και αλληλοασπάζονται. Κατόπιν η κ^α Πάλλη, κάθεται πίσω από τα έδρανα που είμαστε καθήμενοι εγώ και η σύζυγός μου και κρατάει σημειώσεις, σχολιάζοντας αρνητικά κατά διαστήματα τον δικηγόρο και τους μάρτυρες κατηγορίας. Κάποια στιγμή απευθύνεται προς αυτήν ο δικηγόρος κ. Λεπίδας και της λέει: Βλέπω ότι κρατάτε σημειώσεις. Να γράψετε κι αυτά κ^α δημοσιογράφε. Η κ. Πάλλη μόλις ακουόμενη, αλλ΄ εις επήκοον εμού και της συζύγου μου, ψιθυρίζει: Μη φοβάσαι, θα σε τακτοποιήσω και σένα.

Η με τα παραπάνω «διαπιστευτήρια» κ. Μαρίτα Πάλλη, έγραψε το ψευδέστατο και εμπαθές εναντίον μας άρθρο, υπό τον τίτλο: «ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΣ ΦΑΝΑΤΙΣΜΟΣ ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ...».

ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΩ ΚΑΙ ΑΝΑΣΚΕΥΑΖΩ

τα πάνω από σαράντα (40) ψεύδη, ανακρίβειες και συκοφαντίες της

εναντίον μου, που περιέχει σε ένα μόνο άρθρο!

1^ο ψεύδος: «“Θεολόγος” καθηγητής σχολείου  σπέρνει δηλητήριο φανατισμού σε μαθητές». Ουδέποτε έσπειρα «δηλητήριο φανατισμού σε μαθητές». Αυτό αποτελεί ψεύδος και συκοφαντία, που στηρίζει σε ένα άλλο (το παρακάτω δεύτερο) αναπόδεικτο ψεύδος της.

2^ο ψεύδος: Ο Μητροπολίτης εμηνύθη από το Σημάτη, επειδή «μίλησε με καθολικούς αντί να τους αποπέμψει». Είναι φαιδρό ψεύδος ότι ο Μητροπολίτης Καλαβρύτων παρεπέμφθη να δικαστεί, επειδή μίλησε με καθολικούς. Με αυτό, εκτός από μένα, θίγει τους δικαστές που συνέταξαν το Βούλευμα. Η αλήθεια είναι ότι ο Μητροπολίτης με αφόρησε παρανόμως και εμπαθώς, με κατήγγειλε στο Υπουργείο Παιδείας (το οποίο με αθώωσε), και στη συνέχεια με απείλησε. Βάσει λοιπόν του βουλεύματος:

«Α) Στις 9-5-2006 καταμήνυσε άλλον ψευδώς ότι τέλεσε πειθαρχικές παραβάσεις, με σκοπό να προκαλέσει την καταδίωξή του, συνέταξε και απηύθυνε προς την τότε Υπουργό Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων έγγραφο, στο οποίο διατύπωσε γραπτώς ψευδείς ισχυρισμούς και αιτιάσεις για το πρόσωπο του εγκαλούντος (σ.σ. Σημάτη), ενώ τελούσε εν γνώσει της αναλήθειας τους..., ενώ η αλήθεια την οποία γνώριζε ήταν ότι ο εγκαλών ουδέποτε ενήργησε κατά τον τρόπο που του καταμαρτυρούσε. Β) Εν γνώσει του (σ.σ. Ο Μητροπολίτης), ισχυρίστηκε ενώπιον τρίτων για κάποιον άλλον ψευδή γεγονότα... Γ) Στις 5-7-2006 προσέβαλε με λόγο την τιμή άλλου Δ) Στις 12-5-2006 απείλησε άλλον με παράνομη πράξη, προτρέποντάς τον σε μεταμέλεια «άλλως τα χειρότερα έπονται», περιάγοντας τον τελευταίο σε τρόμο και ανησυχία. Ήτοι για παράβαση των άρθρων 1, 12, 14 παρ.1, 16, 18, 26 παρ. Ια, 27 παρ.1, 94 παρ.1, 229 παρ.1, 363-362, 361, 333 ΠΚ».

3^ο ψεύδος: Είναι ψευδέστατη η φράση που ισχυρίζεται ότι είπα για το Μητροπολίτη: «μίλησε με καθολικούς αντί να τους αποπέμψει  με την ποιμαντορική ράβδο». Ουδέποτε διετύπωσα την θέση ή σκέφτηκα, ότι τους Ρωμαιοκαθολικούς πρέπει ο Επίσκοπος να τους αποπέμπει, χρησιμοποιώντας «ποιμαντική ράβδο». Αντίθετα πρέπει να διαλέγεται εν ελευθερία με πάντες, σκοπεύοντας να τους προβληματίσει και να τους μεταδώσει εν αγάπη την αλήθεια, που πιστεύει ότι κατέχει. Αυτό τουλάχιστον κάνω ως καθηγητής στο Γυμνάσιο.

4^ο ψεύδος: Γράφει: «Αν δεν ήταν άκρως σοβαρό, επειδή  εμπλέκονται  αγνές παιδικές εύπλαστες ψυχές και διάνοιες  μαθητών σχολείου του θεολόγου,  που αντί να διδάσκονται στα Θρησκευτικά, την Χριστιανική αγάπη στον πλησίον τους και τις Χριστιανικές aρετές της αλληλοπεριχώρησης, της αγάπης  και  της αλληλεγγύης,  δηλητηριάζονται επί έτη,  με το φαρμάκι του φανατισμού, της διχόνοιας και της απόρριψης των  “κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν” Θεού (και) καθολικών συνανθρώπων τους».

Είναι ψεύδος και συκοφαντία, η κατηγορία της κ. Πάλλη, ότι ως καθηγητής δηλητηριάζω τις ψυχές των παιδιών, διδάσκων το μίσος, το φανατισμό, τη διχόνοια, την απόρριψη των άλλων. Διδάσκω ακριβώς τα αντίθετα· εκείνα που το Ευαγγέλιο, ο Χριστός της αγάπης, οι μαθητές της Αγάπης, οι Άγιοι της Αγάπης διδάσκουν και όχι ό,τι οι εντός του Δικαστηρίου συνήγοροι του Μητροπολίτη (και εκτός του Δικαστηρίου η κ^α Πάλλη) ισχυρίζονται.

5^ο ψεύδος: Γράφει ότι ως δάσκαλος που διδάσκει σε «εύπλαστες ψυχές και διάνοιες  μαθητών σχολείου... δεν έχει τον...Θεό μου,  στρεβλώνει  και  διερμηνεύει αυθαιρέτως  ως και  τον ίδιον τον Θεό...». Είναι ψεύδος ότι δεν έχω τον Θεόν μου. Ίσως κρίνει εξ ιδίων τα αλλότρια. Πιστεύω στον αληθινό Θεό, παρουσιάζω τα περί Θεού σύμφωνα με τις δυνατότητές μου, ακολουθώντας όσα η Παράδοσή μας διδάσκει, χωρίς να στρεβλώνω, χωρίς να διερμηνεύω αυθαίρετα, χωρίς να προσθέτω ή να αφαιρώ απ’ αυτήν.

6^ο ψεύδος: Γράφει ότι «προσβάλλω επί σειρά ετών ...με υβριστικούς χαρακτηρισμούς, ευθέως  την προσωπικότητά του,  την θεσμική του θέση και το αξίωμά  του κ. Αμβρόσιου ως Ιεράρχη της Εκκλησίας της Ελλάδος». Δεν προσβάλλω και δεν υβρίζω τον κ. Αμβρόσιο. Παρουσιάζω γεγονότα και εκφέρω κρίσεις με βάση τα θεολογικά-πατερικά κείμενα, για τις αυθαίρετες θεολογικά θέσεις του και τις καινοφανείς διδασκαλίες και πρακτικές του Μητροπολίτη Καλαβρύτων, ως προς τις συμπροσευχές, το Filioque, τους Παπικούς, τους Προτεστάντες κ.λπ.

7^ο ψεύδος: Γράφει ότι ξεσήκωσε ο Σημάτης «την τοπική κοινωνία εναντίον καθολικών συμπολιτών του, επειδή τόλμησαν να θέσουν ένα αίτημα στον Μητροπολίτη και εκείνος δέχθηκε να τους ακούσει!». Δεν ξεσήκωσα την τοπική κοινωνία εναντίον των καθολικών συμπολιτών μου, επειδή τάχα, μίλησε μαζί τους. Αλλά διαμαρτυρήθηκα για μια ενέργεια Μητροπολίτη, να επιχειρήσει να παραχωρήσει εκκλησιαστική αίθουσα ή ορθόδοξο Ναό σε ετερόδοξους. Έγραφα το 2006: «Δεν αρνηθήκαμε, βέβαια, να έχουν οι ετερόδοξοι λατρευτικό χώρο (εξ άλλου στο Αίγιο ελεύθερα λειτουργούν άλλες [θρησκευτικές κοινότητες], όπως οι Πεντηκοστιανοί και οι Μάρτυρες του Ιεχωβά), ας τον φτιάξουν όμως μόνοι τους».

Εξ άλλου κι εγώ, όχι μόνο ομιλώ και συναναστρέφομαι με ετερόδοξους σε πράγματα της καθημερινής ζωής. Και για να μιλήσω για αυτονόητα πράγματα, που η κ^α Πάλλη με αναγκάζει να θίξω, για να αποδείξω ότι «δεν είμαι ελέφαντας», ένας από τους εργολάβους που εργάστηκε στο σπίτι μου, όταν το κατασκεύαζα, ήταν ετερόδοξος, με τον οποίο εν αγάπη και αλληλοκατανόηση κάναμε και κάποιες σχετικές θεολογικές συζητήσεις και αργότερα αγόραζα υλικά από το μαγαζί το. Τα παιδιά μου έμαθαν αγγλικά σε φροντιστήριο αξιοσέβαστου ετερόδοξου κυρίας· ο γιος μου συναναστρέφεται με παιδιά ετερόδοξα, κ.λπ.

8^ο ψεύδος: Γράφει: «Μάιος 2005: O  Πάπας Ιωάννης Παύλος ο ΙΙ» ζήτησε «δημόσια  συγχώρεση, ...για τα δεινά που επέφεραν στους Ορθοδόξους... οι Σταυροφορίες, επί της ουσίας, κατέρριψε  δημόσια και παγκοσμίως  τον ισχυρισμό για  το  περί «αλαθήτου» δόγμα του Βατικανού». Ο Πάπας δεν ήρθε το 2005, αλλά το 2001 στην Αθήνα. Δεν ζήτησε συγχώρεση για τα λάθη των Παπών και τα δεινά που έχουν επιφέρει στους Ορθοδόξους, άρα δεν κατέρριψε το αλάθητο του Πάπα (αφού οι Πάπες είναι αλάθητοι και ουδέποτε ως σήμερα αρνήθηκαν το Δόγμα του αλαθήτου), αλλά ζήτησε μια ανέξοδη, απρόσφορη, ανυπόστατη συγγνώμη, για «κάποια μέλη της Καθολικής εκκλησίας» που αμάρτησαν κατά τις σταυροφορίες!

9^ο ψεύδος: Γράφει στη συνέχεια η κ^α Πάλλη, ότι με τη συγγνώμη εκείνη «οι δύο τότε  εκκλησιαστικοί ηγέτες, ανέδειξαν παγκοσμίως την πεμπτουσία της Διδασκαλίας του Χριστού, την αξία δηλαδή, της “μετάνοιας”, της “συγγνώμης”, και  της “υπέρβασης”». Ουδέν τούτου ψευδέστερον. Οι δύο εκκλησιαστικοί ηγέτες (Πάπας Ιωάννης και Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος), δεν έδειξαν μετάνοια, δεν έκαναν καμιά υπέρβαση, αλλά αντίθετα παράβαση των Εντολών του ίδιου του Χριστού, ο Οποίος διδάσκει ότι συγχώρεση δίδεται σε όποιον μετανοεί. Και ο Πάπας δεν μετανόησε για τίποτα· τουναντίον, δυο χρόνια μετά επανέλαβε τις αιρετικές θέσεις του περί της υπερεξουσίας της Παπικής έδρας έναντι της Ορθόδοξης Εκκλησίας, την οποία ονόμασε «ελλειμματική Εκκλησία», όπως συγκαταβατικά το Βατικανό καταδέχεται να ονομάζει την Ορθόδοξη Εκκλησία!

10^ο ψεύδος και συκοφαντία: Γράφει πως η υπέρβαση αυτή (δηλαδή η παράβαση) «δεν ικανοποίησε μερίδα φανατισμένων ανθρώπων, και μάλιστα καθηγητών στα σχολεία όπως ο κ. Σημάτης, που μιλούν “για Θεό” όντας ποτισμένοι με έχθρα για τον συνάνθρωπο και φοβικά σύνδρομα». Άλλο ένα ψεύδος και συκοφαντία η διατύπωση, πως δεν ικανοποίησε εμένα και κάποιους φανατισμένους. α) με αποκαλεί συκοφαντικά φανατικό. β) Λέει ότι δεν ικανοποίησε μερίδα φανατισμένων. Η αλήθεια είναι ότι όχι μόνο εμένα, αλλά το σύνολο των πιστών της Εκκλησίας μας δεν ικανοποίησε τα τότε γενόμενα. Δηλαδή, τους περισσότερους Μητροπολίτες, σύνολο το Άγιον Όρος, καθηγητές Πανεπιστημίου, χιλιάδες ιερείς και θεολόγους, και τους πιστούς που είχαν ενημερωθεί για την αληθινή διάσταση των περί της ελεύσεως του Πάπα γεγονότων. Τούτο αποδεικνύεται από τα άρθρα, τις δηλώσεις, τις διαμαρτυρίες του 2001.

11^ο ψεύδος: Η άγνωστη μου κ^α Πάλλη, η οποία για πρώτη φορά με είδε στο Δικαστήριο, κάνει και τον καρδιογνώστη και τον ψυχαναλυτή, όταν γράφει πως, από την υπέρβαση αυτή, πολλοί δεν ικανοποιήθηκαν, «όπως ο κ. Σημάτης, που μιλούν “για Θεό” όντας ποτισμένοι με έχθρα για τον συνάνθρωπο και φοβικά σύνδρομα». Αισθάνομαι ειρήνη μέσα μου και αγάπη για όλους τους ανθρώπους, ακόμα και για τον διώκτη μου, μικρή ίσως κι αδύναμη, όχι όμως «έχθρα δια τον συνάνθρωπο», όπως αυτή με συκοφαντεί.

12^ο ψεύδος: Γράφει: «Ο  διδάσκων μαθητές σχολείου του Αιγίου… κ. Παναγιώτης Σημάτης  όχι μόνο  “αφορίζει” πρώτος,  οτιδήποτε και οιονδήποτε συμβάλλει στην συνεργασία και την ένωση των δυνάμεων του Χριστιανισμού...». Έχω δημοσιεύσει δεκάδες άρθρα, δια των οποίων καταδεικνύεται ότι αποδέχομαι κάθε τι που συμβάλλει στην συνεργασία και ένωση, αλλά όταν αυτό γίνεται όπως ο Χριστός εντέλλεται και οι Άγιοι Πατέρες διδάσκουν. Δεν αφορίζω κανένα. Εκείνος που με αφόρισε είναι ο έμπλεως αγάπης Μητροπολίτης Καλαβρύτων. Δυό μικρές περιαυτολογίες-απόδειξη:

α) Πολλά παιδιά ετεροδόξων παρακολουθούν το μάθημα των θρησκευτικών και συζητούμε στη σχετική ενότητα τις διαφορές μας. Πέρυσι και φέτος, ετερόδοξοι μαθητές μου, που είχαν πάρει, τα προηγούμενα χρόνια, απαλλαγή από το μάθημα των Θρησκευτικών, ζήτησαν να το παρακολουθούν, γιατί με τον τρόπο που διεξάγεται, με ευθύνη, σεβασμό στα πρόσωπά τους και την θεόσδοτη ελευθερία τους, το προτιμούσαν, όπως οι γονείς τους μου είπαν. Στο βιβλίο Πρακτικών του Γυμνασίου μας είναι καταγεγραμμένα τα ονόματα των μαθητών που είχαν δηλώσει παλαιότερα απαλλαγή, και φέτος (χωρίς να αλλάξουν Δόγμα) παρακολουθούν το μάθημα των Θρησκευτικών. Τούτο μπορεί να επιβεβαιώσει η Διευθύντρια, η υποδιευθύντρια και ο συνάδελφος που έγραψε το Πρακτικό, ασφαλώς χωρίς να αποκαλύψει ονόματα των μαθητών, αφού αυτά αποτελούν προσωπικά δεδομένα.

β) Όταν ο Μητροπολίτης με αφόρισε, οι μαθητές ήταν εκείνοι που πρώτοι έβγαλαν ψήφισμα και με υποστήριξαν, με τρόπο και λόγια που με συγκίνησαν, παρά το ότι διεμήνυσα στην καθηγήτρια (διδάσκει σε Γυμνάσιο στο Αίγιο), που με πληροφόρησε για την πρόθεσή τους να με υποστηρίξουν, ότι αρνούμαι την εμπλοκή των παιδιών σε μια τέτοια διαδικασία. Οι δε τοπικές εφημερίδες έγραψαν, πως οι μαθητές έδωσαν το παράδειγμα και στους υπόλοιπους Αιγιώτες, που δια του Τύπου με υποστήριξαν στη συνεχιζόμενη διωκτική τακτική του Μητροπολίτη.

13^ο ψεύδος: Γράφει: «κατηγορώντας τους (σ.σ. κάποιους Επισκόπους ο Σημάτης) για “προσηλυτισμό” και “προδοσία”». Προδοσία της Πίστεως αποτελεί η διδασκαλία αιρέσεως και η εμμονή στη διδασκαλία αυτή. Η κρίση μου περί προδοσίας της Πίστεως, λοιπόν, συνδέεται με Επισκόπους που αποδεδειγμένα σφάλλουν περί την Πίστη και επιδέχεται διαφοροποιήσεως ή αναιρέσεως, όταν διορθώσουν την διδασκαλία τους.

14^ο ψεύδος: Γράφει: «Το... “εις μίαν Αγίαν,  Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν” που απαγγέλουν ωστόσο  στο “Πιστεύω” (Σύμβολο της Πίστεως),  προφανώς παραμένει... κενό  ουσίας και οι μαθητές το μαθαίνουν από τέτοιους καθηγητές, “παπαγαλία”». Από πού βγάζει η κυρία αυτό το συμπέρασμα; Της το είπε κάποια χαρτορίχτρα; Γιατί οι μαθητές μου, τα λίγα που μπορώ να τους μεταδώσω, δεν τα μαθαίνουν «παπαγαλία», αλλά ουσιαστικά. Μαθαίνουν δηλαδή ότι υπάρχει η «Μία» Εκκλησία, του Συμβόλου της Πίστεως. Οι άλλες λεγόμενες «εκκλησίες» για να ενταχθούν στην «Μία» Εκκλησία, είναι αυτονόητο ότι πρέπει να αρνηθούν τις αιρετικές διδασκαλίες τους. Αυτό διδάσκει διαχρονικά η «Μία» Εκκλησία δια των Αγίων Πατέρων, και δεν θα μπορούσα να διδάξω εγώ κάτι άλλο.

Αυτό το βεβαιώνουν όλοι σχεδόν οι σύγχρονοι Ιεράρχες, που δεν αποδέχονται τις αντίθετες διδασκαλίες του Μητροπολίτη Καλαβρύτων, όπως τις διατύπωσε  ήδη από την 15/6/2006 σε συνέντευξη που δημοσιεύτηκε. Ενδεικτικά αναφέρω έξι: τον καθηγητή Πανεπιστημίου και Μητροπολίτη Γόρτυνος κ. Ιερεμία, τον λόγιο Μητροπολίτη Ναυπάκτου κ. Ιερόθεο, τους Μητροπολίτες Πειραιώς κ. Σεραφείμ, Μεσογαίας κ. Νικόλαο, Αιτωλίας κ. Κοσμά και τον Μητροπολίτη Ηλείας κ. Γερμανό, ο οποίος με την Γνωμάτευση που έκανε κατ’ εντολή της Ι. Συνόδου (9-2-2007), αποδέχεται ότι οι θέσεις του Μητροπολίτη Καλαβρύτων ως προς το θέμα είναι αντίθετες με την διδασκαλία της Εκκλησίας.

15^ο ψεύδος ή ανακρίβεια: «Φεβρουάριος 2006. Τριανταπέντε  (35) Χριστιανοί Καθολικοί, Πολωνοί οικονομικοί μετανάστες» υπέβαλαν «δια του καθολικού ιερέα  Μάρκου Βιδάλη ...αίτημα στην Μητρόπολη,  για την παραχώρηση αίθουσας». Κι εδώ ψεύδος. Ποιός είχε θέσει το αίτημα των Καθολικών δεν κατάφεραν να μας το αποδείξουν στο Δικαστήριο οι συνήγοροι του Μητροπολίτη. Ο Μητροπολίτης στην «Ανωμοτί Εξέταση του Μηνυομένου, 9/2/07» καταθέτει: “Υπήρξε μια παράκληση προς τον υποφαινόμενο εκ μέρους πιστών της καθολικής εκκλησίας...”». Το ίδιο γράφει ο Μητροπολίτης και στην εναντίον μου καταγγελία προς την Υπουργό Παιδείας: «Μία ομάδα 40 περίπου Ρωμαιοκαθολικών οικονομικών μεταναστών εκ Πολωνίας ητήσατο ...την παραχώρησιν αιθούσης». Διαφορετική θέση διαβάζουμε την Α΄ Ανακοίνωση της Ι. Μητροπόλεως (2/3/06): «Η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία Πατρών υπέβαλε αίτημα προς την Ι. Μ. Καλαβρύτων». Οι συνήγοροι δε του Μητροπολίτη είπαν ότι την αίτηση την έκαναν οι μετανάστες και παρουσίασαν στο Δικαστήριο ως αίτηση, ένα ανίσχυρο χαρτί, χωρίς αριθμό Πρωτοκόλλου, όπως αποκάλυψε ο δικηγόρος μου. Φαίνεται ότι η κ. Πάλλη «βρήκε» τη χρυσή τομή: Η αίτηση έγινε από τους 35 μετανάστες «διά του καθολικού ιερέα  Μάρκου Βιδάλη»!

16^ο ψεύδος: Γράφει πως υπέβαλαν αίτηση «παραχώρηση αίθουσας». Τα παραπάνω έγγραφα, όμως, δεν μιλάνε για αίθουσα, αλλά για «χώρο». Και «χώρος», όπως εξελήφθη στην Σύναξη Ιερέων, σημαίνει αίθουσα ή ορθόδοξος ναός! Γι’ αυτό και στην ψηφοφορία που έγινε, κάποιοι ιερείς ψήφισαν να δοθεί ορθόδοξος Ναός στους αιρετικούς Παπικούς.

Στη συνέχεια γράφει, αναφερόμενη στην περίοδο 8 Φεβρουαρίου έως 19 Απριλίου 2006: «Ο θεολόγος κ. Σημάτης, διδάσκων θρησκευτικά στο σχολείο, άρχισε να διαδίδει σε μαθητές, γονείς και κοινωνία, ότι ο Μητροπολίτης “είναι αιρετικός” και ότι “κινδυνεύουν” γιατί  ήθελε να παραχωρήσει από μόνος του όχι αίθουσα αλλά ορθόδοξο ναό(!) στους "μιαρούς" καθολικούς ». Εδώ πρόκειται για ένα ορμαθό ψευδών ασυστόλων. Απαντώ 17(α) – 21(στ).

17^ο (α) ψεύδος: Ουδέποτε διέδωσα κάτι περισσότερο απ’ ό,τι δημοσίευσα εις τον Τύπον. Δηλαδή γεγονότα, πληροφορίες και κρίσεις μου, οι οποίες ετέθησαν υπ’ όψιν των διεξαγόντων την προανάκριση, και οι οποίοι παρέπεμψαν το θέμα στον Εισαγγελέα· εκείνος εξέτασε το υλικό που έδωσα, αλλά και το υλικό που έδωσε ο Μητροπολίτης, και κατέληξε ότι στοιχειοθετούνται τα αδικήματα εναντίον του, γι’ αυτό και εξέδωσε το Βούλευμα με το οποίο τον παρέπεμπε σε Δίκη. Μία από τις κατηγορίες, όπως διατυπώνεται στο Βούλευμα είναι ότι ο Μητροπολίτης «διατύπωσε γραπτώς ψευδείς ισχυρισμούς και αιτιάσεις για το πρόσωπο του εγκαλούντος (σ.σ. Σημάτη), ενώ τελούσε εν γνώσει της αναλήθειας τους..., ενώ η αλήθεια την οποία γνώριζε ήταν ότι ο εγκαλών (σ.σ. Σημάτης) ουδέποτε ενήργησε κατά τον τρόπο που του καταμαρτυρούσε»!!!

18^ο (β) ψεύδος: Ουδέποτε διέδωσα ο,τιδήποτε απ’ αυτά που γράφει στους μαθητές του σχολείου.

19^ο (γ) ψεύδος: Ουδέποτε διέδωσα ότι ο Μητροπολίτης είναι αιρετικός. Στο βιβλίο μου «Καταστρατήγηση Ι. Κανόνων...», σελ. 11, σημείωνα ήδη από το 2007: «Κατ’ αρχήν: Σε κανένα κείμενό μου δεν τον ονομάζω αιρετικό..., γιατί γνωρίζω ότι αιρετικός καθίσταται ο επιμένων να κηρύττει τις εσφαλμένες απόψεις του». Στο Δικαστήριο δε, οι συνήγοροι του Μητροπολίτη δεν προσκόμισαν κανένα κείμενο, από το οποίο αποδεικνυόταν ότι τον ονομάζω αιρετικό. Αλλά συμβαίνει το εξής παράδοξο: Όπως μέσα στο Δικαστήριο παράγοντες της Δίκης προσπάθησαν με τις ερωτήσεις τους να δείξουν ότι δεν δικάζεται ο Μητροπολίτης, αλλά εγώ, έτσι και η κ^α Πάλλη, ενεργούσα ως «συνήγορος» του Μητροπολίτη, προσπαθεί να μεταφέρει το ίδιο κλίμα και εκτός Δικαστηρίου, διεξάγοντας μια Δίκη χωρίς «Δικαστήριο». Και ασφαλώς αυτό το ψευδέστατο άρθρο, είναι φυσικό να επηρεάσει το Δικαστήριο.

20^ο (ε) ψεύδος: Ουδέποτε διέδωσα στα παιδιά ότι «κινδυνεύουν» από την παραχώρηση Ναού.

21^ο (στ) ψεύδος: Ουδέποτε μίλησα για «“μιαρούς”  καθολικούς».

22^ο παραπληροφόρηση: «Όπως δήλωσε η μάρτυρας  και σύζυγος του κ. Σημάτη, κ. Ελένη Κονή “είχε” (σ.σ. Μητροπολίτης) –κατά την ίδια και τον σύζυγό της- “εμφανή στόχο να προσηλυτίσει τους ορθοδόξους στον καθολικισμό”!!! (σ.σ. Βαριά κατηγορία για να ξεστομίζεται για Ορθόδοξο Ιεράρχη, τόσο απερίσκεπτα)». Oυδέποτα υποστήριξα αυτή τη θέση.

23^ο ψεύδος-παραπληροφόρηση: Ενώ η κ^α Πάλλη άκουσε το περιεχόμενο των εγγράφων και των δημοσιεύσεων που κατετέθηκαν, δια των οποίων κατεδείχθη ότι το θέμα δεν είχε λήξει, αφού, άλλα έλεγε ο Μητροπολίτης στο ένα έγγραφο και άλλα στο άλλο, παραπληροφορεί τους αναγνώστες, με σκοπό να με εκθέσει στο πανελλήνιο και να προκαλέσει εκ νέου παρέμβαση του Υπουργείου Παιδείας. Γράφει: «εξεδόθη επίσημη ανακοίνωση εκ της Ιεράς Μητροπόλεως ότι αίθουσα τελικώς δεν ανευρέθηκε, και το θέμα, παρά την προσπάθεια όλων,  θεωρείται «λήξαν»!  Παρά ταύτα, ο κ. Σημάτης συνέχισε να ξεσηκώνει ως θεολόγος μαθητές και γονείς και πιστούς  της περιοχής». Ουδέποτε ξεσήκωσα πιστούς και ιδίως μαθητές. Απλώς ως ελεύθερος πολίτης δημοσίευα ευπρεπώς τις κρίσεις μου για ένα τοπικό θέμα, ενημερώνοντας τους συμπολίτες μου.

Γράφει: «ξεσηκώνει ως θεολόγος  μαθητές και γονείς και πιστούς  της περιοχής σε στασιασμό εναντίον της Τοπικής Εκκλησίας και των «επικίνδυνων» προς συναναστροφή καθολικών». Απαντώ 24(α) – 27(δ).

24^ο (α) ψεύδος: Ουδέποτε είπα στην τάξη ή δημοσίευσα ότι οι συμπολίτες μας «Καθολικοί» είναι «επικίνδυνοι».

25^ο (β) ψεύδος: Ουδέποτε προέτρεψα τους μαθητές μου να αποφεύγουν την συναναστροφή με συμμαθητές τους άλλου δόγματος ή θρησκείας. Αντίθετα με διάφορες αφορμές , π.χ. το μάθημα για τον «Καλό Σαμαρείτη» της Β΄ Γυμνασίου, συνιστούσα με διακριτικό τρόπο στους μαθητές να συναναστρέφονται και να αγαπούν όλους τους ετερόδοξους ή αλλόδοξους, γιατί αυτό μας διδάσκει ο Χριστός με την διδασκαλία του και τη ζωή Του.

26^ο (γ) ψεύδος: Ουδέποτε ξεσήκωσα τους πιστούς προς στασιασμό κατά της τοπικής Εκκλησίας. α) Διότι τοπική Εκκλησία είμαστε όλοι εμείς, Επίσκοπος, ιερείς, πιστοί και όχι –όπως δεσποτοκρατικά-επισκοποκεντρικά– αφήνει να εννοηθεί ο Μητροπολίτης Καλαβρύτων κ. Αμβρόσιος, ότι δηλαδή, Εκκλησία είναι αυτός, ως θεσμικός εκπρόσωπος της. Απλώς διατύπωνα τις αντιρρήσεις μου προς ενέργειες ενός μέλους της τοπικής Εκκλησίας, τον Επίσκοπο, ο οποίος εξοφθάλμως επιχειρούσε να παραβεί την διαχρονική ποιμαντική πρακτική της Εκκλησίας και τους Ιερούς Κανόνες.

27^ο (δ) ψεύδος: Για τη «συλλογή υπογραφών» (1200 τον αριθμό), την ευθύνη είχε Αρχιμανδρίτης και ομάδες πιστών, οι οποίες αντιτάχθηκαν στην προσπάθεια του Μητροπολίτη. Έτσι κι αλλιώς, όμως, η «συλλογή υπογραφών» και οι «δημόσιες καταγγελίες» είναι δημοκρατικό δικαίωμα κάθε ελεύθερου πολίτη. Δικαιώματα, η εξάσκηση των οποίων, στον Μητροπολίτη Καλαβρύτων δεν άρεσε. Άρα δεν ξεσήκωνα τον κόσμο  με αυτά εναντίον κάποιας δικής του εμπνεύσεως «εκκλησία» της οποίας έχει την αποκλειστική εκπροσώπηση, αλλά ενημέρωνα το «σώμα» της Εκκλησίας, και όχι μόνο τους εν Αιγίω πιστούς.

28^ο ψεύδος: Ασφαλώς και μιλούσα με έντονο, αλλά ταυτόχρονα κόσμιο τρόπο στον Μητροπολίτη,  εφόσον διαμαρτυρόμουν για τις πράξεις του, αλλά δεν τον περνούσα «“γενεές 14” διά των ΜΜΕ και του Διαδικτύου,  γιατί …. “καταδέχθηκε” να συνομιλήσει με τους καθολικούς και να δεχθεί να διερευνήσει το αίτημα που του έθεσαν!», όπως ψευδώς διατείνεται η κ^α Πάλλη.

29^ο ψεύδος: Ψεύδεται και με συκοφαντεί αναπόδεικτα και σκοπίμως, αναπαράγοντας τις θέσεις των συνηγόρων του Μητροπολίτη, όταν γράφει: «συνέχισε να καταγγέλλει βαρέως τον Ιεράρχη και δια του διαδικτύου, εισβάλλοντας ως και στο προσωπικό του ιστολόγιο, έχοντας την απαίτηση να μην διαγράφονται οι ύβρεις που ψευδωνύμως είτε ο ίδιος ο θεολόγος είτε  συναντιλήπτορές του, κατέγραφαν σε σχόλια». Έχω δηλώσει δια του Τύπου και επαναλαμβάνω εδώ, ότι το παραπάνω είναι ψευδές.

Προκαλώ και δίνω την άδειά μου, αν χρειάζεται, να απευθυνθεί στην Υπηρεσία πάταξης του ηλεκτρονικού εγκλήματος ή όποια άλλη συναφή υπηρεσία, για να εξετασθεί από ποιά κομπιούτερς προέρχονταν οι εναντίον μου ύβρεις, που δημοσίευε ο Μητροπολίτης στο ιστολόγιό του.

Αλλά έτσι ή αλλιώς, οποιοσδήποτε κι αν έστελνε τα σχόλια (όχι όμως εγώ) ασφαλώς και είχα την απαίτηση να διαγράφονται οι εναντίον μου ύβρεις, που επί βδομάδες και μήνες διατηρούσε στο ιστολόγιο, το οποίο προσωπικά διηύθυνε και για το οποίο είχε την ευθύνη ο Μητροπολίτης Καλαβρύτων κ. Αμβρόσιος. Ύβρεις εναντίον μου, τύπου και ήθους πεζοδρομιακού, όπως «…Μετανόησε Παναγιώτη ηλίθιε βλάκα σατανά …Προς τον ...θεολόγο Σημάτη εγώ είμαι ο σατανάς… καθήκια Ηρώδιδες το αίμα σας ...θα βάψει το κέντρο της Ομόνοιας... όπως σφάζετε το Χριστό, έτσι θα είναι στο τέλος και ο θερισμός της σποράς σας. Θα σε βάλλω μέσα στο καζάνι που είχες ανάψει για μένα... Γονείς φυλάχτε τα παιδιά σας από θεολόγους ...τύπου Σημάτη. Είναι επικίνδυνοι!!! “Ο κ. Σημάτης επιδεικνύει εωσφορικό εγωισμό...”» και άλλα με πρόστυχες λέξεις, που κατέθεσα στη Ι. Σύνοδο με έγγραφο 30 σελίδων! Oι αναγνώστες του κειμένου αυτού κατανοούν, ότι κάτι κοινό υπάρχει μεταξύ του συκοφαντικού κειμένου της κ^α Πάλλη και των εναντίον μου ύβρεων (της δευτέρας παραγράφου) που διετήρησε επί πολλές ημέρες στο ιστολόγιο του ο Μητροπολίτης κ. Αμβρόσιος.

30^ο ψεύδος-παραπληροφόρηση: «Συνέχισε να «πρωταγωνιστεί» δια αυτής της οδού σε ρόλο δημόσιου κατηγόρου ξεχειλώνοντας,  ένα,  επί της ουσίας,  ανύπαρκτο  ζήτημα, όπως καταδείχθηκε στο δικαστήριο...». Το δικαστήριο δεν εξέταζε ούτε είχε αρμοδιότητα να καταδείξει αν ήταν υπαρκτό ή ανύπαρκτο ένα θεολογικό θέμα. Αυτή η προσπάθεια αποπροσανατολισμού του Δικαστηρίου επιχειρήθηκε από τους συνηγόρους του κ. Αμβρόσιου, και συνεχίστηκε από την κ^α Πάλλη εκτός του Δικαστηρίου. Το Δικαστήριο εξετάζει συγκεκριμένες παραβάσεις του Μητροπολίτη.

 «Ο διδάσκων θρησκευτικά στους μαθητές, εντός της τάξης του σχολείου καταφερόταν εναντίον του προσώπου του Ιεράρχη και των καθολικών και το θέμα συζητιόταν ευρέως στην πόλη του Αιγίου, αναγκάζοντας τον Μητροπολίτη, αφού ο θεολόγος αρνιόταν και την πρόσκληση του, να απευθυνθεί στην αρμόδια Διεύθυνση Εκπαίδευσης του Υπουργείου». Απαντώ 31(α) – 32(β).

31^ο (α) ψεύδος-συκοφαντία: Ουδόλως καταφερόμουν εναντίον του προσώπου του Ιεράρχη «εντός της τάξης του σχολείου».

32^ο (β) ψεύδος-συκοφαντία: Δεν καταφερόμουν εναντίον «των καθολικών».

 «...αναγκάζοντας τον Μητροπολίτη, αφού ο θεολόγος αρνιόταν και την πρόσκληση του, να απευθυνθεί στην αρμόδια Διεύθυνση Εκπαίδευσης του Υπουργείου». Απαντώ 33(α) – 34(β).

33^ο ψεύδος: α) Δεν αρνήθηκα την πρόσκλησή του για Διάλογο. Αντίθετα αυτός αρνήθηκε επίμονα τον δημόσιο Διάλογο. Η δική μου άρνηση, είχε σχέση με τον τρόπο που αυτός εννοούσε τον Διάλογο: Να πάω «στο Γραφείο του» και να μιλήσουμε μέσα στους τέσσερις τοίχους, εκείνα που είχαν ήδη τεθεί δημόσια. Δεχόμουν, λοιπόν, είχα αρχίσει με άρθρα στον Τύπο τον δημόσιο Διάλογο. Κάτι που δεν άντεχε ο Μητροπολίτης, γι’ αυτό και δεν ανταποκρίθηκε στο δημόσιο διάλογο, ούτε άρθρωσε οιονδήποτε θεολογικό λόγο, παρά μόνο σε διαψεύσεις, απειλές, καταγγελία και τον αφορισμό!!!

34^η παραπληροφόρηση: β) Ο Μητροπολίτης δεν είχε κανένα λόγο να απευθυνθεί στο Υπουργείο Παιδείας. Μου είχε ήδη επιβάλει –εν έτει 2006– την ποινή του Αφορισμού(!). Αν θεωρούσε ότι τον ύβριζα μπορούσε να μου υποβάλει μήνυση. Δεν το έκανε, γιατί δεν υπήρχαν υβριστικά στοιχεία για την υποβολή μηνύσεως. Νόμισε πως ήταν πιο εύκολο να με πλήξει, ίσως ποντάροντας στην θεσμικό αξίωμα του Μητροπολίτη, αν κατέφευγε στο Υπουργείο. Αλλά δεν απευθύνθηκε απλώς στο Υπουργείο, όπως λέγει η κ^α Πάλλη. Με κατήγγειλε στο Υπουργείο και ζητούσε-απαιτούσε την τιμωρία μου!

35^η συκοφαντία-προσβολή της προσωπικότητός μου: «Τέτοιες συμπεριφορές ανθρώπων περισσότερο αφορούν την εγωιστική ικανοποίηση μιας αρρωστημένης  προβολής ενός, ναρκισσιστικού τύπου υπεροχικού κατόχου της «αυθεντίας» της πίστεως, «δημόσιου κατηγόρου» της Διοικούσας Εκκλησίας με διάθεση ποδηγέτησης της Κεφαλής της, αν όχι προσπάθεια ευτελισμού της».

36^η συκοφαντία-προσβολή της προσωπικότητός μου: «Προς επίτευξη αυτού καλλιεργείτο (σ.σ. από τον Σημάτη) η διχόνοια και η αντιπαλότητα, μεταξύ ορθοδόξων και καθολικών συμπολιτών...».

37^ο ψεύδος: Ο Σημάτης με τη σύζυγό του την Μ. Τετάρτη «ΔΕΝ προσήλθαν στο ναό, αλλά όπως είπαν από τις “6μμ ως τις 10μμ καλούσαν τα γραφεία της Ι. Μητροπόλεως και ο  Σεβασμιώτατος τους “αγνόησε” σκοπίμως, προκειμένου να αποφύγει το “σημαντικό” αυτό τηλεφώνημα  ενώ ήταν  στα Γραφεία της Μητροπόλεως..!». H κ^α Πάλλη χωρίς γνώση του θέματος βγάζει τα συμπεράσματα που θέλει. Ίσως πήρε την πληροφορία από τον Μητροπολίτη. Ψεύδεται όταν λέγει, ότι την Μ. Τετάρτη του 2006 δεν εκκλησιάστηκα. Εκκλησιάστηκα στο χωριό του Αιγίου Κερύνεια, συμψάλλων με ένα καθηγητή που διδάσκει σε Εργαστήριο του Πανεπιστημίου Αθηνών και ένα δάσκαλο του Αιγίου. Τα τηλεφωνήματα έγινα πριν και μετά την Ακολουθία.

38^ο ψεύδος: Γράφει. «Ο… “θεολόγος” καθηγητής  μέσης εκπαίδευσης Παναγιώτης Σημάτης, αυτοπροσδιοριζόμενος ως “αποτειχίσας εαυτόν” εκ των “τειχών” κατ΄ αυτόν,  της επίσημης Εκκλησίας της Ελλάδος υπό την θεσμική διοίκησή της, (θέτοντας  εαυτόν “εκτός”,  δηλαδή)». Και πάλι ψεύδεται και με ειρωνεύεται, δείχνοντας και την παχυλή άγνοιά της περί των Ι. Κανόνων (αν και θεολόγος). Ας μάθει ότι υπάρχει Ιερός Κανόνας της Εκκλησίας μας, ο οποίος προτρέπει σε αποτείχιση και επαινεί εκείνον που αποτειχίζεται από Επίσκοπο που διδάσκει κακοδοξίες, διότι στην περίπτωση αυτή δεν είναι ο αποτειχισμένος εκτός Εκκλησίας, αλλά ο διδάσκων την αίρεση, έστω κι αν δεν έχει ακόμα καθαιρεθεί. Είναι ο ΙΕ΄ Κανόνας της Πρωτοδευτέρας Συνόδου επί Μ. Φωτίου.

39^ο ψεύδος: Γράφει. «Είναι ενταγμένο μέλος του συλλόγου "Φιλορθόδοξος Ένωσις Κοσμάς Φλαμιάτος”. Μιας “παρεκκλησιαστικής” ομάδας,  που δραστηριοποιείται εντόνως  καταγγέλλοντας την επίσημη Εκκλησία, τους πάντες και τα πάντα που δεν συμφωνούν με τις θέσεις τους».

Η «Φιλορθόδοξος Ένωσις “Κοσμάς Φλαμιάτος”» δεν είναι παραεκκλησιαστική ομάδα, αλλά νόμιμο Σωματείο, που ιδρύθηκε και λειτουργεί βάσει του Συντάγματος και των νόμων της Ελληνικής Πολιτείας, με επίσημο και διακηρυγμένο σκοπό «την διαφύλαξη της αυθεντικότητας της Ορθοδόξου Πίστεώς μας, την ακεραιότητα της Εκκλησίας του Χριστού και την περιφρούρηση της ιδιοπροσωπίας της Ρωμηοσύνης». Ως ορθόδοξοι πιστοί τα μέλη της έχουν έννομο συμφέρον, εκκλησιαστική υποχρέωση και δημοκρατικό δικαίωμα, να επισημαίνουν την δεσποτική συμπεριφορά, τις αντορθόδοξες ενέργειες και κυρίως τις αιρετικές θέσεις που προσπαθούν να επιβάλουν στην Ορθόδοξη Εκκλησία μας μερικοί επίσκοποι με την ανοχή των υπολοίπων· θέσεις που αντίκεινται στην αποκεκαλυμμένη Αλήθεια του Χριστού, στην Διδασκαλία των αγίων της Εκκλησίας μας, που σφράγισαν με τους αγώνες τους οι ομολογητές και με το αίμα τους οι μάρτυρες. Δεν έχουμε δικές μας «θέσεις» και «ερμηνείες» –όπως οι αιρετίζοντες επίσκοποι που επικρίνουμε και καταγγέλλουμε– αλλά, ως συνειδητά μέλη της Εκκλησίας Του, δεχόμαστε ό,τι οι άγιοί Του μας παρέδωσαν. Και επειδή αυτές οι θέσεις μας έχουν δημοσιευθεί η κ^α Πάλλη συνειδητά μας συκοφαντεί και μας διαβάλλει, δεδομένου μάλιστα ότι εκ της δημοσιογραφικής δεοντολογίας, πριν «συγγράψει» τον εν λόγω λίβελλο, ήταν υποχρεωμένη να επικοινωνήσει τόσο με εμένα όσο και με την Ένωσή μας για να ενημερωθεί την ετέραν άποψη, ώστε να λειτουργήσει ως δημοσιογράφος αντικειμενικά και όχι ως λασπολόγος.

40^ο ψεύδος: Γράφει. Από τους ομοίους του Σημάτη «οι ετερόδοξοι θεωρούνται «μιάσματα», και «προδότες» και οι Ορθόδοξοι Αρχιερείς που έστω συνομιλούν μαζί τους, «προδότες των πατέρων και της πίστεως». Οι εκατοντάδες σελίδες που έχω δημοσιεύσει για το θέμα διαψεύδουν κι εδώ εκείνα που σκοπίμως μου αποδίδει η δημοσιογράφος-θεολόγος κ^α Πάλλη. Δεν θα τα επαναλάβω. Την διαψεύδω και την πληροφορώ ότι συζητώ με ετερόδοξους καλοπροαίρετα, όσο κι εκείνοι καλόπιστοι συζητητές προς προβληματισμός και εκζήτηση της Αληθείας.

41^ο ψεύδος: Τα ίδιο ψευδή και συκοφαντικά είναι και όσα περιλαμβάνονται στις δύο τελευταίες παραγράφους, «Με όποιον ΔΑΣΚΑΛΟ καθίσεις...» και «Τελευταία αυτό έχει αποτέλεσμα τέτοιες παράλογες φανατισμένες συμπεριφορές» έως το τέλος: «Πόσο μάλλον όταν μιλούν για  “Θεό”», εφ΄ όσον έμμεσα κι αυτές ομιλούν για το πρόσωπό μου.

Είναι λυπηρό το κατάντημα κάποιων δημοσιογράφων, οι οποίοι αντί για την αντικειμενική πληροφόρηση, χρησιμοποιούν την δημοσιογραφία για σπίλωση προσωπικοτήτων και δημιουργία ανησυχίας και εντάσεων στην ήδη ταραγμένη κοινωνία μας.

Σημάτης Παναγιώτης